NIEUWE GARANTIEPRIJZEN
AKKERBOUWPRODUKTEN 1962
K.A.B.-VOORZITTER PLEIT
VOOR DE LAAGSTBETAALDE
DINSDAG 19 DECEMBER 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
GERING KOSTPRIJSVERSCHIL MET 1961
Geen rekening gehouden
met E.E.G.-voorstellen
De regering heeft bij haar beslissin
gen over het garantiebeleld voor het
jaar 1961/196» geen rekening gehou
den met de voorstellen der Europese
commissie met betrekking tot de ge
leidelijke ontwikkeling van een ge
meenschappelijk landbouwbeleid der
Europese Economische Gemeenschap,
zolang nog geen concrete beslissingen
zijn genomen.
Deze uitspraak van de regering is
vermeld in de nota, die de minister
van landbouw en visserij, mr. V. G.
M. Marijnen, over het markt- en prijs
beleid in de landbouw voor 1961/1962
heeft ingediend bij de Tweede Kamer.
De garantieregeling-1962 voor de ak
kerbouw is gegrond op de kostprijsbe
rekening van het Landbouw Econo
misch Instituut, die behalve voor
de voedergranen op de lichte gronden
slechts geringe verschilllen verto
nen met de kostprijzen voor de oogst
1961. De nieuwe garantieprijs voor
consumptiewaardige tarwe is vastge
steld op 31,per 100 kg (garantie
prijs 1961: ƒ30,50). Deze prijs geldt
voor tarwe met een vochtgehalte van
17
Bij deze prijsvaststelling is reke
ning gehouden met het feit, dat het
gemiddelde vochtgehalte over een
reeks van jaren hoger ligt, n.l. cir
ca 18,25 De prijs van 31,
bij 17 vocht komt overeen met
30,50 bij het gemiddelde vochtge
halte van 18,25
Gerst en haver
In plaats van minimum-garantieprij-
prijzen voor gerst en haver zullen
voortaan basisprijzen voor deze gra
nen worden vastgesteld, waarop de
egalisatieheffingen bij import van voe
dergranen zullen worden afgestemd.
Deze prijzen zijn voor 1961/1962:
28,voor gerst, 26,75 voor haver,
per 100 kg, doorsneekwallteit. Omdat
in feite niet een exact garantieniveau
wordt bepaald, geeft de minister de
voorkeur aan de term basisprijzen
voor de egalisatieheffingen op ge-
importeerde gerst en haver. Daar de
laatste jaren de voor de inheemse
voedergranen verkregen opbrengst-
prijzen gemiddeld bij de in uitzicht
gestelde garantieprijzen ten achter
zijn gebleven, zijn deze basisprijzen
voor de egalisatieheffingen met 1
per 100 kg verhoogd.
De garantieprijs voor suikerbieten
van de oogst 1962, is vastgesteld;
op 52 per 1000 kg suikerbieten
met een suikergehalte van 16
(prijs 1961: 51,50). Deze prijs zal
gelden voor de hoeveelheid, waar
van de suiker voor consumptie
doeleinden in het binnenland kan
worden afgezet.
De verhoging van de sulkerbietenprijs
met 0,50 houdt verband met het feit,
dat voor suikerbieten waarvoor de
werkzaamheden merendeels na 1 mei
optreden sterker rekening is gehou
den met het zg. faseverschil tussen
hét produktiviteitspeil in de kostprijs
berekeningen voor de periode novem
ber 1961-november 1962 en het inge
calculeerde loonniveau volgens de
collectieve arbeidsovereenkomsten
voor de periode mei 1961-mei 1962.
In de nieuwe garantieprijzen is reke
ning gehouden met een te verwachten
stijging van de produktiviteit, die aan
de landbouw ten goede zal komen.
De garantieregeling voor de akker
bouw zijn vastgesteld in overeenstem
ming met het Landbouwschap.
Poëzieprijzen 1961
Amsterdam toegekend
B. en w. van Amsterdam: hebben op
advies van de jury voor de poëzie-
prijzen-1961 van de gemeente Am
sterdam besloten de volgende poëzie
prijzen toe te kennen:
Een prijs, groot 1250 aan A. Ro
land Holst voor zijn in 1961 versche
nen bundel „Omtrentsde Grens".
Een prijs, groot 1250 aan J. W.
Schulte Nordholt voor zijn in 1961
verschenen bundel „Een lichaam van
aarde en licht". Een prijs, groot 250
aan Leo Vroman voor zijn gedicht
„Voor Jan Greshoff en voor een
meisje zonder hoofd" uit de bundel
„De ontvachting". Een prijs, groot
250 aan Genit Kouwenaar voor zijn
fedicht „Toen een hand..." uit de
undel „De stem op de 3e etage".
Kinderen door ijs
gezakt en verdronken
In de buurtschap 's-Heerenbroek
(gemeente IJsselmuiden) zijn zon
dagmiddag het vijfjarig dochtertje
en het zesjarig zoontje van de fami
lie H. Riezebos naby de ouderlijke
woning door het ijs gezakt en ver
dronken.
De beide kinderen hadden zich op
het ijs van een diepe sloot gewaagd,
welk ijs nog van onvoldoende sterkte
was. Toen de kinderen werden ge
vonden, bleken zij reeds te zijn over
leden.
Nederlandsche Kabel
6 pet. interimdividend
De directie van de N.V. Nederland
sche Kahelfabrieken in Delft heeft
meegedeeld, dat de omzet van de ven
nootschap en van de daarmede ver
bonden dochterondernemingen, zowel
in Nederland als daarbuiten, zich tot
en met het derde kwartaal 1961 gun
stig heeft ontwikkeld.
De orderportefeuille van het concern
is vrijwel gelijk gebleven. In het vier
de kwartaal heeft de hierboven ge
schetste gang van zaken zich voort
gezet. Het laat zich aanzien, dat de
resultaten van dit jaar die van het
vorig jaar niet veel zullen ontlopen.
Medio november is een,aanvang ge
maakt met de aangekondigde uitbrei
dingen van de walserijen te Alblas-
serdam. Commissarissen en directie
hebben evenals het vorig jaar
besloten tot het uitkeren van een in
terimdividend van zes procent, be
taalbaar per 2 januari 1962.
spreid als èen waaier in de hand
van de een, als de vleugel van een
kalkoen in de hand van een ander.
De benen gekruist onder de tafel
en de pet op het hoofd. Vanmorgen
naar de kerk geweest, en vanavond
bij Miel Verhulst naar de kaartïng.
Met het nette pak aan en de pet op.
Een enkeling probeert zijn hoed
recht op het hoofd te houden, maar
nee, toch maar liever de pet.
Bij het begin van de avond heb
ben ze allemaal 1 gulden en
een kwartje ingelegd bij Harry
Lampo of Alouis Brijaert, die de
organisatoren van de kaarting zijn.
Toen hebben ze alle vijftig een lot
gekregen en er is getrokken, wie
bij wie ging kaarten. Voor de twee
de ronde zal weer het lot beslissen.
En zo door. Van de inleg is het
wild gekocht.
Achiel Cauwels, broodjager, heeft
't wild geleverd. Hij heeft de bees
ten geschoten op de terreinen,
waarover hij voor de Franse eii
Belgische en Hollandse eigenaren
het toezicht heeft. De hazen zijn
van hem afkomstig en de wilde
konijnen. Caféhouder Miel Verhulst
heeft twee Kaapse kezen uit eigen
kweek gegeven voor de terling, de
verloting, de duiven zijn weer van
een ander, evenals de kalkoenen
van 6 kilo. Voor de wildkaarting
brengt iedereen wat in. Hetzij geld,
hetzij de prijzen.
De mannen zitten om de tafeltjes
met ernstige gezichten, want kaar
ten is een ernstige bezigheid, voor
al Avanneer het om kalkoenen gaat.
De uitslagen worden met een wit
krijtje op kleine leien geschreven;
alsof ze weer op de sonoolbanken
zitten tellen de mannen de punten
by elkaar, dan komt Harry Lampo
of Alouis Breüaert langs om de
uitslagen te noteren} op een kleine
blocnote.
Die twee lopen voortdurend heen
en weer tussen de kaartende man
nen en de mannen aan de bar,
zij doen de deur open, als er weer
een ander het café in wil en ze
dragen pilsjes aan. Ze zjjn belang
rijke mannen, dat is zo te zien. Zij
hebben ook de spelregels voor de
kaarting vastgelegd. Die kan ver
schillen, van dorp tot dorp. In Sint
Anna ter Muiden wordt misschien
Drie kaartspelers in het café van
Miel Verhulst in Aardenburg. Wie
heeft de troefkaartf
Rechts onderaan: aan de tapkast
is het goed zitten.
Tenslotte linksboven het lijdend
voorwerp met Kerstmis: de kal
koen.
(Foto's P.Z.C.)
„NOG TE GROTE VERSCHILLEN
ie heeft de éne levende kalkoen mee naar huis
genomen? Was het Juul van 73 jaardie nog
steeds de dorpsgenoten verbluft doet staan van
zijn spelletje bollen; was het Willemde boer op zijn
eigen? En waar is de andere kalkoen gebleven? Is die
misschien mee met Anton de Clerck? Of heeft zijn
vrouw het moeten doen met één van de twee hazen
als tweede prijs? Bovendien waren er dan nog de
Kaapse kezende wilde konijnen en nog een koppel
wilde eenden. Prijzen genoegdat wel. Ze zullen het
waarschijnlijk niet allemaal meer geweten hebben,
zondagdvond, tegen de sluitingstijd van café „De
Zwaanin Aardenburg. Toen de wildkaarting achter
de rug was. Een tweede, derde prijs is nog heel ver
dienstelijk, maar ze waren gekomen om de kalkoen.
Want zondagavond was het in Aardenburg wildkaar
ting. En dat wil zeggen:
weer volgens andere voorwaarden
gekaart als in Sluis of Aarden
burg. In Aardenburg speelt men
voor 110 of 120. Heeft men de
boer, dan mag men 'm inhouden.
Wie klaar is met kaarten, gaat
de resultaten nog eens diep
nabespreken aan de bar. Ze
nemen een kruk. zetten hem mid
denin het café en praten.
De heldenfeiten van het kaartspel
passeren uitvoerig de revue, min
der goede resultaten komen pas
aan het eind van het verhaal. Men
geeft elkaar een pilske op de goede
afloop, op de winst of als troost
voor net verlies. Want wie in de
eerste ronde is afgevallen, telt niet
meer mee.
Maar er is nóg een kans op een
stukske wild met Kerstmis. Daar
voor is de derde kalkoen voor de
terling. Wanneer de terling om elf
uur Avordt geworpen, zit er een
goeie kans op de kalkoen in. Voor
een kwartje kan men werpen met
drie dobbelstenen, waarmee Willy
Claus op zijn colablaadje - rond
loopt. Driemaal voor een kwartje
en wie 15 of meer gooit wordt ge
noteerd. Bij het afkampen kan men
er bij zijn of afvallen natuurlijk.
Maar het verlies wordt genomen.
Er is per slot van rekening ook
nog de trektafel. met de lichtjes
en de fraai gevormde juffertjes in
badpak, die opgewekt knipogen op
het strand van Miami.
Het belangrijkste bly'ft. tocli de
kalitoen. Daaiwoor is iedereen ge
komen. En daarvoor zit iedereen
in het café A'an Miel Verhulst in
Aardenburg. Vijftig man en Miels
vrouAV Nora achter de tapkast en
Anton de Clercks vrouw met Rob
bie eu zijn chocomel. Daarvoor is
iedereen gekomen. Voor de kal
koen met kerst Troef
Hij noemde hetv erheugend, dat over
eenstemming is bereikt over de te
voeren loonpolitiek, temeer omdat
alle bij de onderhandelingen betrok
ken partijen daarvoor iets hebben
moeten toegeven. De heer Middelhuis
vroeg opnieuw de aandacht voor de
categorie laagstbetaalden. Hij meent,
dat de uniforme \rerhogingspercen-
tages onder de oude loonpolitiek tot
gevolg hadden, dat alle werknemers
teveel over één kam werden geseho
ren, omdat geen rekening werd ge
houden met het werkelijk verdiende
loon. Hierdoor ontstonden in de loon
zakjes grote A'erschillen.
Huurbeleid
De heer Middelhuis meent dat het
huurbeleid teveel is gericht op
verlaging en afschaffing van de
subsidie en onvoldoende rekening
houdt met de sociale rechtvaar
digheid. Huurverhoging behoeft
nóg niet noodzakelijkerwijze te
leiden tot overeenkomstige ver-
laging A'an de subsidies voor
nieuw te bouwen woningen, zo zei
hij, en zeker niet als door een on
juist bouwbeleid de bouwkosten
sterker stijgen dan nodig is. Als
dat bouwbeleid zo doorgaat, is de
consequentie daarvanr volgens
hem, eerder een verhoging dan
een verlaging van deze subsidie.
Over de algemene kinderbijslagwet
zei de heer Middelhuis, dat hij het
een principieel gebrek in de opzet
van deze wet vindt, dat het recht op
uitkering voor de zelfstandigen is ge
bonden aan een inkomensgrens van
14.000 gulden. Dit gebrek zal, naar
de mening van de K.A.B., zo spoedig
mogelijk moeten worden opgeheven.
Militairen
Uitvoerig ging de heer Middelhuis
voorts in op de kostwinnersvergoe-
dinsrcgeling voor militairen. Hij
noemde het een onjuiste en onwaar
dige situatie, dat voor de militairen
van de eerste oefening geen integrale
maar een aan grenzen gebonden in
komstendervingsregeling bestaat.
De kostAvinnersregeling Is bepaald
nog een zorgenregeling, zo zei hij,
waarop men slechts een beroep kan
doen met het openleggen van zijn
hele hebben en houden. De K.A.B. is
Aan oordeel, dat de huidige regeling
thans plaats moet maken voor een
regeling tot vergoeding van gederf
de inkomsten, zoals deze ai bestaat
voor militairen op herhalingsoefe
ning.
Karei Smit, die In de zomer
hengstengeleider is, zit met
een wat rood aangelopen ge
zicht en de pet diep over de ogen
gedrukt achter een blond glas pils
aan de toog. „Dé/s hun verzet nog
hé," zegt hij, terwijl hij op de kaar
tende mannen wijst. Het is inder
daad een fraai verzetje kom,
hebben ze gezegd, we gaan weer
eens naar Miel Verhulst, want er
is wildkaarting. Zo tegen de kerst
een gezellig avondje met wat pils
en een kaartspelletje onder mekaar
om een kalkoen, die de betoonde
belangstelling nog niet helemaal
naar waarde weet te waarderen.
De kalkoen zat in een kartonnen
doos, waarin iemand achteloos wat
luchtgaatjes had geprikt. De doos
was eigenlijk bestemd voor blokjes
Californische citroensap „for fla
vour and health" en misschien was
de kalkoen het' er déarom wel niet
geheel mee eens. De kalkoen in de
doos had nog wat gezelschap van
een andere kalkoen, een paar ha
zen, Kaapse kezen, wilde konijnen
en wilde eenden. Met zijn allen
vormden ze de aanlokkelijke kerst
bout voor de winnaars van de Avild-
kaarting.
Willy Claus had het wild speciaal
A'an achteren gehaald met een
goedkeurend Knikje van café
houder Miel Verhulst om ze den
A'olke te tonen. De kalkoenen, Avit
maar rood aangelopen, de hazen,
die goeïg uit hun ogen keken,
maar voor het overige een gebro
ken nek vertoonden, de konijnen
en de eenden.
Claus nee geen familie van
schrijver Hugo moest hiervoor
zijn terlingbak met de drie dobbel
stenen eA'en in de steek laten. En
ook zijn glaaske pils. Met een for
se hand pakte hij de hazen hij hun
achterpoten en zAvaaide er mee
heen en Aveer, tot de hazen „nee"
begonnen te schudden.
De kalkoen fladderde met zijn ene
vleugel, terwijl de andere vlerk
dicht tegen zijn lijf werd aange
drukte gehouden. In kleine kooitjes
zaten de Kaapse kezen. „Zo noe
men we ze hier," zegt Willy Claus.
Hoe ze echt heten Och, dat doet
er weinig meer toe, zo tegen Kerst
mis.
De kaartende mannen keken even
op van hun spel om de prijzen te
bewonderen. Toen gingen zt weer
met hernieuwde moed verder in de
eerste ronde. Proberen om niet af
te vallen, maar ook in de tweede
ronde mee te draaien.
Wildkaarting kaarten om
wild. Niets meer, maar ook
niets minder. Bij zo'n man-
nenaangelegenheid blijven de vrou
wen rustig thuis zitten. Ze horen
er dan vanzelfsprekend niet
bij. Alleen vrouw Nora van Miel
Verhulst mag er bij zijn. Zij laaft
de hardzwoegende kaarters met
een pilske en een „ouwe" of ge
woon met een glaasje limonade of
een flesje chocomel voor de jongste
van het gezelschap. Robbfè van
vier zit het hele gedoe met kleine
slaapoogjes aan te kijken vanach
ter het flesje met een rietje, waar
doorheen hij de chocolademelk
aanzuigt. Moeder De Clerck zit
vlak bij hem en houdt hem goed in
het oog. Vader Anton neemt nog
eens een ferme teug van de pils j
en gaat weer door met het kaart-
spel. Het is bijna afgelopen. „Ik i
ben nog niet afgevallen."
Met zijn drieën vormen ze de I
„eeuwige familie," vader Anton i
en moeder De Clerck en kleine i
Robbie met zijn chocomel. „De j
wielerbaan in Oostburg heeft An-
ton rechtgehoudeu voor vyf jaar",
„Vergoedingsregeling
dienstplichtigen rammelt"
De beheersing van het prïjsniA-eau en
van de conjunctuur is de Katholieke
Arbeidersbeweging veel waard. Dit
is gisteren verklaard door de voor
zitter van de K.A.B„ de heer J. A.
Middelhuis, bij de opening van de
najaarsbondsraadsvergadering A'an
deze vakcentrale in Utrecht.
zegt Antons maat. Anton lacht een
beetje, want vjjf jaar, da's veel.
Maar zjjn maat houdt völ en waren
ze niet aan het kaarten, dan kwam
er een hele discussie over de kwa
liteiten van Anton als Avielrenner.
„Je hebt nog een kans, als-ie de
kalkoen wint, da-je wor' uutgeno-
digd," vervolgt een ander. De ge
ruite pet staat grijs op zijn peper
en zoutkleurig haar. „En Anton
het nog gerejen met Sjef van de
Vijver en Kees Pellenaars en Ver
hagen. Da was in 1934." De wild-
kaarters bij Miel Verhulst in zijn
cafeeke op de weg naar Eedfe zijn
trots op hun wielrenner.
Ze zitten steeds gevieren aan een
tafeltje. Een grote asbak, waarin
de as van de zondagse sigaar
wordt afgetipt op het tafeltje, wat
pils en verder de kaarten. Uitge-
Advertentie/
MET GRATIS CHOCOLADE.
