noodlottige
jacht
Harry, Driekus en Koos: drie lenteboden
voor Brabant en „Sint Funnis"
™iï
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
oren, 310* en.
kanioormachines
«cw vijven
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 19 MAART 1962
JjlllUIIIUIIIIIIIIIIIllUlllllllllllllUlUlllllll
lilIUIIillllllIllllllltlllllllllllllllllllllllllllllUlinnillllllllllllllllllUllillilüUllllllllllllllllUIIIUII
iiiuiiuiiiiuuiuiiKuiuiiiiiiitiiimiiiuiiiiiiiitiiuiiiiiiiiuiiiuuiuiiiiuiiiiiiiuuiiiiiiyiii
RADIOEN T.V.-RUBRIEK
et kwam zo: in Wanroy was
er een, die een motor had.
H Daar kwam die man graag mee
voor de dag. Want wie had een
g motor in die dagen? Wie had er
een van zo'n kwaliteit? Het was
H een machtige machine. Hij glom
H als een gepoetste koperen ketel.
En hij baste met een vol en ma-
jestueus geluid. Hij was als een
H boodschap van welvaart in de
Brabantse dag. En de man reed
er wat graag mee door de con-
M treien van Wanroy en Sint-An-
thonis. Hij wist, dat men hem na
if keek. Misschien wist ie ook, dat
H hij koninklijk in het zadel en
H rijdend als een prins te paard
g de levende vervulling van vele
g jongensdromen was. Harry Goos-
sens was nog pril en op de lage-
g re school, in de dagen van die
g Wanroyer met zijn motor.
Met Pierre Huijskens
J door de sport..., f
1 vwwwwvwwwwww
H Ook Harry wist van het mooie
machien. In de zomeravond ging
s tegen de deurpost van zijn
moeders huis in Sint-Anthonis
staan, tot hij in de stilte van het
H dageinde ginds in Wanroy die
motor hoorde aanslaan. Harry kon
op het geluid de keukenwekker
gelijk zetten. Iedere avond om
acht uur: jawel hoor, daar trapte
de Wanroyer zijn „stoomfiets"
3 aan. En iedere avond stond Harry
3 te luisteren met ogen waarin de
3 jongensachtige bewondering blonk
voor zoveel indrukwekkend geluid.
Het ebde even in de wijdsheid
van de Brabantse avondstilte weg,
als de Wanroyer het dorp uitreed.
Het gebas bleef dan even hangen
in het takkenwerk van de cana-
dassen, maar het waaide er subiet
§1 weer uit en schoof snel als een
=g wolk naar Sint-Anthonis, naar de
kleine Harry Goossens, op de
a dorpel van zijn moeders huis.
Kwam die wolk van zwaar ge-
rucht op hem af, dan wist hij dat
3 de Wanroyer in levende lijve niet
3 ver meer kon zijn. Daar was hij
3 al: prachtig in de bocht. Wat een
3 motor. Wat een man. Een koning
zou hem zijn statigheid in het
zadel niet hebben verbeterd. Als
hij Harry voorbijreed, kon die
even beduusd genieten van de vol
le aanblik en het volle geluid.
Was het wonder, dat in Harry's
dromen des nachts allemaal sta
tige Wanroyers op blinkende
machines rondreden? Was het
wonder, dat Harry zichzelf in
een bijzonder stoute droom plots
als een Wanroyer zag rondcros
sen op een nog fraaier machien?
Al even begrijpelijk is het, dat
Harry Goossens sinds die lang
vervlogen tijd van de gemotori
seerde dorpeling over een hart
beschikt dat voor zijn volle 500 cc
(want zo groot is dat hart) de
motor is toegewijd, de terrein
motor in het bijzonder.
Vraagt men in Sint-Tunnis
zo heet Sint-Anthonis in de
Brabantse volksmond hoe
het komt, dat daar jaarlijks een
internationale motorcross wordt
verreden, die min of meer geldt
als de opening van het interna
tionale terreinseizoen, dan stoot
men op het landelijke verhaal van
die Wanroyer ën die kleine Harry
Goossens. Die is inmiddels een
hele Piet geworden, want hij
vormt het midden van een drie
manschap, dat ieder voorjaar met
bijzonder veel moed en een gave
dosis Brabantse fantasie de we
reldberoemde cross van Sint-Tun
nis op zijn geweten neemt.
De andere twee zijn Driekus
Schut en Koos Aben. Zij zijn wat
de motorsport betreft zo nauw
met Harry en elkaar verbonden,
dat men van een drieling kan ge
wagen. Zij denken eender en zij
doen eender. Hun drieëenheid is
onwrikbaar en als beton gepaald
op het onderlinge vertrouwen. Zij
hebben elkaar de eed gezworen,
dat zo een hunner hoe dan ook
in de verdrukking komt bij de or
ganisatie van de cross zij alle
drie tegelijk „afstappen" raak
dus niet aan de een, want ge
staat op hetzelfde moment tegen
over een front Aan drie. Deze si
tuatie is de garantie voor de Tun-
nïsche wedstrijd.
Hit evenement wordt als een
zware zolder gedragen door
deze driedubbele balk. En die
draagt. Die draagt betrouwbaar
en soliede de zwaarte der ganse
onderneming. Harry belt gewoon
op van Sint-Tunnis naar Londen
als hij Leslie Archer aan de lijn
wil hebben om hem voor de cross
te strikken. Harry belt rustig
Zweden, om Nilsson en Lundin te
reigerveren. Hij telefoneert met
Duitsland en Frankrijk en hij
heeft zelfs al over de oceaan ge
sproken om een Canadees en
Amerikaan te lijmen. Want Sint-
Tunnis moet niet slechts interna
tionaal, het moet intercontinen
taal wezen, als zondag 18 maart
het deelnemersveld loeiend de
schone Brabantse dreven inraast.
„De mensen willen waar voor hun
geld". Dat is de eenvoudige slo
gan, waarvan Harry en Driekus
en Koos in simplicitate coi'dis en
met schoon geweten uitgaan, als
alles weer op poten moet. Zij zeg
gen fikse startgelden toe om de
beste terreinartiesten te krijgen
en ze hopen dan maar dat de in
komsten de uitgaven precies dek
ken.
Liefst met een reserve-marge,
a vaar uit de organisatoren de moed
voor het volgende jaar kunnen
putten. Die inkomsten zijn steeds
weer onzeker. Harry en Koos en
Driekus rekenen gewoon op de
Brabanders, op de burgers, de
buitenlui en de boeren. Zeker op
de boeren.
Die zien in de cross iets meer
dan zomaar een terreinwed
strijd voor allerhande moto
ren. Ze zien in de cross een lente-
boodscliap een duif met een
takkie, die melden komt dat er
geploegd of geëgd of gezaaid kan
worden. Al sinds 1947 hebben de
grote drie met zoveel trefzeker
heid hun wedstrijd gedateerd, dat
daags daarna de lente aanving.
Het is bijna alsof door het woe
dende motorgeraas, door de luid
ruchtige levendigheid in de beboste
contreien en de aanwezigheid in
het veld van zoveel goedgemutste
mensen, de knoppen gaan open
barsten en de lente met zijn nog
embryonale lieflijkheid uit de
winterse schalen breekt. Het ge
raas geeft het nieuwe seizoen net
dat zetje, dat het te kort komt.
De boeren tonen zich daar er
kentelijk voor. Maandag beginnen
zij hun voorjaarsactiviteiten, on
der het motto: „Een nieuwe lente,
een nieuw geluid". Het geluid der
crossers heeft er niet om gelogen,
de lente zal evenmin een teleur
stelling zijn. „Op dus naar Sint-
Tunnis", zeggen de boeren.
Als de burgers en de buitenlui
het óók zeggen, zijn Harry en
Driekus en Koos dik tevreden,
gezamenlijk zorgen de scharen
volks wei voor de 60.000 tot
70.000 gulden, die de wedstrijd
kost. Komt het kapitaal er niet
uit, dan zitten de ijverige drie
„voor het blok". Maar ook dan
zijn zij één. Dat hebben ze
twee jaar geleden kunnen be
wijzen, toen Sint-Tunnis in het
najaar moest worden verreden.
Ze kregen géén volk, zelfs de
boeren niet, die zeiden: „Jon
gens, wat nu? Jullie zijn voor-
jaars- en geen herfstboden".
VANDAAG
Televisie
Om acht uur het journaal en het
weer. Om half negen Afrika van
daag: tweede aflevering van een se
rie televisiefilms van Joachim Heidt
over Liberia. Om vijf over negen
kennismaking met het sextet Enzo
Salluzi, dat een geheel eigen reper
toire heeft en dat onder meer zal
spelen en zingen „Malaguena", een
Italiaanse tophit van Enzo Salluzi,
al spelend op de piano praat hij het
programma (in het Italiaans en En
gels aan elkaar. Om vijf over half
tien een kwartier verkeerslessen. Om
kwart over tien, tot besluit, een con
cert van het B.B.C. Symphonie Or
chestra o.l.v. Sir Malcolm Sargent,
gespeeld wordt de prelude tot de
tweede akte uit Lohengrin van Wag
ner, de Spaanse symfonie van Lalo
en variaties en fuga op een thema
van Purcell van Benjamin Britten.
De Vlaamse televisie brengt om tien
voor half vier de wielerwedstrijd Mi
laanSan Remo. Om half negen de
speelfilm „Vaders en zonen van Ma
ria Menicelli", een van de vaders is
Vittorio de Sica. Om tien uur de to
neelkroniek.
Radio
Hilversum I: Om tien voor acht de
Symfonie Gothique, opus 70 van
Charles Marie Widor, gespeeld door
Feika Asma op het orgel van de
Saint Sulpice te Parijs. Om half ne
gen de familie-reünie, een toneelspel
van T. S. Eliot, voor de microfoon
bewerkt door Cees Rijnsdorp. Om
tien uur prof. Diepenhorst over volk
en staat. Om kwart over tien Schot
se liederen, gezongen door de Schot
Andy Stewart met orkestbegeleiding.
Om 11.05 bespreekt Willem Mudde
het kerklied en zijn weg in de toon
kunst en om vijf over half twaalf
klinkt de sonate voor fluit, altviool
en harp van Claude Debussy.
Hilversum II: Een programma vol
gens vast recept: om half acht de
Flierefluiters, om vijf over acht De
Wilde Vaart, om vijf over half ne
gen „Je neemt er wat van mee"
(mevrouw Jansen met Napoleon om
de duizend gulden, de heren Moons
en Hertog atletiek en Mariene Die
trich de derde ronde en de heer
Jaspers met-Verdi), om vijf voor half
tien De melodieën-expres, om vijf
voor tién Marimba, om tien over half
elf het Radio Philharnionisch Orkest
o.l.v. Jean Fournet m.m.v. violist Jo
Juda.
UT DE ETHER
DINSDAG 20 MAART 1962.
HILVERSUM I. 402 in. 746 kc/s. 7.00
—24.00 KRO.
I KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Grammo-
foonmuziek. 7.30 Voor de jeugd. 7.45
Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Pluk de dag (gr.). 8.50
Voor de huisvrouw. 9.35 Waterstan-
[illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliuillllllllllllllllllllllllllllllllllltllllllllllljllllllllllllllllllllllllllllllllllillllülllllllllilllilift
RÜYS
Verdere groei Interunie
De N.V. Internationale Beleggings
Unie „Interunie" kan, blijkens het
verslag over 1961 wederom op een
jaar van voorspoed en groei terug
zien.
Het vermogen steeg met ruim 27
procent tot 292.64 min (v.j.
229.51 min). De waarde der aan
delen liep op tot 228 (456 pro
cent) tegen 217 (434 procent). Het
winstsaldo bedraagt 13.78 min
(f 9.19 min). Voorgesteld wordt een
dividend van 9.50 9) in contan
ten plus 5 procent (onv.) in aande
len ten laste van de agioreserve.
2048. Sandra worstelde als
een wilde kat om los te ko
men uit de ^reep van de
onverlaat, die naar een in
jectie van het gevreesde
„vergetelheid-serum" wilde
toedienen. Zij had van Estra
reeds een en ander verno
men over de uitwerking
van het gevaarlijke spul,
dat in Shastar al zoveel el
lende had veroorzaakt, via
de handen van onverant
woordelijke individuen. Op
het in bezit hebben van dat
serum stonden dan ook on
gehoord zware straffen
Het besef, dat zij met één
slag, niet alleen haar geheugen zou verliezen,
maar tevens haar verwachtingen voor de toe
komst, haar liefde voor piloot Storm en mis
schien zelfs haar spraakvermogen, scheen
haar krachten te verdubbelen. Maar luitenant
Gorda was een gespierde kerel, die in de com-
mandoschool van het ruimtevaartkader een
harde opleiding had gekregen. Herhaaldelijk
hief hij de injectiespuit op om toe te stoten,
maar steeds weer wist Sandra zich opzij te
wringen. „Wel, jou klein venijnig serpent
riep hij hijgend uit. „Het zal je... niet baten...
hoor je! En dan...!" Op dat moment sloeg
het meisje hem echter met een bovenmense
lijke krachtsinspanning de injectiespuit uit de
hand, zodat het voorwerp kletterend op de
vloer aan stukken vloog...!
den. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor de
kleuters. 10.15 Lichtbaken, lezing.
10.25 Kamermuziek (gr.). 11.00 Voor
de vrouw. 11.30 Lichte grammofoon-
muziek. 11.50 Volaanvooruit.
12.00 Middagklok noodklok. 12.04
Dansorkest en zangsolisten. 12.30
Mededelingen ten behoeve van land
en tuinbouw. 12.33 Lichte grammo-
foonmuziek. 12.50 Actualiteiten. 13.00
Nieuws. 13.15 Platennieuws. 13.40
Lichte grammofoonmuziek. 14.05
Schoolradio. 14.35 Voor de platte
landsvrouwen. 14.45 Tierelantijnen,
gevarieerd programma (herhaling
van zaterdag j.l.15.50 Koorzang
(gr.). .16.00 Voor de zieken. 16.30 Zie-
kenlof. 17.00 Voor de jeugd. 17.40
Beursberichten. 17.45 Regeringsuit
zending: Nieuws uit de Nederlandse
Antillen, door Henk Dennert. 18.00
Voor de jeugd. 18.20 Vocaal ensemble
(gr.). 18.30 Licht orkest en solisten.
19.00 Nieuws. 19.10 Actualiteiten.
19.25 Genadig trefpunt onderweg,
tweede Lijdensmeditatie. 20.00 Gram
mofoonmuziek. 20.15 Muziek, modern
en klassiek, muzikale lezing. 20.45
De laatste dag van Lissabon, hoor
spel. 22.15 22.25 Boekbespre
king. 22.30 Nieuws. 22.40 Vreemd...,
literatuur en muziek in cabaretvorm.
23.10 Wintertoer. 23.30 Lichte gram
mofoonmuziek. 23.5524.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc/s.
7.00 AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00
AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtend
gymnastiek. 7.20 Ochtendvaria (gr.).
VPRO: 7.50 Dagopening. Daarna:
VPRO-nieuws. AVRO: 8.00 Nieuws.
8.15 Lichte grammofoonmuziek. 9.00
Gymnastiek voor de vrouw. 9.10 De
groenteman. 9.15 Oude muziek (gr.).
9.40 Morgenwijding. 9.55 Een boelc
voor het geestelijk leven. 10.00 Ar
beidsvitaminen (gr.). 10.50 Voor de
kleuters. 11.00 Voor de zieken. 12.00
Zang en piano: lichte muziek. 12.20
Regeringsuitzending: Uitzending
voor de landbouw. 12.33 Licht ensem
ble en zangsolisten. 13.00 Nieuws.
13.15 Mededelingen en grammofoon
muziek. 13.25 Beursberichten. 13.30
Metropole orkest. 14 00 Brass Band
Contest 1961.14.40 Schoolradio. 15.00
Met naald en schaar. 15.30 Cello en
piano. 16.00 In het voetspoor der we
tenschap, klankbeeld. 16.15 Hawaiian
ensemble met zangsoliste. 16.30 Voor
de jeugd. 17.30 Jeugd en ritme. 17.55
New York calling. 18.00 Nieuws.
18.15 Eventueel actueel. 18.20 Piano
spel. 18.30 27e Nationaal Politie-con-
cert (II). 19.00 Voor de kleuters.
19.05 Paris vous parle. 19.10 Bel Can
to (gr.): Verkorte uitvoering van de
opera La Traviata. 20.00 Nieuws.
20.05 Klank-omrankte levens, muzi-
kaal-geïllustreerde biografie. 21.00 't
Is maar een weet, gevarieerd pro
gramma. 22.00 Bariton en piano.
22.30 Niéuws en mededelingen. 22.40
Actualiteiten. 23.00 Exotisch getinte
muziek (gr.). 23.55—24.00 Neuws.
TELEVISIEPROGRAMMA'S.
NTS: 20.00 Journaal. 20.20 Zendtijd
politieke partijen; Katholieke Volks
partij. VPRO: 20.30 Mogelijkheden in
het modevak in Nederland, documen
tair programma. 20.40 De oude
draaidoos. 21.10 Speelfilm.
VLAAMS BELGISCHE
TELEVISIEPROGRAMMA'S.
19.00 Gastprogramma. 19.30 Voor de
jeugd. .20.00 Nieuws. 20.30 Sport.
21.15 Gevoel voor recht, eenakter.
21.55 Documentair programma. 22.25
Nieuws.
FRANS BELGISCHE
TELEVISIEPROGRAMMA'S.
18.30 Voor de jongeren. 19.00 Kamer
muziek. 19.30 Filosofie en lekenmo-
raal. 20.00 Nieuws. 20.30 Speelfilm.
21.30 Lectuur voor allen. 22.15 Nws.
f Advertentie)
feuilleton
45
„Ja. Hij had ook een vrouw bij zich.
Als ik ze allebei had gedood, zou er
geen haan naar hebben gekraaid. Ik
heb gezegd, dat ik hem zou doodschie
ten als ik er ooit de kans toe kreeg,
maar nu zal hij mij vermoorden en
zweren dat het uit zelfverdediging is
gebeurd. Kom vooruit, naar de auto.
We hebben geen tijd te verliezen".
Ze lieten de slagtanden achter en
renden door de bosjes de heuvel op,
niet wetend dat van vervolging geen
sprake was.. De opzichter had andere
dingen aan zijn hoofd.
Terwijl hij middenin de open plek met
een wat verdrietig lachje tegen Pati'i-
cia zijn geweer stond te herladen,
klonk ineens een geweldig trompet
geschal. Met een ruk wendde hij zich
om naar het zo juist door hen verla
ten struikgewas en zag tot zijn schrik
M'kubwa in snelle, wat slingerende
vaart naderen, blijkbaar vol wraak
zucht. De olifant was op het geluld
van de schoten afgekomen en had de
twee menselijke wezens ontdekt waar
na hij iets van richting veranderde en
nu zwijgend maar in dodelijke ernst
op hen afstoof.
Patricia*stond als aan de grond ge
nageld. Het vreselijke schouwspel
van dat reusachtige dreigend aan- I
door Nnrflrovc Thurley
stormende dier ontstelde haar. Ze be
greep dat niets het in zijn loop kon
stuiten cn ze onder die reusachtige
zware poten zou worden vermorzeld.
Nergens in de naaste omtrek was
enige dekking of schuilplaats te be
speuren. Nog kort te voren had ze
wat spottend verklaard, dat ze als de
nood drong in een boom zou klim
men, maar Rodney's antwoord dat er
wel geen geschikte bomen bij de
hand zouden zijn was slechts al te
juist geweest. Met een wanhopige
zucht 'sloeg ze een blik op haar met
gezel. Alles hing nu immers van hem
af als er nog redding mogelijk bleek.
Zijn geweer opnemend, richtte deze
de loop langzaam op 't voorhoofd van
de olifant, juist boven de inplanting
van de slurf.
Niets aan te doen", mompelde hij ge
melijk „Sta stil; hij bereikt ons
niet".
Zijn stem klonk zo vol vertrouwen,
dat Patricig weer moed kreeg maar
toch was M'kubwa nog slechts een
twintigtal meters van hen verwijderd
toen hij schoot.
De olifant, in de kop getrofefn, hield
plotseling stil. Hij bleef als twijfelend
staan, ogenschijnlijk naar de grond
starend, terwijl bloed uit zijn nu ben
gelende slurf drupte. Toen schudde
hij duizelig de kop, draaide zich om
en liep langzaam naar de bosjes op
zij van de open plek.
..Ja, nu moet ik hem wel doden", zei
Rodney op bittere toon. Meteen loste
hij een tweede schot.
M'kubwa viel op de knieën, waarbij
zijn slagtanden diep in de grond
boorden. Een ogenblik bleef hij zo
liggen, toen rolde hij als een logge
massa omver. Hij was dood.
Rodney wendde zich tot het meisje,
dat met grote ogen naar het gevelde
monster staarde, alsof ze nog niet
aan hun redding durfde geloven.
Eensklaps begon ze hevig te beven.
Hij legde zijn geweer zorgvuldig op
de grond, deed een stap vooruit en
sloeg de armen om haar heen „Alles
is in orde, lieveling", verzekerde hij.
„Je bent volkomen veilig".
„O, Rod", fluisterde ze terwijl ze
haar hoofd tegen zijn schouder ver
borg, „ik was zo geschrokken. Ik
dacht, dat we er aan gingen, dat hij
ons nu met zijn poten zou verplette
ren. „Och", lachte ze zenuwachtig,
„gek genoeg heb ik eens gedroomd,
dat een olifant me zou doden, maar
hij was notabene rose en helemaal
zacht en sponzig".
,Ga mee naar de rivier en rust er
ven uit", hernam hij, nog steeds met I
de armen om haar lieen haar wanke
le schreden over het gras leidend.
Een omgevallen boom lag in diepe
schaduw djnht bij het tussen stenen
en rotsen murmelende water, dat
kalmerend op Patricia's geschokte
zenuwen werkte.
Rodney vleide haar voorzichtig neer,
kuste haar teder en klopte haar op
het hoofd, alsof ze een kind was. Bij
zijn schoten op de reus M'kubwa had
hij zich niet zo rustig gevoeld' als het
leek. Je wist nooit of erin zulke ogen
blikken niet iets verkeerd zou gaan:
sommige olifantshuiden zijn zo hard
als de dikste ketelplaten en tegen
dergelijke dieren zijn geweerkogels
machteloos. Als het hem niet gelukt
was, M'kubwa tot staan te brengen,
zou het beest ongetwijfeld hen beiden
hebben gedood, want ze konden zich
nergens verbergen of heenvluchten.
Hij had het gevoel alsof hij van een
torenhoog gebouw was gevallen en er
ongedeerd afgekomen
„Ik had je niet mee moeten nemen",
zei hij bedrukt. „De aanval van een
olifant is al genoeg om iemand van
streek te brengen, vooral de eerste
keer. En dan die op ons schietende
stroper!"
Hij kuste haar andermaal en niet al
leen bij wijze van troost. Nu hij na
de eerste kus niet was afgewezen,
leek het heel natuurlijk dat hij er
mee doorging!
Patricia keek hem blozend aan en zei
met een zwak glimlachje om haar
preutse mondje: „Zeg eens. Gervase
Rodney, ben je bezig" me het bof te
maken?"
„Och", grinnikte hij beschaamd, „ik
weet wel, dat het ogenblik slecht ge
kozen is, maar ik kan er niets aan
doen. Je hebt je schitterend gehou
den!"
Ze nam het compliment blijkbaar
goed op.
„Ja" hernam ze, „ik had het begin
me anders gedacht, maar zo is het
ook in orde nietwaar?"
„En of liet in orde is!" riep Rodney
geestdriftig, terwijl hij haar ander
maal omhelsde en nog inniger kuste.
Ze liet hem even begaan en zei toen
wat ondeugend: „Ik geloof heus, dat
ik ie liefheb, jou grote domkop! Je
hebt me bijna laten vermoorden en
nu handel je zo! Ik kreeg geen enke
le kans; je hebt de vesting by verras
sing genomen".
Rodney staarde haar als betoverd
aan. „Ik probeerde het in elk geval",
gaf hy eerlijk toe. „Daarom vroeg ik
je, met me mee te gaan. Och, ik ben
eenvoudig dol op je, was net al dc
eerste keer toen ik je zag" (hij was
blijkbaar zijn indruk bij dc ontmoe
ting ten huize van Lord Talant ver
geten!). ,,'t Is allemaal zo wonder
lijk gelopen, maar nu weet ik het; je
bent het heerlijkste irjeisje dat ik ooit
heb gekend!"
Patricia keek hem met van geluk
schitterende ogen aan. De ontzetten
de belevenissen van zoéven schenen
nu reeds lang geleden, want dit was
voor haar het grote ogenblik. „Vind
je dat heus-1" vroeg ze, alsof ze naar
meer van die uitspraken verlangde!
Rodney liet zich natuurlijk niet on
betuigd.-
Een poosje later zei hij echter heel
zakelijk. „Blijf nu hier zitten, schat
en rust uit. Ik ga eens naar de oli
fant kijken".
„Neen, dat doe je niet!" verklaarde
Patricia, nu weer autoritair als te vo
ren. „Ik wil je niet uit het gezicht
verliezen. Hoe weet je of niet een
stroper, misschien zelfs een andere
olifant hier in de buurt zal komen en
korte metten met me maken? Breng
me eerst naar het huis terug, dan
kun je daar wat mannen bij elkaar
halen en met hen erop uit gaan. De
olifant, die je hebt neergeschoten, zal
heus wel blijven liggen, nietwaar?"
„Goed dan", antwoordde hij vrolijk.
„We zullen naar de auto gaan. Van
daag kan ik in elk geval tocli niets
meer doen; het zal gauw donker
zijn".
Onderweg vroeg hij ernstig: „Wat
zal je grootvader zeggen als hij dit
hoort?"
„Ik weet het niet", zei Patricia,
„maar hij zal er wel om lachen".
Dat achtte Rodney onwaarschijnlijk,
„Ja, maar jij bent rijk en bovendien
zijn erfgename; is hij niet je voogd?
Zou hij niet denken, dat het mij om je
geld te doen was?"
(Wordt vervolgd.)
