tlm positie -rsen Complete gezinnen wonen van één kamer met een in „huizen" vlierinkje iMMMi KOOP „DIEPVRIES" MET KENNIS VAN ZAKEN POSITIEKLEDING Nieuwe brochure over ZATERDAG 3 MAART 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 19 toch charmant gekleed met I japonnen r pakjes tot OZOUfO Toen ik dezer dagen tweemaal toe vallig geconfronteerd werd met het verschijnsel „roddel", werd het mij weer een duidelijk hoe mach teloos men staat tegenover dit on voorstelbaar giftig maatschappelijk kwaad. Want komt een roddelaarster (het is een wel bij uitstek vrouwelijke vrije tijdsbesteding) eens ronduit aan boord met uw afkeuring: zij gaat hoofd schuddend heen in de onthutste zeker heid dat er aan het zedelijk besef van zo'n onontvankelijke toehoorster alles mankeert. Een schandaaltje horen en er niet verontwaardigd genoeg over zijn om het dóór te geven dat geeft te denken. De eerste die mij een kijk gaf op deze eigenaardige mentaliteit was een jon gedame die. naar mijn bescheiden me ning. nu niet de aangewezen persoon was voor redelijke verontwaardiging. Ik kende haar van dichtbij en wist daardoor, dat zij, tegen de uitdrukke lijke wil en waarschuwingen van de wederzijdse ouders in. een huwelijk met een nietsnut van een man had ge forceerd. Het speet mij voor haar, want zij had beter verdiend dan het leven van zorg. armoede, onrust en teleurstelling dat haar onbezonnen stap achter zich aansleepte. Maar dat juist zij het was, die mij een keer aanklampte met een verhaal over een jonge weduwnaar, die kort na de dood, van zijn vrouw weer op trouwen stond hij moest zich scha men dat bracht mij toch wel even van mijn stuk. En alle argumenten die ik aanvoerde ten gunste van deze man, die met een paar kleine kinderen was achtergeble ven en getobd had met incompetente huishoudsters scheen zij mij nog kwalijk te nemen ook. De tweede die het met een hartig nummertje moreel afgrijzen probeerde was een gedienstige, die zich allang had afgevraagd of ik wel helemaal normaal was, en dit nu tot haar ontsteltenis bevestigd zag. Zij had namelijk tot haar leedwezen moeten constateren dat ik, in de ge zellige beslotenheid van twee vrou wen binnen vier muren, nog nooit eens met een interessant verhaal over een of andere zondares was komen aandragen. Daarom kwam zij. nu maar eens met een smakelijk stukje roddel op de proppen. Het betrof een magistraat, een-man van aanzfèri en gezag, die dc laatste tijd voortdurend gesignaleerd was als geregeld bezoeker van een alleenwonende juffrouw. Ik antwoordde haar, kortaf cn wat verstrooid, omdat mijn boek mij méér- boeide: dat ik daarover geen oordeel had en het mij ook niet aanging. Had zij in persoon deze edelachtbare heer op overspel betrapt Néé Dan moest zij mij die praatjes ook besparen. Ik heb iemand nog nooit zo tot gapens toe verbijsterd gezien. Wat was dat voor een mentali teit om zich niet te willen opwinden over een gedrag waarvan iedereen, ie-der-een schande sprak Zoiets had zij nog nooit beleefd, en bij zo'n onverschillige werkgeefster kon zij het op den duur ook niet uit houden. Dan ging zij maar liever bij iemand werken aan wie je nog eens wat kwijt kon. Ik heb mij er maar bij neergelegd, en haar laten vertrekken toen dit roddel- vrij klimaat haar te machtig wérd. Want ik gaf het op haar bij te bren gen. dat het gedrag van mijn mede mensen mij weliswaar altijd sterk boeit uit psychologisch oogpunt, en dat ik een open oog heb voor hun on gedachte slechtheid zowel als voor hun onverwachte goedheid maar dat ik mij niet geroepen voel als hun rechter op te treden. En dat laatste doodeenvoudig omdat ik niet voldoende kennis bezit van al hun drijfveren en beweegredenen, die hun gedrag zo niet verontschuldigen dan wel begrijpelijk maken. Dat iemand met een dergelijk standpunt in de ogen van meni ge ijverige roddelaarster een hoogst onmaatschappelijk wezen moet lijken vind ik wel spijtig voor haar. maar niet onoverkomelijk. Iets anders is echter de vraag, die mij oprecht bezig houdt, en waar ik met mijn verstand niet bij kan: Wat be zielt iemand die een roddeltje over de ze of gene in de wereld brengt? Is het niet veel menselijker en mo reler om de bewijzen maar voor zich te houden, de bedrogen vrouw haar gemoedsrust niet te ont roven en het aan haarzelf over te la ten om het te ontdekken? Misschien bestaat er dan nog een barmhartige kans dat de ontrouwe echtvriend tot inkeer komt. al was het alleen maar doordat hij bemerkt dat alle verandering nog geen verbe tering is en als een wijzer en voor zichtiger man bij zijn niets vermoe dende echtvriendin terugkeert. Het helpt natuurlijk niet, maar toch waag ik het te '.-ragen aan de op rod del beluste die mogelijk een verstrooid oog in deze kolom slaat: Zou het voor uw en ons aller zedelijk peil niet be- vorderlijker zijn als U eens de oude wijsheid van horen, zien en zwijgen ging betrachten Want hebt U nu werkelijk in uw lege tijd niets beters te doen SASKIA Saneringsplannen zijn er wel maar de mogelijkheden niet (Van onze redactrice) Hobbelige keiwegjes, smalle steegjes, vermoeid tegen elkaar aan leunende huisjes, waarvan het houtwerk over het algemeen een fris verfje heeft, propere gordijntjes voor de ramen, helder wasgoed aan de lijnen (bijna op straat), honden, spelende kinderen en pratende huismoeders. Ziehier een vrij rooskleurig beeld van straten en steegjes, zoals men ze, bijvoorbeeld, vindt in Sint-Maartensdijk, maar ook elders in de provincie Zeeland en elders in het gehele land. Deze straten en steegjes brengen de fototoestellen van buitenlandse toeristen tevoor schijn, maar ze zijn de zorgenkinderen van de gemeentebesturen. Ook van het gemeentebestuur van Sint-Maartensdijk, waar men een tachtig tot honderd woningen op de lijst heeft staan, die nodig vervangen moeten worden. Niet graag weg Deze krotwoningen, want dat is het enige woord, dat er voor past, al zien ze er zo op het oog keu rig netjes uit. heeft Sint-Maar tensdijk voornamelijk in De Ark, Blauwstraat, Kcethil, Achter de Wallen en Vijfzinnen. Hoe en wanneer ze vervangen worden Men weet het niet; men ziet voor alsnog geen oplossing. En de mensen, die er wonen? We zijn er eens gaan praten met een paar huisvrouwen, waar we har telijk en gastvrij werden ontvan gen. „Jullie moeten een kopje thee met een koekje hebben", besliste de 67-jarige mevrouw P. J. Ver- meulen-van Gorzel uit de Blauw straat. En pas toen ze dat had verzorgd wilde ze wel vertellen, dat zij en haar man al achttien jaar in dé Blauwstraat wonen en dat ze er niet graag weg willen, want „op onze leeftijd, als je van de A.Ó.W. krijgt, kun je geen der tien of veertien gulden in de week betalen voor een ander huis", zo zei ze het. En met de buurt had ze het goed getroffen, vond ze. Zelf kan ze geen letter meer lezen, maar een 85-jarige buurvrouw van een paar huizen verderop. Ook mevrouw van 't Hof heeft zorgen, want waar moet haar I zoon straks zijn huiswerk ma- I ken, als hij eenmaal op de mu- I lo is? Niet alleen dc Amerikaanse, ook de Europese huisvrouw koopt tegen woordig regelmatig levensmiddelcn- uit-diepvries en daarom heeft men in Duitsland gemeend, dat het wel nuttig is om dc huisvrouw bepaalde richtlijnen inzake de aankoop van die produkten te geven. Die richtlij nen zijn niet alleen voor dc huis vrouw. maar ook voor de detaillist van belang. Het voornaamste punt betreft namelijk de installatie, waarin de diepvriesprodukten in de winkels zijn opgeslagen. Zo'n installatie mag bijvoorbeeld geen dikke laag ijsafzet ting vertonen, omdat dit een door- en-door koeling van de levensmidde len verhindert: bij de aankoop moe ten de produkten namelijk nog steeds „diepgevroren" in de ruimste zin des woords zijn. Hieruit volgt dat men zéker geen ..diepvrieskost" moet kopen, die op het moment van de aankoop buiten de installatie bewaard wordt! Het kopen van pakken diepvries die zo hoog zijn opgestapeld dat ze boven en over de randen van dc koel kast uitpuilen, wordt al1 evenmin aanbevolen. Waarop de diepvries-kopende huis vrouw verder nog moet. letten Op schoon en onbeschadigd verpakkings- materiaal, Waarop bovendien duide- lijk soort en samenstelling van de inhoud alsmede de naam van fabri kant of leverancier staan aangege ven. Naamloze of onverpakte pro dukten worden afgeraden. En ten slotte nog dit advies: koop artikelen die vóór het bereiden moeten worden ontdooid, vooral op tijd! Anders komt de maaltijd onnodig laat ter tafel. leest haar elke avond het be langrijkste nieuws uit de krant voor. Fietsen uitbesteed Een heel ander geluid hoorden we van haar linkerbuurvrouw, de jonge mevrouw B. Dane-Nelissen, die met haar man en hun water- vlugge dochtertje Helma (nog geen jaar oud loopt al als een kievit) in eenzelfde woning zit als mevrouw Vermeulen. Een ka mer, een gangetje en een vlierin kje. In de gang wordt gekookt en gewassen, daar staan de aard appels en de kolen, de kolenkit, de wasmand en de wasketel. De fietsen staan bij haar moeder, de bromfiets bij andere familie en de kinderwagen op de vliering, waar het echtpaar ook slaapt, want in de kamer heeft men dc bedsteden weg laten slopen. Die waren veel te vochtig. De kamer is keurig behangen en modern gemeubileerd. Zo te zien een ge- zelige woning, maar alleen om te zien. De w.c. blijkt buitenshuis te zijn, een tweehonderd meter lopen. Daar is uiteraard geen waterspoe ling en geen licht. „Hadden we maar een schuurtje, dan was alles al een stuk gemakkelijker", zucht de jonge huisvrouw. Haar moeder, mevrouw A. Nelis- sen-van Poortvliet, die daar juist op bezoek is, beaamt het. En zij kan er van meepraten, want zij woont in de Vijfzinnen, waar ze het overigens nogal getroffen heeft. De huur is zelfs iets min der dan de twee gulden per week, die haar dochter betaalt. Boven dien heeft ze daar een beter huis en een schuurtje. Zij en haar man willen daar niet weg. Parallel aan de Blauwstraat i Sint-Maartensdijk loopt De Ark. Men kan er moeilijk de weg vinden, want alles loopt door en in elkaar en de huizen zijn vrij achteloos van huis nummers voorzien. Zo lijkt het althans voor een vreemdeling. In Keethil brachten wij ons laat ste bezoek. Daar kwamen we te recht bij mevrouw A. C. van 't Hof-van Houdt. De was hing boven de kachel in de kamer, want buiten kon niets worden op gehangen, omdat er in het smalle steegje geen ruimte is voor was lijnen. In de kamer wordt ge kookt, gegeten, gewoond, daar moet alles worden opgeborgen, wat een gezin van vier mensen, vader, moeder en twee zoons van respectievelijk 11 cn 12 jaar, no dig hebben. Op de zolder zijn twee ruimtes afgeschoten als slaapplaatsen. Fietsen kunnen er niet meer bij. die roesten buiten weg. „Volgend jaar gaat onze oudste zoon naar de mulo. Hoe dat moet, ik weet het niet. Er is geen ruim te, om Hem rustig te laten le ren", vertelt mevrouw Van 't Hof. Haar man is de hele dag van huis. Hij werkt in de Rotterdamse havens.' „Wilt U daar dan niet liever in de buurt wonen?", vra gen we. „Tja, ach, een huur van twintig gulden in de week is daar misschien gewoon, maar voor ons is het een hele over gang", zegt onze gastvrouw, van wie we echter ook optimistische dingen horen. Over de gezellige gemeenschap van de vier gezinnen in haar kleine steegje, over de behulp zaamheid en de saamhorigheid. Op het gemeentehuis hebben ze Mevrouw Vermeulen, (links) rustte niet voor ze ons een kopje thee had gegeven. Me vrouw Dane (rechts) met haar dochtertje Helma: ,jDolgraag een ander huis". fFoto's P.Z.C.) Saamhorigheid pas te horen gekregen, dat het zeker nog wel twee jaar zal du ren, voor er kans is op een ander huis In Sint Maartensdijk werd onge veer vier en een half jaar geleden al een saneringsplan opgemaakt voor genoemde straten en steeg jes. Het bleek echter niet te reali seren. Een nieuw schetsontwerp staat nu op stapel, waar niet de Vijfzinnen in is opgenomen. Op korte termijn echter zal er nog maar weinig veranderen Het kan eenvoudig niet, hoe graag men dat ook op het gemeentehuis zou willen. Gelukkig voor mevrouw Vermeulen, die niet weg wil uit de Blauwstraat. sneu voor haar jonge buurvrouw. Maar hoe men er ook over denkt, de huisvrou wen roeien hier met de riemen, die zij hebben en zij doen dat met een bewonderingswaardig aan passingsvermogen en vaak met een respect afdwingend uithou dingsvermogen. Dit kapsel van Steiner tvera een dezer dagen in Londen ge presenteerd. Het wordt over dag zonder bloernversiering gedragen, muar in de avond uren hoort de enorme bloesem tak erbij. Niemand heeft ver klapt of het erg onhandig is, zo'n gevaarte op het hoofd. Eerst sieradendan pas de uitzet Wie zei daar, dat het dagelijks le ven tegenwoordig zo duur is dat er nauwelijks geld overblijft om eens wat kleding en „opschik" te kopen? Voor haar het volgende citaat (over streek-sieraden) uit het vakblad „Edelmetaal": Goud en zilver kocht men voor het leven. Lonen en inkomsten waren laag. Een zestienjarig dienstmeisie verdiende in 1900 tweeendertig gulden per.... half jaar, met de kost. Een eerste klas kanten muts kostte toen reeds ca. 50, gouden krullen zo onge veer 100 het paar, gouden spel den met pareltjes jO, juwelen spelden 75. Dat alles in een tijd dat een landarbeider zes a zéven gulden per week verdiende en daarmee met een gezin moest rondkomen. En toch kwamen de sieraden er.' Toch hadden de meeste vrouwen een paar gouden krullen en een paar spelden. Al het geld dat de meisje konden overhouden (en veel uitgaven wa ren er toen niet) werd bestemd om die gouden sieraden te krij gen; daar spaarde men eerst voor. Daarna voor de uitzet..," Die meisjes van 1900 mogen dan het beioemde spreekwoord over „a thing of beauty" niet gekend hebben, ze brachten het wel degelijk in de prak tijk! Pakjes, japonnen, rokken en blouses. SCHELDESTRAAT 20-22 VLISSINGEN ALLES OVER VLOERBEDEKKING oea Mowew Het gezegde dat men op zeker ogen blik „door de bomen het bos niet meer ziet", mag tegenwoordig ook wel worden toegepast op het begrip vloerbedekking! Want wie weet ze nog uit elkaar te houden: sïsal en sisaljabo, Chinese zeegrasmat en Terschellingermat, plaktapij't, tufted en vilttapjjt? En wie kan op het eer ste gezicht het verschil zien tussen bouclé en verzetbouclé, tussen mo quette en frisé moquette? Wie weet wat „molican" is, en wat is „viltana" nou weer? Wat de laatste vraag betreft: moli can bestaat uit gevlochten maisbla- den die tot tegels zijn genaaid, welke vervolgens weer tot een mat worden samengevoegd, en viltana is een vilt- tapijt, in de rug waarvan nylon is verwerkt. Die gegevens kan men tussen heel veel andere vinden in de nieuwste uitgave van de Stich ting Goed Wonen: de brochure „Vloerbedekking". Als ooit een brochure in een behoef te heeft voorzien zoals men dat noemt, dan is het deze wel! Het is een overzichtelijk en duidelijk ge- illustreerde wegwijzer in de doolhof van moderne vloerbedekkingsmate rialen en de samenstellers hebben ernaar gestreefd zoveel mogelijk eigenschappen (en eventuele onheb belijkheden) van de verschillende soorten te vermelden. Want de ideale vloerbedekking is blijkbaar nog altijd niet uitgevonden- Elk materiaal, ook het modernste, heeft nog steeds voor- en nadelen: een goedkope en vaak vrij sterke soort kan verkleuren of is moeilijk schoon te houden, een duurdere soort kan mooi zijn maar méér zorg vra gen én bij aanschaf het budget zwaar belasten. In het boekje „Vloerbedekking" wordt het allemaal behandeld: het belang van de juiste ondervloer, sa menstelling en eigenschappen van de zogenaamde „gladde vloerbedekkin gen" (waartoe tegenwoordig ook het plastic behoort), bijzonderheden over houtvloeren en stenen vloeren. De grootste groep vormen de ruwe vloer bedekkingen en hun eigenschappen worden uitvoerig behandeld. Het gros der lezers zal uit dit hoofdstuk onge twijfeld de meeste voorlichtine kun nen putten, temeer daar ook dc rei nigingsmogelijkheden van de verschil lende tapijtsoorten worden bespro ken. Prijzen en merken worden even eens vermeld in het boekje. Deze waardevolle wegwijzer kost een gulden: wie hem schriftelijk wil be stellen, kan dit uitsluitend doen door storting van 1,25 op postgiro 13500 (ten name van gemeentegiro Amster dam, ten gunste van Goed Wonen W 2002). bouclé plaktapijt tufted Bouclé of moquetteplaktapijt of tuftedDe brochure „Vloer bedekking" van de stichting Goed Wonen laat precies zien hoe al die vloerbedekkingen in elkaar zitten, wat hun eigen schappen en aansclmffingskos- ten zijn, en hoe men ze op de beste manier kan onderhou den. Advertentie) Krotwoningen in Sint Maartensdijk

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 21