IOOO
proef
rit
LEZERS SCHRIJVEN
Schoonmaak in Parijs
Zeeuws publiek was in juni
enthousiast voor „herfsttij"
ZININTO
BIJZONDERS?
DE BOEKENPLANK
Hans Martin heeft vaste greep
op zijn lezerspubliek
Hij schrijfi zo preffig
en zo nafuurlijk"
met de
Londens politie
vond gestolen
schilderijen terug
MAAR WIE DOET ER IETS AAN DE
DUIVENPLAAG
DE BIESBOS, UNIEK BOEK OVER
VERDWIJNEND NATUURGEBIED
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 28 JULI 1902
HET BOEK VAN DE MAAND
Qndanks de stroom van aantrekkelijk uitziende pocketboekjes, die
een geduchte concurrent zijn voor de duurdere boeken, heeft
Hans Martin weer eens getoond een vaste greep op zijn lezerspu
bliek te hebben. Hoewel in deze zomermaanden in de meeste boek
handels de nadruk op de handige boekjes in zakformaat is gevallen,
wist deze schrijver van populaire romans met zijn laatste boek be
hoorlijk de aandacht op zich te vestigen. In Zeeland stond „Herfst
tij" in juni bij de duurdere boeken tenminste ver boven de anderen
genoteerd, zoals de verkoopcijfers aantoonden. Dit bleek uit de
maandelijkse enquête onder een aantal Zeeuwse boekhandelaren,
van wie het merendeel „Herfsttij" als bestseller van de maand op-
/"Vpvallend kan dit zeker genoemd
U worden, omdat even als in mei
b!jj het merendeel van de boekhandels
in juni het zwaartepunt op de pocket-
verkoop valt. Heus in deze sector is
er voor het publiek genoeg en vol
gens sommige boekhandelaren eigen
lijk teveel. De markt wordt dan ook
letterlijk overstroomd met pocketse
ries. Bijna elite uitgever met- een
beetje behoorlijk fonds voelt zich ge
roepen om met een eigen serie
naar de gunst van het lezerspubliek
te dingen.
Bijna vijftig series zijn er thans op
de markt en naar de mening van een
Vlissingse boekhandelaar is dit eigen
lijk veel te veel voor zo'n klein taal
gebied als het Nederlandse: „Want
door de bomen zie je het bos niet
meer". Omdat het om vele honder
den titels gaat, neemt de boekhandel
ze ook niet allemaal meer in huis.
Hier is werkelijk niet meer aan te
beginnen: daar is geen enkele boek
winkel op gebouwd. Dus past men
zelf al een kleine selectie toe. Het
publiek heeft van deze pocket over
vloed echter weinig last. Het vaart
er zelfs wel bij: hoe meer reeksen en
hoe meer titels, hoe meer keuze ook
van boeken tegen een prijs, die voor
geen enkele beurs een bezwaar kan
zijn.
De pockets mogen zich dan ook in
een reusachtige populariteit verheu
gen, die vooral in de zomermaanden
aan de dag treedt. Voor een belang
rijk deel gaat het hier om de lichtere
lectuur, terwijl ook het formaat mee
speelt: een boekje meer of minder in
de vakantiebagage maakt niet uit.
Toch wordt het in boekhandelaars-
kringen zeer verheugend gevon
den, dat ondanks deze enorme be
langstelling voor het goede boek in
klein formaat er ook nog altijd veel
belangstelling blyft bestaan voor de
duurdere en beter verzorgde boeken:
de sieraden van elke boekenkast.
Nog vele lezers beschouwen als zo'n
sieraad wat inhoud en uitvoering be
treft de boeken van Hans Martin, die
met zijn laatste roman „Herfsttij" in
juni in Zeeland hoog aan de top
stond.
Na hetsucces van „Exodus", dat
maandenlang het best verkocht was
of tot de best verkochte boeken be
hoorde, was het eigenlijk te verwach
ten, dat Leon Uris met zijn nieuwe
roman „Mila 18" ook meer dan één
maand goed geklasseerd zou staan.
En dit is uitgekomen. Was „Mila 18"
in mei nummer één, in juni werd dit
boek over de opstand der Joden in
het getto van Warschau tweede. De
smaak voor de oorlogsboeken blijft
bij het publiek overigens onverflauwd
bestaan. Derde werd een serie goed
kope oorlogsboeken met als uitsprin
gers „Straf bataljon 999" en „De
Brug" naar welke romans twee
zeer goede films zijn gemaakt en
„De laatste dagen van Europa".
Vierde op de lyst in juni werd God
fried Bomans met zijn „Noten Kra
ken" en vijf „Jungle" van Anthonie
van Kampen. Zesde werden twee
boeken met een gelijk aantal ver
meldingen: „Kameraden" van de lo
pende band schrijver van oorlogsboe
ken Hans Helmut Kirst en de „Vlim-
i men trilogie" van mr. H. Roothaert.
In deze trilogie werden de lezer drie
boeken geboden: „Dr. Vlimmen",
„Vlimnten contra Vlimmen" en
„Vlimmens tweede jeugd", die reeds
eerder als pocket verschenen. Twee
delen hiervan zijn inmiddels al uit
verkocht.
Als zevende op de Zeeuwse bestsel
lerlijst in juni stond „Exodus";
acht werd „Spionage contra Spiona
ge" van luitenant-kolonel Oreste
Pinto. Verder kan nog vermeld wor
den „Gids voor Zeeland" van de ond-
journalist N, J. Karhof.
Typisch is verder dat vooral in
Zeeuwsch-Vlaanderen, onder de toe
risten, veel belangstelling blijkt te
bestaan voor boeken over schelpen.
In Vlissingen werd voorts veel ver
kocht „Het Schip" van Björn Land
strom": een fraai uitgevoerd boek,
waarin de geschiedenis van de sche
pen van boomstam tot stoomschip
wordt beschreven.
Bij de pockets was het weer deel
twee van „De Bezetting" van
dr. De Jong. Zeker een aparte
vermelding verdienen een serie
bijbelpockets, waarin'reeds drie
delen verschenen zijn: „De
Schepping", „Het Paradijs" en
„De Vloed en de toren",, waar
voor eveneens een behoorlijke
belangstelling bestond.
De luchtvaartwereld schijnt bij
zonder inspirerend te werken op
schrijverstalenten. Zo is één van
de grootste schrijvers van de
laatste tijd uit de luchtvaartwe
reld naar voren gekomen: de in
de tweede wereldoorlog gesneu
velde Franse vlieger-schrijver
Antoine de Saint Exépury, die
wereldbekendheid kreeg met
onder andere boeken als „De
kleine prins", „Oorlogsvlieger"
en „Het rijk der mensen". Uit
de Nederlandse luchtvaartwe
reld kennen we in eigen land de
boeken van de oud-vlieger A.
Viruly, terwijl Hans Martin, die
jarenlang een leidinggevende
functie bij de K.L.M. had hij
was directeur zich bij een bij
zonder groot pubhek op een wel
zeer grote populariteit mag ver
heugen.
In tegenstelling tot Saint Ex, zoals
de Exépury door zijn vrienden werd
fenoemd, en Viruly vindt men in de
oeken van Hans Martin echter niets
terug van de luchtvaart: wel blijkt
er de grote bereisdheid van deze
76-jarige Haagse schrijver uit.
Een andere tegenstelling tot de wer
ken van Saint Ex en Viruly is, dat
Hans Martin voor een groot publiek
schrijft: zijn romans zyn goed van
stijl, boeiend, maar over net alge
meen teveel „eenheidswerk". Volgens
een bepaald motief geschreven. Een
zekere kwaliteit kunnen ze echter
niet ontzegd worden: anders zou zijn
populariteit ook niet zo groot kunnen
zijn. Enkele van zijn boeken, die met
de regelmaat van een klok op de
markt verschijnen, beleefden zelfs
meer dan tien herdrukken.
Regelmaat
Hoe regelmatig de nieuwe Martins
uitkomen blykt dat na „Het aan
beeld", dat in 1956 uitkwam; „Late
zomer" in 1957 volgde; „De Werf"
1958; „Marianne" 1959; „Schering
en inslag" 1960; „Het kortste eind"
1961, waarna als laatste kortgeleden
„Herfstty" op de markt kwam.
Een van de eersten die het kocht
was mevrouw Detmar uit Vlissingen,
die alle werken van Hans Martin
in haar boekenkast heeft. Dank zij
de regelmaat, waarmee Martin
schrijft, weet men in de boekwinkel
ook altijd waarvoor zij komt: de laat
ste Hans Martin. Als zij haar mening
over de romans van deze schrijver
geeft, is het dan ook één lofzang:
„hij schrijft niet alleen prettig, maar
ook zo natuurlijk". Voor mevrouw
Detmar zijn zijn boeken echte ont
spanningslectuur: „want hij schrijft
niet alleen mooi, maar vooral leven
dig en zo natuurlijk, net alsof je er
zelf bij bent".
Iedereen kan zijn boeken dan ook le
zen is haar mening en ze worden
ook graag gelezen: „vaak geef ik een
van zijn romans als verjaardagsge
schenk en altijd heb ik er succes
mee gehad".
Ernstiger
Wel is het mevrouw Detmar opge
vallen, dat Hans Martin in zijn latere
boeken wat ernstiger is geworden,
maar aan haar voorliefde voor zijn
romans heeft dit niets afgedaan. Erg
genoten heeft zij bijvoorbeeld van
„Getijden", „De Werf", „Marianne",
„Marja" en magnifiek noemt zij zelfs
„Het aanbeeld'. Over de laatste pen-
nevrucht van Martin is zy even en
thousiast: een echte Martin.
Advertentie
TTiotik:
'II
De Londense politie heeft meege
deeld dat gistermorgen vroeg
bij een overval in East End de
vijfendertig schilderijen ter
waarde van 350.000 pond ster
ling zijn teruggevonden die op
11 juli uit een museum waren
ontvreemd.
Aan de werken, waaronder doeken van
Picasso, Renoir, Toulouse Lautrec,
Utrillo en Cezanne, was geen schade
toegebracht.
De dertigjarige John Terry en de der
tigjarige William Bedford zyn bij de
overval gearresteerd en beschuldigd
van het in ontvangst nemen van de
gestolen schilderyen. Naar de eigen-
gelijke dieven wordt nog gezocht.
De Londense poiltie deed haar inval na
een tip te hebben gekregen. De doe
ken waren afkomstig uit het O'Han-
na-museum.
Geen Franse preken
meer in Antwerpen
De bisschop van Antwerpen mgr. Daems
heeft, naar het Vlaamse blad „De Stan
daard" meldt, besloten dat er geen
Franse preken meer zullen worden ge
houden tydens de zondagsmissen in de
Heilige-Gcestkerk te Antwerpen. Het
verbod is uitgevaardigd in afwachting
van een regeling die beide partyen in
dit taaigeschil kan bevredigen.
KERKNIEUWS
NED. HERV. KERK
Beroepen te Brielle (toez.) L. W. Blok
te Ellewoutsdijk; aangenomen naar
Dordrecht A. L. van der Smit te
Maarssen; aangenomen het beroep van
de Generale Synode als luchtmachtpre
dikant F. I. Verbaas vicaris te Amster
dam-Oost.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Achterveld R. J. Koolstra,
vlootpredikant met verlof te Leeuwar
den.
CHR. GEREF. KERKEN
Tweetal te Broek onder Akkerwoude
T, Bakker te Driebergen en C. den
Hertog te 's-Gravenhage-West; beroe
pen te Mussel G. Leendertse kand. te
Haarlem.
In de nieuwe Engelse stad Hemel Hemp
stead is dit fraaie beeld te zien: een
rock-n-roïïend paartje, met als dansvloer
het oppervlak van een vijver. Het werk
is vervaardigd door de Franse beeld-
houvier Hubert Yenoesse. Een zelfde
afgietsel van het beeld zal naar Austra
lië worden verzonden, waar het een
plaats zal krijgen in de nieuwe stad Eli
zabeth, welke veel overeenkomst ver
toont met Hemel Hempstead.
Joods meisje in
Buenos Aires weer
gemolesteerd
Op 21 juni was de 21-jarige joodse me
dische studente Graciela Sirota in
Buenos Aires met een sigaret een brand
wond toegebracht en was haar een ha
kenkruis op de borst gekrast. Donder
dagavond is dit meisje opnieuw liet
slachtoffer geworden van anti-semitis-
Vier mannen hadden haar en haar moe
der geschopt en geslagen. Dit jaar zijn
in Argentinië 40 gevallen van antise
mitisme gemeld.
Inmiddels is de rassenhaat overgeslagen
naar Montevideo in Uruguay. Hier droe
gen de incidenten ten dele een politiek
karakter. Nationalisten hebben linkse
elementen aangevallen en hen haken
kruisen op de benen gesneden. Op hun
beurt hebben communisten het hamer
en-sikkel teken gesneden op de benen
van tegenstanders. De autoriteiten heb
ben een onderzoek gelast.
Dierenvrienden zijn soms
mensenplagers
Het ene probleem is nauwelijks opgelost
of een ander probleem der moderne op
eengepakte samenleving dient zich aan
en schreeuwt om een oplossing.
Ik bedoel de verontreiniging der trot
toirs enz.
Een tydje geleden stapte ik uit een win
kel komende het trottoir over en ver
zuimde naar beneden te kijken, daar ik
naar het drukke verkeer uitkeek om het
moment te bepalen dat ik de straat kon
oversteken om mijn bakfietsje te berei
ken.
Halverwege het trottoir gleed ik uit en
met de moed der wanhoop kon ik me'
nog net overeind houden, anders was ik
misschien nog met myn aangezicht ten
trottoire gevallen, in een kenneiyk even
tevoren daar door een hond neerge-
draaide hoop nou ja, voorwerp. Had
de hond de zegewensen die ik hem toe
wenste aangehoord, hy ware beslist aan
de haal gegaan nog voor ik als 2e reac
tie het onschuldige dier misschien nog
een schop onder zyn staart, had ge-
feven. Na mijn klomp aan de trottoir-
and zo goed en kwaad als dat gaat
afgepoetst te hebben, ben ik uit arren
moede weer maar op myn bakfietsje er
van door gegaan, onderweg nadenkende
over wat daartegen gedaan kan wor
den.
De oplossing van anderen om b.v. de
honden te leren hun behoefte te depo
neren in de goot,en dan nog liefst boven
het rioolrooster (met het oog op weg
spoelen), daar komt in de praktijk niets
van terecht. Men behoeft maar te zien
hoe de meeste hondenbezitters met hun
aangelijnde hond worden meegetrokken
van het ene naar het andere punt waar
de hond heen wil. Aangezien de meeste
hondenliefhebbers geen appel over hun
dieren hebben, zolang is het zeker niet
te verwachten dat de onbeheerd lopende
honden in de goot hun behoefte depo
neren.
Het zal U, op een benedenverdieping
wonende, maar weer overkomen dat
juist op een zondagmorgen een hond
een flinke hoop neerlegt juist op
zicht van uw huiskamer, die ge niet
kunt verlaten door ziekte b.v. Ge moet
dan de ganse dag van dat vieze stilleven
genieten, met nog de kans te lopen een
zegewens geuit door een nijdige voorbij
ganger in uw richting geuit, te moeten
aanhoren, alsof het uw hond was die dat
gedaan had. Maar of het nu zondag of
werkdag is en of U gezond of ziek bent,
de voorbijganger verwacht van U dat U
het trottoir netjes gaat schoonmaken.
Als het nu uw eigen hond was dan ja,
maar het hondenvuil oppoetsen van een
van papiermanden op s
altijd naar de buren. Z
•onbeheerd tot vervelens toe ronddal-
vende hond van een der buren, daar
moet ik een fel protest tegen doen ho
ren. Het is hetzelfde liedje als bedoeld
-— vorig artikeltje over het ledigen
straat Waait
Zo is het ook
steld met de honden. Ze brengen al
niet aangeiynd hun uitwerpselen naar
een ander. En moet die dat maar aan
vaarden
Nu deze kwaal der moderne samenle
ving door my onderkent is, is het een
klein kunstje het recept voor te schry>
ven.
Als nu de hondenvrienden hun dieren
gaan uitluchten laten zij dan meteen
een schop en bezem meenemen om zo
dra de hond zyn behoeften heeft laten
vallen, dit op te scheppen en mee naar
huis te nemen om het nu voor de eigen
ramen neer te werpen in de goot, maar
nog beter in de vuilnisemmer. En wat
het geval betreft van de loslopende hon
den zou ik aanraden naar de eigcnaar(es)
te gaan en hun beleefd verzoeken de
troep op te ruimen omreden U geen
prijs stelt op het door uw hond verloren
voorwerp. Weigert deze, dan moet de
gehele buurt de eigenaar (es) links laten
liggen tot hy/zy de overlast de buren
aangedaan door zijn/haar dieren, heeft
opgedaan gemaakt.
Koudekerke. J. C. Puype.
BREKEN VAN AUTORUITEN
Woensdagmorgen las Ik met interesse
uw artikel over het breken van de auto
ruiten op dc weg Middelburg-Goes.
Het zal U ongetwijfeld interesseren dat
een door een autoband opgeworpen
steentje direct geen kapotte ruit kan ver
oorzaken omdat dit verticaal naar bo
ven gaat- Maar door de snelheid van de
achterop komende wagen komt dit
steentje tegen dc ruit aan. Als die auto
een flinke snelheid heeft, dan bestaat
er een grote kans dat de ruit barst.
Dus de eigen snelheid veroorzaakt de
breuk. Hoe langzamer men rijdt, des te
meer leans dat uw ruit niet sneuvelt.
L. T. Wassenaar.
JOURNALIST BENOEMD
TOT BURGEMEESTER
By k.b. is met Ingang van 1 september
1962 benoemd tofc burgemeester der ge
meente Idaarderadeel de heer K. J.
Vryiing te Abkoude. De nieuw benoem
de burgemeester werd op 18 oktober
1914 te Kerkdriel geboren. Hif is lid
de P.v.d.A. De heer v~""- 4
8 redacteur van Het I
(Van onze Parijse correspondent)
De Nederlanders, die nu naar Parijs komen,
staan versteld van de grote schoonmaak, waar
mee de gemeenteraad van de hoofdstad bezig is.
De Place de la Concorde, om een voorbeeld te
noemen, is altijd een bijzonder mooi plein ge
weest. Vier grote verkeersaders komen er op
uit: het verkeer langs de linkeroever van de
Seine uit de richting van de Place Saint-Michel,
de brede Boulevard des Champs Elysées mondt
er op uit evenals de Boulevard Saint-Germain en
van de tegenovergestelde kant, éénrichtinsgver-
keer, komt het verkeer aanstuiven van de Hue
Rivoli, de langste straat van Parijs. Als er geen
stakingen bij de gas- en elektriciteitsbedrijven
zijn en de verkeerslichten werken, kan de Con
corde dat mierennest van tienduizenden auto's
gemakkelijk aan, zelfs op de spitsuren, want het
plein is ruim zat. Zelfs is er nog ruimte genoeg
voor de honderden toeristen, die zich gewoonlijk
bij de spuitende fonteinen opstellen en daar met
hun camera óf het stadsbeeld óf zichzelf vèr-
eeuwigen.
Maar door al die duizenden auto's
met him onwelriekende uitlaatgas
sen zijn de monumentale gebouwen
langs de Concorde en de beelden óp
het plein in de loop der jaren zo
zwart als roet geworden. Het minis
terie van Marine staat recht tegen
over de Assemblée Nationale, het
parlement, gescheiden door de Seine,
maar evenmin als de spreekwoorde
lijk geworden pot en ketel hebben
zij elkaar wat zwart zien betreft
niets te verwijten.
Parijs zag er tot voor kort allesbe
halve respectabel uit.
Nieuw gezicht
Dat is sedert een paar weken anders
geworden. De zandstraalspuit is er
bij gehaald en die heeft zijn werk zo
grondig gedaan, dat de Concorde als
nieuw is. Het ministerie van Marine
rechts en de hotels links van de-Rue
Royale, die naar de Madeleine gaat,
zijn zo wit als sneeuw geworden.
Ook de Madeleine zelf heeft een
beurt gekregen en aanstonds is ook
de verjongingskuur van de volksver
tegenwoordiging achter de rug. Het
hoofdkantoor van de Posterijen in de
Rue du Louvre is bijna schoon ge
spoten en insgelijks hebben het Lou
vre, de Invalides en een paar minis
teries in de binnenstad een beurt ge
kregen. Van de eigenaars, die hun
besmeurde eigendommen er tussen in
hebben staan, wordt verwacht, dat
ook zy voor de verfraaiing van het
stadsbeeld in hun beurs zullen tasten.
Maar al dat gespuit en gesclioon-
maak hebben niets om het lijf, als er
binnenkort geen oplossing wordt ge
vonden voor het probleem van de
duiven in Parijs. Hoeveel duiven de
hoofdstad telt, is met geen benade
ring te zeggen, maar een feit is, dat
zij alles bevuilen: openbare gebou-
v:en, standbeelden van maarschal
ken, generaals en letterkundigen,
kerken en particuliere huizen. Om
maar niet te spreken van de auto
mobielen en de kleren van de men
sen, die op de Champs Elysées onder
de bomen geduldig staan te wachten
op de bus. De duwen zijn een plaag
geworden, waar niemand een oplos
sing voor weet. Er is de laatste jaren
van alles geprobeerd, maar tot dus
ver zijn de middelen erger dan de
kwaal geweest.
Van niemand
De duiven in Parijs zijn van niemand
Zeker niet van het gemeentebestuur,
dat dolgraag van de beesten af wil.
De debatten in de gemeenteraad over
deze vliegende vandalen vullen op
geregelde tijden vele kolommen ln
liet gemeenteblad. Zodra er iemand
opstaat om over de duiven het dood
vonnis uit te spreken, is er onmid
dellijk een vertegenwoordiger van de
dierenbescherming by de hand om
gratie of uitstel van executie te be
pleiten.
Iedere partij beroept zich op deskun
digen van naam. De vijanden van do
duiven hebben er de Medische Fa
culteit en zelfs het Institut Pasteur
bij gehaald om te bewijzen, dat min
stens 75 procent van de duiven bacil
lendragers zijn en op mensen long- 7
ontsteking kunnen overbrengen. Vol
gens medische experts hebben zes
procent van alle longpatiënten in de
Parijse ziekenhuizen nun ziekte te
danken aan besmette duiven. Op hun
advies ls op de meest geteisterde
plaatsen van Parijs vergif gestrooid-
Maar daartegen zijn alle dierenvrien
den in het geweer gekomen. Het
boulevardblad „Paris Jour", dat re
gelmatig pagina's wijdt aan het
schandaal van afgebeulde paarden,
ezels, onverzorgd achtergelaten hon
den en katten, heeft aan de vervolg
de duiven vele kolommen gewijd en
heeft aan die actie voor de dierenbe
scherming een groot deel van zijn
oplaag te danken. Deskundigen van
de S.P.A. (Société Prptectrice des
Animaux) heeft de ouders met klem
gewaarschuwd, dat hun kinderen
groot risico lopen, wanneer zij ver
giftigde graankorrels in de mond
steken. Er zijn in Parijs armoewij-
ken, waar bij gebrek aan vlees of
gevogelte gevangen duiven op tafel
komen, zodat gevaar van besmetting
lang niet denkbeeldig is. Om verdel
ging van de duiven zo humaan mo
gelijk te houden heeft men in het
zeventiende en achttiende arrondisse
ment van Parijs grote duiventillen
ingericht, waar de dieren door extra
voedsel hcengelokt worden. De dui
ven worden er onder een soort nar
cose gebracht en naar andere stre
ken van Frankrijk getransporteerd,
naar steden in het Noorden, die
graag duiven willen hebben of naar
het departement van de Landes,
waar bossen in overvloed zijn. Eie
ren worden op grote schaal vernie
tigd. Maar ook dat is geen oplossing,
want dc overgebleven duiven verme
nigvuldigen zich zo snel. dat dc ga
ten spoedig zijn aangevuld.
Niet schieten s.u.p.
Iedere Parijzenaar is vrij om duiven
te doden, mits hij niet de belangen
van derden in gevaar brengt. Vooral
dat laatste is een grote moeilijkheid.
Men mag de duiven schieten, maar
voor vuurwapens is een vergunning
van dc politie nodig en daar is de
prefectuur zeer zuinig mee. Wie
schiet of niet stenen gooit loopt het
grote risico,' dat hij buren of om
standers verwondt, die enorme be
dragen aan schadevergoeding kun
nen eisen-
Men zou gewapend met een stok
tussen dc duiven kunnen springen,
maar dan ontstaat gemakkelijk een
volksoploop en kan een agent proces
verbaal opmaken wegens het versto
ren van de orde- Bovendien zou men
in dat geval het publiek tegen zich
in het harnas jagen, want ondanks
alle bevuiling van gebouwen zijn de
duiven bij de Parijzenaars zeer po-
pulair. Qeen voorbijganger, zelfs
geen straatjeugd, zal de duiven
kwaad doen. Integendeel, overal in
de binnenstad kan men mannen,
vrouwen of kinderen zien, die brood
kruimels, rijst of maïs strooien. Tal
rijk zijn de buitenlandse toeristen,
die zich met duiven om zich heen of
met duiven op hand of schouders la
ten fotograferen. Af en toe vliegt
een zwerm op als in de huurt een
autoportier met een harde slag
Een schouwspel, dat Parijzenaar en vreemdeling gelijkelijk vertedert.
Deze oude dame is dagelijks te vinden in de Avenue des Champs Elysées,
waar zij haar gevleugelde vriendjes voedert. Die zijn volkomen bij haar
thuis getuige zelfs het feit, dat de brutaalslen niet schromen een onder
zoek in te stellen naar de inhoud van haar tas.
wordt dichtgeslagen; maar do duiven
zijn nauwelijks eon paar meter de
lucht in of ze strijken al weer neer.
De Parijse duif gedraagt zich als de
Laughing Jackoo in Australië, die
zich beschermd weet. Misschien zou
een afdoend middel zijn het publiek
op straffe van een boete te verbieden
de duiven te voeren, maar van dat
verbod verwacht men zo weinig heil,
dat men het nooit heeft durven uit
vaardigen- De Parijzenaar is allesbe
halve gedisciplineerd. Hij zou het on
danks verbod toch en waarschijnlijk
met opzet doen.
Maar Venetië en Milaan dan?
Die twee steden hebben ook hun
duivenproblemen en toch zijn de
gebouwen er schoon. Dat komt,
omdat Italië voor de reiniging
van zijn monumenten kredieten
beschikbaar stelt, in tegenstel
ling tot Frankrijk dat andere
zorgen heeft. De naweeën van
de Algerijnse oorlog en een
eigen atoombewapening, bij
voorbeeld.
pen, zowel in het bestaan van de
bewoners als in de huishouding der
natuur, vooraf beter rekening kan
worden gehouden met de winst- en
verliesposten op de balans.
In elk geval zal het vele lezers dwingen
zich rekenschap te geven van do mis
schien nog ongekende rijkdommen van
de eigen omgeving, zodat zy by een
eventuele bedreiging op de bres kunnen
staan om van deze zoveel als mogelijk
ls te behouden.
Een hoek ontstaan uit de warme liefde
voor de natuur van velen en waard om
door velen ie worden gelezen en bestu
deerd. Het is verlucht met vele documen
taire foto's en schetsen en voorzien van
een uitvoerige kaart.
Zoet water
met eb en vloed
De uitgave de Biesbos bij W. J.
Thieme in Zutfen verschenen is te
vens onderdeel (no. 14) van de bi
bliotheek der Koninklijke Ned. Na
tuurhistorische Vereniging en als
zodanig uitgegeven ter gelegenheid
van het 60 jarig jubileum van de
ze vereniging op 16 december te
Amsterdam herdacht. Als enig Eu
ropees zoetwatergebied, waarin eb
en vloed heersen, trok dit land
schap jaarlijks talloze wetenschap
pelijke. semi-wetenschappelijke en
toeristische - excursies.
De uitgave is ontstaan als een poging
een omvangryke registratie te geven
van de thans nog zo opvallende aspecten
van dit gebiod, waaraan binnen afzien
bare tyd de mogelijkheden van voort
bestaan worden ontnomen, door de af
sluiting van de oorzaken van dc gety-
denvorming. De samenstelling van het
boek berustte bij de heren drs. P. Hey-
ligers, C. J. Vcrhey (biologen), dr. fr.
I. S. Sonneveld (geoloog en bodemkun-
dige) en mr. T. Lebret (ornitholoog).
Ze hebben de taken onderling verdeeld
en de resultaten neergelegd in 12 hoofd
stukken.
De waarde van dit boek is vooral gele
gen in het feit, dat nauwkeurig is nage
gaan, welke dieren en planten (waar
onder diverse zeldzaam voorkomende)
thans (vóór de afsluiting) in dit gebied
hun levensmogeiykhedcn vinden en in
hoeverre het ultbiyven van de hoge
naast de lage waterstanden deze mogc-
ïykheden zullen beïnvloeden.
Het bock zal op deze whze er toe
kunnen bydragen, dat by not ondcr-
RASSENVERBETERING VAN
POSTDUIVEN
De schrijver van een vroeger ontstaan
boek: Koppelen kweken en spelen,
John Lambrechts, schreef dit nieuwe
werk om er de aandacht op te vestigen
van hoe grote waarde „rassenverbete-
rlng is, wanneer men de nobby: postdui
ven houden" wil combineren met het
resultaat: „prijzen winnen". Hij wyst de
liefhebber de weg op een oudo beproef
de, thans weer „originele" manier, langs
die van „vraag en antwoord". Postdui-
venhouders, die vanzelfsprekend vol vra
gen zitten kunnen dus de eige nvragen
opzoeken en het antwoord er naast vin
den. Een boek vol raadgevingen en
aanwijzingen uit de ervaring van een
erkend deskundige. N.V. Uitgevers My
N. E. Kluwer, Deventer.
BOEKEN OVER DE NATUUR
WAT VIND IK IN DE DUINEN?
Thieme, Zutfen, zendt ons dc vierde
druk van dit doeltje uit de natuursoric,
dat speciaal voor Zeeland van belang is
in verband met de duinkust. Het is spe
ciaal weer bygewerkt met betrekking
tot de steeds veranderende namen. De
natuurliefhebber, die hot nog niet bezit,
doet er goed aan dit degeiyk en breed
opgezet werkje aan te schaffen. Samen
steller is dr. W. J. Prud'homme van
Reine.
I HET DIERENRIJK
II HET WEER EN I)E
WEERVOORSPELLING
III GESTEENTEN EN MINERALEN
Deze Amerikaanse en voor dc lage lan
den bij de zee bewerkte uitgaven op het
gebied van de natuur, verschenen in de
serie Moulenhoff Natuurgids. Alle opge
dist onder wetenschappeiyk toezicht en
geheel in kleuren uitgevoerd.
Ook de bewerking waarby na-
tuurlyk de afbeeldingen dezelfde
bleven is in wetcnschappe-
ïyke handen gelegd Van de drie leent
zich het eerste boekje het minst voor
bewerking, het heeft als voordeel dat
méér diersoorten kunnen worden be
sproken en vergeleken.
De deeltjes II en III voldoen ook voor
Nederland uitstekend, het eerste omdat
de weerkunde op internationale leest is
geschoeid, het tweede, omdat geologie
uitsluitend van Nederland ondenkbaar is
en steeds vreemde aanvulling behoeft.
Dc afbeeldingen zijn gezien de geringe
afmetingen bewonderenswaardig goed.
Uitgevery J. M. Meulenhoff, Amster
dam. Zuid-Nederlandse Uitgeverij, Ant
werpen.
