Nelleke en Lena Versluys slaan in Wissenkerke de trom Geen vrije zaterdag en ook geen veertigurige werkweek C tOt OZÓUfO Wel zeker, ik zal daar om zo'n brief gaan lachen. Wat een vi taliteit. arbeidzaamheid en plichtsbesef straalt dit korte relaas aan alle kanten uit. Men zou eerder geneigd zijn na lezing van zijn stoel op en in de houding te gaan staan zo de briefschrijfster daar al op ge steld was. POSITIEPAKJES en JAPONNEN Mag Consumentenbond dat allemaal ZATERDAG 12 MEI 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 19 ~öan ozóhhj Het wordt geen pleidooi voor ver hoging van pensioenen of ver lichting van lasten. Wie ik hier op het oog' heb zijn de tallozen over wie nimmer iets wordt geschreven of gezegd. Als zij dan toch eens, zij het ook terloops en desnoods maar in één regel ter sprake komen, is dat vaak voldoende om hen tot het schrijven van een dankbare brief te nopen. Zo had ik niet zo lang geleden, naar aanleiding van de vreselijke trein ramp te Harmeien, een kolom gewijd aan alle onbekenden die vaak ons leven in hun hand houden. Daarbij had ik ook als voorbeeld de verant woordelijke taak van de apothekers assistente genoemd. Als reactie daarop ontving ik een hartelijk schrijven waaruit ik het volgende aanhaal: De reden, waarom ik U schrijf is, dat U de eerste bent, die de verantwoordelijke taak van apothekersassistente eens naar voren hebt gebracht. Zoals U al ver moed zult hebben ben ik zelf apothe kersassistente, maar nu al jaren niet meer in functie. Ik heb tien jaren in Holland gewerkt en veertien jaren in Indië. Begin 1932 werd ik als ge huwd ambtenares ontslagen. In 1941 was ik nog een jaar administratief werkzaam in Bandoeng, hoofdmaga zijn van geneesmiddelen. Na de kampjaren 1942-1945 zwaar gewond terug1 in Holland. Mijn man overleed in 1945 in een mannenkamp. In 1947 was ik weer lichamelijk en geestelijk in staat administratief werk te doen en had drie jaar een baan in een apotheek hier. In 1950 door nieuwe eigenaar wegens bezuiniging ontslagen. Toen was ik drieënzestig en solliciteerde niet meer. Uit dit verslag ziet U, dat ik echt tot de oude garde behoor, die geen zondagssluiting, achturige werkdag, laat staan de vrije zaterdag meege maakt heb. Het was altijd rennen, je hoofd bij het werk houden, telefoon ~Dezgeten qzocpen bedienen, mensen vriendelijk, beleefd en meevoelend te woord staan. Na de avondsluiting (tien uur) wachten op de apotheker tot hij thuiskwam. Ik heb altyd met plezier gewerkt, en als ik weer van voren af aan zou mogen beginnen, werd ik het weer. Maar het heeft me mijn hele dienst tijd altijd dwars gezeten, dat het grote publiek altijd zo'n medelijden had met winkeljuffrouwen, verpleeg sters, enzovoort. Alsof wij ook niet voortdurend moeten staan, lopen, trapjes op- en afklimmen, met zwa re mandflessen en potten sjouwen, en als voornaamste werk voortdurend I rekenen, onleesbare doktershand schriften (niet altijd) ontcijferen... en je niet vergissen! Gode zij dank is me dat nooit ge beurd! Ziezo, dat is van mijn hart! U mag er gerust om lachen en dit ver scheuren, maar ik blijf het fijn vin den, dat U ons nu ook eens naar vo ren gehaald hebt". Daarom heb ik deze levensgeschiede nis in een notedop zo volledig over genomen want hiermee kunnen wij het om te beginnen voorlopig wel doen. Er zijn er onder ons nogal eens die, ook bij mij, haar nood klagen. Man of kinderen of werkkring zijn niet zo uitgevallen als wij gehoopt hadden, wij zitten tot over de oren in het werk zonder hulp, wij weten de eindjes nauwelijks aan elkaar te knopen of tobben met ziekte of te genslag. Alles heel ontmoedigend en moeilijk om tegenop te tornen, ik geef het dadelijk toe. Maar leg naast uw levensverhaal nu eens dat van onze vijfenze ventigjarige, en vul de aan- dachtstrepen op met uw fantasie. Dan blijft er toch wel een verzuch ting over in de trant van: Een vrouw kan toch altijd meer aan dan zij denkt en met haar vergeleken heb ik het nog best getroffen. En dan doet het mij bijna humoris tisch aan dat een vrouw, die zoveel heeft doorgemaakt, zo hard heeft gewerkt en zo eenzaam is achterge bleven, zich uiteindelijk geprikkeld voelt door één kleinigheid: dat nie mand haar moeilijk beroep eens open lijk heeft gewaardeerd. Maar zij mag zich mijnentwege ergeren, want zij heeft gelijk. Een vrouw heeft, veel meer dan een man, behoefte aan waardering, vooral in haar werk. Wat de apothekersassistente be treft hebben wij dat inderdaad wel altijd gemakshalve gedaan. Wij believen nas overeind te veren als wij, en dat heel zelden, een kran tenberichtje lezen over een verkeerd gedoseerde medicijn met alle fatale gevolgen van dien. Maar het keurige, zwijgzame meis je dat in de stille apotheek poeders mengt en drankjes bereidt heeft in veler ogen iets zakelijks en koels, is zo helemaal niet iemand om er een lief kaarsje van verering voor te branden. Wij kunnen ons nu voor gezegd hou den dat zij het weliswaar gemakke lijker heeft dan deze krasse oudge diende, maar toch altijd nog een gro te mate van uithoudingsvermogen en pijnlijke accuratesse heeft op te brengen. Het is jammer dat vrouwen als onze briefschrijfster nooit haar mémoires schrijven. Zij zouden beter en boeien der lectuur opleveren dan menige mo derne roman. SASKIA, JA, WAT DOEN WE ZO'N HELE DAG? Advertentie) Gemakkelijk, gezellig en apart is onze COLLECTIE KLEDING VOOR A.S. MOEDERS. vanaf 39,75 - 69,75. Scheldestraat .20 - 22 - Vlissingen. de voorschriften voor inhouds- en gewichtsaanduiding van verpakte artikelen zullen worden uitgebreid en dat diverse onderdelen van de elektriciteitswet zullen worden uitgevoerd. „Ja!" zegt Bond Een actuele kwestie is op het ogen blik de vraag, of een bond van con sumenten artikelen mag laten onder zoeken in laboratoria en vervolgens de uitkomsten hiervan publiceren. Het bestuur van de Consumenten bond meent van wel: het aanbod is immers zo gevarieerd en uitgebreid geworden dat de gemiddelde consu ment geen overzicht meer heeft! De techniek breidt zich nog voortdu rend uit, de vraag naar elektrische huishoudhulp worat steeds groter, de mogelijkheid tot vrijetijdsoesteding heeft ook z'n consequenties, de re clamemethoden worden steeds dries ter. Een vereniging die, geheel onaf hankelijk van fabrikanten, hande laren, reclamewezen en overheid, voorlichting verschaft over artikelen die met ongeveer hetzelfde gebruiks- doel worden aangeboden, is voor de consument een uiterst welkome in stantie, zo meent de bond. Tenslotte stelt de bond dat het be grip „onrechtmatige daad^ eerder van toepassing is op de fabrikant, die slechte of onveilige artikelen op de markt brengt, dan op de Consumen tenbond, die kwaliteit en veiligheid van al die zaken test en vergelijkt. (Advertentie) BANANEN De vijftienjarige Nelleke Versluys en haar twaaljarig zusje Lena zijn in 1957 bij Apollo" gekomen. In dat jaar bracht de bevolking van het dorp Wissenkerke het niet geringe bedrag van 8000 bij elkaar om „de muziek" in uni form te steken. In dat jaar werd ook de drumband geformeerd. Drumband is eigenlijk een wat groot woord voor de groep slag werkers. maar hoe de naam dan ook .nag zijn, .Apollo" was er blij mee en de bevolking was er trots op. Dat is men gelukkig nog. Drie trommels Do vader van Lena en Nelleke, de heer L. J. Versluys, is zelf een enthousiast lid van .Apollo". Hij heeft het niet gelaten bij het musiceren (hij slaat de trom), maar hij maakte zelfs zijn eigen trom. Zijn beide dochters hadden veel belangstelling voor die trom en toen de jnogelijkheid bestond tot toetreding bij „Apollo", was de zaak in kannen en kruiken. En vader Versluys ging weer aan het werk, nu om twee trommels voor zijn beide doch ters te maken. Een bijzondere prestatie, waarop zijn dochters terecht heel trots zijn. Zo nu en dan trekt Apollo er na tuurlijk op .uit, ook buiten de ge meentegrenzen. Bijvoorbeeld naar Goes, naar het fruitcorso- Nelleke en Lena waren er ook bij. „En het was zo warm", vertelden ze ons, en het was zo'n eind. Eerst 's middags een mars en toen 's avonds nog eens!" Nee, een uitstapje voor de jeug dige vrouwelijke muzikanten was het toen bepaald niet. Wel leuk vonden ze hel verleden jaar Pink steren in Rilland. Daar maakten ze een mars dooi-, het dorp ter gelegenheid van hel muziekcon cours. 2 Links Lena (12 jaar) en rechts i Nelleke (15 jaar) keurig ge- s I uniformeerd, de enige vrouioe-1 lijke leden van „Apollo" in 5 Wissenkerke. 5 (Foto P.Z.C5 nAArtAAAAAA/WVUWVWUWU\AAA/WUWW Een hartéwens op muziekgebied van de beide zusjes is, op den duur meespelen in het „grote" ge zelschap net als vader. Ze leren alles van vader en hij is. op mu ziekgebied, hun grote voorbeeld. Verdere toekomstplannen hebben ze nog niet. De oudste is nog op de chr. ulo en de jongste op de chr. lagere school. Nelleke is al bezig met haar type-diploma en Lena denkt het komende jaar ook naar de ulo te gaan- De muziek is een fijne vrijc-tijdsbesteding, die ze beiden overigens heel serieus nemen. We schreven in het begin, dat „Apollo" een bijzonder muziekge zelschap is. In 1910 werd de diri geerstok namelijk in handen ge nomen door de heer C. Flipse, kleermaker van beroep. Eduard Flipse, dirigent van het Rotter dams Philharmonisch Orkest en Marinus Flipse, de pianist, zijn twee van zijn kinderen. Vader Flipse had geen enkele muzikale opleiding. Het zat hem zogezegd „in het. bloed". Een streng' dirigent was liij wel. De ouderen van „Apollo" weten er van mee te praten. Bijvoorbeeld de huidige penningmeester, de heer J. C. Bras, die al 47 jaar lid is van de muziek. Maar ook de huidige directeur, de heer I. Stok man weet het nog wel. Tien jaar eerste prijzen „Flipse was driftig! Heel wat di rigeerstokjes heelt hij in boze buien gebroken, maar de repe tities waren altijd gezellig. De muzikanten waren zijn vrienden", VADER MAAKTE INSTRUMENTEN „Apollo" is muziekvereniging met interessante geschiedenis (Van onze redactrice) Wanneer het Harmonie-gezelschap „Apollo" uit Wissen kerke in vol ornaat uittrekt, dat wil zeggen, wanneer de zeven slagwerkers meegaan, dan zijn daar ook twee meisjes bij. Twee meisjes, keurig in het fraaie uniform van de vereniging, de mutsjes kwiek op het hoofd en de ge zichtjes ernstig. Op zichzelf is het helemaal geen uitzondering, dat meisjes „bij de muziek" zijn en er zou ook geen aanleiding zijn voor ons om juist naar Wissenkerke te gaan, ware het niet, dat het daar in Wissenkerke toch wel een beetje „bijzonder" is. „Apollo" is in vroeger jaren letterlijk en figuurlijk toon aangevend geweest in Zeeland. Dat is de eerste reden en de tweede is, dat de trommen van de beide meisjes gemaakt zijn door hun vader. zo vertelde hij ons. De oudere leden weten zich ook best 'te her inneren, dat alle drie de zoons van de heer Flipse in het orkest heb ben meegespeeld. Hun eerste mu zikale schreden hebben ze dus in Wissenkerke gezet. De derde zoon, Jan, is thans dirigent van een groot bedrijfsorkest in Eindhoven. Tot 1941 heeft de heer Flipse de leiding gehad van „Apollo". In die tijd gold het gezelschap als een der allerbeste» van Zeeland. Liefst tien jaar achtereen won „Apollo" een eerste prijs in de hoogste afdelingen met het hoog ste aantal punten op concoursen. Twee jonge meisjes spelen dus in een muziekgezelschap met een grootse geschiedenis. Het is ech ter niet hun bedoeling in de voet sporen van de Flipses te treden; haar vader is voorlopig nog het grote voorbeeld. Wollen ivastips Voor geel geworden no-iron over hemden zijn er de zogenaamde wol- blankmiddeltjes, die een vergeeld kledingstuk weer blank kunnen ma ken. Mocht de xvolblank op zeker ogenblik op zijn, dan is dat geen ramp, want een emmer blauivselwa- ter heeft op een geel geworden no- iron hemd hetzelfde resultaat. Dat ouderioetse „zakje blauw" is minder ouderwets dan het lijkt... Nog een was-tip: dikke truien en vesten zijn gemakkelijk te wassen als ze in een plastic of nylon net ivorden gestopt. Ze worden in het net gewassen, kunnen er vervolgens in uitlekken en het gevaar van rekken is miniem. (Van onze medewerkster) In ongeveer zeven maanden tijds is het ledental van de Nederlandse Consumentenhond met ruim veer tienduizend gestegen. Dit is meege deeld tijdens de dezer dagen gehou den bondsraadvergadering, waar als een der voornaamste oorzaken van deze groei de publikatics in de Con sumentengids over warenonderzoek werden genoemd. Dat warenonder zoek is echter, hoe belangrijk ook, niet de enige doelstelling van de or ganisatie; ze bestrijkt een veel gro ter terrein en samenvattend kan men zeggen dat de bond in het geweer komt, zodra naar zijn inzicht het consumentenbelang in het gedrang dreigt te komen. Voortdurende aandacht heeft de bond ook voor de consumentenbescher ming in groter verband. Wat men bijvoorbeeld in de EE.G. doet op agrarisch en voedingsmiddelenge- bïed (het zogenaamde „harmoniseren van wetten") is ook voor de consu ment van belang en in de E-E.G- organen is men ook wel van mening, dat de consument bij dit alles een stem in het kapittel zou moeten heb ben. In de praktijk is van het „ho ren van de consument" tot nu toe noe niet veel terecht1 gekomen. Sinds begin maart echter zijn consumen tenorganisaties uit de aangesloten vereniging die de consumentenbelan gen bij EE.G. en soortgelijke orga nen wil behartigen. Voor Nederland zijn Consumentenbond en Huishoud- raad in dit bureau vertegenwoordigd. Het verlanglijstje van de Neder landse Consumentenbond voor de komende twee jaar omvat diverse wensen. Men hoopt dat de over heid, al dan niet in het kader van de warenwet, voorschriften zal geven voor aanduiding op wollen goederen en voor huisbrand, dat (Van onze medewerkster). Geen vrouw die niet „geladen" wordt wanneer ze 's avonds om vijf uur, als ze een verschrikkelijk drnkke dag achter de rug heeft, door een argeloze echtgenoot verrast wordt met een opmerking in deze geest:.. „Mijn pak nog niet gerepareerd? Maar wat heb je dan de hele dag gedaan Ja, wat heb je dan de hele dag gedaan. De bedden gelucht en de slaap kamer een goede beurt gegeven, de laden van het schrijfbureau (ZIJN schrijfbureau) opgeruimd, vijf wollen truien gewassen, de badkamer ge schuurd, boodschappen gedaan en toen was het vijf uur en tijd om het eten op le zetten. Geen man die dat ooit zal begrypen; hij blijft denken dat zijn vrouw elke dag genoeg tijd overhoudt om tien pakken te repa reren. Maar misschien begint zyn barricade van ongeloof enigszins te wankelen wanneer hij onderstaand lijstje ziet. Het is het resultaat van eeri in West- Duitsland gehouden enquête naar de taak van de doorsneeDuitse huis vrouw en al reilt en zeilt haar huis houding misschien iets anders dan die van haar Nederlandse mede huismoeders, in grote trekken zullen haar taken toch wel overeenkomen. Al is niet elke Nederlandse vrouw zo vroeg uit de veren als de Duitse want die verlaat het warme bed al om zes uur 's morgens, maakt haar wederhelft wakker en haalt om kwart voor zeven de kinderen uit bed. Wat ze in die drie kwartier doet wordt niet duidelijk, want dat staat niet op het lijstje vermeld. Waarschijnlijk klungelt ze wat rond in.het kille ochtendlicht en bereidt zich geestelijk voor op haar dag taak.... Die begint pas goed op zeven uur, met koffie of thee zetten en het ont bijt klaarmaken dat om kwart over zeven met man en kinderen wordt genuttigd. Om kwart voor acht wordt de ontbijttafel afgeruimd, verlaten man en kinderen (wuivend) het pand, worden de bedden opgemaakt. Als de huisvrouw daarna stof heeft afge nomen, gestofzuigd en een klein was-- je gedaan, is het tien uur: tijd om boodschappen te doen. Geert koffie? Zijn de boodschappen gedaan, dan is het elf uur eu tijd om voorbereidin gen te trefen voor liet warme maal, als. dit tussen de middag wordt ge geten. Een kleine koffiepauze kan er blijkbaar niet af voor de (arme) Westduitse huisvrouw, die op dat moment al vijf uur in touw is! Zonder een koffie-opkikkertje wordt ei- nu gekookt, tafel gedekt,, gege ten, tafel afgeruimd, afgewassen. Als dit allemaal achter de rug is, is het Inmiddels vér na tweeën en tijd om wat te strijken of te verstellen, even tueel de kinderen met het huiswerk te helpen, misschien nog wat bood schappen te doen. De tijd tussen vijf en zeven wordt ge bruikt om de avondmaaltijd te ver zorgen en te gebruiken, en om de restanten daarvan af tc ruimen en de vaat te wassen. Om half acht wordl liet. kroost in bed gestopt, om half negen is de dagtaak geëindigd. Op dat moment hebben de huis vrouwen die „model stonden" voor de enquête, zo'n dag-je van bijna 15 werkuren achter de rug. Dat komt neer op een honderd uren per week en een veertigurige werkweek is voor haar dus niet meer dan een schone Te kleine keukens Uit het onderzoek is voorts gebleken, dat de huisvrouw ongeveer een derde deel van haar werktijd aan de voor- en toebereiding van de maaltijd be steedt: inkopen doen, schoonmaken Van groenten, en aardappels, koken, afwassen. De enquêteurs zijn van mening, dat op dit punt een zekere arbeidsbesparing mogelijk is en men pleit dan ook voor rationalisering van de keuken met moderne appara ten. Maar de keukens van tegenwoor dig zijn klein en de vraag is, of er ruimte te vinden is om al die tijd besparende apparaten te plaatsen en ermee te werken. In West-Duitsland is het tenminste zo, dat in 44 van de 100 keukens geen plaats te vinden is voor het opstellen ervan. In die automatisering' zou een be drag van 2500 mark moeten worden geïnvesteerd. Dat lijkt heel wat maar een dienstbode kost in West- Duitsland per jaar minstens vijfdui zend mark! Voor zover deze nuttige schepsels tenminste vandaag-dc-dag nog te vinden zijn.,.. Automatisering van de keuken: mo gelijkheid tot arbeidsbesparing voor de huisvrouw? Wie deze moderne keukenhulpjes bekijkt ze vormen een belangrijk onderdeel van een compleet „automatisch keukenpark" vraagt zich af, of het afwassen van deze zaken weer niet een taak op zichzelf zal betekenen!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 11