INTERKERKELIJKE BEJAARDENZORG m £nglebert Eerste steen wordt spoedig gelegd Kerkewerk onder woonwagenbewoners PUZZEL- rubriek OPERATIE 50.000 ENGLEBERT dat is nu het voordeel van ENGLEBERT- BANDEN Nieuws van overal P U M u u u M M P P u u M M M P P P P 56 P P P P 63 P P P M M ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT TERNEUZEN BOUWT NIEUW CENTRUM DE BIJBEL ALS BEST-SELLER verrijst een nieuwe hervormde kerk met in totaal 720 zitplaatsen. Het centrum krijgt in de naaste toekomst winkels van allerlei soort rondom zich, zodat de bejaarden echt niet worden weggestopt op een plaats, waar zij van het dagelijkse comfort zijn verstoken. I had een verkoopcijfer van 466-454, J terwijl het meest verkochte „fic- J tion-boek" niet verder kwam dan 250.000! IN DE NIEUWBOUWWIJK van Terneuzen is een maand geleden de eerste paal de grond ingedreven voor een interkerke lijke vorm van samenwerking. De betonnen paal was bijna twaalf meter lang. In totaa! zullen 'tweehonderd van deze palen op de hoek Koninginne- laan-Rembrandtlaan in de bo dem verdwijnen, voordat het fundament kan worden gestort voor een project van anderhalf miljoen: een drie verdiepingen tellend centrum van de „Stich ting Protestantse Bejaarden zorg in Oost-Zeeuwsch-Vlaan- deren". Op dit vlak namelijk hebben de hervormde diaconie van Terneuzen en de gerefor meerde kerken van Terneuzen, Hoek en Zoutespui elkaar ge vonden. Op papier is de eerste heipaal al geslagen. In 1958, toen de oprichtingsakte van de stichting werd gepasseerd. Voor de participerende kerken een symbolisch moment en voor de be jaarden in deze streek een ogenblik, dat gunstige perspectieven voor de nabije toekomst opende. Het bestek van het architectenbureau irs. Rot huizen en 't Hooft belooft namelijk in de zomer van 1964 de oplevering van een complex, dat 104 bedden zal bevatten: twaalf tweepersoons ka mers voor bejaarde echtparen en tachtig pensionverblijven voor al leenstaande bejaarden. De capaciteit van het huidige hervormde rusthuis „Scheldeoord" aan de Emmalaan meegerekend krijgt de interkerkelijke stichting dan de beschikking over in totaal 160 bedden. Het is namelijk de bedoeling, dat het nieuwe orgaan voor bejaardenzorg in oostelijk Zeeuwsch-Vlaanderen te zijner tijd de exploitatie van hut momenteel over volle centrum „Scheldeoord" zal over nemen. Het gebouw blijft eigendom van de hervormde diakonie van Ter neuzen. Het verkeert in goede staat van onderhoud, maar de opzet leende zich meer voor uitbreiding. In vroe ger jaren heeft het huidige bejaar dentehuis er al eens een vleugel bijgekregen. Om iets dergelijks te herhalen daarvoor voelde men weinig. Het gebouw zou dan niet meer rendabel te maken zijn. Grondregel Bovendien schept het voordurend aanbouwen van nieuwe vleugels moeiykheden voor de bejaarden: ze moeten dan to ver lopen. Daarnaast was de provinciale schoonheidscom missie weinig geporteerd voor de ideeën van hervormde zijde met be trekking tot „Scheldeoord". Daarom gaf men do diaconie deze wenk: „Ga eens praten met de gereformeerden; die lopen ook met plannen rond...". En deze suggestie nu is de grondregel geworden voor de gezamenlijke aan pak van de bejaardenproblemen in Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen. Een praktische combinatie van doel stelling opende de weg naar een vorm van samenspel, die lot op heden in Zeeland nog vrij zeldzaam is. Maar het waren niet alleen handige, zake lijk bekeken motieven, die in Terneu zen pleitten voor een gezamenlijke aanpak van de bejaardenhuisvesting. Er waren ook principiële stimulan sen. De nog jonge stichting, in het bestuur waarvan acht hervormden en vjjf gereformeerden zitting heb ben. wilde een voorbeeld stellen. Het werk van de barmhartigheid in de kerken groeit sneller en effectiever naar een oplossing van soms vrij grote problemen, wanneer het van meer dan één kant wordt onder steund. In Terneuzen heeft men dit niet bü theorieën gelaten. Onafhan kelijk van elkaar gegroeide plannen smolten samen tot een geheel, dat eigenlijk toen pas levensvatbaar bleek te zijn. „Con Amore" De voorzitter van de stichting pro testantse bejaardenzorg, de heer D. van Es en de secretaris, de heer C. Meijer, hebben ons deze week het verhaal van de tot nu toe voorspoe dige ontwikkeling in de oprichting van een nieuw centrum gedaan. ,Con Amore' heeft 't werk aangepakt nadat men op 24 juni 1957 voor de eerste maal rond de tafel was gaan zitten, zo vertelden de bestuursleden. En z|j hebben goede hoop voor de toekomst. Getuige het feit. dat de ca paciteit voor het nieuwe centrum al ver is overtekend door voorlopige kandidaten. Het complex, dat behou dens de vleugel met pensionkamers een aantal dienstvertrekken, enkele ziekenkamers en onderkomens voor het personeel zal bevatten, zal dus bij de opening niet op gegadigden be hoeven te wachten. En dat terwijl de pensionprjjzen nog niet eens zijn vastgesteld. Overigens tekent het stichtingsbestuur daarbij aan, dat de enorme investering de gemeente Terneuzen is voor 95 garant niet zal resulteren in een gebouw, dat alleen voor de zogenaamde „eli te" bereikbaar is. De stichting voor bejaardenzorg zal haar taak een zo breed mogelijke basis geven: een be jaarde, die de pensionprijs niet uit eigen middelen kan bekostigen, zal een handje worden geholpen bij het j ieken naar een tegemoetkoming van andere z"-le Formule En wai-.eer de stichtingsbestuur ders het dan over de draagwijdte van hun orgaan hebben, stippen zij aan, dat ook de eventuele bouw van 'tehuizen voor chronische zieken en/of geestelijk gestoorden bij gebleken be hoefte nun volledige aandacht zal krijgen. Concrete plannen in deze richting z|jn er nog niet. De huidige formule voor interkerkelijke samen werking tussen hervormden en ge- reformeerden in oostelijk Zeeuwsch- Vlaanderen hoeft niet beperkt te blij ven tot een bepaald object: dat wil men even heel nadrukkelijk voor ge zegd hebben. Men zoekt naar nieuwe wegen nog voordat men het eindpunt van de eerste heeft bereikt. Op dit vlak is ook het contact van de stichting met de Terneuzense wo ningbouwvereniging „Ons Werkmans- belang" van grote betekenis. Op het bouwterrein, dat het eerste bewijs stuk van de interkerkelijke samen werking drie verdiepingen hoog zal leveren, wil de woningbouwver eniging een twintigtal bejaarden huizen neerzetten. De huurders daar van zullen dan in de toekomst kun nen terugvallen op de „service" van het bejaardencentrum. Zij kunnen in voorkomende gevallen een warme maaltijd voorgezet krij gen, bij ziekte is de verzorging in eerste instantie in de directe omge ving te vinden. Kortom, de bouw van bejaardenwoningen vlakbij het grote centrum van de verschillende kerken bergt grote voordelen. Daar komt nog bij, dat het nieuwe bejaardencentrum een plaats krijgt in een uitbreidings plan in opkomst van Zeelands derde stad. Niet ver van het bouwterrein B „Thuis voelen ovendien zint het bestuur van di de bejaarden van tijd tot tjjd in hun centrum enige verstrooiing te bieden. In het bouwplan is bijvoorbeeld al een flinke recreatieruimte opgeno men. Daarin zullen ongetwijfeld be paalde terugkerende programma's kunnen worden afgewerkt. De be jaarden moeten zich in hun „flat" kunnen thuisvoelen. Om deze gedach te tot gemeengoed te maken, heef! het bestuur ook besloten om de aan kleding van de pensionkamers geheel aan de vrijheid van de bewoners over te laten. blijven. Het bestuur heeft daarom reeds thans op een eventuele uitbrei ding gerekend: het nieuwe centrum, waarvoor in het komende najaar de eerste steen kan worden gelegd, wordt zo*geconstrueerd, dat er altijd nog een etage bovenop kan worden gebouwd. Er joeg 'n fikse wind over de hoe kige betonkoppen van de heipalen, toen we deze week een kijkje bij de bouwput namen. Bij een blik op de bouwtekeningen in de dï- rectiekeet van aannemersbedrijf Gebr. Krieckaert te Hengstdijk deed die bries wat symbolisch aan, In Terneuzen heeft namelijk door het kerkelijk bejaardenzorg- werk ook een frisse wind gewaaid: en het resultaat mag gezien wor den Bejaarden zijn over het algemeen bij zonder gehecht aan eigen meubelen en het eigen bed. Nu dan: de stich ting protestantse bejaardenzorg in Op het, ogenblik staan er in de bouio- Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen zal haar put voor Ternemens nieuwe interkerke- „gas'cen" daarin volledig tegemoet ko- lijke bejaardencentrum alleen nog maar men. koppen van heipalen. De secretaris van Wanneer de huisvesting aanslaat, zal de stichting, de heer C. Meyer, wijst er animo genoeg zijn en zullen de aan, hoe het zal worden. aanvragen voor een plaatsje niet uit- (Foto P.Z.C.) (Advertentie) zei de Heer C. W. Kiers, Leraar M.O. Economie en reisleider N.R.V., Wipstrik- kerallee 25, Zwolle, deelnemer nr. 4 aan Hij beschreef in zijn logboek de Englebert-banden 'olgende wegbelevenis met de nieuwe "Deze week bracht ik twee Friezen naar Britswerd. Ze waar schuwden tevoren dat de weg van Wiewercl af erg slecht was. Het profiel was zo: Er stond een waarschuwingsbord "slecht wegvlak" bij. Ik reed met een kalm gangetje (50 a 60 km) rustig door en had geen last van de opstaande middenstrook met uw Tubeless 33-banden met afge ronde schouder. Ik vertelde hen meteen, dat dit nu een voordeel van Englebert-banden was. De Heer Kiers is beslist niet de enige, die enthousiast is over de fantasti sche vaste wegligging die wordt bereikt met de nieuwe Englebert-banden 33 en Max. 50 Objectieve deelnemers aan "Operatie 50.000" bewij zen. dat de Englebert-banden 33 en Max de 2 banden zijn met de 3 markante verbeteringen: veiligheid door afgeronde schouder (vaste wegligging) zuinigheid door schuingelijnd loopvlakprofiel geruisloosheid door asymmetrische tekening. tjngleberï WAAROM ZIJN ENGLEBERT- BANDEN BETER? het gedrag van een "klas-. band: De zijkant van de band, doorlo pend tot op de grond, drukt tegen een oneffenheid tot de grens van zijn rekbaarheid is bereikt. (1) Daarna ontspant de band en "springt" overde oneffenheid heen met een onaangename en soms gevaarlijke zijsprong (2). Zo is het gedrag van de nieuws Englebert-banden: Het loopvlak heeft aan beide zij den een z.g. "afgeronde schouder" (3). waardoor oneffenheden, zon der sprong, geleidelijk overSchre-' den worden; veilig en zonderstuur- reactie (4). EN DE 9 Dr. XV. Visser 't Hooft, de Neder landse secretaris-generaal van de We reldraad van Kerken, heeft in Parijs ge pleit voor een werkelijk gesprek tus sen de Protestantse en Rooms-Katho- lieke Kerken, als de volgende stap naar eenheid onder de christenen. Hoewel er nuttige gedachtenwisselingen tussen en kelingen waren geweest, was z.i. geen constructieve verhouding mogelijk als de kerken niet zelf tot besprekingen kwamen. Dr. Visser 't Hooft sprak op de ope- Een gewoon verschijnsel op onze wegen is, gedurende de zomermaanden, de personenauto met een caravan daarachter, de tijdelijke woning op'wielen, die men overal heen kan meenemen, om die neer te zetten waar men tegen de avond be landt of ook om die voor enkele weken te laten staan op de plaats die men als va kantieoord heeft verkozen. Er komt in deze tijd weer iets boven van onze oer- voorouders, die eveneens een zwervend bestaan hebben geleid. Zo hoorden we het trekken en zwerven in de vakantie eens verklaren. We zouden ook kunnen wijzen op de aartsvaders uit de bijbel, die in ten ten hebben geleefd en gezworven hebben zonder te weten waar ze komen zouden. In menige preek is, naar aanleiding van hun trekken, zo iets gezegd dat al Gods volk moet weten van dit zwerven alleen met het Woord des Heeren, zonder te we ten waar men uitkomt. Doch dit trekken met caravans en tenten, hoe boeiend bok, is maar vakantiespel. Voor enige weken neemt men dc ongemakken voor lief om er eens helemaal uit te zijn. Daarna trekt men zich weer terug in zijn woning, van alle gemak ken voorzien. Maar dit zwerven gedurende enkele weken is misschien toch wel voldoende om meer dere aandacht te kunnen vragen voor hen die met hun rijdende woning hot hele jaar door een zwervend bestaan hebben en die daarin moeten vertoeven, niet alleen wanneer het „zomerse" dagen zijn, maar ook wanneer de natuur ons felle kou geeft. Die woonwagenbewoners vormen een groep van onze bevolking, maar wij, „geze ten mensen", nog al vreemd tegenover staan en waarvan wij het gevoel hebben dat zij anders z|jn dan wij. We dringen echter gewoonlijk niet veel dieper door in de vragen hoe ze «Jan anders zijn en waarom. Nu zijn er wel enkele boeken ver schenen van mensen die hun bestaan hebben ge deeld, waarin gewezen wordt op hun sterke groepsverband en op de familieverhoudingen en zelfs is er een wetenschappelijk proefschrift (van 1r. Wernsink) aan hen gewijd, maar alles bij Altaar is hun bestaan voor ons toch een vreemde •areld. woordelijkheid der kerk, niét te beginnen dan verkeerd". Dan maar helemaal niets doen? De grondgedachte van de diakonia Is, volgens ds. Van Dongen: „in navolging van Christus, de aandacht voor de enkelen" vragen en houdt dit niet in dat er iets gedaan moet worden voor „aanwijsbare concrete nood?" Wat doen we hier met evangelisatorische bewogenheid als wij niet tegelijk weten van een eis tot gerechtigheid die het evangelie ons stelt, waarmede niets ten kwade w-ordt gezegd van die protestanten die de kampen intrekken om daar de naam van Christus Jezus te doen horen. Zij zijn juist nodig om zich met anderen te bezinnen op ..dn bijbelse grond slagen voor liet werk in onze tijd". „In nei woon- wagenwerk gaat het om „recht" aan een bevol kingsgroep waarmee de Here God zijn eigen geheim en zijn eigen bedoeling heeft." Aldus de 3e stelling in het betoog van ds. Van Dongen. Stuk maken N Rapport In het laatste nummer vun „Diakonia", het 1 maandblad ten dienste van hel diaconaat in de Nederlandse Hervormde Kerk, heeft ds. J. C. var Dongen een alleszins lezenswaardig artikel ge schreven over kerkelijk werk onder de woon wagenbewoners. Dc Algemene Diaconale Raad leeft een „Commissie Trekkende Bevolkings- en Thuislozenzorg". Deze commissie heeft al enige jaren geleden, een rapport uitgebracht. Rappor ten zijn wel goed en ze zijn zelfs nodig, maar op zichzelf betekenen ze niet meer dan een inleiding. ;en aanloop. Het gaat hij zulk een kerkelijk rap port uiteindelijk om het kerkewerk. Daarmee zat de commissie nu min of meer in verlegenheid: „dat het beter was, althans vanuit de verant- u hebben ook de „sociale planners", „de pro feten van deze tijd", zich met deze groep beziggehouden. De kinderen althans zouden ze willen brengen tot een vast bestaan om ze zo in het gewone maatschappelijke stelsel op te nemen. Mogen we met dit doel voor ogen ons gaan begeven onder deze mensen „niet een duidelijke voorkeur voor het woonwagenbestaan, met een zeer bepaalde, in vele opzichten hoog staande moraal?" Zijn wij niet bezig met onze sociale wetten en onze industrialisatie, „waarin deze mobielen niet passen", dezo vorm van samenleving stuk te maken? Ds. Van Dongen gelooft dat de Here God „ons door hen een be paald aspect van het evangelie verkondigt. Mis schien is het soms een evangelie met kerkelijke en maatschappelijke vloeken, maar toch evan gelie." In navolging van dr. Wernsink noemt ds. Van Dongen hen „marginalen", dit is „mensen aan de rand" en hij wijst er op dat door heel de ge schiedenis heen mensen en groepen in het ge drang zijn geraakt. „En nu leert ons de sociolo gie, dat deze marginalen, vaak gemengdbloedi- gen, zeer negatieve en zeer positieve rollen spe len. Denkers, dromers en profeten, komen er uit voort, maar ook vernieuwers, opstandelingen, dictators". De sociologie leert ons nu dat die po sitieve of negatieve mogelijkheden zeer sterk af hankelijk zijn „van de al of niet erkenning van de marginale groep als gelijkwaardig met de andere groepen der bevolking". Wanneer men deze groepen geforceerd wil aanpassen, dan ont staat er een innerlijke onevenwichtigheid. Daar voor moet in ieder geval worden opgepast. De marginalen kunnen een verbindende schakel vor men tussen culturen, „waarbij zij godsdiensten, beschavingen en nieuwe ideeën hebben voortge bracht". „Het duidelijkste voorbeeld is de jood in de Diaspora" (verstrooiing) aldus ds. Van Don gen. Hij pleit er voor dat de kerk de kampioen van de woonwagenbewoners zal zijn, omdat zij „mensen zijn die in de knel komen", terwijl ze in onze steeds meer gelijkgeschakelde wereld als „beweeglijke groep met eigen spelregels" toch een positieve betekenis kunnen hebben. Wat moet er nu worden gedaan? Allereerst: „de mens zakelijk aan recht helpen, afge zien van de vraag of w|j ooit het Woord er aan toe kunnen voegen". Als kerk zullen we niets kunnen heggen „in een kamp dat in wezen on verantwoord is vanwege zijn ligging of situatie". We moeten niet trachten door allerlei lapmidde len deze mensen te verzoenen met een onrecht vaardige situatie. We zullen eerst moeten luiste ren naar Gods aanwezigheid in het woonwagen kamp. Kan het hechte verband dat wij hier vin den bij alle beweeglijkheid „niet juist de ideale structuur der gemeente" zijn? „Wij zullen moe ten leren niet vóór, maar mét hen vormen te ont dekken. die het evangelie in hun situatie verkon digen". De school zal mogelijk het centrum Kun nen zijn, waarbfl allerlei ander werk en misschien iok een zondagsschool kan aanknopen. Samenwerking Ook in dit werk heeft men ontdekt, zoals op zo veel andere terreinen waar men diaconaal en evangelisatorisch wilde werken dat één kerk dit niet alleen kan doen en zeker niet als zij de bedoeling heeft om zieltjes te winnen voor zich zelf. Een fundamentele geloofsstrijd moet zich niet gaan afspelen op het terrein van het woon wagenkamp. Hierbij moeten wij niet vergeten „dat de levensstijl van deze mensen, ook van hen, die van protestantse origine z|jn, meer rooms-katholiek gestempeld is dan wij weten". Ds. Van Dongen pleit dan voor de aanstelling door de kerken van een landelijk sociaal consu lent, die hij van groot belang acht. Hjj zal een dinconale-sociale basis moeten leggen waarop alle andere werk voor deze groep, ook het evan gelisatorische werk zal kunnen opgroeien. Deze inan zal, solidair met de bewoners, de kampen moeten intrekken en misschien een begin kunnen maken met een stuk opbouwwerk, „waaruit de juiste kampraad kan ontstaan, die de basis van alle werk met en ook door de kampbewoners zal moeten leggen". Het artikel is verlucht met een foto van de recreatiezaal van het kamp in 's-Her- togenbosch, blijkbaar omdat men hier een goed begin- en aanknopingspunt vindt. Die trekkers in woonwagens is een groep mensen die onder ons leeft, terwijl wij het gevoel hebben, dat zij ver van ons af staan en heel vreemde elementen in onze samenleving zijn. Wanneer wij het nor maal vinden dat voor trekkers met cara vans en tenten vanuit de kerk iets wordt gedaan, zouden wij voor deze zwervers van alle jaargetijden dan niets doen en zouden we ds. Van Dongen dan niet kun nen steunen, wanneer hij vraagt „om vér gaande en stoutmoedige experimenten in zeer nauwe verbinding met, maar ook met distantie tot kerkelijke organen?" H. ningsbijeenkomst van de jaarlijkse con ferentie van tien dagen van de centrale commissie het bestuursorgaan van de wereldraad. In deze commissie hebben 100 mensen zitting. De wereldraad ver tegenwoordigt in totaal 197 protes tantse, Anglicaanse, oud-katholieke en orthodoxe kerken in ruim 80 landen. 9 Voedsel voor communistisch China willen achttien bekende persoonlijk heden uit de Amerikaanse godsdien stige wereld. Onder hen is een rabbi. Ze hebben een beroep gedaan op geestelijken van alle kerken om een adres te tekenen, dat het Witte Huis vraagt een deel van de Amerikaanse surplusvoorraden ter beschikking te stellen van communistisch China. De Fellowship of Reconciliation, die het initiatief nam tot dit beroep, wijst op de verantwoordelijkheid van de christenen. 9 Het Vaticaans secretariaat voor de eenheid der christenen heeft bekendge maakt, dat er een beperkt aantal niet- katholieken zullen worden uitgenodigd om als „gast" het oecumenisch con cilie in Rome bij te wonen. Deze „gas ten" zullen dezelfde faciliteiten genie, ten als de waarnemers. Drie niet-ka- tholieken hebben deze uitnodiging om als gast het concilie bij te wonen al aan vaard. Het zijn Roger Schutz, prior var de protestantse kloostergemeenschap van Taize, Max Thurian, predikant en lid van deze gemeenschap en prof. dr. Oscar Cullmann, hoogleraar in de theo logie aan de universiteiten van Bazel, Straatsburg en Parijs. De oplossing van vorige week: raagpraarai ratiaa laa ra ma DE NIEUWE PUZZELOPGAVE LUIDT: HORIZONTAAL: Binnenlandse Veiligheidsdienst, afk.; 3. luchtstroom, die 's nachts langs de berghelling omlaag komt; 10. partijge noot, afk.; 12. woonplaats van Abra ham; 14. hoffelijk tegen dames; 15. in- sekt; 16. overeenkomst hebben met; 19. handeling; 20. straatwijsje; 21: vertrou welijk; 23. afgetrokken; geneigd te dro men; 26. vergoeding van schrijfkosten; 28. lumen, afk.; 29. persoonlijk voor naamwoord; 31. bescheiden, deemoedig; 33. riviertje in Friesland; 35. gelofte; 37. met de hand vastgrijpen; 38. onbe holpen; 40. plezier; 43. as van zeewier; 44. stad in Duitsland; 45. vlagen; 48. gevangenis; 49. lengtemaat; 50. hout duif; 52. onmeetbaar getal; 53. titel, afk.; 55. grootste Eur. uil; 57. gesterkt, niet angstig (meer); 61. -glycerine: ont plofbare stof; 63. jongensnaam (Noors); 64. afgesneden twijg, die wortels vormt; 66. meisje, dat ergens logeert; 68. ont kenning; 69. ervaren zeeman; 71. laatst leden, afk.; 72. zie 49; 73. alles geleerd hebbende; 74 tweemaal drie. VERTICAAL 1. diploma; 2 niet-slaaf; 4. landbouw werktuig; 5. vlug, wiel; 6. glibberig; 7. herbergierster, S. kleurling; 9. nieuwe testament, afk.; 10. veder, kwastje; 11. hangend metalen bekken; 13. scherm- wapen; 15. schenken, toestaan; 17. koud, klam; 18. driemaal drie; 20. lidwoord; 22. neer; 24 bloedverwant; 25, aard appel; 27. zoon van Noach; 30. vrucht; 32. puzzel: 33. boom; 34. geest, f|jne geestigheid; 36. opzettelijke dienstont- trekking; 39. hoorbare slag; 41. korte tijdsduur; 42. biggen; 45. schuier; 46. wereldtaal: 47. niets; 51. kiekjes; 53. zangvogel; 54. muzieknoot; 56. ernstig, hevig; 57. gindse; 58. geloofsovertui ging, afk.: 59. eiland in de Oostzee; 60. delicate; 62. onzin; 65. rund; 67. boom, schoenmakerswerktuig; 69. op die ma nier; 70. broeder. 2 3 A 5 6 7 a 9 11 IJ 16 16 16 19 20 V-V 23 2A 25 46 27 rj 2b s>t 3A V 39 <40 Ml A2 A3 AA M5 A6 M6 sU 51 52 5A 55 57 59 60 61 65 6A 66 67 63 70 71 7A

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 9