„Van kerkelijk naar
oecumenisch klimaat"
DE KERKEN
Fnzzel-rnbriek
Uitslag RZ.C.-Paaspuzzel
IN DE GREEP
VAN DE ANGST
maatschappij
HET HUMANISTISCH VERBOND
EN DE HERVORMDE KERK
MULO-DIPLOMA
RESA-HILVERSUM
ZATERDAG 28 APRIL 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
21
en de
PROF. BRILLENBURG WURTH
Hoe hervormd-gereformeerd
gesprek moet plaatsvinden
lil „Opdracht en Dienst", het
orgaan van de gereformeerde
mannenverenigingen, schrijft
professor dr. G. Brillenburg
Wurth in het aprilnummer
over de klimatologische ver
schillen tussen de Hervormde
en de Gereformeerde Kerk. In
beide kerken zijn verschillen
naar streek en plaats aan te
wijzen. Schrijver wil zich
echter in eerste instantie be
perken tot wat men de mid-
den-orthodoxie in de Her
vormde Kerk noemt.
Professor Brillenburg Wurth ver
volgt in zijn artikel, getiteld „Kli
matologische aspecten": „Nu krij
gen we dus te maken met de
vraag wat is dan dat gerefor
meerd en wat is dan dat hervorm
de midden-orthodoxe klimaat? Dit
laat zich nooit precies definiëren;
dat valt hoogstens maar aan te
duiden.
Ons gereformeerde klimaat, aldus
prof. Brillenburg Wurth, wordt
bepaald doordat wij allen op de
grondslag van ons gereformeerde
belijden staan. Het is vooral wel de
betekenis van een figuur als Kuy-
per geweest, dat die ons leerde
zien de eenheid des levens en al
les inzette om te maken dat onze
gelederen zich sloten. En het ge
volg daarvan is geweest, dat wij
als gereformeerden een vrij sterk
uniform levenspatroon hebben ge
kregen. In de laatste tijd begint
dat wat anders te worden. Maar
lange tyd hadden wij toch sterk
het gevoel: als je gereformeerd
bent moet je niet alleen je houden
binnen het kader van de belijdenis,
maar ook van de gereformeerde
zede, moet je je kinderen naar de
christelijke school zenden, moet je
AJt. stemmen, moet je Trouw le
zen. moet je lid zijn van de
N.C.R.V., moet je Christel ij k-so-
ciaal georganiseerd zijn. Dat alles
hing voor ons samen.
Dat zette ook zelfs op onze gere
formeerde vroomheid een stempel.
De gereformeerden waren een
geestelijk-militante groep, wat
vaak dat vrij sterke zelfbewustzijn
gaf, dat vele hervormden zo tegen
de borst stuitte: „Wy calvinisten!"
Wij wisten het. Wy waren verze
kerd. Wij overtrekken dat alles nu
misschien even wat; maar dat wa
ren toch wel zo in het generaal de
kenmerkende trekken van „ons
gereformeerde kerkvolk".
Dat ligt in de Hervormde Kerk,
vooral wat de tegenwoordige mid-
den-orthodoxie aangaat, typisch
anders. Daar is men uitgesproken
bang voor alle verzekerdheid, daar
voelt men niets voor dat gesloten
levenskader; daar wil men tot
elke prijs kritisch in het leven
staan en de ruimte en de vrijheid
van de individuele christen ge
waarborgd zien. Als ouders hun
kindereu naar de christelijke
school willen sturen, goed! Maar
als anderen menen, dat ze de open
bare school de voorkeur dienen te
geven, moet je ze dat niet kwalijk
nemen. Als iemand lid van de
P.v.d.A. wil zijn, moet hij daarin
vrijgelaten worden. Verscheiden
heid in heel de levensopenbaring
moet niet alleen niet worden on
derdrukt, maar is juist een bewijs
van levend, dynamisch christen
dom. Dat maakt op vele gerefor
meerden de indruk van onbeslist
heid, van halfslachtigheid, van ge
mis aan geestelijke overtuiging. In
Kuypers tijd sprak men al van de
gereformeerden tegenover de etlii-
schen als van: „De helen en de
halven". Als gereformeerden heb-
ben wij een stereotiep beeld van
„dé hervormde" en als hervorm
den heeft men een stereotiep beeld
van „dé gereformeerde"; maar die
beelden zijn vaak volkomen kari
katuraal en benadrukken dikwijls
alleen wat bijv. in dat andere kli
maat ons vreemd of minderwaar
dig aandoet.
Daar moest eens een eind aan ko
men. Als mensen hebben wy de
roeping billijk te zyn in ons be
oordelen van eikaars eigenaardig
heden. Als kerken hebben wy niet
minder die roeping. Dat is het be-
Nieuws van overal
Een officieel bezoek aan Patri
arch Athcnagoras, leider der Ort
hodoxe kerken in Constantinopel
hebben gebracht de aartsbisschop
van de Oud-Katholieke Kerk van
Nederland, mgr. dr. A. Rinkel,
mgr dr. U. Küry, bisschop van
Zwitserland en prof. dr. P. J.
Maan in opdracht van de Oud-Ka
tholieke Bisschopsconferentie.
Doel waren meer officiële betrek
kingen tussen beide kerken, zo
dat men kan komen tot inter
communie. De procedure hiertoe
werd in besprekingen vastgesteld,
zodat de pan-orthodoxe prosyno
de een besluit kan nemen.
Aanwezigheid van waarnemers
voor de protestantse kerken op
liet Concilie te Rome wordt door
de paus zeer op prijs gesteld, al
dus heeft mgr Willebrands secre
taris van het concilie-secretari
aat ter bevordering van de chris
telijke eenheid verklaard. Hij
deed dit in Genève tijdens bespre
kingen met afgevaardigden van
verschillende kerken en kerkgroe-
peringen naar de Wereldraad van
Kerken. Mgr. Willebrands heeft
tevens een bespreking gehad met
vertegenwoordigers van de We
reldraad zelf over een afvaardi
ging namens de Wereldraad van
Kerken. De concilie-secretaris
heeft eerder een bezoek gebracht
aan de patriarch van Constanti
nopel, Athenagoras, de leider der
Orthodoxie.
Agressie van evangelie
middel tegen verzuiling
In de rubriek Uit de Kerk schrijft
ds. S. Gerssen in „Theologica Re-
formata" naar aanleiding van het
besluit van de Generale Synode
der Hervormde Kerk ten aanzien
van de brief van het Humanis
tisch Verbond om adhesie op een
verzoek aan de minister ook dit
verbond gelegenheid te geven
voor geestelijke verzorging op de
scholen. Dc synode besloot deze
adhesie niet te geven, zij het dat
er bij werd gezegd, dat men zich
er ook niet tegen zou verzetten.
Dat dit voorstel slechts de kleinst
mogelijke meerderheid heeft kun
nen halen getuigt er wel van hoe
moeilijk deze zaak in de synode
lag. Niettemin is met deze beslis
sing art. 36 van de N.G.B. mis
kend, zo meent ds. Gerssen.
De kerk maakt het de polittcl te
gemakkelijk, wanneer zij oplos
singen aan de hand doet waarin
de spanning tussen confessie en
concessie wordt gebroken. Bo
vendien overschrijdt zij daarmee
de grenzen, die aan het politieke
spreken van de kerk zijn gesteld.
Voorts is, het op zijn minst
vreemd wanneer gezegd wordt,
dat de kerk de vrijheid erkent om
het evangelie niet te aanvaarden.
De kerk vraagt om vrijheid voor
haar arbeid tot kerstening van
het volksleven en zij bidt om be
kering voor degenen, die van het
evangelie zijn vervreemd.
De vraag is welk vrijheidsbegrip
de synode parten heeft gespeeld.
Is dit de vrijheid, waartoe de
waarheid vrij maakt of verraadt
dit pleidooi een humanistische in
fectie? In dit geval behoeft het
niet te verwonderen wanneer er
geen werkelijk antwoord aan het
humanisme uit de bus kon komen.
Wy zijn zeer verlegen om een
grondige bezinning op de bijbelse
visie op de vryheid van de mens.
Bovendien kan men zich afvragen
wat het Humanistisch Verbond
eigenlijk wil. Vindt zij de huma
nistische invloed in het huidige
openbaar onderwijs nog niet sterk
genoeg? Wil zij daarbinnen pog
bovendien ruimte hebben om pro
paganda te kunnen voeren voor
haar verbond En moet die
ruimte geboden worden onder ho
ge sanctie van de kerk? En moet
evenzo worden gereageerd wan
neer straks zal blijken, dat het
verbond ook op de lagere scholen
wil worden toegelaten?
Als het waar is, dat deze beslis
sing van dc synode onontkoom
baar was. omdat zij voortvloeit
uit het Herderlijk Schrijven over
Christen-zijn in de Nederlandse
samenleving, dan vragen wij ons
af: welk gezag heeft zo'n Herder
lijk Schrijven in de kerk? Staat
het boven art. 36, waarin de
grondlijnen van de reformatori
sche visie op de verhouding van
kerk en staat getrokken zijn
En tenslotte: is een reactie als de
ze niet een zo sterke ruggesteun
voor de toenemende verzuiling
van ons volksleven, dat de ver
wijten naar de andere kant als
onbillijk en ongeloofwaardig moe
ten worden teruggewezen? De
verzuiling wordt niet tegenge
gaan door een bleke tolerantie,
maar door de agressie van het
evangelie, aldus ds. Gerssen.
lang van ons persoonlijk contact
tussen vertegenwoordigers van
twee groepen, dat men ineens
gaat zien: nee, het is toch in wer
kelijkheid niet helemaal zoals wy
het ons hadden voorgesteld. En
dan zijn wy al wat gevorderd.
Relatief
Maar nog belangrijker is dat an
dere: „ons kerkelijk klimaat mag
iets zijn, waaraan wy gewend zijn
geraakt en waarin wij ons thuis
voelen, het draagt een relatief ka
rakter. Het is van historische en
andere factoren afhankelijk, die
nooit volstrekt van aard zijn. En
daarom zullen wij samen als her
vormden en gereformeerden moe
ten proberen ons zelf boven de be
grensdheden van ons wederzijds
kerkelyk en geesteiyk klimaat te
verheffen en alles erop moeten
zetten om een echt oecumenisch
christelylc klimaat te scheppen",
aldus prof. dr. Brillenburg Wurth
in „Opdracht en Dienst".
KERK IN DE MODERNE TIJD
Godsdiensten moeten
uitdaging aandurven
In het Weekblad van de Neder-
laudse Protestantenbond schrijft
ds. P. Simoons over liberalisme
naar aanleiding van wat men ie
dere keer verneemt uit Israël, na
melijk, dat daar hoe langer hoe
meer gevoeld wordt, dat de ortho
doxe joden, die hun godsdienst
voorschriften streng in deze jon
ge staat doorgevoerd willen zien,
de ontwikkeling tegenhouden.
„De toekomst is aan het liberale
jodendom. Men moet praktisch
zijn en modern en men kan niet
leven volgens normen die duizen
den jaren geleden in een geheel
andere wereld hebben gegolden,
als ze ooit ten volle ingang heb
ben gevonden by de grote massa.
Het is een probleem dat niet al
leen van deze dagen is en waar
van de bybel al spreekt.
En ik zie dat hun probleem het
onze is. Wij (de vrijzinnig protes
tanten) willen een moderne vorm
van christendom. Wij willen met
onze tijd meegaan. Maar zien wij
het geloof niet vaak vervagen en
verdampen tot een soort huma
nisme?" Met enkele voorbeelden
uit de islam en 't hindoeïsme laat
schrijver dan zien, dat overal ter
wereld deze problemen zich voor
doen. Ook de Engelse kerk tobt
er mee. „De hervormde kerk
geeft nog niet eens zo'n heel slecht
beeld tegenwoordig. Zij doet haar
best". Ds. Simoons eindigt dan:
„De vrijzinnig protestanten zijn
de liberale vleugel in deze kerk.
Het gevaar van alle liberalen
dreigt ook op godsdienstig ter
rein, n.l. dat het geloof zal verva
gen tot een mistig humanisme
zonder vorm of ruggegraat. De
godsdiensten der wereld zullen
met hun tijd mee moeten gaan en
de uitdaging van deze gistende
tijd. van deze snel veranderende
wereld moeten aandurven. Een
adagium is voor de vrijzinnig pro
testanten het woord van Paulus:
„Want gij zijt geroepen broeders
om vrij te zijn. Gebruik echter die
vrijheid niet als een aanleiding
voor het vlees, maar dient elkan
der door de liefde". Het leven van
deze apostel, die zich vrijmaakte
van de joodse tradities en zich in
zette voor de Zaak des Heren, het
voorbeeld van velen die zichzelf
verloochenden en Jezus zijn ge
volgd in dankbaarheid, moge
daarby voor ogen staan", aldus
ds. Simoons.
DE NIEUWE PUZZELOPGAVE'
LUIDT:
HORIZONTAAL: 1 zilverpopulier; 3
fabelachtig; 10 Nederl. Spoorw., afk.;
12 lengtemaat; 14 profiteer van; 15
produkt van de lever; 16 driekroon;
19 uitroep bij het kienspel; 20 blij
vende vyandschap; 21 gewas; 23 het
wezen van een zaak; 26 scharnier v.
e. deur; 28 muzieknoot; 29 maan
stand, afk.; 31 gooien, smyten; 33
ambtshalve (ex officio), afk.; 35 keu
rig; 37 koninkrijk in Z.-Azië; 38 stuk
vloeipapier; 40 spelonk; 43 behou
dens de titels, afk.; 44 geweldig; 45
(Advertentie)
Vraag ons prospectus voor het
(Bekende Schriftelijke Cursus)
Utrechtseweg 33 - Tel. 45432.
0 Tijdens zuiveringsoperaties tegen
communistische guerillas in dc buiten
wijken van Saigon, hebben Zuidvietname-
se troepen vierentwintig communisten
gedood, aldus een mededeling van het
ministerie van defensie in Saigon.
uit de weg gaan voor; 48 Twentsche
Elec. Tramwegmij., afk.; 49 achter;
50 naam van een kaartspel; 52 edel
gas (Neon), afk.; 53 laagtij; 55 voor
zetsel; 59 mensen die etalages in
richten; 61 krijgsmacht; 63 peins; 64
sociëteit, afk.; 66 kieren; 68 schip
van Noach; 69 Griekse fabeldichter;
71 riviertje in Friesland; 72 motor
schip, afk.; 73 begrip; 74 ieder.
VERTICAAL: 1 neem voedsel tot U;
2 afhangend gedeelte; 4 elem. Argen
tum, afk.; 5 snavel; 6 verbond, ver
eniging; 7 gemeente in oostel. deel
v. N.-Brabant; 8 eenmaal; 9 muziek
noot „do"; 10 volk; 11 wintervoer-
tuig; 13 vry, onbeschroomd; 15 ge
sterkt, niet angstig (mèer); 17 zee
vogel; 18 negatief geladen deel v. e.
molecule; 20 Ver. Naties, afk.; 22
vierkante gebakken steen; 24 voeg
woord; 25 verschillende stoffen door
een werken; 27 in - en roer: in op
schudding; 30 binnenste: 32 leervak
op gymnasium; 33 schoenmakers
werktuig; 34 een scherpe onaange
name smaak veroorzakend; 36 win
keltafel; 39 ontbijten, lunchen, dine
ren!; 41 plaats voor balspel; 42 stad
in Korea; 45 zeeman; 46 insektendo-
dend middel, afk.; 47 iemand met
donkere huid; 51 neerslag; 53 zy vol
gen de opdracht „1 vert." uit!; 54 lid
woord; 56 zie 35 horiz.; 57 „kaas
stad"; 58 zie 29 horiz.; 59 Rusland,
afk.: 60 doopt in; 62 spoorstaaf; 65
-meer: meer in Friesland: 67 achter
kant v. d. hals; 69 zie 71 horiz.; 70
elem. Stannum, afk.
lllllUlIUllliUllllllllllUIUJlUllllillUIIUlliniIlllülUllllUIQIDIIIIIIUI
IIIII1IIIII1I1II1III1IIII1UI1II1III111IIIIIIII1
„VROLIJKE Paasdagen wensen wij U van harte toe" luidde de zin, j=
die de oplossing vormde van de PZ.C.-Paaspuzzel 1962. Hoewel het
er op het eerste gezicht allemaal nogal ingewikkeld uitzag hebben s
de opgaven de deelnemers blykbaar weinig hoofdbrekens opgele-
verd. Het aantal goede oplossingen kwam praktisch overeen met s
het aantal inzendingen. De eerste prijs, een waardebon van f 25,
gaat naar Erik Franke, Blokweg 18, Zierikzee; tweede prijs, waar- p
debon van f 15,A. J. Schippers, Kustweg 3, Nieuwvliet; derde jg
prijs, waardebon van f 10,A. Alewijnse, Anton Mauvelaan 3,
Ylissingen; vierde prijs, waardebon van f 5,mej. M. de Hamer, p
Wilhelminastraat 70, Wemeldinge, g
lUIDinilllllllllllUUIIIIIIIIIIIIIliQllllllllUÜIUIIIIlllUlULlUlllllllllllllllllUll
Feuilleton j
door Karl Unselt
21
Zy verloopt legaal, meneer Ludec-
ke, daar kunt U op rekenen. Ik zou
U willen voorstellen, dat wy elkaar
laten we zeggen morgenavond om
negen uur ontmoeten bij het Tel-
towkanaal in Wannsee. Hy noemde
een lokaal dat daar gelegen was.
Daar zitten we ongestoord en de
waard kent mij niet.
Dat café ligt toch in de westelyke
sector, niet?
- Natuuriyk, aan deze kant van het
Tcltowkanaal. Ik zou er wel voor
oppassen aan de overkant met U te
onderhandelen. Dat lykt me te ris
kant.
Nou goed. Ik b' er om negen uur,
naar wie moet ik vragen
De man lachte
Dat is niet nodig. Ik ben er. En
clan zal ik me naturlijk netjes bij U
komen voorstellen. Dus tot mor
genavond. meneer Ludecke. Ik denk
wel, dat U er geen spijt van zult heb
ben. In alle geval bewijst U uw
vriend een heel grote dienst. Meer
kari ik U aan de telefoon niet zeg-
ten. Men kan nooit weten
r kraakte iets in de leiding, waarop
Ludecke de haak peinzend neerlegde.
Hij bleef een hele tyd naar het klei
ne, zwarte apparaat zitten kyken en
knikte een paar keren stilletjes voor
zich heen.
Daar was ze dus - de hulp voor
Eva's vader en voor de arbeiders.
Eigenlijk was het heel eenvoudig,
maar men moest alleen de juiste man
weten te vinden, die de kronkelwegen
kende en de nodige papieren kon ver
schaffen. De omweg voerde ditmaal
over Hamburg naar een Zweedse ha
ven en dan verder naar Rostock. Van
daar was het maar een klein eind
naar het bedrijf van Lutz Ramdohr.
Georg Lucjecke moest plotseling
hardop lachen. Wat een waanzin! De
rechtstreekse weg van hier naar Mol-
ler en Schumacher was vroeger
nou ja, hoeveel -ongeveer vijf ki
lometer geweest. Thans waren het er
misschien vyftienhonderd.
zyn smalle, sterke hand, die gewoon
was zware stukken staal en ijzer te
hanteren, dwaö.lde nerveus door zijn
blonde haren. Natuurlijk zat er een
luchtje aan dit voorstel - tenminste
volgens de begrippen van de jurist
Ramdohr. al mochten de geleidebil-
jetten evenals de bestelling uit Ham
burg er ook nog zo legaal uitzien.
Ludecke maakte zichzelf geen ogen
blik wijs, dat het hier om regelmati
ge zaken ging, waar geen enkel ge
vaar aan verbonden was. Maar aan
de overkant stonden de vryheid en
het leven van een mens op het spel,
tegenover wie hij zich door verschil
lende banden van hart en plichtsge
voel gebonden voelde en thans had
hy het in de hand, om die gevaren
wellicht van hem af te wenden.
Juffrouw Maas, liep hij, terwijl
zijn gedachten min of meer in een
cirkel ronddraaiden en geen uitweg
vonden; hij wilde toch graag de me
ning van zijn medewerkster erover
horen.
Toen zij binnenkwam overviel hij
haar meteen met de vraag:
En wat denkt U daarvan
Tot zijn teleurstelling antwoordde zij
niet direct, maar liep eerst op haar
bedachtzame manier tot vlak voor
het bureau.
Zy hield niet van overijlde woorden.
Ik geloof, begon zij, dat dit een
zaak is, waar U wel eens uw vingers
aan zoudt kunnen branden.
Dat weet ik zelf ook wel» mom
pelde hij gemelijk. Het is zoiets als
een gloeiend yzer. Maar gloeiende
yzers liggen er in Berlyn volop. Heel
Berlijn is trouwens een gloeiend ijzer.
Ik zou graag van U willen horen,
welke beslissing U in mijn positie zou
nemen, als U in mijn plaats stond.
In uw plaats Ze keek hem onder
zoekend aan, ongeveer zoals een
dokter doet, die niet zeker weet, of
hij zyn patiënt de waarheid mopt
zeggen of niet. Als fabrikant, meneer
Ludecke wie het alleen om de zaak,
dus om de winst gaat, zou de beslis
sing" niet moeilijk zijn. Ik zou er met
myn vingers van afblijven.
Zo? En denkt U dan ook aan de
arbeiders en employé's en ook aan
uw secretaresse, die er allemaal re
kening mee moeten houden, ontsla
gen te worden?
Natuurlijk denk ik daaraan. Maar
niemand van ons zal van U verlan
gen, dat U uw goede naam en uw
vrijheid op het spel zet, alleen om on
ze boterham te redden. Wat zouden
wij er mee opschieten, meneer Lu
decke, als onze directeur gearresteerd
werd? Integendeel. Heel wat mensen
zouden U een verwyt maken en zeg
gen; „Dut komt er nu van; inplaats
van niet zyn vingers van zulke du
bieuze zaakjes af te blyven". Zo is de
wereld nu eenmaal.
Zo is .,et ook, dacht hy en borg zyn
hoofd in zyn nanden.
Ik heb het gevoel, zo vervolgde
juffrouw Maas, alsof U ons lot als
'n soort voorwendsel gebruikt. U ver
wacht immers van mij, dat ik U zou
aansporen om op die zaak in te gaan,
omdat het voor U gemakkeiyker is,
iemand te heben die er ook iets van
weet en die zelfs iets van uw ver-
ahtwoordeiykheid zou kunnen over
nemen, voor het geval de zaak ver
keerd afloopt. Het is altyd een op
luchting in zo'n geval iemand te heb
ben, tegen wie men kan zeggen:
„Daar zitten we nu, U was er toch
ook voor, had U het mij maar afge
raden
Hij keek op en zag haar een beetje
bedrempeld aan.
Nou, nou, dat is nogal wat, wat U
me daar allemaal naar het hoofd
gooit!
Wel, ik veronderstel dat U my ge
roepen hebt, om mijn eerlttke mening
te horen en ik vind dat ik lang ge
noeg hier ben, om eeriyk tegenover
U te kunnen zyn. Als ik een beetje
te ver gegaan ben, moet U me dal
niet kwalijk nemen.
Zy draaide zich langzaam om en
scheen hem alleen te willen laten.
Blyf nog even, bromde hij. Gaat
U verder. Ik ben benieuwd, wat er
nog meer komt. U hebt nu gesproken
tegen de fabrikant.
Zy keek hem niet meer recht in zyn
gezicht, maar zei zachtjes:
Ik weet niet, ol' ik na dat verwijt
het nog wel kan verantwoorden U te
zeggen wat ik zou denken en mis
schien zelfs, doen, als toekomstige
schoonzoon van meneer Ramdohr en
als een der mensen uit West-Berlijn,
wie het lot van alle onderdrukte men
sen in het oosten ter harte gaat.
Zeg het maar gerust, verzocht
hy.
Ik zy zweeg, haalde toen diep
adem en vervolgde aarzelend. Ik zou
bij mezelf nagaan, of mijn plan wer
kelijk toereikend zou zijn; ik bedoel,
of het wel voldoende zou zijn. om het
gevaar, dat meneer Ramdohr be
dreigt. voor goed te kunnen keren.
Dat zou ik beslist nauwkeurig wil
len weten, want alleen die weten
schap zou mijn geweten min of meer
kunnen tot zwijgen brengen.
Zoiets kan men niet weten, meen
de hij. Dat kan men alleen maar ver
onderstellen.
Dat bedoel ik juist en daarom, me
neer Ludecke, zou ik ook als mens
tegenover dit zaakje, waarvan men
niet zeggen kan hoe het afloopt, af
wijzend staan. De gevaren, waaraan
U zich persooniyk en uw bedryf
blootstelt, komen mij bovendien te
groot voor, dan dat het de moeite zou
lonen er mee te beginnen. De menta
liteit in de Sowjetzone is nu eenmaal
onberekenbaar.
Nee nee, stoof hij plotseling op
en sloeg met de vuist op tafel. Zo
mag men niet redeneren. Dat is im
mers juist wat men ons daarginds
altijd verwijt. Wy praten en overleg
gen en berekenen, inplaats van iels
te doen. Het komt tenslotte op de
daad aan. Ik wil Z!va en
straks reciit in do ogen
als ze my vragen: „heb je werkeiijh.
al het mogelijke gedaan om ons <iie
ellende te besparen?"
.(Wordt vervolgu.j
