tlm
positie -rsen
Complete gezinnen wonen
van één kamer met een
in „huizen"
vlierinkje
iMMMi
KOOP „DIEPVRIES" MET
KENNIS VAN ZAKEN
POSITIEKLEDING
Nieuwe brochure over
ZATERDAG 3 MAART 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
19
toch charmant gekleed met
I japonnen
r pakjes
tot OZOUfO
Toen ik dezer dagen tweemaal toe
vallig geconfronteerd werd met
het verschijnsel „roddel", werd
het mij weer een duidelijk hoe mach
teloos men staat tegenover dit on
voorstelbaar giftig maatschappelijk
kwaad.
Want komt een roddelaarster (het is
een wel bij uitstek vrouwelijke vrije
tijdsbesteding) eens ronduit aan boord
met uw afkeuring: zij gaat hoofd
schuddend heen in de onthutste zeker
heid dat er aan het zedelijk besef van
zo'n onontvankelijke toehoorster alles
mankeert. Een schandaaltje horen en
er niet verontwaardigd genoeg over
zijn om het dóór te geven dat geeft
te denken.
De eerste die mij een kijk gaf op deze
eigenaardige mentaliteit was een jon
gedame die. naar mijn bescheiden me
ning. nu niet de aangewezen persoon
was voor redelijke verontwaardiging.
Ik kende haar van dichtbij en wist
daardoor, dat zij, tegen de uitdrukke
lijke wil en waarschuwingen van de
wederzijdse ouders in. een huwelijk
met een nietsnut van een man had ge
forceerd.
Het speet mij voor haar, want zij had
beter verdiend dan het leven van zorg.
armoede, onrust en teleurstelling dat
haar onbezonnen stap achter zich
aansleepte.
Maar dat juist zij het was, die mij een
keer aanklampte met een verhaal
over een jonge weduwnaar, die kort
na de dood, van zijn vrouw weer op
trouwen stond hij moest zich scha
men dat bracht mij toch wel even
van mijn stuk.
En alle argumenten die ik aanvoerde
ten gunste van deze man, die met een
paar kleine kinderen was achtergeble
ven en getobd had met incompetente
huishoudsters scheen zij mij nog
kwalijk te nemen ook.
De tweede die het met een hartig
nummertje moreel afgrijzen
probeerde was een gedienstige,
die zich allang had afgevraagd of ik
wel helemaal normaal was, en dit nu
tot haar ontsteltenis bevestigd zag.
Zij had namelijk tot haar leedwezen
moeten constateren dat ik, in de ge
zellige beslotenheid van twee vrou
wen binnen vier muren, nog nooit
eens met een interessant verhaal over
een of andere zondares was komen
aandragen.
Daarom kwam zij. nu maar eens met
een smakelijk stukje roddel op de
proppen. Het betrof een magistraat,
een-man van aanzfèri en gezag, die dc
laatste tijd voortdurend gesignaleerd
was als geregeld bezoeker van een
alleenwonende juffrouw.
Ik antwoordde haar, kortaf cn wat
verstrooid, omdat mijn boek mij méér-
boeide: dat ik daarover geen oordeel
had en het mij ook niet aanging. Had
zij in persoon deze edelachtbare heer
op overspel betrapt Néé Dan moest
zij mij die praatjes ook besparen.
Ik heb iemand nog nooit zo tot
gapens toe verbijsterd gezien.
Wat was dat voor een mentali
teit om zich niet te willen opwinden
over een gedrag waarvan iedereen,
ie-der-een schande sprak
Zoiets had zij nog nooit beleefd, en
bij zo'n onverschillige werkgeefster
kon zij het op den duur ook niet uit
houden. Dan ging zij maar liever bij
iemand werken aan wie je nog eens
wat kwijt kon.
Ik heb mij er maar bij neergelegd, en
haar laten vertrekken toen dit roddel-
vrij klimaat haar te machtig wérd.
Want ik gaf het op haar bij te bren
gen. dat het gedrag van mijn mede
mensen mij weliswaar altijd sterk
boeit uit psychologisch oogpunt, en
dat ik een open oog heb voor hun on
gedachte slechtheid zowel als voor
hun onverwachte goedheid maar
dat ik mij niet geroepen voel als hun
rechter op te treden.
En dat laatste doodeenvoudig omdat
ik niet voldoende kennis bezit van al
hun drijfveren en beweegredenen, die
hun gedrag zo niet verontschuldigen
dan wel begrijpelijk maken.
Dat iemand met een dergelijk
standpunt in de ogen van meni
ge ijverige roddelaarster een
hoogst onmaatschappelijk wezen moet
lijken vind ik wel spijtig voor haar.
maar niet onoverkomelijk.
Iets anders is echter de vraag, die mij
oprecht bezig houdt, en waar ik met
mijn verstand niet bij kan: Wat be
zielt iemand die een roddeltje over de
ze of gene in de wereld brengt?
Is het niet veel menselijker en mo
reler om de bewijzen maar voor
zich te houden, de bedrogen
vrouw haar gemoedsrust niet te ont
roven en het aan haarzelf over te la
ten om het te ontdekken?
Misschien bestaat er dan nog een
barmhartige kans dat de ontrouwe
echtvriend tot inkeer komt. al was
het alleen maar doordat hij bemerkt
dat alle verandering nog geen verbe
tering is en als een wijzer en voor
zichtiger man bij zijn niets vermoe
dende echtvriendin terugkeert.
Het helpt natuurlijk niet, maar toch
waag ik het te '.-ragen aan de op rod
del beluste die mogelijk een verstrooid
oog in deze kolom slaat: Zou het voor
uw en ons aller zedelijk peil niet be-
vorderlijker zijn als U eens de oude
wijsheid van horen, zien en zwijgen
ging betrachten
Want hebt U nu werkelijk in uw lege
tijd niets beters te doen
SASKIA
Saneringsplannen zijn er wel maar
de mogelijkheden niet
(Van onze redactrice)
Hobbelige keiwegjes, smalle steegjes, vermoeid tegen elkaar aan
leunende huisjes, waarvan het houtwerk over het algemeen een fris
verfje heeft, propere gordijntjes voor de ramen, helder wasgoed aan
de lijnen (bijna op straat), honden, spelende kinderen en pratende
huismoeders. Ziehier een vrij rooskleurig beeld van straten en steegjes,
zoals men ze, bijvoorbeeld, vindt in Sint-Maartensdijk, maar ook elders
in de provincie Zeeland en elders in het gehele land. Deze straten en
steegjes brengen de fototoestellen van buitenlandse toeristen tevoor
schijn, maar ze zijn de zorgenkinderen van de gemeentebesturen. Ook
van het gemeentebestuur van Sint-Maartensdijk, waar men een tachtig
tot honderd woningen op de lijst heeft staan, die nodig vervangen
moeten worden.
Niet graag weg
Deze krotwoningen, want dat is
het enige woord, dat er voor past,
al zien ze er zo op het oog keu
rig netjes uit. heeft Sint-Maar
tensdijk voornamelijk in De Ark,
Blauwstraat, Kcethil, Achter de
Wallen en Vijfzinnen. Hoe en
wanneer ze vervangen worden
Men weet het niet; men ziet voor
alsnog geen oplossing.
En de mensen, die er wonen? We
zijn er eens gaan praten met een
paar huisvrouwen, waar we har
telijk en gastvrij werden ontvan
gen.
„Jullie moeten een kopje thee
met een koekje hebben", besliste
de 67-jarige mevrouw P. J. Ver-
meulen-van Gorzel uit de Blauw
straat. En pas toen ze dat had
verzorgd wilde ze wel vertellen,
dat zij en haar man al achttien
jaar in dé Blauwstraat wonen en
dat ze er niet graag weg willen,
want „op onze leeftijd, als je van
de A.Ó.W. krijgt, kun je geen der
tien of veertien gulden in de
week betalen voor een ander
huis", zo zei ze het.
En met de buurt had ze het
goed getroffen, vond ze. Zelf
kan ze geen letter meer lezen,
maar een 85-jarige buurvrouw
van een paar huizen verderop.
Ook mevrouw van 't Hof heeft
zorgen, want waar moet haar I
zoon straks zijn huiswerk ma- I
ken, als hij eenmaal op de mu- I
lo is?
Niet alleen dc Amerikaanse, ook de
Europese huisvrouw koopt tegen
woordig regelmatig levensmiddelcn-
uit-diepvries en daarom heeft men
in Duitsland gemeend, dat het wel
nuttig is om dc huisvrouw bepaalde
richtlijnen inzake de aankoop van
die produkten te geven. Die richtlij
nen zijn niet alleen voor dc huis
vrouw. maar ook voor de detaillist
van belang. Het voornaamste punt
betreft namelijk de installatie, waarin
de diepvriesprodukten in de winkels
zijn opgeslagen. Zo'n installatie mag
bijvoorbeeld geen dikke laag ijsafzet
ting vertonen, omdat dit een door-
en-door koeling van de levensmidde
len verhindert: bij de aankoop moe
ten de produkten namelijk nog steeds
„diepgevroren" in de ruimste zin des
woords zijn.
Hieruit volgt dat men zéker geen
..diepvrieskost" moet kopen, die op
het moment van de aankoop buiten
de installatie bewaard wordt! Het
kopen van pakken diepvries die zo
hoog zijn opgestapeld dat ze boven
en over de randen van dc koel
kast uitpuilen, wordt al1 evenmin
aanbevolen.
Waarop de diepvries-kopende huis
vrouw verder nog moet. letten Op
schoon en onbeschadigd verpakkings-
materiaal, Waarop bovendien duide-
lijk soort en samenstelling van de
inhoud alsmede de naam van fabri
kant of leverancier staan aangege
ven. Naamloze of onverpakte pro
dukten worden afgeraden. En ten
slotte nog dit advies: koop artikelen
die vóór het bereiden moeten worden
ontdooid, vooral op tijd! Anders komt
de maaltijd onnodig laat ter tafel.
leest haar elke avond het be
langrijkste nieuws uit de krant
voor.
Fietsen uitbesteed
Een heel ander geluid hoorden
we van haar linkerbuurvrouw, de
jonge mevrouw B. Dane-Nelissen,
die met haar man en hun water-
vlugge dochtertje Helma (nog
geen jaar oud loopt al als een
kievit) in eenzelfde woning zit
als mevrouw Vermeulen. Een ka
mer, een gangetje en een vlierin
kje. In de gang wordt gekookt
en gewassen, daar staan de aard
appels en de kolen, de kolenkit,
de wasmand en de wasketel. De
fietsen staan bij haar moeder,
de bromfiets bij andere familie en
de kinderwagen op de vliering,
waar het echtpaar ook slaapt,
want in de kamer heeft men dc
bedsteden weg laten slopen. Die
waren veel te vochtig. De kamer
is keurig behangen en modern
gemeubileerd. Zo te zien een ge-
zelige woning, maar alleen om te
zien.
De w.c. blijkt buitenshuis te zijn,
een tweehonderd meter lopen.
Daar is uiteraard geen waterspoe
ling en geen licht. „Hadden we
maar een schuurtje, dan was alles
al een stuk gemakkelijker", zucht
de jonge huisvrouw.
Haar moeder, mevrouw A. Nelis-
sen-van Poortvliet, die daar juist
op bezoek is, beaamt het. En zij
kan er van meepraten, want zij
woont in de Vijfzinnen, waar ze
het overigens nogal getroffen
heeft. De huur is zelfs iets min
der dan de twee gulden per week,
die haar dochter betaalt. Boven
dien heeft ze daar een beter huis
en een schuurtje. Zij en haar man
willen daar niet weg.
Parallel aan de Blauwstraat i
Sint-Maartensdijk loopt De
Ark. Men kan er moeilijk de
weg vinden, want alles loopt
door en in elkaar en de huizen
zijn vrij achteloos van huis
nummers voorzien. Zo lijkt het
althans voor een vreemdeling.
In Keethil brachten wij ons laat
ste bezoek. Daar kwamen we te
recht bij mevrouw A. C. van
't Hof-van Houdt. De was hing
boven de kachel in de kamer,
want buiten kon niets worden op
gehangen, omdat er in het smalle
steegje geen ruimte is voor was
lijnen. In de kamer wordt ge
kookt, gegeten, gewoond, daar
moet alles worden opgeborgen,
wat een gezin van vier mensen,
vader, moeder en twee zoons van
respectievelijk 11 cn 12 jaar, no
dig hebben. Op de zolder zijn
twee ruimtes afgeschoten als
slaapplaatsen. Fietsen kunnen er
niet meer bij. die roesten buiten
weg.
„Volgend jaar gaat onze oudste
zoon naar de mulo. Hoe dat moet,
ik weet het niet. Er is geen ruim
te, om Hem rustig te laten le
ren", vertelt mevrouw Van 't Hof.
Haar man is de hele dag van
huis. Hij werkt in de Rotterdamse
havens.' „Wilt U daar dan niet
liever in de buurt wonen?", vra
gen we. „Tja, ach, een huur van
twintig gulden in de week is
daar misschien gewoon, maar
voor ons is het een hele over
gang", zegt onze gastvrouw, van
wie we echter ook optimistische
dingen horen.
Over de gezellige gemeenschap
van de vier gezinnen in haar
kleine steegje, over de behulp
zaamheid en de saamhorigheid.
Op het gemeentehuis hebben ze
Mevrouw Vermeulen, (links)
rustte niet voor ze ons een
kopje thee had gegeven. Me
vrouw Dane (rechts) met haar
dochtertje Helma: ,jDolgraag
een ander huis".
fFoto's P.Z.C.)
Saamhorigheid
pas te horen gekregen, dat het
zeker nog wel twee jaar zal du
ren, voor er kans is op een ander
huis
In Sint Maartensdijk werd onge
veer vier en een half jaar geleden
al een saneringsplan opgemaakt
voor genoemde straten en steeg
jes. Het bleek echter niet te reali
seren. Een nieuw schetsontwerp
staat nu op stapel, waar niet de
Vijfzinnen in is opgenomen. Op
korte termijn echter zal er nog
maar weinig veranderen Het kan
eenvoudig niet, hoe graag men
dat ook op het gemeentehuis zou
willen. Gelukkig voor mevrouw
Vermeulen, die niet weg wil uit
de Blauwstraat. sneu voor haar
jonge buurvrouw. Maar hoe men
er ook over denkt, de huisvrou
wen roeien hier met de riemen,
die zij hebben en zij doen dat met
een bewonderingswaardig aan
passingsvermogen en vaak met
een respect afdwingend uithou
dingsvermogen.
Dit kapsel van Steiner tvera
een dezer dagen in Londen ge
presenteerd. Het wordt over
dag zonder bloernversiering
gedragen, muar in de avond
uren hoort de enorme bloesem
tak erbij. Niemand heeft ver
klapt of het erg onhandig is,
zo'n gevaarte op het hoofd.
Eerst sieradendan
pas de uitzet
Wie zei daar, dat het dagelijks le
ven tegenwoordig zo duur is dat er
nauwelijks geld overblijft om eens
wat kleding en „opschik" te kopen?
Voor haar het volgende citaat (over
streek-sieraden) uit het vakblad
„Edelmetaal":
Goud en zilver kocht men voor
het leven. Lonen en inkomsten
waren laag. Een zestienjarig
dienstmeisie verdiende in 1900
tweeendertig gulden per.... half
jaar, met de kost. Een eerste klas
kanten muts kostte toen reeds
ca. 50, gouden krullen zo onge
veer 100 het paar, gouden spel
den met pareltjes jO, juwelen
spelden 75. Dat alles in een
tijd dat een landarbeider zes a
zéven gulden per week verdiende
en daarmee met een gezin moest
rondkomen. En toch kwamen de
sieraden er.' Toch hadden de
meeste vrouwen een paar gouden
krullen en een paar spelden. Al
het geld dat de meisje konden
overhouden (en veel uitgaven wa
ren er toen niet) werd bestemd
om die gouden sieraden te krij
gen; daar spaarde men eerst voor.
Daarna voor de uitzet..,"
Die meisjes van 1900 mogen dan het
beioemde spreekwoord over „a thing
of beauty" niet gekend hebben, ze
brachten het wel degelijk in de prak
tijk!
Pakjes, japonnen,
rokken en blouses.
SCHELDESTRAAT 20-22
VLISSINGEN
ALLES OVER VLOERBEDEKKING
oea Mowew
Het gezegde dat men op zeker ogen
blik „door de bomen het bos niet
meer ziet", mag tegenwoordig ook
wel worden toegepast op het begrip
vloerbedekking! Want wie weet ze
nog uit elkaar te houden: sïsal en
sisaljabo, Chinese zeegrasmat en
Terschellingermat, plaktapij't, tufted
en vilttapjjt? En wie kan op het eer
ste gezicht het verschil zien tussen
bouclé en verzetbouclé, tussen mo
quette en frisé moquette? Wie weet
wat „molican" is, en wat is „viltana"
nou weer?
Wat de laatste vraag betreft: moli
can bestaat uit gevlochten maisbla-
den die tot tegels zijn genaaid, welke
vervolgens weer tot een mat worden
samengevoegd, en viltana is een vilt-
tapijt, in de rug waarvan nylon is
verwerkt. Die gegevens kan men
tussen heel veel andere vinden
in de nieuwste uitgave van de Stich
ting Goed Wonen: de brochure
„Vloerbedekking".
Als ooit een brochure in een behoef
te heeft voorzien zoals men dat
noemt, dan is het deze wel! Het is
een overzichtelijk en duidelijk ge-
illustreerde wegwijzer in de doolhof
van moderne vloerbedekkingsmate
rialen en de samenstellers hebben
ernaar gestreefd zoveel mogelijk
eigenschappen (en eventuele onheb
belijkheden) van de verschillende
soorten te vermelden.
Want de ideale vloerbedekking is
blijkbaar nog altijd niet uitgevonden-
Elk materiaal, ook het modernste,
heeft nog steeds voor- en nadelen:
een goedkope en vaak vrij sterke
soort kan verkleuren of is moeilijk
schoon te houden, een duurdere soort
kan mooi zijn maar méér zorg vra
gen én bij aanschaf het budget zwaar
belasten.
In het boekje „Vloerbedekking"
wordt het allemaal behandeld: het
belang van de juiste ondervloer, sa
menstelling en eigenschappen van de
zogenaamde „gladde vloerbedekkin
gen" (waartoe tegenwoordig ook het
plastic behoort), bijzonderheden over
houtvloeren en stenen vloeren. De
grootste groep vormen de ruwe vloer
bedekkingen en hun eigenschappen
worden uitvoerig behandeld. Het gros
der lezers zal uit dit hoofdstuk onge
twijfeld de meeste voorlichtine kun
nen putten, temeer daar ook dc rei
nigingsmogelijkheden van de verschil
lende tapijtsoorten worden bespro
ken. Prijzen en merken worden even
eens vermeld in het boekje.
Deze waardevolle wegwijzer kost een
gulden: wie hem schriftelijk wil be
stellen, kan dit uitsluitend doen door
storting van 1,25 op postgiro 13500
(ten name van gemeentegiro Amster
dam, ten gunste van Goed Wonen
W 2002).
bouclé
plaktapijt
tufted
Bouclé of moquetteplaktapijt
of tuftedDe brochure „Vloer
bedekking" van de stichting
Goed Wonen laat precies zien
hoe al die vloerbedekkingen in
elkaar zitten, wat hun eigen
schappen en aansclmffingskos-
ten zijn, en hoe men ze op de
beste manier kan onderhou
den.
Advertentie)
Krotwoningen in Sint Maartensdijk