KANSEN VOOR KERK VAN NIEUW-GUINEA PUZZEL- rubriek Ervaringen van een zendeling-predikant De kunst om van vakantie „recreatie te maken en de taak der kerken ïismüj Heeft u uw 'Mix' al bepaald? Morgen... gastvrijheid tanken en...BP Super Mix! 10 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 21 JULI 1962 Ds. D. J. BAARS TE 's-HEER ARENDSKERKE ??r\E KERK op Nieuw-Guinea LP was één van de eerste, die zelfstandig was. Dit kon omdat er een leiding was. Dan gaat dit werk goed. Het is een kwestie van terugtreden geworden: langzamerhand het werk over laten. Voor de Nederlandse ker kelijke leiders was dit een lang zaam terugtreden en de plaats in het nieuwe geheel weten in te nemen. Een kans voor een „reli gieuze handhaving" van Nieuw- Guinea is er zeker. Maar geble ken is, dat men voortdurend lei ding nodig had en nog voortdu rend moet daaraan bewust wor den gewerkt". Dit zegt ds. D. J. Baars, Nederlands hervormd predikant te 's-Heer-Arends- kerke. Ds. Baars was van januari 1961 tot juli 1959 werkzaam als zendingspredi kant in Sarmi (Noord-Nieuw- Guinea) Ds. D. J. BAARS: negen jaar op Nieuw-Guinea (Foto P.Z.C.). Vorige week zaterdag was liet 25 jaar geleden, dat hij werd geordend en afgevaardigd als zendingsleraar naar het voormalige Nederlands- Oost-lndië. Hij zal dit feit morgen zondag herdenken. In een ge sprek, dat wij met hem hadden heeft hij ons over zijn werk op Nieuw- Guinea verteld en ons zijn mening te kennen gegeven over de religieuze toekomst van dit gebied. HulD van Nederlandse zijde, aldus is de mening van ds. Baars, wordt op hoge prijs gesteld. Men weet, dat deze hulp noodzakelijk is voor de op bouw van het land. In hun werk heb ben velen uit de zendingswereld zich onderscheiden op dit gebied De heils tijdverwachting heeft op Nieuw-Gui nea een grote rol gespeeld en doet dit nog. Vanuit de mythologische achtergrond leeft iets „wat verwacht wordt". Dit kan echter gemakkelijk worden verward met de staatkundige en politieke zelfstandigheid. Instelling Ds. Baars wijst op de instelling van de bewoners van Nederlands- Nieuw-Guinea, namelijk, dat Neder- vergelijken met de instelling van de jongeren in de hoogconjunctuur in de westers; wereld. Er is van nature ruimte en voedsel genoeg in Nieuw- Guinea, maar men moet er voor wer ken, zoals de jongeren in deze wereld zich ook meer hiervan bewust moe ten worden. Men kan niet afwachten, maar men moet zelf aanpakken „to earn mo ney" om geld te verdienen. Op deze wijze kan zelfstandigheid worden verkregen. Aan een dergelijke syste matische opbouw van land en volk heeft de zending veel trachten bij te dragen Het is daarom dat de kerk op Nieuw-Guinea, die vanuit de zending is voortgekomen, al in 1956 zelfstan dig kor worden. Men was er naar toe ..opgevoed". Deze kerk telde in het jaar van de zelfstandigwording omstreeks 130.000 gedoopten, het zul len er nu omstreeks 140.000 zijn. In deze zelfstandigwording .en institue- ring had d„. Baars een werkzaam aandeel. Oorspronkelijk was de Raad voor de Zending van de Nederlandse Hervormde Kerk (zendingshoge school in Oegstgeest, waar ook ds. Baars studeerde) verantwoordelijk voor de gang van zaken van de zen dingskerken en posten op Nieuw- Guinea en elders in Oost-Indië. Na de instituering werd deze verant woordelijkheid gezamenlijk gedragen door een eigen synode en ressorts synoden. Degenen, die er als „zen deling-leraar" hadden gewerkt tra den terug en werden toegevoegd aan het lichaam dat de beslissingen nam. Zij werden adviserend en stemheb bend. „Men kan het ongeveer verge lijken met de Waalse gemeenten in ons iand" aldus ds Baars. Overi gens gaan alle vergelijkingen mank, want „Nieuw-Guinea' is een totaal ander land en met een totaal andere instelling van de bevolking". De Evangelisch Christelijke Kerk, zo als de nieuwe kerkeenheid werd ge noemd is erin geslaagd („niet min der dan een wonder") on> de adat- verschillen en de diverse taalgroepe ringen te overbruggen, aan de zijde van de autochtone bevolking. Boven dien overbrugt deze kerk aan de zij de van de blanke bevolking de ker kelijke verschillen. In deze kerk wer ken samen hervormden, gereformeer den, lutherse .doopsgezinden en vrije evangelische leden. Aan een theologi sche hogeschool doceert bijvoorbeeld een gereformeerd predikant. Er zyn kerkdiensten voor de maleisspreken- de bevolking en voor de Hollanders. „Op de zenaingsvelden gaat dit alle maal veel oecumenischer" zo zegt de predikant. Probleem Over de politieke zelfstandigwor- ding van Nieuw-Guinea wenst ds. Baars als theoloog geen mening kenbaar te maken. Wél echter over de religieuze zelfstandigheid, die minstens zo'n groot probleem vormt. Een religieuze handhaving is zeer wel mogelijk, zo meent hij. Hij herinnert aan het contact, dat er vorig najaar tijdens de Assemblee van de Wereldraad van Kerken in New Delhi was tussen groepen afge vaardigden van kerken uit Indonesië en Nieuw-Guinea, een goed contact- Men tracht op de basis van de „ge meenschap der kerken" tot een ande re eenheid te komen. Een „eenheid in Christus", die mogelijk de politiek ten goede kan komen. Via de kerkelijke leiding moet men met als voorbeeld de zelfstandig wording van de Evangelisch Chris telijke Kerk op Nieuw-Guinea als Nederlander leren terug te trekken. De eerste zendelingen op Nieuw-Gui nea waren de Duitsers Ottow en Geissler, die in 1855 met een zeil schip dit land bereikten. Zij zetten voet aan wal in Mansinam, tegen over Manolcwari. Sinds die tijd is de „christianisatle" van Nieuw-Guinea begonnen. Vanat eind 1700 bestond in Nederland de zogenaamde genoot schapszending van het Nederlands Zendeling Genootschap, dat vele tien tallen zendeling-leraren naar Neder- lands-Oost-Indië heeft uitgezonden. In het verband van dit genootschap ging ook ds. Baars, na een studie tijd in 1938 naar het vroegere Ne- derlands-Irdië. Hij was eerst met zijn echtgenote, mevrouw Baars-Bor, werkzaam op Midden-Celebes en la ter op Oost-Celebes. De opdracht om vatte alle kei'kelijke zorgen in res- rortsverband, een soort van hulppre- dikerstaak. Men was „dienaar des Woords" en kreeg ook een leidingge vende functie. De oorlog en een in ternering maakte aan veel van dit werk een einde. Voor de oorlog was hij Indisch predikant van de protes tantse kerk van Loewoek Banggai aan de oostkust van Celebes. Men leefde er eerst in houten gebouwen. Het gebied Loewoek Banggai (werkterrein van 84 zeemijlen stond onder een mohammedaanse vorst. Men moest het hoofd bieden aan een opdringen van de Islam. Door de oorlog was veel uiteengesla gen ,een herziening van de christia- nisatie en een heroriëntatie was een eerste vereiste. Ds. Baars ging te paard, per prauw- of te voet zijn honderden verspreide gemeenteleden bezoeken. Aanpas sing aan de leefwijzen en gewoonten was belangrijk, het zich in de plaats stellen van de autochtone bevolking. De naaste collega was ds. Jan Ivruyt 460 km verderop. Het werk moest dus een individueel karakter dragen. Men had er ondermeer de beschik king over het eerste in ons land her bouwde zendingsschip, de „Zaman- Baru" (Nieuwe Tijd), een schip, dat nog had dienst gedaan bij de landing in Normandië. Naar Sarmi Van „Oegstgeest" kwam in 1951 het verzoek aan ds. Baars om naar Sarmi op N.-Guinea te gaan en daar de in de oorlog overleden ds. Werkman te vervangen. „Men schreeuwde er om hulp", zo zegt hij nu. Het was de tijd van de souvereini- teitsoverdracht. In Nederland voltrok zich een verandering in het „zende ling-zijn". De zendeling-leraren wer den mede door het werk van pro fessor H. Kraemer als zendings predikant beroepbaar erkend. De nieuwe kerkorde van de Hervormde kerk sprak over de apostolische taak van de zendeling-predikanten. Ds. Baars kwam er in een gebied, dat de sporen van de oorlogstijd droeg. Om bij één van de zendingsposten te ko men moest hij dertien grote rivieren oversteken. Er was een gebrek aan leiding, er was geen doopboek meer, de administratie was vernietigd. „Het werk kreeg het karakter van een heropbouw". Tientallen gemeen ten lagen in een gebied met een kustlengte van 300 km. Een oplei ding van evangelisten was dringend noodzakelijk om de vele evangelisa- tieposten of te openen posten te kun nen bezetten. „Men kan het vergelij ken met de opleiding van de Leger des Heils mensen hier". De papoea's kregen een opleiding, die bestond uit een wat flink uitgebreide cate chese, een korte cursus in een be paald verband. Mevrouw Baars-Bor trachtte de vrouwen op te voeden naar een zelf standig bestaan: naaien, koken, hy giëne, vorming van de mensen uit de kampong. Zij leerden de autochtonen hoe zij van hun maïskoekjes kon den maken, enzovoort. „De liturgie voor een kerkdienst ont staat als vanzelf". De dienst wordt wat aangepast aan de gebruiken in het gebied, men zingt veel, maar een andere muzikale medewerking is vrij gering. De zendeling-leraar had verder 30 scholen onder zijn beheer, waarvoor hij het personeel en de ma teriële voorziening moest verzorgen. Sinds kort is er nu een stichting op Nieuw-Guinea, waarin de scholen verenigd zijn. In het begin had men niet de be schikking over een kerk, er was gïen zendingshuis en geen woning, e familie Baars woonde in een distributieopslagplaats. Later bouw de men een huis met als wanden de bladnerven van de sagopalm en zelf gesneden ruiten. Toen kwam er ook het eigen kerkgebouw, genoemd naar de apostel Paulus: „Geredja Paulus" ,de Pauluskerk. Over deze kerk heen vliegen de K.L.M.-vliegtui- gen vanaf het vliegveld Biak. De pauluskerk" in Sarmi op Nederlands Nieuw-Guinea Ervaring Met dit kerkgebouw heeft ds. P. Bons, die twee jaar na het ver trek van ds. Baars naar Sarmi kwam een minder prettige ervaring opgedaan. In het zendingsblad van de Hervorm de Kerk (februarinummer) schreef hij, dat dit kerkgebouw anderhall' jaar geleden is omgewaaid- Daarna werd de kerk opnieuw opgezet en vergroot. „Meer dan een jaar is men bezig, maar hij is nog steeds niet klaar; telkens als er wat geld verza meld is, komt men een stukje ver der", aldus ds. Bons. „Drie van de vier muren staan er en er is een dak op. Dat is hier voldoende om er een dienst te houden." De gemeenten In de kampongs in het gebied rond Sarmi worden geleid door een guru, een dorpsonderwijzer, die tegelijk gemeente-voorganger is- Ook kent men de pengindjil, de evan gelist. Deze zijn echter niet bevoegd ae sacramenten te bedienen. Daar voor moet de „echte" predikant dan weer komen of de volledig opgeleide „pendetas" (predikanten). Het is hetgeen ds. Baars heeft ervaren een illustratie van het werk, dat men tegen de verdrukking in soms op N.- Guinea verricht. Ds. Baars vertelt soms deze ervaringen in zijn ge meente van 's-Hecr-Arendskerke, waar hij e'nd 1959 werd bevestigd. Hij is secretaris van de classicale zendingscommissie in de classis Goes. De taak van deze commissie „Een zendingscommïssïe behoort het middel te zijn waardoor de kerk vorm kan geven aan de zendingsbe- langstelling, zowel financieel als wat de werving van personeel betreft." Een „thuisfront" voor de werkers overzee. EN DE Nieuws van overal Een grammofoonplaat is vervaar digd van de op zondag 29 april in de Amsterdamse Westerkerk gehouden dienst, die door het koninklijk gezin werd bijgewoond. Voorganger was de oud-hoofdvlootpredikant ds J. H. Sil- levis SmitL organist was Simon C. Jansen. De opbrengst van de plaat komt ten goede aan het orgelfonds van de hervormde Westerkerk. O Zielzorg voor arbeiders zal in Zwitserland worden ingesteld. Een rooms-katholieke en een protestantse zielzorger zullen gedurende de week dagen de arbeiders op de grote auto wegen in Zwitserland begeleiden. De arbeiders werken aan de bouw en het onderhoud van deze wegen. Er zijn vele buitenlanders onder hen. Huwelijksbijbels worden ook in Denemarken meer en meer aange boden. Mensen, die hun huwelijk ker kelijk lalen bevestigen, krijgen van de gemeente een bijbel, met witte bladzijden doorschoten om familie- registers en andere gegevens in op te schrijven. Deze gewoonte bestaat nog maar een jaar. Vorig jaar werden 150 van deze bijbels van het Deense bijbelgenootschap verkocht. Dit jaar wordt een tienvoudige verkoop ver wacht. Over rassendiscriminatie zal begin 1963 in Chicago geconfereerd wor den door godsdienstige organisaties ference, de Nationale Raad van Ker ken en de Synagogale Raad van Amerika. Dit in verband met de herdenking, dat 1 januari 1863 de drie miljoen slaven in de V.S. werden vrij verklaard door president Lincoln. Men verwacht, dat de conferentie een beroep op het geweten van de natie zal doen inzake het rassen vraagstuk en dat men gezamenlijke acties za) gaan voeren. De sugges tie van kerkelijke z(jde is gedaan, dat president Kennedy voor 1963 een proclamatie zal uitvaardigen om bij dit eeuwfeest de rassendiscrimi natie in alle vormen te veroordelen. Dat is niet voor ons mensen". Dit was een uit drukking die je bij een vorig geslacht in ónze provincie nogal eens hoorde. Datgene wat dan „niet voor ons mensen" was, kon van allerlei zijn, vanaf een bel en een brievenbus aan de voor deur die nooit open ging, tot aan een auto en een buitenlandse reis toe. Daaronder viel ook vakantie. Dit hele beeld is volkomen veranderd. Aan de voordeur zit nu een bel en een brievenbus, met zelfs een naamplaatje; we praten er in ons land van, dat ieder gezin een auto zal hebben. Vakantie is voor steeds breder wordende lagen van onze bevolking een bekend begrip en de gezichtskring van reizen die men van plan is te maken, wordt steeds ruimer. Wanneer men ontdekt heeft dat de taal niet die belemmering behoeft te zijn als men vroeger dacht, komen er steeds grotere stukken van het buitenland in 't zicht. Maar, zoals het een kunst is met een beperkt in komen zoveel mogelijk te doen, zo blijkt het een kunst te zijn de vrije dagen zo te besteden dat men niet moe en afgemat en met een stuk verveling in zijn lijf terugkomt, maar dat deze dagen en weken waarlijk „recreatie" zijn geweest; dat men zich lichamelijk uitgerust weet van de vermoeie nissen van dagelijkse en wekelijkse arbeid, maar ook dat men geestelijk iets mee heeft terugge bracht, zodat men ook daaruit nieuwe moed heeft gekregen voor het leven dat wacht. Naar ds. S. P. de Roos zegt in het artikel „De ver antwoordelijkheid van de kerkeraad voor de re creatie", moet dit woord „recreatie" op één lijn worden gesteld met de woorden „opstanding, we dergeboorte en vernieuwing". De tweede letter greep betekent „schepping" en duidt aan dat het gaat „om een daad van God, die dus niet een daad van de mensen kan zijn". De eerste lettergreep geeft aan „dat het gaat om iets nieuws dat even wel toch continuïteit met het bestaande vertoont". „Dit is een mysterie, gelijkvormig aan het myste rie van de opgestane Christus, dezelfde en toch een ander, een ander en toch Dezelfde". Het is de vraag of men de kunst verstaat van de vakantiedagen „recreatie" te maken, zodat ze her scheppend zijn; zodat men als dezelfde en toch anders, anders en toch dezelfde terugkomt. Ook deze kunst moet langzaam aan worden geleerd. Bevrijdingsdag Het genoemde artikel van ds. De Koos is te vin den in eèn boekje van de „Gezinsweekcom- missie" te 's-Gravenhage. Men heeft het de titel gegeven; „De Recreatie" en het bevat 21 artikelen, die alle een verschillend aspect van de recreatie behandelen. Het begint met een stuk van prof. dr. E. t,. Smelik over de zondag. De zaterdag ziet hij als een afsluiting van de week. De zondag laat hij ons zien „als de dag die een nieuwe week opent". „Zondag is dus een bevrijdingsdag en moet daar van alle kenmerken dragen, juist voor wie gelovig proberen te leven". Dit boekje wil een handreiking zyn voor hen, die van plan zijn van hun vakantie te genieten, maar ook voor hen, die in hun woon plaats of streek recreatiezoekenden ontvangen. Het is uitgegeven door de Gezinsweekcommissie, waar in protestanten van allerlei kerken samenwerken en de artikelen zijn geschreven door mensen uit diverse kerken, die op de een of andere wijze met de recreatie te maken hebben. We vinden er ook een zeer leerzaam artikel van ir. M. A. Geuze over „Recreatie-industrie ten platte- lande?" Hij zet er nog een vraagteken achter, maar al lezende begrijpen we dat hij voor zichzelf dit vraagteken reeds heeft geschrapt. De recreatie zal op steeds meer delen van het platteland beslag leggen. Daarbij zat niet in het minst onze eigen provincie in zijn achterhoofd. Hoe meer de bevol king van ons land toeneemt en hoe meer buiten landers hier hun vrije dagen gaan doorbrengen, hoe meer gebieden bij de recreatie betrokken zullen worden. Hoe zal dit „uitgroeiende contact" wor den? Wordt het een massaal langs elkaar heen le ven, „van uiterste vluchtigheid of een materieel in gestelde levenswijze Of blijft het een contact „van mens tot mens, van gemeenschap tot gemeen schap, zoals in de tijd en in de geest van Abraham de aartsvader, die de drie mannen op het heetst van de dag niet langs zijn tent liet gaan, doch hen uitnodigde niet aan zijn knecht voorbij te gaan?" Met deze vraag eindigt ir. Geuze en daarin ligt een van de belangrijkste vragen. Ze zijn met een bijbels beeld gesteld, zoals hij dat meer doet, en daarmee is tevens een geestelijke achtergrond aangeraakt. Mede van een rechte ontwikkeling van de recreatie zal afhangen hoe de Nederlandse en zelfs de Euro pese gemeenschap zich ontplooit We weten dat dit slechts een klein onderdeel is, maar het is toch niet zonder betekenis, juist omdat hier in vele gevallen het contact ligt tussen mens en mens en tussen ge meenschap en gemeenschap- Dat de N.H Kerk zich sinds de oorlog vrij intensief met de recreatie en haar mogelijkheden heeft bezig gehouden, mag bekend worden verondersteld. Van uit deze kerk gesticht en door wikas geleid, heeft het 80 ha „Grote Bos" bij Driebergen, dat per jaar 250000300 000 overnachtingen telt, reeds vol doende bekendheid gekregen. In de loop van de ja ren zijn daarbij gekomen „De Noordster" te Dwin- geloo, „Het Trefpunt" te Ermelo, „Het Toppers hoedje" tc Ouddorp (Goeree) en „De Faasblocm" te Chaam. Open oog Maar ook in andero kerken heeft men sindsdien een open oog gekregen voor de mogelijkheden die hier liggen. Twee weken geleden lazen wo in do dagblader het bericht dat ook do Gereformeerde Kerken zien dat zij een taak hebben in de recrea tie. „De sterk toegenomen recreatiebehoefte van de Nederlandse bevolking stelt ook de Geref. Kerken voor het probleem van de verhouding tussen kerk en recreatie. „Men heeft „deputaten" benoemd. Het blijkt dat steeds meer kerkeraden behoefte hebben aan steun en voorlichting. „Op welke wyze dient men dit alles op te vangen en welke taken liggen er ten opzichte van do recreatie-zoekenden?" Daarom is een werkgroep „Kerk en Recreatie" in het leven geroepen, die 1 twee sectics heeft. In de komende winter is men van plan in verschil lende streken regionale contactbijeenkomsten to houden, waar men zich zal bezinnen „over do grondvragen en mogelijkheden rondom Kerk en Recreatie". Het veertiendaagse blad van de N.H. Kerk „Woord en Dienst" heeft een heel nummer gewijd aan de recreatie Daarin vonden we een artikel van wlka G- Baay, ook een van de medewerkers aan de uit gave van de Gezinsweekcommissie. HIJ spreekt uit ervaring en constateert dat er allerlei beslist posi tieve mogelijkheden zijn voor het kerkewerk in de vakantie en bij de recreatie, als men maar niet „kampeerders met loudspeakers met het Evange lie" bestookt. Ook al zoeken mensen alleen maar rust, het blijkt uit de praktijk dat ze na een paar dagen „een iets intensiever contact met anderen" zoeken en dat ze bereid zijn tot „een of andere vakantieactivitcit". die ze als heilzaam ervaren. Andersoortige contacten dan die van ons woon- cn werkmilieu behoren lot het wezen van de vakantie viering. Hij noemt het een verrassende ontdekking dat zich in een recreatie-centrum een gemeenschap kan ontwikkelen waaraan men „de vruchten van de Geest" soms in zodanige mate kan onderkennen, dat menige kerkelijke gemeente er jaloers op zou kunnen zijn Hier duikt het probleem op van de „para-parochie", oecumenische gemeente". De ervaring is dat dit recreatiework „typisch gezinswerk" is. Hier kun nen hele gezinnen bij dezelfde zaken worden betrok ken. Op dit laatste zouden we extra de nadruk wil len leggen. De samenleving en werkkring van ve len maakt dat gezinnen uit elkaar worden getrok ken. Hebben we dan de vakantie niet dubbel en dwars nodig opdat de eenheid in het gezin bewaard blijvc, het gezin, dat toch de grondslag is van een gezonde samenleving? II. (Advertentie) Miljoenen automobilisten in Nederland en de rest van Europa doen mee aan de nieuwe manier van tanken: motor-zuiver - met BP Super Mix! Waarom? Omdat ze ervaren hebben dat hun motor dan secuurder reageert, gehoorzamer optrekt, accurater draait! Elke motor verschilt van de ander. Ook al is hij van hetzelfde merk, hetzelfde type. Verkeerstaak en rij-stijl van de bestuurder beinvloeden elke motor, vormen hem tot een individu met eigen voedingseisen! Voedingseisen? Jawel. Maar met alleen maar keus tussen normale benzine en super was daar vaak niet aan te voldoen. Nu wel. Er zijn nu 5 soorten benzine: dank zij BP Super Mix! 1 BP Benzine 2 BP Super Mix 25 25% super) 3 BP Super Mix 50 (50% super) 4 BP Super Mix 75 (75% super) 5 BP Super. Probeer uw. mix zelf uit. Reed u altijd op gewone benzine? Probeer nu BP Super Mix 25 of 50. Reed u altijd op Super? Probeer nu BP Super Mix 50 of 75. Zo kunt u zelf testen hoever u omjioog of omlaag kunt gaan. Tot u voelt: nu geef ik mijn motor precies wat hij vraagt - niet te veel, niet te weinig. Benzine cn Petroleum Handel Maatschappij n.v. Frederiksplein 42. Amsterdam-C. HORIZONTAAL: 1. weerbarstig; 6. meisjesnaam, lomp vrouwmens; 11. op een verkeerde weg zijn; 12. verzoek schrift; 14. kroon, kreutzer, afk.; 15. grondsoort; 16. overal; 17. godsdienst, afk.; 19. vervoeging van het werkwoord .liggen"; 21. Edgar Allan-: Amorikaans chnjvor in de vorige eeuw; 22. ge 'gissing; roeibank; 26. regiment, regel, afk.; driftige aanvalsgeest23. vergi eer; 30. ontkenning; 31. bovenlipbaard; 33. geluid van schapen; 34. aanwijzend voornaamwoord; 35. mannetjeshond; 36. werkkring; 40. heimelijk, verstolen; 44 Turks bevelhebber; 45. bron; 47. vadsig, traag; 48. stenen borg; 49. menigte, men sen, militairen; 50. snibbig; 51. vorde ring; 54. sta stil!; 55. zie 10 verticaal; 56. grafsteen; 58. jongensnaam; 61. lengtemaat; 62. bakkes, 64. het aan grijpen; 66. gemeente in Noord-Brabant; 67. tropische slingerplant VERTICAAL: 1. dienstwillig, afk.; 2. zwakke plaats in het ijs; 3. aansporing: vooruit dan toch!; 4. hert; 5. snibbige vrouw; C. spijltje; 7. actie tot opschud ding; 8. organisatie, die kerkelijke radio uitzendingen verzorgt, aflc.; 9. riviertje in prov. Utrecht; 10. Nederlandse Spoorwegen, afk.; 11. niet durven te be ginnen; 13. zegeteken; 14. schrijver op een kantoor; 18. ketting; 20. salaris; 21. overzetvaartuig; 24. voormalig eiland in het IJscImcer: 27. grote naaldboom (Li banon); 29. de - kwyt ztjln: in de war zijn; 32. bewoner van het Hoge Noor den; 33. vrucht, oud vrouwtje; 36. gol ven; 37. zelfzuchtig mens; 38. soldaten- voedsei; 39. jongensnaam; 41. landschap in dc Pelepónnesus (Grieks); 42. klein, weinig, gering; 43. vezels, tot touw ver werkt; 45. afkeuren, verworpen; 46. wet tig geoorloofd; 52. kerel; 53. koortswe- rend geneesmiddel; 56. dwaas; 57. meis jesnaam; 59. autotcntoonstclllngsgebouw in Amsterdam, afk.; 60. vrouw van Adam; 63. muzieknoot; 65. meisjes naam. (Advertentie) BINNENYERINGBEDj het beste bed ooit gemaakt JjoeHlivill k SCHUIMRUBBERBED 1 met versterkte mlddcnscctor f(a!ect fabrieken Zevenbergen i

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 6