wareri zij helden-Met de vrede konden zij niet overweg VOLGENDE ARTIKEL: De mooie dagen van Salerno Nerin E. Gun Bij zijn arrestatie maakte El mer Burkede „Koerier van Bastognezich geen grote zor gen. Hij verwachtte in New York vrijgesproken te worden, maar hij vergiste zich Het wemelt in 1945 van helden en hij vindt niet direct werk. Hij ontmoet dan een paar oude kameraden, die het precies zo vergraat en als men dan besluit een beetje oorlog voor ei gen rekening te voeren en een over val pleegt op een drugstore, krijgt hü twee jaar gevangenisstraf. Burke be weert, dat hij daarna geen kans meer heeft gehad. Ofschoon men 'm de straf voorwaardelijk heeft kwijtgescholden, zouden alle werkgevers na kortere óf langere tijdvan zijn voorarrest heb ben vernomen en hem dan telkens op staande voet hebben ontslagen. Maar waarom werd hij gangster, erger nog. een „moordernaar op bestelling"? „Al leen de gangsters", verklaart hü la ter tgdens zün proces, „konden mü gebruiken, want zü wisten, wat voor een uitstekende schutter ik was. Al leen zü gaven mü werk en dat is het gehele geheim!" "Gunmen hebben altijd werk" WAARSCHIJNLIJK is dat niet ge heel juist. Waarschijnlijk steekt in Burke het geheime verlangen naar de oorlog, naar strijd, naar de wapens. Misschien is hij ook teleur gesteld, dat zijn oorlogsroem hem niets opbrengt en wil hij nieuwe, zij het ook andere roem, verwerven, de „sterke", de „harde" man zijn. „Gun men hebben altijd werk" zegt hij tij dens zijn proces en helaas is dat al te waar. zelfs ongewoon goed betaald werk Als hij na zijn vlucht uit de St.- Charles-gevangenis naar Noord-Caro- lina komt, waar hij onder de naam Paul Ranks bij Charleston woont, duurt het niet lang of hij is weer goed by kas. Maar waar heeft hij die 10.000 dollar vandaan die men bij zijn tweede arrestatie op hem vindt? Waarschijnlijk van Redmond Crib- bïns, de partner van de ..grote" Tom Conelly, die indertijd met zijn vrouw voor altijd verdwijnt. „Red", zoals Cribbins wordt genoemd, heeft in april 1955 met Tom de sensationele aanslag op de Chase-Manhattan-Bank in Woodside gepleegd, waarbij de beide gangsters 305.000 dollar in bank biljetten hebben buitgemaakt, waarvan de nummers niet bekend zijn. Daarna zijn zy uit elkaar gegaan. Kort daar op zien getuigen Burke in gesprek met „Red" en enige dagen later op het eiland Pine, waar Conelly met zijn vrouw en de beide kinderen in dezelf de straat als de vroegere ministei van buitenlandse zaken James F Byrnes een villa heeft eehuurd. Nog enige dagen daarop zyn Tom en Ange lina Conelly eenvoudig „weg" en hun kant van de weg, de andere in een rand van een straat, de andere in een warenhuis van Wilmington vindt, be- schryven een „vreemde man", die het tweetal in een auto heeft ontvoerd zo goed, dat men Burke herkent! Gangsters hebben altijd werk, maai ditmaal wordt 't de FBI te erg Hoo ver stuurt zijn beste mensen op jachi naar Burke en op 27 augustus word! hij in een bioscoop in Washington gearresteerd. Daarbij vindt men 10.000 dollar op hem. Hoe komt hii a dat geld? Van wie heeft hy dat? Waarvoor? Men merkt snel genoeg dat men hem noch de ontvoering van de kinderen, noch de moord op de ouders ten laste kan leggen, maai Boston en New York eisen op grond van vroegere arrestatiebevelen zyn uitlevering. Naar het heersende recht kan Burke kiezen waar hij het eerst ter beschikking van de justitie wil worden gesteld. En hij kiest om goe de redenen New York. omdat hij daar niet veel te vrezen heeft. New York eist zyn uitlevering voor een oer-ou- de geschiedenis, een schietpartij in een bar, waarbij een dode is geval len. Wat riskeert Burke daarby? Dat was in de zomer van 1952 en hij weet al niet meer. wat er toen eigenlijk gebeurd is, heeft het overigens waar- Elmer Burke stierf 15 jaar latei- als moordenaar op de elektrische stoelNiemand wilde er toen aan herinnerd worden, dat hij de beroem de Koerier van Bastogne was ge weest. En toch bestaat er ver band. Hij moest eenvoudig ver dwijnen, ofschoon juist de misdaad waarvoor hij werd te- 1 rechtgesteld, niet do 1 doodstraf vereiste schijnlijk nooit geweten, omdat hij die avond stomdronken was. Zeker, hij moet een zekere Walsh neergescho ten hebben, dezelfde Walsh, met wie hij een paar dagen tevoren een bank heeft geplunderd. Dat hij ruzie met Walsh heeft gehad, kan hy zich her inneren, maar hij kan niet geloven, dat hij hem heeft doodgeschoten. On der normale omstandigheden zou er geen haan meer naar gekraaid heb ben. maar ditmaal treedt de eerste aanklager van New York. Alexander Herman, persoonlijk op en Herman verstaat zijn vak. "Ik eis de doodstraf" TK EIS de doodstraf", zegt Her man aan het einde van zijn re quisitoir, waarin hij de stelling poneert, dat Burke zijn partner Walsh als deelgenoot uit de weg heeft wil len ruimen om de buit voor zich al leen te hebben. Vier verdedigers tor nen aan de aanklacht, die inderdaad niets anders dan een these voorstelt, omdat bewezen is, dat Burke zo stomdronken was, dat hij zelfs, als hij geschoten zou hebben, niet toere keningsvatbaar was. Natuurlyk heeft Herman getuigen opgeroepen. die geen goed woord voor Burke over hebben en de enige getuige a déchar ge, Burkes bataljonscommandant uit de Slag van Bastogne kan daar niet tegen op, want zijn getuigenverkla ring wordt met een schouderophalen afgedaan en de pers brengt er zelfs geen regel over. Waarom niet? Om dat men genoeg heeft van in verval geraakte helden. Meer nog, omdat men niet meer wil, dat de roem van de natie wordt besmeurd. Dan gebeurt iets, waar zelfs de grootste pessimist niet op had gerekend. De jury ver klaart Burke overeenkomstig de aan klacht schuldig en dat was het ein de. De gouverneur van de staat New York wijst Burkes verzoek om gratie af, hoewel hij net als Burkes verdedi gers weet, dat juist in het geval— Walsh geen overtuigend bewijs is ge leverd. De ironie van het noodlot! Nie mand weet voor hoeveel moorden Burke ongestraft blyft. maar uitgere kend voor de daad, die hij waarschijn lijk in het geheel niet heeft begaan en die men in ieder geval niet kon bewijzen, moet hij op de elektrische stoel. Hij raast en Hert in zijn cel. „Ik ben onschuldig! Ik heb Walsh niet neergeschoten. Men moet de juiste man zoeken, in plaats van op mijn slechte naam af te gaan Hü schryft aan het Pentagon, te kent appèl aan bü het Opperste Ge rechtshof. Echter alles tevergeefs. Burke is geen Chessman, verstaat ook de kunst niet zich voor de pers interessant te maken en zijn helden daden in de oorlog belasten hem zelfs indirect. De Koerier van Bastogne en de „loonmoordenaar" mogen niet in cén adem genoemd worden dus zwygt men deze betere kant van de mens Burke dood. Weg met Burke en geen woord meer over Bastogne! Op 15 december 1958, enkele dagen voor de vüftiende verjaardag van de rocmrüke Slag van Bastogne wordt zün gratieverzoek afgewezen. Op 10 januari 1959 bestügt hy' in de Sing- Sing-gevangenis de elektrische stoel. En zelfs dat komt niet meer in de oers..... Dit is de geschie denis van een man, die fcich in een van de groot ste en vreselijkste slagen van de laatste wereldoor log, in de Hel van Bastogne, zozeer had ondexschei- den, dat zijn naam, Elmer Burke, in een dagorder van ge neraal Eisenhower werd vermeld. P 16 JUNI 1954 wandelt een zekere Joe O'Keefe, bijgenaamd „Specs", met een paar vrienden langs de haven van Boston. Niemand zou „Specs" en zijn vrienden voor iets anders kunnen houden dan zaken lieden, die zich een vrije middag gunnen, maar in het venster van een klein hotel dat „Specs" enige ogen blikken later moet passeren, ligt een andere man op de loer, die „Specs" beter kent en nauwelijks komt de dikke Ier met zijn vrien den in het blikveld van de man in het venster of er begint een schiet partij, zoals men in Boston sinds twintig jaren niet meer heeft be leefd. In een onderdeel van secon den veranderen de onschuldige pas santen in een zwaar bewapende stoottroep, die met handgranaten revolvers, machinepistolen en dolkmessen het hotel proberen te bestormen. Maar zij komen niet in het huis, want de man in het ven ster heeft een Duits machinegeweer in stelling gebracht, waarmee hij de straat beheefst. Als de politie ver schijnt, is alles weer voorbij. Zij vindt weliswaar een dode op het plaveisel, maar „Specs" en zijn vrienden zijn verdwenen en het hotelraam is op het lieetgeschoten machinegeweer en talloze patroon hulzen na leeg. De man in het ven ster is reeds lang vertrokken. DOOR de chef van een zogenaamd „misdadi- gerssyndicaat" bekend is en met zijn bende reeds talrijke andere onopgeloste roofovervallen heeft gepleegd. De strijd tussen „Specs" en Pino ontbrandt, om dat „Specs" geen zin had de door Pi no bevolen „wachttijd" van vijf jaren te respecteren en deze wachttijd be tekent, dat geen van le deelnemers voor dat de vijf jaar verstreken ziin ook maar 'n dollar van de buit mag Vanzelfsprekend begrijpt de politie dadelijk, dat het bij de schietpartij aan de haven om een gangsteroorlog gaat en zy organiseert een mensen jacht welke haars gelijke niet heeft. De pers dringt aan, het publiek wordt ongeduldig, men wil weten wat daar aan de hand was, maar dagen ver gaan" zonder dat men verder komt. Tot-' dat plotseling mr. Joe O'Keefe. bijge naamd „Specs" zich uit eigen veilig heidsoverwegingen vrijwillig meldt en „doorslaat." Hij kent ook de man die de aanslag pleegde, die hem wilde do den. maar hem slechts verwondde en schreeuwt de openbare mening om het hoofd van „Trigger" Burke. zoals de man irt het venster in de onder wereld wordt genoemd; ..Trigger" om dat hij als beroepsmoordenaar in dienst van alle gangsters, die hem kunnen ge bruiken. de vinger altijd aan de „Trig ger". de trekker heeft, Burke, omdat dat zijn achternaam is. Maar „Trigger" Burke interesseert zich in genen dele voor de openbare mening, evenmin ais voor de verklaring van mr. O' Kee- fe, dat deze gangsterslag voor 't haven- hotel moet worden beschouwd als een afrekening van de Pino-bende met hem „Specs". De bende van Pino wil hem om het leven brengen omdat hij te veel over de beroemde Brink-affaire eet. En dat is het wat geheel Ameri ka alarmeert, want ofschoon de roof overval op de bank van Brink in Bos ton reeds meer dan vier jaar geleden is gepleegd, heeft men tot nu toe geen spoor van de daders gevonden, om nog maar te zwijgen van de buit van de bandieten, goud en bankbiljetten ter waarde van 2.7 miljoen dollar. Grootste bankroof van de eeuw SSJ KRPEN wij eerst nog een blik op de beroemde Brink-affaire, die vier jaar tevoren, in de late namiddag van 17 januari 1950. werkeiyk geheel Ame rika schokt. Geen uur na de over- wordt het nieuws door pers en ra dlo gemeld en desalniettemin kan deze misdaad jaar in jaar uit niet opgehel derd worden. Op zichzelf klinkt de ge schiedenis heel eenvoudig. Als de hoofdkassier T. B. Lloyd in de mid dag van 17 januari 1950 in de bank een geldtransport voorbereidt, waarby hem vier andere bankbedienden helpen zien zij plotseling 7 gemaskerde bandie ten tegenover zich, die zich op hen storten, op de grond gooien, boeien en dan alles wat zij vinden, bijna twee miljoen dollar in bankbiljetten, ver der goud en zilver alsmede enige pak ketten effecten in meegebrachte zakken stoppen en even snel als zij gekomen zijn verdwijnen. Hoe snel deze groot ste bankroof van do eeuw ook bekend wordt komt men toch vier jaren lang geen' stap verder. De politie van Bos ton en de F.B.I. en dozijnen detecti ves, die in opdracht van de verzeke- rlngsmaatschappyen werken, boeken geen resultaat. Twaalfduizend verdach te personen worden verhoord. 3400 dos siers van mogelijke daders doorge werkt. 15.000 advertenties en informa ties nagegaan, maar niemand vindt ook maar het kleinste aanknopingspunt wie de zeven gemaskerde bandieten ge weest kunnen zijn. Eerst veel latei- komt uit. dat nog een achtste man in het spel moet zijn geweest, die voor 'n zijingang op de uitkijk stond, maar niet opviel namelijk „Trigger" Burke persoonlijk, maar zelfs de eer ste arrestatie van „Specs" wiens vrachtwagen na enige uren verlaten aan de kant van de weg wordt gevon den en als de transportauto herkend wordt, voert de politie niet verder, om dat ook „Specs" OKeefe over een wa terdicht alibi beschikt. Maar waarom spreekt nu, in juni 1954 Mi-, Joe O'Keefe plotseling? Dat is een andere geschiedenis. „Specs" heeft gebrokerl met de organisator van de af faire-Brink, een zekere Anthony Pi no die in het burgerleven als zaken man werkt en schijnbaar een degelijk leven leidt, maar in de onderwereld als uitgeven. Dat past „Specs" niet. want hij wil zich in Europa terugtrekken en als Pino daarvan hoort, laat hy Elmer bijgenaamd „Trigger" Burke zijn waak hond en „gunman" uit Chicago komen en geeft hem de opdracht :„Weg met „Specs"!. Tenminste „Specs" O'Keefe vermoedt als hy zich na de mislukte aanslag als kroongetuige bij de justitie meldt dat het zo geweest moet zijn. Hij kan het vanzelfsprekend niet be wijzen, maar voor de politie is deze verdenking reeds genoeg om ook Burke te arresteren. „Specs" heeft het inder daad by het rechte eind. Begin mei heeft Pino zijn opdracht aan Burke ge geven en toen Burke zich, na zes we ken zijn sla'chtoffer te hebben geobser veerd, opmaakte de opdracht van Pino uit te voeren, heeft hij niet het geringste bezwaar, want hel gelukt de politie bijna nooit de „loonmoor- denaars" der gangsters te grijpen. Moord op bestelling (4FSCHOON „moord op bestelling" ook nu nog in de Verenigde Sta ten schering en inslag is. is het voor Europese lezers wat moeilyk zulke din gen te accepteren. Op de keper be schouwd zijn zy niet ongeloofwaardiger dan misdadigerssyndicaten. gangsters, dié hun leven lang 'n dubbel leven kunnen leiden als zakenlieden, make laars, bankiers, of advocaten; politici, die op dergelijk gespuis steunen en vakbonden, die aan zware misdadigers toebehoren. Aan de andere kant mag men niet over het hoofd zien. dat mil joenen en miljoenen Amerikaanse bur gers, vooral in de kleine steden in een even argeloze naïviteit leven als Tom Sawyer's beroemde Tante Polly en even min iets van deze toestanden willen weten als een boer in de Franse pro vincie van het bestaan van de onder wereld van Parys of Marseille. Wat nu de „loonmoordenaars" betreft, die de gangsters iyderdaad ieder ogenblik op bestelling ter beschikking staan gaat 'net om een „instituut" van de onder wereld, waartegen ook de beste po litie nauwelijks iets kan uitrichten. Hoe zou men ook een moordenaar op het spoor komen, die in opdracht en zonder enige persoonlijke interesse de een of ander hem meestal wildvreemd mens, om zeep helpt, dan spoorloos verdwijnt, in een geheel andere omge ving thuishoort en daar niet als mis dadiger bekend staat? Zelfs al zou eens een van deze knapen gepakt worden, dan zwijgt hy altijd over zijn opdracht gevers. die in tegenstelling tot de po litie wel bekend zyn met heel andere wandaden van hun „werknemers" en in het geval zo'n knaap toch zou gaan kletsen, heeft zijn getuigenis nau welijks waarde, want waarom zou de iury een moordenaar, die bekend leeft, geloof schenken? Zelfs 1e straf vervolging stuit op byna onoverkomen- yke hindernissen, omdat in de Ver enigde Staten niet alleen iedere staat. De ontvoering uit St.-Charles BURKE zit reeds meer dan twee maanden in de gevangenis van St.- Charles achter slot en grendel als de bende van Pino ingrijpt. In de vroege namiddag van de 28ste augustus ver schijnen drie mannert van Pino voor de oude stadsgevangenis van Boston. Zij hebben niet alleen een goede plat tegrond van de gevangenis tot hun be schikking. maar ook helpers „in het huis". Voordat zij dè eerste deur van De ontvoering van Elmer Burke uit de St.-Charlesgevungenis in Boston door de bende van Pino geschiedde met medewerking van personeelsleden van de gevangenis. Via een zij-ingang van het hoofdgebouw op de foto „Main jail"J bereikten de drie mannen van Pino de binnenplaats Exercise area waar de gevangenen, o.iv. Bur ke juist iverden gelucht. Met Burke in hun midden ontsnap ten zij via het gebouw met cellen voor eenzame opsluiting Solitary confinement building) Buiten stond een auto gereed Getaway car here), waarmee Burke en de mannen van Pino zich uil de voeten konden ma ken. maar zelfs iedere gemeente grote waar de hecht aan haar uitsluitende be voegdheid in alle politieaangelegenhe- den, geen ambtshandelingen van .vreemde" politieorganen duldt en zelfs de mannen van de F.B.I. zo te zeggen slechts tandenknarsend in hun gebied laat werken. Als dus een gangster, die in Mia mi woont, in Chicago een loonmoor denaar bestelt, die voor hem een vij and in Los Angeles om het leven moet brengen, heeft men achtereenvolgens met de rivaliteit van drie staten. Flo rida, Californië en Illinois te doen en zo kan de beroepsmoordenaar uit Chi cago tamelijk onbezorgd zijn „karwei" tussen twee vliegtuigen door in Los Angeles opknappen, zonder dat men hem ooit op het spoor komt. Ja. mocht hy onverhoopt moeilijkheden krijgen, dan kan hij er op rekenen, dat zijn opdrachtgever hemel en aarde zal be wegen' om hem uit de knoei te helpen Zo gaat het ook Elmer Burke, als hü medio 1954 door bet klikken van „Specs" in Boston wordt gearresteerd waar hü zich na de schietpartü van de 16e juni verder ophoudt, omdat hü zün „opdracht" nog niet heeft vervuld. Hü verkeert werkelijk in een zeer ern stige positie, omdat men hem ten laste kan leggen dat hü een machinegeweer heeft gebruikt waarop reeds levens lange tuchthuisstraf staat. En daar men verder kan bewijzen, dat hij de dode voor 't havengebouw op zijn geweten heeft, is hü vrüwel zeker van de elek trische stoel. Maar wat gebeurt? een zijingang openbreken, wordt het alarmsysteem buiten werking gesteld Een tweede en een derde deur op hun weg naar de grote binnenplaats van de gevangenis, waar de gedetineer den juist worden gelucht, breken zy ook zelf open, maar de vierde, inbraak- vrije deur wordt voor hen door een onbekende - vermoedelijk een omge kochte gevangenisbewaarder - geopend Later rapporteert de politieman Ja mes Meade, die met een collega het toezicht had op het wandelen van de gedetineerden op de binnenplaats daarover het volgende: „Het was 2 uur 50, dus vijf minuten voordat de 273 gedetineerden naar het werk zou den terugkeren, toen ik plotseling in de loop van een revolver keek en een onbekende stem mij toesnauwde:, ..Handen omhoog en met je gezicht naar de muur staan!" Er bleef mij niets anders over dan te gehoorzamen. Zijn collega wordt neergeslagen en ligt be wusteloos op de grond. Een van de gangsters trekt hem de jas van het lijf en trekt die zelf aan. Alleen Burke ver laat met zijn ontvoerders de binnen plaats van de gevangenis. Geen van de andere gevangen'en doet ook maar een poging mee te gaan. Alle 272 ge detineerden beweren later, dat zij niets hebben gezien. Als uiteindelyk de noodalarminstallatie toch in wer king wordt gesteld, zyn de vier gang sters reeds verdwenen en het heeft geen zin, dat er direct groot alarm wordt gegeven, waarby 1900 man wor den ingezet en politiewagens uitgerust met radio en radar op jacht gaan. want van Burke is géén spoor meer te ont dekken. Eerst nu begint men zich ervoor te interesseren, wie deze Burke eigen lijk is. Men verneemt echter bijzonder weinig wat men niet reeds wist. na melijk niets uit zijn leven en al leen maar van zijn misdaden uit de laatste tijd en een paar nietszeggende bijzonderheden uil zijn jeugd. Hij is een Ier, toendertijd 35 jaar. geboortig uit Manhattan. Hij komt uit een fat soenlijke familie, vader was nete- raan in de Mexicoveldtocht en Elmer zelf de vierde van acht kinderen. Men verneemt dat hy een Handels school heeft bezocht, maar wegens moeilijkheden met een leraar van school is gestuurd en voorts wordt dan nog wordt gekozen en de directeur van het instituut moet aftreden, wordt hij naar de lijkenkelder verbannen, houdt echter moedig vol, ofschoon de baan slecht wordt betaald en het nu niet bepaald een plezierige post is. Voordracht tot officier achterhaald, dat hij later als 6oldaat in de oorlog is geweest. Tot zover is dat allemaal juist, maar toch mis leidend. In feite is Elmer in geen ge val reeds als jongen verdorven, al is hij dan ook geen voorbeeldige leerling. Als hij van de ene* op de andere dag in het volle leven wordt gezet, meldt hij zich bij de „jeugdnoodhulp" die president Roosevelt als opvangorgani- satie voor jeugdige werklozen heelt ge organiseerd en doet daai goed werk Als zijn vader, zelf tijdelijk werkloo; een baan krijgt als krantenverkoper op de hoek van de 96ste straat, woonl hij weer bij zijn ouders, werkt eersl als dokwerker in de haven en later me' zyn broer. William in het medisc) instituut van de justitie in New York waar hij zelfs zeer wordt gewaar deerd. Als er een nieuwe burgemeeste scherpschutter en als hij aan het front, komt, onderscheidt hij zich door zijn moed en koelbloedigheid zozeer, dat hy spoedig tot korporaal wordt bevor derd. Het pantserbataljon waarmee hy in Frankrijk vecht, geraakt bij het be kende Ardennenoffensief van generaal von Rundstedt in de zogenaamde om singeling van Bastogne. Burke verwerft in deze gruwelijke slag veel roem: Een maal gelukt het hem met een handvol soldaten een Duitse doorbraak te stui- en en zelfs terug te slaan voordat hy ondersteuning krijgt. Een andere keer verovert hij een Duits munitiedepot en tls de bataljonscommandant een koe rier nodig heeft, die een belangrijk oericht, dat niet per radio mag worden oerzonden naar het hoofdkwartier moet irengen, meldt Burke zich vrijwillig ofschoon hij natuurlijk weet dat de :ans om er door te komen 1 op 1000 s. Er zijn geen gaten in de Duitse omsingeling, de Duitse tanks zyn nu overal en de afstand naar het front s aanzienlijk. Maar Burke slaat zich or door, komt in het hoofdkwartier van Eisenhower, brengt zijn rapport uit ;n wordt in de dagorder van de ge- teraal met name genoemd. Eisenho- .ver interesseert zich zelfs voor de dap- oere korporaal en Burke wordt voor oersoonlijke dienst in de staf van Ei enhower opgenomen en zelfs voor of- icier voorgedragen. Daar komt echte ïiets van! Waarom nietOmdat :1e gezamenlijke militaire bureaucratie achter de gebeurtenissen aanhinkt. De vrede komt sneller dan Burke's be noeming en bovendien heeft Burke olotseling een vlek op zijn staat van dienst. Omdat hy bij een overwin ningsfeest in een Paryse bar in de Rue St.-Francois iets te diep in het glas kijkt en ruzie met een patrouille van de militaire politie krijgt. Hij komt er met: 15 dollar boete af. Burke heeft teveel onderscheidingen, is te dapper geweest dan dat men hem zou willen opsluiten. Zyn meerderen knijpen *n oogje dicht. Als hij- naar New York wordt over geplaatst, omdat men vindt dat Parijs geen goede stad voor hem is. zijn er reeds andere „onaangename rapporten' over hem voorhanden. Nog eenmaal beschermen ..de blikjes" od zijn borst de gecompromitteerde held en als hü na talrijke parades, waarby men de beroemde Koerier van Bastogne nodi.' heeft, eindelijk eervol en met nogmaals een vermelding in de dagorder ont slagen wordt, ziet hy een gouden toe komst voor zich. Maar daar vergist hy zich in. LS AMERIKA in oorlog komt. wordt met één slag alles anders. Burke meldt zich vrijwillig, ontpopt zich als De buit van de overval op de bank van Brink in Boston.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 5