Rokken óver de kniezegt Dior
Prof. Vening Meinesz: de man
die duizend keer onderdook
KLANKBORD
NOG NIET ZEKER OF A.V.R.O.
DE SHAWL" ZAL UITZENDEN
VRIJDAG 26 JANUARI 1962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
BEROEMD DOOR ZWAARTEKRACHT ONDERZOEKINGEN
Nederlandse geleerde kreeg
Amerikaanse Vetlese-prijs
(Van een medewerker)
Toen in 1910 aan de Delftse student F. A. Vening Meinesz vlak voor het
behalen van zijn diploma civiel ingenieur, door zijn hoogleraar iii de geo
desie de vraag werd gesteld, of hij medewerking wilde verlenen aan een
zwaartekrachtonderzoek, teneinde een betere voorstelling te krijgen van
de vorm van de aarde, had hij geenszins het vermoeden, dat deze arbeid
heel zijn verdere leven in beslag zou nemen. En nog minder kon hy voor
zien, dat hem op 74-jarige leeftijd, na reeds diverse onderscheidingen te
hebben ontvangen, door de beroemde Columbia-universiteit te New York
voor zijn pionierswerk de Vetlese-prijs zon worden toegekend een Ame
rikaanse versie van de Nobelprijs, die hij deze week persoonlijk in ont
vangst heeft genomen.
Voor zijn vertrek naar New York
hadden wij het voorrecht, op enkele
uren van zijn kostbare tijd beslag te
mogen leggen. Daartoe ontving hy
ons in zijn woning te Amersfoort,
waarvan de toegangspoort de naam
van „Bremberg" draagt. In alle een
voud trad hij ons tegemoet:.een lan
ge schrale man met slechts weinig,
kort, grjjs haar, zonder baard of
snor, maar wel een bril dragend en
een blauw gestreept kostuum, dat
hem heel gemakkelijk zat.
Levensloop
Wat wilt U weten? zo begon hij.
„Over m'n werk aan boord van die
onderzeeboten is vóór de oorlog al zo
veel geschreven. Toch iets van m'n
levensloop? Voor de jongere genera
tie?
Nu dan, ik ontving mijn opvoeding-
in Amsterdam, werd in Delft inge
nieur en toen ik met die metingen
begon, dacht ik, dat het een kwestie
van een jaar of drie wetenschappelijk
werk zou zijn. Ik veronderstelde na
melijk, dat de bodem van ons vlakke
landje geen grote afwijkingen verto
nen zou, maar de structuren bleken
nogal ingewikkeld. Alvorens ik met
alles gereed was waren er ruim tien
jaar verstreken (1921). Nadat ik aan
de hand van mijn ervaringen een
proefschrift geschreven had, vroeg
ik me af, of een dergelijk onderzoek
ook op zee kon worden verricht. Dit
zou nog van veel meer betekenis zijn
voor het bepalen van de vorm der
aarde. Dat bleek inderdaad mogelijk,
met name aan boord van een onder
zeeboot; daar zulk een boot tot 60
meter diepte kon duiken, waar je
geen moeilijkheden meer hebt met
grillige golfbewegingen.
Dank z\\ de grote medewerking
der Koninklijke Marine, heb ik op
deze manier tal van reizen ge
maakt, de eerste met comman
dant de luit. ter zee le klas L. A.
C. -M. Doorman, een broer van
„de held van de Javazee".
De langste twee waren die met de
K 13 via het Panamakanaal naar
Nederlands Oost-Indië en die met
de K 18 via de oostkust van Zuid-
Amerika naar Kaapstad, YVest-
Australië en zo naar Oost-Indie.
Die eerste reis duurde 7 maanden
en commandant was de luit. ter
zee le klas L. G. L. van der Kun,
die thans in Voorburg woont. De
tweede lange reis nam 8 maanden
in beslag en toen was de luit. ter
zee le klas Hetterscliey comman
dant.
Met Fransen
Met een Franss onderzeeboot heb ik
bovendien enkele weken in de Mid
dellandse Zee onderzoekingen ver
richt en Franse geleerden in dit werk
ingeleid. En met een Italiaanse boot
was ik daar ook nog een dag op stap.
De Russen gingen op eigen houtje
aan het werk, nadat ze het nodige
uit m'n publikaties hadden gepeurd.
Want dergelijke onderzoekingen had
den voorheen nog nimmer plaatsge
had. Ik pionierde er maar op los. En
ik ben daarom naast de marine de
rijkscommissie voor geodesie zeer
erkentelijk, dat zij me ook buiten ons
land zo de vrije hand liet.
Na dit waarnemingswerk de
tweede wereldoorlog maakte er
een eind aan volgden er vele
jaren van intensieve studie, ten
einde een inzicht te krijgen in de
grote processen, die zich in de
aarde voltrokken en om na te
gaan hoe bijvoorbeeld de zgn.
diepzeetroggen, geulen tot 10.000
meter, in de westelijke Pacific
ontstonden. Met als uiteindelijke
conclusie waartoe ik kwam, dat
er nog steeds een enorm stro
mingsproces in do aarde optreedt,
waardoor ze blijft krimpen, zij
het dan ook maar enkele centime
ters per jaar. Dit als gevolg van
afkoeling der aarde door uitstra
ling.
RELATIVITEITOp een ontvangst
in New York vroeg de gastvrouw min
zaam aan Albert Einstein haar nu
toch eindelijk zijn relativiteitstheorie
eens te verklaren.
Waarop de grote mathematicus aldus
reageerde:
„Mevrouw, ik liep eens met een blinde
vriend buiten de stad en zei, dat ik
wel zin had om een glas melk te drin
ken".
..Melk?" zei m'n vriend, „drinken,
dat ken ik, maar wat is melk?"
„Een witte vloeistof", zei ik.
„Vloeistof dat ken ik: maar wat is
wit?"
„De kleur van de veren van een
zwaan".
„Veren ken ik, maar was is een
zwaan?"
„Een vogel met een gebogen nek.
„Nek. dat weet ik, maar wat is gebo
gen?"
Daarop verloor Ik mijn geduld, greep
hem bij de arm strekte die uit. „Dit
is recht", zei ik en boog daarop zijn
arm. „en dit is gebogen".
„Aha", zei de blinde man. „Nu weet
ik w+ï if, iew
^llllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllljül
1 De beroemde Amerikaanse
1 Columbia-universiteit g
g heeft aan de Nederlandse g
g geleerde prof. dr. F. A. 1
H Vening Meinesz de Vetle-
g se-prijs, de Amerikaanse M
g tegenhanger van de Nobel-
prijs, toegekend. Prof. Ve- g
g ning Meinesz ontving de
g Vetlese-prijs, die in het
g bijzonder voor wereldpres-
H taties op het gebied van de
g aardkundige wetenschap-
pen is ingesteld, voor zijn
Nadat ik al in 1927 benoemd was tot pionierswerk op het ge-
buitengewoon hoogleraar te Utrecht i,:pri vnn w
werd ik iu 1938 tevens tot buitenge- H
woon hoogleraar te Delft benoemd, kruchtonderzoek. Prof.
welke ambten ik tot resp. 1939 en g Vening Meinesz, die de
19o i heb vervuld. Als je ouder wordt, -9
moet je in vele functies terugtreden. pnjS mOGt dGlGll met- de
Heiaas echter is het een kwaal, der i Britse geleerde Sir Harold
ouden, dat ze dat zo moeilijk doen. ,ror, rwv,i«.;,i«-o
Op 60-jarige leeftijd zeggen de mees- S an Camblldge,
ten dat ze langzamerhand weg wil- H heeft de gouden medaille
len, maar wanneer ze dan toch blij- p,, nan tvpüs van bi ïna, pen
ven hangen en ongemerkt 74 jaar ®n Pr,JS ™noijna een
zijn geworden, ontstaat by hen de M ton gisteren in New York
gedachte, dat ze het nog zo goed in ontvangst genomen,
doen. Ik word straks ook 75 jaar.
Laat ik <lus oppassen. llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllinllllllllllllllllllllif
NA MOORDEN IN DUITSLAND
T.V.-spel van Durbridge
werd ongelezen gekocht
(Van onze t.v.-medewerkster)
Heeft Francis Durbridge, de schrij
ver van vele hoor- en televisiespelen
waarin nogal wat moorden gepleegd
plegen te worden, ook twee werkelij
ke moorden min of meer op zijn ge
weten? En mag de AVRO, die Dur-
bridge's t.v.-vervolgspel „De shawl"
aankocht, dit spel ook, gewijzigd of
ongewijzigd uitzenden, nn in Duits
land net twee mensen vermoord zijn
gevonden met een shawl om de hals,
precies zoals de mannequin Fay
Collins door Durbridge „vermoord"
werd
Achtenveertig uur na de ontknoping
van „De shawl" voor de Duitse t.v.,
werd in Oberhausen het lijk gevon
den van Paul Voger, een veertigjari
ge stukadoor: hij was gewurgd met
een shawl. Woensdagavond vond men
te Wilhelmshaven het ontklede en
zwaar verminkte lichaam van In-
grid Ring, een zeventienjarig school
meisje. Ze was op de speelplaats van
de Albrechtsschool gewurgd met een
shawl. Woensdagavond ook werd al
de dader gearresteerd, een vader van
twe'e kinderen. De politie sprak na de
arrestatie, en, naar men aan mag ne
men, na liet eerste verhoor, over een
duidelijk verband tussen de moord en
Durbridges t.v.-spel.
Niet gezien
Bij de AVRO deelde men ons me
de, dat men het stuk „De shawl"
aangekocht had, of althans ge
claimd, om de naam en reputatie
van de schryver, Francis Dur
bridge. Als Durbridge een nieuw
stuk geschreven heeft, dan gaat
het er om wie van de omroepver
enigingen er het vlugst bij is. Zo
vlug in dit geval, dat noch Siebe
van der Zee, het hool'd van de
AVRO-t.v.-sectie, noch Ton Len-
sink, de dramaturg, het stuk ge
zien of zelfs maar gelezen heeft.
De uitzending te eniger tijd in dit
seizoen, zal wellicht doorgaan, al
zal men zien of men de moordscène
iets minder sensationeel en psycholo
gisch aangrijpend presenteren kan.
Geen invloed
Commissaris Mol, een man die nogal
wat Amsterdamse moorden en
daar waren ook nogal wat sensatio
nele bij behandeld heeft, zag de
WEGENBOUWERS WILLEN
EEN WEGENFONDS
De Nederlandse Vereniging van We
genbouwers zou de vorming van een
autonoom fonds voor de wegenbouw
toejuichen. Deze wens bestaat al lang
en heeft nog een extra actualiteit ge
kregen in de jaren van de bestedings
beperking, toen de overheid tegen de
wegenbouwers moest zeggen: „zoek
maar werk in het buitenland".
De aantrekkelijkheid van eén wegen
fonds is voor de wegenbouwers voor
namelijk gelegen in het feit dat zulk
een fonds planning over een langere
termijn mogelijk zou maken.
Deze wensen zijn gisteren in Den
Haag naar voren gebracht door de
voorzitter van de Nederlandse Ver
eniging van Wegenbouwers, ir. H. D.
Prins, tijdens een persconferentie
welke belegd was naar aanleiding
van liet 25-jarig bestaan van deze
vereniging. „De wegenbouw is geheel
afhankelijk van de inkomsten en de
inzichten van de minister van finan
ciën. Elk jaar opnieuw moet. een be
groting worden goedgekeurd. Een
fonds zou een financiering op lange
termijn meer verzekeren en daarmee
ook voor ons het werk gemakkelijker
mak«n", alflu» ir. Urine.
invloed van de t.v. op de mens niet
zo verderfelijk. „Als ik op straat
loop, of fiets en ik kijk dan eens naar
binnen in de huiskamers waar de t.v.
aanstaat, dan zit zeker de helft van
de mannen (moe van het werk, denk
ik) te knikkebollen. Misdaad of al
thans de uitvoering ervan, is natuur
lijk ook iets dat men „leert" van
voorbeelden. Er zit dan ook in de
film of zo'n t.v.-spel zeker „lering"
ten kwade, maar misschien ook
ten goede, omdat zo'n film of spel
toch vrijwel altijd eindigt met de ar
restatie van de dader. Een would-
be-misdadiger kan er toch ook uit
„Ieren" dat hij voor de bijl gaat.
Prof. nir. W. H. Nagel, hoogleraar
in de criminologie te Leiden, ook
bekend als romanschrijver J. B.
Charles, en ook zelf wel optredend
voor televisie in kunstprogramma's
zag liet ernstiger in. Hij meent dat
de invloed van televisie op de men
sen groter is en ook wijder verbreid
dan die van film.
Het Wereldgebeuren
IjHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllll
M ,,Het landbouwwerktuig" M
R.A.I.-deuren onder j
belangstelling bezweken
H Het Europlein te Amsterdam M
wordt sinds maandag j.l. iede- m
re ochtend als het ware over-
spoeld door duizenden vreem-
delingen die de tentoonstelling M
„Het landbouwwerktuig" in de
R.A.L gaan bezoeken. De in-
gang van het grote tentoon-
stellingsgebouw is nauwelijks
berekend op de enorme menig-
te die zich iedere ochtend
weer voor de grote glazen
toegangsdeuren verdringt. §i
Woensdag bezweken twee deu-
ren dan ook voor het geweld
dat enkele duizenden wachten-
den er op uitoefenden. De af-
gelopen drie dagen heeft de
tentoonstelling reeds bijna
40.000 bezoekers getrokken.
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiili
De 36-jarige lieer A. M. Bruin uii
Wieringencerf was donderdag dt
50.000ste bezoeker op de tentoonstel
ling „Het landbouwwerktuigin liet
Amsterdamse RAI-gebouw. Hij was
vergezeld van zijn echtgenote. Uit
handen van de heer B. Flapper, adj.-
dir. van de RAI ontving de gelukkige
bezoeker een envelop met inhoud.
Foto: Op een oude trekker, die in de
hal staat opgesteld, liet de heer Bruin
zijn vrouw duidelijk van zijn grote
blijdschap blijken.
„Buitengaats" voor jonge
koopvaardij-fans
De Koninklijke Nederlandsche Ree-
de rs vereniging is begonnen met de
uitgave van een kwartaalperiode voor
de jeugd: „Buitengaats", onder redac
tie v an Anthony van Kampen. De ver
eniging meent dat het blad in 'n be
hoefte voo»ziet, gezien het feit dat
zij en de bij haar aangesloten rede
rijen jaarlyks 50.000 aanvragen om
inlichtingen van jongeren ontvangen.
Ook de in juni 1960 verspreide koop-
vaardijconrant „Vaart" (in het kader
van de dat jaar door de vereniging
gevoerde jeugdactieboopvaardij) trok
grote belangstelling. Het nieuwe or
gaan is ter kennis gebracht van het
onderwijspersoneel.
OOK BIJ DE SCHOENENMODE: „TWIST"
Jacques Heim:
„waaierlijn met
petticoat"
(Van onze redactrice)
Welk modedetail er ook in het ge
ding mag zyn de taille, de rok-
lengte, de hoogte van de hak
en hoe verdeeld de meningen over
dat detail ook zyn mogen: nog al
tijd kijken de modedeskundigen
bij het beoordelen van zo'n om
streden detail met een schuin oog
.naar de shows van liet modehuis
Dior, die traditiegetrouw op de
donderdag in de modeweek ge
houden worden. Ditmaal is het
dan weer eens de roklengte, en
sedert gisteren weet iedereen in
Parijs hoe men in huize Dior
daarover denkt: de rok even óver
de knie, heeft Mare Bolian, tegen
woordig eerste rrian by Dior, ge
zegd.
Wat Bohan de vrouw komend
voorjaar nog meer wil laten dra
gen Kleding voor overdag die
een jongensachtig cachet heeft,
avondkledij die er daarentegen
koket en uiterst vrouwelijk uit
ziet: een silhouet dat liefst een.
wat verlaagde taille en een brede
schouderlijn moet hebben de
ruimte die vanuit die schouders
valt, verdwijnt op heuphoogte in
ceintuurs en korte rechte rok
ken die dus, zoals gezegd, de knie
dienen te bedekken. Die korte
rokken krijgen' een wat hoekig ef
fect door ingestikte of ingeperste
plooien aan de zijkanten. Ook dat
hoekige geeft wêer een wat jon
gensachtig idee maar in de
avonduren is de door Dior gekle
de vrouw een uiterst vrouwelijk
wezentje, gehuld in kleding met
kantjes en ruches
Bij dit alles zijn de blouses
hoogst belangrijk. Overdag zijn
ze ruim gesneden, worden ze
over de rok gedragen en zijn
ze uiterst eenvoudig: 's avonds
daarentegen „bloesemen" ze
als het ware uit. De Diorkleu-
ren voor komend seizoen:
..lentegrijs", veel marineblauw,
en verder alle tere tinten die
men in een boeket lentebloe
men kan vinden.
Dit is géén Franse haute cou
ture, maar Franse confectie
voor komend voorjaar: een ge
ruit kostuumpje waarvan het
jasje raglanmouwen en een
sjaalkraagje heeft. De rok
heeft diepe plooien, er kan ge
makkelijk mee gewandeld (en
zelfs gefietstworden.
Guy Layoche komt met kleding
die ook nu weer zonder meer
„draagbaar" mag worden ge
noemd en waarvan de rokzoom
een tikkeltje blijkt te zijn ver
laagd. „Vrouwelijke" kleding die
echter niet al te nadrukkelijk de
lijnen van het lichaam volgt: tail
leurs en mantels hebben een rech
te rug, terwyl de voorbanden het
vrouwelijk figuur alle recht doen
wedervaren door een voortreffelij
ke coupe.
Ook hier treft men soms echter
de „mannelijke toets" aan: bij
streng getailleerde mantelpakjes
waarvan de jasjes een enkelvou
dige sluiting hebben, en de rok-
lijn soms denken doet aan de lijn
van een herenpantalon. Een ef
fect dat wonderlijk genoeg weer
teniet wordt gedaan door de be
drukte zijden blouses die erbij
worden gedragen. Mouwloze zo-
merjaponnen hebben soms blou-
sende lijfjes, Laroches' mantels
zijn zeer elegant door hun een
voud en hun afkledende lijn.
Tenslotte de mode-ideeën van
twee „oudgedienden" der Pa-
rijse haute couture. Madame
Grès brengt zwierige modellen
met schuingeknipte rokken,
mantels met ruime rugpanden,
rokken die over de knie vallen
en soms nog iets langer zijn
(dat hangt van de lengte van
de draagster af), brede cein
tuurs en ingezette strakke tail
lebanden, mantels met kimono
mouwen.
„Bij Jacques Heim die wel eens
„leider van de conservatieve
school der haute couture" is ge
noemd, kan men de „waaierlijn"
zien: japonnen met uitwaaierende
rokken die door petticoats ge
steund worden en waarvan de
lengte ook tot iets over de knie
gaat. Tailleurs van Heim lijken
op japonnen doordat dQ rok en
liet korte jasje in de taille door
middel van een ceintuur worden
samengehouden.
En nogmaals keert het motief
„twist" in de Parijse modeweek
terug: de nieuwe veelbesproken
dans heeft schoenen-ontwerper
Roger Vivier geïnspireerd tot het
ontwerpen van een schoen met
„twist-Iiak" die twintig millimeter
breed is en hoogstens vijf centi
meter hoog. Materialen voor dit
nieuwe dansschoentje: struisvo
gelhuid, tygerbont en échte kilc-
vorsehuid..,VM
Fidel Castro als
tuinarchitect
H2t Edenroc-restaurant in Havan
na. de hoofdstad van Cuba. waar
men vroeger reusachtige bief
stukken kon eten, die speciaal uit
Kansas City werden overgevlogen,
heet nu Ballalaika en de specialiteit
van het huis is Russische Eorscht-
soep. In plaats van Martini drinkt
men als apératief een „Spoetnik" en
de kelners spreken elkaar met „ka
meraad" aan. Wanneer men er zijn
handen wil wassen, staat er een man
klaar met een grote tinnen kan voor
het geval de waterleiding het heeft
opgegeven. Dit laatste komt ondanks,
of misschien wel dank zij, Fidel Cas
tro nogal eens voor.
Het „Edenroc"-hotel behoort „aan
de werkers", zoals heel Cuba dat nu
doet. Tenminste als men de gebaarde
Castro mag geloven, die niet moe
wordt in vele marathon-redevoerin
gen dit zijn Cubanen voor te spiege
len. De laatste weken is Castro op
vallend kalm. Hij heeft zich beperkt
tot het bezoeken van de Tropicana,
een wereldberoemde nachtclub. Daar
in kwam ook een éénakter voor,
waarin vier Amerikaanse „ruimte
vaarders" er maar niet in slagen hun
ruimteschip van de grond te krijgen.
Nadat dan de „gagarinbolero" is ge
danst, eindigt het geheel met zang
door twintig lieve meisjes, die het
schone lied „Wij zijn socialisten"
kwelen, met het telkens terugkerende
refrein „Cuba ja, Yankee nee".
Blijkbaar had de zang van deze
Cubaanse schoonheden de ge
baarde Castro zo aangegrepen,
dat hij tot een groot karwei opdracht
gaf. Een werk zo origineel, dat Cas
tro op één lijn mag worden gesteld
met Mao en Stalin. Zorgde Stalin
voor een ijzeren gordijn en was Mao
de ontwerper van een bamboegordijn,
Castro had iets heel aparts om zijn
land vah de „vijand" af te schermen.
Castro gaf opdracht voor de aanleg
van een „cactus-gordijn". Cuba is
een groot eiland en het zou wat be
zwaarlijk zijn de nogal rumoerige
watergrens met jonge cactusplantjes
vol te poten. Castro heeft zijn steke
lige vitrage alleen maar laten aan
leggen rond de luchtmacht- en mari
nebasis Guantanamo, aan de linker
kant van zijn rijk, een basis, die vol
gens een oude overeenkomst Ameri
kaans bezit is.
Juist van de Amerikanen, die Castro
niet kan luchten of zien en met welk
land hy geen enkel diplomatiek con
tact meer wil hebben. Waarop overi
gens van Amerikaanse zrjde voorlo
pig ook geen prijs wordt gesteld.
Tot nu toe heeft Castro als een woe
dende kat tegen zijn buurman gebla
zen, maar hij heeft het nog niet ge
waagd zijn nagels uit te slaan. Is de
permanente aanwezigheid van de
Amerikanen op de „gesocialiseerde"
Cubaanse bodem al een gruwel in
Castro's ogen, nog erger was het
voor hem dat tientallen Cubanen dit
stukje Amerika als een oud-testa-
mentische vrijstad beschouwen en via
de basis naar landen vluchtten, waar
de persoonlijke en collectieve vrijheid
niet wordt onderdrukt Het vliegveld
is voor Cuba, wat voor het commu
nistische Duitsland Berlijn is. Van
daar dat Castro het bevel gaf dat de
Amerikaanse basis geheel met cac
tussen zou worden omgeven.
Betrouwbare werkers (want het is
al eens voorgekomen dat een
werkploeg en bloc bij de Ameri
kanen om asiel aanklopte) hebben
in de afgelopen dagen een brede
strook grond langs de basis met
buldozers schoongeveegd en volge-
plant met grote en zware cactussen.
Dat was een secuur werkje, want
het 2ijn bepaald geen siercactussen,
die het werk van wachtposten moe
ten overnemen. De gemeenste cactus
soort uit het uitgebreide Cubaanse
herbarium heeft Castro hiervoor uit
gezocht. De bladeren van deze plan
ten zijn vlijmscherp. Men moet toe
geven dat de keus van Castro excel
lent is geweest. Niemand kan door
het cactussengordijn heendringen.
Het is vrijwel altijd dodelijk. Zelfs de
dieren worden instinctmatig ei'voor
gewaarschuwd niet in de buurt te
komen van deze moordbeplanting.
Als Castro echter de illusie heeft ge
had, de Amerikaanse soldaten wat
te sarren met zijn parkaanleg. dan
heeft hij zich wel een beetje verke
ken. Vanaf het vliegveld hebben zij
in plaats van het uitzicht op zande
rige grasvlakten een aardig kijkje
op een fraai aangelegde tuin. want
de cactussen bloeien in velerlei kleu
ren. De Cubanen die het communis
tische gezeur van Gastro en zijn link
se maatregelen beu zijn, zullen toch
wel een mogelijkheid zoeken en vin
den om Cuba te verlaten. Castro heeft
in elk geval de wereld een novum
gegeven: een cactus-gordijn. Als
tuinarchitect heeft hij ontegenzegge
lijk kwaliteiten.
FIDEL CASTRO
....blazende kat
Rusland eist zitting
V.-raad over Kongo
De Sowjet-Unie heeft donderdag ver
zocht om een „onmiddellijke" bijeen
komst van de Veiligheidsraad ter be-
kandsllag .van da kwsatia-Kcuiga.