KUNSTIJSBAAN AMSTERDAM VERLOST SCHAATSWERELD UIT HET ISOLEMENT Operatie „Walrus PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer Oude garde op het ijs RUIM 55 KILOMETER BUIS ONDER HET IJS Onbekende koopt op gestolen giroboekje 10 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT MAANDAG 4 DECEMBER 1961 De kunstijsbaan aan de Kruis- laan te Amsterdam heeft een wedstrijdbaan van 400 meter lang en 11 meter breed. Daar bij is aangelegd een ijshockey- baan van 60 bij 30 meter. De baan bestaat uit segmenten, die geheel opneembaar zijn en zal worden opgeslagen in de periode dat de ijsbaan niet functioneert. De baan opent in het seizoen zaterdag 9 decem ber des middags 2 uur en het ligt in de bedoeling tot en met de maand maart, zolang moge lijk dus, de schaatsers rustig in staat te stellen hun sport te beoefenen. Onder het ijs zit ruim 55 kilometer buis en er wordt een koelsysteem toege- Sast met directe verdamping etgeen uniek is voor een der gelijke openluchtbaan.. De baan kan blijven draaien tot een temperatuur van 10 graden boven nul, een windsnelheid van 50 meter per seconde cn een voehtigheidsgehalte van 70%. De stichting sportinitia- tieven heeft een aanvrage ge had van een curling club, ter wijl vele scholen in schoolver band de morgenuren in beslag zullen nemen. Voor de grote wedstrijden onder andere schaatsduel Nederland-Zweden en misschien Noorwégen kun nen de bestaande zittribunes aangevuld worden met losse segmenten zodat er 15 a 20.000 toeschouwers aanwezig kunnen zijn. Men wil met een soort opblaasbare tent een ge deelte van die tribunes over dekken. De kleedgelegenheid bestaat uit 13 kleedkamers. Verder is er een restaurant en een ontspanningsruimte. li:i»imilllllllll!ll!llll!llllll!lllllllllllllllll!llllllllll|l|l||ini||||HII»l|H|«|||||!|||||||!ll||||lS||ll llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllKllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII; IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH .Bensdorp verwacht opnieuw veertien procent dividend Het bestuur van Bensdorp Interna tionaal N.V. in Bussum deelt mede, dat de gang van zaken in 1961 zich na de juarvergadering niet belang rijk heeft gewijzigd. De omzet van de merkartikelen steeg over het alge meen verder. De lage cacaobonenprjj zen hadden een gunstige invloed op het resultaat van de chocoladefa brieken. De chocoladefabriek in Kleef kwam eerst in de tweede helft van dit jaar gereed en zal daarom nog niet tot de winst bijdragen. Met de bouw van de vestiging in Bladel werd een begin gemaakt. De zware concurrentie op de wereld- cacaopoedermarkt heeft ertoe geleid, dat de gestegen loonkosten en de re- valuatieverliezen in deze sector van het bedrijf niet geheel door betere prijzen konden worden gecompen seerd en derhalve de winst hebben beïnvloed- De directie verwacht evenwel dat het totaalresultaat over 1961 voor het concern -"unstig zal zijn en dat een zelfde dividend als over 1960 (14 pet) uitgekeerd zal kunnen worden. 1961. Solon schudde 6omber het hoofd. „We zijn in de macht van dat zwarte ge spuis en we gaan hetzelfde lot te gemoet als onze ka meraden van de ander schepen!" Piloot Storm be gon rusteloos door de ruim te heen en weer te lope terwijl hij voortdurend zijn hersenen pijnigde met de vraag, hoe zij hier konden ontsnappen. Het moest mo gelijk zijn! Maar hoe? Zijn hoofd gonsde nog steeds en hij kon zijn gedachten nau welijks helder houden, maar hij dwong zichzelf tot con centratie. Welke onbekende macht legde hun denken zo aan banden? De theorie, dat het opwolkende stuifmeel van het rose mos een bedwelmende invloed op hen zou hebben, ging al lang niet meer op. Hier in de stad der Targani's, waar immers geen enkel mosplantje viel te ontdekken, was de verlammende in vloed eerder erger dan minder. Toch had die willoosheid zich van hen meester gemaakt, zodra zij een voet buiten de luchtsluis van de Argol hadden gzet. Toen herinnerde Arend zich in een flits het panorama van de vallei, ifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Een onbekende heeft, onbevoegd ge bruik makend van een aan een in Amsterdam wonende zeeman toebe horend chequeboekje van de post cheque- en girodienst, In verscheidene plaatsen van ons land kleding ge kocht voor een zover nu bekend to taalbedrag van ongeveer 8000 gul den. Op 22 november j.l. deed de echtge note van de zeeman aangifte dat in haar woning was ingebroken en dat enige sieraden en horloges waren ont vreemd. Toen de zeeman dezer dagen thuis kwam ontdekte hij dat ook zijn giroboekje was verdwenen. Boven dien trof hij afrekeningen aan van niet door hem gekochte goederen. Hoewel het saldo van de zeeman is opgebruikt gaan de aankopen op tl t nog bijna ongebruikte boekje door. De cheques t.n.v. J. Hadders, Nieuwe Binnenweg 422 te Rotterdam (hot oude adres van de zeeman) zijn van een valse handtekening voorzien. waarin hij de Targina-stad had zien liggen, met hogerop tegen de berghelling dat vreemde koepel-vormige gebouw met die vele als ste kels eruit komende antennes....! lag dé.ar de oplossing van het raadsel. Klaas Schenk: top is te wankel KLAAS SCHENK meer banen.... Klaas Schenk de nog altjjd even enthousiaste coach van de Neder landse topryders zei vorig jaar „Geef ons een paar kunstysbanen en we zullen blijven meedoen in het internationale milieu.!' Het is stellig aan de indrukwekkende zege van Henk van der Grift en Rudie Lïebrechts te danken ge weest, dat de wens van Schenk zo snel mogelijk in vervulling is gegaan. Nu zegt hij over de betekenis van de Amsterdamse kunstijsbaan dit: „We hebben een goede, maar wan kele top. Het voordeel van de kunstijsbaan is dat we nu meer in de breedte kunnen werken. Schaat senrijden ligt de Nederlanders en zonder twijfel zullen dank zij deze baan veelbelovende nieuwe krachten een kans krijgen naar voren te komen. Overigens meent de heer Schenk, dat de uitzending naar het buitenland van onze top- rijders onmisbaar zal blijven. Na de zomertraining zullen ze nu ech ter de gelegenheid krijgen om al vroeg, ongeveer begin november op het ijs te komen en aan wed strijden deel te nemen. Maar half december zal men toch het noor den moeten opzoeken, wil men niet het risico lopen met een onvoldoen de geacclimatiseerde ploeg de gro te wedstrijden tegemoet te gaan. Juist dat samen naar de grote wedstrijden toe leven vindt de heer Schenk zo buitengewoon belang rijk. Blij met de kunstijsbaan Natuurlijk al zijn er stellig be zwaren. Hij had bijvoorbeeld graag een overdekte baan gehad omdat dan het rijden van wedstrijden onder ongelijke omstandigheden wordt voorkomen. Zelfs in Gothen burg, waar machtige tribunes de factor wind voor een belangrijk deel wegnemen is het wat dat be treft niet Ideaal want mist trekt zich van dergelijke hindernissen niets aan. monstreren hoe hoog haar kunde mag worden aangeslagen bij het kunstrijden en de overdracht van de baan in Amsterdam en de ge hele schaatswerld zal symbolisch worden uitgebeeld. Amsterdamse pierementen zul len niet ontbreken en na af loop van liet feest zullen de toeschouwers in de gelegenheid worden gesteld de schaatsen onder te binden. De eerste ïjshockey- wedstrijd is gepland op 4 januari. .Amsterdamse spelers aangevuld met Haagse Canadezen staan dan op het ijs tegen de Schotse ploeg Glasgow Flyers. Een week later komen de Royal Canadian Horse Artillery spelers op visite. Intus sen trekt de K.N.S.B. met 17 uur training ruimschoots een aan deel tot zich om de jeugd van Nederland de schaatssport eigen te maken. Nederland heeft een mogelijkheid om zich bij de top- klas te handhaven. des avonds iaat op vermoeide toon: „,Ja we hebben het nog een week aan te zien. De zaak moet in perfectie gereed zijn". En Grasso was tevreden. Daar levert men niet graag een produkt af, waar nog het een en ander op aan te merken valt. En de Bossche fa briek gaf de garantie. Het heeft ruim een maand langer geduurd dan de stichting sport- initiatieven Amsterdam en de directeuren van de machinefabriek Grasso te Den Bosch oorspronkelijk gepland hadden. Maar zater dag 9 december zal het dan eindelijk zo ver zijn. Dan gaan om twee uur des middags de poorten open van de kunstijsbaan te Am sterdam aan de Kruislaan en kan het schaatspubliek bezit nemen van de glanzende ijsvlakte, die er nit het niets ls getoverd, enkele centi meters boven de sintelbaan, waarop ln het voorjaar de atleten weer hun sportwerkzaamheden zullen hervatten. Een maand later dan ge pland. Het was een teleurstelling van de organisatoren van dit gigan tische object, dat ons land xal verlossen van een achterstand, die we nu al jaren op schaatsgebied hebben en waardoor onze kansen om zleh aan de top van de schaatssport te handhaven enorm ver groot worden. Op deze Amsterdamse kunstijsbaan krijgen de Nederlandse schaatsen- rijdei's kans al vroeg in het schaats seizoen te trainen. kan de sintelbaan tot het einde van het atletiekseizoen door de at leten worden gebruikt. De directeuren van de machinefa briek waren bijzonder optimis tisch gestemd, toen zij op don derdag 15 juni de heren van de stichting uitnodigden om de jon ge Joan Haanappel te zien proef rijden op het eerste segment van de baan, dat in Den Bosch was kiaar gekomen. We stonden daar in de gloeiend hete zomerzon en onder een tentafdakje lag daar de baan. Met prachtig ijs en zelfs Joan Haanappel, die toch wel wat gewend is, bleek enthousiast na haar proeven, die ze daar aflegde. En iedereen glimlachte en keek voldaan. De werkzaamheden vor derden snel. We komen op tijd, dat was 4 november, klaar zeiden de ingenieurs, die met de leiding be last waren. Was het daardoor, dat de atleten vroeger dan ver wacht van de gemeente Amster dam de jobstijding kregen, dat met de werkzaamheden aan de sintelbaan zou worden begonnen. Er gingen protesten aan vooraf. De atleten wilden hun seizoen af maken, dat was afgesproken. Maar het hielp niet. De stichting sportinitiatieven Am sterdam kreeg de steun van de gemeente om op een zodanig tijd stip te starten, met de aanleg van de kunstijsbaan, dat gehoopt kon worden, dat men begin no vember klaar kon zijn. Volgend jaar ls dat anders, dan ru we voor de eerste keer opengaan", zo sprak de voorzitter van de stichting, de heer J. Jaspers, „moet het tot in de puntjes goed zijn eer we open gaan". Hij zei dit enkele we ken geleden, toen hij mededeelde, dat de firma Grasso een aanloop tijd van een maand had gevraagd omdat zich in het begin in het buizenstelsel vuilophopingen zou den kunnen voordoen, die moesten worden Weggewerkt. De baan zou 4 december open zijn gegaan en toen kwam die regen in het mid den van de week en de tempera tuur steeg tot ruim 10 graden. Precies 24 uur daarvoor op dins dagavond waren de vooruitzich ten zo gunstig, dat men met de gedachte speelde de baan een avond later te beproeven. En toen goot het van de regen en storm de het uit het zuidwestenDe bouwers vroegen nog een week uitstel, hetgeen de directeur van de baan na een nogal heftige dis cussie toestond. Een vermoeide Geudeker, lid van het bestuur van de stichting zei Op 22 december bij de offi ciële opening door een klein zoon van Jaap Eden zal de baan, die naar deze grote uit een ver verleden ls genoemd, in perfecte toestand zijn. Dan heeft men de kinderziekten overwonnen en zal de vuilafzettig in het zelf reinigend buizenstelsel niet meer mogelijk zijn. l'n de periode van 9 tot en met 22 december zal het publiek er rekening mee moeten houden, dat de baan af en toe nog enkele uren gesloten zal worden om controle uit te oefenen op die vuilafzetting. Die opening zal op bescheidener schaal geschieden, dan aanvankelijk het plan was. Henk van de Grift, Rudi Lie- brechts en de overige leden van de kernploeg zullen rustig in Noorwegen blijven om zich voor te bereiden op het komende inter nationale schaatsseizoen. In hun plaats komen oude sterren een af- valwedstrijd rijden. Men zal Kees Broekman, Jan Pesman vele ponden aangekomen sinds hij het boerenvak beoefend Jeen van de Berg, Lourens onder andere kunnen bewonderen en dat moet toch ook wel de moeite waard zijn. De fraaie stijl van Kees Broekman is nu nog een school voorbeeld voor vele buitenlandse en binnenlandse rijders. En Jan Pesman zal herinneringen oproepen'aan zijn glorieuze tien kilometer in Davos, nog geen twee jaar geleden, toen hij in de sneeuwjacht naar de eerste plaats reed voor de grote Russi sche stayer Kositsjcin. Er zal een 50 meter sprint worden verreden, en korte baanduels over 160 meter door Friese, Drentse en Groning se cracks, Sjoukje Dijkstra zal de 99 zi „Is hij wakker „Ja, ik denk het wel." Al die tijd wendde ik mijn ogen niet af van de zee of van het instrumen tenbord- We waren te laag om ook maar enig risico te nemen. „Hoe lang nu „Achttien minuten en nog tweeen zeventig te vliegen." „Hoe lang nog voor we de eilanden te pakken hebben „Welke. Die grote „Ja, Sïmaloer en dat andere „Ik heb geen idee wat het zicht zal zijn maar ze moeten over acht tien en een halve minuut recht voor uit komen; dan hebben we nog twee envijftig en een halve minuut voor we boven het vaste land zijn. Maar Ik denk niet dat wc over het vasteland zelf zullen vliegen, is het wel „Nee." „Wat zei Pearson waar we moesten landen „Hij liet het aan ons over. Het hangt er helemaal van af, hoe het eruit ziet wanneer we aankomen. Als de haai groot genoeg is. landen we erin, go niet, dan landen we buiten en door JOHN JOLY taxiën we naar binnen." Zo Caswell dit al allemaal over in tercom hoorde, gaf hij geen enkel te ken van belangstelling. Colin rappor teerde dat hij nu scheen te slapen, want hoewel hij nog steeds met zijn hoofd tegen het raam van de schut ter leunde, waren zijn ogen gesloten en zijn gezicht drukte volkomen rust uit. Hij had zijn koptelefoonscheef over zijn hoed zitten en z'n microfoon bengelde op zijn borst. „Komen we met deze koers recht over een van de eilanden vroeg ik. Colin raadpleegde zij» kaart. „Dat zou wel kunnen," zei hij. „We komen dwars door de Banjakgroep maar ik weet niet precies hoe we zitten tol Ik wat zien kan en ook de wind kan controleren." „Welke wind gaven ze je op „Bijna geen op zeehoogte en onge veer in de rug." We ronkten over de eindeloze zee. Ik was nu meer gewend aan het vlie gen van de Walrus op geringe hoog te en ik gunde mij een zorgvuldige inspectie van het instrumentenbord. Alles scheen in orde. De temperatuur- •n drukmeters stonden onbeweeglijk op de juiste hoogte en het geluid van de motor gaf ons, ondanks het ge bruikelijke gerammel, geen reden tot ongerustheid. Zwijgend vlogen we door; elke mi nuut leek er wel tien. Eindelijk tikte Colin me op myn arm en wees in de verte. Aan stuurboord doemde de omtrek op van 'n groot stuk land. We blauwe omtrek op van een groot stuk land. We zagen het naderbij komen totdat Colin wees dat ook het erbij behorende eiland aan bakboord in zicht was. Mijn maag scheen zich om te ke ren en ik voelde me misselijk. Ik denk, dat zolang we maar niets zagen, het mogelijk was te denken dat de hele expeditie iets was in de geest van een uitstapje op het water, maar nu we zonder enige twijfel wisten, dat we er waren, kwamen alle angst en vrees weer terug. Ik wendde me tot Colin en meende dat ik hetzelfde ge voel van angst ook op zijn gezicht ge schreven zag. „Ik ga nog wat lager zitten," zei ik en luj knikte. Zachtjes duwde ik de stuurknuppel naar voren en bracht de Walrus dichter bij het water. Geluk kig was ik er nu goed aan gewend zo laag te vliegen en was in staat horizontaal te blijven op redelijk vei lige hoogte, wat niet meer dan onge veer tien voet geweest kon zijn. Op die hoogte was de hoogtemeter na tuurlijk onbruikbaar en wees iets on der nul aan omdat ik hem op het scheepsdek ingesteld had, voor wc vertrokken. We vlogen door terwijl CoHn door z'n kijker het land aan beide kanten van ons in de gaten hield en probeer de de afstand tot elk van de beide eilanden te schatten. Plotseling werd mijn aandacht ge trokken door een stipje op het water bijna recht voor ons uit. Ik tikte Co lin op z'n arm en wees. Hij hief z'n kijker op en trachtte deze zo goed mogelijk stil te houden. „Vissersboot", zei hij tenslotte en gaf mij de kijker. Ik schudde mijn hoofd. „Ik durf m'n ogen niet van het water af te wenden", zei ik. Toen we dichterbij kwamen zag ik dat het een klein vaartuigje was van vreemd model met een vierkant zeil aan de enige, korte mast. Ik draaide de Walrus langzaam naar links en vloog er op een afstand van mis schien een mijl omheen. „Nergens voor nodig om te dicht bij te komen", zei ik en ging toen weer op de oorspronkelijke koers zitten. Ik ben er zeker van dal de meeste ondernemingen of operaties, die' van groot belang zijn of erg gevaarlijk, voor de deel nemers, wanneer ze pas onderweg zijn, een soort anticlimax vormen; en niet eerder dan er iets onverwachts of verontrustends ge beurt, verdwijnt plotseling weer alle gevoel van rust en kalmte. De zin tuigen en zenuwen worden dan op eens weer gespannen voor de komen de moeilijkheden. In Colombo en nog meer op de krui ser, had alles zo onwezenlijk gesche nen, boewei de spanning van de voor afgaande twee dagen bijna ondraag lijk was geweest. Daarna, na de start, met het rustige gevoel echt onderweg te zijn. was het idee van onwerkelijkheid weer teruggekomen om weer wat te verdwijnen; eerst bij het verschijnen van het eiland en daarna van de vissersboot, even zo veel bewijzen dat niet alleen de aar de nog bestond, maar er ook men sen op leefden en werkten. Nu zou den we ruw aan de ware aard van onze opdracht herinnerd worden. De omtrekken van Simaloer en het tweelingeiland Nias verdwenen langzaam in de blauwe nevel achter ons. De Banjakgroep tekende zich scherp voor ons af. Na lang z'n kaart bestudeerd te hebben, sprak Colin over de intercom. „De wind die de kruiser opgaf, moet zowas juist geweest zijn", zei hy. „Zitten we op de juiste koers?" vroeg ik. „Er zowat precies op". „Je zult zien, dat we ongeveer recht over een van de kleine eilandjes ko men", zei Colin na een tijdje. „Als je het dus vermijden wilt, zoals Pear son zei, moet je de opening nemen ten noorden van het tweede eiland links. Zie je waar ik bedoel?" Ik knikte. „Er schijnt daar een nogal grote opening te zijn en volgens de kaart is er op geen van de eilanden een dorp te bekennen". Ik knikte weer en vloog rustig door. Toen we nog maar op korte afstand van de eilanden waren, begon Ik aan een langzame wijde bocht naar links om tenslotte op zodanige koers weer recht te komen, dat ik tussen de twee door Colin aangewezen eilanden vloog. Ik keek op het kompas en zag dat we bijna recht naar het noorden vlogen, en enkele ogenblikken later zou dit feit een grote geruststelling voor me betekenen. We waren nu dicht bij de eilanden en ik kon de branding op het witte strand zien breken en ook zag ik de grote palmbomen, waarvan er enkele vanaf deze hoogte, in het water sche nen te groeien. Het rechtse van de twee eilanden, dat zuid van ons lag, was hoger dan het andere en ook hoger dan alle andere die we konden zien. Dicht bij het punt, waar wc zouden passeren, was een dichtbegroeide heuvel, die uitliep in een steile rotswand die uit keek op de nauwe engte, waar w« weldra door zouden vliegen. Terwijl we steeds dichterbij kwa men. keek ik gespannen naar deze heuvel met z'n dichte begroeiing. Toen we op een gelijke hoogte wa ren. wendde ik m'n blikken af om een waakzaam oog te houden op de palmbomen op het andere eiland, aangezien we lager vlogen dan hun toppen. Plotseling werd het ritme van ver trouwde geluiden verstoord door twee of drie zwakke geluiden die op ontploffingen geloken, en van ergens binnenuit dc romp van de Walrus kwamen. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 12