VOLGENDE j ARTIKEL De vlag van lm Jima Nerin E. Gun Japanse vloot uit te zien. een ander gelooft dat ,hij bang is voor de wraak van de Japanners, die de strijders van Okinawa nooit vergeten zouden heb ben. Men weet niet. dat men de waarheid dicht benadert, maar men verwondert er zich al niet meer over, dat nog een der „helden van de natie" lichtelijk getikt is. Uit sympathie voor zijn ouders, die hun zoon terug willen hebben, melden zich vele vrijwilli gers om het park naar Dennis af te zoeken. Zelfs de zwervers helpen dit maal mee, maar tevergeefs. Eerst drie maanden later op de avond van 30 iuni 1959 krijgt men hem weer te zien, als hij zichzlef meldt en zijn vertwijfeld hulpgeroep ontroert zelfs de geharde politiemannen. Een psy chiater wordt ingeschakeld. Zijn eer ste diagnose klinkt nog hoopvol. „Naar mijn mening", zegt hij, „heeft Farrell in de slag om Okinawa een shock gekregen. Daar kjn toestand zo vele jaren niet zorgwekkend is ge weest, heb ik de- hoop dat hij door een passende psychiatrische behande ling gunstig beïnvloed kan worden. Hfi is niet ongeneeslijk ziek De laatste uitspraak AAR nu nemen de militaire auto riteiten het geval in handen. Far rell wordt in de kliniekopgeno- men, onderzocht en behandeld. Men staat hem toe bezoek te ontvangen, alleen zijn ouders mogen hem niet be zoeken. omdat dit niet goed voor hem kan zijn. Maar zij staan er op en als móeder Farrell haar kalmte verliest, zegt hij' ..Windt u toch niet op. moe der Het zijn alleen, maar mijn won den. Wacht maar ze maken mij wel beter!" Het is echter niet zo eenvoudig en op 4 juni 1959 tekent Chris Farrell de voor een behandeling noodzakelijke toestemming der ouders voor opname in een inrichting bij gerechtelijke uit spraak. Want intussen is er een nieuw rapport uitgebracht. De laatste uit spraak luidt: Schizofrenie" De zit ting van de rechtbank is een formele zaak. Een militaire psychiater geeft een beknopt overzicht. Farrell volgt de procedure mei opmerkelijke waar digheid. Maar op hetzelfde ogenblik als de rechter zich van zijn zetel ver heft om de bndci curatelestelling en de opname in een inrichting te gelas ten, springt Farrell plotseling op. urijpt een denkbeeldig machinegeweer van de grond gaat in stelling en schreeuwt met vertrokken gezicht: „Ik chiet iullie allemaal neer! Banzai! Banzai: Het eiland is veroverd... Het geval Farrell was duidelijk. OP DE AVOND van 30 juni 1959 rent een opgewon den jongeman door de straten van Hollywood. En hij schreeuwt huilend: „Help, Help, Politie!" Enige minuten later ziet hij het lichtende transparant van een politiepost, rent er naar toe, trekt de deur open en roept: „Snel, snel redt mij! De Jappen zitten mij op de hielen. Ze hebben liet gehele park omsingeld, maar ik ben uitgebroken...." De politie mannen kijken elkaar aan. Zij ken nen Dennis Farrell, zij zullen hem goed behandelen, want hij is een van de helden van Okinawa, drager van de „Purple Heart", en de rid ders van het purperen hart zijn de dappersten der dapperen, de trots van Amerika. En langzaam staat de wachtcommandant van zijn kruk op: „Komt u maar hier korporaal, hier bent u veilig". Hij is vriende lijk tegen de arme jongen, die plot seling de handen voor de ogen slaat en hartverscheurend begint te huilen. De oude politieman hui vert. Wat is cr van Farrell gewor den. Hij kan het niet begrijpen. Niemand begrijpt liet. En het minst Farrell zelf. Maar gaan we twiulig jaar terug, als Dennis Scott Farrell nog een schooljongen in Nortb Platte is, een kleine stad van nau welijks 12.000 inwoners in Nebras- ka, en de zoon van de garagehou der Christopher Farrell. „Och vader, dat is toch voorbij" HRIS FARRELL is niet zo maar I een garagehouder, maar een groot mBn. een van de helden uit de eerstè wereldoorlog die in 1917 in België heelt gevochten. Een veteraan die tot het Amerikaanse legioen be hoort. tol dc burgerwacht en tot een dozijn andere patriottische organisa ties. Nu is het weer oorlog in Euro pa, maar als Chris zijn zoon vertelt hoe hel in 1917 was, hoe zij '.oen de keizer versloegen, zegt Dennis alleen maar: „Och vader, dat is toch voor- I bij. We maken het ditmaal niet meer mee. Voordat ik volwassen ben. is ook deze oorlog ten einde". 1 Deiïnis is voor zijn jaren bijzonder I rustig vriendelijk en stil. Hij houdt van zijn boeken de school en van zijn vriendinnetje Rose Mary. m.et wie hij het liefst gaat wandelen in de bossen, zonsondergangen bewon dert en die bij gedichten voorleest. Tennyson en Browning. Maar niet Walt WhHeman, die is hem reeds „te wild!" Zo verlopen de jaren in North Platte voor Dennis Farrell bijzonder vredig. De belangrijkste gebeurtenis midden in de oorlog is de dag waar op hij zijn rijbewijs krijgt.. Nu kan vader hem ook vaak de wagen geven zodat hij met Rose Mary de bergen in kan trekken. En dat doet Chris Farrell ook. omdat hij weet dat Den- nis verstandig en fatsoenlijk is. Den- nis geeft hem maar één zorg Hij is nu bijna achttien jaar en hij heeft zich nog steeds niet als oorlogsvrijwil liger gemeld Neei. waarom ook? Eerst wil hij nog de middelbare school af lopen. maar bet loopt allemaal andex'S Hij behoeft zich niet als vrijwilliger Ie melden Hij wordt opgeroepen, in Oregon opgeleid en voordat hij er erg in heeft, wordt hij aan boord van het troepeniyansportschip „General Jacksón" naar Australië ingescheept Eerst lacht iedereen aan boord over het. melkmuiltje Dennis Hij krijgt de bijnaam Sunny Buy" en bijzonder komisch zijn de verhalen over zijn vriendinnetje, die hij iedereen stra- 'end vertelt, niet alleen aan zijn vrien- len maar "ijc aan de onderofficieren •n zelfs de officieren „Moet u ich eens uidenken' z.egt hij „Zij ;efl twee weken .arig haar zakgeld 'Pgespaard om wol voor een pullover •oor mij te kunnen kopen ja. de- re. die ik draag Ze zal op mij wach- :rt ook al zou dit tot haar dood du- en Zij wil zelfs niet naar het eind- 'xamenhal omdat ik er niet bij kan Dennis l'arrell van i ivo terugkeerde, zwaar gewond 1 en als held onderscheiden met 1 de „Purple Heart", leek hij nog i een schooljongen een meisje houdt. Dan verwonderen zij zich er ook over, dat hij zo'n goe de soldaat is, dat hij het zo snel tot korporaal brengt, dat men hem een eigen machiiïegeweerpeloton toever trouwt. Doch terwijl de kameraden van Brisbane naar de Philippijnen verder varen, wordt de groepFarrell bij de compagnie mariniers ingedeeld, die op Okinawa zal worden ingezet. „Sunny boy's" derde dag DOCH DENNIS noch zijn kamera den vermoeden wat hen te wach ten staat. De Japanners zitten sinds eeuwen op de Rioekioe eilanden en vooral Okinawa is zo grondig ver sterkt, dat het tenminste in Japan als onneembaar geldt. Korporaal Dennis Scot Farrell wordt op 1 april 1945 met het 4e bataljon bij de eerste stormloop op de bocht van Itoman ten zuiden van de hoofdstad Naha in gezet. Zijn kameraad Milton Fabre ziet, hoe hij in de schemering een fo to uit zijn zak haalt Rose Mary! Maar dan begint de aanval. Spervuur van de marine, landings- boten, sprong in het water, rennen over het strand, dekking zoeken. Precies •volgens in het boekje dat hem in de kazerne is uitgereikt. De vijand biedt nauwelijks tegenstand, alles klopt als een bus. Maar op de tweede dag wordt het anders, De Japanners slaan terug en in een minimum van tijd verliest Dennis twee man van zijn groep. Men valt aan en trekt terug over de dui nen. Nauwelijks ligt men, nauwelijks' heeft men zich ingeschoten, of men moet weer weg, omdat de vijand zich ook inschiet. De nacht van de derde dag is bijzonder gruwelijk. Overal springen de Japanse guerillas in het donker op de Amerikanen toe. stelten heb met hun bajonetten neei en zijn weer verdwenen. Als de ochtend gloort, hebben de Amerikanen reeds ontstellende verliezen geleden, en zo wacht iedereen op liet ogenblik van de tegenaanval, die om 6 uur 34 be gint. De opmars van het 4e bataljon wordt door een Japans fort versperd. Maar er is geen uitweg. Rechts en links zijn mijnenvelden. Farrel krijgt het bevel om met dekking van een tank het fort aan te vallen. Maar de tank krijgt een voltreffer in de ge schutstoren, blijft liggen en is nog slechts goed om er dekking achter te zoeken. Het gelukte Farrell enige M.G.-sal- vo's door dc schietgaten van het fort te jagen, die doel treffen, want enige ogenblikken zwijgt het vuur, en als een sergeant met een patrouille doorstoot en zijn vlammenwerper door de gaten in het beton jaagt, snelt Far rell naar voren en slingert een hele voorraad handgranaten in dc kleine vesting, totdat een Japanse granaat splinter hem tegen de grond gooit. Hij heeft een zware maagwond, krijgt echter eerste hulp van een van dc hospitaalsoldaten die met de storm troep doorgebroken zijn en de man belooft Farrell terug te brengen zo gauw als het gaat. Het gaat echter niet zo gauw, want de Japanners bre ken uit, razen over Farrell heen, die daarbij ook een schot ih de longen krijgt. En nu volgen aanvallen en te genaanvallen elkander urenlang op. Als hij tenslotte toch geborgen wordt, is hij reeds de held van Oki nawa. Zijn aanval is waargenomen en als hij na weken via Manilla mét; een Rode Kruisschip naar San Dïego wordt gebracht heeft hij reeds de „Purple Heart". Hij is zelfs in een dagorder vermeld geworden en alle verpleegsters zeggen.' „How wonder- full! This sweet little kid is a hero!" Overigens hebben zij gelijk. Deze aar dige jongen is werkelijk een held Maar zelfs zonder onderscheidingste kens, vermelding in de dagorder en krantenberichten zou North Platte hem in triomf hebben ontvangen, om dat in die tijd allen, die op Okinawa vochten als helden worden beschouwd En dan wordt hij op het station met een grote ereboog begroet, waarop staat: „North Platte groet zijn held" WEKENLANG heeft hij in San Francisco in het hospitaal gele gen, de ene operatie na de ande re heeft hij ondergaan en steeds heefl hij van deze dae gedroomd, en nu is het zover. De burgemeester van de stad wacht hem op. Twee orkesten spelen Alle leerlingen van de school zijn geko- Dennis'' ouders, Chris en Clau dia Farrell weten thans, dat hun soon geestesziek is. Uit de held Farrell groeide een klinisch geval DCOR men. De brandweer laat te zijner ere de sirenes loeien daar wuiven de ve teranen en reeds trekt hij met zijn vader en moeder aan hét hoofd van de feestoptochl naar het stadsplein waar de begroetingsredevoeringen zul len worden afgestoken Dit alles slaat als een bedwelmen de golf over hem heen maar dan kan hij toch zijn moedei even terzijde ne men en haar vragen „Zeg, Mam, waai is Rose Mary? Is zij ziek?" Mrs. Far rel aarzelt een ogenblik ..Rose Mary?" vraagt zij. alsof zij die naam nog nooit heeft gehoord Maar dan moet ze het hem vertéllen ..Wees blij", zegt zij „dat. zij' er niet is Rose Mary is een maand geleden met de jonge Boyd getröifwd' Wees blij"1 Dennis: dat je" haar kwijt bént Vader Boyd heeft bij de aanleg van hel éxercitieterrein een vermogen verdiend en de ionge Boyd is niet voor de militaire dienst opgeroepen, omdat zij voor hei leger werkten Zij vieren nu hun witte broodsweken" In het feestgedruis merkt geen mens. dat de held van de dag plotse ling zwijgt en als hij spoorloos ver dwijnt. vraagt niemand daarnaar Deze arme. dappere iongens! De meesten zijn al een beetie vreemd teruggeko men, maar dat moet men begrijpen Ze hebben veel meegemaakt. onze helden! En vooral een drager van de „Purple Heart"! Het verdriet vader Chris als hij bij zijn thuiskomst Den- nis in een groen>- pullover in plaats van in zijn uniform op bet balcep ziet. zitten. En Dennis trekt zijn vm- fonn überhaupt niet meer aan Nïel als hij voor de voorgeschreven con trolebezoeken naar het hospitaal moet Ook niet als familieleden op bezoek komen Zelfs niet als het „American Legion" komt om hem te eren en hem in zijn rijen on te nemen. Hii treedt niet toe. „Neen, dank u. ik weet het nog niet" Hij is beleefd, maar hij zegt op alles neen, Hij ziet er zelfs vanaf om zijn studie voort, te zetten, of schoon de regering alles wil betalen Hij zegt slechts, dat hij nog een ogen blik wil uitrusten. Zijn verwondingen maken dit noodzakelijk. Hij is zo vriendelijk, dat niemand merkt, dat hij zich steeds meer terug trekt. Uiteindelijk besluit hi.i zijn vader in de garage te helpen, maar hij wil alleen nachtdienst doen. Over dag Is hij niet te zien „Neem mij niet kwalijk, maar ik moet slapen". Zo speelt zich langzaam het nieuwe leven van de jonge Farrell in North Platte af en niets daaraan is zo opvallend, dat men zou zeggen- „Arme kerel ja, de oorlog" Zijn- middagen brengt hij door in de stadsbibliotheek die reeds jaren door niemand wordt be zocht, En misschien zou Dennis nog steeds achter de groene leestafel zit ten als niet moeder Farrel op de ge dachte was gekomen hem met Stella Greenbaum te laten trouwen. Het geheim van de volkomen stilte BEGIN 1953 schijnt Dennis toch weer wal' gezelliger te worden Het komt tot hechte banden tus sen de garage van Farrell en de melk zaak „De Ster van Nebraska", waai Stella woont. Stella is een aardig meis je. Dennis is een leuke iongen en Stella mag de stille jongen graag. Hei komt tot een verloving Heel Nortb Platte is erbij Ook Rose Mary en haar echtgenoot, de jonge Boyd. maai niemand, let op hem. Ook Dennis niet En dan wordt de trouwdag bepaald Enige weken tevoren brengt Dennis log een wagen die Chris aan een clant op Hawaii heeft verkocht tei verscheping naar Los Angelo^ Hii ilijft merkwaardig genoeg twee da- jen en twee nachten weg en als hr terugkomt, vertelt hij zijn vriend Milton Fabre merkwaardige dingen Zijn vriend komi er niet uil wat hii retten en tahak blijven er ook in gro te hoeveelheden liggen en zelfs over kledingstukken hoeft men zich geen zorgen te maken. Alleen als er aan gifte van diefstal wordt gedaan, maakt de politie een klopjacht op de bewo ners, maar voor het overige laat zij de zwervers van Griffith Park onge moeid. Maar juist zo'n aangifte voert begin van april op Farrells spoor en op 4 april 1959 noteert korporaal Ja mes Rourke van de politie in Los Angelos: „Uerdachte gearresteerd" ZES JAAR zijn verlopen sinds de verdwijning van Dennis Farrell en daarom is het niet verwonder lijk, dat hij niet direct verbaasd is als de arrestant hem verklaart dat hij drager is van de „Purple Heart" Rourke zoekt een „onbekende man met baard", van wie een automobilist heeft gezien dat hij een deken uit zijn auto stal. De zwerver die Rourke heeft gearresteerd, heeft een lange baard, draagt een pyamajasje. twee broeken over elkaar en doet overigens ook een beetje vreemd Zijn naam noemt hij niet, hij vertelt echter dat hij soldaat is'geweest en als men zijn vingeraf drukken naar de dactyloscopische carthotèek van het- leger zendt, blijkt dat men Dennis Farrell heeft. Den nis Farrell drager van de „Purple Heart" Eindelijk! North Platte - ge raakt in opwinding. Milton Fabre neemt direct een vliegtuig naar Los Angeles. Hij verwacht een wrak tè vinden, maar zijn vriend ziet er goed uit. Hy bezweert hem: „Kom naar huis.' Wij wachten op je" Dennis glim lacht: „Neen, mün vriend. Ik moet gehoorzaam zjjn aan inyn lot. Ik heb nog maar korte tijd te leven, want als ik 33 ben zal ik sterven. Dat weet ik". Het klinkt vreemd, maar toch niet zó gek en als enige journalisten hem interviewen, verklaart hij niel zonder waardigheid: „Mijne heren, ik wilde mij zes jaar geleden eigenlijk van het leven beroven, want de we reld scheen mij zinloos geworden te zijn. Ik wilde eenvoudig verhongeren probeerde het eens drie. eens zelfs elf dagen, maar ik kon 't niet vnlhon den en verder heb ik u niets te zeggen. Alles wat uw leven zo aange naam maakt zegt mij niets meer. Ik heb ook geen behoefte meer aan men iën, want ik heb volledig genoeg aan nijzelf..." Als de ouders van Dennis twee da len latei aankomen is hij reeds weei 'erdwenen Daar hii niet de gezochte lekendiel' is. heeft men hei niet kun- ten' verhinderen Vanzelfspreken irikkelt hfi do nieuwsgierigheid van 1e journalisten en de andere bewo ners van het oark vertellen hen alles wat zij van de heremiet" weten Eén van hen beweer' dat Dennis nacht aan "tarht de wacht houdt om naai een De slag om Okinawa was niet alleen de bloedigste, maar ook de meest zinloze militaire operatie van de Amerikanen in de Tweede Wereldoorlog. Hitier was reeds verslagen toen op de ochtend van I april 1945 de aanval op dit eiland van de Rioekioe-groep begon. Okinawa, dat 10 breedte graden zuidelijk van Tokio ligt, werd echter door de generaals als de springplank naar Japan be schouwd en met het leven van honderdduizenden jonge mensen betaald. Dit ontzettende bloed- offer was daarom zinloos, omdat reeds tot het gebruik van de atoombom was besloten. Hieronder volgt de geschiedenis van «en van de helden van Okinawa, de jonge Dennis Farrell, die in de strijd om het eiland, de „Purple Heart", een van de hoogste onderscheidingen in de Verenigde Staten verwierf. Hij sneuvelde niet. Hij ging op andere wijze ten onder Hot eindexamenbal betekent vooi unerikatuise meisjes dé gebeurtenis laarvan af te zien nee. dat is nog liet voorgekomen Dat is, alsof de koningin van Engeland van het kro ningsbal zou afzien Maar de vrienden lachen niet lang meer om „Sunny Boy" Als hij zei' in Honoloeloe niet met hen aan dc boemel gaat, krijgen ze respect voot nom Eindelijk eens iemand die 01 niet alleen over praal maar die het ernst is omdat hij van eigenlijk bedoelt. Toen ik Fabre vroeg waarover Dennis het had gehad, zei hij: „Ik begreep het niet. Hij sprak van broederschap en van ver schrikkelijke gevaren. Hii zei, dat het met de mensheid slecht zou aflopen weet u al die onzin die door zeepkistenpredikers in Los Angelos wordt verteld" In North Platte knikt men glimlachend als Dennis zo praat „Ja, Dennis maar we hebben nog de tijd. Voordat de wereld vergaat, zou ik graag nog m'n olie ververst willen hebben Dank je. Het ga je goed De groeten aan je vader" Maar drie dagen voor zjjn bruiloft verdwijnt Dennis Farrell. Hy schrijft nog een briefkaart uit Portland, die woordelijk luidt: „Ik heb een betere wereld gekozen, die mij zekerheid en vrede biedt. Maakt u geen zorgen over mij. Zoekt u my ook niet. Ik kom van zelf terug, zo gauw ik het geheim van de volkomen stilte ken. Uw Dennis". Dat is alles wat North Platte, de Farrells en Stella Greenbaum tot 4 april 1959 van Dennis te horen krij gen volle zes jaren lang is Dennis Farrell zoek.verdwenen, alsof hij door de aardbodem is opgeslokt. Daar bij zet de familie hemel en aarde in beweging um hun Dennis te vinden Ook de politie en het leger zien in alle salte naar hem uit; want een Purple Heart-ridder is niet maar iemand. De Amerikaanse ambassadeur in Tokio laat een onderzoek instellen omdat het al meer is voorgekomen, dat oorlogsveteranen op de plaatsen van hun roem zijn teruggekomen. De commandant van Okinawa wordt te vergeefs ingeschakeld. Zelfs 'een privè- detective. die door de familie is aan gesteld, moet tenslotte bekennen, dat hij aan het einde van zijn latijn is Toch zijn er enige dozijnen mensen in de nabijheid van Los Angeles die er meer van weten, maar zij zwijgen. Het zijn de bewoners van „Griffith Park" een gebied dat tot Noord Hol lywood behoort en met zijn 4200 hec taren bos en wildernis, weiden, bei- gen. rotsen en moerassen een van de grootste parken ter wereld is, „Grif fith Park" is een stuk ongerept na tuur aan de rand van de stad Los An gelos ook al lopen er enige wegen door en wemelt het tijdens de week ends op sommige plaatsen van kam- oeerders. trekkers en toeristen. Ei zijn heerlijke Dalmenbossén. een wa re jungle met lianen en orchideeën En van een heuvel in het hart van het park heeft men een prachtig uit zicht op Hollywood Maai de eigen l ij Ice bewoners van Griffith Park ziji een paar dozijn zwervers, die hier on gestoord als op een Zuidzee-eiland wo nen. En zij kennen Dennis Zij wetet weliswaar zijn naam niét en noemer hem de „Heremiet" omdat hij oo' voor hen op de vlucht slaat, nooi met hen spreekt en iedereen omloop Hii teelt van de rijke resten die ie ciere maandagochtend op de kampeet olaatsen zijn te vinden: halve broden vruchten blikken conserven etc Siga Fan 1953 lot april 1959 is Den nis Farrell spoorloos. Als men hem eindelijk vindt, is hij een van de vele clochardsvan Griffith Park in de omgeving van de filmslad Hollywood. Hij houdt duur zonderlinge rede voeringen, waarin hij waar schuwt voor de mammon en voor het naderende einde van de wereld. Al is zijn optreden vreemd, hij is nog niet „gek"

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 5