Rotterdam kocht de
R.T.M. op voor N.S.
Operatie „Walrus
Europeanen vluchten voor V.N.
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Geen vrienden
van Thant
IMiiiiSM:
GEEN GRENZEN BIJ AANPAK
VAN DE PROBLEEMGEBIEDEN
10
PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 12 DECEMBER 1961
In drie scholen in Elisabethstad
wonen thans ongeveer 700
blanken: vluchtelingen voor
de strijdkrachten van de
V.N. Zes dagen geleden kwa
men de eersten, thans zijn de
scholen overvol met mensen,
die naar het zich laat aanzien
vrijwel al hun bezittingen
kwijt zijn en alleen een ding
gemeenschappelijk bezitten
een bittere haat tegen de
strijdkrachten van de V.N.
Hun eens geriefelijke woningen in de
ruime tuinen in Elisabethstad zijn
nu het strijdtoneel geworden van
het conflict tussen president
Tsjombé en de troepen van de
V.N. en kogels en scherven vor
men er de dodelijke zwervers.
Neil Smith, verslaggever van United
Press, wandelde gisteren zo'n
school binnen. Hij werd bestormd
door angstige mensen die allen
hetzelfde vroegen: „Vertel ons de
waarheid over wat de V.N. doen".
Er was in zijn gehoor maar één
breed grijnzende man, een Belg
die met zijn gezin in een klaslo
kaal „woonde". Maar zijn grijns
was niet vriendelijk. „Ik mag
Thant graag" zei hij, terwijl hij
met een vinger een veelzeggend
gebaar over de keel maakte.
Kinderen
Op de speelplaats dromden kinderen
bijeen maar zij speelden niet. De
meesten huilden. Hun ouders oor-
Advertentie)
GA FLITSEN
GEEN INDISCHE ACTIE
TEGEN GOA
Het parlement van India heeft gis
teren de regeringspolitiek inzake Goa
goedgekeurd en de eis van de com
munistische partij om een gewapende
actie tegen deze enclave te beginnen,
verworpen.
Het debat werd besloten met een
verklaring van premier Nehroe. Hjj
vreesde dat de regering de voorgeno
men maatregelen zal moeten uitvoe
ren als de toestand rond Goa niet
verbetert. De Indische troepen ston
den klaar om elke noodtoestand het
hoofd te bieden. De Portugezen had
den volgens hem hun strijdkrachten
versterkt en gedroegen zich „op een
buitengewoon provocerende wijze".
g De In Gap geboren Franse schrijver
Robert Thomas heeft de prijs van de Quai
des Orfèvres gekregen voor zijn toneel
stuk Huit Femmes. dat op het ogenblik
ln het Parijse theater Eduard VII wordt
opgevoerd. Het was de eerste maal, dal
deze Franse prijs voor een toneelstuk
werd verleend. De prijs bedraagt 1000
franken (ongeveer 730 gulden). Thomas
heeft o.m. „Piège pour un liomrae seul"
en de dialogen voor de film „Pleïns feux
■ur l'assassin" geschreven. De gelijkna
mige prjjs voor een speurdereroman is dit
jaar niet toegekend.
deelden dat de kinderer» wat frisse
lucht moesten hebben.
In een waslokaal trachtten enkele
vrouwen kledingstukken schoon
te krijgen in kleine blikken kom
men, die eigenlijk alleen maar ge
schikt waren om er de krijthanden
van leerlingen in te wassen.
Antoine Vanderween uit Roulers
(België) was wat gelukkiger dan
de meesten, zij had enkele bezit
tingen uit haar huis kunnen op
halen. Haar woning lag op min
der dan anderhalve kilometer van
de school, maar de fluitende ko
gels hadden haar genoodzaakt een
omweg van tien kilometer te ma
ken.
Terug
Rosanna Fredo, uit Cavalicro, Italië,
vertelde dat zij, liaar man en hun
kinderen van twee jaar en negen
maanden, drie dagen lang in de
vuurlinie hadden gelegen, in Iiun
huis, achter het kamp-Tsjonibé.
Tijdens een vuurpauze waren zij
onder bescherming van Katange-
se gendarmes naar de school ge
bracht.
Rosanna Fredo zei: „Ik ga lerug
naar Italië, maar als de rust hier
terugkeert kom ik terug, ik hou
van dit land".
Binnenschip Start in
Ketelmeer gezonken
Voor Schokkerhaven, in het Ketel
meer tussen de Noordoostpolder en
Oosteiyk Flevoland is gistermorgen
omstreeks half zeven het 316 ton
metende motorschip „Start" uit
Zwartsluis gezonken. De beide opva
renden, de 24-jarige schipper-eige-
naar A. J. van der Haar uit Meppel
en de 28-jarige knecht A. Fokkema
uit Akkrum werden door de haven
meester van Schokkerhaven, de lieer
W. Kombrink, gered.
Advies wachtgeld- en
werkloosheidsverzekering
De minister van sociale zaken en
volksgezondheid heeft zich tot de So
ciaal-Economische Raad gewend met
het verzoek hem te adviseren of het
gewenst is met behoud van de ge
dachte van het zelf-doen, belichaamd
in de huidige bedrijfstaksgewijze uit
voering van de werkloosheidwet
het in deze wet gemaakte onder
scheid tussen een wachtgeld- en een
werkloosheidsverzekering te doen
vervallen.
Eigen aandeel slechts 1 miljoen
DEFINITIEVE REGELING
NOG NIET GETROFFEN
Bij liet overnenieu door de ge
meente Rotterdam van liet aan
delenkapitaal van de Rotter
damse Tramweg Maatschappij,
tegen een koers van 500
waartoe de gemeenteraad in fe
bruari van dit jaar had beslo
ten, heeft nooit de gedachte
voorgezeten om het gehele be
drijf van de R.T.M. voor vijf
miljoen gulden over te nemen.
Dit heeft de wethouder voor sociale
zaken, de heer J. U. Schilthuis. gis
termiddag tijdens de begrotingsde
batten aan de Rotterdamse raadsle
den medegedeeld. In feite ligt de
zaak zo, aldus de wethouder, dat de
directie van de Nederlandse Spoor
wegen een groot belang zag in de
aankoop van die aandelen, omdat zij
zich een belangrijke invloed wilde
verzekeren op het gebied van het
vervoerswezen, daar waar dc R.T.M.
haar lijnen had.
Het viel de Nederlandse Spoorwe
gen op dat ogenblik, n.l. in het
begin van dit jaar, moeilijk een
bod te doen en daarom verzochten
zij de gemeente Rotterdam dit in
haar plaats te willen doen. Rot
terdam stond sympathiek hier
tegenover en heeft de Nederland
se Spoorwegen terwille willen zyn
onder voorwaarde, dat de Neder
landse Spoorwegen SO van de
aandelen voor haar rekening zou
den nemen, hetgeen erop neer
komt, dat Rotterdam 1 miljoen
gulden investeert" tegen de Neder
landse Spoorwegen 4 miljoen.
Over dit laatste bedrag zouden de
Nederlandse Spoorwegen een
voorlopige rente betalen.
De uiteindelijke vormgeving van de
met de Nederlandse Spoorwegen ge
maakte afspraken, heeft echter, al
dus wethouder Schilthuis. tot nu toe
op zich laten wachten. Van gemeen
tewege wordt echter alles in het
werk gesteld om deze zaak nu einde
lijk rond te krijgen. Dc R.T.M. is dus
niet geheel in handen van de ge
meente Rotterdam overgegaan. Er
blijft tussen beide een zakelijke rela
tie bestaan.
Een punt van ernstig overleg is een
aanmerkelijke verbetering van de
pensioenregeling voor het personeel
van de R.T.M. Wat de aandelen be
treft, die zijn nu bjjua alle in het be
zit van de gemeente Rotterdam.
:;i Tl
_J
Li.'
js 7
Een inwoner van Den Haag, aan de
Bezuidenhoutseweg, heeft op origine
le wijze zijn kerstgroeten wereld
kundiggemaakt aan omwonenden
en voorbijgangers.
Grensrechter sloeg
scheidsrechter
De procureur-generaal bij liet ge-
rechtsbof te Amsterdam, mr. \V. B.
J. Aberson, heeft gisterochtend twee
weken voorwaardelijke gevangenis
straf met een proeftijd van twee jaar
en een geldboete van 100, eventueel
te vervangen door 25 dagen hechte
nis, geëist tegen de 27-jarige bloe-
misteryknecht T. van K. uit Hillr-
gom. Op 11 maart van dit jaar had
de verdachte, die als grensrechter
ras ingevallen bij de wedstrijd Hil-
legomMuiden voor de zaterdag-
competitie van de K.N.V.B., in de
tweede helft scheidsrechter D. Slag
veld een klap op het hoofd gegeven.
De scheidsrechter had daardoor een
lichte hersenschudding opgelopen.
De heer Slagveld was niet als getui
ge verschenen. Uit zijn destijds voor
de politie afgelegde verklaringen
werd voorgelezen: „Toen ik het spel
stopte om de grensrechter te vragen
waarom hij had gevlagd, kwam hij
op mij toelopen, voegde mij toe „daar.
ellendeling" en gaf mij een klap".
De grensrechter zei op de zitting,
dat de scheidsrechter hem al in dc
eerste helft steeds had genegeerd
als hij voor overtredingen vlagde.
In de rust was de verdachte nog
naar de scheidsrechter toegegaan om
hierover te praten. Toen er in de
tweede helft geen verandering in
de situatie kwam had hij zich een
moment vergeten. Of de scheids
rechter de hersenschudding had op
gelopen door een klap met het
grensrechtersvlaggetje of door een
stomp werd niet duidelijk. Het ge
rechtshof zal op 21 december arrest
wijzen.
COÖRDINATIE IN E.E.G.
Onderzoek naar
behoefte belangrijk
(Van onze Haagse redactie)
liet Nederlandse lid van de Europese
commissie, de heer S. L. Mansholt,
heeft gisteren tijdens een persconfe
rentie in Den Haag verklaard, dat de
Europese commissie uog voor het
eind van het jaar aan de raad van
ministers een ontwerp-reglement zal
voorleggen, dat er op gericht is, na
tionale ontwikkelingsplannen voor
achtergebleven gebieden in de ge
meenschap op liet nauwst te coör
dineren.
Dr. Mansholt noemde als voorbeeld
van volledig gebrek aan coördinatie,
de Nederlandse plannen voor ontwik
keling van probleemgebieden in het
noorden van het land en de Duitse
plannen voor de ontwikkeling van
het gebied van Oost-Friesland. Over
hooguit 7% jaar zullen de economi
sche grenzen tussen de zes landen
geheel verdwijnen, maar bij de aan
pak van de ontwikkeling van de pro
bleemgebieden, die zich vooral in de
grensgebieden van alle landen bevin
den, doet men nog steeds of die ge
bieden grensgebieden zullen blijven.
Er bestaat op het ogenblik in de
gemeenschap van de zes het ern
stige gevaar van een snel toene
mende onevenwichtigheid, betoog
de hij. Enerzijds in het Ruhrge-
bicd in het grootste deel van Ne
derland, in belangrijke delen van
Frankrijk en Noord-Italië
oen explosieve welvaart. Maar in
Zuid-Italië, de Languedoc in
1968. De eerste ontvluch
tingspoging was jammerlijk
mislukt en het zag er niet
naar uit dat zich spoedig
een nieuwe kans zou voor
doen. Nog lange tijd dron
gen de Targani's om het
ronde gebouw heen, dat de
gevangenis was van de Ar-
golbemanning. Zij zwiepten
hun lange tentakels door de
lucht en sisten, en sjirpten
hun haat tegen de vreem
delingen uit. Sommigen
raapten stenen en stokken
op en slingerden die naai
de tralievensters, maar een
cordon wachters drong de
wraaklustige bende achteruit. Nog lange tijd
waren vele boosaardige ogenparen op die ge
vangenis gericht en eerst toen het daglicht
verdween, trokken de laatste wrokkers zich
terug. Telmor, de tolk. die weer enige tijd de
twee schichtige Singani's had ondervraagd,
stond peinzend naar buiten te staren, waar
Jupiter als een enorme schijf langs de avond
hemel omhoogrecs en alles ïn een geheimzin
nig paarse waas hulde. Nevelslierten onttrok
ken de bergen grotendeels aan het oog, doch
naarmate de planeet hoger klom. schenen die
op te lossen. Ergens tussen de nabije heuvels
ontdekte hij plotseling een flauwe gloed op de
plek waar het grote koepelgebouw moest
slaan. De gloed werd regelmatig zwakker en
sterker en het viel hem op, dat dit vreemde
ritme precies samenviel met de golvende pijn,
die nog steeds zijn hersenen kwelde...
Frankrijk, en aan de grcnsgèbie-
den van vrijwel elk van de zes
landen, Noord-Nederland, Noord-
Duitsland, de randgebieden van
Luxemburg etc. kampt men met
ernstige vormen van onder-ont
wikkeling.
In beginsel komt het er op neer,
dat overal getracht wordt arbeids
krachten aan de landbouw te ont
trekken en daarvoor nieuwe werk
gelegenheid te scheppen. Er zijn
structuurplannen nodig gebaseerd
op onderzoek van de behoeften op
lange termijn. Terloops merkte de
heer Mansholt in dat verband op,
dat men zich met name bij het in
gebruik nemen van nieuwe polders
in Nederland inderdaad wel twee
maal de vraag mag stellen of er
werkelijk in Europa behoefte is aan
nog meer produktie van zachte
tarwe en nog meer produktie van
suiker. Er ligt nu reeds 15 miljoen
ton zachte tarwe opgeslagen en er
lijkt bepaald geen behoefte aan een
nog verdere opvoering van die pro
duktie. Ik zeg niet dat men in Ne
derland geen nieuwe polders meer
zou moeten maken, maar wel dat
het me raadzaam lijkt die uitslui
tend dienstbaar te maken aan sa
nering elders. Ook dat dient bij een
goed gecoördineerde politiek voor
de minder ontwikkelde gebieden in
het gebied van de gemeenschappe
lijke markt een factor van overwe
ging te worden.
Industrialisatie
De heer Mansholt zei dat naar zijn
oordeel emigratie, uit de probleem
gebieden naar de centra van wel
vaart niet; de oplossing van deze
vraagstukken zal kunnen zijn. De
gecoördineerde ontwikkelingspoli
tiek van de gemeenschappen zal er
op gericht zijn nieuwe werkgele
genheid naar deze gebieden te bren
gen, arbeidskrachten aan de in zijn
huidige vorm daar niet lonende
landbouw te onttrekken en zowel
door verbetering van de opbrengst
voor de hoeren als door de indus
trie-vestiging ook in die gebieden
de in Europa om zich heen grijpen
de welvaart te laten doordringen.
Franse begroting erdoor
in Nationale Vergadering
De Franse nationale vergadering
heeft gisteren de door de regering-
Debré opgestelde begroting voor
1962 aanvaard, nic-t inbegrip van de
nieuwe belastingen welke door de se
naat waren verworpen.
Doordat de fractie van de r.-k. volks
republikeinen besloot dc regering te
steunen, behoefde Dcbré geen ge
bruik te maken van de machtiging
van het kabinet om de vertrouwens
kwestie aan de stemming te verbin
den.
Wellicht zal hij dit later in de week
wel moeten doen, als de senaat haar
verzet niet opgeeft.
We konden nu nergens meer
oriëntatiepunt ontdekkc
de kaart konden terugvinden om na
te gaan hoever we al opgeschoten wa
ren, maar telkens wanneer we een blik
op de bergen konden werpen, waren
ze weer een stukje dichterbij en spoe
dig begonnen we tc bemerken dat het
pad geleidelijk dc heuvels op begon te
Klimmen.
ELFDE HOOFDSTUK
Wij herademden toen de spaarzame
tekens van bebouwing en bevolking
weer net zo snel verdwenen als ze ge
komen waren en terwijl het pad ge
leidelijk bleef stijgen keerden we te
rug naar het rijk van het allesover
heersende oerwoud.
In dit terrein konden we tenminste
vooruitkomen zonder vrees dat we al
van een afstand ontdekt zouden wor
den; het feit dat we zo nu en dan een
inlander in het veld hadden zien
staan, had ons niet weinig verontrust,
alhoewel we spoedig tot de overtui
ging kwamen, dat dc enige logische
manier van doen was, gewoon flink
door JOHN JOLY
door te blijven lopen en elke beweging
die op een vlucht mocht gelijken, te
vermijden. Om elf uur hielden we
weer halt en rekening houdend met
het oponthoud en het feit dat wc ver
moeid raakten, namen we aan dat we
ongeveer achttien kilometer hadden
afgelegd. Het was ondraaglijk heet en
we lagen op onze rug nadat we met
ons kapmes een soort schuilplaats in
het struikgewas hadden gekapt, on
geveer, twee meter van het pad af,
maar we kregen maar weinig echte
rust, want we werden voortdurend
door mieren geplaagd. Toen deze ons
begonnen te bijten namen we onze
medische instructies en slikten de
voorgeschreven medicijnen die ons
moesten beschermen tegen malaria,
dysenterie en al de andere ziekten, die
de dokters opgenoemd hadden. We
dronken meer van onze watervoor
raad dan we konden missen en aten
een klein beetje.
Na een half uur gingen we weer ver
der maar het was al gauw duidelijk,
dat we niet meer zo vlug vooruit kwa
men als eerst. De hitte was ongeloof
lijk en elke «tap een geweldige Inspan
ning. We werden nu werkelijk moe.
„Zouden we niet rusten tot de ergste
hitte voorbij is?" hijgde Colin.
„Dat kunnen we niet", zei ik. „We
moeten er vanavond zijn en in het
donker kunnen wc door dit terrein
niet vooruit komen".
„We hebben een week de tijd", bromde
Colin.
„We móeten doorgaan", zei ik, me er
half en half van bewust dat hij waar
schijnlijk gelijk had, maar toch onwil
lig om te trachten een uitleg te geven
van mijn allesoverheersend verlangen
om door te blijven lopen.
Ik denk dat we op dat moment beiden
veel last hadden van vermoeidheid en
overspanning want de dag was niet
zonder wederwaardigheden geweest
en hy was voor ons erg vroeg begon
nen Ik herinner met dat ik dacht, dat
Colins gezicht erg wit en afgetrokken
zag en besefte, dat hij nog niet hele
maal aan de hitte gewend was, omdat
hij pas uit Engeland was aangekomen,
terwijl ik al een paar maanden in de
Oost geweest was Maar wat hij aan
acclimatisering tekort schoot, werd
ruimschoots goedgemaakt door zui
vere lichaamskracht, want hij was een
van dc sterkste kerels die ik ooit ge
zien had.
Niet lang daarna rustten we weer uit
en deze keer Jagen we een uur lang
te hijgen van hitte en uitputting, maar
enige rust kregen we toch wel doordat
we het probleem insecten oplosten.
Cólin rommelde in z'n ransel en vond
een klein blikje verstuiver tegen in
secten, dat we vergetaa waren. We
spoten de hele plek die hij opengehakt
had om als schuilplaats te dienen en
daarna werden we door de insecten
angstvallig met rust gelaten.
„Pearson denkt overal aan", zei ik.
Ruw gerekend taxeerde ik dat we nu
tweeëntwintig kilometer hadden afge
legd en het was half twee in de mid
dag toen we ons weer ophesen cn
moeizaam op weg gingen, het lang
zaam stijgende pad bp. We sukkelden
met bedachtzame stappen verder, nog
steeds de vermoeienis van de onge
wone hitte en de vochtigheid voelend.
Onze kleren waren sedert 's morgens
vroeg kletsnat en niets wees erop dat
het koeler zou worden.
Zo nu en dan zagen we thans de ber
gen en de heuvels aan de voet ervan
voor ons. wanneer het gebladerte zich
opende en een wazige hemel vertoon
de van waaruit de zon genadeloos op
ons neerscheen.
Het pad werd bochtiger cn naarmate
we verder omhoog klommen van de
dichte begroeiing van de laagvlakte,
veranderde de aard van het terrein
iets.
De bomen stonden minder dicht opeen,
hier en daar kwamen openingen in de
dichte begroeiing en zo nu en dan sta
ken er tussen de pijn- en dennebomen
met mos begroeide' rotsen omhoog. Ik
begon aan het dorp te denken dat vol
gens de kaart recht voor ons lag. Het
was waarschijnlijk nog wel een eindje
weg', tenzij we oris al heel erg in de be
rekeningen hadden vergist. Maar lioe
dan ook, het zou al helemaal mis zijn
om er onverwachts tegenaan te lopen.
Pearson had ons verteld (en Caswell
had het in een van z'n weinige buien
van spraakzaamheid bevestigd), dat
alle arbeiders van de Nederlandse
tabaksplanter, wiens onderneming nu
het gevangenkamp was, waar we
naar onderweg waren, uit dit dorp
gekomen waren. Bijgevolg was het
redelijk om te veronderstellen dat de
inlanders uit het dorp contact had
den met de Japanse soldaten in het
kamp; ze voorzagen hen misschien
wel van voedsel en deden wellicht het
zware dagelijkse kampwerk.
Het zou dan ook gevaarlijk zijn om
ook maar iemand van het dorp toe te
staan ons te zien. Caswell had ge
sproken over een smal paadje dat ons
om het dorp heen zou voeren en waar
maar weinig kans was dat we gezien
zouden worden. We hadden echter
deze kwestie niet verder nagegaan,
aangezien we er eenvoudig op gere
kend hadden, dat Caswell op het
juiste moment ter plaatse zou zijn om
ons de weg te wijzen.
„Het lopen gaat veel gemakkelijker",
zei Colin plotseling en toen ik erover
nadacht, bemerkte ik dat hij gelijk
had. De hitte was minder drukkend
en mijn benen deden bijna geen pijn
meer. Ook kon ik mijn aandacht nu
wcur gemakkelijker aan allerlei pro
blemen wijden en had zo juist mijn
kaart verschillende malen voor de
dag gehaald om het terrein te bestu
deren, waarheen we onderweg waren.
Dit was een welkome afwisseling met
de afgelopen uren toen we ons slechts
voetje voor voetje moeizaam konden
voortslepen door het stromend hete
moerasland in de vlakte. „We zijn
op grotere hoogte", zei ik.
Het was half vier in de middag cn
plotseling begon het pad, dat zich tot
nu toe tussen hoe langer hoe meer
grijze rotsen en hoge bomen naar
boven had geslingerd, te dalen.
Dat verbaasde ons, maar vanwege de
bomen overal om ons heen, kónden
we van het omringende landschap
bijna niets zien. Verder had ons pad
zodanig geslingerd dat we er ook mot
ons kompas niet zeker van konden
zijn of we nog in de goede richting
gingen.
„We moesten in een boom klimmen",
zei Colin.
„Goed idee", zei ik.
We liepen bergopwaarts naar een
plekje op enige "afstand van het; pad.
Daar zochten we een hoge boom uit,
die wel een soort eucalyptus kon zijn.
Hij zag eruit alsof we er gemakkelijk
in konden klimmen en als we de bo
venste takken Iconden bereiken zou
den we hoger zitten dan de andere
bomen om ons heen. Coliu begon le
klimmen cn nam z'n kijker, kompas
en kaart mee. Ik verborg de rest van
z'n uitrusting in het "struikgewas,
zocht dekking en hield de wacht met
mijn tommyg:un bij de hand.
Ik.wachtte en luisterde naar het
schuren van Colins schoenen tegen
dc bast van de, boom. Na een poosje
werd het stil en ik keek ongerust
omhoog, maar ik kon niets van hem
zien.
.(Wordt vervolgd),
