ren zij helden - Met de vrede konden z VOLGENDE ARTIKEL: Einde van Boyington Nerin E. Gun Deze foto toont een van de Ame rikaanse vliegbases aan het front, vanwaar de invasie van Bou gainville werd voorbereid. Hier voelde de avonturier Boyington zich thuis. Dit was „leven". te noemen. Anderen spreken van „Pa pa's Bastaards" omdat men toch ei genlijk „illegaal" was. Boyington wijst deze voorstellen af. Dan valt hem in, dat hij nog altijd zoiets als het zwarte schaap van het leger is. Het eskader heet: „De Zwarte Schapen": verklaart hij en nog dezelfde dag zijn „Papa" Boyirtgtons „Zwarte Schapen" be roemd. De luchtslag van Bougainville is de geschiedenis ingegaan. De vlieg veldcommandant, een overste Lard is woedend, want hij heeft er niets van geweten. De commandant van de ba sis, generaal Moore, die Boyin'gton sympathiek is, straalt. Hij nodigt Bo yington uit tot een overwinningspar tij en ofschoon overste Lard tegsn majoor Boyington een alcolhol-wy- bod heeft uigevaardigd, zegt generaal Moore bij het afscheid tot Greg: „On der mijn bed staat een kist met whis ky. Het adres is verlóren gegaan. Maar ik geloof dat jouw naam er op stond. Boyington heeft geen enkele reden iets te ontcijferen wat een generaal niet wil lezen, en neemt de kist mee. In Washington denkt niemand er aan „Papa" het eskader te ontnemen dat hij zonder machtiging heeft geor ganiseerd. Maar overste Lard denkt er wel aan! Hij is de vliegveldcomman dant. Hij heeft de macht Boyington over te plaatsen en beveelt kort daar op Boyington het commando van het eskader over te geven en zich in Aus- Iralië voor een nieuw commando ge reed te houden. Ditmaal is er geen uit- 'veg, geen telegram naar Washington, ".tmaal moet de dienstweg bewandeld worden. Of toch niet? Een bal door het raam van Moor OOR DE LAATSTE MAAL speelt Boyington met zijn officieren een partijtje voetbal. Dat is dienst. Nie mand kan verbieden, dat de offi cieren naast het bureau van generaal Moore voetballen. En dan wil het toe val dat de bal door het raam van Moore's bureau knalt, dat Boyington zelf naar binnen gaat om zich te ver ontschuldigen en ook maar meteen af scheid te nemen. Zo verneemt de ge neraal wat Boyington hem niet durf de te melden. Hij laat overste Lard komen, plaatst hem onmiddellijk over naar een reparatiewerkplaats aan de andere kant van het eiland en beveelt Boyington het commando over de „Zwarte Schapen" opnieuw op zich te nemen. Enige tijd later schiet Boyington aan het hoofd van zijn eskader zijn 25ste tegenstander neer. Nog één en hü heeft het record van Rickenbacker geëvenaard. En dan komt de 3e janua ri 1944, de dag waarop de „Zwarte Schapen" boven het eiland Vella Lavclla hun laatste strijd onder „Papa Boyington" zullen strijden. Op dezelf de avond nóg meldt de gehele Ameri kaanse pers „Papa's triomf en Boyïng- ton's einde". Maar dat klopte niet. Het einde zou komen. Maar heel anders dan iedereen had verwacht. Toen Erich Maria Remarque meer dan dertig jaar geleden zijn beroemde oorlogsboek „Van het Westelijk front geen nieuws" uitgaf- schreef hij in zijn voorwoord! „Dit boek wil noch een aanklacht noch een bekentenis zijn. Het is slechts een poging over een generatie tr berichten, welke door de oorlog werd vernietigd, ook als zij aan de granaten ontkwamOok deze nieuwe serie artikelen moet niet a een aanklacht of een bekentenis worden opgevat. Zij vertelt slechts van enige van de beroemdste helden uit de Tweede Wereldoorlog, d; weliswaar aan de bommen ontkwamen, maar in vredestijd te gronde gingen. De aanleiding om hun lotgevallen na te gaan, ontstond, toe de auteur op 10 januari 1959 vernam, dat Elmer Burke als gangster was terechtgesteld. Dezelfde Elmer Burke, die in de slag om Bastogn beroemd geworden is, omdat hij met ware doodsverachting als koerier uit de Duitse omsingeling was gebroken en generaal Eisenhower ze. verslag over de situatie had uitgebracht. Toen besloot Nerin E. Gun de lotgevallen van andere Amerikaanse oorlogshelden na te gaan. Hij be gon bij de grote jachtvlieger „Greg" Boyington en teen hij hem eindelijk vond, ontpopte zich de held van gisteren als een arme zwerver, dif tegen Gun zei; „Onze lauweren gingen aan flarden! Wat zouden helden ook in vredestijd kunnen doen?" Hier tekende zich reeds de gro' lijn af van onze nieuwe serie artikelen „Lauweren aan flarden", welke in acht vervolgen zal verschijnen. kinderen zorgen, wil hij ze niet nop meer belasten en zoekt hij werk in 'n garage. Hij leeft van fooien, die men de vermeende uitknijper verachtelijk toewerpt en krijgt steeds weer ruzie met alle mogelijke mensen. Maar waarom laat Washington niets van zich horen? Een van de bureau officieren in Washington vraagt zich af of Boyington niet als een deserteur te beschouwen is, daar hü bU de ma riniers is weggelopen op het ogenblik toen president Roosevelt voor Ameri ka reeds de staat van alarm had af gekondigd. Natuurlük is dat onzin, want Boyington had nadrukkelük ver lof gekregen om dienst te nemen bii de „TUgers". De luchtslag van Bougainville A AANVANKELIJK verloopt alles geheel volgens de plannen, of schoon „Pappa's" mensen geen flauw begrip hebben van goede samen werking In de lucht. Ballale wordt gebombardeerd en „Pappa" wil reeds bevel tot de thuisvlucht geven als plotseling uit een wolk 40 Japanse ja gers opduiken en tot de aanval over gaan. Veertig tegen twintig! Boying ton is het eerste ogenblik zo verrast. *-• uall, wegens „in subordinatie" tot kapitein gede gradeerd en op non-actief gesteld, vormde in dienst van Tsjang Kaï Sjek de beroemde Tijger-eskaders. dat hü vergeet zün machinegeweren te ontzekeren. Maar reeds is de slag aan de gang en neemt onvoorzien een fantastische omvang aan. Boyington haalt als in een droom na elkaar drie Japanse jagers omlaag en zün jonge kameraden laten zich evenmin onbe tuigd. Binnen enkele seconden veran dert de hemel in een krakende, vlam mende hel. Afgereten vleugels fladde ren door de lucht, rook en vuur teke nen hun sporen tegen de blauwe ach tergrond en de duivelse dans der wer velende vuurbollen eindigt in de vlucht van de Japanners. Juist als Boyington een Jap wil achtervolgen, die snel hoogte verliest, herinnert hü zich plotseling een truc van de Japan ners die hü in China heeft leren ken nen. Hü trekt snel zgn machine om hoog en ontloopt daarmee een tweede Japanner die er reeds op wachtte, zich van boven af op hem te storten. Het loopt nu anders. Boyington schiet hem neer! Als hij merkt, dat hij bijna geen benzine meer heeft en daarom het sig naal geeft naar Munda terug te keren, kan hij vaststellen dat 20 Japanse machines zijn neergeschoten. Vijf daarvan heeft hij zelf voor zijn reke ning genomen, de andere zijn door zijn „spookvliegers" neergeschoten Als het spookeskader in Espiritoe San to terugkeert, wordt het in triomf ont vangen. Geen mens denkt er meer aan het geheim te bewaren Nooit tevoren heeft één enkele vlieger op één dag vijf vijanden neergeschoten, nooit te voren heeft zulk een minderheid zo'n grote overmacht op de vlucht gesla gen. De oorlogsverslaggevers worden geïnstrueerd. De zaak moet in de pers. Maar hoe zal het spookeskader heten? De een stelt voor het de „Desperados" (I) P 3 JANUARI 1944 brengen alle kranten in de Verenigde Staten met vette koppen op de voorpagina: „Het record van Rickenbacker bereikt! Greg Boyington heeft boven Bougain ville zijn 26ste tegenstander neergeschoten. Hij vond daarbij de dood. Zijn nagedachtenis leeft in ere voort". Dan volgen lange commentaren over de grote Boyington, de legendarische commandant van de „Zwarte Schapen", zoals het beroemde vliegerseskader van majoor Boyington wordt genoemd. Nie mand vermoedt, dat Boyington zijn val in zee kon overleven. Maar laten wij onze lezers eerst eens „Greg" Boyington voorstel len, de grote held en het zwarte schaap van de Amerikaanse ma riniers. Echte zoon van het Wilde Westen maans jungledorp, waar de RAF een vliegveldje heeft aangelegd en daar leert Boyington overste Chennault en zijn „Vliegende Tijgers" kennen. Chennaults vrijwilligerskorps dankt zijn naam aan de jachtvliegtuigen „P-40", die met tijgerkoppen zijn be schilderd. De overste gelooft in Tsjiang Kai-sjek. Zijn vliegende solda- niers verrichten ware wonderen. Hij heeft de beschikking over 60 oude vliegtuigen, die hij heeft onderver deeld in drie eskaders. Boyington krijgt het commando over het eska der „Adam en Eva" en leert boven China de Japanners maar al te goed kennen en respecteren. Wat helpt het als Madame Tsjiang Kai-sjek bij een van haar bezoeken stralend verzekert, dat één enkele „Vliegende Tijger" op weegt tegen tien „Samurais". „Dat is zeker waar. Madame", antwoordt Greg met zijn droge humor, „alleen wordt iedere „Tijger" helaas door elf „Sa murais" aangevallen!" Kort daarop wordt hij boven Min- galadon voor de eerste maal gewond. Het is weliswaar een lichte verwon ding. maar in dezelfde luchtslag ver- ALS hij in 1913 op de boerderij van zijn vader bij Okanogan aan de Amerikaanse noordkust ter wereld komt. behoort zijn geboortegrond pas sinds twee dozijn jaren tot de Verenigde Staten. Het is een woeste streek, waar vijftig jaar eeVder de In dianen nog blanken scalpeerden. Het Wilde Westen, zoals dat in boeken wordt beschreven, en iets van de wildheid van zijn voorvaderen, de jagers en de val lenzetters. steekt ook in de jonge „Greg" Spoedig ontpopt hij zich als een kleine rebel, die zijn ouders en onderwijzers tot wanhoop brengt, de dolste stre ken uithaalt, op school spijbelt en niet de geringste lust toont zijn vader op de boerderij te helpen. Op een dag neemt hij de benen om dienst te nemen en meldt zich als vrijwilliger bij de beroemde mari niers, waar hij het avontuurlijke leven hoopt te vinden waarvan hij droomt. Natuurlijk leert hij daar ook de strenge korps discipline kennen, maar hij slaat zich erdoor en wordt tenslotte bij de luchtvaartafdeling van de ma riniers ingedeeld, die even onafhankelijk opereert als de vliegers van de infanterie en de marine. Er was toen nog geen Amerikaanse luchtmacht. Alle weer machtonderdelen leidden hun eigen vliegers op. Als Boyington eindelijk luitenant wordt, maakt men hem spoedig daarna opleidingsofficier. Hij trouwt, wordt vader van drie kinderen en heeft een zorgeloos leven op de basis Pensicola. waar hij de opleiding van jonge vliegers leidt. Zo zou alles in de beste orde zijn geweest, als Greg zich niet dodelijk had verveeld, begint te drinken en te spelen en steekt maar al te gauw tot over zijn oren in de schulden. Dan verlaat zijn jonge vrouw hem. De kinderen laat ze hem, maar zij eist en krijgt ook een zo hoge alimentatie toegewezen, dat Greg in zijn woede en vertwijfeling niet meer weet wat hij doet. Het komt tot schandalen met zijn schuldeisers. Hij wordt de schrik van zijn meerde ren. en als hij niet zo'n briljant vlieger, zo moedig en ondernemend was ge weest. zou men hem het liefst hebben ontslagen. Als het even kan. stuurt men hem op dienstreizen en als hij op een dag in San Francisco is en zoals ge woonlijk zijn zorgen met whisky wil verdrinken, krijgt hij een interessan te kroegvriend. Deze onbekende weet een middel om hem uit de financiële zorgen te helpen. Hü ontpopt zich als een ka pitein-vlieger, die voor Tsjiang Kai- sjek piloten ronselt. We schrijven het jaar 1941. de Verenigde Staten zy'n officieel nog streng neutraal, want men wil geen moeilijkheden met Ja pan hebben, ofschoon president Roo sevelt de Amerikaanse „vrijwilligers" niet de kleinste hindernis in de weg legt. Als missionaris naar Birma \l OOR 675 DOLLAR per maand met V vrije kost en inwoning meldt Greg zich bij de „Vliegende Tijgers" van overste Chennault. Enige weken latei scheept Boyington zich met twintig andere Amerikaanse vliegers aan boord van het Nederlandse schip de „Bosfontein" in. Zij reizen als mis sionarissen die op weg zijn naar In- dië. Enige echte missionarissen die toe vallig aan boord zijn, verwonderen zich een beetje over de ruwe manie ren van hun Californische collega's Desondanks zijn zü naief genoeg om Boyington in Honoloeloe te vragen 'n dienst te leiden, wat hij niet goed kan weigeren. Een piloot van de K.L.M die reeds lang geraden heeft, wat ach ter deze zonderlinge „dienaren des Heren" schuilt, helpt hem uit de nood. Hij arrangeert een uitstapje in de om geving van Honoloeloe om Bovingtor aan een uitvlucht te helpen. Midden november 1941 bereiken de „missionarissen" Tongoo. een Bir- liesi —i - i.aiiieiaden, de jonge Cooky Hij wreekt zijn vriend door boven Rangoon twee Ja panners neer te schieten. Intussen is Amerika na de overval op Pearl Harbor zelf in oorlog geko men. De „Tijgers" van Chennault krijgen de officiële opdracht de En gelsen bij te staan bij de luchtverde diging en hier beleeft Greg Boying ton voor de eerste maal bewust de moordende wreedheid van de oorlog, als een Japans eskader de hoofdstad Rangoon aanvalt. Op dood spoor I j E AMERIKAANSE vrijwilligers in I China zijn in die tijd de enige sol daten van de Verenigde Staten die met succes vechten. Pearl Harbor. Corre- gidor. Wake allemaal nederlagen! Alleen de „Tijgers" van Chennault overwinnen waar zij ook worden in gezet. Toch heeft Boyington reeds lang genoeg van China, hij heeft geen ver trouwen in Tsjiang Kai-sjek, die hij slechts voor een marionet van zijn energieke vrouw aanziet, en wil terug naar zijn oude troep waar hij het tot majoor hoopt te brengen. Met geleend geld keert hij terug naar Amerika en als hij in Washington aankomt, eist* hij zijn directe mobilisering bij de mariniers, maar men herinnert zich Boyington en laat hem wekenlang an tichambreren. Als hij ten slotte her rie maakt, wordt hij naar huis ge stuurd waar hii op nieuwe bevelei moet wachten. Men laat hem daai maandenlang zonder bericht. Hij houd het nauwelijks uit De mensen ziet hem met een scheef oog aan, en zelf wordt hij door een groep recrutei overvallen; die hem voor een bangere aanzien, die zich aan de oorlog wi onttrekken. Intussen zijn zijn schul den nog steeds niet betaald en daai zijn ouders bovendien voor zijn drie Het betreffende stuk ligt echter in het geheime archief van admiraal Ni- mitz, die op dat ogenblik wel andere zorgen aan het hoofd heeft om daar naar te laten zoeken. Op een nacht wordt het Boyington te erg. Hij heeft weer eens zwaar gedronken a!* hij een lang telegram stuurt aan ti> onder- tl*:. iM dingen eens nuttig zou gebruiken? Als men in alle stilte eens een „Spookeskader" zou organiseren? Hü bespreekt zün inval met de commandant van de basis en deze ge plan. „Probeer het eens", zegt hü tot Boyington. Natuurlgk staan de jonge officieren, die Greg in het com plot betrekt, onmiddellü'k in vuur en vlam. Zü benoemen hem direct tot hun eskadercommandant en dopen hem „Opa" en later eenvoudig „Pappa". De gedachte een officieel niet be staand eskader samen te stellen en daarmee op eigen houtje oorlog te voe ren. is zo krankzinnig, dat alleen een Boyington daarop kon komen. En als hij zijn eerste inzet waagt, riskeert hij vanzelfsprekend zijn hoofd. De on derneming is niet alleen riskant in verband met de tegenstanders, maar ook om andere redenen. Het grootste deel van de jonge vliegers heeft nog nooit tevoren aan een raid deelgeno men. Zij kennen ook hun machines veel te slecht terwijl er voorts enige toestellen zijn die nauwelijks geschikt zijn om in een luchtgevecht te wor den ingezet. Als „Pappa's" spookeska der op de ochtend van de 16e septem ber 1943 start is Boyington zenuwach tig. Bij wijze van uitzondering heeft hij zelfs geen druppel alcohol gedron ken, maar hij rookt de ene sigaret na de andere. De generale staf heeft geen flauw vermoeden wat er gaat gebeuren. Het spookeskader draagt het nummer 114. Boyington heeft daar een goede reden voor, want het werkelijke eskader 114 is in Engeland en dus ver verwijderd. De opgave die Boyington met me deweten van de commandant van de basis heeft gekozen om zijn spookes kader te proberen, was op zichzelf niet te gewaagd. Hij wil een-eskader bom menwerpers beschermen, dat Ballale, een klein maar goed verdedigd eiland ten westen van Bougainville zal aan vallen. De eerste roem verwierf Boying ton (derde van links) toen hij in 1941 in dienst van Tsjiang Kai Sjek hei bevel voerde over een eskader van Chennaults „Tijgers". Op de achtergond een van de kleine jachtidiegtuigen met de beroemd geworden .,'vgerbek". wil, dat de minister van marine zelf het telegram in handen krijgt en een onmiddellijk onderzoek gelast, daarbij vaststelt dat Boyington inderdaad in zijn recht staat en dat „hogere krin gen" iets tegen de rustverstoorder hebben. Een hele rij van..; zijn meer deren krijgt een uitbrander. Drie da gen latër wordt Boyington volledig gerehabiliteerd en vertrekt hü naar San Diego. Het spookeskader IV ATUURLIJK heeft hij nu nog een 1 paar dozyn vijanden meer in Washington en als hij met de be vordering tot majoor in de zak mid den januari 1943 naar het eiland Es- DOOR ministci vuii i; .ii zon «v. schiedenis vertelt en zich bitter be klaagt dat men hem uitschakelt. Na tuurlük is dat een grove overtreding. Deze klacht had via Boyingtons directe meerderen moeten lopen, maar ditmaal heeft Greg "/„'hik. Hel toeval piritoe Santo komt, dat tot de Nieuwe Hebriden behoort, merkt hü maat al te gauw dat hij weer op dood spoor is geplaatst. In mei krygt hü het com mando over het eskader 222, dat ech- ter niet wordt ingezet en als hij bij een uitstapje naar Australië weer eens dronken in een vechtpartij verwik keld raakt en in het hospitaal wordt •pgenomen, ontheffen ze hem zelfs van dit commando. Bü zün terugkeer naar Espiritoe Santo is er voor hem alleen nog maar bureauwerk. De offi- i-ieren van de basis mogen hem bij- konder graag maar dit is geen soulaas oor Greg. want hij wil vechten. Het zelfde is het geval met dozijnen an dere vliegers die op Espirilue Santo iuieren omdat zü om welke bureaucra tische redenen ook. op een nieuwe in deling moeten wachten. En dan krijgt Greg Boyington een dolkoene inval! Op het vliegveld bevinden zich on geveer vü'ftig reserve toestellen. Wat zou er gebeuren als men deze onnutte

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 5