wareri zij helden-Met de vrede konden zij niet overweg
VOLGENDE
ARTIKEL:
De mooie dagen
van Salerno
Nerin E. Gun
Bij zijn arrestatie maakte El
mer Burkede „Koerier van
Bastognezich geen grote zor
gen. Hij verwachtte in New
York vrijgesproken te worden,
maar hij vergiste zich
Het wemelt in 1945 van helden en hij
vindt niet direct werk. Hij ontmoet
dan een paar oude kameraden, die
het precies zo vergraat en als men
dan besluit een beetje oorlog voor ei
gen rekening te voeren en een over
val pleegt op een drugstore, krijgt hü
twee jaar gevangenisstraf. Burke be
weert, dat hij daarna geen kans meer
heeft gehad. Ofschoon men 'm de straf
voorwaardelijk heeft kwijtgescholden,
zouden alle werkgevers na kortere óf
langere tijdvan zijn voorarrest heb
ben vernomen en hem dan telkens op
staande voet hebben ontslagen. Maar
waarom werd hij gangster, erger nog.
een „moordernaar op bestelling"? „Al
leen de gangsters", verklaart hü la
ter tgdens zün proces, „konden mü
gebruiken, want zü wisten, wat voor
een uitstekende schutter ik was. Al
leen zü gaven mü werk en dat is het
gehele geheim!"
"Gunmen hebben
altijd werk"
WAARSCHIJNLIJK is dat niet ge
heel juist. Waarschijnlijk steekt
in Burke het geheime verlangen
naar de oorlog, naar strijd, naar de
wapens. Misschien is hij ook teleur
gesteld, dat zijn oorlogsroem hem
niets opbrengt en wil hij nieuwe, zij
het ook andere roem, verwerven, de
„sterke", de „harde" man zijn. „Gun
men hebben altijd werk" zegt hij tij
dens zijn proces en helaas is dat al
te waar. zelfs ongewoon goed betaald
werk
Als hij na zijn vlucht uit de St.-
Charles-gevangenis naar Noord-Caro-
lina komt, waar hij onder de naam
Paul Ranks bij Charleston woont,
duurt het niet lang of hij is weer
goed by kas. Maar waar heeft hij die
10.000 dollar vandaan die men bij
zijn tweede arrestatie op hem vindt?
Waarschijnlijk van Redmond Crib-
bïns, de partner van de ..grote" Tom
Conelly, die indertijd met zijn vrouw
voor altijd verdwijnt. „Red", zoals
Cribbins wordt genoemd, heeft in
april 1955 met Tom de sensationele
aanslag op de Chase-Manhattan-Bank
in Woodside gepleegd, waarbij de
beide gangsters 305.000 dollar in bank
biljetten hebben buitgemaakt, waarvan
de nummers niet bekend zijn. Daarna
zijn zy uit elkaar gegaan. Kort daar
op zien getuigen Burke in gesprek met
„Red" en enige dagen later op het
eiland Pine, waar Conelly met zijn
vrouw en de beide kinderen in dezelf
de straat als de vroegere ministei
van buitenlandse zaken James F
Byrnes een villa heeft eehuurd. Nog
enige dagen daarop zyn Tom en Ange
lina Conelly eenvoudig „weg" en hun
kant van de weg, de andere in een
rand van een straat, de andere in een
warenhuis van Wilmington vindt, be-
schryven een „vreemde man", die het
tweetal in een auto heeft ontvoerd zo
goed, dat men Burke herkent!
Gangsters hebben altijd werk, maai
ditmaal wordt 't de FBI te erg Hoo
ver stuurt zijn beste mensen op jachi
naar Burke en op 27 augustus word!
hij in een bioscoop in Washington
gearresteerd. Daarbij vindt men 10.000
dollar op hem. Hoe komt hii a
dat geld? Van wie heeft hy dat?
Waarvoor? Men merkt snel genoeg
dat men hem noch de ontvoering van
de kinderen, noch de moord op de
ouders ten laste kan leggen, maai
Boston en New York eisen op grond
van vroegere arrestatiebevelen zyn
uitlevering. Naar het heersende recht
kan Burke kiezen waar hij het eerst
ter beschikking van de justitie wil
worden gesteld. En hij kiest om goe
de redenen New York. omdat hij daar
niet veel te vrezen heeft. New York
eist zyn uitlevering voor een oer-ou-
de geschiedenis, een schietpartij in
een bar, waarbij een dode is geval
len. Wat riskeert Burke daarby? Dat
was in de zomer van 1952 en hij weet
al niet meer. wat er toen eigenlijk
gebeurd is, heeft het overigens waar-
Elmer Burke
stierf 15 jaar latei-
als moordenaar op
de elektrische
stoelNiemand
wilde er toen aan
herinnerd worden,
dat hij de beroem
de Koerier van
Bastogne was ge
weest. En toch
bestaat er ver
band. Hij moest
eenvoudig ver
dwijnen, ofschoon
juist de misdaad
waarvoor hij werd te-
1 rechtgesteld, niet do
1 doodstraf vereiste
schijnlijk nooit geweten, omdat hij
die avond stomdronken was. Zeker,
hij moet een zekere Walsh neergescho
ten hebben, dezelfde Walsh, met wie
hij een paar dagen tevoren een bank
heeft geplunderd. Dat hij ruzie met
Walsh heeft gehad, kan hy zich her
inneren, maar hij kan niet geloven,
dat hij hem heeft doodgeschoten. On
der normale omstandigheden zou er
geen haan meer naar gekraaid heb
ben. maar ditmaal treedt de eerste
aanklager van New York. Alexander
Herman, persoonlijk op en Herman
verstaat zijn vak.
"Ik eis de doodstraf"
TK EIS de doodstraf", zegt Her
man aan het einde van zijn re
quisitoir, waarin hij de stelling
poneert, dat Burke zijn partner Walsh
als deelgenoot uit de weg heeft wil
len ruimen om de buit voor zich al
leen te hebben. Vier verdedigers tor
nen aan de aanklacht, die inderdaad
niets anders dan een these voorstelt,
omdat bewezen is, dat Burke zo
stomdronken was, dat hij zelfs, als
hij geschoten zou hebben, niet toere
keningsvatbaar was. Natuurlyk heeft
Herman getuigen opgeroepen. die
geen goed woord voor Burke over
hebben en de enige getuige a déchar
ge, Burkes bataljonscommandant uit
de Slag van Bastogne kan daar niet
tegen op, want zijn getuigenverkla
ring wordt met een schouderophalen
afgedaan en de pers brengt er zelfs
geen regel over. Waarom niet? Om
dat men genoeg heeft van in verval
geraakte helden. Meer nog, omdat men
niet meer wil, dat de roem van de
natie wordt besmeurd. Dan gebeurt
iets, waar zelfs de grootste pessimist
niet op had gerekend. De jury ver
klaart Burke overeenkomstig de aan
klacht schuldig en dat was het ein
de. De gouverneur van de staat New
York wijst Burkes verzoek om gratie
af, hoewel hij net als Burkes verdedi
gers weet, dat juist in het geval—
Walsh geen overtuigend bewijs is ge
leverd. De ironie van het noodlot! Nie
mand weet voor hoeveel moorden
Burke ongestraft blyft. maar uitgere
kend voor de daad, die hij waarschijn
lijk in het geheel niet heeft begaan
en die men in ieder geval niet kon
bewijzen, moet hij op de elektrische
stoel. Hij raast en Hert in zijn cel.
„Ik ben onschuldig! Ik heb Walsh niet
neergeschoten. Men moet de juiste
man zoeken, in plaats van op mijn
slechte naam af te gaan
Hü schryft aan het Pentagon, te
kent appèl aan bü het Opperste Ge
rechtshof. Echter alles tevergeefs.
Burke is geen Chessman, verstaat
ook de kunst niet zich voor de pers
interessant te maken en zijn helden
daden in de oorlog belasten hem zelfs
indirect. De Koerier van Bastogne en
de „loonmoordenaar" mogen niet in
cén adem genoemd worden dus
zwygt men deze betere kant van de
mens Burke dood. Weg met Burke en
geen woord meer over Bastogne!
Op 15 december 1958, enkele dagen
voor de vüftiende verjaardag van de
rocmrüke Slag van Bastogne wordt
zün gratieverzoek afgewezen. Op 10
januari 1959 bestügt hy' in de Sing-
Sing-gevangenis de elektrische stoel.
En zelfs dat komt niet meer in de
oers.....
Dit is de geschie
denis van een
man, die fcich in
een van de groot
ste en vreselijkste
slagen van de
laatste wereldoor
log, in de Hel van
Bastogne, zozeer
had ondexschei-
den, dat zijn
naam, Elmer
Burke, in een
dagorder van ge
neraal Eisenhower
werd vermeld.
P 16 JUNI 1954 wandelt
een zekere Joe O'Keefe,
bijgenaamd „Specs", met
een paar vrienden langs
de haven van Boston. Niemand zou
„Specs" en zijn vrienden voor iets
anders kunnen houden dan zaken
lieden, die zich een vrije middag
gunnen, maar in het venster van een
klein hotel dat „Specs" enige ogen
blikken later moet passeren, ligt
een andere man op de loer, die
„Specs" beter kent en nauwelijks
komt de dikke Ier met zijn vrien
den in het blikveld van de man in
het venster of er begint een schiet
partij, zoals men in Boston sinds
twintig jaren niet meer heeft be
leefd. In een onderdeel van secon
den veranderen de onschuldige pas
santen in een zwaar bewapende
stoottroep, die met handgranaten
revolvers, machinepistolen en
dolkmessen het hotel proberen te
bestormen. Maar zij komen niet in
het huis, want de man in het ven
ster heeft een Duits machinegeweer
in stelling gebracht, waarmee hij de
straat beheefst. Als de politie ver
schijnt, is alles weer voorbij. Zij
vindt weliswaar een dode op het
plaveisel, maar „Specs" en zijn
vrienden zijn verdwenen en het
hotelraam is op het lieetgeschoten
machinegeweer en talloze patroon
hulzen na leeg. De man in het ven
ster is reeds lang vertrokken.
DOOR
de chef van een zogenaamd „misdadi-
gerssyndicaat" bekend is en met zijn
bende reeds talrijke andere onopgeloste
roofovervallen heeft gepleegd. De strijd
tussen „Specs" en Pino ontbrandt, om
dat „Specs" geen zin had de door Pi
no bevolen „wachttijd" van vijf jaren
te respecteren en deze wachttijd be
tekent, dat geen van le deelnemers
voor dat de vijf jaar verstreken ziin
ook maar 'n dollar van de buit mag
Vanzelfsprekend begrijpt de politie
dadelijk, dat het bij de schietpartij
aan de haven om een gangsteroorlog
gaat en zy organiseert een mensen
jacht welke haars gelijke niet heeft.
De pers dringt aan, het publiek wordt
ongeduldig, men wil weten wat daar
aan de hand was, maar dagen ver
gaan" zonder dat men verder komt. Tot-'
dat plotseling mr. Joe O'Keefe. bijge
naamd „Specs" zich uit eigen veilig
heidsoverwegingen vrijwillig meldt en
„doorslaat." Hij kent ook de man die
de aanslag pleegde, die hem wilde do
den. maar hem slechts verwondde en
schreeuwt de openbare mening om
het hoofd van „Trigger" Burke. zoals
de man irt het venster in de onder
wereld wordt genoemd; ..Trigger" om
dat hij als beroepsmoordenaar in dienst
van alle gangsters, die hem kunnen ge
bruiken. de vinger altijd aan de „Trig
ger". de trekker heeft, Burke, omdat
dat zijn achternaam is. Maar „Trigger"
Burke interesseert zich in genen dele
voor de openbare mening, evenmin
ais voor de verklaring van mr. O' Kee-
fe, dat deze gangsterslag voor 't haven-
hotel moet worden beschouwd als een
afrekening van de Pino-bende met hem
„Specs". De bende van Pino wil hem
om het leven brengen omdat hij te
veel over de beroemde Brink-affaire
eet. En dat is het wat geheel Ameri
ka alarmeert, want ofschoon de roof
overval op de bank van Brink in Bos
ton reeds meer dan vier jaar geleden is
gepleegd, heeft men tot nu toe geen
spoor van de daders gevonden, om nog
maar te zwijgen van de buit van de
bandieten, goud en bankbiljetten ter
waarde van 2.7 miljoen dollar.
Grootste bankroof
van de eeuw
SSJ KRPEN wij eerst nog een blik op
de beroemde Brink-affaire, die vier
jaar tevoren, in de late namiddag van
17 januari 1950. werkeiyk geheel Ame
rika schokt. Geen uur na de over-
wordt het nieuws door pers en ra
dlo gemeld en desalniettemin kan deze
misdaad jaar in jaar uit niet opgehel
derd worden. Op zichzelf klinkt de ge
schiedenis heel eenvoudig. Als de
hoofdkassier T. B. Lloyd in de mid
dag van 17 januari 1950 in de bank een
geldtransport voorbereidt, waarby hem
vier andere bankbedienden helpen
zien zij plotseling 7 gemaskerde bandie
ten tegenover zich, die zich op hen
storten, op de grond gooien, boeien en
dan alles wat zij vinden, bijna twee
miljoen dollar in bankbiljetten, ver
der goud en zilver alsmede enige pak
ketten effecten in meegebrachte zakken
stoppen en even snel als zij gekomen
zijn verdwijnen. Hoe snel deze groot
ste bankroof van do eeuw ook bekend
wordt komt men toch vier jaren lang
geen' stap verder. De politie van Bos
ton en de F.B.I. en dozijnen detecti
ves, die in opdracht van de verzeke-
rlngsmaatschappyen werken, boeken
geen resultaat. Twaalfduizend verdach
te personen worden verhoord. 3400 dos
siers van mogelijke daders doorge
werkt. 15.000 advertenties en informa
ties nagegaan, maar niemand vindt
ook maar het kleinste aanknopingspunt
wie de zeven gemaskerde bandieten ge
weest kunnen zijn. Eerst veel latei-
komt uit. dat nog een achtste man
in het spel moet zijn geweest, die
voor 'n zijingang op de uitkijk stond,
maar niet opviel namelijk „Trigger"
Burke persoonlijk, maar zelfs de eer
ste arrestatie van „Specs" wiens
vrachtwagen na enige uren verlaten
aan de kant van de weg wordt gevon
den en als de transportauto herkend
wordt, voert de politie niet verder, om
dat ook „Specs" OKeefe over een wa
terdicht alibi beschikt.
Maar waarom spreekt nu, in juni
1954 Mi-, Joe O'Keefe plotseling? Dat is
een andere geschiedenis. „Specs" heeft
gebrokerl met de organisator van de af
faire-Brink, een zekere Anthony Pi
no die in het burgerleven als zaken
man werkt en schijnbaar een degelijk
leven leidt, maar in de onderwereld als
uitgeven. Dat past „Specs" niet. want
hij wil zich in Europa terugtrekken en
als Pino daarvan hoort, laat hy Elmer
bijgenaamd „Trigger" Burke zijn waak
hond en „gunman" uit Chicago komen
en geeft hem de opdracht :„Weg met
„Specs"!. Tenminste „Specs" O'Keefe
vermoedt als hy zich na de mislukte
aanslag als kroongetuige bij de justitie
meldt dat het zo geweest moet zijn.
Hij kan het vanzelfsprekend niet be
wijzen, maar voor de politie is deze
verdenking reeds genoeg om ook Burke
te arresteren. „Specs" heeft het inder
daad by het rechte eind. Begin mei
heeft Pino zijn opdracht aan Burke ge
geven en toen Burke zich, na zes we
ken zijn sla'chtoffer te hebben geobser
veerd, opmaakte de opdracht van Pino
uit te voeren, heeft hij niet het
geringste bezwaar, want hel gelukt
de politie bijna nooit de „loonmoor-
denaars" der gangsters te grijpen.
Moord op
bestelling
(4FSCHOON „moord op bestelling"
ook nu nog in de Verenigde Sta
ten schering en inslag is. is het voor
Europese lezers wat moeilyk zulke din
gen te accepteren. Op de keper be
schouwd zijn zy niet ongeloofwaardiger
dan misdadigerssyndicaten. gangsters,
dié hun leven lang 'n dubbel leven
kunnen leiden als zakenlieden, make
laars, bankiers, of advocaten; politici,
die op dergelijk gespuis steunen en
vakbonden, die aan zware misdadigers
toebehoren.
Aan de andere kant mag men
niet over het hoofd zien. dat mil
joenen en miljoenen Amerikaanse bur
gers, vooral in de kleine steden in een
even argeloze naïviteit leven als Tom
Sawyer's beroemde Tante Polly en even
min iets van deze toestanden willen
weten als een boer in de Franse pro
vincie van het bestaan van de onder
wereld van Parys of Marseille. Wat nu
de „loonmoordenaars" betreft, die de
gangsters iyderdaad ieder ogenblik op
bestelling ter beschikking staan gaat
'net om een „instituut" van de onder
wereld, waartegen ook de beste po
litie nauwelijks iets kan uitrichten.
Hoe zou men ook een moordenaar op
het spoor komen, die in opdracht en
zonder enige persoonlijke interesse de
een of ander hem meestal wildvreemd
mens, om zeep helpt, dan spoorloos
verdwijnt, in een geheel andere omge
ving thuishoort en daar niet als mis
dadiger bekend staat? Zelfs al zou eens
een van deze knapen gepakt worden,
dan zwijgt hy altijd over zijn opdracht
gevers. die in tegenstelling tot de po
litie wel bekend zyn met heel andere
wandaden van hun „werknemers" en
in het geval zo'n knaap toch zou
gaan kletsen, heeft zijn getuigenis nau
welijks waarde, want waarom zou de
iury een moordenaar, die bekend
leeft, geloof schenken? Zelfs 1e straf
vervolging stuit op byna onoverkomen-
yke hindernissen, omdat in de Ver
enigde Staten niet alleen iedere staat.
De ontvoering uit
St.-Charles
BURKE zit reeds meer dan twee
maanden in de gevangenis van St.-
Charles achter slot en grendel als de
bende van Pino ingrijpt. In de vroege
namiddag van de 28ste augustus ver
schijnen drie mannert van Pino voor de
oude stadsgevangenis van Boston. Zij
hebben niet alleen een goede plat
tegrond van de gevangenis tot hun be
schikking. maar ook helpers „in het
huis". Voordat zij dè eerste deur van
De ontvoering van Elmer Burke
uit de St.-Charlesgevungenis in
Boston door de bende van Pino
geschiedde met medewerking
van personeelsleden van de
gevangenis. Via een zij-ingang
van het hoofdgebouw op de
foto „Main jail"J bereikten
de drie mannen van Pino de
binnenplaats Exercise area
waar de gevangenen, o.iv. Bur
ke juist iverden gelucht. Met
Burke in hun midden ontsnap
ten zij via het gebouw met
cellen voor eenzame opsluiting
Solitary confinement building)
Buiten stond een auto gereed
Getaway car here), waarmee
Burke en de mannen van Pino
zich uil de voeten konden ma
ken.
maar zelfs iedere gemeente grote waar
de hecht aan haar uitsluitende be
voegdheid in alle politieaangelegenhe-
den, geen ambtshandelingen van
.vreemde" politieorganen duldt en
zelfs de mannen van de F.B.I. zo te
zeggen slechts tandenknarsend in hun
gebied laat werken.
Als dus een gangster, die in Mia
mi woont, in Chicago een loonmoor
denaar bestelt, die voor hem een vij
and in Los Angeles om het leven moet
brengen, heeft men achtereenvolgens
met de rivaliteit van drie staten. Flo
rida, Californië en Illinois te doen en
zo kan de beroepsmoordenaar uit Chi
cago tamelijk onbezorgd zijn „karwei"
tussen twee vliegtuigen door in Los
Angeles opknappen, zonder dat men
hem ooit op het spoor komt. Ja. mocht
hy onverhoopt moeilijkheden krijgen,
dan kan hij er op rekenen, dat zijn
opdrachtgever hemel en aarde zal be
wegen' om hem uit de knoei te helpen
Zo gaat het ook Elmer Burke, als hü
medio 1954 door bet klikken van
„Specs" in Boston wordt gearresteerd
waar hü zich na de schietpartü van
de 16e juni verder ophoudt, omdat hü
zün „opdracht" nog niet heeft vervuld.
Hü verkeert werkelijk in een zeer ern
stige positie, omdat men hem ten laste
kan leggen dat hü een machinegeweer
heeft gebruikt waarop reeds levens
lange tuchthuisstraf staat. En daar men
verder kan bewijzen, dat hij de dode
voor 't havengebouw op zijn geweten
heeft, is hü vrüwel zeker van de elek
trische stoel. Maar wat gebeurt?
een zijingang openbreken, wordt het
alarmsysteem buiten werking gesteld
Een tweede en een derde deur op
hun weg naar de grote binnenplaats
van de gevangenis, waar de gedetineer
den juist worden gelucht, breken zy
ook zelf open, maar de vierde, inbraak-
vrije deur wordt voor hen door een
onbekende - vermoedelijk een omge
kochte gevangenisbewaarder - geopend
Later rapporteert de politieman Ja
mes Meade, die met een collega het
toezicht had op het wandelen van de
gedetineerden op de binnenplaats
daarover het volgende: „Het was 2
uur 50, dus vijf minuten voordat de
273 gedetineerden naar het werk zou
den terugkeren, toen ik plotseling in
de loop van een revolver keek en
een onbekende stem mij toesnauwde:,
..Handen omhoog en met je gezicht
naar de muur staan!" Er bleef mij niets
anders over dan te gehoorzamen. Zijn
collega wordt neergeslagen en ligt be
wusteloos op de grond. Een van de
gangsters trekt hem de jas van het lijf
en trekt die zelf aan. Alleen Burke ver
laat met zijn ontvoerders de binnen
plaats van de gevangenis. Geen van de
andere gevangen'en doet ook maar
een poging mee te gaan. Alle 272 ge
detineerden beweren later, dat zij
niets hebben gezien. Als uiteindelyk
de noodalarminstallatie toch in wer
king wordt gesteld, zyn de vier gang
sters reeds verdwenen en het heeft
geen zin, dat er direct groot alarm
wordt gegeven, waarby 1900 man wor
den ingezet en politiewagens uitgerust
met radio en radar op jacht gaan. want
van Burke is géén spoor meer te ont
dekken.
Eerst nu begint men zich ervoor te
interesseren, wie deze Burke eigen
lijk is. Men verneemt echter bijzonder
weinig wat men niet reeds wist. na
melijk niets uit zijn leven en al
leen maar van zijn misdaden uit de
laatste tijd en een paar nietszeggende
bijzonderheden uil zijn jeugd. Hij is
een Ier, toendertijd 35 jaar. geboortig
uit Manhattan. Hij komt uit een fat
soenlijke familie, vader was nete-
raan in de Mexicoveldtocht en Elmer
zelf de vierde van acht kinderen.
Men verneemt dat hy een Handels
school heeft bezocht, maar wegens
moeilijkheden met een leraar van school
is gestuurd en voorts wordt dan nog
wordt gekozen en de directeur van
het instituut moet aftreden, wordt hij
naar de lijkenkelder verbannen,
houdt echter moedig vol, ofschoon
de baan slecht wordt betaald en het
nu niet bepaald een plezierige post is.
Voordracht tot
officier
achterhaald, dat hij later als 6oldaat
in de oorlog is geweest. Tot zover is
dat allemaal juist, maar toch mis
leidend. In feite is Elmer in geen ge
val reeds als jongen verdorven, al is hij
dan ook geen voorbeeldige leerling. Als
hij van de ene* op de andere dag
in het volle leven wordt gezet, meldt
hij zich bij de „jeugdnoodhulp" die
president Roosevelt als opvangorgani-
satie voor jeugdige werklozen heelt ge
organiseerd en doet daai goed werk
Als zijn vader, zelf tijdelijk werkloo;
een baan krijgt als krantenverkoper op
de hoek van de 96ste straat, woonl
hij weer bij zijn ouders, werkt eersl
als dokwerker in de haven en later me'
zyn broer. William in het medisc)
instituut van de justitie in New York
waar hij zelfs zeer wordt gewaar
deerd. Als er een nieuwe burgemeeste
scherpschutter en als hij aan het front,
komt, onderscheidt hij zich door zijn
moed en koelbloedigheid zozeer, dat
hy spoedig tot korporaal wordt bevor
derd. Het pantserbataljon waarmee hy
in Frankrijk vecht, geraakt bij het be
kende Ardennenoffensief van generaal
von Rundstedt in de zogenaamde om
singeling van Bastogne. Burke verwerft
in deze gruwelijke slag veel roem: Een
maal gelukt het hem met een handvol
soldaten een Duitse doorbraak te stui-
en en zelfs terug te slaan voordat hy
ondersteuning krijgt. Een andere keer
verovert hij een Duits munitiedepot en
tls de bataljonscommandant een koe
rier nodig heeft, die een belangrijk
oericht, dat niet per radio mag worden
oerzonden naar het hoofdkwartier moet
irengen, meldt Burke zich vrijwillig
ofschoon hij natuurlijk weet dat de
:ans om er door te komen 1 op 1000
s. Er zijn geen gaten in de Duitse
omsingeling, de Duitse tanks zyn nu
overal en de afstand naar het front
s aanzienlijk. Maar Burke slaat zich
or door, komt in het hoofdkwartier van
Eisenhower, brengt zijn rapport uit
;n wordt in de dagorder van de ge-
teraal met name genoemd. Eisenho-
.ver interesseert zich zelfs voor de dap-
oere korporaal en Burke wordt voor
oersoonlijke dienst in de staf van Ei
enhower opgenomen en zelfs voor of-
icier voorgedragen. Daar komt echte
ïiets van! Waarom nietOmdat
:1e gezamenlijke militaire bureaucratie
achter de gebeurtenissen aanhinkt. De
vrede komt sneller dan Burke's be
noeming en bovendien heeft Burke
olotseling een vlek op zijn staat van
dienst. Omdat hy bij een overwin
ningsfeest in een Paryse bar in de
Rue St.-Francois iets te diep in het
glas kijkt en ruzie met een patrouille
van de militaire politie krijgt. Hij komt
er met: 15 dollar boete af. Burke heeft
teveel onderscheidingen, is te dapper
geweest dan dat men hem zou willen
opsluiten. Zyn meerderen knijpen *n
oogje dicht.
Als hij- naar New York wordt over
geplaatst, omdat men vindt dat Parijs
geen goede stad voor hem is. zijn er
reeds andere „onaangename rapporten'
over hem voorhanden. Nog eenmaal
beschermen ..de blikjes" od zijn borst
de gecompromitteerde held en als hü
na talrijke parades, waarby men de
beroemde Koerier van Bastogne nodi.'
heeft, eindelijk eervol en met nogmaals
een vermelding in de dagorder ont
slagen wordt, ziet hy een gouden toe
komst voor zich. Maar daar vergist
hy zich in.
LS AMERIKA in oorlog komt. wordt
met één slag alles anders. Burke
meldt zich vrijwillig, ontpopt zich als
De buit van de overval op de
bank van Brink in Boston.