Bas van Middelburg en Medio
moet het wat kalmer aan doen
Operatie „Walrus
Sport en wedstrijden
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
16
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 28 DECEMBER 1961
MET PIJN IN HET HART, MAAR:
moest liij op het Meelfabriek-
terrein de kaartjes scheuren,
maar al spoedig moest Bas zor
gen, dat de centen binnenkwa
men. Bas was in zijn functie als
chef-bureaulist een streng man,
maar hy was zeer rechtvaardig.
Wanneer de leden van Middelburg
bij een byzondere wedstrijd moes
ten betalen, dan betaalden ze ook
als Bas in zijn hokje zat. Maar
dan ook allemaal!
Accuraat
Veertig jaar Medio-bode,
52 jaar chef-bureaulist
Voor Bas zoals iedereen
in Middelburg hem beter
kent dan zijn officiële naam
Nicolaas Bastiaanse is het
zo zachtjes aan tijd gewor
den om er mee te stoppen.
Rond 52 jaar heeft hij nu
zijn beste krachten gegeven
voor de voetbalvereniging
Middelburg en 40 jaar is hij
in touw geweest voor de
gymnastiek- en schermver-
eniging „Medioburgum" en
A*\WS*VVV\VwV*VWVWS
ZEEUWEN IN
DE SPORT
WWWVWWWWWWStW
daarnaast heeft hij nog voor
talrijke verenigingen Johan
Bodegraven gespeeld. Want
als er geld opgehaald moet
worden, kan Bas dat als nie
mand anders. Hij kent bijna
iedereen in Middelburg en
ieder kent hem - en hij blijft
net zo lang aankloppen tot
de contributie binnen is of de
lijst voor één of ander doel is
ingetekend, al moet hij er
tien keer voor terugkomen.
Dank zij zijn activiteiten in de
sport heeft Bas die bekendheid
gekregen. „Ik heb dank zij Mid
delburg en Medio mijn zaak van
de grond af kunnen .opbouwen",
zegt hij er zelf van. Maar toen
Bas in het ziekenhuis (waarin hij
enkele weken geleden opgenomen
werd wegens een acute blinde
darmontsteking) 77 jaar werd,
adviseerde de dokter hem om er
nu maar eens mee te stoppen. Ze
ker met de voetbal, dat zou te
veel van hem vergen, voor Medio
hoefde hij zijn bode-activiteiten
nog niet te stoppen, want die
De penningmeester van Middel
burg" heeft nooit te klagen gehad
over Bas. Hij is een bijzonder ac
curaat man. En bij belangrijke
wedstrijden zoals Middelburg-
Vlissingen gebeurde het vaak,
dat Bas tot diep in de nacht de
entrees moest tellen, maar als de
penningmeester dan de volgende
dag het geld kwam ophalen, lag
alles keurig gespecificeerd ge
reed. En er heeft nimmer een cent
ontbroken.
Ook voor Medioburgum is Bas
vele dagen van het jaar in de
weer. Hy haalt de contributies en
donaties op, brengt uitnodigingen
rond en zorgt er voor, dat de
intekenlijsten barstend vol staan
wanneer de turners een feestelijke
gelegenheid te wachten staat. Met
hart en ziel heeft Bas al die jaren
zyn werk gedaan voor Middel
burg en Medio. Het merkwaar
dige met Bas is evenwel, dat hy
nooit aan sport gedaan heeft: hij
heeft nimmer een voetbal aange
raakt, nog nooit heeft hij een
turnring aangepakt of een ander
sportinstrument. „Maar ik zie liet
allemaal bijzonder graag. Ik laat
er als het moet het eten voor
staan", vertelt Bas.
Op de bres
stellen hem nog in slaat bewe
ging tc krijgen. Met pijn in het
hart heeft Bas het advies van de
dokter opgevolgd: kortgeleden
heeft hij officieel zijn ontslag in-
fediend bij de voetbalvereniging
[iddelburg.
Voordat do Middelburgse voetbal-
enthousiasten de verrichtingen
van hun ploeg konden gadeslaan,
moesten zij eerst het hokje pas
seren, waarin Bas tientallen jaren
heeft gezeteld als chef-bureaulist.
Aanvankelijk heeft hij nog dienst
gedaan als terreinicnechir en
Behalve de werkzaamheden voor
de twee Middelburgse sportvereni
gingen staat Bas"ook geregeld
voor vele andere zaken op de
bres. Nimmer doet iemand tever
geefs een beroep op hem. Ieder
jaar is hij in de weer voor de
folkloristische dagen in de Zeeuw
se hoofdstad: hij zorgt via in
tekenlijsten voor geld, waarvoor
de organisatoren van de ringrij-
derijfestynen prijzen kunnen kó
pen, hij gaat ook met inteken
lijsten rond voor het klank- en
lichtspel in Middelburg, waarvoor
hij vorig jaar ruim 16U0 gulden
verzamelde! Nooit heeft hij daar
bij één adres van de organisato
ren opgekregen. Bas heeft ze in
de loop der jal renlaiccexcxlen
de loop der jaren allemaal zelf
„gekweekt".
De verdiensten van Bas voor Mid
delburg cn Medioburgum zyn niet
onbeloond gebleven. Zowel van de
voetballers als van de turners
heeft hU een oorkonde gekregen
en deze eerbewijzen heeft Nicolaas
Bastiaanse ten volle verdiend.
In de Oostduitse slad Hallé zijn dezer
dagen drie r.-k. geestelijken wegens „eco
nomische misdrijven" tot gevangenisstraf
fen, variërend van 20 tot acht maanden
veroordeeld. Vorige week werd een pas
toor uit Bad Wilsnack schuldig bevonden
aan hulp aan vluchtelingen naar West-
Duitsland. Hij kreeg twee jaar gevange
nisstraf.
(Advertentie)
een eerlijke'jonge'
1
RYNBENDE'S
jonge
White Label dubbele klare
8.5S per literfles exclusief glas
HOOG EN LAAG WATER
29 december
Vlissingen
Terneuzen
Han8wecrt
Zierikzee
Wemeldingc
+nap
uur meter
6.22 1.58
6.50 1.76
7.18 1.93
7.31 1.14
8.02 1.37
+nap
uur meter
18.58 1.67
19.22 1.85
19.54 2.04
20.13 1.33
20.33 1.56
nap
uur meter
0.10 1.52
0.38 1.69
1.11 1.82
0.58 1.22
1.17 1.41
nap
uur meter
12.51 1.80
13.18 1.97
13.49 2.10
13.27 1.53
13.42 1.74
O In Bethesda. in de Amerikaause slaat
Maryland, begint op 1 januari een levens
verzekeringsmaatschappij, waar alleen
vrouwen zich kunnen verzekeren, met
haar werk. ..Vrouwen worden ouder dan
mannen", aldus directrice Phyllis Biondi.
De maatschappij zal voornamelijk met
vrouwelijk personeel werken.
(Advertentie)
Belangrijk nieuws
voor u, mevrouw!
•J nu micro-fijn poeder
ïnc&c, x&yizciföp
Zieé/c u nor?
Uw vertrouwde SB stijfsel is totaal
vernieuwd mevrouw. SB is nu... zathc
micro-fijn poeder. Om mooier te stijven met
minder moeite. Ga her zelf ontdekken.
Ook u zuk enthousiast zijn.
Het micro-fijn poeder van SB lost
volkomen glad en gaaf op. Daardoor
'v dringt het gelijkmatig en diep in het
weefsel. SB-fijnstijfsel lost ook zeer
snel op. Geen klonten, geen plakken
aan de bouc. Iin... door zijn micro-
fijne poeder maakt SB uw goed prach
tig glanzend.
Teleurstellend Tottenham
verloor van Arsenal
I)e spanning in de eerste divisie van
de Engelse competitie is volledig te
ruggekeerd. Dc hoop dat Tottenham
Hotspur de Londense club. die verle
den jaar zowel de cup als het league-
kampioenschap veroverde, de gouden
draad weer zou opnemen, werd zater
dag j.l. echter de bodem ingeslagen.
Want ondanks goed spel van Jimmy
Greaves, de man die na zijn Italiaan
se avontuur een week geleden tegen
Blackpool drie gave doelpunten scoor
de, werd Tottenham Hotspur met
21 verslagen door stadgenoot Arse
nal.
Twee wedstrijden, Bolton Wanderers
Burnley en Blackburn Rovers
Manchester United,, werden afgelast.
Ipswich zag haar hoge positie verlo
ren gaan door een 30 nederlaag te
gen Manchester City.
Op tweede kerstdag deed Tottenham
het iets beter. Chelsea werd op eigen
veld met 20 verslagen, Greaves
scoorde het eerste doelpunt. De „re
vival" van Arsenal zette zich voort.
Na Tottenham werd nu Fullham het
slachtoffer (10), waardoor de „Gun
ners" oprukten naar de zesde plaats.
Sheffield Wednesday slaagde er één
helft lang in leider Burnley het hoofd
tc bieden, maar moest na rust dat
zelfde hoofd diep buigen, 04. John
Byrom. de 17-jarige binnenspeler van
Blackburn Rovers scoorde binnen zes
tien minuten driemaal en bezorgde
daarmee West Ham United een sen
sationele 32 nederlaag. Voor Man-
1980. Het begon er werke
lijk op te lijken, alsof hun
ontvluchtingspoging dit
maal zou slagen. Reeds la
gen de laatste huizen van
de stad ver achter hen en
bevonden zij zich halverwe
ge de helling naar het som
bere, mysterieuze koepelge
bouw daarboven. Ieder
ogenblik verwachtten zij
eigenlijk door een verhoog
de werking van de radiatie
teruggeworpen te zullen
worden, evenals dat de vori
ge maal was geschied. Maar
er gebeurde niets.... Mis
schien lette men daarboven
niet op wat er zich in de stad afspeelde, of
misschien was de bezetting van de koepel ook
naar beneden gegaan, om de massale offeran
de van nabij mee te maken. In ieder geval
konden piloot Storm en zijn vrienden onge
hinderd het pad volgen. De mentale druk werd
niet lichter, doch ook niet zwaarder en zo
Chester United was Norbert Lawlon,
eveneens een der jongste spelers in
de league, de grote man. Met drie
treffers had hij een groot aandeel in
dc 63 zege op Nottingham Forest
Judo-ontmoeting tegen
Korea onbeslist, 20-20
In tie namiddag van de tweede kerst
dag vond in het Utrechtse Tivoli de
landen-ontmoeting judo Nederland
Korea plaats. Jan van Ierland kwam
op de mat tegen de derde dan Kim U
Tai, vierde bij de wereldkampioen
schappen in Parijs, en behaalde een
onbeslist 55. Hein Essink trof zijn
meerdere in de 4e dan Kim Dok Yong,
kampioen van Korea. De Eindhove-
naar werd gevéld met een eerste arm-
worp: 010.
Met een geblesseerde knie begon Joop
Mackaay de strijd tegen de 4e dan
Kim Dong Bai, de kampioen van Ko
rea in 19*59 en 1960. Reeds spoedig
kreeg de Nederlander last van zijn
blessure en kon in feite nauwelijks
partij geven. De strijd werd gestaakt
en na enig geschipper kwam men Lot
onbeslist: 55.
Zo stond het 2010 voor Korea toen
Anton Gcesink in het strijdperk trad.
De Utrechter kwam uit tegen de stu-
dentenkampioen Han Hosan, een 23-
jarige vierde dan. die de wereldkam
pioen weinig moeilijkheden in de weg
legde. Geesink zegevierde met een zes
de heupworp, waardoor dc einduit
slag 20—20 werd.
O Een dertigtal Spaanse jongelui beeft
in Madrid van de Indiase ambassade de
vlag en liet wapen verwijderd en vertrapt
uit protest tegen bet Indiase optreden
tegen Goa. De demonstranten werden zon
der verdere incidenten door de politic
verspreid.
langzamerhand had men geleerd, die pijnlijke
last te dragen en toch te doen wat noodzake
lijk was. Achteraan de colonne liepen hijgend
Telmor en Buck, die ieder een der Singani's op
de armen droegen. Zij hadden het niet over
zich kunnen krijgen de twee sympathieke
stumpers in de klauwen van die bloeddorstige
menigte achter te laten! De bleekhuidige we
zens klemden zich sidderend aan hen vast, als
wilden zij zeggen: „Wat gaan jullie nou be
ginnen? Er is nog nooit iemand aan de Tar-
gani's ontsnapt"!
40
Ik gehoorzaamde onmiddellijk, maar
toen ik de deur opende en voorzich
tig naar buiten keek, zag ik dat het
hele kamp op stelten stond. Het la
waai had een paar van de zieke man
nen in de andere hut wakker ge
maakt en opgeschrikt en ze begon
nen ofwel in hun nachtmerrie ofwel
van louter zenuwen te schreeuwen.
De protesten van de andere militai
ren tegen dit lawaai maakten de op
schudding nog groter. Er werd ge
schreeuwd en gevloekt, gevolgd door
het geluid van slagen en vechten.
Daar bovenuit hoorde ik vaag de
stemmen van de officieren, die tever
geefs trachten de orde te handhaven.
Ik keek naar de mitrailleurschutter
en zag dat hij zijn zitplaats verlaten
had en naar voren naar de rand van
het platform kwam, die het dichtst
bij de binnenplaats was. Hij rookte
nog steeds en ik kon het gloeiende
puntje zien dat zo nu en dan zijn ge
zicht belichtte. Hij keek naar de deur
van de lange hut. Als ik nu wegging
kon ik dan H. de hoek om slepen in
door JOHN JOLY
de schaduw zonder aandacht van de
mitrailleurschutter te trekken? Ik
aarzelde en op dat moment van aar
zeling vloog de deur van het hoofd
gebouw open en drie of vier Japanse
bewakers stormden naar buiten, hun
geweer in de aanslag.
Ik maakte de riem van mijn tommy-
gun los en met een vlugge ruk trok
ik hem van mijn rug af en hield hem
in mijn handen. Op dat moment hooi
de ik Colin, die begon te schieten. Ik
zag twee van de Jappen als blokken
op de grond vallen en de andere twee
stonden stil. Ik kon niet zien of ze
getroffen waren of niet, omdat ik zelf
snel en instinctief handelde. Ik greep
H. zonder omhaal onder z'n armen
en sleepte hem de deur uit en de
hoek om. In dc schaduw van de hut
zette ik hem overeind tegen één van
de bomen. Daarna haalde ik een
handgranaat uit mijn broekzak en
keek op naar het platform van de
mitrailleurschutter. Klaarblijkelijk
verbaasd over het salvo automatisch
vuur cn zich afvragend waar dat
vandaan kon komen, stond hij nog
steeds bij de leuning, afwisselend
naar de mannen roepend die onder
hem op de grond lagen en dan weer
koortsachtig de duisternis in de rich
ting van do rotsen afzoekend. Daar
na zag ik hem naar de mitrailleur
teruggaan.
Heel bedaard trok ik de veiligheids
pen uit de granaat en liet de hef
boom schieten: ik wachtte zolang ik
durfde en gooide dan de granaat
naar boven op het platform.
Toen de granaat ontplofte, lag ik
plat op de grond dichtbij H. Zonder
af te wachten om te zien wat er ge
beurd was, greep ik hem opnieuw bij
z'n schouders en legde hem later neer
met z'n hoofd in de richting van de
opening in de draadversperring tus
sen dc twee bomen. Zelf glipte ik
door het gat en trok hem achter me
aan. Er eenmaal doorheen, liet ik
hem liggen waar hij lag en bevestig
de weer haastig de draden op de ou
de plaats, door de pinnen van de
klemmen in de rechterboom te druk
ken.
Daarna trok ik H. overeind in zitten
de houding en met enorme inspan
ning tilde ik hem op z'n benen. Hy
zakte hulpeloos in elkaar en kreun
de zachtjes toen ik mijn schouder in
z'n maag zette; ik sloeg mijn handen
achter zijn knieën en tilde hem op.
Op dat moment bemerkte ik niet hoe
zwaar hij was, want ik was alleen
maar vervuld van de noodzaak, om
onmiddeliyk met hem weg te komen.
Ik strompelde het struikgewas in
naar liet hoofdpad en gelukkig zag
ik, dat ik het smalle pad door het
struikgewas volgde, dat de Japanse
soldaten daar gemaakt moesten heb
ben bij hun heimelijke tochten naar
het dorp.
Even later kwam ik op een breed pad
uit en sloeg links af. Ik had me on
gerust gemaakt over het bijna voort
durende schuren van takken en twij
gen tegen het lichaam van H.. maar
nii was het pad breed, hard cn ge
makkelijk tc volgen. Toen kwam ik
op het kruispunt met het hoofdpad
en sloeg rechts af.
Hijgend snelde ik voort, terwijl mijn
last voortdurend kreunde. Het zweet
liep langs mijn gezicht en lichaam.
Het was warm en benauwd in het
dichte bos en het pad liep gestadig
de heuvel op. Plotseling bemerkte ik
dat er geschoten werd en ik hoorde
zo nu en dan geweervuur, en het
snelle geratel van Colins tommygun.
Ik liep steeds door, zonder ophouden,
zonder nadenken, met alleen maal
ais doel, zo snel mogelijk op de plaats
te komen waar we elkaar zouden
ontmoeten, zonder ook maar aan
rusten te willen denken. Eenmaal
struikelde ik en de zieke geleerde
viel van mijn schouder tegen een
struik langs het pad. Hij lag daar
kreunend terwijl zijn hoofd langzaam
heen en weer bewoog. Deze keer
kostte het een enorme moeite om
hem weer op mijn schouder te krij
gen en toen ik hem opbeurde, hoorde
ik weer schieten uit de richting van
het kamp.
Ik liep door, maar elke slap was nu
een geweldige inspanning. Mijn keel
werd droog en het ademen ging hoe
langer hoe pijnlijker.
Toen kwam er tenslotte verandering
in het aanzien van het bos aan weers
zijden van me. Er kwam meer ruim
te en het was er lichter. Dankbaar
bemerkte ik dat ik op de plaats was
aangekomen die Colin de rotonde ge
noemd had, en vergissen was inder
daad onmogelijk.
Een ogenblik stond ik besluiteloos.
Het gewicht van de geleerde was nu
niet meer te dragen en het was hoog
nodig dat ik hem onmiddellijk neer
legde.
Waar was Colin? Met zijn enorme
kracht kon hij de last overnemen en
wc konden er vlug in de duisternis
vandoor gaan. In de tussentijd zou ik
mijn kracht kunnen herwinnen en
hem aflossen wanneer hij moe was.
Ik hoorde nog een salvo geweervuur
en schrok, toen er een kogel door het
bos sloeg en over me heen floot. Ik
riep zachtjes: „Colin, waar ben je?".
Er kwam geen antwoord.
Ik moest de geleerde neerzetten. Ik
wankelde een beetje en mijn knieën
knikten. Ik kon liet begin van de pa
den zien die naar rechts liepen, het
eerste naar het kamp en het andere
dat wij moesten hebben, naar de ri
vier. Het laatste liep ik op en liet H.
zachtjes op de grond glijden, terwijl
ik bijna omviel van opluchting dat ik
het gewicht kwijt was. Ik steunde
hem tegen een boom, even buiten het
pad en aarzelde toen. Ik moest eigen
lijk zien dat ik hem verder weg
kreeg. Hij liep voortdurend gevaar
weer gevangen genomen te worden
als ik hem zó dicht bij het kamp liet.
Maar ik wist dat ik hem op dat mo
ment onmogelijk verder kon dragen.
Ik moest Colin vinden.
Er klonk nog een salvo geweervuur
en weer hoorde ik kogels dicht langs
me heen gaan. Ik greep mijn tommy-
gun en liep voorzichtig het pad af
naar het kamp.
Het was smal en draaide langzaam
naar links zodat ik, ondanks het hel
dere maanlicht dat door dc takken
boven me drong, maar heel weinig
kon zien. Maar hoe dan ook, het lo
pen viel evenals op het hoofdpad, ge
makkelijk en ik had geen moeite vlug
vooruit te komen. Ik liep dicht langs
de zijkant zodat de blaren langs
mijn mouw schuurden en riep zacht
jes om Colin. Er kwam geen ant
woord en ik ging voorzichtig verder.
Plotseling scheen ik aan een punt te
komen op liet pad waar de geluiden
die uit het kamp kwamen, niet lan
ger gedempt worden door het dichte
struikgewas. Ik hoorde een geroeze
moes van stemmen en het geluid van
mannen die rondliepen en blijkbaar
bezig waren meubilair te verschui
ven. Er was ook een eigenaardig' ge
luid dat ik eerst niet kon thuisbren
gen. Het was alsof ér water van een
hoogte naar beneden gegoten werd
en op een hard oppervlak kletterde.
(Wordt vervolgd)
