VOLGENDE j
ARTIKEL
De vlag van
lm Jima
Nerin E. Gun
Japanse vloot uit te zien. een ander
gelooft dat ,hij bang is voor de wraak
van de Japanners, die de strijders van
Okinawa nooit vergeten zouden heb
ben. Men weet niet. dat men de
waarheid dicht benadert, maar men
verwondert er zich al niet meer over,
dat nog een der „helden van de natie"
lichtelijk getikt is. Uit sympathie voor
zijn ouders, die hun zoon terug willen
hebben, melden zich vele vrijwilli
gers om het park naar Dennis af te
zoeken. Zelfs de zwervers helpen dit
maal mee, maar tevergeefs. Eerst drie
maanden later op de avond van 30
iuni 1959 krijgt men hem weer te
zien, als hij zichzlef meldt en zijn
vertwijfeld hulpgeroep ontroert zelfs
de geharde politiemannen. Een psy
chiater wordt ingeschakeld. Zijn eer
ste diagnose klinkt nog hoopvol.
„Naar mijn mening", zegt hij, „heeft
Farrell in de slag om Okinawa een
shock gekregen. Daar kjn toestand
zo vele jaren niet zorgwekkend is ge
weest, heb ik de- hoop dat hij door
een passende psychiatrische behande
ling gunstig beïnvloed kan worden.
Hfi is niet ongeneeslijk ziek
De laatste uitspraak
AAR nu nemen de militaire auto
riteiten het geval in handen. Far
rell wordt in de kliniekopgeno-
men, onderzocht en behandeld. Men
staat hem toe bezoek te ontvangen,
alleen zijn ouders mogen hem niet be
zoeken. omdat dit niet goed voor hem
kan zijn. Maar zij staan er op en als
móeder Farrell haar kalmte verliest,
zegt hij' ..Windt u toch niet op. moe
der Het zijn alleen, maar mijn won
den. Wacht maar ze maken mij wel
beter!"
Het is echter niet zo eenvoudig en
op 4 juni 1959 tekent Chris Farrell de
voor een behandeling noodzakelijke
toestemming der ouders voor opname
in een inrichting bij gerechtelijke uit
spraak. Want intussen is er een nieuw
rapport uitgebracht. De laatste uit
spraak luidt: Schizofrenie" De zit
ting van de rechtbank is een formele
zaak. Een militaire psychiater geeft
een beknopt overzicht. Farrell volgt
de procedure mei opmerkelijke waar
digheid. Maar op hetzelfde ogenblik
als de rechter zich van zijn zetel ver
heft om de bndci curatelestelling en
de opname in een inrichting te gelas
ten, springt Farrell plotseling op.
urijpt een denkbeeldig machinegeweer
van de grond gaat in stelling en
schreeuwt met vertrokken gezicht: „Ik
chiet iullie allemaal neer! Banzai!
Banzai: Het eiland is veroverd...
Het geval Farrell was duidelijk.
OP DE AVOND van 30 juni
1959 rent een opgewon
den jongeman door de
straten van Hollywood.
En hij schreeuwt huilend: „Help,
Help, Politie!" Enige minuten later
ziet hij het lichtende transparant
van een politiepost, rent er naar
toe, trekt de deur open en roept:
„Snel, snel redt mij! De Jappen
zitten mij op de hielen. Ze hebben
liet gehele park omsingeld, maar ik
ben uitgebroken...." De politie
mannen kijken elkaar aan. Zij ken
nen Dennis Farrell, zij zullen hem
goed behandelen, want hij is een
van de helden van Okinawa, drager
van de „Purple Heart", en de rid
ders van het purperen hart zijn de
dappersten der dapperen, de trots
van Amerika. En langzaam staat
de wachtcommandant van zijn kruk
op: „Komt u maar hier korporaal,
hier bent u veilig". Hij is vriende
lijk tegen de arme jongen, die plot
seling de handen voor de ogen
slaat en hartverscheurend begint te
huilen. De oude politieman hui
vert. Wat is cr van Farrell gewor
den. Hij kan het niet begrijpen.
Niemand begrijpt liet. En het minst
Farrell zelf. Maar gaan we twiulig
jaar terug, als Dennis Scott Farrell
nog een schooljongen in Nortb
Platte is, een kleine stad van nau
welijks 12.000 inwoners in Nebras-
ka, en de zoon van de garagehou
der Christopher Farrell.
„Och vader,
dat is toch voorbij"
HRIS FARRELL is niet zo maar
I een garagehouder, maar een groot
mBn. een van de helden uit de
eerstè wereldoorlog die in 1917 in
België heelt gevochten. Een veteraan
die tot het Amerikaanse legioen be
hoort. tol dc burgerwacht en tot een
dozijn andere patriottische organisa
ties. Nu is het weer oorlog in Euro
pa, maar als Chris zijn zoon vertelt
hoe hel in 1917 was, hoe zij '.oen de
keizer versloegen, zegt Dennis alleen
maar: „Och vader, dat is toch voor-
I bij. We maken het ditmaal niet meer
mee. Voordat ik volwassen ben. is
ook deze oorlog ten einde".
1 Deiïnis is voor zijn jaren bijzonder
I rustig vriendelijk en stil. Hij houdt
van zijn boeken de school en van
zijn vriendinnetje Rose Mary. m.et
wie hij het liefst gaat wandelen in
de bossen, zonsondergangen bewon
dert en die bij gedichten voorleest.
Tennyson en Browning. Maar niet
Walt WhHeman, die is hem reeds „te
wild!" Zo verlopen de jaren in North
Platte voor Dennis Farrell bijzonder
vredig. De belangrijkste gebeurtenis
midden in de oorlog is de dag waar
op hij zijn rijbewijs krijgt.. Nu kan
vader hem ook vaak de wagen geven
zodat hij met Rose Mary de bergen
in kan trekken. En dat doet Chris
Farrell ook. omdat hij weet dat Den-
nis verstandig en fatsoenlijk is. Den-
nis geeft hem maar één zorg Hij is
nu bijna achttien jaar en hij heeft
zich nog steeds niet als oorlogsvrijwil
liger gemeld Neei. waarom ook? Eerst
wil hij nog de middelbare school af
lopen. maar bet loopt allemaal andex'S
Hij behoeft zich niet als vrijwilliger
Ie melden Hij wordt opgeroepen, in
Oregon opgeleid en voordat hij er
erg in heeft, wordt hij aan boord van
het troepeniyansportschip „General
Jacksón" naar Australië ingescheept
Eerst lacht iedereen aan boord over
het. melkmuiltje Dennis Hij krijgt de
bijnaam Sunny Buy" en bijzonder
komisch zijn de verhalen over zijn
vriendinnetje, die hij iedereen stra-
'end vertelt, niet alleen aan zijn vrien-
len maar "ijc aan de onderofficieren
•n zelfs de officieren „Moet u
ich eens uidenken' z.egt hij „Zij
;efl twee weken .arig haar zakgeld
'Pgespaard om wol voor een pullover
•oor mij te kunnen kopen ja. de-
re. die ik draag Ze zal op mij wach-
:rt ook al zou dit tot haar dood du-
en Zij wil zelfs niet naar het eind-
'xamenhal omdat ik er niet bij kan
Dennis l'arrell van
i ivo terugkeerde, zwaar gewond
1 en als held onderscheiden met
1 de „Purple Heart", leek hij nog
i een schooljongen
een meisje houdt. Dan verwonderen
zij zich er ook over, dat hij zo'n goe
de soldaat is, dat hij het zo snel tot
korporaal brengt, dat men hem een
eigen machiiïegeweerpeloton toever
trouwt. Doch terwijl de kameraden
van Brisbane naar de Philippijnen
verder varen, wordt de groepFarrell
bij de compagnie mariniers ingedeeld,
die op Okinawa zal worden ingezet.
„Sunny boy's"
derde dag
DOCH DENNIS noch zijn kamera
den vermoeden wat hen te wach
ten staat. De Japanners zitten
sinds eeuwen op de Rioekioe eilanden
en vooral Okinawa is zo grondig ver
sterkt, dat het tenminste in Japan als
onneembaar geldt. Korporaal Dennis
Scot Farrell wordt op 1 april 1945
met het 4e bataljon bij de eerste
stormloop op de bocht van Itoman
ten zuiden van de hoofdstad Naha in
gezet. Zijn kameraad Milton Fabre
ziet, hoe hij in de schemering een fo
to uit zijn zak haalt Rose Mary!
Maar dan begint de aanval.
Spervuur van de marine, landings-
boten, sprong in het water, rennen over
het strand, dekking zoeken. Precies
•volgens in het boekje dat hem in de
kazerne is uitgereikt. De vijand biedt
nauwelijks tegenstand, alles klopt als
een bus. Maar op de tweede dag wordt
het anders, De Japanners slaan terug
en in een minimum van tijd verliest
Dennis twee man van zijn groep. Men
valt aan en trekt terug over de dui
nen. Nauwelijks ligt men, nauwelijks'
heeft men zich ingeschoten, of men
moet weer weg, omdat de vijand zich
ook inschiet. De nacht van de derde
dag is bijzonder gruwelijk. Overal
springen de Japanse guerillas in het
donker op de Amerikanen toe. stelten
heb met hun bajonetten neei en zijn
weer verdwenen. Als de ochtend
gloort, hebben de Amerikanen reeds
ontstellende verliezen geleden, en zo
wacht iedereen op liet ogenblik van
de tegenaanval, die om 6 uur 34 be
gint.
De opmars van het 4e bataljon
wordt door een Japans fort versperd.
Maar er is geen uitweg. Rechts en
links zijn mijnenvelden. Farrel krijgt
het bevel om met dekking van een
tank het fort aan te vallen. Maar de
tank krijgt een voltreffer in de ge
schutstoren, blijft liggen en is nog
slechts goed om er dekking achter te
zoeken.
Het gelukte Farrell enige M.G.-sal-
vo's door dc schietgaten van het fort
te jagen, die doel treffen, want enige
ogenblikken zwijgt het vuur, en
als een sergeant met een patrouille
doorstoot en zijn vlammenwerper door
de gaten in het beton jaagt, snelt Far
rell naar voren en slingert een hele
voorraad handgranaten in dc kleine
vesting, totdat een Japanse granaat
splinter hem tegen de grond gooit.
Hij heeft een zware maagwond, krijgt
echter eerste hulp van een van dc
hospitaalsoldaten die met de storm
troep doorgebroken zijn en de man
belooft Farrell terug te brengen zo
gauw als het gaat. Het gaat echter
niet zo gauw, want de Japanners bre
ken uit, razen over Farrell heen, die
daarbij ook een schot ih de longen
krijgt. En nu volgen aanvallen en te
genaanvallen elkander urenlang op.
Als hij tenslotte toch geborgen
wordt, is hij reeds de held van Oki
nawa. Zijn aanval is waargenomen en
als hij na weken via Manilla mét; een
Rode Kruisschip naar San Dïego
wordt gebracht heeft hij reeds de
„Purple Heart". Hij is zelfs in een
dagorder vermeld geworden en alle
verpleegsters zeggen.' „How wonder-
full! This sweet little kid is a hero!"
Overigens hebben zij gelijk. Deze aar
dige jongen is werkelijk een held
Maar zelfs zonder onderscheidingste
kens, vermelding in de dagorder en
krantenberichten zou North Platte
hem in triomf hebben ontvangen, om
dat in die tijd allen, die op Okinawa
vochten als helden worden beschouwd
En dan wordt hij op het station met
een grote ereboog begroet, waarop
staat:
„North Platte groet
zijn held"
WEKENLANG heeft hij in San
Francisco in het hospitaal gele
gen, de ene operatie na de ande
re heeft hij ondergaan en steeds heefl
hij van deze dae gedroomd, en nu is
het zover.
De burgemeester van de stad wacht
hem op. Twee orkesten spelen Alle
leerlingen van de school zijn geko-
Dennis'' ouders, Chris en Clau
dia Farrell weten thans, dat hun
soon geestesziek is. Uit de held
Farrell groeide een klinisch
geval
DCOR
men. De brandweer laat te zijner ere
de sirenes loeien daar wuiven de ve
teranen en reeds trekt hij met zijn
vader en moeder aan hét hoofd van
de feestoptochl naar het stadsplein
waar de begroetingsredevoeringen zul
len worden afgestoken
Dit alles slaat als een bedwelmen
de golf over hem heen maar dan kan
hij toch zijn moedei even terzijde ne
men en haar vragen „Zeg, Mam, waai
is Rose Mary? Is zij ziek?" Mrs. Far
rel aarzelt een ogenblik ..Rose Mary?"
vraagt zij. alsof zij die naam nog nooit
heeft gehoord Maar dan moet ze het
hem vertéllen ..Wees blij", zegt zij
„dat. zij' er niet is Rose Mary is een
maand geleden met de jonge Boyd
getröifwd' Wees blij"1 Dennis: dat je"
haar kwijt bént Vader Boyd heeft
bij de aanleg van hel éxercitieterrein
een vermogen verdiend en de ionge
Boyd is niet voor de militaire dienst
opgeroepen, omdat zij voor hei leger
werkten Zij vieren nu hun witte
broodsweken"
In het feestgedruis merkt geen
mens. dat de held van de dag plotse
ling zwijgt en als hij spoorloos ver
dwijnt. vraagt niemand daarnaar Deze
arme. dappere iongens! De meesten
zijn al een beetie vreemd teruggeko
men, maar dat moet men begrijpen
Ze hebben veel meegemaakt. onze
helden! En vooral een drager van de
„Purple Heart"! Het verdriet vader
Chris als hij bij zijn thuiskomst Den-
nis in een groen>- pullover in plaats
van in zijn uniform op bet balcep
ziet. zitten. En Dennis trekt zijn vm-
fonn überhaupt niet meer aan Nïel
als hij voor de voorgeschreven con
trolebezoeken naar het hospitaal moet
Ook niet als familieleden op bezoek
komen Zelfs niet als het „American
Legion" komt om hem te eren en
hem in zijn rijen on te nemen. Hii
treedt niet toe.
„Neen, dank u. ik weet het nog
niet" Hij is beleefd, maar hij zegt
op alles neen, Hij ziet er zelfs vanaf
om zijn studie voort, te zetten, of
schoon de regering alles wil betalen
Hij zegt slechts, dat hij nog een ogen
blik wil uitrusten. Zijn verwondingen
maken dit noodzakelijk.
Hij is zo vriendelijk, dat niemand
merkt, dat hij zich steeds meer terug
trekt. Uiteindelijk besluit hi.i
zijn vader in de garage te helpen, maar
hij wil alleen nachtdienst doen. Over
dag Is hij niet te zien „Neem mij niet
kwalijk, maar ik moet slapen". Zo
speelt zich langzaam het nieuwe leven
van de jonge Farrell in North Platte
af en niets daaraan is zo opvallend,
dat men zou zeggen- „Arme kerel
ja, de oorlog" Zijn- middagen brengt
hij door in de stadsbibliotheek die
reeds jaren door niemand wordt be
zocht, En misschien zou Dennis nog
steeds achter de groene leestafel zit
ten als niet moeder Farrel op de ge
dachte was gekomen hem met Stella
Greenbaum te laten trouwen.
Het geheim van de
volkomen stilte
BEGIN 1953 schijnt Dennis toch
weer wal' gezelliger te worden
Het komt tot hechte banden tus
sen de garage van Farrell en de melk
zaak „De Ster van Nebraska", waai
Stella woont. Stella is een aardig meis
je. Dennis is een leuke iongen en
Stella mag de stille jongen graag. Hei
komt tot een verloving Heel Nortb
Platte is erbij Ook Rose Mary en
haar echtgenoot, de jonge Boyd. maai
niemand, let op hem. Ook Dennis niet
En dan wordt de trouwdag bepaald
Enige weken tevoren brengt Dennis
log een wagen die Chris aan een
clant op Hawaii heeft verkocht tei
verscheping naar Los Angelo^ Hii
ilijft merkwaardig genoeg twee da-
jen en twee nachten weg en als hr
terugkomt, vertelt hij zijn vriend
Milton Fabre merkwaardige dingen
Zijn vriend komi er niet uil wat hii
retten en tahak blijven er ook in gro
te hoeveelheden liggen en zelfs over
kledingstukken hoeft men zich geen
zorgen te maken. Alleen als er aan
gifte van diefstal wordt gedaan, maakt
de politie een klopjacht op de bewo
ners, maar voor het overige laat zij
de zwervers van Griffith Park onge
moeid. Maar juist zo'n aangifte voert
begin van april op Farrells spoor en
op 4 april 1959 noteert korporaal Ja
mes Rourke van de politie in Los
Angelos:
„Uerdachte
gearresteerd"
ZES JAAR zijn verlopen sinds de
verdwijning van Dennis Farrell
en daarom is het niet verwonder
lijk, dat hij niet direct verbaasd is als
de arrestant hem verklaart dat hij
drager is van de „Purple Heart"
Rourke zoekt een „onbekende man
met baard", van wie een automobilist
heeft gezien dat hij een deken uit zijn
auto stal. De zwerver die Rourke heeft
gearresteerd, heeft een lange baard,
draagt een pyamajasje. twee broeken
over elkaar en doet overigens ook een
beetje vreemd Zijn naam noemt hij
niet, hij vertelt echter dat hij soldaat
is'geweest en als men zijn vingeraf
drukken naar de dactyloscopische
carthotèek van het- leger zendt, blijkt
dat men Dennis Farrell heeft. Den
nis Farrell drager van de „Purple
Heart" Eindelijk! North Platte - ge
raakt in opwinding. Milton Fabre
neemt direct een vliegtuig naar Los
Angeles. Hij verwacht een wrak tè
vinden, maar zijn vriend ziet er goed
uit.
Hy bezweert hem: „Kom naar huis.'
Wij wachten op je" Dennis glim
lacht: „Neen, mün vriend. Ik moet
gehoorzaam zjjn aan inyn lot. Ik heb
nog maar korte tijd te leven, want als
ik 33 ben zal ik sterven. Dat weet
ik". Het klinkt vreemd, maar toch
niet zó gek en als enige journalisten
hem interviewen, verklaart hij niel
zonder waardigheid: „Mijne heren, ik
wilde mij zes jaar geleden eigenlijk
van het leven beroven, want de we
reld scheen mij zinloos geworden te
zijn. Ik wilde eenvoudig verhongeren
probeerde het eens drie. eens zelfs
elf dagen, maar ik kon 't niet vnlhon
den en verder heb ik u niets te
zeggen. Alles wat uw leven zo aange
naam maakt zegt mij niets meer. Ik
heb ook geen behoefte meer aan men
iën, want ik heb volledig genoeg aan
nijzelf..."
Als de ouders van Dennis twee da
len latei aankomen is hij reeds weei
'erdwenen Daar hii niet de gezochte
lekendiel' is. heeft men hei niet kun-
ten' verhinderen Vanzelfspreken
irikkelt hfi do nieuwsgierigheid van
1e journalisten en de andere bewo
ners van het oark vertellen hen alles
wat zij van de heremiet" weten Eén
van hen beweer' dat Dennis nacht aan
"tarht de wacht houdt om naai een
De slag om Okinawa was niet alleen de bloedigste, maar ook de meest zinloze militaire operatie
van de Amerikanen in de Tweede Wereldoorlog. Hitier was reeds verslagen toen op de ochtend
van I april 1945 de aanval op dit eiland van de Rioekioe-groep begon. Okinawa, dat 10 breedte
graden zuidelijk van Tokio ligt, werd echter door de generaals als de springplank naar Japan be
schouwd en met het leven van honderdduizenden jonge mensen betaald. Dit ontzettende bloed-
offer was daarom zinloos, omdat reeds tot het gebruik van de atoombom was besloten. Hieronder
volgt de geschiedenis van «en van de helden van Okinawa, de jonge Dennis Farrell, die in de
strijd om het eiland, de „Purple Heart", een van de hoogste onderscheidingen in de Verenigde
Staten verwierf. Hij sneuvelde niet. Hij ging op andere wijze ten onder
Hot eindexamenbal betekent vooi
unerikatuise meisjes dé gebeurtenis
laarvan af te zien nee. dat is nog
liet voorgekomen Dat is, alsof de
koningin van Engeland van het kro
ningsbal zou afzien Maar de vrienden
lachen niet lang meer om „Sunny
Boy" Als hij zei' in Honoloeloe niet
met hen aan dc boemel gaat, krijgen
ze respect voot nom Eindelijk eens
iemand die 01 niet alleen over praal
maar die het ernst is omdat hij van
eigenlijk bedoelt. Toen ik Fabre
vroeg waarover Dennis het had gehad,
zei hij: „Ik begreep het niet. Hij
sprak van broederschap en van ver
schrikkelijke gevaren. Hii zei, dat het
met de mensheid slecht zou aflopen
weet u al die onzin die door
zeepkistenpredikers in Los Angelos
wordt verteld" In North Platte knikt
men glimlachend als Dennis zo praat
„Ja, Dennis maar we hebben nog
de tijd. Voordat de wereld vergaat,
zou ik graag nog m'n olie ververst
willen hebben Dank je. Het ga je
goed De groeten aan je vader"
Maar drie dagen voor zjjn bruiloft
verdwijnt Dennis Farrell. Hy schrijft
nog een briefkaart uit Portland, die
woordelijk luidt: „Ik heb een betere
wereld gekozen, die mij zekerheid en
vrede biedt. Maakt u geen zorgen
over mij. Zoekt u my ook niet. Ik
kom van zelf terug, zo gauw ik het
geheim van de volkomen stilte ken.
Uw Dennis".
Dat is alles wat North Platte, de
Farrells en Stella Greenbaum tot 4
april 1959 van Dennis te horen krij
gen volle zes jaren lang is Dennis
Farrell zoek.verdwenen, alsof hij
door de aardbodem is opgeslokt. Daar
bij zet de familie hemel en aarde in
beweging um hun Dennis te vinden
Ook de politie en het leger zien in
alle salte naar hem uit; want een
Purple Heart-ridder is niet maar
iemand. De Amerikaanse ambassadeur
in Tokio laat een onderzoek instellen
omdat het al meer is voorgekomen,
dat oorlogsveteranen op de plaatsen
van hun roem zijn teruggekomen. De
commandant van Okinawa wordt te
vergeefs ingeschakeld. Zelfs 'een privè-
detective. die door de familie is aan
gesteld, moet tenslotte bekennen, dat
hij aan het einde van zijn latijn is
Toch zijn er enige dozijnen mensen
in de nabijheid van Los Angeles die
er meer van weten, maar zij zwijgen.
Het zijn de bewoners van „Griffith
Park" een gebied dat tot Noord Hol
lywood behoort en met zijn 4200 hec
taren bos en wildernis, weiden, bei-
gen. rotsen en moerassen een van de
grootste parken ter wereld is, „Grif
fith Park" is een stuk ongerept na
tuur aan de rand van de stad Los An
gelos ook al lopen er enige wegen
door en wemelt het tijdens de week
ends op sommige plaatsen van kam-
oeerders. trekkers en toeristen. Ei
zijn heerlijke Dalmenbossén. een wa
re jungle met lianen en orchideeën
En van een heuvel in het hart van
het park heeft men een prachtig uit
zicht op Hollywood Maai de eigen
l ij Ice bewoners van Griffith Park ziji
een paar dozijn zwervers, die hier on
gestoord als op een Zuidzee-eiland wo
nen. En zij kennen Dennis Zij wetet
weliswaar zijn naam niét en noemer
hem de „Heremiet" omdat hij oo'
voor hen op de vlucht slaat, nooi
met hen spreekt en iedereen omloop
Hii teelt van de rijke resten die ie
ciere maandagochtend op de kampeet
olaatsen zijn te vinden: halve broden
vruchten blikken conserven etc Siga
Fan 1953 lot april 1959 is Den
nis Farrell spoorloos. Als men
hem eindelijk vindt, is hij een
van de vele clochardsvan
Griffith Park in de omgeving
van de filmslad Hollywood. Hij
houdt duur zonderlinge rede
voeringen, waarin hij waar
schuwt voor de mammon en
voor het naderende einde van
de wereld. Al is zijn optreden
vreemd, hij is nog niet „gek"