ren zij helden - Met de vrede konden z
VOLGENDE
ARTIKEL:
Einde van
Boyington
Nerin E. Gun
Deze foto toont een van de Ame
rikaanse vliegbases aan het front,
vanwaar de invasie van Bou
gainville werd voorbereid. Hier
voelde de avonturier Boyington
zich thuis. Dit was „leven".
te noemen. Anderen spreken van „Pa
pa's Bastaards" omdat men toch ei
genlijk „illegaal" was. Boyington wijst
deze voorstellen af. Dan valt hem in,
dat hij nog altijd zoiets als het zwarte
schaap van het leger is. Het eskader
heet: „De Zwarte Schapen": verklaart
hij en nog dezelfde dag zijn „Papa"
Boyirtgtons „Zwarte Schapen" be
roemd. De luchtslag van Bougainville
is de geschiedenis ingegaan. De vlieg
veldcommandant, een overste Lard is
woedend, want hij heeft er niets van
geweten. De commandant van de ba
sis, generaal Moore, die Boyin'gton
sympathiek is, straalt. Hij nodigt Bo
yington uit tot een overwinningspar
tij en ofschoon overste Lard tegsn
majoor Boyington een alcolhol-wy-
bod heeft uigevaardigd, zegt generaal
Moore bij het afscheid tot Greg: „On
der mijn bed staat een kist met whis
ky. Het adres is verlóren gegaan. Maar
ik geloof dat jouw naam er op stond.
Boyington heeft geen enkele reden iets
te ontcijferen wat een generaal niet
wil lezen, en neemt de kist mee.
In Washington denkt niemand er
aan „Papa" het eskader te ontnemen
dat hij zonder machtiging heeft geor
ganiseerd. Maar overste Lard denkt er
wel aan! Hij is de vliegveldcomman
dant. Hij heeft de macht Boyington
over te plaatsen en beveelt kort daar
op Boyington het commando van het
eskader over te geven en zich in Aus-
Iralië voor een nieuw commando ge
reed te houden. Ditmaal is er geen uit-
'veg, geen telegram naar Washington,
".tmaal moet de dienstweg bewandeld
worden. Of toch niet?
Een bal door het
raam van Moor
OOR DE LAATSTE MAAL speelt
Boyington met zijn officieren een
partijtje voetbal. Dat is dienst. Nie
mand kan verbieden, dat de offi
cieren naast het bureau van generaal
Moore voetballen. En dan wil het toe
val dat de bal door het raam van
Moore's bureau knalt, dat Boyington
zelf naar binnen gaat om zich te ver
ontschuldigen en ook maar meteen af
scheid te nemen. Zo verneemt de ge
neraal wat Boyington hem niet durf
de te melden. Hij laat overste Lard
komen, plaatst hem onmiddellijk over
naar een reparatiewerkplaats aan de
andere kant van het eiland en beveelt
Boyington het commando over de
„Zwarte Schapen" opnieuw op zich te
nemen.
Enige tijd later schiet Boyington
aan het hoofd van zijn eskader zijn
25ste tegenstander neer. Nog één en
hü heeft het record van Rickenbacker
geëvenaard. En dan komt de 3e janua
ri 1944, de dag waarop de „Zwarte
Schapen" boven het eiland Vella
Lavclla hun laatste strijd onder „Papa
Boyington" zullen strijden. Op dezelf
de avond nóg meldt de gehele Ameri
kaanse pers „Papa's triomf en Boyïng-
ton's einde". Maar dat klopte niet. Het
einde zou komen. Maar heel anders
dan iedereen had verwacht.
Toen Erich Maria Remarque meer dan dertig jaar geleden zijn beroemde oorlogsboek „Van het Westelijk front geen nieuws" uitgaf-
schreef hij in zijn voorwoord! „Dit boek wil noch een aanklacht noch een bekentenis zijn. Het is slechts een poging over een generatie tr
berichten, welke door de oorlog werd vernietigd, ook als zij aan de granaten ontkwamOok deze nieuwe serie artikelen moet niet a
een aanklacht of een bekentenis worden opgevat. Zij vertelt slechts van enige van de beroemdste helden uit de Tweede Wereldoorlog, d;
weliswaar aan de bommen ontkwamen, maar in vredestijd te gronde gingen. De aanleiding om hun lotgevallen na te gaan, ontstond, toe
de auteur op 10 januari 1959 vernam, dat Elmer Burke als gangster was terechtgesteld. Dezelfde Elmer Burke, die in de slag om Bastogn
beroemd geworden is, omdat hij met ware doodsverachting als koerier uit de Duitse omsingeling was gebroken en generaal Eisenhower ze.
verslag over de situatie had uitgebracht. Toen besloot Nerin E. Gun de lotgevallen van andere Amerikaanse oorlogshelden na te gaan. Hij be
gon bij de grote jachtvlieger „Greg" Boyington en teen hij hem eindelijk vond, ontpopte zich de held van gisteren als een arme zwerver, dif
tegen Gun zei; „Onze lauweren gingen aan flarden! Wat zouden helden ook in vredestijd kunnen doen?" Hier tekende zich reeds de gro'
lijn af van onze nieuwe serie artikelen „Lauweren aan flarden", welke in acht vervolgen zal verschijnen.
kinderen zorgen, wil hij ze niet nop
meer belasten en zoekt hij werk in 'n
garage. Hij leeft van fooien, die men
de vermeende uitknijper verachtelijk
toewerpt en krijgt steeds weer ruzie
met alle mogelijke mensen.
Maar waarom laat Washington niets
van zich horen? Een van de bureau
officieren in Washington vraagt zich
af of Boyington niet als een deserteur
te beschouwen is, daar hü bU de ma
riniers is weggelopen op het ogenblik
toen president Roosevelt voor Ameri
ka reeds de staat van alarm had af
gekondigd. Natuurlük is dat onzin,
want Boyington had nadrukkelük ver
lof gekregen om dienst te nemen bii
de „TUgers".
De luchtslag van
Bougainville
A AANVANKELIJK verloopt alles
geheel volgens de plannen, of
schoon „Pappa's" mensen geen flauw
begrip hebben van goede samen
werking In de lucht. Ballale wordt
gebombardeerd en „Pappa" wil reeds
bevel tot de thuisvlucht geven als
plotseling uit een wolk 40 Japanse ja
gers opduiken en tot de aanval over
gaan. Veertig tegen twintig! Boying
ton is het eerste ogenblik zo verrast.
*-• uall, wegens „in
subordinatie" tot kapitein gede
gradeerd en op non-actief gesteld,
vormde in dienst van Tsjang Kaï
Sjek de beroemde Tijger-eskaders.
dat hü vergeet zün machinegeweren
te ontzekeren. Maar reeds is de slag
aan de gang en neemt onvoorzien een
fantastische omvang aan. Boyington
haalt als in een droom na elkaar drie
Japanse jagers omlaag en zün jonge
kameraden laten zich evenmin onbe
tuigd. Binnen enkele seconden veran
dert de hemel in een krakende, vlam
mende hel. Afgereten vleugels fladde
ren door de lucht, rook en vuur teke
nen hun sporen tegen de blauwe ach
tergrond en de duivelse dans der wer
velende vuurbollen eindigt in de
vlucht van de Japanners. Juist als
Boyington een Jap wil achtervolgen,
die snel hoogte verliest, herinnert hü
zich plotseling een truc van de Japan
ners die hü in China heeft leren ken
nen. Hü trekt snel zgn machine om
hoog en ontloopt daarmee een tweede
Japanner die er reeds op wachtte, zich
van boven af op hem te storten. Het
loopt nu anders. Boyington schiet hem
neer!
Als hij merkt, dat hij bijna geen
benzine meer heeft en daarom het sig
naal geeft naar Munda terug te keren,
kan hij vaststellen dat 20 Japanse
machines zijn neergeschoten. Vijf
daarvan heeft hij zelf voor zijn reke
ning genomen, de andere zijn door
zijn „spookvliegers" neergeschoten
Als het spookeskader in Espiritoe San
to terugkeert, wordt het in triomf ont
vangen. Geen mens denkt er meer aan
het geheim te bewaren Nooit tevoren
heeft één enkele vlieger op één dag
vijf vijanden neergeschoten, nooit te
voren heeft zulk een minderheid zo'n
grote overmacht op de vlucht gesla
gen. De oorlogsverslaggevers worden
geïnstrueerd. De zaak moet in de pers.
Maar hoe zal het spookeskader heten?
De een stelt voor het de „Desperados"
(I)
P 3 JANUARI 1944
brengen alle kranten in
de Verenigde Staten
met vette koppen op de
voorpagina: „Het record van
Rickenbacker bereikt! Greg
Boyington heeft boven Bougain
ville zijn 26ste tegenstander
neergeschoten. Hij vond daarbij
de dood. Zijn nagedachtenis leeft
in ere voort". Dan volgen lange
commentaren over de grote
Boyington, de legendarische
commandant van de „Zwarte
Schapen", zoals het beroemde
vliegerseskader van majoor
Boyington wordt genoemd. Nie
mand vermoedt, dat Boyington
zijn val in zee kon overleven.
Maar laten wij onze lezers eerst
eens „Greg" Boyington voorstel
len, de grote held en het zwarte
schaap van de Amerikaanse ma
riniers.
Echte zoon van het
Wilde Westen
maans jungledorp, waar de RAF een
vliegveldje heeft aangelegd en daar
leert Boyington overste Chennault en
zijn „Vliegende Tijgers" kennen.
Chennaults vrijwilligerskorps dankt
zijn naam aan de jachtvliegtuigen
„P-40", die met tijgerkoppen zijn be
schilderd. De overste gelooft in
Tsjiang Kai-sjek. Zijn vliegende solda-
niers verrichten ware wonderen. Hij
heeft de beschikking over 60 oude
vliegtuigen, die hij heeft onderver
deeld in drie eskaders. Boyington
krijgt het commando over het eska
der „Adam en Eva" en leert boven
China de Japanners maar al te goed
kennen en respecteren. Wat helpt het
als Madame Tsjiang Kai-sjek bij een
van haar bezoeken stralend verzekert,
dat één enkele „Vliegende Tijger" op
weegt tegen tien „Samurais". „Dat is
zeker waar. Madame", antwoordt Greg
met zijn droge humor, „alleen wordt
iedere „Tijger" helaas door elf „Sa
murais" aangevallen!"
Kort daarop wordt hij boven Min-
galadon voor de eerste maal gewond.
Het is weliswaar een lichte verwon
ding. maar in dezelfde luchtslag ver-
ALS hij in 1913 op de boerderij van zijn vader bij
Okanogan aan de Amerikaanse noordkust ter
wereld komt. behoort zijn geboortegrond pas
sinds twee dozijn jaren tot de Verenigde Staten. Het
is een woeste streek, waar vijftig jaar eeVder de In
dianen nog blanken scalpeerden. Het Wilde Westen,
zoals dat in boeken wordt beschreven, en iets van de
wildheid van zijn voorvaderen, de jagers en de val
lenzetters. steekt ook in de jonge „Greg" Spoedig
ontpopt hij zich als een kleine rebel, die zijn ouders
en onderwijzers tot wanhoop brengt, de dolste stre
ken uithaalt, op school spijbelt en niet de geringste
lust toont zijn vader op de boerderij te helpen.
Op een dag neemt hij de benen om dienst te nemen
en meldt zich als vrijwilliger bij de beroemde mari
niers, waar hij het avontuurlijke leven hoopt te
vinden waarvan hij droomt.
Natuurlijk leert hij daar ook de strenge korps
discipline kennen, maar hij slaat zich erdoor en
wordt tenslotte bij de luchtvaartafdeling van de ma
riniers ingedeeld, die even onafhankelijk opereert als
de vliegers van de infanterie en de marine. Er was
toen nog geen Amerikaanse luchtmacht. Alle weer
machtonderdelen leidden hun eigen vliegers op. Als
Boyington eindelijk luitenant wordt, maakt men hem
spoedig daarna opleidingsofficier. Hij trouwt, wordt
vader van drie kinderen en heeft een zorgeloos leven
op de basis Pensicola. waar hij de opleiding van
jonge vliegers leidt. Zo zou alles in de beste orde zijn
geweest, als Greg zich niet dodelijk had verveeld,
begint te drinken en te spelen en
steekt maar al te gauw tot over
zijn oren in de schulden. Dan verlaat
zijn jonge vrouw hem. De kinderen laat
ze hem, maar zij eist en krijgt ook een
zo hoge alimentatie toegewezen, dat
Greg in zijn woede en vertwijfeling
niet meer weet wat hij doet. Het komt
tot schandalen met zijn schuldeisers.
Hij wordt de schrik van zijn meerde
ren. en als hij niet zo'n briljant vlieger,
zo moedig en ondernemend was ge
weest. zou men hem het liefst hebben
ontslagen. Als het even kan. stuurt men
hem op dienstreizen en als hij op een
dag in San Francisco is en zoals ge
woonlijk zijn zorgen met whisky wil
verdrinken, krijgt hij een interessan
te kroegvriend.
Deze onbekende weet een middel
om hem uit de financiële zorgen te
helpen. Hü ontpopt zich als een ka
pitein-vlieger, die voor Tsjiang Kai-
sjek piloten ronselt. We schrijven het
jaar 1941. de Verenigde Staten zy'n
officieel nog streng neutraal, want
men wil geen moeilijkheden met Ja
pan hebben, ofschoon president Roo
sevelt de Amerikaanse „vrijwilligers"
niet de kleinste hindernis in de weg
legt.
Als
missionaris
naar Birma
\l OOR 675 DOLLAR per maand met
V vrije kost en inwoning meldt Greg
zich bij de „Vliegende Tijgers" van
overste Chennault. Enige weken latei
scheept Boyington zich met twintig
andere Amerikaanse vliegers aan
boord van het Nederlandse schip de
„Bosfontein" in. Zij reizen als mis
sionarissen die op weg zijn naar In-
dië. Enige echte missionarissen die toe
vallig aan boord zijn, verwonderen
zich een beetje over de ruwe manie
ren van hun Californische collega's
Desondanks zijn zü naief genoeg om
Boyington in Honoloeloe te vragen 'n
dienst te leiden, wat hij niet goed kan
weigeren. Een piloot van de K.L.M
die reeds lang geraden heeft, wat ach
ter deze zonderlinge „dienaren des
Heren" schuilt, helpt hem uit de nood.
Hij arrangeert een uitstapje in de om
geving van Honoloeloe om Bovingtor
aan een uitvlucht te helpen.
Midden november 1941 bereiken de
„missionarissen" Tongoo. een Bir-
liesi —i - i.aiiieiaden,
de jonge Cooky Hij wreekt zijn
vriend door boven Rangoon twee Ja
panners neer te schieten.
Intussen is Amerika na de overval
op Pearl Harbor zelf in oorlog geko
men. De „Tijgers" van Chennault
krijgen de officiële opdracht de En
gelsen bij te staan bij de luchtverde
diging en hier beleeft Greg Boying
ton voor de eerste maal bewust de
moordende wreedheid van de oorlog,
als een Japans eskader de hoofdstad
Rangoon aanvalt.
Op dood spoor
I j E AMERIKAANSE vrijwilligers in
I China zijn in die tijd de enige sol
daten van de Verenigde Staten die met
succes vechten. Pearl Harbor. Corre-
gidor. Wake allemaal nederlagen!
Alleen de „Tijgers" van Chennault
overwinnen waar zij ook worden in
gezet. Toch heeft Boyington reeds lang
genoeg van China, hij heeft geen ver
trouwen in Tsjiang Kai-sjek, die hij
slechts voor een marionet van zijn
energieke vrouw aanziet, en wil terug
naar zijn oude troep waar hij het tot
majoor hoopt te brengen. Met geleend
geld keert hij terug naar Amerika en
als hij in Washington aankomt, eist*
hij zijn directe mobilisering bij de
mariniers, maar men herinnert zich
Boyington en laat hem wekenlang an
tichambreren. Als hij ten slotte her
rie maakt, wordt hij naar huis ge
stuurd waar hii op nieuwe bevelei
moet wachten. Men laat hem daai
maandenlang zonder bericht. Hij houd
het nauwelijks uit De mensen ziet
hem met een scheef oog aan, en zelf
wordt hij door een groep recrutei
overvallen; die hem voor een bangere
aanzien, die zich aan de oorlog wi
onttrekken. Intussen zijn zijn schul
den nog steeds niet betaald en daai
zijn ouders bovendien voor zijn drie
Het betreffende stuk ligt echter in
het geheime archief van admiraal Ni-
mitz, die op dat ogenblik wel andere
zorgen aan het hoofd heeft om daar
naar te laten zoeken. Op een nacht
wordt het Boyington te erg. Hij heeft
weer eens zwaar gedronken a!* hij een
lang telegram stuurt aan ti> onder-
tl*:. iM
dingen eens nuttig
zou gebruiken? Als
men in alle stilte eens
een „Spookeskader"
zou organiseren? Hü
bespreekt zün inval
met de commandant
van de basis en deze
ge plan. „Probeer het eens", zegt hü
tot Boyington. Natuurlgk staan de
jonge officieren, die Greg in het com
plot betrekt, onmiddellü'k in vuur en
vlam. Zü benoemen hem direct tot hun
eskadercommandant en dopen hem
„Opa" en later eenvoudig „Pappa".
De gedachte een officieel niet be
staand eskader samen te stellen en
daarmee op eigen houtje oorlog te voe
ren. is zo krankzinnig, dat alleen een
Boyington daarop kon komen. En als
hij zijn eerste inzet waagt, riskeert
hij vanzelfsprekend zijn hoofd. De on
derneming is niet alleen riskant in
verband met de tegenstanders, maar
ook om andere redenen. Het grootste
deel van de jonge vliegers heeft nog
nooit tevoren aan een raid deelgeno
men. Zij kennen ook hun machines
veel te slecht terwijl er voorts enige
toestellen zijn die nauwelijks geschikt
zijn om in een luchtgevecht te wor
den ingezet. Als „Pappa's" spookeska
der op de ochtend van de 16e septem
ber 1943 start is Boyington zenuwach
tig. Bij wijze van uitzondering heeft
hij zelfs geen druppel alcohol gedron
ken, maar hij rookt de ene sigaret na
de andere.
De generale staf heeft geen flauw
vermoeden wat er gaat gebeuren. Het
spookeskader draagt het nummer 114.
Boyington heeft daar een goede reden
voor, want het werkelijke eskader 114
is in Engeland en dus ver verwijderd.
De opgave die Boyington met me
deweten van de commandant van de
basis heeft gekozen om zijn spookes
kader te proberen, was op zichzelf niet
te gewaagd. Hij wil een-eskader bom
menwerpers beschermen, dat Ballale,
een klein maar goed verdedigd eiland
ten westen van Bougainville zal aan
vallen.
De eerste roem verwierf Boying
ton (derde van links) toen hij in
1941 in dienst van Tsjiang Kai
Sjek hei bevel voerde over een
eskader van Chennaults „Tijgers".
Op de achtergond een van de
kleine jachtidiegtuigen met de
beroemd geworden .,'vgerbek".
wil, dat de minister van marine zelf
het telegram in handen krijgt en een
onmiddellijk onderzoek gelast, daarbij
vaststelt dat Boyington inderdaad in
zijn recht staat en dat „hogere krin
gen" iets tegen de rustverstoorder
hebben. Een hele rij van..; zijn meer
deren krijgt een uitbrander. Drie da
gen latër wordt Boyington volledig
gerehabiliteerd en vertrekt hü naar
San Diego.
Het spookeskader
IV ATUURLIJK heeft hij nu nog een
1 paar dozyn vijanden meer in
Washington en als hij met de be
vordering tot majoor in de zak mid
den januari 1943 naar het eiland Es-
DOOR
ministci vuii i; .ii zon «v.
schiedenis vertelt en zich bitter be
klaagt dat men hem uitschakelt. Na
tuurlük is dat een grove overtreding.
Deze klacht had via Boyingtons
directe meerderen moeten lopen, maar
ditmaal heeft Greg "/„'hik. Hel toeval
piritoe Santo komt, dat tot de Nieuwe
Hebriden behoort, merkt hü maat al
te gauw dat hij weer op dood spoor
is geplaatst. In mei krygt hü het com
mando over het eskader 222, dat ech-
ter niet wordt ingezet en als hij bij
een uitstapje naar Australië weer eens
dronken in een vechtpartij verwik
keld raakt en in het hospitaal wordt
•pgenomen, ontheffen ze hem zelfs
van dit commando. Bü zün terugkeer
naar Espiritoe Santo is er voor hem
alleen nog maar bureauwerk. De offi-
i-ieren van de basis mogen hem bij-
konder graag maar dit is geen soulaas
oor Greg. want hij wil vechten. Het
zelfde is het geval met dozijnen an
dere vliegers die op Espirilue Santo
iuieren omdat zü om welke bureaucra
tische redenen ook. op een nieuwe in
deling moeten wachten. En dan krijgt
Greg Boyington een dolkoene inval!
Op het vliegveld bevinden zich on
geveer vü'ftig reserve toestellen. Wat
zou er gebeuren als men deze onnutte