Pastelkleuren in
kniekousen
KINDERKRANT y *1
ontharing?
depilan
Hfelvejfzofgd
Koken zonder vuile pannen
MOEDER VAN 13 KINDEREN
WEET VAN AANPAKKEN
PRIJS
VERLAGING
(A«) 'JJaqina
/Heotótw)
TERUG NAAR DE OUDHEID
De vink met hetveertje
Kleuterkleertjes nu ook
met twist
ZATERDAG 9 JUNI 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
Voor vronwen-die-durven waar het
de mode betreft, een ietwat ver
bijsterend nouveauté: pastel-
kleurige kniekousen van een ragdun
soort nylon. Ze zijn er in bleekblauw,
onbestemd geel en een soort roze,
allemaal nogal waterige kleurtjeser
zit een elastiekje met een knoopje
door de bovenboord. Wie mocht den
ken dat deze beenbedeksels een leuk
snufje zijn om voor weinig geld „er
bij" te hebben, heeft het mis: ze kos
ten namelijk evenveel als een paai
goede „gewone" nylons.
Over het tegenkammen van het haar»
het zogenaamde „touperen", is al zo
veel gezegd en geschreven dat elke
vrouw nu wel weet, dat het niet zo
gezond voor het haar is. Maar omdat
net kapsel nog altijd een beetje bol
moet staan om modieus te zijri. laat
ze het steeds weer (lijdzaam!) op
deze manier opmaken. Een veel sim
peler (en gezonder) methode om het
haar toch wat volumineus te laten
lijken is de volgende: buig het hoofd
voorover, borstel het haar tegen de
draad in tot het allemaal over het
voorhoofd hangt en kam of borstel
het dan in de goede richting en in
model. Vooral een kort modern kap
sel laat zich op deze manier vaak
heel gemakkelijk opmaken. En gaat
U bij dat „tegenborstelen" even voor
een open raam staan, zodat het haar
frisse lucht krijgt, dan is dat volgens
sommige schoonheidsspecialisten
dubbel goed voor de haardos.
Nog een vakantietip, ditmaal afkom
stig van het voorlichtingsbureau
voor de voeding: wie een reis naar
het buitenland op het programma
heeft staan en zich straks aan de na
tionale keuken van het vakantieland
zal wagen, doet er goed aan om in
wat minder gecultiveerde streken
geen water bij de maaltijd te drinken.
Mineraalwater, vruchtensap, een
„fris drankje" of een glas wijn zijn
beter dan gewoon water, omdat dit
laatste niet overal voldoende gezui
verd is.
Bij de vishandelaren staan de rood-
wït-blauwe tonnetjes weer buiten en
dat betekent de aanwezigheid van
het „nationaal zeebanket", de nieuwe
haring, die in deze dagen door hon
derden Nederlanders weer met ge
juich wordt ingehaald.
Meestal om zomaar uit-de-hand of
op een boterhammetje te worden ge
geten, een enkele keer ook om vol
gens de regelen der kunst „op ijs" te
worden opgediend: een procédé dat in
elk bonafide kookboek staat om
schreven. Over dit ijzige procédé wil
len wö het even hebben, want de vis
handelaar-zelf is maar zelden pro
pagandist voor deze wijze van opdie
nen. omdat de vis hierdoor aan
smaak en aan soepelheid verliest.
Wie met alle geweld toch eens de
haring op deze kookboeken-manier
wil opdienen, legge de visjes op het
laatste moment op het ijsblok en
Maar dan modern,
veilig, snel en mild"
met de prettig geparfumeerde
'n Hamol produkt uit Zwitserland
tube 1.50 en 2.95
POEDER - ZALF - OLIE - ZEEP
consistentie verliest
Vakantietip voor haar, die met man
en kindertjes de vakantie aan zee
gaat doorbrengen: vergeet niet, dm
kindertjes dan altijd, want mocht de
zon het nog in haar hoofd krijgen
om eens een hele dag lang te schij
nen. dan verbrandt de kinderhuid aan
het strand ongelooflijk snel. Met een
luchtig wit bloesje dat met geregelde
tussenpozen eens een uurtje over het
kinderbadpak wordt aangetrokken,
voorkomt men dat schouders en rug
van het kroost op min of meer ge
vaarlijke wijze verschroeien. En het
fijne van zo'n bloesje is, dat het de
kinderen in geen enkel opzicht in hun
bewegingsvrijheid hindert.
Op een shoio van Worht in Londen toonde model Jon Langberg deze t
„koningin Nefertitie-hoed" met bijpassende „Cleopatra-juioelen", die de j
vrouw der schepping als ze ook nog een bijpassende jurk draagt, trans- J
formeren tot een klassieke Egyptische.
(Advertentie)
m.et de royale extra lengte
(Van onze medewerkster)
Groenten eu fruit, kip en visfilets in dïepvriesverpakking zijn ook voor
de Nederlandse huisvrouw alweer geruime tijd vertrouwde zaken en met
name werkende vrouwen en alleenstaanden die over een koelkast beschik
ken, hebben voordeel van zulke produkten. In Amerika is men natuurlijk
alweer een stapje verder: daar kan de huisvrouw desgewenst koken, zonder
haar pannen vuil te maken.
der dat dit veel keukenarbeid met
zich meebrengt. In een koelkast moet
een voorraadje van bevroren gerech
ten gereed liggen; als de klant zijn
keuze heeft gemaakt wordt zijn
maaltijd-in-polyester-zak in een pan
met kokend water gelegd en na een
paar minuten kunnen de hongerige
gasten aanvallen. De zakken hebben
aan de bovenkant een sleuf en aan de
onderzijde een brede flap, waardoor
ze na het verwarmen gemakkelijk
te hanteren zijn.
Eén voorbeeld van koken-zonder-
vuile-pannen is kipperagoüt in een
polyester zak. Op de zak staat, behal-
ve de gebruiksaanwijzing, nog te le
zen dat de volgende ingrediënten in
het gerecht zijn verwerkt: kippevlees,
kastanjes, champignons, soepgroen
ten, versé volle melk,- room, kippe-
bouillon, boter, Parmezaanse kaas,
citroensap, kruiden en nog enkele
andere zaken. Aan het slot van de
opsomming wordt nog nadrukkelijk
vermeld, dat het gerecht bevroren
moet blijven tot het moment van be-
Soep uit een
polyester-zakje
Ze koopt diepgevroren soepen en
complete maaltijden in een nieuw
soort polyester zakken die te tegen
etenstijd in heet water of in een war
me oven op temperatuur brengt. Is
de goede temperatuur bereikt, dan
wordt de zak opengesneden en kun
nen soepen of maaitijden meteen op
de borden worden gedeponeerd. Dek
schalen komen er dus al evenmin
aan te pas.
VOOR KANTOREN
Niet alleen aan huisvrouwen, ook aan
grote bureaus en kantoren hebben de
uitvinders van het nieuwe verpak
kingsmateriaal gedacht. Ze stellen
zich voor dat die bureaus en kanto
ren kleine cafetaria's zouden kunnen
inrichten, waar het personeel kan
kiezen uit verscheidene menu's zon-
Blauwwit streepje
door badmode
Wie met het kopen van een bad
pak geaarzeld heeft tot op dit
moment, kan nog meedoen aan
een nieuwe stroming in de bad-
mode-1962: de „marine-stijl". Die
stijl wordt vertegenwoordigd door
blauw-witte badpakken, sommige
geheel blauw-wit- gestreept, ande
re met een effen onderstuk en ge
streept bovenstuk in deze twee
zomerse kleuren.
Is het badpak al eerder gekocht
geen nood, dan kan men tóch
nog een beetje meedoen aan de
nieuwe mode. Grote blauwwitte
badtassen zrjn namelijk ook „en
vogue", witte biezen kunnen een
(oud)" marineblauw zonnejurkje
gemakkelijk de „marine-look" ge
ven. Er is bovendien frisse blauw
wit gestreepte badstof per meter
te koop, zodat niets ons weer
houdt om aan de badgarderobe
een modieus nootje toe te voegen:
in de vorm van zelfgemaakte
handdoeken, badlakens of badjas-
jes.
reiding, en dat het na tussentijds ont
dooien niet opnieuw kan worden
„ingevroren".
Een moeder van twee of drie rak
kers is gauw geneigd te zeggen:
„Ik heb er de handen meer dan
vol aan!" Een moeder van een groot
gezin zal wel eens willen weten „hoe
die andere moeder" dat nou klaar
speelt" en daarom zijn wjj eens gaai
praten met mevrouw Ruytenburg.
Deze moeder van dertien laat ziel,
niet van de wijs brengen door de zorg
voor haar kindertal, ,,'t Is wel goed
hoor!" is haar stopwoord en daar
handelt ze ook naar.
Er is geen kleuterschool in de buurt
en daax-om zjjn alle zeven kleinsten
nog bij moeder thuis. De zes oud
sten, van wie twee tweelingen, gaan
naar de grote school.
De jongste tweeling ligt overdag in
het iedikantje of in de wagen, voor
de kleine jongetjes van respectieve
lijk één en twee jaar is een spcelren
gemaakt (anders lopen ze de grote
weg op) en twee meisjes van vier
jaar ravotten in de ruime tuin, als
het tenminste goed weer is!
In het andere geval amuseert het
kroost zich dikwyls in dc bakkerij.
Ze komen dus óf zwart van het zand
óf wit van het meel binnen. En elke
dag weer geven ze op deze manier
alleen al hun moeder handen vol
werk.
n Beetje vroeg opstaan, dat is het
'.iele stuk!" zegt moeder Ruytenburg
laconiek. Half zes komt zij haar bed
uit. Eerst maakt ze dan de kinder-
was aan kant, dan krijgt de jongste
tweeling het bad en de fles (de kin
deren worden op hun zij gelegd en de
Hes wordt zodanig in het Iedikantje
gelegd, dat ze die zonder moeders
nulp kunnen leegdrinken) en daarna
slaat de klok wel zo ongeveer zeven
uur. Dat is de tyd waarop de rest
van de kinderschaar uit de veren
komt.
In de anderhalf uur tyd, die er is
vóór de oudsten naar school moeten,
wordt er ontbeten en gewerkt. Als
liet zestal op weg is naar school is
de kamer gedaan, de gang en de trap,
zyn de slaapkamers aan kant en is
Je ontbytboel afgewassen en opge
ruimd. Dat is het werk van de kin
deren; dat is zo vanzelfsprekend,
dat er niet eens over wordt gepraat.
Mevrouw Ruytenburg doet dan zelf
nog de keuken en andere dingen, die
de kleine handjes niet zo goed kun
nen verrichten,
„O, ja, maar dat is dan gemakke
lijk", zegt U misschien. Maar denk
dan ook eens aan het naai- en ver-
stelgoed van dertien kinderen.
De jongsteD zorgen voor een om-
Advertentie)
Een gezin dat vijftien leden teltis geen zeld
zaamheid, en een kinderrijke familie telt ook
wel eens een aantal tweelingen. Geen reden dus
om er meer dan gewone aandacht aan te schen
ken. Maar dat gebeurde nu juist wel ten aanzien
van de familie Ruytenburg in de Magrette bij
Axel, dank zij het geschenk namelijk van konin
gin Juliana ter gelegenheid van de geboorte van
de vierde tweeling in dit gezin. Zoals wij reeds
meldden stuurde mevrouw Ruytenburg het ko
ninklijk paar een gelukwens met zijn zilveren
huwelijksfeest én een geboorteaankondiging van
de vierde tweeling. De oudsten, twee meisjes
worden binnenkort elf jaar, de jongste tweeling is
bijna twee maanden. In ruim tien jaar zijn in het
gezin Ruytenberg dertien kinderen geboren.
ik heb toch zeker mijn
pluimpje om mee door de
wereld te komen?"
Z'n moeder drong nog een
paar keer aan dat hij met
de anderen zou gaan spelen
en dat hij met zijn broertjes
mee zou gaan, die zo knap
v.-aren in het vinden van
hapjes, maar Diets lachte
haar gewoon uit. „Nou,
moeder, dan kunnen we
niets meer voor hem doen",
riep vader Vink en hij trok
zijn vrouw bij haar vlerkje
mee. Ze moesten naar een
bruiloft aan de andere kant
van het bos en Diets zucht
te van opluchting toen hij
ze eindelijk zag verdwijnen
boven de boom, waarin hun
nest was.
„En nu denken ze natuur
lijk dat ik hier rustig ga
zitten wachten tot ze weer
terug zijn", lachte Diets,
„nee, vader, nee moeder, dat
heb je mis. Ik heb allang
begrepen dat er voor mij
heel andere dingen zijn
weggelegd. Er moet een
wereld bestaan waarin
iedereen 'begrijpt wat een
vink met een veertje bete
kent.
Het leven tussen al die ge
wone vogels die fluiten en
vliegen bevalt mij niet.
Weg weg naar het land
van de bijzondere vogels".
Met die woorden zette Diets
zich van de tak af. Echt
vliegen kon hij nog steeds
niet en hij fladderde dus
maar zo wat en liet zich
een beetje met de wind
meedragen. Er was nogal
wat wind en zo kwam hij
toch nog een heel eind. Hij
bracht het zelfs tot op een
vrachtwagen met grote
graanzakken, die net even
stil stond op de weg buiten
het bos. „Alsjeblieft", hijg
de Diets, toen hij ontdekt
had hoe makkelijk het was
om een gaatje te pikken in
de zakken, „zie je nou wat
een bijzondere vink ik ben.
Luilekkerland staat voor
me open. Hier heb ik meer
graantjes dan ik in mijn
hele leven zal kunnen op
eten. Ik ga hier nooit meer
weg."
Op dat ogenblik klom de
chauffeur van de graanwa-
gen achter het stuur. Hij
keek nog even om of alles
in zijn laadbak in orde was
en toen zag hij Diets.
„Tsjpnge", riep hij, „wat
een prachtig vinkje! 't Is
vast een "hèel bijzondere
vogel. Die moet ik hebben."
Diets had het veel te druk
met zijn graantjes en pas
toen het opeens pikdonker
om hem heen werd, schrok
hij op. De chauffeur had
zijn pet over hem heenge-
gooid- Diets zat gevangen.
In een lege jute zak, waar
maar weinig licht en lucht
doorheen kwam, hobbelde
hij de hele dag op de bank
naast de chauffeur. En wat
er 's avonds met hem ge
beurde was eigenlijk nog
veel erger. De chauffeur
zette hem in een kooitje en
hing hem voor het raam
in zijn kamertje. Ja, Diets
kreeg wat graantjes, een
blaadje groen, een bakje
water en mooi wit zand op
de vloer van zijn huisje,
maar wat geef je daarom
als je weet dat andere
vinkjes krijgertje spelen en
elkaar nat spatten in een
vijvertje in het bos En
wat geef je om een pluim
pje op je kop als je achter
de tralies zit en alleen maar
de muur van het huis aan
de overkant ziet? Diets at
niets, Diets dronk niet,
Diets keek niet eens op als
de mensen buiten stilston
den en elkaar op het mooie
vogeltje wezen. Ja toch, één
keer keek hij op, toen er
een klein meisje heel lang
had staan kijken en door
het open raam begon te roe
pen. „Meneer", riep ze te
gen de chauffeur die aan
tafel zijn pijpje zat te ro
ken, „meneer", dat is een
vink. Die hoort helemaal
niet in een kooitje. Hij hoort
in het bos."
„Dat een vink?" riep de
chauffeur terug, „en dat
pluimpje dan? Heb je ooit
een vink met een pluimpje
gezien? Niks hoor, dit is
een heel bijzondere vogel".
„Dat pluimpje is maar toe
val. Ik denk dat dat arme
vogeltje het veel liever niet
zou hebben", riep het kleine
meisje. Op dat ogenblik liet
Diets een heel zacht en
treurig gefluit horen. Ook
de chauffeur keek nu naar
hem. „Geloof je heus?"
vroeg hij aan het kleine
meisje.
„Heus", zei ze, „en geeft U
hem mij nou maar. Ik ga
op mijn fietsje naar het bos.
Je zult zien hoe blij hij is
als hij zijn vriendjes ziet."
En dat was waar. Nog nooit
streek een vinkje zo blij
tussen de andere vogels bij
de vijver neer als Diets toen
het kleine meisje hem wij-
liet. „Hé, dat is de vink
met het veertje", floot
iedereen, maar Diets schud
de zijn kopje en stak het
met pluimpje en al in het
water, „Niks hoor," riep hij
toen hij weer bovenkwam,
„een vink, een gewone vink.
En wat is fijner?" „Niets",
lachten alle vogels om'hem
heen en van die dag af
wordt er niet meer gepraat
over het pluimpje en als
soms een vreemdeling in
het bos komt en verbaasd
stilstaat en er Diets naar
vraagt, dan zegt hij zelf,
zo langs zijn snaveltje weg:
„O, dat pluimpje? Niks bij
zonders hoor".
Mies Bouhuys.
Mi»
BL&M U
InlrtJ
Voor vrouwen die durven
Miatuurlijk hebben alle vinken veertjes, maar Diets had
één bijzonder veertje en daarom heette hij al van de
eerste dag dat hij uit zijn ei gekropen kwam, de vink
met het veertje. Het. was eigenlijk de schuld van zijn
móéder. Toen haar vier kinderen één voor één de schaal
van hun eitje braken en de wereld inkeken, had ze het
meteen gezien. Op het verder nog helemaal kale kopje van
Diets, de oudste, groeide een heel klein paars pluimpje.
Met je blote oog kon je het bijna nog niet eens zien,
maar mevrouw Vink liet iedereen tot op de rand van het
nest komen en ze drukte er de vrienden en kennissen met
hun ogen en snavels op.
En zo kwam het dat er al
van het begin af aan in
het hele bos werd gepraat
over de vink met het veer
tje. En toen het kleine
pluimpje begon te groeien
en niet glad op het kopje
van Diets bleef liggen,
maar er als een echte pluim
bovenop bleef staan, werd
er natuurlijk nog veel meer
gepraat over dat wonder
lijke vinkje.
Dieren die zich anders niet
zo gauw met de vinken-
familie zouden bemoeien
kwamen aanzetten, omdat
ze er over hadden horen
praten. Verre familieleden
uit andere bossen maakten
een tochtje om hun bijzon
dere neef te zien; de hele
dag piepte en floot het om
de oren van de kleine Diets.
„Ach, kijk toch eens". „O,
wat een mooi pluimpje".
„Nee, maar het is heus
waar, het is een heel bij
zonder vinkje." En zo ging
dat maar door cn het is
geen wonder dat Diets, nog
voor hij vliegen kon, al een
verbeelding had, van heb
ik jou daar. Hij vond het
zelfs helemaal niet nodig
om aan de vlieglessen mee
te doen. „Ach, moedei-,"
riep hij, „waarom zou ik
gaan vliegen? Iedereen
vindt me zó bijzonder dat
ik toch wel, altijd vriendjes
om me heen zal hebben en
iets te eten krijg je heus
ook wel als je zo'n pluimpje
hebt."
Op dat ogenblik begon me
vrouw Vink voor het eerst
een beetje bang te worden
dat ze té veel drukte had
gemaakt over het pluimpje
van haar zoontje. „Luister
Diets", zei ze ernstig, „dat
pluimpje is natuurlijk heel
mooi, maar je zult er niet
ver mee komen. Leer daar
om vliegen en fluiten zoals
je vader en ik. Kijk uit je
ogen waar gevaar is en
waar eten te halen is net
als een vink "onder pluim
pje dat doet".
Maar Diets had zijn oren
veel te wijd open gehad
voor alle stemmetjes die
hem bewonderden en hem
een heel bijzondere vink
hadden genoemd. „Wat we
ten mijn vader en moeder
ervan?" dacht hij, „zij heb
ben toch zeker geen pluim
pje zoals ik?" En voor zijn
drie broertjes en zusjes, die
zo ijverig bezig waren met
de fluit- en vliegles had hij
helemaal geen goed woord.
„Laat ze maar ploeteren,"
lachte hij in zichzelf, „zij
hebben het nodig. Maar ik,
De tweelingen, v.l.n.r.: Willy, Han-
ny, Laura met kleine Rein op schoot,
Francien met Netty, Leny en Elly.
(Foto P.Z.C.)
vangrijke luierwas, twee flessekinde-
ren vragen om de zoveel tijd aan
dacht, sokken moeten gestopt, trui
tjes gemaakt, knoopjes aangezet,
nemdjes versteld, schoenen gepoetst,
beddegoed gewassen ramen gezeemd
en het eten moet worden gekookt
voor dit grote gezin.
Dan hebben we het nog niet gehad
over de financiële consequenties
van dit grote kindertal. Vader
Ruytenburg heeft samen met zijn
zwee broers een bakkerij. Hij en zijn
gezin kunnen er van komen, maar
het is wel uitkijken. Kinderbijslag
krygt dit gezin misschien binnenkort,
maar tot dusver nog niet.
Drie kinderen gaan dit jaar mee met
een schoolreisje, dat acht en een
halve gulden per kind kost. Ruim
25 ineens alleen voor een school
reisje? „Ga 't zelf maar verdienen!"
zeiden vader en moeder. En dat ge
beurde. De kinderen brachten in hun
vrije tijd 42 bijeen door bieten uit te
dunnen bij boeren in de omtrek. Zo
gaat dat in een groot gezin, waar de
kinderen leren aan te pakken.
In de paasvakantie hebben ze dat
dan weer eens getoond. Normaal
maakt hun moeder in de winter de
zomerkleren voor haar kroost. Dit
maal was daar door ziekte
niets van gekomen. In de vakantie na
men de kinderen hun moeder het
werk zoveel mogelijk uit handen en
in drie dagen tijd maakte zij acht
jurken.
..Rommel kan ik niet verdragen",
zegt mevrouw Ruytenburg beslist.
„Als er éón thuiskomt, dié zyn jas
onder do kapstok gooit; hij zal die
jas ophangen, al moet ik 't kind daar
voor van de andere kant van de
Magrette ophalen!"
Jawel, moeder heeft er de wind goed
onder cn dat is nodig ook in een ge
zin van derlien kinderen, die uiter
aard wel kattekwaad uithalen en
brutaal zyn en ondeugend.
Oolc de kinderen hebben hun eigen
modelijn. Die is als mama's zomer-
mode, maar dan in 't klein. Plooirok
jes. ja zeljs de twist rok behoren tot
de garderobe van onze kleine meis
jes. Links een zomerjurkje in een
dessin van autootjes en boompjes.
Het jurkje heeft een verlengd lijfje
en een zogenaamde twistrok. Rechts
een lang lijfje op een plooirokje. Het
gebruikte materiaal is donker gedes
sineerde katoen.