NEDERLAND OVERSPEELDE IEREN- 4-0
Met verrassend combinatiespel
dwong Oranje de Ieren tot
onvoorwaardelijke capitulatie
Uit zee van kansen kwamen vier doelpunten
PAAL EN LAT KEERDEN
NEDERLANDSE SCHOTEN
NEDERLANDSE AANVALSLINIE
EXPLOSIEVE SCHIETKRACHT
GELUKKIGE STEMMING IN
NEDERLANDSE KLEEDKAMER
Het Nederlandse voetbalelftal
heeft in het half bezette Feyen-
oordstadion van Rotterdam een
even fraaie als verrassende 4
0 overwinning" behaald op het
elftal van Noord-Ierland. De
met doelman Van der Merwe
(NAC) en middenvoor Van der
Linden (DOS) versterkte Ajïix-
PSV combinatie was, zoals in
de eerste fase bleek, van plan
de zaken stevig aan te pakken.
Nog voor de eerste vijf minuten
waren verstreken hadden de in
maïsgeel gestoken jongens van
Elek Schwartz al enkele goede
combinaties op de egale gras
mat gelegd. Vooral de linker
vleugel Van der IvuilPrins
was zeer actief en met snel
short-passing zorgde dit twee
tal voor verrassende staaltjes
samenspel. In de vijfde minuut
plaatste rechtsbuiten Sjaak
Swart een lange hoge voorzet
voor het doel van Irvine, waar
uit Van der Kuil met een op
maat geplaatst kopballetje Van
der Linden in staat stelde in te
koppen. Irvine kon er niet bij,
maar de lat voorkwam een pril
le Nederlandse openingstreffer.
Nederland behield het beste van het
spel en stopper Danny Blanehflower
had het niet zyn assistenten bijzon
der druk. De iniddenlinie waarin Van
Wissen zeer actief begon, drong
sterk mee naar voren en Wiersma en
Renders sloten goed aan. Soms ang
stig ver gingen onze beide backs
naar voren, want tic Ierse uitvallen,
hoe schaars ook in het eerste kwar
tier, waren snel en gevaarlijk.
Daarbij bleek bovendien, dat de
nieuwbakken doelman van de natio
nale ploeg, de Bredanaar Peter van
der Merwe, niet bepaald steuk was in
het uitschieten van de bal. Tweemaal
veroorzaakte dat angstige momenten
in de doelmond, maar beide keren
liep het goed af al moest Van der
Merwe zijn ware keeperstalenten to
nen op het harde schot van linksbui
ten McParland, dat indirect het ge
volg was van zo'n slordige uittrap.
Voortreffelijk bediend
De beste kansen bleven echter ach
ter elkaar komen voor het Neder
lands elftal. In de dertiende minuut
kreeg Swart weer eens vrij spel van
de wat traag in actie komende links
back Cunningham. Uit een moei
lijke hoek vuurde hij een diagonale
kogel af, die twee centimeter voor
de paal langsflitste. De grote
Blanehflower maakte het de onzen
ook niet bepaald lastig. Van der Lin.
den kroeg de kansen wel niet hele
maal cadeau, maar de Utrechtse
aanvalsleider word in de ruimte die
hij kreeg zo vaak en zo voortreffelijk
bediend door zijn vleugeladjudanten,
dat de Nederlandse doelkansen als
rijpe appels uit de boom vielen
Van der Linden kon de bal tel
kens niet voldoende onder contro
le krijgen om de combinaties op
doeltreffende wijze af te ronden.
Bovendien kreeg Irvine nogal
eens tijdige assistentie van een
uitschietend Iers been of een ste
vig stuk houtwerk. Een bijzonder
mooie kans ging in de 22e minuut
verloren, toen Prins vrij voof het
doel kwam. Zijn lage harde schot
werd echter op het nippertje ge
stopt.
Zie slot pag. 10 kol. 5)
Foto boven: een vergeefse sprong.
Via de lat zal de bal uit een schot
van Swart in het doel verdwijnen:
1-0. Foto midden: en weer kan de
Ierse verdediging een bal (ingescho
ten door Tonny van der Linden) uit
het doel halen Foto onder: ten der
de male is de Ierse doelman versla
gen. Met een vrije trap had Neder
land succes.
(foto P.Z.C.),
(Van onze sporlredacteur)
IN HET stralend-witfe kunstlicht van het Feijenoord-
stadion in Rotterdam is het Nederlandse voetbalelftal
gisteravond een sensationele, bijna ongeloofwaardi
ge openbaring geworden. Dat gebeurde, toen onze
vaderlandse topselectie het veel sterker geachte
Noord-Ierland met speels gemak naar een 4O-ne-
derlaag dreef, een nederlaag, die nog sterk geflat
teerd was voor de leren. Want als de Nederlandse
goalgetters ook maar een weinig meer geluk hadden
gehad met hun explosieve schoten, dan hadden de
optimistische „tien-tien-tien"-roepers wellicht bijna
nog gelijk gekregen ook. Met wonderbaarlijke com-
binaties-op-maat, verraderlijke diepte- en crosspas-
ses en geraffineerde solo-acties schiep dit Neder
lands elftal zich namelijk een ongekend groot aan
tal kansen. Het was nauwelijks te geloven, dat hier
praktisch hetzelfde team speelde, dat ruim een
maand eerder door een niet eens zo schitterend Bel
gisch elftal naar de vernedering van een nederlaag
was geduwd. Want dit Nederlandse voetbalelftal
groeide nu naar zo'n hoogte, dat de Ierse spelers,
geschoold en gehard in de Engelse League, al hun
zelfvertrouwen verloren en bij tijd en wijle volkomen
overklast werden. Het escadron van Elek Schwartz,
dat voor deze gelegenheid niet in het bekende oran
jeshirt, maar in een okergeel tenue was gestoken,
leek een verbazingwekkende metarmorfose te hebben
ondergaan. Dit elftal was namelijk in staat om aan
voetballers met een opzienbarende reputatie, zoals
Danny Blanehflower, Nicholson, Mcilroy en McPar
land, alle glans te ontnemen. Met heel veel kunst- en
vliegwerk en met een fabelachtige medewerking van
paal en laf, slaagden de leren er voor rust nog in
een voltreffer te voorkomen. Maar direct na de her
vatting vielen de dartele Nederlanders weer met zo'n
bruisend temperament en bovendien met zulke uitne
mend opgezette acties aan, dat er slechts vijf minu
ten voor nodig waren om Noord-Ierland definitief op
de knieën te brengen. Een schot als een mokerslag
van een briljante Sjaakie Swart en een listige bal van
een verrassend spelende Pietje van der Kuil sloegen
het toch al geschokte zelfvertrouwen bijkans volledig
uit de Ierse ploeg: 20. En wat later zorgde een zeer
actieve Tonny van der Linden met schoten, die de toe
schouwers „Hup Benfica" deden roepen, voor de ab
solute genadeslag: 40. In de nog resterende tijd
zwaaide de anders zo koele Danny Blanehflower, de
befaamde aanvoerder van het roemruchte Tottenham
Hotspur, onrustig naar zijn medespelers, omdat hij de
Ierse schande niet nog groter wilde laten worden...
Inderdaad: deze schande was voor de leren al
schrijnend genoeg. Bij het laatste fluitsignaal was
vooral ook duidelijk, dat de thuisblijvers het Feij-
enoord-stadion was slechts ruim voor de helft bezet...
meer dan ooit ongelijk hadden gekregen!
Bij dit alles moet overigens wel in aanmerking worden genomen, dat het
spel van deze gevreesde Britse voetballers, die tijdens de wereldkampioen
schappen voetbal in Zweden (1958) de kwarfinales bereikten, een bittere
ontgoocheling was. Het was alsof de Ieren speelden onder de slopende
druk van een nu eindelijk afgesloten Engels voetbalseizoen. Bovendien was
het duidelijk: deze Ieren, die stuk voor stuk ver van hun „vaderland" in
Engelse clubs spelen, worden beslist niet gekweld door nationale gevoe
lens. Want de wetenschap, dat zij de vertegenwoordiging van Noord-Ier-
land waren, bleek nauwelijks een prikkel tot enig enthousiasme. Bijna
voortdurend lag er een matheid, een ongeïnteresseerdheid over hun spel.
De ploeg was als een logge zwaardvechter, die gaten in de lucht maaide
en zich tevergeefs verweerde tegen een bliksemsnelle, gracieuze schermer.
Al heel snel moeten de Nederlanders begrepen hebben welk wapen zij
vooral tegen deze mateloos voetbalmoede ploeg moesten hanteren: snel
heid. En met razendsnelle rushes (vooral van de vleugelspelers) en felle
passes vonden de Nederlanders keer op keer de zwakten in dit elftal.
Het moet gezegd: voor een Brits lan
denteam was de defensie, die hier
nota bene met de beroemde Danny
Blanehflower aan het hoofd aan
het werk was, een aanfluiting. De
Ieren, die na een opleiding in het
Engelse voetbal toch beter dan wie
ook de kracht van de „directe man
dekking" moeten kennen, lieten de
Nederlandse aanvallers een byna on
begrensde ruimte: Met een grenzelo
ze zelfoverschatting en onderschat
ting van de tegenstander deden de
Noord-Ieren dit en toen zij werkelijk
wakker geschud waren, was de ach
terstand al beslissend....
In die vrije ruimte leefden vooral
de vleugelspelers Sjaakie Swart
op rechts en Pietje van der Kuil
op links zich uit. Als een nacht
merrie voor de Ierse verdediging
kwam Swart steeds weer opdui
ken met de hal aan de voet en
toen linksback Cunningham ein
delijk begrepen had, dat hij deze
speelse Nederlander geen mo
ment uit het oog mocht verliezen,
had Swart door zijn vorige suc
cessen zoveel vertrouwen in eigen
kracht gekregen, dat hij keer op
keer deze Cunningham als was
het een sclioolvoetballertje pas
seerde
Doorlopend raadsel
Aan de andere kant was de zeer
wendbare Pietje van der Kuil een
doorlopend raadsel voor zijn directe
tegenstanders linksback Keith en
linkshalf Harvey. Deze Ieren konden
dan ook niet weten, dat hier een
rechtsbuiten als linksbinnen opereer
deSteeds weer verraste Van der
Kuil zijn opponenten door met een
onverwachte schijnbeweging naar
het centrum te zwenken, waar dan
een volkomen open ruimte lokte,
want inmiddels was midvoor Tonny
van der Linden plotseling naar links
afgezwenkt. En dan volgde weer een
meesterlijke combinatie tussen Van
der Kuil en Van der Linden, waarin
terloops ook Co Prins werd betrok
ken.
Juist op het moment, dat de Ieren
bij deze aanvallen meenden, dat 'Ai
het verdedigingsnet nu definitief
hadden diehtgesnoerd, kwam dan
plots de verrassing: een ver schot
van Piet van der Kuil of Tonny van
der Linden helemaal naar de rechter
vleugel, waar Sjaakie Swart in een
benijdenswaardige eenzaamheid op
de bal stond te wachten. Een rush,
een schijnbeweging, een diagonale
pass: Van der Linden in vrye schiet
positie of Ilenk Groot levensgevaar
lijk voor de Ierse doelman!
Keer op keer toverden de Oranje-
spelers. die zichtbaar tot hun onuit
sprekelijk genoegen zich uitleefden,
deze combinaties op de groene gras
mat. Er waren momenten, dat doel
punten niet eens werkelijk belangrijk
leken en dat het publiek al genoeg
had aan de schoonheid van dit spel:
de duizenden kijkers juichten en ap
plaudisseerden zelfs enthousiast voor
schoten tegen de paal of net-naast...
Swart eu Van der Kuil dus de uit
blinkers,' Van der Linden in een
opvallende rol als combinatiespe
ler, maar' ondanks zijn twee uit
nemende treffers toch eigenlijk
onder de maat als goalgetter
want hij kreeg ontelbare kansen
en Co Prins en Henk Groot als
ongetwijfeld nog zeer verdienste
lijke, maar toch wat mindere go
den.
Jaloerse blikken
Deze aanval demonstreerde duidelijk,
dat Danny Blanehflower die als
De Ierse doelman maakt een van de
de talrijke Nederlandse aanvallen
onschadelijk.
(foto P.Z.C
Tevergeefs duikt de Ierse keeper
naar de bal. Maar voor de zoveelste
maal zal de paal hem helpen: het
schot van Van der Linden ivordt ge
keerd door het houtwerk.
(foto P.Z.C.)
halfspeler wereldfaam heeft verwor
ven zich op de stopperspilplaats
als een kat in een vreemd pakhuis
voelt. Hij liet Tonny van der Linden
vaak volkomen „aan zijn lot over",
was aarzelend in zijn positie kiezen,
bouwde het spel vanuit de verdedi
ging wel uitstekend op, maar was
defensief toch een te gemakkelijk te
passeren struikelblok. Blanehflower
was naar de stopperplaats gediri
geerd, omdat linksback Elder ver
stek moest laten gaan en spil Cun
ningham nu de vacante backplaats
moest innemen. Invaller Harvey
speelde nu rechtshalf en Blanehflo
wer moet af en toe met jaloerse
blikken naar hem gekeken hebben...
Te meer ook, omdat de Ierse lialf-
linie volkomen overvleugeld werd
door twee Nederlandse „dreumes-
sen": de technisch bijna complete
Bennie Muller, die tegenstanders
de bal gemakkelijk ontfutselde en
vervolgens met een zuivere pass
een nieuwe aanval inleidde, en
do pittige, overal aanwezige Fons
van Wissen, die zich na gister
avond weer voorlopig verzekerd
weet van een plaats in de Neder
lands topselectie.
Dit tweetal klein van stuk, maar
groot van daden beheerste meest
al volkomen het middenveld en
maakte door snelheid van handelen
de directe tegenstanders tot indo
lente toeschouwers.
Bijna spelenderwijs klaarde ook de
Nederlandse defensie het tegen hun
aanvallers-van-naam. De harde
McParland. die in Zweden tijdens het
wereldtoernooi voor zijn ploeg'" doel
punten aan de lopende band produ
ceerde, die in een Engelse cup-final
Aston Villa eens naar een zege
schoot, die nu een van de gevaar
lijkste aanvallers van Wolverhamp
ton Wanderers is, speelde zo zonder
overtuiging, dat hij zich volkomen
liet overheersen door Roel Wiersma.
Ook een laconiek en beheerst spe
lende stopper Pronk was al spoedig
niet in het minst meer onder de in
druk van de reputatie zijner tegen
standers en de minder-geroutineerde
Renders moest dan soms wel alle
zeilen bijzetten, maar stond de
Ierse rechtervleugel toch geen door
braken toe. De 20-jarige doelman
Peter van der Merwe, de enige debu
tant, ranselde al spoedig, een ziedend
schot van McParland gelost van
nauwelijks tien meter afstand uit
zijn doel en was vanaf dat moment
de zelfverzekerheid zelve. Kortom:
hij maakte een zeer betrouwbare in
druk.
Door de teleurstellende, matige te
genstand, die de slaapwandelende Ie
ren boden, mag deze prestatie van
het Nederlands elftal misschien niet
als maatgevend gezien worden.
Maar meer dan ooit is duidelijk ge
worden, dat deze Oranjespelers tot
grote daden in staat zijn, als zij een
maal vertrouwen in eigen kracht
hebben gekregen...
Waarde van zege
niet overschat
De stemming in de Ne
derlandse kleedkamer
was natuurlijk opper
best. Elek Schwartz
liep als een gelukkige
vader zyn jongens
complimentjes te ma
ken voor hun spel en
vooral voor hun vecht
lust om door te gaan
tot de laatste minuut,
maar naast de vreugde
en tevredenheid bleek
er toch ook begrip te
zyn voor de betrekke
lijke waarde van deze
onverwachte 40 ze-
Dit was geen tegen
stander geweest, die
alles voor de volle
honderd procent en ne
gentig minuten lang
had gegeven. Dit had
verdacht veel geleken
op het vakantievoetbal
dat zovele Engelse
ploegen in deze tijd
van het jaar plegen te
demonstreren.
„Ik dacht" wij krijgen
dat doelpunt nooit",
vertelde Roel Wiersma.
„Jongens, jongens wat
hebben wij in die eerste
helft een kansen ge
had. Ik heb 'em voor
rust echt geknepen,
dat de Ieren een geluk
kig doelpuntje zouden
maken. Want hoe vaak
gebeurt dat niet, je
eigen partij alle kan
sen en de tegenstan
der een overwinning
door een mazzelballe
tje".
Peter van der Merwe,
de debutant iu de
ploeg, vond dat het al
lemaal nogal was mee
gevallen. „Ik was erg
nerveus in het begin",
vertrouwde h(j ons toe"
De eerste uittrappen,
ja, daar schrok ik zelf
ook van. Ik heb er
nooit zo'n moeite mee,
maar ik wilde het alle
maal te vlug doen. Ik
had anders wel ver
wacht wat meer te
doen te krijgen, van al
die grote heren".
Elek Schwartz kwam
er even bij staan ..en
nu biefstuk eten, Pe
ter, niet meer van die
stapels brood, maar
een lekkere sappige
biefstuk". Veel com
mentaar op de wed
strijd had Schwartz
niet. „De jongens heb
ben hun best gedaan,
dat had ik ooit ver
wacht. Maar het is bo
vendien gelukt een
flinke overwinning te
behalen en dat had ik
niet kunnen dromen.
Wij hebben gespeeld
zoals de Ieren hadden
moeten spelen".
De Ieren vatten hun
nederlaag nogal laco
niek op. Deze gelegen
heidscombinatie was
nauwelijks teleurge
steld, hoogstens ver
baasd over de onver
wachte tegenstand van
het Nederlandse elftal.
„Wij hadden een slech
te avond en uw ploeg
had er echt zin in. Dat
is geloof ik alles wat
ik ervan zeggen kan",
zei aanvoerder Danny
Blanehflower, die en
kele dagen geleden de
fel begeerde F. A. cup
uit banden van zijn ko
ningin Elisabeth had
mogen ontvangen en
dat feit uiteraard heel
wat belangrijker vond,
dan de strijd met
Noord-Ierland in Rot
terdam.