Operatie „Walrus"
O'Brien beschuldigt
Engeland heftig
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Waar zijn onze schepen?
4
PR O. V1NCIALE ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 5 DECEMBER 1961
„LASTERCAMPAGNE, VVILSPUITERS"
„Tsjombe wordt gesteund
door miljonairs"
Dr. Conor O'Brien, Iers diplo
maat en voormalig vertegen
woordiger der Verenigde Naties
in de Katangaanse hoofdstad
Elisabethstad, heeft maandag
een (aangekondigde) informele
persconferentie gehouden in de
kamer van het hotel in New
Vork, waar hij thans verblijft.
O'Brien, die en als lid van het secre
tariaat der V.N. en als Iers diplo
maat ontslag heeft genomen dit
laatste, naar hij verklaarde, om meer
vrijuit te kunnen spreken beschul
digde Engeland erop de druk bezoch
te persconferentie van dat het
„Tsjombe heimelijk steunt, met als
uiteindelijk doel het verkrijgen van
erkenning van Tsjombes bewind".
O'Brien, die verklaarde niet anti-
Brits te zijn, had het over een „las
tercampagne van Britse, vuilspuiten-
de bladen."
Hij voegde hieraan toe: „Er is geen
land dat mij, na Ierland, meer aan
het hart ligt dan Engeland."
O'Brien vervolgde: „Maar Ik ver
acht de elementen, die Katanga
steunen. Zy worden geleid door
Britse miljonairs als lord Beaver-
brook, kapitein Waterhouse (een
voormalig, zeer rechts-gezind
conservatief lagerhuislid), de
Zuidrhodesisclie premier sir Roy
Weienski en de Britse eerste mi
nister Macmillan en ik zou
niet weten in welke volgorde van
LEZERS SCHRIJVEN
Nog meer geld nodig voor
geest en pincet
De actie „Geest en Pincet" ten bate
van het medische en sociale werk der
Hernhutters te Zeist heeft thans in
totaal f 3600 opgebracht. Dit bedrag
is naar plaats van herkomst als volgt
te specificeren: Walcheren f 1730,
Tholen f 230, Zuid-Beveland f 1080,
Noord-Beveland f 175, O. Zeeuwsch-
Vlaanderen f 115, W. Zeeuwsch-
Vlaanderen f 180, Schouwen-Duive-
land en St.-Philipsland f 150.
Het actiecomité is zeer erkentelyk
voor deze giften, maar het werk in
Suriname vraagt ook hoge bedragen.
Er zijn drie hospitalen en verschil
lende poliklinieken, voorts kinderte
huizen en internaten. De nood is
groot en de strijd tegen de zièkte
móet wotden gestreden! Daarom wil
het comité nogmaals de aandacht
op deze Zeeuwse actie „Geest en
Pincet" vestigen. Het gironummer
is: 180428 van de Amsterdamsche
Bank in Goes.
belangrijkheid ik deze heren in
dit verband zou moeten plaatsen".
Het aftreden van dr. Connor Cruise
O'Brien als ambtenaar van het Ierse
ministerie van buitenlandse zaken en
het secretariaat van de Verenigde
Naties, zal deze week in het Ierse
parlement in Dublin ter sprake ko
men.
Geen Franse gedelegeerde
bij kernstopoverleg
De Verenigde Staten en Engeland
hebben beslist de Russische uitnodi
ging aan Frankrijk, om deel te ne
men aan liet kernstopoverleg, niet te
steunen, zo Is maandag verklaard in
diplomatieke kringen in Genève.
Amerika en Engeland menen dat
slechts de drie landen die het aller
eerst over kernwapens beschikten
de Verenigde Staten, Engeland en de
Sowjet-Unie aan de conferentie
zouden moeten deelnemen.
0 De vroegere Franse afgevaardigde.
Jean Dides, die op IS november werd ge
arresteerd in verband met een demon
stratie, tijdens welke generaal De Gaulle
werd aangevallen, is door een jury in
voorwaardelijke vrijheid gesteld. Dides
werd beschuldigd van het aanzetten tot
moord, tot misdaden tegen de veiligheid
van de staat en belediging van de presi
dent van de republiek.
(Advertentie)
KERKNIEUWS
NED. HERV. KERK
Beroepen te Uithoorn: J. Borghardt
te Dén Helder; beroepen te Olde-
broek: J. v. Rootselaar te Delft, die
bedankte voor Uddel; aangenomen
naar Schoonhoven: H. Jongerden te
Zijderveld, die bedankte voor Huizen
(N.H.), en voor Nieuw-Beijerland;
bedankt voor 't Harde: P. J. Bos te
Sprang; bedankt voor Steenderen: L.
L. Blok te Huissen; en voor 's Grevel-
duin-Capelle: P. J. F. Lamens te Ka-
merik; bedankt voor Putten: J. van
den Heuvel te Ede; bedankt voor
Opheusden: B. Haverkamp te Blauw
kapel; beroepen teBovenhardinxveld:
B. Havekamp te Groenekan.
GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Rotterdam-Delfs-
haven: C. J. Honig te Mechelen; be
dankt voor Klundert: A. S. Timmer
te Rotterdam, beroepen te Dronten
O.-FlevolandB. Aalbers te En
schede.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweetal te Dordrecht: N. de Jong
te Katwijk aan Zee en J. C. van
Ravenswaaij te Scheveningen; beroe
pen te Hasselt als schipperspredi-
kant: W. de Graaf te Broek onder
Akkerwoude; beroepen te Eemdijk:
W. de Joode te Den Haag; beroepen
te Ouderkerk aan den Amstel: P. N.
Ribbers te Noordscheschut.
*De &S& ADVOCAAT kont «X<te
u/ctaJlOfo et&ie /taasnstaat:
Anton Geesink op grootse
wijze gehuldigd
Utrecht heeft maandagavond de
nieuwe judo-wereldkampioen, zyn
stadgenoot Anton Geesink op grootse
wijze ontvangen. Het politiecordon
werd doorbroken en men slaagde er
ternauwernood in de bewonderaars
van de nieuwe wereldkampioen bui
ten hét stadhuis te houden, waar de
reus werd gehuldigd. Burgemeester
jhr. mr. C. de Ranitz, die zich voor
deze gelegenheid in judo-kostuum
had gestoken, sprak zijn vreugde er
over uit dat een stadgenoot er in ge
slaagd was de wereldtitel judo op
zijn naam te brengen. „Men kan zeg
gen dat Nederland zaterdagavond de
hele wereld in zijn greep heeft gekre
gen", aldus de burgemeester, die aan
het slot van zijn toespraak Anton
Geesink een krans om de hals hing.
Door het gescandeerde geroep „An-
0 Het Westduitse plaatsje Bissehofsheim
heeft zijn voortbestaan te danken aan
een pasgeboren baby. Het dorpje moest
namelijk op 1 januari 1962 worden sa
mengevoegd met een naburige plaats,
omdat een nieuwe wet voorschrijft, dat
dorpen met honderd of minder inwoners
zich met grotere buurtgenoten moeten
fuseren. De jonggeborene bracht het in-
w^pertal van Bissehofsheim op 101
ton, Anton" en „Lang zal hij leven",
waren de overige sprekers in de hal
van het stadhuis bijna niet te ver
staan. Daarna volgde in open rijtui
gen. die omringd waren door fakkels,
welke gedragen werden door leden
van het Utrechtse studentenkorps en
voorafgegaan door muziek, een rond
rit door de stad, waarbij het niet ont
brak aan toejuichingen, niet in het
minst in wijk C, waar Anton Geesink
is geboren en opgegroeid.
CAMEROUNKUST 1
EUMAEUS S I
JAGERSFONTEIN 3 v
OUWERKERK
NAESS COMMANDER 1
Jhr. dr. Röell overleden
Zondagavond is op 67-jarige leef
tijd te Amsterdam overleden jhr. dr.
D. C. Röell, oud-hoofddirecteur van
het rijksmuseum.
i DORDRECHT
1962. Naarmate hy zich
er met meer zelfcontrole
toe dwong, gelukte het pi
loot Storm steeds beter zijn
gedachten in toom te hou
den. De zangerige pijn in
zijn hoofd verdween en hij
kon weer normaal deduce
ren en concluderen. De koe
pel op de berghelling!
Vast en zeker moest daar
de oorzaak van hun gees
telijke onmacht gezocht
worden. Was het mogelijk
dat die kwaadaardige Tar-
gani's een soort radiatie, of
spreidstraling hadden uitge
vonden, waarmee zy het
denkvermogen van anderen konden uitscha
kelen, zodat deze niet meer konden ontsnap
pen? Het leek haast onmogelijk maar er
waren zovele vreemde dingen op Ganymedes
en de mogelijkheden konden nu eenmaal niet
beoordeeld worden naar aardse maatstaven.
Neen, het was stellig een etherische vibratie.
afkomstig van de koepel, daarboven, die hen
allen zo suf en apatisch maakte. Een andere
verklaring kon Arend niet vinden. Maar hoe,
zo vroeg hij zich af, konden zij ontsnappen
aan de wrede, zwarte Targani's, die kennelijk
zonder veel omhaal iedere gevangene aan
hun bloeddorstige Zonnegod offerden. „Ga
toch zitten kerel", sprak Solon, die hem maar
steeds ongedurig zag heen en weer stappen.
„Het is immers een hopeloze zaak. We zyn
verloren, evenals onze voorgangers". Maar pi
loot Storm stond plotseling vóór hem stil en
schudde heftig het blonde hoofd: „Niets daar
van, m'n waarde! Ik heb een plan!"
Woensdagmiddag 2 uur,
VERS RUNDVLEES.
Abattoir, Seisweg,
Middelburg.
Met grote droefheid
geven wij kennis van
het overlijden van
onze lieve, zorgzame
echtgenote, moeder, be
huwd- en grootmoeder,
behuwdzuster en tante
ALIDA ELIZABETH
SMOOR,
echtgenote van
A. Goethals,
op de leeftijd van 65
jaar.
Breslcens
A. Goethals
Terneuzen:
A. M. Kostcr-
Goethals
J. J. A. Koster
Schoondijke:
J. D. Goethals
J. M. Goethals-
Hendriksen
D. Goethals
M. W. Goethals-
Leenhouts
En kleinkinderen
Breskens,
4 december 1961,
Dorpsstraat 83.
De teraardebestelling
zal plaatshebben op
donderdag 7 december
a.s. orfi 3 uur op de al
gemene begraafplaats
te Schoondijke.
Heden overleed na een
geduldig gedragen lij
den onze lievé huisge
note
PIETERNELLA
MARIA GESCHIERE,
weduwe van
Willem Roelse,
in de ouderdom van
bijna 79 jaar.
J, Alewijnse
J. Wijkhuis
Vlissingen,
4 december 1961.
Lammensstraat 19.
Heden overleed na een
geduldig gedragen lij
den onze lieve zorgza
me moeder, behuwd-
en grootmoeder
PIETERNELLA
MARIA GESCHIERE,
weduwe van
Willem Roelse,
in de ouderdom van
bijna 79 jaar.
Middelburg:
D. Roelse
L. S. M. Roelse
Mol
Wim en verloofde
Rinus
Piet
Vlissingen:
L. J. v. d. Pluijm
Roelse
A. F. v. d. Pluijm
Vlissingen,
4 december 1961.
Lammensstraat 19.
De teraardebestelling
zal plaatsvinden op
vrijdag 8 december a.s.
om 12 uur op de alge
mene begraafplaats te
Middelburg. t Vertrek
vanaf Lammensstraat
19 om 11.15 uur. De
overledene ligt opge
baard in het St.-Jo-
sephzïekenhuis te Vlis
singen.
Liever geen bezoek.
Heden overleed na een
langdurig en smarte
lijk lijden onze geliefde
man. vader, behuwd-
en grootvader
in de_ ouderdom van
ruim 76 jaar.
Vlissingen:
J. Brasser-de Bruyne
F. E. Timmermans-
Brasser
I. Timmermans
A. Brasser
en kleinkinderen
Arie. Hans
Australië:
K. Brasser
J. Brasser-Peters
De teraardebestelling
zal plaatsvinden op
donderdag a.s. des n.m.
2 uur vanaf Molen
straat 3.
Liever geen bezoek.
Nog in de bloei van zyn leven heeft God van or.s
weggenomen mijn lieve man en der -kinderen
zorgzame vader
NICOLA AS DE BAAR
Het H. Oliesel kon hem nog worden toegediend.
C. de Baar-Ceulemans.
Els en Marian,
Familie De Baar,
Familie Ceulemans.
Middelburg, 4 december 1961, Markt 29.
De gezongen H.Mis van Requiem zal aan God
worden opgedragen donderdag 7 december a.s
in de parochiekerk van de H.H. Petrus en Paulu:-
te Middelburg om 10 uur, waarna de begrafenis
zal plaatsvinden op het r.-k. kerkhof.
Ik keek naar Colin en
toen over mijn schouder naar ach
teren, terwijl een koud gevoel van
ontsteltenis over me kwam. Toen ik
keek zag ik enkele lichtflitsen door
het stuurboordraam en op hetzelfde
ogenblik riep Colin: „Kijk uit! Daar
ligt een destroyer!" Hij keerde zich
in z'n stoel om en keek de cabine in.
„Ze hebben ons geraakt!" schreeuw
de hij, terwijl hij m'n arm greep.
„Ze hebben ons geraakt!" herhaalde
hij, z'n ogen groot van schrik. Net
op tijd herinnerde ik me hoe laag
we zaten, omklemde de stuurknup-
pel weer. trok de neus wat op en
schopte de Walrus in een bocht om
het lage eiland links van ons.
„Ze schieten nog steeds", riep Colin
in m'n oor en ik trok het vliegtuig
met een ruk recht
Aan de lijzijde van de grote rots
wand die we zojuist gepasseerd wa
ren, lag een klein Japans marine-
vaartuig, dat op een kanonneerboot
of een escorte^aartuig leek. Het
scheen voor anker te liggen en voor
zover ik dat in het korte ogenblik
door JOHN JOLY
kon zien, had hij op ons geschoten
met een soort Oerlikonkanonnen, die
vooruit gemonteerd waren onder de
bovenbouw van de brug.
We waren nu buiten z'n bereik en
het eiland onttrok ons aan zijn ge
zicht. Op goed geluk vlogen we
door, beiden te veel geschrokken en
te verschrikt om te spreken of ook
maar enige beslissing te nemen.
„Ze kunnen nooit op ons hebben lig
gen wachten", waagde Colin tenslot
te. Ik schudde myn hoofd terwijl ik
me ervan bewust was, dat ik wit zag
en myn ogen verschrikt keken.
„Nee, zuiver toeval. Kan niet an
ders".
„Wat deden ze daar in hemels
naam
„God weet het".
„Ze zullen melding van ons maken".
"Ja" N
„Wat nu?"
Ik gaf niet onmiddellijk antwoord en
dat was maar goed ook, want m'n
eerste reactie na de schrik van het
gebeurde was om naar de kruiser
terug te gaan. In stilte worstelde ik
met mijn angst en verbijstering.
„Hebben ze ons erg geraakt?" vroeg
ik eindelijk. „Ga eens kijken".
Colin begon zich van z'n navigatie-
spullen en zyn tommygun te ontdoen.
Toen herinnerde ik me plotseling
Caswell.
„Caswell," zei ik. „Vertel me niet,
dat hij nog steeds slaapt."
Colin keek over zijn schouder en ik
zag hem glimlachen.
„He lijkt erop," zei hij en stond op.
Hij gleed tussen de twee stoelen
door en verdween uit mijn gezicht.
Intussen hield ik de Walrus in dezelf
de richting weg van het Japanse
schip. Het. volgende ogenblik om
klemde Coüns hand mijn schouder.
Hij had zijn koptelefoon niet langer
op, zodat hij in mijn oren moest
schreeuwen.
„Mark Hij is dood. Ze hebben hem
geraakt. Caswell is er geweest."
Opnieuw vergat ik hoe laag we zaten
en keerde me om teneinde te kijken.
Ik zag een glimp van Caswells
lichaam dat op de vloer uitgestrekt
lag, zijn hoofd dicht bij de deur en
zijn voeten nog onder de schutters-
ta'fel. Er zat een rode gapende wond
in de zijkant van zijn hoofd en een
donkere vlek verspreidde zich over
de achterkant van zijn hemd.
„Ik stootte hem aan en toen viel hij
neer," riep Caswell in mijn oor.
Ik greep het stuur weer vaster en
voelde me misselijk en angstig. De
Walrus ronkte maar door boven de
zee, tussen de doolhof van eilanden
en riffen én ik bemerkte wanhopig,
dat Ik geen idee had van wat er
gedaan moest worden. Ik deed mijn
uiterste best om mezelf weer in be
dwang te krijgen en geen gehoor te
geven aan de hardnekkige stem bin
nen in mij die zei naar de kruiser
terug te keren. We konden maar niet
doelloos'tussen de eilanden rond blij
ven vliegen, er moest iets gedaan
of beslist worden, maar boven alles
bad ik om een paar ogenblikken
stilte om na te denken.
Plotseling werd mijn geest helder en
terwijl ik vlug over mijn schouder
naar achteren keek, zag ik Colin zich
weer over het lichaam van Caswell
bukken.
Ik schre
de motor
„Laat hem ligen. Kom hier en ga
zitten."
Hij kwam maar al te graag en
wrong zich in zijn stoel. Hij keek
me hulpeloos aan en het drong tot
me door dat hoe ontdaan ik ook was,
er onmiddellijk een plan van actie
opgemaakt diende te worden, anders
raakten we allebei jn paniek en ik
had het commando nu Caswell dood
was.
„Weet je zekc dat hij dood is? vroeg
ik toen hij zijn koptelefoon had op
gezet.
Colin knikte.
„Krijg de kaart dan."
Gehoorzaam, blij om iets te doen
te hebben, vouwde Colin de kaart
open en spreidde deze op zijn knie
uit.
„Hoe ziet het meest noordelijke
eiland er uit?" vroeg lk. Colin bekeek
de kaart. „Er is daar een groepje
van drie eilandjes, die een atol vor
men," zei hij.
„Nog dorpen
„Niet op de kaart."
„Is dat zover van het Japanse schip
weg als we kunnen
„Ja."
„Hoever zowat
„Vijftien mijl."
„Goed. Welke koers moeten we stu
ren
Colin aarzelde en keek weer hulpe
loos. „Ik weet niet waar we nu zijn,"
zei hij.
„Ongeveer. Om een idee te geven?"
Er was een pauze terwijl hij de hori
zon aftuurde en zich daarna"over zijn
kaart boog. „Probeer maar 285 gra
den. zei hij tenslotte.
We vonden het atol gemakkelijk ge
noeg, aangezien het juist op het punt
lag waar het groepje eilanden ophield
en de open zee zich naar het noorden
uitstrekte. Van boven of was de om
trek van de Sumatraanse bergen,
met de grote cumuluswolken erboven
duidelijk te zien.
„Zie je iets van leven vroeg ik.
I „Niets." antwoordde Colin. Het was
inderdaad onwaarschijnlijk dat de
kleine stukjes zand, struikgewas en
palmbomen bewoond zouden zijn. We
vlogen er voor alle zekerheid nog
maals overheen en daarna heen en
terug over de inham' om een idee te
krijgen van de diepte van het water
en de windrichting.
„Ga je landen vroeg Colin.
„Ja."
„Waarom
Ik wees met mijn duim naar CasweJl
en Colin keek me met grote ogen
aan.
„En als we nu eens niet meer weg
kunnen komen
„Waarom zouden we niet Er is
ruimte genoeg."
„Misschien kunnen we de motor niet
meer aan de gang krijgen."
„Dat moeten we riskeren".
„Ga je Caswell daar achterlaten?"
„Ja".
„Ik leunde voorover en tikte op z'n
kaart. „Zet van hier de koers uit naai
de baai, waar we naar toe moeten",
zei ik. „We blijven hier niet lang,
maar we moeten zeker weten dat er
geen grote gaten in de romp zitten."
Colin staaarde me nog even aan en
boog zich toen weer over zijn kaart.
Ik controleerde de windrichting, be
sloot hoe ik zou landen, maakte een
lange vlakke bocht om een van de
eilanden, kwam weer recht en sloot
gas af. De Walrus sputterde en brom
de log naar het water beneden ons.
We kwamen over het rif en ik trok
de neus voorzichtig omhoog', recht
op de kalme golfjes van de baai. We
waren vier of vijf voet boven water
en verloren steeds meer snelheid.
Langzaam trok ik de stuurknuppel
achteruit en de druk op de roeren
verminderde. Ik voelde de eerste
aanraking van de romp met het wa
ter. trok de stuurknuppel helemaal
achteruit en dn Walrus zakte netjes
in het water van de baai.
(Wordt vervolgd).
