Nederlandse „rechtspraak" bij Real Madrid-Benfica.. PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer IN DE GREEP VAN DE ANGST K AU W G «cnrijven iiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiuiiiaiiiiiiiuuimiiiuiimuiiumiuiuiuiiiiiiiiiuiumiiiuiuiiiuiuuiiiiiiiiitiiuuiiuiiuuiiiiiiuiiiiuiiiumiiiiiuiiiiuiiuiiiimuiiiiiiimuuuiiiuiuiiiuiiiiiiiiiiiuiiiu MAANDAG 30 APRIL 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 5 Voor de finale om de Europese beker levert Nederland on der meer: het publiek. Die leverantie is een verdienste van Dick Bessem én een erkenning van de FIFA van de kwaliteit der Nederlandse toeschouwers. Toen het punt aan de orde was, waar de Europese voetbal-trofee 1962 moest worden betwist, sprong Bessem prachtig getimed Met Pierre Huijskens door de sport VVVVVVVVVVWVWVNWVW in de discussie met het argument dat het hoofdstedelijke sportpa leis aan zijn gouden bestaan toe was. Dat motief was hét zetje. De bestuurderen van het inter nationale voetbal wisten al wel van het sportieve Nederlandse publiek, maar ze hadden toch net nog de kapstok nodig om de waardering van die sportiviteit aan op te hangen. Toen Dick Bessem die kapstok aansleepte, was de zaak snel bekeken. Het Amsterdamse stadionbestuur wreef zich de handen en kon eindelijk weer eens verzekerd zijn van een uitverkocht huis. Dat is voor de Amsterdamse are na een bijna ongekende weelde. Zij biedt huisvesting aan D.W.S. en Blauw Wit op het gebied van het voetbal en wat het wielrennen betreft aan baan- wedstrijden. Het fietsen op de baan het spijt me voor Jan Derksen levert het stadion geen rendement. De voetbalclub D.W.S. bevolkt ook maar alleen de helft van de overdekte tri bune. Blauw Wit is dit seizoen garant voor wat meer kijkers, maar het kan toch de negatieve cijfers niet vergoeden, waarmee Dick Bessem in zijn kasboeken te kijken zit. „Uitverkocht" is voor hem een weelde, die hij slechts mag smaken bij een we reldkampioenschap baanfietsen, bij het bloemencorso van Aals meer, bij een interland, bij een achtervolgingsduel als tussen Coppi en Schulte in 1948 en bij een spel van Caret Briels. Maar diens laatste „extravaganza" is alweer vele jaren geleden. En diens nieuwste uitvinding „One world or none" een atoom manifestatie, waarmee hij stad en land afleurt is aan Rotter dam beloofd. (Waarbij ik wel moet aantekenen, dat Feyenoord- directeur Bas van Krimpen van niets weet) Deze bekerfinale betekent voor Amsterdam eindelijk weer een „full house". En voor de beide finalisten een zekere ge ruststelling: er zal wat de Por tugezen betreft geen sprake zijn van pan-Spaanse hartstoch ten, de Spanjaarden behoeven geen Portugese revolverschoten te vrezen. Zowel Benfica als Real Madrid mag zich verheugen in het beste publieke scheidsgerecht, dat er in Europa te vinden is. De toe schouwers zullen het spel waar deren én de sportieve spelers; er zal van partijdigheid geen sprake zijn. En dat biedt de garantie voor een soort „wedstrijd van de eeuw": een match die van be geleidende patriottische passies ontdaan in volledige, slechts voetbaltechnische, allure kan worden uitgespeeld. De Nederlan ders zullen in hun reacties hun kennis demonstreren en als dat nodig mocht zijn hun afkeuring laten blyken. Voor de twee Iberi sche ploegen zijn wij het koudst denkbare publiek, waarvan de uitstralende ijskastatmosfeer ie dere onverantwoorde hartstocht te velde meteen bevriezen zal. Natuurlijk zullen w(j in verruk king geraken omdat wij dit cupvoetbal nu eenmaal nooit eer der in eigen land hebben aan schouwd: maar ónze verrukking zal die zuidelijke spelers slechts als een glimlach in de oren klin ken. En een glimlach is zo luide niet. Nederland levert méér bijdra gen aan de finale: de grens rechters én Leo Horn. Wie kent deze Leo niet? De hoogte zijner gestalte en de breedte zij ner schouders mogen ten onzent genoegzaam bekend worden ver ondersteld. Hij heeft bovendien zeggen zijn vijanden met succes zijn eigen public relations behartigd in ons vaderlandse sportleven. Zag men hem niet als een voetbalrechter op de grasmat, dan kon men hem als judoka in de dojo ontmoeten of als fiere rui ter bij een Sint-Hubertusjacht of als een jager te voet in de wou den. Alsof dat alles nog niet voldoen de was, verscheen hij in de kran ten, niet slechts op de redactio nele zijden der pagina's, maar ook op dé „voorkant" ervan, in levensgrote advertenties. Daarin toonde hij zich of een voor geen longkanker bevreesde sigaretten roker, die duidelijk maling had aan de consumentenbond, of een kampioen melkdrinker, die met een dagelijkse litergrote witte slok een haast profetisch voor beeld wilde wezen voor alle m- brigadierties. In het Rotterdamse stadion stichtte hij een „Leo- Horn-pad", toen de blinde woede van een zeker soort Feyenoorders zelfs deze leeuw boven het hoofd dreigde te groeien. Al met al: een markante figuur, een der hoge Nederlandse bomen, van dewelke men zegt dat zij veel wind van gen, maar die in zulke winden fier overeind blijven. De keuze van Leo Horn als scheidsrechter bij deze Europese finale is zeker niet blindelings uit een F.I.F.A.- hoed getrokken. Over zijn aan stelling op 2 mei heeft men over legd. Men heeft naar Benfica ge keken en gepoogd een beeld te krijgen van wat er aan duivelse drift in een Santana, een Coluna en een Aguas ontwaken kan, wanneer hun zegekansen onder de Madrileense stormram worden verpletterd. Ter beteugeling dier driften moest in het scheidsge recht een „he-man" geherbergd zijn met genoeg autoriteit om iedefe duivel te kunnen kluiste ren. Men heeft naar Real Madrid ge keken en zich toen ineens weer gerealiseerd, dat men d&ar niet met een Engelse arbiter moet ko- i men aandragen. Van Ellis en Leafe heeft men in Spanje méér i dan tabak. Leafe is zelfs een i scheldwoord geworden in het Ma- i drileense Bernabeustadion, wijl j mister Leafe aldaar een stukje kwalijke historie heeft geboekt, j Hy heeft eens drie doelpunten der Castiliaanse senores afgekeurd, in een wedstrijd tegen Barcelo- j na. Het effect van die annulering j was: doodse stilte. Dat in een j Spaanse voetbalarena wil heel wat zeggen. Enfin, Leafe heeft het geweten, j zy lustten hem in een Europese j finale niet meer. Real is er im- mers altijd in vertegenwoordigd, tenzij Leafe scheidsrechtert zoals I het vórige jaar. In Leo Horn vond de F.I.F.A. wat zy zocht: een cupfluiter met een onbevlekt blazoen, een j die er anno 1957 in slaagde meer j dan tweemaal drie kwartier over- j eind te blijven in de finale Ma- j drid-Fiorentina, De Spanjaarden wonnen die wedstrijd in de ver- j lenging. En zowel zij, als de Ita- j liaanse verliezers huldigden Horn aan het banket. Wat het geheim j is van zijn arbitrale kwaliteiten? i Hij kent het voetbal, want hij speelde zelf (in H.F.C. en Wilhel- mina Vooruit). Hij kent de uit- zonderingen op de regels, de bij- regels, de voorkeurregels. Maar dat is geen verdienste. Die kent i het publiek ook. Horns verdien- ste het bleek bij vele interland- I wedstrijden is het scheidsge- recht in zyn meest essentiële zin: het leiden, het baas blijven. Hij laat een spelpatroon tot leven ko- men, zonder op alle slakken zout I te leggen, zonder zich te verkij- ken op de trucs der beroepsar- tiesten. Hij laat talenten schitte- ren. Hij straft de comedianten, 1 als zij zich Vergrijpen. (En er zijn wat comedianten, in het Zuid- Europese voetbal). Hij legt in zijn i fluitje een timbre, dat bijzonder beslist aandoet. Hij laat zijn er- varing af en toe voelen. Hij be- I rispt de spelers in hun moeder- I taal. En... hij heeft zijn postuur I mee. Hij is meestal twee „koppies" groter dan de grootste in het veld. Zo kan hij uit de hoogte 1 doen. Hij doet het. Hy zegt: „hier ben ik. Voetballen en anders niks. Ga je gang". Educatie, kracht en I beslistheid: die deugden stempe- len Horn tot dé man voor deze Spaans-Portugese eindstrijd. Sterkte, Leo. RADIOEN T.V.-RUBRIEK oren, yen en. VANDAAG 2083. Vooral Buck en San dra luisterden met gespan nen aandacht naar het re laas dat Jeni deed. Nog nooit hadden zij met zoveel woorden uit de mond van een ooggetuige vernomen, welke moedige rol Piloot Storm in de arena van Markad had gespeeld.. Jeni's ogen glinsterden toen zij sprak. „Ik kan je niet zeggen wat er in ons om ging toen wij vanuit onze kerkers die imposante ge stalte van de befaamde Aardling de arena zagen binnentreden. Ik hoor nog het opgewonden gemompel der duizenden toe schouwers, die instinctief schenen te voelen, dat z(j getuigen gingen worden van een histo risch gebeuren. Nimmer zag men zulk een zwaardvechter op Valeron; met zijn blonde hoofd leek hij ver boven de anderen uit te steken. Dank zij hem behaalden de gevange nen van Shastar een eclatante overwinning- op de „groene gladiatoren". De sympathie van de massa ging onmiskenbaar uit naar de Wonderman van Thallerna. Men juichte hem uitbundig toe. Maar dat was helemaal niet naar de zin van de dictator en hij liet onmid dellijk een sathor op het dappere groepje los!" Televisie Al om tien uur begint het nationale programma met een toespraak door de minister-president, prof. dr. J. E. de Quay. Van vijf voor drie tot circa half rijf verslag van de rijdende re ceptie van de koninklijke familie. Om half acht het programma „over 25 jaar", samengesteld door Karei Prior te zamen met elf echtparen die 25 jaar geleden in het huwelyk traden. Om kwart over negen een mooi vuurwerk dat in Amsterdam zal worden afgestoken. Om half tien „Allen samen', een documentaire over de koninklijke belangstelling vooral voor de jeugd, om tien uur nog eens een reportage van feestvierende Amsterdammers. Om half elf het journaal en het weer voor de eerste mei. Om elf uur weer terug naar Amsterdam voor het oranjebal in de nieuwe R.AJ. De Vlaamse televisie presenteert om zeven uur de Tienerklanken. Om kwart, voor acht cultureel nieuws en om half negen de Italiaanse speel film „Het rode signaal" met Pietro Germi als machinist, die buiten zijn wil een ongeluk veroorzaakt (voor volwassenen). Om vijf voor half elf danstoernooi te Brussel. Radio Hilversum I: Vorstelijke muziek heet het programma dat om vijf over tien begint met de composities van Lodewijk de XIDde, Marie An toinette, Maria Stuart, Sophie van Hohenzollern en Frederik de Grote, uitgevoerd door verschillende orkes ten m.m.v. zangeres Jo Vincent en Willy Spilling, clavecimbel. Het wit te huis in het groen is een verhaal voor jong en oud over ons koninklijk gezin, geschreven door mevrouw A. Rutgers van der Loef-Basenau, dat om tien over half elf wordt voorgele zen door Mieke Verstraete. Op de kleine steentjes heet het klankbeeld van Evert Werkman en dat gaat over de Dam, het hart van Amster dam. Om drie uur een verslag van de rijdende en varende receptie. De hele avond feest: om half acht een klank beeld „Gij Juliana en gij Bernhard", om vijf over acht een feestprogram ma samengesteld door Jan Willem Hofstra, scenes uit de werken van Shakespeare, Shaw en Multatuli. Om tien uur verslag uit het Concertge bouw: aanbieding van het nationaal huldeblijk. Om kwart over elf repor tage uit feestend Amsterdam. Hilversum II: Zendt ook de kleine steentjes uit om twee uur, de recep tie om drie uur, „Gij Juliana" om half acht en een verslag van de aan bieding van het nationaal huldeblijk om tien uur. Om vijf over negen 's avonds feestelijke rijmelarij van Kees Stip. op muziek van Pi Scheffer. en om half twaalf, na de reportage van feestend Amsterdam, dansmuziek met zang van Frank Sinatra. Klanken uit de ether DINSDAG 1 MEI 1962. HILVERSUM I. 402 i». 746 kc-s. 7.00—24.00 VARA. VARA: 7.00 Toespraak t.g.v. 1 mei. 7.10 Nieuws. 7.20 Lichte gram. 8.00 Herhaling 1-mei-toespraak- 8.10 N%s. 8.25 Van de voorpagina, praa tje. 8.30 Orgelspel. 9.00 Voor de vrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Nederlands koperorkest. 10.00 Zestig minuten voor boven de zestig. IKOR: 11.00 Kerkdienst. VARA: 12.00 Meistem mingen en arbeidersliederen. 12-30 Mededelingen t-b.v. land- cn tuinb. 12.33 Pianoduo. 12.50 Meifeest-fami liefeest, toespraak. 13.00 Nieuws. 13.15 Melodieën-Expres: lichte muz. en zang. 13.45 Gesproken portret. 14.00 Kamermuziek. AVRO: 14.40 Schoolradio. VARA: 15.00 Radioka merorkest. 16.10 Voordracht. 16.30 Hammondorgelspel. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Lichte orkestmuz. en zangsolisten. 18.00 Nieuws en com mentaar. 18.20 Metropole-orkest en zangsolist. 18.45 Antnropolis, hymne, uitgevoerd door omroeporkest, -kooi*, Baarns jongerenkoor en solisten. 19.30 Amusementsmuziek (gr.). 20.00 Nieuws. 20.05 Klankbeeld over Leek. 20-15 1-Mei-bijeenkomst, gevar. progr. 21-30 We maken een 1-mei- programma, politiek cabaret. 22.00 Amusementsork. en solisten. 22.30 Nieuws. 22.40 Roemeens ork. 23.05 Reportages van de 1-meivieringen in het buitenland, afgewisseld met gram. 23.5524.00 Nieuws. HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc-s. 7.00—24.00 KRO. KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Klass. muz. (gr.). 7.30 Voor de jeugd.-7.45 Mor- fengebed en overweging. 8.00 Nws. .15 Mod. muziek (gr.). 8.25 Inlei ding hoogmis. 8.30 Plechtige hoog mis. 9.30 Gram. 9.40 Balletmuziek (gr.). 10.00 Voor de kinderen. 10.15 Lichtbaken. 10.25 Klass. muz. (gr.). 11.00 Voor de vrouw. 11.30 Muziek houdt fit (gr.). 11.50 Volaan vooruit, lezing. 12.00 Middagklok noodklok. 12.04 Dansorkest en so listen. 12.30 Mededelingen t.b.v. land en tuinbouw. 12.33 Licnte muz. (gr.). 12.50 Actualiteiten. 13.00 Nws. 13.15 Platennieuws. 13.25 Paris et ses ve dettes (gr.). 13.55 Eine Nacht in Ve- nedig, verkorte uitvoering van de operette. 14.35 Voor de plattelands vrouwen. 14.45 Tierelantijnen, gev. programma (herh. van zaterdag jl). 15.50 Lichte gram. 16.00 Voor de zie ken. 16.30 Gezongen rozenkrans. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beursber. 17.45 Regeringsuitz.: De huishoude lijke en gezinsvoorlichting, door A. J. Gijsbers, hoofd afdeling individueel maatschappelijk werk van het minis terie van maatschappelijk werk. 18.00 Voor de jeugd. 18.20 Lichte gram. 18.30 Concoursmuz. 1962. 19.00 Nieuws. 19.10 Oranje in het zilver, reportage cocktail party en diner in Amsterdam. 19.20 Gram. 19.30 Lof. 20.15 Weet je weetje!, tips voor wie een leerboek te geleerd is. 20.30 Utrechts stedelijk orkest: Moderne muziek. 21.25 Gram. en reportage boottocht koninklijk paar over Am- stel in Amsterdam. 21.55 Wintertoer. 22.15?? 22.25 Boekbespreking. 22.30 Nieuws. 22.40 Gehuwd en ongehuwd, lezing. 22.55 Vreemd—, een keuze uit woord, zang en dans van elders en... ariders. 23.25 Kamerorkest en soliste. TELEVISIEPROGRAMMA'S. NTS: 19.30 Internationaal agrarisch nieuws. 20.00 Journaal. 20.20 Uit zending politieke partijen. VARA: 20.30 Taken te over: Visie op de le mei 1962. 20.45 Anders dan anderen, televisiebiografie. VLAAMS BELGISCHE 16.00-318.00 Eurovisie: Reportage van het wereldkampioenschap rol schaatsen uit de Gruga-Halle te Es sen. 19.00 Voor de jeugd. 19.30 Inter nationale jeugdkroniek. 20.00 Nws. 20.30. Een suite van arbeidersliede ren en dansen in het teken van de vrede. 21.45 Eenakter. 22.15 Toneel kroniek. 22.45 Nieuws. FRANS BELGISCHE 16.0018.00 Eurovisie: Wereldkam pioenschappen rolschaatsen te Es sen. 18.30 Voor de jeugd. 19.00 Fla menco's. 19.30 Filosofie en lekenmo- raal. 20.00 Nieuws. 20.30 Film. 22.20 Eurovisie: 1-mei-programma. 23-35 Nieuws. Feuilleton j door Karl Unselt 22 Juffrouw Maas schudde bezorgd het hoofd. Het heeft geen zin nog verder met U te praten. Ik begrijp U wel, me neer Ludecke, héél goed zelfs, want mijn moeder zit ook daarginds in de oostzone, ook tussen ons tweeën be vindt zich het ijzeren gordijn. Maar denkt U werkelijk, dat juffrouw Eva van U verlangt, dat U zich in het on geluk stort terwille van haar? Hoe moet dat als de zaak verkeerd loopt en U door de douaneautoriteiten of door de militaire politie gearresteerd en in de gevangenis geworpen wordt? De leverantie wordt in beslag geno men, dit bedrijf gesloten en meneer Ramdohr wordt dan toch gepakt. Wees toch verstandig. Zij liet haar blik bezorgd op zijn gezicht rusten. Denkt U er nog maar eens goed over na. zei ze hartelijk. Hy kreunde en zijn onrustige handen w .«elden door zijn haren. Juffrouw Maas ging zo zachtjes weg, dat Ludecke het niet eens hoorde. Zij ogen waren op het uittreksel van de bankrekening gericht, maar hij zag er niets van. Met zijn gedachten was hij aan de andere kant van de grenzen, die onzichtbaar door de straten liepen en hoger en hechter waren dan vestingmuren. Hij nam het Lutz Ramdohr kwalijk, dat hij met zijn gezin aan de andere kant van de grens gebleven was, en hij verlangde naar Eva. Dit verlangen vooral kwelde hem als een helse dorst, die alle voorzichtigheid uit liet oog doet verliezen en naar water snakt, water, al was het maar het troebele water uit een riool. Toch doe lk het, fluisterde hy hees voor zich uit. Ik moet het doen. De kracht voor zijn beslissing ontleende hij aan de nuchtere cijfers van zijn bankrekening, die als kwik in een thermometer de gevaarlijke koorts stand van zijn bedrijf aanwees. Het totaal van de loonlijst, waarvan elk bedrag een mensenlot betekende, ver sterkte hem in zijn mening over de noodzaak van zijn plan en prikkelde zelfs zijn moreel plichtsgevoel. De be lofte die hij een paar dagen geleden aan Vandrey gedaan had gaf de door slag. Met wilde Ijver begon hij aan de voor bereidingen van zijn waagstuk, dat in een cel van de gevangenis in Moabit kon eindigen. Maar daar dacht ui maar terloops aan. Om jufforuw Maas of iemand anders niets te laten merken, zocht hij zelf de laatste be stellingen van Ramdohr op, vergeleek ze met de voorraden en gaf opdracht om af tc maken, wat er nog ontbrak. Maar het ontging juffrouw Maas na tuurlijk niet, dat haar chef zo ijverig in alle afdelingen rondliep. Zij wist wel wat dat betekende. Waakzaam volgde zij zijn doen en laten en van uur tot uur werden de rimpels om haar mond dieper en grimmiger. Zij nam zich voor, toch op hem te letten. Ludecke vermeed haar verwijtende blikken en toen hij voelde, dat zij hem doorzag, bedacht hij allerlei slimme manieren, om zijn plan geheim te houden. Compensatietransacties met mensen. Lutz Ramdohr scheen geen leegte achtergelaten te hebben. De fabriek liep gewoon door. De motoren zoem den, de machines maakten lawaai, de mannen en vrouwen werkten zoals al tijd en op het zwarte bord in de fa briekshal verschenen de produktiecij- fers, net als vroeger. Alleen in de rustpozen stonden er groepjes arbei ders bij elkaar en het ging levendiger toe tussen hen dan in de dagen voor dat hun baas gearresteerd was. Het gezicht van de werkmeester Vandrey stond verbeten en deed een beetje denken aan een woedende buldog. Thans droeg hij de verantwoordelijk heid voor het werk. Dat had niemand hem opgedragen, dat sprak vanzelf cn de arbeiders vonden het vanzelf sprekend. Maar in houding en gebaar bleef hij toch de werkmeester en hij toonde niet de minste neiging om „de baas te spelen". In de loop van de dag kwam hij ver schillende keren bij mevrouw Ram dohr om zijn teleurgesteld en verbit terd hart te luchten. Dan uitte hij klachten en dreigementen die hem elk vijfentwintig jaren tuchthuis hadden kunnen bezorgen, en alle tezamen oen levenslang verblijf in een kamp in Siberië, tenminste als hij zich had la ten gaan voor minder verdraagzame en zwijgzame mensen dan mevrouw Ramdohr en Eva. Tegenover Jochen Ramdohr bijvoorbeeld zou hij zijn me ning niet zo openhartig hebben dur ven zeggen. Deze jongen, die goed zestien jaar was, het gymnasium bezocht, een pio nier en activist was, regeerde nu in huis. Hij deed dat op een stilzwijgen de manier cn wel met behulp van zijn scherpe, waakzame. lichtblauwe ogen. In tegenstelling tot zijn zuster Eva was hij blond, fors en lang. Toen hij van zijn moeder gehoord had, dat i zijn vader was gearresteerd, was er op zijn gesloten gezicht geen spoor van een of andere aandoening te zien, niet eens een teken van verraslng. Tot nu toe had hij zich ook nog niet uitge laten over dit ingrijpen van een vreemde macht in het gezin. Het leek wel, alsof vader minder miste dan Vandrey. Noch zijn moeder noch zijn zuster had er een idee van, wat er in hem omging en zij durfden beiden niets te vragen. Hij liep rond op een geheimzinnige, griezelige manier en soms gebeurde het, dat moeder en zuster ineens zwegen, als hij onver hoeds de kamer binnenkwam. Het leek alsof in het huis ergens een verborgen vuur smeulde, dat ieder ogenblik, door een onvoorzichtige windvlaag aangewakkerd, zou kun nen oplaaien. Toch liet mevrouw Ramdohr niet na de jongen met haar moederlijke zorg en Herrie te omrin gen. Hij liet haar maar doen, maar het was hem toch kennelijk niet aan genaam. want dat paste blijkbaar niet in de voorstelling, die hij zich on der vreemde invloeden gemaakt had van dc verhouding tussen ouders en kinderen. Zijn vader, vervuld van zorgen voor het bedryf en het perso neel, had zich weinig om de jongen bekommerd. Het lag trouwens hele maal in zyn aard en opvattingen, de jeugd al vroegtijdig haar eigen weg te laten gaan en haar niet door ver maningen en verboden „psychisch te bederven", zoals hij zich uitdrukte deze harde en onomkoopbare man, wiens vrijheid nu aan die eigenschap- pen ten offer was gevallen. Hoe bedroevend het ook mocht zijn, de moeder en Eva waren opgelucht telkens als Jochen het huis verliet om naar school te gaan of naar een der vergaderingen, waarvan er tegen woordig zoveel waren. Hij had zich zeer gehecht aan een jonge leraar, die Lippold heette, waarschijnlijk een idealist was en helemaal in de nieuwe wereld opging. Hy had een buitenge wone verering voor die man en pas als bij over hem sprak, begonnen zijn ogen te stralen van eerlijke geestdrift. Toen Eva op zekere dag terugkwam van een repetitie, een beetje vermoeid en erg verkleumd, zag zij al vanuit de verte een grote auto voor de fabrieks- poort staan. Nog voor zij hem, met een angstig gevoel in haar hart, be reikt had, verscheen Jochen met zijn tas met boeken aan de deur. Merkwaardigerwijze scheen de aan wezigheid van die pompeuze wagen hem niet te verbazen: Eva kreeg veel eer de indruk, dat hij er met een min achtend gebaar langs liep. Dat ver dreef ook meteen haar angst, want zij kende haar broer goed genoeg om nu wel te mogen aannemen, dat die wagen geen gevaarlijke passagiers had meegebracht. Maar natuurlijk was haar nieuwsgierigheid toch ge wekt en toer zit Jochen vroee wie met die wagen was aangekomen ant woordde h(j: Die burgerlijke kikvors. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 7