Henk de Best: onvergetelijke en
verschrikkelijke laatste ronde
J
«clirijveu
PMÖ44G
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
IN DE GREEP
VAN DE ANGST
W
PRO ViNCIALM ZEEUWSS COURANT
MAANDAG 21 MEI 1962
In een nauwe Amsterdamse
zijstraat, in een kleine
waf vergeten sigarenwinkel,
vonden we Henk de Best (57)
en zijn vrouw. En hiermede von
den we ook een diep-menselijk
verhaal, dat in een „Dit is uw
leven"-uitzending allerminst een
slecht figuur zou slaan. De grote
en zwaar gebouwde man, die
voortdurend de indruk maakt,
licht aangeschoten te zijn, was
in de 20-er jaren reeds op 17-
jarige leeftijd kampioen zwaar
gewicht boksen van Nederland
en bleef nadien 3 jaren ongesla
gen. Er waren reeds mensen, die
in hem een talent met een grote
toekomst ontdekten. Ja, men
fluisterde zelfs in zijn omgeving,
dat hij bij verdere rijping en
strenge training misschien
wereldkampioen zou kunnen
worden. Maar reeds op 21-jarige
leeftijd was Henk de Best uitge
teld. Zijn carrière was na een
aantal harde klappen afgelopen
en hij moest als ziek en gebroken
man verder.
De hele Nederlandse sportwe
reld kwam destijds in opstand
en vroeg: hoe kon dit juist met
hém gebeuren...? Waar ligt de
fout, dat hij op een gegeven
ogenblik in Dortmund de gena
deslag kreeg, die voor hem in
de volle zin des woords de
„laatste ronde" zou worden...?
Wel men was er toen gauw_
mee klaar. Hei was allemaal
„eigen schuld" van Henk de
Best, want hjj had zus moeten
doen, zo moeten doen en dat
moeten nalaten. Maar hij maakt
zich nog kwaad, wanneer hij in
vergeelde kranteknipsels de me
ningen van de „officials" leest.
Hoewel alles ongeveer 40 jaar
geleden is, beleeft hij bij het
sluiten der ogen nog vaak het
moment, waarin hij zichzelf met
uiterste krachtsinspanning
dwong, op de been te blijven.
En dan hoort hij ook weer het
gejoel van het publiek en het
geluid van de gong, alsof alles
gisteren gebeurde
Hoewel Henk de Best langzaam
praat en zijn reactievermogen
wat vertraagd is, is hij geestelijk
in orde. Volgens zijn vrouw wordt
zijn geheugen de laatste tijd
steeds beter en h(j wist ons dan
ook haarfijn alle jaartallen en bij
zonderheden uit zijn bewogen
jeugdperiode op te dissen.
Uit de jonge eerzuchtige bokser
van toen groeide een gerijpt
man. die zegt: „Ik houd van
de bokssport... zuiver als sport.
Maar ik verfoei wedstrijden, waar
men elkaar toetakelt en op een
knock-out loert. Dat is dwaas en
ongezond... daar ligt de fout, dat
ik zo vroeg de laatste ronde moest
ingaan..."
Henk de Best heeft voor zichzelf
alles scherp uiteengerafeld. Wan
neer hij dagelijks op zijn fiets met
XXXXXXXXXXXXXXXX200000000QCOC0CO0000QQ00(XX
de zware zijtassen zit om bij be
paalde grote bedrijven en liet bo
decentrum sigaretten af te leve
ren („het moet wel, want ons
winkeltje heeft haast geen klan
ten"), haalt hij zich de betrekke
lijkheid van roem en eer voor de
geest. Dan zegt hij tot zichzelf de
dingen, die hrj ons thans ook bij
dit gesprek voorhoudt: „Je weet
niet, wat je aan wil en geestelijke
krachten verbruikt om je na een
noodlottige seconde in de boks-
ring staande te houden... de weer
stand, die je dan opmaakt, heb je
later zo hard in het leven nodig...
maar dan is er haast niets
In 1924 bokste ik te Parijs tij
dens de Europese kampioen
schappen tegen de Deense
kampioen Petersen mijn derde
partij. De man stond bekend om
een keiharde punch en ik kreeg
in de tweede ronde een treffer, die
een felle stekende pijn in mijn
schouder opriep. Hiermede was de
wedstrijd eigenlijk afgelopen, want
ik was mijn concentratie kwijt en
huppelde maar wat rond, zodat ik
nog blij mocht zijn, op punten te
verliezen.
Daarna stond er nog een ontmoe
ting om de derde of vierde plaats
met de Argentijn Porzio op het
programma. De man, die een stuk
groter was dan ik, had zoals
we reeds bij de weging vaststelden
een kop, die je moeilijk kon
missen. Maar ik klaagde over
mijn arm, ik amper kon op
tillen, waarna al gauw geroddeld
ik het altijd sportief opmaar
het publiek wilde de harde knok
ker De Best zien.... knokkend ben
ik overgiens ook kampioen van
Nederland geworden
Wel, die Rudi Wagner gaf me
geen kans. Hij sloeg me vierkant
over de touwen met een luide en
harde klap zo de orkestbak'in...
dat gaf een enorm tumult... maar
het werd zwart en rood voor mijn
ogen en ik dacht: ik, Henk de
Best, ik zal hét ze toch laten
zien... doorvechten... Dus ik krab
belde weer terug in de ring, waar
mijh tegenstander briesend als
een roofdier, dat zeker is van zijn
prooi mijn komst afwachtte en
mij eenvoudig als een vod aan
puin sloeg..."
Hiermede was het gebeurd. Ter
wijl de buitenwacht nog oreerde,
„dat Henk de Best wel iets van
zijn eerste k.o. zou leren", was het
scherm over een veelbelovende
bokscarrière a! gevallen.
Slechts thuis wist men het: het
hoofd van Henk doet af en toe zo
raar, terwijl soms zijn linkeroog
zo maar dichtvalt en hij over het
hele lichaam gaat trillen. Toch
kwamen er nog een paar wedstrij
den, die echter wel lang op zich
lieten wachten. Door geldnood ge
dwongen stapte hij opnieuw in de
ring en werd jammerlijk versla-
werd, dat ik bang zou zijngen. Zo kwam dan op 30 april de
Henk de Best... de winkel is
zo stil, dat de •papegaai ge
rust wat beicegingsvrijheid
hebben mag.
En verder zegt hij ook dit: „Je
geest gaat zich ongemerkt aan
passen b\j de klappen, die je krygt.
Er ontstaat een geestelijk incas
seringsvermogen en Inert nede ook
een andere mentaliteit. Je denkt
dan, dat je steeds harder en har
der wordt
Indien het thans een bokser met
deze instelling gelukt misschien
wel boven zijn kracht een ster
ke tegenstander te verslaan, roept
iedereen: die man is groot...! Die
moeten we tegen een nóg sterkere
laten uitkomen. Dan komen de
klappen, maar hij moet verder te
gen goede tegenstanders en krijgt
opnieuw klappen...
Zoiets gaat dan als een mes door
je ziel. Ik bang...? Een Henk de
Best bang.Tegenwoordig zou
je erom lachen... maar toen... ja
toen zat je met dat duiveltje van
die' eerzucht...
Ik zou het eens laten zien. Het
publiek van het Vélodrome d'Hi-
ver zou waar voor zijn geld krij
gen. Voor mijn vertrek had de
Engelse trainer Johnny Basham
mij geleerd, hoe je moest skiffe
ren en links eh rechts crossen. Ik
bokste boven mijn kunnen een ge
weldige party... alles op mijn wil
en mijn eerzucht... Iedere klap op
die lelyke kop van die Argentijn
was raak. Maar toch werd ik on
der luid protest vgn kgt püyi(ék
tot verliezer op punten verklaard.
In ons land werd hij enthousiast
ingehaald. Een man met „zo'n
lichaam" moest pdof worden...!
„Mijn uiteriyke verschijning werd
weer evenzeer bewonderd als toep
is als pasgeboren baby van 16
pond in de wieg lag... toen moegt
ook iedereen dat wonderkjnd
zienje zou -dus kunnen zég
gen, dat ze al vroeg begonnen,
mij te verknoeien..."
Maar goed hy werd prof en
werkte zich in snel tempo hoger.
Hetzelfde jaar leverde verschillen
de gewonnen partijen op, hoewel
dc wedstrijd tegen Clerici te Mi
laan onbeslist eindigde en bti 'n
Den Haag door de sterke Belg
Pierre Charles verslagen werd.
„Het volgende jaar won ik echter
aan de lopende band. Op 4 april
behaalde ik een groot succes en
versloeg de Duitse geweldenaar
Rosemann. die Max Schmcllng
neergekregen had. Iedereen stond
me de hand te schudden en ik had
het gevoel wat dwaas achteraf
met mijn vuisten de wereld tc
kunnen bedwingen.
Weldra stapte ik gerust te Dort
mund tegen de keiharde Rudi
Wagner in de ring. Ik l»en zelf
nooit echt haid geweest.... jk
moest eerst een klap krijgen en
lijfelijk gevaar voelen, voordat ik
ging knokken. Aanvankelijk ngm
trieste wedstryd te Hannover, die
het definitieve einde betekende.
ee» kwam ik tegenover
Rosemann te staanik
kpn er fjOO gulden
mee verdienen. Mijn hoofd
trilde toen zo, dat ik de band bij
het spreken tegen de kaak moest
houden. De Duitse manager zag
het en had met mij te doen, zodat
hy zei: Iaat je maar in de eerste
ropde uittellen. Dat heb ik ge
daan. Binep twee minuten lag ik
na een lichte tik plat en werd de
hapddoek in de ring geworpen.
ayn geld en wist, dat het
Ik nam niyn L
afgelopen was....
altyd...
afgelopen voor
Zo werd Henk de Best meerderja
rig. Als een wrak een vaste
klant van verschillende doktoren
en ziekenhuizen. Op 26-jarige
leeftijd leerde hij zijn Anny ken
nen, doch moest nog steeds bij
het spreken een lucifershoutje
tussep de tanden nemen, daar an
ders zijn kaak machteloos naar
beneden viel. By voorkeur ging
hy slechts 's avonds de straat op,
want hy voelde zich in het donker
zekerder dan overdag, daar hij
dan minder opviel..."
„We zijn eerst in '39 getrouwd.
Na de dood van haar vader, die
tegen onze verhouding was, daar
ik voor haar toch niet de kost zqu
kunnen verdienen. Ik heb steeds
gehoopt, beter te worden, maar
van die medicynen kom je moei-
iyk af.
Ja, later zeg je: die wedstrijdsport
is afschuwelijk, hoewel het boksen
op zichzelf als een gezonde trai
ning voor geest en lichaam toe fe
juichen valt.... maar waarom elk
aar afmaken en vernielen
En.... wat blyft cr van al je eer
zuchtige dromen van toen over...?
Hier in de winkel ziet U nog een
oude vergeelde boksfoto van mu,
toep ik 17 jaar was. En ik heb
ook nog een paar bekertjes.... Dat
is al.... maar jk kyk cr lievejl »i©t
ipeer naar, want ik haat die dom
me eerzucht pu, óm ten koste van
alles van een ander mens te willen
Wippen
aoocaxx»oo<xxxx>ax)o<x)öooooooamxx5oamxx5axx)^^
RADIO- EN T.V.-RUBRIEK
3\ove\i, 31 en eu....
Televisie
Het journaal en het weer om acht
uur. A.V.R.O.'s Televizier om tien
voor half negen. Fred Astaire's show
om half negen, begeleid door David
Rose en zijn orkest met drummer
Alvin Stollèr. Om half tien het mu-
ziekmozaïek van Willem O Duys,
vanavond: de piano in de jazz. Een
extra uitzending om ongeveer kwart
over tien, reportage van koninklijk
bezoek aan Oostenrijk.
De Vlaamse televisie presenteert om
zeven uur Tienerklanken. Om half
acht twee tekenfilmpjes. Om kwart
voor acht de culturele actualiteit.
Trio in k klein heet het cabaret
programma dat om half negen be
gint. Om negen uur trio naar huis
tijd voor de t.v.-politie-feuilleton
waarin een moord wordt aangekon
digd... en wordt bedreven. Om tien
voor tien gesprekjes met auteurs in
het programma Vergeet niet te lezen.
Radio
Hilversum I: Om tien voor zes een
reportage van het koninklijk bezoek
aan Oostenrijk. Om zeven uur speelt
Joop Stokkermans, componist van
Katinka, variaties van Mendelssohn
op de piano, gevolgd door mazurka's
van Chopin en Bartok. Om vijf over
half negen big band en combo-jazz
van Eric Kranz. Om negen uur houdt
Bert Japin de eerste lezing van een
reeks van zes over de ontwikkeling
en achtergronden van het speurders-
verhaal. Om half tien een speurders-
verhaal, Het ovale portret, van Poe,
voorgedragen door Tom van Beek.
Om vijf over tien nog meer over het
staatsiebezoek aan Oostenrijk. Om
elf uur speelt Peter Kellenbach
slaapliedjes Franse, Amerikaanse,
Engelse, en Nederlandse. Om kwart
over elf de ouverture van Von Gluck
Iphigenie en Aulide en de symfonie
in bes van Joseph Haydn, uitgevoerd
door het Philharmonisch orkest o.l.v.
Otto Klemperer.
Hilversum II: Om tien voor acht mu
sette door Ru van Veen m.m.v. Con
nie Renoir, en André Vallée, zang.
Om 20.15 hoorspel over dokter L.
Nommensen, de apostel der Bataks.
Om tien uur causerie van prof. di*.
I. A. Diepenhorst over volk en staat.
Om vijf voor elf nog eens de hoogge-
leérde prof. met een boekenbabbeltje
over mensen volgens program van
Alphons Matt.
2101. Nauwelijks was de
Bubble aan de vei-nietigen-
de greep van een reuzen-
octopus ontsnapt of er dook
een nieuwe vijand op. Dit
genoeglyke submarine uit
stapje naar de Blauwe
Grotten dreigde op een tra
gedie uit te lopen, want het
wezen, waar kapitein Mare
op wees, was een trychon,
de gevaarlykste waterbewo
ner van Valeron! Deze sa-
thor der diepzee was een
rechtstreekse afstammeling
van de monsters uit de oer
tijd en een heerschap, waar
mee niet te spotten viel. Zo
dra Mare dan ook het woord trychon liet val
len, zette Baryl de generator op „volle kracht"
om een goed heenkomen te zoeken. En dat
was wel nodig ook. want geen dier op Vale
ron. zelfs niet op het land behoudens enkele
vogelsoorten verplaatste zich zo snel als de
trychon. Geiyk een gestroomlijnde wraakdui-
vel kwam het monster achter de Bubble aan
zetten. De terugweg naar de Blauwe Grotten
was afgesneden ep recht vóór zich zag Baryl
een bijna steile rotswand opdoemen. In de
fractie van een seconde moest hy beslissen.
Toep ontdekte hij de nauwe opening en met
een schoot de Bubble er doorheen... Achter
zich zagen de mannen de vreselijke kop van
de trychon naar binnen
Aldine Honey heeft op een mo
deshow in Londen van de
hcrfstcoUectie vail Christian
Dior Londen o.m. deze mantel
genaamd ..Capulet" getoond,-
waarvan de kraag als een
soort capuchon met een brede
band kan worden gebonden. De
wollen mantel is aan beide
zijden te dragen, de buitenzijde
hier is groen, de binnenzijde
zwart.
VvwwwwwwwwvwwuwwuvwwvMwwwxnï
Advertentie)
Feuilleton
door Karl Unselt
Nu kromp Ilse ineen en werd een
beetje bleek. Maar zij had zich weer
vlug hersteld en zei:
Dat is uitgesloten, geen mens kan
zo gemeen zijn om onder de dek
mantel van kameraadschappelyke ge
voelens de verwanten van juist die
kameraad te komen bespioneren. Juist
de kameraadschap van de soldaten is
toch iets, dat
U hebt volkomen gelijk, juffrouw,
zei Busclimann achter haar. Neemt
IJ me niet kwalijk, heren, dat ik me
In het gesprek meng.
Ilse had zich snel omgedraaid en
staarde dodeiyk verlegen naar haar
gast, die aarzelend naar voren kwam
en een buiging maakte.
Ik hoorde myn naam noemen en
vond bevestigd wat ik meteen ver
moedde, toen ik iemand hoorde nie
zen. nameiyk dat U, heren, zich om
wille van my in dit. koude vertrek
hadden opgesloten. JJ, juffrouw, moet
ik om verontschuldiging vragen, om
dat ik aannam, dat U ook in het
complot betrokken was en mij bewust
hier in de val gelokt had. Het doet
me erg plezier, dat ik me daarin
vergist heb. Hij maakte weer 'n bui
ging en glimlachte.
Terwijl hij sprak had Ramdohr hem
nauwkeurig opgenomen en gepro
beerd in hem de man te zien, waar hij
hem voor had gehouden: een geheime
agent. Maar het lukte niet. Hij moest
het eerlijk bekennen en het speet hem
genoeg. Het uiterlijk van de man
kwam volledig overeen met zyn stem,
die daarstraks nog op zijn zenuwen
gewerkt had: de man maakte een
uitgesproken sympatieke indruk. Zijn
kostuum was echter slecht, goedkope
confectie, waarschijnlijk uit een der
staatswinkels. Hij zag er uit. alsof
hij pas door een auto was aangere
den. Verschillende, pleisters en een
paar bulten en schrammen op zijn
gezicht lieten wel sjcchts gissen naar
zijn natuurlijke toestand, maar de
grote lijnen en trekken deden Ram
dohr toch vaststellen, dat het geen
gewoon gezicht was. Hij zag geen
enkel spoor van sluwheid of heime
lijke listigheid! Toch achtte hij het
ïaadzaam voor hem op zijn hoede te
zijn, want als een dergelijk uiterlijk
het gevolg was van grote beheersing
en in verschillende strafprocessen
had hij vaker dan eens achter het
masker van dwazpn en engelen de
duivel ontdekt dan was die man
de gevaarlykste, die hy oqit in zijn
praklyk ontmoet had- Dus wapende
hij zich met voorzichtigheid en koele
reserve, zodat hy nacjerhapd geen
teleurstelling hoefde te heiéven.
Ilse vond, dat als rr»en elkaar nog
iets te zeggen h^d, en daar had het
irpmers alle scljijn van. men beter
op haar verwarmde atéijer kóp gaan
zitten.
Dat voorstel vond instemming en
men verhuisde terstond.
- Neenit U plaats, nodigde Ilse uit
terwijl ze de fijne kopjes op het la
ge tafpitje zpttc en thee schonk.
- Gqqt U niet zitten? keerde zy zich
verbaasd naar Buschmann, die nog
altijd bij de deur stond.
- Nee, antwoordde hij kort. Nog niet.
Nadat iedereen bediend was, liet zij
zich op de bank, die vol bonte kus
sens lag, neerzinken.
Ramdohr slurpte behagelijk zyn he
te thee ep vond: „Hè, dgt doet. goed",
terwijl Bruno een misnoegd gazlcht
trok, alsof deze ommekeer van za
ken hem maar matig beviel.
Als U, begon Ramdohr na 'n poos
je van verlegen stilte, getuige ge
weest bent van ons gesprek, me
neer Buschmann, dan kunnen wij ons
zeker een verklaring van ops opont
houd in die kqudè kamer hiernaast,
besparen.
Buschmann boog even.
Mag ik ook vragen, wie U bent?
O, neem me niet kwalijk, zei Ram
dohr ep stond op. Doctor Rapidolir,
stelde hij zich voor.
Hy bemerkte, dat Buschmann even
tjes vreemd opkeek. Deze dacht die
naam dan ook al eens vaker ge
hoord te hebben.
Waar woont U, als ik vragen
m^g? vroeg Ramdohr direct, terwijl
hij weer gemakkelijk ging zitten.
Aan de óverKant., antwoordde
Buschmann kort.
Aha, tJ woont daar?
Busclpnapn lachtp uit de hoogte.
Wat bent U eigenlijk, doctor Ram-
dphr, als ik dat vragen mag.
Advocaat, zei Ramdohr met na
druk, want hij kreeg de indruk, dat
dc ander de Jeidirig van het gesprek
tot zich wilde trekken.
Zoiets dacht ik al. Mag ik er
dan bij voorbaat op wyzen, dat ik het
vanzelfsprekend afwijs, my door U
een verhoor te laten afnemen. Ik ben
bereid te zeggen wat ik nodig vind en
wat mij in de ogen van juffrouw Bti-
renbrook rehabiliteert. Dat ia voor
mij de hoofdzaak.
Hij knikte haar toe als een kame
raad en zij sloeg haar ogen neer.
U bent mij nog een antwoord
schuldig, meneer Buschmann. zei
Ramdohr en probeerde nogmaals het
initiatief in handen te nemen.
-Ik vind het niet van belang, dat
U weet, waar ik woon. zei Busch
mann nuchter. Daardoor krijg U
geen betere kijk op mijn doen en
laten.
Maar wel een aanknopingspunt,
meneer Buschmann. zei Ramdohr met
een fijn lachje.
Neem toch een sigaret, zei Ilse en
hield hem het kleine zilveren doos
je voor, dat op tafel stond.
Dank U, graag. Toen hij by de ta
fel kwam en een sigaret ham, had
Bruno zijn aansteker al aangestoken
en stak hem die beleefd toe. Dank U
vriendelijk, meneer Barenbrook.
Manieren heeft hij 111 alle geval,
dacht Ramdohr. ciiu herri gadesloeg.
Op zijn geniak ging Buschmann weer
terug naar zijn plaats en gaf zich een
ogenblik uitsluitend over aan het ge
not van de sigaret-
Dat aanknopingspunt wil ik U wel
verschaffen doctor. Ik heb een op
dracht gekregen, en wel 0111 de voor
malige officieven ervan te overtuigen,
dat zy hier in het Westen niéts in
te brengen hebben, dat zij hun re
putatie bedorven hebben en dat geen
Persil of Vim in staat is ooit die
vlekken op hun eer te verwijderen.
Pat is tamelijk duidelijk, riep
1 Ramdohr uit en ging rechtop zitten.
Niet waar? Het is veel meer dan
een aanknopingspunt, meende Busch
mann en hij scheen te genieten van
dc uitwerking, die zijn openhartige
woorden hadden. Maar toen hij zag
dat een schaduw over het gezicht van
Ilse trok, vervolgde hij met diepe gro
te ernst: Ik voel mij tot duide
lijkheid verplicht, omdat ik niet wil,
dat niijn vriendelijke gastvrouw zich
nog vertier moeite voor mij geeft, zon
der te weten, wat zij aan mij heeft.
Voor ntij is dat een mcnselyke aan
gelegenheid en geen juridische of
zelfs politieke.
Uw opdracht, meneer Buschmann,
mengde Biirenbrook zich in het ge
sprek, lijkt mij toch wel een beet
je van politieke aard te zijn. Die
indruk wordt hoe langer hoe sterker,
naarmate ik langer met U praat. Dat
U ook andere kameraden hebt opge
zocht en hen min of meer bedekt
hebt trachten te bewegen zich bij de
militaire formaties van dc Sowjet-
zonc te voegen, versterkt die indruk.
Neemt U mij niet kwalijk, dat ik
even openhartig tegenover U ben
als l' tegenover ons.
Buschmann maakte een beleefde
buiging.
Tk ben U zelfs erkentelyk voor
uw openhartigheid, meneer Biiren
brook. Mijn opdracht, die ik U be
schreven iieb, is door mijn opdracht
gevers ongetwijfeld In politieke zin
opgevat. Daar bestaat voor my geen
twy'fel óver.
(Wordt vervolgd).