Nelleke en Lena Versluys slaan
in Wissenkerke de trom
Geen vrije zaterdag en ook
geen veertigurige werkweek
C tOt OZÓUfO
Wel zeker, ik zal daar om zo'n
brief gaan lachen. Wat een vi
taliteit. arbeidzaamheid en
plichtsbesef straalt dit korte relaas
aan alle kanten uit. Men zou eerder
geneigd zijn na lezing van zijn stoel
op en in de houding te gaan staan
zo de briefschrijfster daar al op ge
steld was.
POSITIEPAKJES en
JAPONNEN
Mag
Consumentenbond
dat allemaal
ZATERDAG 12 MEI 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
19
~öan ozóhhj
Het wordt geen pleidooi voor ver
hoging van pensioenen of ver
lichting van lasten. Wie ik hier
op het oog' heb zijn de tallozen over
wie nimmer iets wordt geschreven
of gezegd. Als zij dan toch eens, zij
het ook terloops en desnoods maar
in één regel ter sprake komen, is
dat vaak voldoende om hen tot het
schrijven van een dankbare brief te
nopen.
Zo had ik niet zo lang geleden, naar
aanleiding van de vreselijke trein
ramp te Harmeien, een kolom gewijd
aan alle onbekenden die vaak ons
leven in hun hand houden. Daarbij
had ik ook als voorbeeld de verant
woordelijke taak van de apothekers
assistente genoemd.
Als reactie daarop ontving ik een
hartelijk schrijven waaruit ik het
volgende aanhaal:
De reden, waarom ik U schrijf
is, dat U de eerste bent, die
de verantwoordelijke taak
van apothekersassistente eens naar
voren hebt gebracht. Zoals U al ver
moed zult hebben ben ik zelf apothe
kersassistente, maar nu al jaren niet
meer in functie. Ik heb tien jaren in
Holland gewerkt en veertien jaren
in Indië. Begin 1932 werd ik als ge
huwd ambtenares ontslagen. In 1941
was ik nog een jaar administratief
werkzaam in Bandoeng, hoofdmaga
zijn van geneesmiddelen.
Na de kampjaren 1942-1945 zwaar
gewond terug1 in Holland. Mijn man
overleed in 1945 in een mannenkamp.
In 1947 was ik weer lichamelijk en
geestelijk in staat administratief
werk te doen en had drie jaar een
baan in een apotheek hier. In
1950 door nieuwe eigenaar wegens
bezuiniging ontslagen. Toen was ik
drieënzestig en solliciteerde niet
meer.
Uit dit verslag ziet U, dat ik echt
tot de oude garde behoor, die geen
zondagssluiting, achturige werkdag,
laat staan de vrije zaterdag meege
maakt heb. Het was altijd rennen, je
hoofd bij het werk houden, telefoon
~Dezgeten qzocpen
bedienen, mensen vriendelijk, beleefd
en meevoelend te woord staan. Na de
avondsluiting (tien uur) wachten op
de apotheker tot hij thuiskwam.
Ik heb altyd met plezier gewerkt, en
als ik weer van voren af aan zou
mogen beginnen, werd ik het weer.
Maar het heeft me mijn hele dienst
tijd altijd dwars gezeten, dat het
grote publiek altijd zo'n medelijden
had met winkeljuffrouwen, verpleeg
sters, enzovoort. Alsof wij ook niet
voortdurend moeten staan, lopen,
trapjes op- en afklimmen, met zwa
re mandflessen en potten sjouwen,
en als voornaamste werk voortdurend
I rekenen, onleesbare doktershand
schriften (niet altijd) ontcijferen...
en je niet vergissen!
Gode zij dank is me dat nooit ge
beurd!
Ziezo, dat is van mijn hart! U
mag er gerust om lachen en dit ver
scheuren, maar ik blijf het fijn vin
den, dat U ons nu ook eens naar vo
ren gehaald hebt".
Daarom heb ik deze levensgeschiede
nis in een notedop zo volledig over
genomen want hiermee kunnen
wij het om te beginnen voorlopig wel
doen. Er zijn er onder ons nogal eens
die, ook bij mij, haar nood klagen.
Man of kinderen of werkkring zijn
niet zo uitgevallen als wij gehoopt
hadden, wij zitten tot over de oren
in het werk zonder hulp, wij weten
de eindjes nauwelijks aan elkaar te
knopen of tobben met ziekte of te
genslag. Alles heel ontmoedigend en
moeilijk om tegenop te tornen, ik
geef het dadelijk toe.
Maar leg naast uw levensverhaal
nu eens dat van onze vijfenze
ventigjarige, en vul de aan-
dachtstrepen op met uw fantasie.
Dan blijft er toch wel een verzuch
ting over in de trant van: Een vrouw
kan toch altijd meer aan dan zij
denkt en met haar vergeleken heb
ik het nog best getroffen.
En dan doet het mij bijna humoris
tisch aan dat een vrouw, die zoveel
heeft doorgemaakt, zo hard heeft
gewerkt en zo eenzaam is achterge
bleven, zich uiteindelijk geprikkeld
voelt door één kleinigheid: dat nie
mand haar moeilijk beroep eens open
lijk heeft gewaardeerd. Maar zij mag
zich mijnentwege ergeren, want zij
heeft gelijk. Een vrouw heeft, veel
meer dan een man, behoefte aan
waardering, vooral in haar werk.
Wat de apothekersassistente be
treft hebben wij dat inderdaad
wel altijd gemakshalve gedaan.
Wij believen nas overeind te veren
als wij, en dat heel zelden, een kran
tenberichtje lezen over een verkeerd
gedoseerde medicijn met alle fatale
gevolgen van dien.
Maar het keurige, zwijgzame meis
je dat in de stille apotheek poeders
mengt en drankjes bereidt heeft in
veler ogen iets zakelijks en koels, is
zo helemaal niet iemand om er een
lief kaarsje van verering voor te
branden.
Wij kunnen ons nu voor gezegd hou
den dat zij het weliswaar gemakke
lijker heeft dan deze krasse oudge
diende, maar toch altijd nog een gro
te mate van uithoudingsvermogen
en pijnlijke accuratesse heeft op te
brengen.
Het is jammer dat vrouwen als onze
briefschrijfster nooit haar mémoires
schrijven. Zij zouden beter en boeien
der lectuur opleveren dan menige mo
derne roman.
SASKIA,
JA, WAT DOEN WE ZO'N HELE DAG?
Advertentie)
Gemakkelijk, gezellig en
apart is onze
COLLECTIE KLEDING
VOOR
A.S. MOEDERS.
vanaf 39,75 - 69,75.
Scheldestraat .20 - 22 - Vlissingen.
de voorschriften voor inhouds- en
gewichtsaanduiding van verpakte
artikelen zullen worden uitgebreid
en dat diverse onderdelen van de
elektriciteitswet zullen worden
uitgevoerd.
„Ja!" zegt Bond
Een actuele kwestie is op het ogen
blik de vraag, of een bond van con
sumenten artikelen mag laten onder
zoeken in laboratoria en vervolgens
de uitkomsten hiervan publiceren.
Het bestuur van de Consumenten
bond meent van wel: het aanbod is
immers zo gevarieerd en uitgebreid
geworden dat de gemiddelde consu
ment geen overzicht meer heeft! De
techniek breidt zich nog voortdu
rend uit, de vraag naar elektrische
huishoudhulp worat steeds groter, de
mogelijkheid tot vrijetijdsoesteding
heeft ook z'n consequenties, de re
clamemethoden worden steeds dries
ter. Een vereniging die, geheel onaf
hankelijk van fabrikanten, hande
laren, reclamewezen en overheid,
voorlichting verschaft over artikelen
die met ongeveer hetzelfde gebruiks-
doel worden aangeboden, is voor de
consument een uiterst welkome in
stantie, zo meent de bond.
Tenslotte stelt de bond dat het be
grip „onrechtmatige daad^ eerder
van toepassing is op de fabrikant, die
slechte of onveilige artikelen op de
markt brengt, dan op de Consumen
tenbond, die kwaliteit en veiligheid
van al die zaken test en vergelijkt.
(Advertentie)
BANANEN
De vijftienjarige Nelleke Versluys
en haar twaaljarig zusje Lena
zijn in 1957 bij Apollo" gekomen.
In dat jaar bracht de bevolking
van het dorp Wissenkerke het
niet geringe bedrag van 8000
bij elkaar om „de muziek" in uni
form te steken. In dat jaar werd
ook de drumband geformeerd.
Drumband is eigenlijk een wat
groot woord voor de groep slag
werkers. maar hoe de naam dan
ook .nag zijn, .Apollo" was er blij
mee en de bevolking was er trots
op. Dat is men gelukkig nog.
Drie trommels
Do vader van Lena en Nelleke,
de heer L. J. Versluys, is zelf
een enthousiast lid van .Apollo".
Hij heeft het niet gelaten bij het
musiceren (hij slaat de trom),
maar hij maakte zelfs zijn eigen
trom. Zijn beide dochters hadden
veel belangstelling voor die trom
en toen de jnogelijkheid bestond
tot toetreding bij „Apollo", was
de zaak in kannen en kruiken.
En vader Versluys ging weer
aan het werk, nu om twee
trommels voor zijn beide doch
ters te maken. Een bijzondere
prestatie, waarop zijn dochters
terecht heel trots zijn.
Zo nu en dan trekt Apollo er na
tuurlijk op .uit, ook buiten de ge
meentegrenzen. Bijvoorbeeld naar
Goes, naar het fruitcorso- Nelleke
en Lena waren er ook bij. „En
het was zo warm", vertelden ze
ons, en het was zo'n eind. Eerst
's middags een mars en toen 's
avonds nog eens!"
Nee, een uitstapje voor de jeug
dige vrouwelijke muzikanten was
het toen bepaald niet. Wel leuk
vonden ze hel verleden jaar Pink
steren in Rilland. Daar maakten
ze een mars dooi-, het dorp ter
gelegenheid van hel muziekcon
cours.
2 Links Lena (12 jaar) en rechts i
Nelleke (15 jaar) keurig ge- s
I uniformeerd, de enige vrouioe-1
lijke leden van „Apollo" in
5 Wissenkerke. 5
(Foto P.Z.C5
nAArtAAAAAA/WVUWVWUWU\AAA/WUWW
Een hartéwens op muziekgebied
van de beide zusjes is, op den
duur meespelen in het „grote" ge
zelschap net als vader. Ze leren
alles van vader en hij is. op mu
ziekgebied, hun grote voorbeeld.
Verdere toekomstplannen hebben
ze nog niet. De oudste is nog op
de chr. ulo en de jongste op de
chr. lagere school. Nelleke is al
bezig met haar type-diploma en
Lena denkt het komende jaar ook
naar de ulo te gaan- De muziek
is een fijne vrijc-tijdsbesteding, die
ze beiden overigens heel serieus
nemen.
We schreven in het begin, dat
„Apollo" een bijzonder muziekge
zelschap is. In 1910 werd de diri
geerstok namelijk in handen ge
nomen door de heer C. Flipse,
kleermaker van beroep. Eduard
Flipse, dirigent van het Rotter
dams Philharmonisch Orkest en
Marinus Flipse, de pianist, zijn
twee van zijn kinderen.
Vader Flipse had geen enkele
muzikale opleiding. Het zat hem
zogezegd „in het. bloed". Een
streng' dirigent was liij wel. De
ouderen van „Apollo" weten er
van mee te praten. Bijvoorbeeld
de huidige penningmeester, de
heer J. C. Bras, die al 47 jaar
lid is van de muziek. Maar ook de
huidige directeur, de heer I. Stok
man weet het nog wel.
Tien jaar eerste prijzen
„Flipse was driftig! Heel wat di
rigeerstokjes heelt hij in boze
buien gebroken, maar de repe
tities waren altijd gezellig. De
muzikanten waren zijn vrienden",
VADER MAAKTE INSTRUMENTEN
„Apollo" is muziekvereniging
met interessante geschiedenis
(Van onze redactrice)
Wanneer het Harmonie-gezelschap „Apollo" uit Wissen
kerke in vol ornaat uittrekt, dat wil zeggen, wanneer de
zeven slagwerkers meegaan, dan zijn daar ook twee
meisjes bij. Twee meisjes, keurig in het fraaie uniform van
de vereniging, de mutsjes kwiek op het hoofd en de ge
zichtjes ernstig.
Op zichzelf is het helemaal geen uitzondering, dat meisjes
„bij de muziek" zijn en er zou ook geen aanleiding zijn
voor ons om juist naar Wissenkerke te gaan, ware het
niet, dat het daar in Wissenkerke toch wel een beetje
„bijzonder" is.
„Apollo" is in vroeger jaren letterlijk en figuurlijk toon
aangevend geweest in Zeeland. Dat is de eerste reden en
de tweede is, dat de trommen van de beide meisjes gemaakt
zijn door hun vader.
zo vertelde hij ons. De oudere
leden weten zich ook best 'te her
inneren, dat alle drie de zoons van
de heer Flipse in het orkest heb
ben meegespeeld. Hun eerste mu
zikale schreden hebben ze dus in
Wissenkerke gezet. De derde zoon,
Jan, is thans dirigent van een
groot bedrijfsorkest in Eindhoven.
Tot 1941 heeft de heer Flipse de
leiding gehad van „Apollo". In
die tijd gold het gezelschap als
een der allerbeste» van Zeeland.
Liefst tien jaar achtereen won
„Apollo" een eerste prijs in de
hoogste afdelingen met het hoog
ste aantal punten op concoursen.
Twee jonge meisjes spelen dus in
een muziekgezelschap met een
grootse geschiedenis. Het is ech
ter niet hun bedoeling in de voet
sporen van de Flipses te treden;
haar vader is voorlopig nog het
grote voorbeeld.
Wollen ivastips
Voor geel geworden no-iron over
hemden zijn er de zogenaamde wol-
blankmiddeltjes, die een vergeeld
kledingstuk weer blank kunnen ma
ken. Mocht de xvolblank op zeker
ogenblik op zijn, dan is dat geen
ramp, want een emmer blauivselwa-
ter heeft op een geel geworden no-
iron hemd hetzelfde resultaat. Dat
ouderioetse „zakje blauw" is minder
ouderwets dan het lijkt...
Nog een was-tip: dikke truien en
vesten zijn gemakkelijk te wassen
als ze in een plastic of nylon net
ivorden gestopt. Ze worden in het
net gewassen, kunnen er vervolgens
in uitlekken en het gevaar van
rekken is miniem.
(Van onze medewerkster)
In ongeveer zeven maanden tijds is
het ledental van de Nederlandse
Consumentenhond met ruim veer
tienduizend gestegen. Dit is meege
deeld tijdens de dezer dagen gehou
den bondsraadvergadering, waar als
een der voornaamste oorzaken van
deze groei de publikatics in de Con
sumentengids over warenonderzoek
werden genoemd. Dat warenonder
zoek is echter, hoe belangrijk ook,
niet de enige doelstelling van de or
ganisatie; ze bestrijkt een veel gro
ter terrein en samenvattend kan men
zeggen dat de bond in het geweer
komt, zodra naar zijn inzicht het
consumentenbelang in het gedrang
dreigt te komen.
Voortdurende aandacht heeft de bond
ook voor de consumentenbescher
ming in groter verband. Wat men
bijvoorbeeld in de EE.G. doet op
agrarisch en voedingsmiddelenge-
bïed (het zogenaamde „harmoniseren
van wetten") is ook voor de consu
ment van belang en in de E-E.G-
organen is men ook wel van mening,
dat de consument bij dit alles een
stem in het kapittel zou moeten heb
ben. In de praktijk is van het „ho
ren van de consument" tot nu toe
noe niet veel terecht1 gekomen. Sinds
begin maart echter zijn consumen
tenorganisaties uit de aangesloten
vereniging die de consumentenbelan
gen bij EE.G. en soortgelijke orga
nen wil behartigen. Voor Nederland
zijn Consumentenbond en Huishoud-
raad in dit bureau vertegenwoordigd.
Het verlanglijstje van de Neder
landse Consumentenbond voor de
komende twee jaar omvat diverse
wensen. Men hoopt dat de over
heid, al dan niet in het kader van
de warenwet, voorschriften zal
geven voor aanduiding op wollen
goederen en voor huisbrand, dat
(Van onze medewerkster).
Geen vrouw die niet „geladen" wordt wanneer ze 's avonds om vijf uur,
als ze een verschrikkelijk drnkke dag achter de rug heeft, door een
argeloze echtgenoot verrast wordt met een opmerking in deze geest:..
„Mijn pak nog niet gerepareerd? Maar wat heb je dan de hele dag
gedaan
Ja, wat heb je dan de hele dag gedaan. De bedden gelucht en de slaap
kamer een goede beurt gegeven, de laden van het schrijfbureau (ZIJN
schrijfbureau) opgeruimd, vijf wollen truien gewassen, de badkamer ge
schuurd, boodschappen gedaan en toen was het vijf uur en tijd om het
eten op le zetten. Geen man die dat ooit zal begrypen; hij blijft denken
dat zijn vrouw elke dag genoeg tijd overhoudt om tien pakken te repa
reren.
Maar misschien begint zyn barricade
van ongeloof enigszins te wankelen
wanneer hij onderstaand lijstje ziet.
Het is het resultaat van eeri in West-
Duitsland gehouden enquête naar de
taak van de doorsneeDuitse huis
vrouw en al reilt en zeilt haar huis
houding misschien iets anders dan
die van haar Nederlandse mede
huismoeders, in grote trekken zullen
haar taken toch wel overeenkomen.
Al is niet elke Nederlandse vrouw
zo vroeg uit de veren als de Duitse
want die verlaat het warme bed
al om zes uur 's morgens, maakt
haar wederhelft wakker en haalt
om kwart voor zeven de kinderen
uit bed. Wat ze in die drie kwartier
doet wordt niet duidelijk, want dat
staat niet op het lijstje vermeld.
Waarschijnlijk klungelt ze wat rond
in.het kille ochtendlicht en bereidt
zich geestelijk voor op haar dag
taak....
Die begint pas goed op zeven uur,
met koffie of thee zetten en het ont
bijt klaarmaken dat om kwart over
zeven met man en kinderen wordt
genuttigd. Om kwart voor acht wordt
de ontbijttafel afgeruimd, verlaten
man en kinderen (wuivend) het pand,
worden de bedden opgemaakt. Als
de huisvrouw daarna stof heeft afge
nomen, gestofzuigd en een klein was--
je gedaan, is het tien uur: tijd om
boodschappen te doen.
Geert koffie?
Zijn de boodschappen gedaan, dan is
het elf uur eu tijd om voorbereidin
gen te trefen voor liet warme maal,
als. dit tussen de middag wordt ge
geten. Een kleine koffiepauze kan er
blijkbaar niet af voor de (arme)
Westduitse huisvrouw, die op dat
moment al vijf uur in touw is!
Zonder een koffie-opkikkertje wordt
ei- nu gekookt, tafel gedekt,, gege
ten, tafel afgeruimd, afgewassen. Als
dit allemaal achter de rug is, is het
Inmiddels vér na tweeën en tijd om
wat te strijken of te verstellen, even
tueel de kinderen met het huiswerk
te helpen, misschien nog wat bood
schappen te doen.
De tijd tussen vijf en zeven wordt ge
bruikt om de avondmaaltijd te ver
zorgen en te gebruiken, en om de
restanten daarvan af tc ruimen en de
vaat te wassen. Om half acht wordl
liet. kroost in bed gestopt, om half
negen is de dagtaak geëindigd.
Op dat moment hebben de huis
vrouwen die „model stonden" voor
de enquête, zo'n dag-je van bijna 15
werkuren achter de rug. Dat komt
neer op een honderd uren per week
en een veertigurige werkweek is voor
haar dus niet meer dan een schone
Te kleine keukens
Uit het onderzoek is voorts gebleken,
dat de huisvrouw ongeveer een derde
deel van haar werktijd aan de voor-
en toebereiding van de maaltijd be
steedt: inkopen doen, schoonmaken
Van groenten, en aardappels, koken,
afwassen. De enquêteurs zijn van
mening, dat op dit punt een zekere
arbeidsbesparing mogelijk is en men
pleit dan ook voor rationalisering
van de keuken met moderne appara
ten. Maar de keukens van tegenwoor
dig zijn klein en de vraag is, of er
ruimte te vinden is om al die tijd
besparende apparaten te plaatsen en
ermee te werken. In West-Duitsland
is het tenminste zo, dat in 44 van de
100 keukens geen plaats te vinden
is voor het opstellen ervan.
In die automatisering' zou een be
drag van 2500 mark moeten worden
geïnvesteerd. Dat lijkt heel wat
maar een dienstbode kost in West-
Duitsland per jaar minstens vijfdui
zend mark! Voor zover deze nuttige
schepsels tenminste vandaag-dc-dag
nog te vinden zijn.,..
Automatisering van de keuken: mo
gelijkheid tot arbeidsbesparing voor
de huisvrouw? Wie deze moderne
keukenhulpjes bekijkt ze vormen
een belangrijk onderdeel van een
compleet „automatisch keukenpark"
vraagt zich af, of het afwassen
van deze zaken weer niet een taak
op zichzelf zal betekenen!