Regering acht bijdrage aan de
ontwikkelingslanden voldoende
KLANKBORD
ENGELSE FAMILIE NA LANG
ZOEKEN GISTEREN GEVONDEN
BOUWPUT VOOR „SCHELDE"-DOK NADERT VOLTOOIING
WOENSDAG 10 JANUARI J962
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Het Wereldgebeuren
Begroting buitenlandse zaken in Tweede Kamer
Minister Luns wenst geen KT7
assistentieop zijn departement
i
(Van onze parlementaire redacteur).
In de hulpverlening aan de minder ontwikkelde landen zal wat
de Nederlandse bijdrage betreft niet veel verandering komen,
hoewel verleden week bij de behandeling van de begroting van
buitenlandse zaken voor 1962 in de Tweede Kamer zeer nadruk-
kelijk door een aantal afgevaardigden op verhoging van de
Nederlandse financiële steun is aangedrongen. In de Tweede-
Kamervergadering van gisteren heeft de minister van buiten
landse zaken namelijk meegedeeld, dat Nederland naar het
inzicht van de regering reeds een ruime steun verleent.
De Tweede Kamer heeft woensdagmiddag aan het
begin van de zitting de slachtoffers van de spoor
wegramp bij Harmeien herdacht. Staande hebben de
afgevaardigden stilte in acht genomen, nadat voor
zitter dr. Kortenliorst en minister-president prof. dr.
De Quay een kort herdenkingswoord hadden uitge
sproken.
Eén procent
(p.v.d.a.) verlangde percentage van
het nationale inkomen de motie
noemde één procent als concreet
bedrag van de Nederlandse hulpver
lening achtte minister Luns te star.
Zou Nederland op een andere wyze
zyn bijdrage verhogen, dan zou dit
het begrotingsbeeld kunnen veran
deren en zelfs tot verhoging van de
belastingdruk kunnen leiden. Boven
dien vond de bewindsman één pro
cent te star, omdat we over enkele
jaren misschien wel in geheel ande
re verhoudingen moeten denken en
dan wellicht tot twee of drie procent
komen.
Bij de replieken bleek 's ministers
argumentatie niet veel indruk ge
maakt te hebben. Men begreep name
lijk niet. waarom Nederland thans
beslist beneden één procent van het
nationale inkomen moet blijven, als
we misschien naar twee of drie pro
cent in de naaste toekomst koersen.
Wat de wijze van hulp verlenen
aangaat liét minister Luns een
duidelijke voorkeur blijken voor
een multilaterale regeling. Dat wil
zeggen: hij prefereert het contri
bueren door Nederland in de spe
ciale fondsen van de wereldbank,
van de E.E.G. en andere organi
saties, waaruit bijstand aan de
onderontwikkelde landen wordt
verleend boven een bilaterale hulp
van Nederland aan afzonderlijke
landen, die hulp nodig hebben.
In 1961 is aan die fondsen voor een
bedrag van 124 miljoen door Neder
land bijgedragen. Minister Luns dacht
dat door deze multalaterale manier
van hulpverlening' de coördinatie in
de steun, waarop enkele afgevaar
digden kritiek hadden geleverd, het
best gewaarborgd wordt.
Berlijn
Wat de oost-westverhouding en daar
in de belangrijke kwestie-Berlijn aan
gaat verzekerde de bewindsman na
drukkelijk, dat er volledige principië
le overeenstemming tussen de N.A
V.O.-mogendheden bestaat omtrent
de houding die in de kwestie-Berlijn
behoort te worden aangenomen. De
bezetting van westelijk Berlijn en
'het handhaven van troepen daar be
horen tot de essentialia van die hou
ding. Ook van zijn kant bevestigde
Rijksambtenaren brijgen
voorschot van 4 procent
De regering wil haar standpunt over
de salarismaatregelen voor het over
heidspersoneel aan de Tweede Kamer
meedelen in een nadere nota op de
memorie van antwoord op het hoofd
stuk over binnenlandse zaken van de
rijksbegroting. Deze nota kan over
veertien dagen worden tegemoet ge
zien.
Dit is gistermorgen van de zijde van
het departement van binnenlandse
zaken meegedeeld.
Het begrotingshoofdstuk zal in be
handeling komen op 27 en 28 februa
ri. De voorgenomen salarisvcrbete-
ringen kunnen daarom eerst tot uit
drukking komen bij de over april te
betalen salarissen. Wel zullen de
ambtenaren binnen da kortst moge
lijke termijn een voorschot ontvan
gen van vier percent op de salaris-
verbetering over het eerste kwartaal
van dit jaar.
Het standpunt van de regering, zoals
dat in de nota tot uitdrukking zal
komen, wordt, zo verklaart men ver
der, vooraf aan dc centrale commis
sie voor georganiseerd overleg mee
gedeeld.
éven later de staatssecretaris van
buitenlandse zaken mr. Van Houten,
dat het Westen vastbesloten is de
banden met West-Berlijn te handha
ven.
Vóór onderhandelingen
Minister Luns erkende, dat over
de taktische gedragslijn verschil
len van mening bestaan. Frank
rijk bijvoorbeeld is van oordeel,
dat niet met Rusland over Berlijn
onderhandeld fnoet worden, om
dat de Sowjet-Unie dit als een
bewijs van zwakte van het Wes
ten zal uitleggen. Nederland is
het niet met Frankrijk eens en
staat te dien aanzien naast de
andere westerse landen, die alle
menen dat alles gedaan moet
worden om de spanningen te ver
minderen.
Mr. Luns verklaarde zich op ver
zoek van enkele kamerleden bereid
tot een frequenter contact met de
commissie voor buitenlandse zaken
uit de Tweede Kamer. Bovendien
zal hij nagaan, hoe het schriftelijke
contact met de Kamer kan worden
geïntensiveerd.
Geen twee ministers
Op de suggestie van de benoeming
van 'n minister voor Europese zaken
antwoordde minister Luns dat even
als de constructie van twee minis
ters van buitenlandse zaken naast
elkaar een onding is, er ook span
ningen zouden ontstaan indien onder
de ministers van buitenlandse zaken
een minister voor Europese zaken
zou worden aangesteld.
De Tweede Kamer gaat vandaag ver
der met de behandeling van de be
groting van buitenlandse zaken.
ZOEKGERAAKT BIJ TREIN DRAM A
N.S. STEUNEN
NABESTAANDEN
H Vertegenwoordigers van
i de directie van de Neder- jj
g landsche Spoorwegen zul- J
§j len binnen enkele dagen i
1 alle nabestaanden van de 1
slachtoffers van de trein- jf
ramp bezoeken, alsook de g
gewonden. Men zal ter I
plaatse nagaan, welke re- g
gelingen moeten worden gi
getroffen en bij financiële 1
nood zullen reeds thans i
1 voorschotten worden uit- 1
gekeerd.
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllH^
Veilig bij familie
in Utrecht
De Britse ambassade in ons land
heeft gisteren koortsachtig gezocht
naar mevrouw Powell en haar beide
kinderen Marcia en Frederick, die
maandag betrokken waren bij de
treinramp in Harmeien.
Men wist, dat de beide kinderen ge
wond naar het academisch ziekenhuis
in Utrecht waren vervoerd en dat
de moeder geen verwondingen had
opgelopen. Bij navraag in het acade
misch ziekenhuis bleek, dat de kin
deren slechts licht gewond waren en
na behandeling het ziekenhuis kon
den verlaten Waar de moeder met
hen naar toe was gegaan, wist men
niet te vertellen. Inderhaast uit En
geland overgekomen journalisten
zochten de ziekenhuizen in en rond
Utrecht af om de kinderen te vinden.
Men telefoneerde en telegrafeerde
met scheepvaart- en luchtvaartmaat
schappijen, maar van mevrouw Plo
wed en haar beide kinderen was geen
spoor te vinden.
Een onderzoek door de Utrechtse
politie leverde al evenmin iets
op, terwijl ook de informatiedienst
van het Rode Kruis voor een raad
sel stond. In een speciaal oproep
bericht voor de radio verzocht de
Britse ambassade in Den Haag
bekend te worden gicmaakt met
de verblijfplaats van het gezin.
Door een toeval kreeg het Rode
Kruis in Utrecht contact met me
vrouw Powell. Zij verbleef bij
familie in de Dickenslaan in
Utrecht.
Een wonder
„Het is een wonder", zo vertelde ons
mevrouw Powell, „dat mijn kinderen
en ik, maar ook mijn broer en nicht
die ons vergezelden, nog leven. Op
eens, ik zat ongeveer negen minuten
in de trein, begon de coupé hevig
te schokken. Een oorverdovende klap
volgde hierop. Toen was het even
stil, heel kort maar, want wat we
toen hoorden, zal ik nooit meer ver
geten.
Onbeschrijflijk
Huilende en kermende mensen,
gillende vrouwen die bekneld za
ten tussen verwrongen zittingen.
Ik kan het niet beschrijven. Mijn
dochtertje werd enkele meters van
mij vandaan gesleurd. Zelf kon
ik me niet bewegen omdat twee
vrouwen over me heen lagen. Mijn
zoontje zag ik niet meer. De
coupé was gedeeltelijk gekanteld.
Mijn broer probeerde een paniek te
voorkomen. Hij schreeuwde de men
sen toe hun kalmte te bewaren, klom
over stukken staal heen en gooide
ons vanuit een opening in de trein
naar buiten, waar we werden opge
vangen door militairen. Mijn zoontje
Frederick was het eerst op de been.
Voor hem heb ik de grootste zorg,
omdat hij juist herstellende is van
een zenuwinstorting. Mijn dochtertje
liep, zoals later in het ziekenhuis
bleek, een lichte shock op en kneu
zingen aan het bovenbeen".
Naar huis
De beide kinderen hadden gistermid
dag in de woning aan de Dickens
laan ahveer het hoogste woord. Van-
SOEKARNO WIL
NOG 10 DAGEN
WACHTEN
President Soekarno heeft een
termijn van tien dagen vastge
steld voor een regeling van de
kwestie-Nieuw-Guinea langs
diplomatieke weg.
Dit heeft zijn minister Soebandrio
van buitenlandse zaken aan de pers
medegedeeld. Deze laatste voegde er
aan toe, dat daarna Indonesië geweld
zal gebruiken om de kwestie op te
lossen.
De president van de afdeling Geel
vinkbaai in Nederlands Nieuw-Gui-
nea heeft aan gouverneur Platteel
telegrafisch medegedeeld, dat te Biak
een comité is gevormd, bestaande
uit burger-ingezetenen en op initia
tief van de burgerij, om de overheid
met raad en daad bij te staan in het
treffen van maatregelen ter bevei
liging van de ingezetenen in geval
van oorlogsgeweld of andere nood
toestanden. Het doel van het comité
is om door actieve deelneming vari
de burgerij te komen tot een organi
satie op brede basis, die het hoofd
zal kunnen bieden aan mogelijke
noodtoestanden. Gedacht wordt daar
bij aan medische hulp, beveiliging
van de burgerij en andere zaken. Dit
nieuwe eomïté zal nauw contact on
derhouden met de plaatselijke com
missie van het Rode Kruis.
daag gaat het gtfzin vla Oostende en
Dover naar Canterbury terug. De
heer Powell, die in Wembley werkt,
is telegrafisch op de hoogte gesteld
van de wonderbaarlijke redding van
zijn gezin.
REUS VOOR DWERG. De biblio
theek van de Gothenburgse universi
teit heeft een reus onder de boeken
verworven in ruil voor 's werelds
kleinste boekje. De reus, 17.000 pa
gina's dik, is een kopie van de Chi
nese encyclopedie Yoeng-Lo Ta Tien,
die in het begin van de vijftiende
eeuw werd geschreven. De thans naar
Gothenburg overgebrachte kopie be
slaat ongeveer een-dertigste deel
van het origineel, dat voor net groot
ste gedeelte verloren is gegaan.
Gothenburg heeft in ruil voor deze
aanwinst o.m. het kleinste boek ter
wereld, dat het Onze Vader in ver
schillende talen bevat, naar China
gezonden. Men wist in Zweden dat
-de Chinese collega's dit boekje erg
graag in hun verzameling wilden
Hebben. Daarom was men zeer ver
wonderd toen het weer bij de afzen
der terugkwam. Het bleek dat de
Chinese douane het boek niet had la
ten passeren. Later bood een Chinese
afvaardiging, clie Zweden bezocht,
aan de curiositeit mee terug over de
grens te nemen.
Waar mag hij
zijn gebleven
De ambtenaren van de Oostenrijk
se veiligheidsdienst keken gis
termorgen nieuwsgierig in de
eerste-klascoupé van de sneltrein
Moskou-Wenen. Aan de grens was
samen met de douane ook een groepje
van deze veiligheidsambtenaren inge
stapt voor de speciale begeleiding van
niemand minder dan Vyatsjelaw Mo-
lotow, eens de gevreesde minister van
buitenlandse zaken van Stalin.
Uit Moskou was het bericht gekomen
dat de 71-jarige diplomaat samen met
zijn vrouw, de kleine, grijze Pauline,
van Moskou naar Wenen onderweg
was om zijn oude functie van perma
nente Russische delegatieleider bij de
internationale atoomenergieorgani
satie te hei-vatten. De gehele wagon,
die uit de Sowjet-Unie gisteren in
Wenen arriveerde, was leeg. Wat dat
betreft hadden de veiligheidsambte
naren een vrije dag. Onmiddellijk de
den in Wenen allerlei geruchten de
ronde. Het zou maar een smoesje zijn
geweest van de Kremlin-mannen, dat
Molotow zou terugkomen. Hij was
„natuurlijk" al geliquideerd. Er waren
er die veronderstelden, dat hij onder
weg wel „uit de trein zou zijn geval
len", iets wat in de afgelopen decen
nia wel meer aan „ongewenste" poli
tici overkwam. Maar dat waren niet
de zorgen van de Weense veiligheids
politie. Die kon zich desgewenst
breeduit van de grens tot Wenen in
de eerste-klascoupé installeren.
Wat niemand intussen had ge
dacht, staat toch te gebeuven:
Molotow zal terugkeren. Zijn
komst is tenminste aangekondigd. De
oude bolsjewiek zelf zal het ook alles
behalve hebben verwacht, want toen
hij op de veertiende november van
het vorig jaar (nadat hem op het gro
te communistische partijcongres ge
ducht de mantel was uitgeveegd als
een Stalinist van de bovenste plank)
in de Russische hoofdstad terugkeer
de. Reeds was bekend, dat de machti
ge heerser uit de vooroorlogse en oör-
logse jaren, voor wie milioenen sid
derden en wiens handtekening in de
jaren vóór veertig de dood van tien
duizenden betekende, uil de partyre-
gisters was geschrapt. Men was het
er toen over eens dat de laatste pala
dijn van maarschalk Stalin er nog
heel genadig was afgekomen met al
leen het intrekken van zijn partijzak
boekje.
Er kwam geen nekschot aan te pas.
Molotow, wiens werkelijke naam in
de mist van de Sowjet-gesehiedenis
onzichtbaar is gebleven, nam des
tijds een andere naam aan als 'n pro
clamatie: hij was „De Hajner". Hij
heeft inderdaad geduchte meppen
uitgedeeld, maar het scheen dat hij
was uitgeslagen. Hij zei eind vorige
jaar het op prijs te stellen zijn laat
ste levensjaren, geplaagd door een
leverkwaal, met vrouw en dochter
in Moskou door te brengen.
De politiek blijft echter grillig en
stelt telkens opnieuw de be
schouwer ervan voor raadsels.
Molotow keert terug. In dezelfde
overigens vrij onbetekenende func
tie als vóór het befaamde partijcon
gres. Ondanks zijn partijioosheid en
ondanks zijn leverkwaal. De vete
tussen Molotow en Kroesjtsjew is
bekend genoeg. Laatstgenoemde be
schuldigde Molotow er in oktober
openlijk van tegen hem en de ande
re leden van de Sowjet-regering te
hebben samengezworen. Tijdens het
kennismakingsbezoek van Kroesjt
sjew en Kennedy, dat in Wenen
plaatshad, stond Molotow op de ach
terste rij bij de officiële begroeting
van de Sowjet-leider. Bij het af
scheid was hij helemaai verdwenen.
Algemeen nam men aan dat de man
nen elkaar onder vier ogen hadden
gesproken en dat het er geducht had
gespannen. Maar het werd geen ..en
kele reis Wenen-Moskou". De Ha
mer komt terug. Wat betekent deze
vreemde ommezwaai van het Krem
lin? Is men beducht voor de aanwe
zigheid van de ongetwijfeld nog ve-
le-aanhangers-tellende-Molotow in
het Sowjet-rijk zelf? Heeft men hem
daarom op een fraaie manier „weg
gewerkt"? Of is Kroesjtsjew in het
duel met zijn tegenstander ditmaal
de mindere geweest? In elk geval
keert er een oude Stalinist in het
vrije westen terug. Dat heeft toch
nog een voordeel voor Molotow. In
zijn eigen land en de satellietlanden
is de naam van zijn grote meester
taboe geworden. Zijn beelden zijn
verdwenen, de straatnaambordjes
zijn veranderd en zelfs zijn lichaam
maakte postuum nog een verhui
zing mee. Alle boeken van en over
Stalin verdwenen uit de bibliotheken.
In het westen niet. Prettig voor Mo
lotow. die dus van tijd tot tijd in We
nen nog eens iets over zijn oude
meester kan lezen. Dan kan hij mij
meren over zyn oude glorie en tijden
terugwensen. die nooit meer weerke
ren. Maar de vraag blijft waarom
men deze invloedrijke revolutionair-
van-het-eerste uur naar Wenen liet
gaan. Hij is daar blijkbaar minder
gevaarlijk dan in het Sowjet-mekka
zelf. Wellicht ook is de strijd tussen
de jonge communisten en de oude
bolsjewieken niet, zoals men op het
laatste partijcongres wilde doen ge
loven, definitief in het voordeel van
eerstgenoemden beslecht.
-MOLOTOW
...toch een retourtje...
De bouwput, waarin de dokken
voor de Koninklijke Maat
schappij ..De Schelde" in het
zuid-Sloe zullen worden ge
bouwd, nadert zijn voltooiing.
Rond tien februari hoopt men
te kunnen beginnen met het
droogmaken van deze reus
achtige „kuip", ongeveer 250
meter lang en 100 meter breed,
waarna de werkzaamheden
aan de dokvloer, die gedeelte
lijk op 10 meter min. NA-P.
en 12,5 meter min. N.A.P.
komt te liggen, kunnen aan
vangen. Momenteel ligt in do
put nog een cutterzuiger met
een capaciteit van 400 m3 per
uur, die het talud aan de land
zijde graaft en de put in het
midden nog op diepte brengt.
Over enkele weken zal ook de
ze zuiger buitendijks gaan. Er
zullen dan nog enkele tiental
len pompen met een capaciteit
van 60 m3 per uur worden toe
gevoegd aan de tien, die thans
ter bescherming van het talud,
reeds zorgen voor de bronbe
maling.
(Foto P.Z.C.).
