Zeelaads meest
gefotografeerde
vrouw
Op één na - op geen na
Ik heb all
ONDER INVLOED BOTSING
VEROORZAAKT: WEEK CEL
ZATERDAG 27 JANUARI 19G2
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
15
MIDDELBURGSE POLITIERECHTER
Verdachte: „Ik werd
door fietsers verblind"
Een week onvoorwaardelijke gevan
genisstraf, 8 maanden ontzegging
van de rijbevoegdheid, waarvan 6
maanden voorwaardelijk met een
proeftijd van 3 jaar, was donderdag
middag de uitspraak van de Middel
burgse politierechter, mr. B. S. Sie-
perda, tegen de Terneuzense mon
teur M. L. A. De Terneuzenaar had
op 5 november in Hulst onder in
vloed van alcoholhoudende drank een
personenauto bestuurd en was toen
tegen een stilstaande auto en een hek
opgereden. Een civiele vordering van
f 50,werd toegewezen.
fAdvertentie
LEZERS SCHRIJVEN
Fluoridatie
tan drinkwater
Beleefd verzoek ik U om het volgen
de op te nemen in verband met een
e.v. fluoridatie van het drinkwater.
1. In ons drinkwater komt reeds fluor
voor in verschillende percentages. In
welke verbinding?
2. Men voegt een geneesmiddel aan
drinkwater toe. Dit opent een poort,
die tot allerlei misbruik kan leiden.
3. Hoe denken deskundigen van an
dere richting hierover? Bijvoorbeeld
homeopaten, natuurartsen. Hierbij
zijn mensen met klinkende namen in
binnen- en buitenland.
4. Hoe werkt fluornatrium op de in
gewandsflora.
5. Moet men bij bestrijding van rotte
tanden niet in de eerste plaats de
„oorzaken" bestrijden, zoals het lek
kere verse futloze witte brood, de
witte mooi uitziende kristalsuiker in
koffie, thee en het oneindig getal
snoeperijen. Dat doodmaken van die
bacteriën welke de tand doen rotten,
vermoordt evenzeer nodige nuttige
bacteriën.
6. Zeer waarschijnlijk zal een nieuwe
variëteit bacteriën na een tijd te
voorschijn komen, die resistent is.
7. Men wenst het niet snoepende en
andere opvattingen koesterende deel
der bevolking to dwingen om mee te
drinken.
8. Wat doet ons lichaam met dit
fluor. Wordt het ergens opgeslagen
in het een of ander orgaan.
9. Waarom in Ticl het rotten niet ge
heel tot staan gebracht na een jaar
proefnemen
10. Weet men, dat in de U.S.A. het
fluorideren niet algemeen is en dat
een groot aantal deskundigen er te
gen is. Wie regelmatig Amerikaanse
tijdschriften leest, kan dit weten.
11. Geeft fluor een bijsmaak Denk
aan thee en koffie gezet met Rot
terdams water (chloor).
12. Als er misschien commerciële
krachten helpen om fluoridatie er
door te drukken, is het niet meer
dan billijk, dat de diverse gemeenten
er 2 waterleidingen op na gaan hou
den. of dat zij de gebruikers „gratis"
apparaten bezorgen om de fluorna
trium uit het drinkwater te halen.
13. Is het niet veel eenvoudiger om
bij de drogisten verdunde oplossingen
verkrijgbaar te stellen. De oplossing
kan thuis volgens voorschrift op het
etiket verdund worden. Wie wil kan
het toepassen. Is dit te gevaarlek?
Men heeft toch ook zoutzuur, chloor
De verdachte voerde aan, dat hij
verblind was door enkele hem tege
moetkomende fietsers, maar de offi
cier van justitie, mr. A. W. Rosingh,
meende, dat dit een veel gehoord ex- j
cuus is. Mr. Rosingh had 2 weken
gevangenisstraf en 8 maanden ont
zegging geëist.
Mej. E. de S. die bij A. in de auto
had gezeten vertelde, dat de mon
teur volgens haar normaal en niet te
snel had gereden. Na de aanrijding
had A. enkele vragen van de politie
in gebroken Engels beantwoord.
De landarbeider W. P. M. uit
Hulst had zich hevig verzet tegen
een politieman, die hem wilde op
brengen, omdat hij tijdens de ker
mis te Hulst onder invloed op een
bromfiets reed. Conform de eis
kreeg hij daarvoor 2 weken voor
waardelijk met een proeftijd van
2 jaar. f 75. boete. 3 maanden
ontzegging van de rijbevoegdheid
en ondertoezichtstelling van de
reclassering.
Een zeer ernstig feit vond de offi
cier. hetgeen de Zeeuws-Vlaming
H P. van H. op 5 november in IJ-
zendrike bad gepleegd. Vlak voor
een bromfiets waarop twee perso
nen zaten sloeg bri met ziin auto
rechtcof. zonder rirht.in0- aan te ge
ven. Bn de aaurndï«<r rlio daardoor
ontstond, werd de bmmfietsbestuur-
der L. A. de R.. uit Biervliet gewond,
zodat hii twee «'eken in bet zieken
huis moest verbinden. Mr. Rosingh
achtte grove schuld aanwezig en eis
te een boet.e van f 200 e« 6 maan
den ontzegging van de rnbo«op®'d-
beid. Bii verstek werd Van H. con
form veroordeeld.
Va e«»n aanrijding in viïcci„gpn w°s
de Ylïssïn"Pr A- W. M. K. '«°t ziin
nersonenanto '^«"erereden. K. was
zelf piet in botsing gekomen, maar
hii was nn"-"-eti)!«re geweest van het
ongeval. Nadnt de officier een boete
van f 5<Vhad geëist, werd hij ver
oordeeld tot f 30,
in oplossing en lang niet altijd on
schuldige wasmiddelen in huis. Met
het te koop stellen van fluornatrium
in grote verdunning lijkt het mij. dat
de kwestie opgelost kan worden.
14. Ik las in een Amerikaans tijd
schrift, dat fluornatrium in drinkwa
ter op de duur de tanden van „lelij
ke" niet te verwijderen vlekken voor
ziet.
15. Zou het niet zo kunnen zijn. dat
men een beetje te warm loopt met
dit nieuwe wondermiddel. Het komt
wel uit Amerika en in de regel als
een manie in de U.S.A. uitgewoed
is na plm. 4 jaar. zie je hel nieuwe
in Nederland te voorschijn komen.
Denk aan de penicilline, röntgenstra
len. Men wordt er nu heel wat voor
zichtiger mede. De goede gevolgen
van deskundige toepassing niet te na
gesproken! Tk heb mijn opmerkingen
in een vragende vorm gestoken, om
op het een en ander een antwoord te
krijgen.
Met dank voor een e.v. onverkorte
plaatsing ben ik,
Uw dw. J. W. D.
Zwervende hond
In de P.Z.C. van 22 januari 1962
staat een berichtje „Zwervende her
dershond eet schaap op", te Zaam-
•slag. De rijkspolitie maakt jacht op
de hond.
Uit bovenstaande blijkt wel. dat deze
hond honger had. Ik zou het belang
rijk vinden als dc eigenaar van deze
hond werd opgespoord en gestraft, in
plaats van het dier.
Ik ken hier het geval van een echt
lieve hond. Toen de eigenaars hem
kregen, was het een molletje, maar
nu is het eèn echte robbecloes. De
mensen wilden er met geweld van af.
Zij hebben hem eerst met de schille-
boer meegegeven, maar hij kwam
terug. Toen hebben ze hem naar de
overkant gedirigeerd, maar hij kwam
terug. Naar ik1" hoor, is hij nu met een
Duits schip meegegeven. Verder com
mentaar vind ik overbodig.
O. Hcllinga
Nijverheidsstraat 38. Vlissingen
22 januari 1962.
„Als ik nu door hei dorp loop roepen ze me na: „Wè bin noe je
klompe!" Daf zegt mevrouw A. Polderdijk uit Heinkenszand. Een
vervelende affaire. Waar zouden toch die klompen van mevrouw
Polderdijk uithangen?
Dat is bekend. In de geïllustre'erde tijdschriften, de damesweekbla
den, in zwart-wit- en in kleurenfilms, in stukjes buitenlands televisie
journaal. Daarin kan men de klompen van mevrouw Polderdijk zien.
In talloze buitenlandse weekbladen hebben foto's van haar gestaan.
De redacties trokken er hele pagina's voor uit, in kleur. Zo werd
mevrouw Polderdijk, mét klompen
Zuster S. Spruijt. voor het wijk- te de „laatste der viohicanenlid
gebouw te Ellewontsdijle maak- van het Groene ICruis.
„Op één na" zeiden ze trots in El-
lewoutsdijk. Héél Ellewoutsdijk
was immers lid van het Groene
Kruis, op één na. Dat is een uni
cum iu Zeeland, zeer waarschijnlijk
wel in Nederland. Een dergelijk
maximum is voor een kruisvereni
ging niet- zo gemakkelijk te berei
ken. Ellewoutsdijk kende dus nog
een „laatste der mohikanen" en
dat zinde het Groene-Kruisbestuur
maar bitter weinig. Het hele dorp
lid, uitgezonderd meneer Van
Sluis.
Kwamen er nieuwe gezinnen in de
gemeente, dan was er direct ie
mand van het Groene Kruis om
met hen te praten en zoals het
altijd ging hen als lid te note
ren. Maar meneer Van Sluis neen,
die werd maar geen lid.
Een interessante figuur, dachten
wij en aan de achterdeur van zijn
woning aan de Grindweg vroegen
wij, in de verwachting een be
langwekkende verhandeling te
gaan beluisteren: „Waarom U als
enige niet?"
Het antwoord was sober, maar te
gelijk bemoedigend:
,,'k Heb nog nooit iets van zc
gehoord. Ze zijn nooit bij me ge
weest".
„En als men nu eens met U
kwam praten?"
„Misschien dat ik het dan wel
doe. 'k Zal de wijkverpleegster wel
eens aanschieten".
Diezelfde avond nog is zuster S.
Spruijt op haar bromfiets naar de
Grindweg gereden.
„Ben ik nu echt de enige van
liet dorp?" zei een verwonderde
Van Sluis.
De wijkverpleegster kon zijn naam
noteren: het 166e en voorlopig
laatste lid had zich aangemeld.
Die Groene Kruis-„dichtheid" be
staat in Ellewoutsdijk van ouds
hor „Blijkbaar hebben <de mensen
dit altijd goed sociaal aangevoeld"
is de mening van voorzitter N. A.
van Overbeeke, de gemeentesecre
taris van Ellewoutsdijk.
Ellewoutsdijk: een unicum en een
voorbeeld. En mochten er elders in
Zeeland kruisverenigingen zijn,
of die nu groene, oranje-groene
of wit-gele kleuren dragen:"als zij
een „laatste der mohikanen" in
hun midden hebben, zijn wij gaarne
bereid eens op informatie uit te
gaan
DE HEER E, VAN SLUIS
....écht de laatste?
Foto's P.Z.C.)
(Advertentie)
Nefa-Oranjc 63 ct MEER DAN
Nefa-Grocn 75 ct n CC* UM,N
Planoforni:
IS'efa-Blausv
Nefa-Lila 95 ct - r,
Nefa-Rood 105 ct ERVARING
40 JAAR
NIET DUURDER DAN WASBAAR VERBAND:
gebruik 't hygiënische Nefa wegwerp-verband
9 09 00 CO 0 09 CJ 09 09 C 09 t f 09 0«gO 1 h O J
Vanzelfsprekend.Want alleen
dc specialisten, die Nefa damesverband creEcrdcn,
v/ctcn precies wal de moderne vrouw eist.
Zekerheid in kwaliteit, dus zekerheid in het gebruik.
Nefa, het allerbeste maandverband!
absorbeert over hele tampon
zuivere celstof
vast in vorm door planoform
volkomen oplosbaar
in stofvrije dozen
voortdurend onder medische
en chemische controle
HET KOMT allemaal door
het stationnetje, dat me
vrouw Polderdijk voor
de N.V. Nederlandsche Spoor
wegen in Heinkenszand be
heert. Ze is zoveel als „con
tractante" en in die kwaliteit
regelt zij de administratie
van alle goederen, die aan het
stationnetje worden ingela
den.
Éénmaal per dag stopt er de
goederentrein, die het ring-
lijntje van de N.S. door de
Zak van Zuid-Beveland als
traject heeft. Dan heeft me
vrouw Polderdijk de vracht
brieven ingevuld en gestem
peld, kortom de administra
tieve faciliteiten verzorgd.
Dat is, in het kort, haar taak
in het kleine vrachtgoederen-
station, dat haar tevens tot
woning is.
Maar de geïllustreerde bladen, met
de in het buitenland ver-schijnenen-
de vooraan, bombardeerden me
vrouw Polderdijk tot stationschef,
de enige vrouwelijke in Nederland.
Ze zou daai', op bet station Hein
kenszand. hele dagen in kleder
dracht rondlopen en met het be
kende spiegelei zwaaien om de
treinen te laten vertrekken.
Koppen als „De stationschef
draagt een kanten kap" de
den het uiteraard voortreffe
lijk en onder deze leuze vond men
dan mevrouw Polderdijk in kle
derdracht, bedrijvig zwaaiend met
een spiegelei: in deze Kroniek is
een dergelijke foto afgedrukt
(rechts).
De betrokken fotografen waren
wel volhardend: er moesten heel
wat moeilijkheden overwonnen
worden, eer mevrouw Polderdijk
daar bij de molen van Heinkens
zand het spiegelei omhoog kon
steken.
Er was toestemming nodig, telefo
neren dus met het hoofdkantoor
van de spoorwegen in Utrecht.
Toen die toestemming eenmaal
verkregen was en het station in
Goes pp de hoogte gebracht, kon
vanuit Goes een echt deugdelijk
spiegelei worden aangevoerd.
Maar nu mevrouw Polderdijk.
„Weet U hoe de treinen hier in
werkelijkheid vertrekken? Ze gaan
als het hun tijd is, dat maken de
machinisten wel uit.
Dan besjoeren ze nog eens en dan
zwaai ik maar eens terug. Als ik
zo'n ding zou opsteken, gaat ie
heus niet weg...."
Mevrouw Polderdijk gaat verder:
„Ze hebben het ontzettend opge
schroefd. In het dorp wordt daar
om gelachen natuurlijk. Ik geloof
dat de mensen denken, dat ik die
dingen zelf heb verteld.
Ze roepen Anna, wè bin noe je
klompe, we hebben je in de krant
gezien, we heben je op de televisie
gezien. Maar mijn schuld is het
niet, want ik zeg de verslaggevers
altijd dat ik er normaal zo niet
bijloop. Maar ze willen het zo, in
klederdracht, en als ik die mensen
er nu een plezier mee kan doen..."
De vriendelijk- en hulpvaardig
heid van mevrouw Polderdijk
zijn grenzeloos. Nog niet zo
lang geleden heeft een Amerikaan
se filmploeg bezit genomen van
het Heïnkenszandse stationnetje.
Huiskamer, kantoor en belenden
de vertrekkenstonden vol came
ra's, statieven, spots en een hoop
andere troep. De hoofdrolvertolk
ster in klederdracht moest zich
over een wirwar van snoeren een
weg banen naar het perronnetje,
waar de camera's zoemden voor
het eerste shot.
Mevrouw Polderdijk met het spie
gelei, mevrouw Polderdijk op de
trein naast de machinist, mevrouw
Polderdijk, kuierend tussen de
rails.
„Ze zeggen er natuurlijk niet bij,
dat ik de klederdracht alleen maar
Foto boven: wat mevrouw Pol
derdijk niet doet in kleder
dracht met een officieel N.S.
spiegelei treinen dirigeren en
foto' links: wat mevrouw Polder
dijk wél doet „besjoeren" naar
de macliinst, als er een trein ver
trekt.
op uitnodiging draag" commenta
rieert mevrouw Polderdijk, „maar
goed, voor die mensen zit er na
tuurlijk ook een boterham in".
Mevrouw Polderdijk leeft op goede
voet met allerlei mensen, die haar
aanvankelijk om den brode hebben
benaderd. Vaak komt het voor,
dat één van Neerlands bekendste
fotografen, Cas Oorthuis, haar
meeneemt voor een trip langs al
lerlei mooie plekjes. Haar plakboe
ken zitten vol met de resultaten
van deze tochtjes en als ze de
foto's aanwijst zegt ze gemoede
lijk: „Kijk, deze is ook van Cas".
Mevrouw Polderdijk is een ideaal
model. Niet alleen doordat zij door
haar werkzaamheden gemakkelijk
als „vrouwelijke stationschef" kan
worden aangeduid, maar ook, om
dat zij als een deskundige mag gel
den op het gebied van de kleder
drachten. Zij „loopt shows" in het
Nederlandse openluchtmuseum te
Arnhem en gaat voor deze instel
ling, zoals zij zegt „de boer op"
om klederdrachten aan te kopen.
Het is nog niet zo lang geleden,
dat zij een uitnodiging van de
K.L.M., een half jaar lang
door de hele wereld shows te ge
ven, heeft moeten afslaan. Stewar
dessen in klederdracht zouden in
alle grote wereldsteden de shows
lopen; mevrouw Polderdijk zou de
zorg voor de kostuums gekregen
hebben.
„Maar ik kon hier bij het station
natuurlijk niet een half jaar weg".
Toen zijn alle betrokken stewar
dessen maar naar Heinkenszand
gekomen „hier heb ik ze ge
leerd hoe ze zich moesten aankle
den". Dan zijn er nog de poppen
door haar in klederdracht gesto
ken die mevrouw Polderdijk
grote bekendheid hebben gegeven.
Wereldbekendheid.
Tussen haar omvangrijke corres
pondentie één artikel in een
Nederlands geïllustreerd tijd-
sclirift bezorgde haar eens 283
brieven ligt op dit moment een
uitnodiging om naar Engeland te
komen, om mee te lopen in een
show van klederdrachten in een
badplaats, een show op het strand.
Mevrouw Polderdijk gaat. Niet op
klompen. Ze zijn zoek. Het is haar
onmogelijk op de vraag „Anna, wè
bin noe je klompe" een redelijk
antwoord te geven.
