KUNSTIJSBAAN AMSTERDAM VERLOST
SCHAATSWERELD UIT HET ISOLEMENT
Operatie „Walrus
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Oude garde op het ijs
RUIM 55 KILOMETER
BUIS ONDER HET IJS
Onbekende koopt op
gestolen giroboekje
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MAANDAG 4 DECEMBER 1961
De kunstijsbaan aan de Kruis-
laan te Amsterdam heeft een
wedstrijdbaan van 400 meter
lang en 11 meter breed. Daar
bij is aangelegd een ijshockey-
baan van 60 bij 30 meter. De
baan bestaat uit segmenten,
die geheel opneembaar zijn en
zal worden opgeslagen in de
periode dat de ijsbaan niet
functioneert. De baan opent in
het seizoen zaterdag 9 decem
ber des middags 2 uur en het
ligt in de bedoeling tot en met
de maand maart, zolang moge
lijk dus, de schaatsers rustig
in staat te stellen hun sport te
beoefenen. Onder het ijs zit
ruim 55 kilometer buis en er
wordt een koelsysteem toege-
Sast met directe verdamping
etgeen uniek is voor een der
gelijke openluchtbaan.. De baan
kan blijven draaien tot een
temperatuur van 10 graden
boven nul, een windsnelheid
van 50 meter per seconde cn
een voehtigheidsgehalte van
70%. De stichting sportinitia-
tieven heeft een aanvrage ge
had van een curling club, ter
wijl vele scholen in schoolver
band de morgenuren in beslag
zullen nemen. Voor de grote
wedstrijden onder andere
schaatsduel Nederland-Zweden
en misschien Noorwégen kun
nen de bestaande zittribunes
aangevuld worden met losse
segmenten zodat er 15 a
20.000 toeschouwers aanwezig
kunnen zijn. Men wil met een
soort opblaasbare tent een ge
deelte van die tribunes over
dekken. De kleedgelegenheid
bestaat uit 13 kleedkamers.
Verder is er een restaurant en
een ontspanningsruimte.
li:i»imilllllllll!ll!llll!llllll!lllllllllllllllll!llllllllll|l|l||ini||||HII»l|H|«|||||!|||||||!ll||||lS||ll
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllKllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII; IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
.Bensdorp verwacht
opnieuw veertien procent
dividend
Het bestuur van Bensdorp Interna
tionaal N.V. in Bussum deelt mede,
dat de gang van zaken in 1961 zich
na de juarvergadering niet belang
rijk heeft gewijzigd. De omzet van de
merkartikelen steeg over het alge
meen verder. De lage cacaobonenprjj
zen hadden een gunstige invloed op
het resultaat van de chocoladefa
brieken. De chocoladefabriek in
Kleef kwam eerst in de tweede helft
van dit jaar gereed en zal daarom
nog niet tot de winst bijdragen.
Met de bouw van de vestiging in
Bladel werd een begin gemaakt. De
zware concurrentie op de wereld-
cacaopoedermarkt heeft ertoe geleid,
dat de gestegen loonkosten en de re-
valuatieverliezen in deze sector van
het bedrijf niet geheel door betere
prijzen konden worden gecompen
seerd en derhalve de winst hebben
beïnvloed-
De directie verwacht evenwel dat het
totaalresultaat over 1961 voor het
concern -"unstig zal zijn en dat een
zelfde dividend als over 1960 (14 pet)
uitgekeerd zal kunnen worden.
1961. Solon schudde 6omber
het hoofd. „We zijn in de
macht van dat zwarte ge
spuis en we gaan hetzelfde
lot te gemoet als onze ka
meraden van de ander
schepen!" Piloot Storm be
gon rusteloos door de ruim
te heen en weer te lope
terwijl hij voortdurend zijn
hersenen pijnigde met de
vraag, hoe zij hier konden
ontsnappen. Het moest mo
gelijk zijn! Maar hoe? Zijn
hoofd gonsde nog steeds en
hij kon zijn gedachten nau
welijks helder houden, maar
hij dwong zichzelf tot con
centratie. Welke onbekende macht legde hun
denken zo aan banden? De theorie, dat het
opwolkende stuifmeel van het rose mos een
bedwelmende invloed op hen zou hebben, ging
al lang niet meer op. Hier in de stad der
Targani's, waar immers geen enkel mosplantje
viel te ontdekken, was de verlammende in
vloed eerder erger dan minder. Toch had die
willoosheid zich van hen meester gemaakt,
zodra zij een voet buiten de luchtsluis van de
Argol hadden gzet. Toen herinnerde Arend
zich in een flits het panorama van de vallei,
ifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Een onbekende heeft, onbevoegd ge
bruik makend van een aan een in
Amsterdam wonende zeeman toebe
horend chequeboekje van de post
cheque- en girodienst, In verscheidene
plaatsen van ons land kleding ge
kocht voor een zover nu bekend to
taalbedrag van ongeveer 8000 gul
den.
Op 22 november j.l. deed de echtge
note van de zeeman aangifte dat in
haar woning was ingebroken en dat
enige sieraden en horloges waren ont
vreemd. Toen de zeeman dezer dagen
thuis kwam ontdekte hij dat ook zijn
giroboekje was verdwenen. Boven
dien trof hij afrekeningen aan van
niet door hem gekochte goederen.
Hoewel het saldo van de zeeman is
opgebruikt gaan de aankopen op tl t
nog bijna ongebruikte boekje door.
De cheques t.n.v. J. Hadders, Nieuwe
Binnenweg 422 te Rotterdam (hot
oude adres van de zeeman) zijn van
een valse handtekening voorzien.
waarin hij de Targina-stad had zien liggen,
met hogerop tegen de berghelling dat vreemde
koepel-vormige gebouw met die vele als ste
kels eruit komende antennes....! lag dé.ar de
oplossing van het raadsel.
Klaas Schenk:
top is te wankel
KLAAS SCHENK
meer banen....
Klaas Schenk de nog altjjd even
enthousiaste coach van de Neder
landse topryders zei vorig jaar
„Geef ons een paar kunstysbanen
en we zullen blijven meedoen in
het internationale milieu.!' Het is
stellig aan de indrukwekkende
zege van Henk van der Grift en
Rudie Lïebrechts te danken ge
weest, dat de wens van Schenk
zo snel mogelijk in vervulling is
gegaan.
Nu zegt hij over de betekenis van
de Amsterdamse kunstijsbaan dit:
„We hebben een goede, maar wan
kele top. Het voordeel van de
kunstijsbaan is dat we nu meer in
de breedte kunnen werken. Schaat
senrijden ligt de Nederlanders en
zonder twijfel zullen dank zij
deze baan veelbelovende nieuwe
krachten een kans krijgen naar
voren te komen. Overigens meent
de heer Schenk, dat de uitzending
naar het buitenland van onze top-
rijders onmisbaar zal blijven. Na
de zomertraining zullen ze nu ech
ter de gelegenheid krijgen om al
vroeg, ongeveer begin november
op het ijs te komen en aan wed
strijden deel te nemen. Maar half
december zal men toch het noor
den moeten opzoeken, wil men niet
het risico lopen met een onvoldoen
de geacclimatiseerde ploeg de gro
te wedstrijden tegemoet te gaan.
Juist dat samen naar de grote
wedstrijden toe leven vindt de heer
Schenk zo buitengewoon belang
rijk. Blij met de kunstijsbaan
Natuurlijk al zijn er stellig be
zwaren. Hij had bijvoorbeeld graag
een overdekte baan gehad omdat
dan het rijden van wedstrijden
onder ongelijke omstandigheden
wordt voorkomen. Zelfs in Gothen
burg, waar machtige tribunes de
factor wind voor een belangrijk
deel wegnemen is het wat dat be
treft niet Ideaal want mist trekt
zich van dergelijke hindernissen
niets aan.
monstreren hoe hoog haar kunde
mag worden aangeslagen bij het
kunstrijden en de overdracht van
de baan in Amsterdam en de ge
hele schaatswerld zal symbolisch
worden uitgebeeld.
Amsterdamse pierementen zul
len niet ontbreken en na af
loop van liet feest zullen de
toeschouwers in de gelegenheid
worden gesteld de schaatsen onder
te binden. De eerste ïjshockey-
wedstrijd is gepland op 4 januari.
.Amsterdamse spelers aangevuld
met Haagse Canadezen staan dan
op het ijs tegen de Schotse ploeg
Glasgow Flyers. Een week later
komen de Royal Canadian Horse
Artillery spelers op visite. Intus
sen trekt de K.N.S.B. met 17
uur training ruimschoots een aan
deel tot zich om de jeugd van
Nederland de schaatssport eigen
te maken. Nederland heeft een
mogelijkheid om zich bij de top-
klas te handhaven.
des avonds iaat op vermoeide
toon: „,Ja we hebben het nog een
week aan te zien. De zaak moet
in perfectie gereed zijn". En
Grasso was tevreden. Daar levert
men niet graag een produkt af,
waar nog het een en ander op aan
te merken valt. En de Bossche fa
briek gaf de garantie.
Het heeft ruim een maand langer geduurd dan de stichting sport-
initiatieven Amsterdam en de directeuren van de machinefabriek
Grasso te Den Bosch oorspronkelijk gepland hadden. Maar zater
dag 9 december zal het dan eindelijk zo ver zijn. Dan gaan om
twee uur des middags de poorten open van de kunstijsbaan te Am
sterdam aan de Kruislaan en kan het schaatspubliek bezit nemen van
de glanzende ijsvlakte, die er nit het niets ls getoverd, enkele centi
meters boven de sintelbaan, waarop ln het voorjaar de atleten weer
hun sportwerkzaamheden zullen hervatten. Een maand later dan ge
pland. Het was een teleurstelling van de organisatoren van dit gigan
tische object, dat ons land xal verlossen van een achterstand, die we
nu al jaren op schaatsgebied hebben en waardoor onze kansen om
zleh aan de top van de schaatssport te handhaven enorm ver
groot worden.
Op deze Amsterdamse kunstijsbaan
krijgen de Nederlandse schaatsen-
rijdei's kans al vroeg in het schaats
seizoen te trainen.
kan de sintelbaan tot het einde
van het atletiekseizoen door de at
leten worden gebruikt.
De directeuren van de machinefa
briek waren bijzonder optimis
tisch gestemd, toen zij op don
derdag 15 juni de heren van de
stichting uitnodigden om de jon
ge Joan Haanappel te zien proef
rijden op het eerste segment van
de baan, dat in Den Bosch was
kiaar gekomen. We stonden daar
in de gloeiend hete zomerzon en
onder een tentafdakje lag daar
de baan. Met prachtig ijs en zelfs
Joan Haanappel, die toch wel wat
gewend is, bleek enthousiast na
haar proeven, die ze daar aflegde.
En iedereen glimlachte en keek
voldaan. De werkzaamheden vor
derden snel. We komen op tijd, dat
was 4 november, klaar zeiden de
ingenieurs, die met de leiding be
last waren. Was het daardoor,
dat de atleten vroeger dan ver
wacht van de gemeente Amster
dam de jobstijding kregen, dat
met de werkzaamheden aan de
sintelbaan zou worden begonnen.
Er gingen protesten aan vooraf.
De atleten wilden hun seizoen af
maken, dat was afgesproken.
Maar het hielp niet.
De stichting sportinitiatieven Am
sterdam kreeg de steun van de
gemeente om op een zodanig tijd
stip te starten, met de aanleg
van de kunstijsbaan, dat gehoopt
kon worden, dat men begin no
vember klaar kon zijn.
Volgend jaar ls dat anders, dan
ru we voor de eerste keer
opengaan", zo sprak de
voorzitter van de stichting,
de heer J. Jaspers, „moet het tot
in de puntjes goed zijn eer we
open gaan". Hij zei dit enkele we
ken geleden, toen hij mededeelde,
dat de firma Grasso een aanloop
tijd van een maand had gevraagd
omdat zich in het begin in het
buizenstelsel vuilophopingen zou
den kunnen voordoen, die moesten
worden Weggewerkt. De baan zou
4 december open zijn gegaan en
toen kwam die regen in het mid
den van de week en de tempera
tuur steeg tot ruim 10 graden.
Precies 24 uur daarvoor op dins
dagavond waren de vooruitzich
ten zo gunstig, dat men met de
gedachte speelde de baan een
avond later te beproeven. En toen
goot het van de regen en storm
de het uit het zuidwestenDe
bouwers vroegen nog een week
uitstel, hetgeen de directeur van
de baan na een nogal heftige dis
cussie toestond.
Een vermoeide Geudeker, lid van
het bestuur van de stichting zei
Op 22 december bij de offi
ciële opening door een klein
zoon van Jaap Eden zal
de baan, die naar deze grote uit
een ver verleden ls genoemd, in
perfecte toestand zijn. Dan heeft
men de kinderziekten overwonnen
en zal de vuilafzettig in het zelf
reinigend buizenstelsel niet meer
mogelijk zijn. l'n de periode van 9
tot en met 22 december zal het
publiek er rekening mee moeten
houden, dat de baan af en toe nog
enkele uren gesloten zal worden
om controle uit te oefenen op die
vuilafzetting. Die opening zal op
bescheidener schaal geschieden,
dan aanvankelijk het plan was.
Henk van de Grift, Rudi Lie-
brechts en de overige leden van
de kernploeg zullen rustig in
Noorwegen blijven om zich voor
te bereiden op het komende inter
nationale schaatsseizoen. In hun
plaats komen oude sterren een af-
valwedstrijd rijden. Men zal Kees
Broekman, Jan Pesman vele
ponden aangekomen sinds hij het
boerenvak beoefend Jeen van
de Berg, Lourens onder andere
kunnen bewonderen en dat moet
toch ook wel de moeite waard
zijn. De fraaie stijl van Kees
Broekman is nu nog een school
voorbeeld voor vele buitenlandse
en binnenlandse rijders.
En Jan Pesman zal herinneringen
oproepen'aan zijn glorieuze tien
kilometer in Davos, nog geen
twee jaar geleden, toen hij in de
sneeuwjacht naar de eerste
plaats reed voor de grote Russi
sche stayer Kositsjcin. Er zal een
50 meter sprint worden verreden,
en korte baanduels over 160 meter
door Friese, Drentse en Groning
se cracks, Sjoukje Dijkstra zal de
99
zi
„Is hij wakker
„Ja, ik denk het wel."
Al die tijd wendde ik mijn ogen niet
af van de zee of van het instrumen
tenbord- We waren te laag om ook
maar enig risico te nemen.
„Hoe lang nu
„Achttien minuten en nog tweeen
zeventig te vliegen."
„Hoe lang nog voor we de eilanden
te pakken hebben
„Welke. Die grote
„Ja, Sïmaloer en dat andere
„Ik heb geen idee wat het zicht
zal zijn maar ze moeten over acht
tien en een halve minuut recht voor
uit komen; dan hebben we nog twee
envijftig en een halve minuut voor
we boven het vaste land zijn. Maar Ik
denk niet dat wc over het vasteland
zelf zullen vliegen, is het wel
„Nee."
„Wat zei Pearson waar we moesten
landen
„Hij liet het aan ons over. Het hangt
er helemaal van af, hoe het eruit
ziet wanneer we aankomen. Als de
haai groot genoeg is. landen we erin,
go niet, dan landen we buiten en
door JOHN JOLY
taxiën we naar binnen."
Zo Caswell dit al allemaal over in
tercom hoorde, gaf hij geen enkel te
ken van belangstelling. Colin rappor
teerde dat hij nu scheen te slapen,
want hoewel hij nog steeds met zijn
hoofd tegen het raam van de schut
ter leunde, waren zijn ogen gesloten
en zijn gezicht drukte volkomen rust
uit. Hij had zijn koptelefoonscheef
over zijn hoed zitten en z'n microfoon
bengelde op zijn borst.
„Komen we met deze koers recht
over een van de eilanden vroeg ik.
Colin raadpleegde zij» kaart. „Dat
zou wel kunnen," zei hij. „We komen
dwars door de Banjakgroep maar ik
weet niet precies hoe we zitten tol
Ik wat zien kan en ook de wind kan
controleren."
„Welke wind gaven ze je op
„Bijna geen op zeehoogte en onge
veer in de rug."
We ronkten over de eindeloze zee.
Ik was nu meer gewend aan het vlie
gen van de Walrus op geringe hoog
te en ik gunde mij een zorgvuldige
inspectie van het instrumentenbord.
Alles scheen in orde. De temperatuur-
•n drukmeters stonden onbeweeglijk
op de juiste hoogte en het geluid van
de motor gaf ons, ondanks het ge
bruikelijke gerammel, geen reden tot
ongerustheid.
Zwijgend vlogen we door; elke mi
nuut leek er wel tien. Eindelijk tikte
Colin me op myn arm en wees in de
verte. Aan stuurboord doemde de
omtrek op van 'n groot stuk land. We
blauwe omtrek op van een groot stuk
land. We zagen het naderbij komen
totdat Colin wees dat ook het erbij
behorende eiland aan bakboord in
zicht was.
Mijn maag scheen zich om te ke
ren en ik voelde me misselijk. Ik
denk, dat zolang we maar niets zagen,
het mogelijk was te denken dat de
hele expeditie iets was in de geest
van een uitstapje op het water, maar
nu we zonder enige twijfel wisten, dat
we er waren, kwamen alle angst en
vrees weer terug. Ik wendde me tot
Colin en meende dat ik hetzelfde ge
voel van angst ook op zijn gezicht ge
schreven zag.
„Ik ga nog wat lager zitten," zei ik
en luj knikte. Zachtjes duwde ik de
stuurknuppel naar voren en bracht de
Walrus dichter bij het water. Geluk
kig was ik er nu goed aan gewend
zo laag te vliegen en was in staat
horizontaal te blijven op redelijk vei
lige hoogte, wat niet meer dan onge
veer tien voet geweest kon zijn. Op
die hoogte was de hoogtemeter na
tuurlijk onbruikbaar en wees iets on
der nul aan omdat ik hem op het
scheepsdek ingesteld had, voor wc
vertrokken.
We vlogen door terwijl CoHn door
z'n kijker het land aan beide kanten
van ons in de gaten hield en probeer
de de afstand tot elk van de beide
eilanden te schatten.
Plotseling werd mijn aandacht ge
trokken door een stipje op het water
bijna recht voor ons uit. Ik tikte Co
lin op z'n arm en wees. Hij hief z'n
kijker op en trachtte deze zo goed
mogelijk stil te houden.
„Vissersboot", zei hij tenslotte en
gaf mij de kijker. Ik schudde mijn
hoofd. „Ik durf m'n ogen niet van
het water af te wenden", zei ik.
Toen we dichterbij kwamen zag ik
dat het een klein vaartuigje was van
vreemd model met een vierkant zeil
aan de enige, korte mast. Ik draaide
de Walrus langzaam naar links en
vloog er op een afstand van mis
schien een mijl omheen.
„Nergens voor nodig om te dicht
bij te komen", zei ik en ging toen
weer op de oorspronkelijke koers
zitten.
Ik ben er zeker van dal de meeste
ondernemingen of operaties, die' van
groot belang zijn of erg gevaarlijk,
voor de deel nemers, wanneer ze pas
onderweg zijn, een soort anticlimax
vormen; en niet eerder dan er iets
onverwachts of verontrustends ge
beurt, verdwijnt plotseling weer alle
gevoel van rust en kalmte. De zin
tuigen en zenuwen worden dan op
eens weer gespannen voor de komen
de moeilijkheden.
In Colombo en nog meer op de krui
ser, had alles zo onwezenlijk gesche
nen, boewei de spanning van de voor
afgaande twee dagen bijna ondraag
lijk was geweest. Daarna, na de
start, met het rustige gevoel echt
onderweg te zijn. was het idee van
onwerkelijkheid weer teruggekomen
om weer wat te verdwijnen; eerst
bij het verschijnen van het eiland en
daarna van de vissersboot, even zo
veel bewijzen dat niet alleen de aar
de nog bestond, maar er ook men
sen op leefden en werkten. Nu zou
den we ruw aan de ware aard van
onze opdracht herinnerd worden.
De omtrekken van Simaloer en het
tweelingeiland Nias verdwenen
langzaam in de blauwe nevel achter
ons. De Banjakgroep tekende zich
scherp voor ons af. Na lang z'n
kaart bestudeerd te hebben, sprak
Colin over de intercom.
„De wind die de kruiser opgaf, moet
zowas juist geweest zijn", zei hy.
„Zitten we op de juiste koers?"
vroeg ik.
„Er zowat precies op".
„Je zult zien, dat we ongeveer recht
over een van de kleine eilandjes ko
men", zei Colin na een tijdje. „Als
je het dus vermijden wilt, zoals Pear
son zei, moet je de opening nemen
ten noorden van het tweede eiland
links. Zie je waar ik bedoel?"
Ik knikte.
„Er schijnt daar een nogal grote
opening te zijn en volgens de kaart
is er op geen van de eilanden een
dorp te bekennen".
Ik knikte weer en vloog rustig door.
Toen we nog maar op korte afstand
van de eilanden waren, begon Ik aan
een langzame wijde bocht naar links
om tenslotte op zodanige koers weer
recht te komen, dat ik tussen de
twee door Colin aangewezen eilanden
vloog. Ik keek op het kompas en zag
dat we bijna recht naar het noorden
vlogen, en enkele ogenblikken later
zou dit feit een grote geruststelling
voor me betekenen. We waren nu
dicht bij de eilanden en ik kon de
branding op het witte strand zien
breken en ook zag ik de grote
palmbomen, waarvan er enkele
vanaf deze hoogte, in het water sche
nen te groeien.
Het rechtse van de twee eilanden,
dat zuid van ons lag, was hoger dan
het andere en ook hoger dan alle
andere die we konden zien. Dicht bij
het punt, waar wc zouden passeren,
was een dichtbegroeide heuvel, die
uitliep in een steile rotswand die uit
keek op de nauwe engte, waar w«
weldra door zouden vliegen.
Terwijl we steeds dichterbij kwa
men. keek ik gespannen naar deze
heuvel met z'n dichte begroeiing.
Toen we op een gelijke hoogte wa
ren. wendde ik m'n blikken af om
een waakzaam oog te houden op de
palmbomen op het andere eiland,
aangezien we lager vlogen dan hun
toppen.
Plotseling werd het ritme van ver
trouwde geluiden verstoord door
twee of drie zwakke geluiden die op
ontploffingen geloken, en van ergens
binnenuit dc romp van de Walrus
kwamen.
(Wordt vervolgd)