Nederlandse „rechtspraak" bij
Real Madrid-Benfica..
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
IN DE GREEP
VAN DE ANGST
K AU W G
«cnrijven
iiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiuiiiaiiiiiiiuuimiiiuiimuiiumiuiuiuiiiiiiiiiuiumiiiuiuiiiuiuuiiiiiiiiitiiuuiiuiiuuiiiiiiuiiiiuiiiumiiiiiuiiiiuiiuiiiimuiiiiiiimuuuiiiuiuiiiuiiiiiiiiiiiuiiiu
MAANDAG 30 APRIL 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
5
Voor de finale om de Europese
beker levert Nederland on
der meer: het publiek. Die
leverantie is een verdienste van
Dick Bessem én een erkenning
van de FIFA van de kwaliteit der
Nederlandse toeschouwers. Toen
het punt aan de orde was, waar
de Europese voetbal-trofee 1962
moest worden betwist, sprong
Bessem prachtig getimed
Met Pierre Huijskens
door de sport
VVVVVVVVVVWVWVNWVW
in de discussie met het argument
dat het hoofdstedelijke sportpa
leis aan zijn gouden bestaan toe
was. Dat motief was hét zetje.
De bestuurderen van het inter
nationale voetbal wisten al wel
van het sportieve Nederlandse
publiek, maar ze hadden toch
net nog de kapstok nodig om de
waardering van die sportiviteit
aan op te hangen. Toen Dick
Bessem die kapstok aansleepte,
was de zaak snel bekeken. Het
Amsterdamse stadionbestuur
wreef zich de handen en kon
eindelijk weer eens verzekerd zijn
van een uitverkocht huis.
Dat is voor de Amsterdamse are
na een bijna ongekende weelde.
Zij biedt huisvesting aan D.W.S.
en Blauw Wit op het gebied
van het voetbal en wat het
wielrennen betreft aan baan-
wedstrijden. Het fietsen op de
baan het spijt me voor Jan
Derksen levert het stadion
geen rendement. De voetbalclub
D.W.S. bevolkt ook maar alleen
de helft van de overdekte tri
bune. Blauw Wit is dit seizoen
garant voor wat meer kijkers,
maar het kan toch de negatieve
cijfers niet vergoeden, waarmee
Dick Bessem in zijn kasboeken
te kijken zit. „Uitverkocht" is
voor hem een weelde, die hij
slechts mag smaken bij een we
reldkampioenschap baanfietsen,
bij het bloemencorso van Aals
meer, bij een interland, bij een
achtervolgingsduel als tussen
Coppi en Schulte in 1948 en bij
een spel van Caret Briels. Maar
diens laatste „extravaganza" is
alweer vele jaren geleden. En
diens nieuwste uitvinding „One
world or none" een atoom
manifestatie, waarmee hij stad
en land afleurt is aan Rotter
dam beloofd. (Waarbij ik wel
moet aantekenen, dat Feyenoord-
directeur Bas van Krimpen van
niets weet)
Deze bekerfinale betekent voor
Amsterdam eindelijk weer
een „full house". En voor de
beide finalisten een zekere ge
ruststelling: er zal wat de Por
tugezen betreft geen sprake
zijn van pan-Spaanse hartstoch
ten, de Spanjaarden behoeven
geen Portugese revolverschoten
te vrezen. Zowel Benfica als Real
Madrid mag zich verheugen in het
beste publieke scheidsgerecht, dat
er in Europa te vinden is. De toe
schouwers zullen het spel waar
deren én de sportieve spelers; er
zal van partijdigheid geen sprake
zijn. En dat biedt de garantie
voor een soort „wedstrijd van de
eeuw": een match die van be
geleidende patriottische passies
ontdaan in volledige, slechts
voetbaltechnische, allure kan
worden uitgespeeld. De Nederlan
ders zullen in hun reacties hun
kennis demonstreren en als dat
nodig mocht zijn hun afkeuring
laten blyken. Voor de twee Iberi
sche ploegen zijn wij het koudst
denkbare publiek, waarvan de
uitstralende ijskastatmosfeer ie
dere onverantwoorde hartstocht
te velde meteen bevriezen zal.
Natuurlijk zullen w(j in verruk
king geraken omdat wij dit
cupvoetbal nu eenmaal nooit eer
der in eigen land hebben aan
schouwd: maar ónze verrukking
zal die zuidelijke spelers slechts
als een glimlach in de oren klin
ken. En een glimlach is zo luide
niet.
Nederland levert méér bijdra
gen aan de finale: de grens
rechters én Leo Horn. Wie
kent deze Leo niet? De hoogte
zijner gestalte en de breedte zij
ner schouders mogen ten onzent
genoegzaam bekend worden ver
ondersteld. Hij heeft bovendien
zeggen zijn vijanden met
succes zijn eigen public relations
behartigd in ons vaderlandse
sportleven. Zag men hem niet als
een voetbalrechter op de grasmat,
dan kon men hem als judoka in
de dojo ontmoeten of als fiere rui
ter bij een Sint-Hubertusjacht of
als een jager te voet in de wou
den.
Alsof dat alles nog niet voldoen
de was, verscheen hij in de kran
ten, niet slechts op de redactio
nele zijden der pagina's, maar ook
op dé „voorkant" ervan, in
levensgrote advertenties. Daarin
toonde hij zich of een voor geen
longkanker bevreesde sigaretten
roker, die duidelijk maling had
aan de consumentenbond, of een
kampioen melkdrinker, die met
een dagelijkse litergrote witte
slok een haast profetisch voor
beeld wilde wezen voor alle m-
brigadierties. In het Rotterdamse
stadion stichtte hij een „Leo-
Horn-pad", toen de blinde woede
van een zeker soort Feyenoorders
zelfs deze leeuw boven het hoofd
dreigde te groeien. Al met al: een
markante figuur, een der hoge
Nederlandse bomen, van dewelke
men zegt dat zij veel wind van
gen, maar die in zulke winden
fier overeind blijven. De keuze
van Leo Horn als scheidsrechter
bij deze Europese finale is zeker
niet blindelings uit een F.I.F.A.-
hoed getrokken. Over zijn aan
stelling op 2 mei heeft men over
legd. Men heeft naar Benfica ge
keken en gepoogd een beeld te
krijgen van wat er aan duivelse
drift in een Santana, een Coluna
en een Aguas ontwaken kan,
wanneer hun zegekansen onder
de Madrileense stormram worden
verpletterd. Ter beteugeling dier
driften moest in het scheidsge
recht een „he-man" geherbergd
zijn met genoeg autoriteit om
iedefe duivel te kunnen kluiste
ren.
Men heeft naar Real Madrid ge
keken en zich toen ineens weer
gerealiseerd, dat men d&ar niet
met een Engelse arbiter moet ko- i
men aandragen. Van Ellis en
Leafe heeft men in Spanje méér i
dan tabak. Leafe is zelfs een i
scheldwoord geworden in het Ma- i
drileense Bernabeustadion, wijl j
mister Leafe aldaar een stukje
kwalijke historie heeft geboekt, j
Hy heeft eens drie doelpunten der
Castiliaanse senores afgekeurd, in
een wedstrijd tegen Barcelo- j
na. Het effect van die annulering j
was: doodse stilte. Dat in een j
Spaanse voetbalarena wil heel
wat zeggen.
Enfin, Leafe heeft het geweten, j
zy lustten hem in een Europese j
finale niet meer. Real is er im-
mers altijd in vertegenwoordigd,
tenzij Leafe scheidsrechtert zoals I
het vórige jaar.
In Leo Horn vond de F.I.F.A.
wat zy zocht: een cupfluiter
met een onbevlekt blazoen, een j
die er anno 1957 in slaagde meer j
dan tweemaal drie kwartier over- j
eind te blijven in de finale Ma- j
drid-Fiorentina, De Spanjaarden
wonnen die wedstrijd in de ver- j
lenging. En zowel zij, als de Ita- j
liaanse verliezers huldigden Horn
aan het banket. Wat het geheim j
is van zijn arbitrale kwaliteiten? i
Hij kent het voetbal, want hij
speelde zelf (in H.F.C. en Wilhel-
mina Vooruit). Hij kent de uit-
zonderingen op de regels, de bij-
regels, de voorkeurregels. Maar
dat is geen verdienste. Die kent i
het publiek ook. Horns verdien-
ste het bleek bij vele interland- I
wedstrijden is het scheidsge-
recht in zyn meest essentiële zin:
het leiden, het baas blijven. Hij
laat een spelpatroon tot leven ko-
men, zonder op alle slakken zout I
te leggen, zonder zich te verkij-
ken op de trucs der beroepsar-
tiesten. Hij laat talenten schitte-
ren. Hij straft de comedianten, 1
als zij zich Vergrijpen. (En er zijn
wat comedianten, in het Zuid-
Europese voetbal). Hij legt in zijn i
fluitje een timbre, dat bijzonder
beslist aandoet. Hij laat zijn er-
varing af en toe voelen. Hij be- I
rispt de spelers in hun moeder- I
taal. En... hij heeft zijn postuur I
mee.
Hij is meestal twee „koppies"
groter dan de grootste in het
veld. Zo kan hij uit de hoogte 1
doen. Hij doet het. Hy zegt: „hier
ben ik. Voetballen en anders niks.
Ga je gang". Educatie, kracht en I
beslistheid: die deugden stempe-
len Horn tot dé man voor deze
Spaans-Portugese eindstrijd.
Sterkte, Leo.
RADIOEN T.V.-RUBRIEK
oren, yen en.
VANDAAG
2083. Vooral Buck en San
dra luisterden met gespan
nen aandacht naar het re
laas dat Jeni deed. Nog
nooit hadden zij met zoveel
woorden uit de mond van
een ooggetuige vernomen,
welke moedige rol Piloot
Storm in de arena van
Markad had gespeeld..
Jeni's ogen glinsterden toen
zij sprak. „Ik kan je niet
zeggen wat er in ons om
ging toen wij vanuit onze
kerkers die imposante ge
stalte van de befaamde
Aardling de arena zagen
binnentreden. Ik hoor nog
het opgewonden gemompel der duizenden toe
schouwers, die instinctief schenen te voelen,
dat z(j getuigen gingen worden van een histo
risch gebeuren. Nimmer zag men zulk een
zwaardvechter op Valeron; met zijn blonde
hoofd leek hij ver boven de anderen uit te
steken. Dank zij hem behaalden de gevange
nen van Shastar een eclatante overwinning-
op de „groene gladiatoren". De sympathie
van de massa ging onmiskenbaar uit naar de
Wonderman van Thallerna. Men juichte hem
uitbundig toe. Maar dat was helemaal niet
naar de zin van de dictator en hij liet onmid
dellijk een sathor op het dappere groepje los!"
Televisie
Al om tien uur begint het nationale
programma met een toespraak door
de minister-president, prof. dr. J. E.
de Quay. Van vijf voor drie tot circa
half rijf verslag van de rijdende re
ceptie van de koninklijke familie.
Om half acht het programma „over
25 jaar", samengesteld door Karei
Prior te zamen met elf echtparen
die 25 jaar geleden in het huwelyk
traden.
Om kwart over negen een mooi
vuurwerk dat in Amsterdam zal
worden afgestoken. Om half tien
„Allen samen', een documentaire
over de koninklijke belangstelling
vooral voor de jeugd, om tien uur nog
eens een reportage van feestvierende
Amsterdammers. Om half elf het
journaal en het weer voor de eerste
mei. Om elf uur weer terug naar
Amsterdam voor het oranjebal in
de nieuwe R.AJ.
De Vlaamse televisie presenteert om
zeven uur de Tienerklanken. Om
kwart, voor acht cultureel nieuws en
om half negen de Italiaanse speel
film „Het rode signaal" met Pietro
Germi als machinist, die buiten zijn
wil een ongeluk veroorzaakt (voor
volwassenen). Om vijf voor half elf
danstoernooi te Brussel.
Radio
Hilversum I: Vorstelijke muziek
heet het programma dat om vijf
over tien begint met de composities
van Lodewijk de XIDde, Marie An
toinette, Maria Stuart, Sophie van
Hohenzollern en Frederik de Grote,
uitgevoerd door verschillende orkes
ten m.m.v. zangeres Jo Vincent en
Willy Spilling, clavecimbel. Het wit
te huis in het groen is een verhaal
voor jong en oud over ons koninklijk
gezin, geschreven door mevrouw A.
Rutgers van der Loef-Basenau, dat
om tien over half elf wordt voorgele
zen door Mieke Verstraete. Op de
kleine steentjes heet het klankbeeld
van Evert Werkman en dat gaat
over de Dam, het hart van Amster
dam. Om drie uur een verslag van de
rijdende en varende receptie. De hele
avond feest: om half acht een klank
beeld „Gij Juliana en gij Bernhard",
om vijf over acht een feestprogram
ma samengesteld door Jan Willem
Hofstra, scenes uit de werken van
Shakespeare, Shaw en Multatuli. Om
tien uur verslag uit het Concertge
bouw: aanbieding van het nationaal
huldeblijk. Om kwart over elf repor
tage uit feestend Amsterdam.
Hilversum II: Zendt ook de kleine
steentjes uit om twee uur, de recep
tie om drie uur, „Gij Juliana" om
half acht en een verslag van de aan
bieding van het nationaal huldeblijk
om tien uur. Om vijf over negen 's
avonds feestelijke rijmelarij van Kees
Stip. op muziek van Pi Scheffer. en
om half twaalf, na de reportage van
feestend Amsterdam, dansmuziek
met zang van Frank Sinatra.
Klanken uit de ether
DINSDAG 1 MEI 1962.
HILVERSUM I. 402 i». 746 kc-s.
7.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Toespraak t.g.v. 1 mei.
7.10 Nieuws. 7.20 Lichte gram. 8.00
Herhaling 1-mei-toespraak- 8.10
N%s. 8.25 Van de voorpagina, praa
tje. 8.30 Orgelspel. 9.00 Voor de
vrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Nederlands
koperorkest. 10.00 Zestig minuten
voor boven de zestig. IKOR: 11.00
Kerkdienst. VARA: 12.00 Meistem
mingen en arbeidersliederen. 12-30
Mededelingen t-b.v. land- cn tuinb.
12.33 Pianoduo. 12.50 Meifeest-fami
liefeest, toespraak. 13.00 Nieuws.
13.15 Melodieën-Expres: lichte muz.
en zang. 13.45 Gesproken portret.
14.00 Kamermuziek. AVRO: 14.40
Schoolradio. VARA: 15.00 Radioka
merorkest. 16.10 Voordracht. 16.30
Hammondorgelspel. 17.00 Voor de
jeugd. 17.30 Lichte orkestmuz. en
zangsolisten. 18.00 Nieuws en com
mentaar. 18.20 Metropole-orkest en
zangsolist. 18.45 Antnropolis, hymne,
uitgevoerd door omroeporkest, -kooi*,
Baarns jongerenkoor en solisten.
19.30 Amusementsmuziek (gr.).
20.00 Nieuws. 20.05 Klankbeeld over
Leek. 20-15 1-Mei-bijeenkomst, gevar.
progr. 21-30 We maken een 1-mei-
programma, politiek cabaret. 22.00
Amusementsork. en solisten. 22.30
Nieuws. 22.40 Roemeens ork. 23.05
Reportages van de 1-meivieringen in
het buitenland, afgewisseld met
gram. 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc-s.
7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Klass. muz.
(gr.). 7.30 Voor de jeugd.-7.45 Mor-
fengebed en overweging. 8.00 Nws.
.15 Mod. muziek (gr.). 8.25 Inlei
ding hoogmis. 8.30 Plechtige hoog
mis. 9.30 Gram. 9.40 Balletmuziek
(gr.). 10.00 Voor de kinderen. 10.15
Lichtbaken. 10.25 Klass. muz. (gr.).
11.00 Voor de vrouw. 11.30 Muziek
houdt fit (gr.). 11.50 Volaan
vooruit, lezing. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.04 Dansorkest en so
listen. 12.30 Mededelingen t.b.v. land
en tuinbouw. 12.33 Licnte muz. (gr.).
12.50 Actualiteiten. 13.00 Nws. 13.15
Platennieuws. 13.25 Paris et ses ve
dettes (gr.). 13.55 Eine Nacht in Ve-
nedig, verkorte uitvoering van de
operette. 14.35 Voor de plattelands
vrouwen. 14.45 Tierelantijnen, gev.
programma (herh. van zaterdag jl).
15.50 Lichte gram. 16.00 Voor de zie
ken. 16.30 Gezongen rozenkrans.
17.00 Voor de jeugd. 17.40 Beursber.
17.45 Regeringsuitz.: De huishoude
lijke en gezinsvoorlichting, door A.
J. Gijsbers, hoofd afdeling individueel
maatschappelijk werk van het minis
terie van maatschappelijk werk.
18.00 Voor de jeugd. 18.20 Lichte
gram. 18.30 Concoursmuz. 1962. 19.00
Nieuws. 19.10 Oranje in het zilver,
reportage cocktail party en diner
in Amsterdam. 19.20 Gram. 19.30
Lof. 20.15 Weet je weetje!, tips voor
wie een leerboek te geleerd is. 20.30
Utrechts stedelijk orkest: Moderne
muziek. 21.25 Gram. en reportage
boottocht koninklijk paar over Am-
stel in Amsterdam. 21.55 Wintertoer.
22.15?? 22.25 Boekbespreking. 22.30
Nieuws. 22.40 Gehuwd en ongehuwd,
lezing. 22.55 Vreemd—, een keuze uit
woord, zang en dans van elders en...
ariders. 23.25 Kamerorkest en soliste.
TELEVISIEPROGRAMMA'S.
NTS: 19.30 Internationaal agrarisch
nieuws. 20.00 Journaal. 20.20 Uit
zending politieke partijen. VARA:
20.30 Taken te over: Visie op de le
mei 1962. 20.45 Anders dan anderen,
televisiebiografie.
VLAAMS BELGISCHE
16.00-318.00 Eurovisie: Reportage
van het wereldkampioenschap rol
schaatsen uit de Gruga-Halle te Es
sen. 19.00 Voor de jeugd. 19.30 Inter
nationale jeugdkroniek. 20.00 Nws.
20.30. Een suite van arbeidersliede
ren en dansen in het teken van de
vrede. 21.45 Eenakter. 22.15 Toneel
kroniek. 22.45 Nieuws.
FRANS BELGISCHE
16.0018.00 Eurovisie: Wereldkam
pioenschappen rolschaatsen te Es
sen. 18.30 Voor de jeugd. 19.00 Fla
menco's. 19.30 Filosofie en lekenmo-
raal. 20.00 Nieuws. 20.30 Film. 22.20
Eurovisie: 1-mei-programma. 23-35
Nieuws.
Feuilleton j
door Karl Unselt
22
Juffrouw Maas schudde bezorgd het
hoofd.
Het heeft geen zin nog verder met
U te praten. Ik begrijp U wel, me
neer Ludecke, héél goed zelfs, want
mijn moeder zit ook daarginds in de
oostzone, ook tussen ons tweeën be
vindt zich het ijzeren gordijn. Maar
denkt U werkelijk, dat juffrouw Eva
van U verlangt, dat U zich in het on
geluk stort terwille van haar? Hoe
moet dat als de zaak verkeerd loopt
en U door de douaneautoriteiten of
door de militaire politie gearresteerd
en in de gevangenis geworpen wordt?
De leverantie wordt in beslag geno
men, dit bedrijf gesloten en meneer
Ramdohr wordt dan toch gepakt.
Wees toch verstandig. Zij liet haar
blik bezorgd op zijn gezicht rusten.
Denkt U er nog maar eens goed over
na. zei ze hartelijk.
Hy kreunde en zijn onrustige handen
w .«elden door zijn haren.
Juffrouw Maas ging zo zachtjes weg,
dat Ludecke het niet eens hoorde.
Zij ogen waren op het uittreksel van
de bankrekening gericht, maar hij
zag er niets van. Met zijn gedachten
was hij aan de andere kant van de
grenzen, die onzichtbaar door de
straten liepen en hoger en hechter
waren dan vestingmuren. Hij nam
het Lutz Ramdohr kwalijk, dat hij
met zijn gezin aan de andere kant
van de grens gebleven was, en hij
verlangde naar Eva. Dit verlangen
vooral kwelde hem als een helse
dorst, die alle voorzichtigheid uit liet
oog doet verliezen en naar water
snakt, water, al was het maar het
troebele water uit een riool.
Toch doe lk het, fluisterde hy hees
voor zich uit. Ik moet het doen. De
kracht voor zijn beslissing ontleende
hij aan de nuchtere cijfers van zijn
bankrekening, die als kwik in een
thermometer de gevaarlijke koorts
stand van zijn bedrijf aanwees. Het
totaal van de loonlijst, waarvan elk
bedrag een mensenlot betekende, ver
sterkte hem in zijn mening over de
noodzaak van zijn plan en prikkelde
zelfs zijn moreel plichtsgevoel. De be
lofte die hij een paar dagen geleden
aan Vandrey gedaan had gaf de door
slag.
Met wilde Ijver begon hij aan de voor
bereidingen van zijn waagstuk, dat in
een cel van de gevangenis in Moabit
kon eindigen. Maar daar dacht ui
maar terloops aan. Om jufforuw
Maas of iemand anders niets te laten
merken, zocht hij zelf de laatste be
stellingen van Ramdohr op, vergeleek
ze met de voorraden en gaf opdracht
om af tc maken, wat er nog ontbrak.
Maar het ontging juffrouw Maas na
tuurlijk niet, dat haar chef zo ijverig
in alle afdelingen rondliep. Zij wist
wel wat dat betekende. Waakzaam
volgde zij zijn doen en laten en van
uur tot uur werden de rimpels om
haar mond dieper en grimmiger. Zij
nam zich voor, toch op hem te letten.
Ludecke vermeed haar verwijtende
blikken en toen hij voelde, dat zij hem
doorzag, bedacht hij allerlei slimme
manieren, om zijn plan geheim te
houden.
Compensatietransacties met mensen.
Lutz Ramdohr scheen geen leegte
achtergelaten te hebben. De fabriek
liep gewoon door. De motoren zoem
den, de machines maakten lawaai, de
mannen en vrouwen werkten zoals al
tijd en op het zwarte bord in de fa
briekshal verschenen de produktiecij-
fers, net als vroeger. Alleen in de
rustpozen stonden er groepjes arbei
ders bij elkaar en het ging levendiger
toe tussen hen dan in de dagen voor
dat hun baas gearresteerd was. Het
gezicht van de werkmeester Vandrey
stond verbeten en deed een beetje
denken aan een woedende buldog.
Thans droeg hij de verantwoordelijk
heid voor het werk. Dat had niemand
hem opgedragen, dat sprak vanzelf
cn de arbeiders vonden het vanzelf
sprekend. Maar in houding en gebaar
bleef hij toch de werkmeester en hij
toonde niet de minste neiging om „de
baas te spelen".
In de loop van de dag kwam hij ver
schillende keren bij mevrouw Ram
dohr om zijn teleurgesteld en verbit
terd hart te luchten. Dan uitte hij
klachten en dreigementen die hem elk
vijfentwintig jaren tuchthuis hadden
kunnen bezorgen, en alle tezamen
oen levenslang verblijf in een kamp in
Siberië, tenminste als hij zich had la
ten gaan voor minder verdraagzame
en zwijgzame mensen dan mevrouw
Ramdohr en Eva. Tegenover Jochen
Ramdohr bijvoorbeeld zou hij zijn me
ning niet zo openhartig hebben dur
ven zeggen.
Deze jongen, die goed zestien jaar
was, het gymnasium bezocht, een pio
nier en activist was, regeerde nu in
huis. Hij deed dat op een stilzwijgen
de manier cn wel met behulp van zijn
scherpe, waakzame. lichtblauwe
ogen. In tegenstelling tot zijn zuster
Eva was hij blond, fors en lang. Toen
hij van zijn moeder gehoord had, dat i
zijn vader was gearresteerd, was er
op zijn gesloten gezicht geen spoor
van een of andere aandoening te zien,
niet eens een teken van verraslng. Tot
nu toe had hij zich ook nog niet uitge
laten over dit ingrijpen van een
vreemde macht in het gezin. Het leek
wel, alsof vader minder miste dan
Vandrey. Noch zijn moeder noch zijn
zuster had er een idee van, wat er
in hem omging en zij durfden beiden
niets te vragen. Hij liep rond op een
geheimzinnige, griezelige manier en
soms gebeurde het, dat moeder en
zuster ineens zwegen, als hij onver
hoeds de kamer binnenkwam.
Het leek alsof in het huis ergens een
verborgen vuur smeulde, dat ieder
ogenblik, door een onvoorzichtige
windvlaag aangewakkerd, zou kun
nen oplaaien. Toch liet mevrouw
Ramdohr niet na de jongen met haar
moederlijke zorg en Herrie te omrin
gen. Hij liet haar maar doen, maar
het was hem toch kennelijk niet aan
genaam. want dat paste blijkbaar
niet in de voorstelling, die hij zich on
der vreemde invloeden gemaakt had
van dc verhouding tussen ouders en
kinderen. Zijn vader, vervuld van
zorgen voor het bedryf en het perso
neel, had zich weinig om de jongen
bekommerd. Het lag trouwens hele
maal in zyn aard en opvattingen, de
jeugd al vroegtijdig haar eigen weg
te laten gaan en haar niet door ver
maningen en verboden „psychisch te
bederven", zoals hij zich uitdrukte
deze harde en onomkoopbare man,
wiens vrijheid nu aan die eigenschap-
pen ten offer was gevallen.
Hoe bedroevend het ook mocht zijn,
de moeder en Eva waren opgelucht
telkens als Jochen het huis verliet om
naar school te gaan of naar een der
vergaderingen, waarvan er tegen
woordig zoveel waren. Hij had zich
zeer gehecht aan een jonge leraar, die
Lippold heette, waarschijnlijk een
idealist was en helemaal in de nieuwe
wereld opging. Hy had een buitenge
wone verering voor die man en pas
als bij over hem sprak, begonnen zijn
ogen te stralen van eerlijke geestdrift.
Toen Eva op zekere dag terugkwam
van een repetitie, een beetje vermoeid
en erg verkleumd, zag zij al vanuit de
verte een grote auto voor de fabrieks-
poort staan. Nog voor zij hem, met
een angstig gevoel in haar hart, be
reikt had, verscheen Jochen met zijn
tas met boeken aan de deur.
Merkwaardigerwijze scheen de aan
wezigheid van die pompeuze wagen
hem niet te verbazen: Eva kreeg veel
eer de indruk, dat hij er met een min
achtend gebaar langs liep. Dat ver
dreef ook meteen haar angst, want
zij kende haar broer goed genoeg om
nu wel te mogen aannemen, dat die
wagen geen gevaarlijke passagiers
had meegebracht. Maar natuurlijk
was haar nieuwsgierigheid toch ge
wekt en toer zit Jochen vroee wie
met die wagen was aangekomen ant
woordde h(j:
Die burgerlijke kikvors.
(Wordt vervolgd.)