Vrouwenpolder, langs de dijk gegroeid „Lou de palingboer" in huis bij vrienden Supralux VRLJDAG 23 FEBRUARI 1962 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 iimiiimiimiiiiinniiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiniiiiimmuuü'iu»111111111111111"11111! E Üm ROUWENPOLDER, vanuit de lucht gezien: een verzameling huizen en huisjes langs de dijk, die terecht de Dorpsdijk wordt genoemd. Verderop, in de richting Veere, waar de be bouwing ophoudt, gaat die naam over in Polredijk. Niet Polder dijk, zoals velen ten onrechte schrijven, maar Polredijk. Zo ge noemd naar „Polrekerc", zoals Vrouwenpolder in zijn eerste da gen was geheten. Het dankt zijn ontstaan aan Wolfert I van Borselen, die in de tweede helft van de dertiende eeuw hij was toen ambachtsheer van Zanddijk in deze omgeving een aantal inpolderingen op zijn naam bracht. Boeren, arbeiders en de eerste handwerkslieden vestigden zich hier en omdat Zanddijk en Serooskerke te ver verwijderd waren voor een regelmatig kerkbezoek, werd het dorp al spoedig in 1324 tot een zelfstandige parochie verheven. 'W' anuit een vliegtuig heeft men de plaats gefotografeerd, waar de pioniers van Polrekerc de eerste huizen hebben gebouwd. Het was een klein beetje wasdag in Vrouwenpolder. Kijk maar, bij Willem Wondergem, de gemeentewerkman, wiens huisje men geheel op de achtergrond vindt, aan de linkerkant van de Dorpsdijk, hangt de was buiten. Achter het huis van rustend smid De Bruin op de voorgrond ook al wasgoed. Een proper dorp, Vrouwenpolder. Propere mensen natuurlijk, weggedoken onder tientallen daken. Die daken zullen we eens nagaan. We beginnen rechts boven met hef dak van de groente winkel van Corbijn, op de hoek van de Vrouwenpolderseweg. Op de andere hoek een fors dak, dat van de bakkerij Hekhuis. Daar is ook de werkplaats van de heer Jongepier, de houtsnij der, wiens pension „De Gaper" één dakje lager staat. Dan volgt een gecompliceerd dak: dat van gemeentehuis en vereni gingsgebouw. Via het huisje van de rentenierende heer I. Luteijn komen we bij het huis van mevrouw Polderman-Duvekot. Een kleintje: C. Polderman, landbouwer en vervolgens een gloed nieuw: de manufaclurenhandel G. Melse. Het kleine huisje van mevrouw Tilroe-De Visser nog, dan hebben we het pand van de heer J. Marijs bereikt levensmiddelen, strandartikelen dat tegenover de Fort den Haakweg is gelegen. TV Tog drie dakjes aan de rechterkant van de Dorpsdijk: die van het huis van mej. M. Duvekot en die van huis en schuur van de heer J. de Bruin, die er bovendien een goed onderhouden heggetje op nahoudt. Aan de overkant het huis van smid De Bruin dus en daarboven, op de hoek van de dijk en de Fort den Haak weg, de smederij van de fa. De Bruine en Geschiere. Rechts daar van het pension „Kerkplein" en weer daarnaast het huisje van J. Mesu, een rentenier. De linkerzijde van de Dorpsdijk. Naast de hervormde kerk, op de hoek bakkerij Corbijn. Naar boven gaande, een dubbel woonhuis van de families Beekman en Sturm. Deze drie huizen moeten in de tpekomst verdwijnen, de kerk wordt „ontmanteld" zoals men in Vrouwenpolder vertelt. Hef volgende pand blijft uiteraard staan: de nieuwe winkel, levensmiddelenbedrijf - drogisterij Van den Broeke. De garage van F. Willeboordse gaat er bijna geheel achter schuil. Vader K. en zoon M. Janse wonen in het volgende huis: ze zijn landbouwers, hun schuur en wagenhuis staan links boven op de foto. Nog twee namen, voor we weer bij de gemeen tewerkman Wondergem belanden: slagerij Ludikhuize en commis sionair J. K. Booyenk, met achter het huis een schuur, waar na genoeg alle op Walcheren geteelde gladiolen worden gedroogd en gepeld, voordal Booyenk ze naar Lisse laat verzenden. Dat waren ze dan: de namen van mensen onder dókjes in Vrouwenpolder. De foto werd vorige zomer, op een stralende dag gemaakt. Misschien waren ze wel naar het strand (Luchtfoto Central Aviation) [iiiiiniiiiiiiiiiiimniiniiiiiiiiinnnniiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiiiiiimiiniiiiiiniiiiiinnniiinninniiiiiiiHiiuiuiiiuiiiiiiiiiiiuiuiuiiiuiuuiuiuiiuuiiiiuuiiiiiiiiiiuiuiiiiiiuuiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuiiiuir VOLGELINGEN VOOR DE GEK GEHOUDEN Advertentie Teleurgestelde discipel maakt proces aanhangig (Van een onzer verslaggevers) Mejuffrouw Ans Sijtsma, waarneem ster van „Lou de palingboer", heeft de volgelingen van de prediker uit Muiden voor de gek gehouden. Lou, die al enige maanden is weggeble ven uit zijn buis in Muiden, bevindt zich anders dan predikster Ans de gelovigen heeft voorgehouden niet in het buitenland, maar hij woont bij,haar in luiis. Het adres: Lutina- straat Tl te Amsterdam-Zuid. Woensdag werd bekend dat de rijks politie te Muiden geïnteresseerd was in de verblijfplaats van de heer Lou verf en lak Voorthuizen. Er gingen geruchten dat de „onsterfelijke" zou zijn over leden. Maar op het gemeentehuis van Muiden was tot dusverre geen aan gifte van overlijden gedaan. Zodoen- De aanwezigheid van twee recher cheurs van de Amsterdamse politie op de maandag in Frascati gehouden bijeenkomst van Lou's sekte, blijkt echter niets met de nieuwsgierigheid van de autoriteiten van Muiden te maken hebben gehad. Dat de politie een oogje in het zeil hield, was een routinezaak. De belangstelling van Muiden naar het antwoord op de vraag of Lou al dan niet in leven was, had namelijk nog niet geresul teerd in een officiële notitie in het opsporingsregister. Argwaan Zo kon het gebeuren dat de recher cheurs van het bureau Singel van de Amsterdamse politie, die de dienst in Frascati bijwoonden, door de uitroep van mejuffrouw Ans „jongens, onderzoek jezelf of Lou dood is" een beroepsmatige argwaan en speurzin gingen ontplooien. Het hoofdbureau van de Amsterdamse politie wist niet wat er met Lou aan de hand was en waar hij zich op hield. maar het politiebureau in de Pietér Aertszstraat had bij eerste navraag kunnen verteUen dat Lou de laatste tijd in de Lutmastraat woont. Officiëler gezegd: er zich op houdt. Bij mejuffrouw Ans. Naar het zich laat aanzien, in een zeer JUBILEUM- TRACTATIE werd meest verkochte 27 ct - sigaar Ter gelegenheid van hel 50-jarig jubileum van de Agio Sigarenfabrie ken Ie Duizel in 1954 werd „Gouden Oogst" Voor liet eerst gefabriceerd. Aan deze sigaar, die natuurlijk een extra tractatie moest zijn, werd zeer bijzondere zorg besteed. Het succes was direct zó groot, dat de Agio-directie besloot, dit merk ook na 1954 in de „feestsamenstelling" te handhaven. Dit leidde tot een in de sigarenwereld ongekend succes: Agio's „Gouden Oogst" is al sinds jaren de meest verkochte 27 el-sigaar in Nederland. bijzondere relatie tot mejuffrouw Ans, zoals Lou, de onsterfelijke, in het verleden ook met andere vrouwelijke discipelen in een an dere dan godsdienstige verhou ding' heeft gestaan. Reden waar om er een ex-volgeling zou zijn die prediker Lou graag als ge tuige voor de rechtbank zou willen hebben in een door de op velerlei gebied teleurgestelde ex-dlscijpel, aanhangig gemaakt echtschei- dingsproccs. Reden ook waarom Lou net maar 'beter vond enige tijd niet in het openbaar te ver schijnen. Soekarno toch in mei naar Engeland Het Britse ministerie van buiten landse zaken heeft meegedeeld, dat de Britse ambassadeur in Djakarta, sir Leslie Fry, bericht heeft ontvan gen, dat er geen enkele wijziging is gekomen in de plannen van president Soekarno voor een officieel bezoek aan Engeland in mei van dit jaar. Enige tijd geleden hadden Indonesi sche kranten gemeld, dat dit bezoek mogelijk niet zou-doorgaan. TWEE JAAR VOOR MISHANDELING BABY De rechtbank in Amsterdam heeft woensdag de 20-jarige Adriana O.S., wegens mishandeling de dood tot gevolg hebbende van haar zes maanden oude baby veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaar met aftrek. De rechtbank achtte de primair ten laste gelegde doodslag en het subsi diair ten laste gelegde opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toebrengen niet bewezen. De officier van justitie had een gevangenisstraf van vijf jaar met aftrek geëist omdat hij de pri mair ten laste gelegde doodslag be wezen achtte. Het derde kind van deze jonge vrouw kwam op 16 juni van het vorig jaar door verstikking om het leven. Om dat haar echtgenoot zich over het huilende kind had beklaagd, had ze 's nachts de "baby op het buikje in het wiegje gelegd en daarover heen een vierdubbel gevouwen deken en daar na nog eens een kapokkussen gelegd. Toen ze de volgende morgen wakker werd was het kindje dood.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1962 | | pagina 5