atrix PAGIMA „Zware" meubels weer favoriet? M GOED GEKLEED GAAN nylons VOCHT voor uw huid.... "Dan uzcmv C tot OZOUtO 16 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VRIJDAG 17 NOVEMBER 19G1 NA LICHT, RUIMTE-SUGGEREREND MEUBILAIR Praktische aiwasbare bekleding en (voor nieuwbouw) schimmelvrij behang DE MEUBELINDUSTRIE IN NEDERLAND is nog betrekke- lijk jong. Voor 1900 was het meubelraaken een „ambacht", na dat tijdstip begon de fabrieksmatige produktie pas te groeien en dat ging met name na de eerste wereldoorlog in een tamelijk snel tempo. Fabrieksmeubelen hebben in die tijd een niet zo beste naam gekregen, omdat slechts weinig bedrijven aandacht aan kwaliteit en vormgeving besteedden. Dat is echter na de tweede wereldoorlog drastisch veranderd. De kwaliteit van het in serie vervaardigde meubel ging snel vooruit: er kwamen betere machines, betere materialen, en de concurrentie uit het buitenland zal ook wel de nodige invloed hebben gehad op al die verbeteringen. Hoezeer de produkten van de Nederlandse meubelindustrie in aanzien gestegen zijn, blijkt wel uit de exportcijfers, die aanzienlijk omboog zyn gegaan: in 1956 werd 17 miljoen houten meubelen ingevoerd, 11 miljoen uitgevoerd, en in 1960 bedroeg de invoer 28 miljoen, de uitvoer daarente gen 30 miljoen. Dat was het eerste jaar waarin de export van meubelen in Nederland de import heeft overtroffen. Of deze verhoudingen dit jaar zo zullen blijven? De meubeldeskundigen vrezen van niet, want tot nu toe is in 1961 de export vrijwel gelijk geble ven, terwijl de invoer met ongeveer twintig procent is gestegen....... Dat neemt niet weg, dat de Erodukten van de Nederlandse meu- elindustrie van vandaag-de-dag er mogen zijn, al blijven er altijd nog verbijsterende staaltjes van smake loosheid op de meubelmarkt ver schijnen. Verklaarbaar, zolang er ■vraag blijft naar „kitsch" op meu- belgebied en die vraag zal er mis schien wel altijd blijven Stijlmeubel retour Op de dezer dagen gehouden achtste vakbeurs voor meubelen en woning textiel viel onder meer te constateren dat het zogenaamde „stijlmeubel" ljjkt terug te keren: een ontwikke ling die door ingewijden op het ge bied der interieurkunst wordt be schouwd als een min of meer logi sche reactie op de vele strakke en vaak „steriel" genoemde meubelen der moderne ontwerpers. De tegen woordige woningbouw is immers ook al gelijkvormig en eentonig, en het is verklaarbaar dat iedereen zijn eigen afdeling van de grote „honing raten" waarin de moderne mens leeft, een persoonlijke noot wil ge ven. Na de opmars van het eenvou dige pretentieloze meubel en het so bere decoratieve kleurvak gaat me nigeen het nu wellicht weer zoeken in profiel en bloemmotief.... Opvallend is ook, zwaardere meubel dat het wat op het ogen blik op de voorgrond treedt, al blijft het lichte „ruimte-suggere rende" meubelstuk ook favoriet vooral voor degenen die uit zui ver praktische overwegingen dit luchtige meubilair hebben leren waarderen. Waar immers vindt de huisvrouw tegenwoordig de huis houdelijke hulp, die haar kan as sisteren bij het verschuiven en ver plaatsen van die vaak loodzware stoelen en kasten? Al deze praktische overwegingen blij ken intussen niet te kunnen wegne men, dat de papieren van het iets omvangrijker meubel weer wat stij gen. Sommige mensen voelen zich behaaglijker, „beschutter" in eén wat zwaardere fauteuil of op een flinke bank, die een duidelijk voel baar „steuntje" geeft. Een voorkeur, die echter in de kleine hedendaagse woning weer een ander probleem oproept: het ruimte-probleem... En vaak zullen deze zwaardere meu belen dan ook uiteindelijk belanden bij degene, die zo fortuinlijk is een eigen woning met een flinke woon kamer te kunnen laten bouwen. Het begrip „praktisch" blijft intus sen wel leidraad voor vele ontwer pers op het gebied van meubelkunst en woningtextiel. Er is bijvoorbeeld een nieuwe wandbekleding, waarvan liet weefsel aan de achterkant tegen schimmel is geïmpregneerd en die daardoor bijzonder geschikt is voor het behangen van muren in nieuw bouwwoningen. Er is een aan beide zyden geplastificeerde „lichtdichte" gordijnstof, die ondoorzichtig is en bedoeld is voor projectieruimten in scholen bijvoorbeeld, of voor rolgor dijnen. Markïezendoek van geplas tificeerd nylonweefsel, dat niet kan verweren, schimmelen of scheuren, gordijnstoffen die uit eveneens ge plastificeerd textiel bestaan en voor bedschermen, wandsehermen en dou che-gord jjnen 'bedoeld zijn, mogen ook niet onvermeld blijven bij deze praktische produkten. Er zijn vitrages in moderne kleuren met dessins, geïnspireerd op motie ven van een halve eeuw geleden, en bedrukte stoffen, waarvan dessin en kleur ontleend zijn aan middeleeuwse schilderijen. Nieuwe meubelbekle- dingsstoffen vragen de aandacht: een Engelse stof bijvoorbeeld, die uit textiel gemaakt is, maar de eigen schappen van leerdoek heeft en dus bestand is tegen alle mogelijke on gelukjes, die vroeger een bekleding van zo'n meubel onherstelbaar zou den hebben geruïneerd. Het mate riaal „skai", een soort kunstleer dat al geruime tijd voor het maken van De voorkeur van het Nederlandse publiek lijkt de lauds te tijd weer wat meer uit te gaan naar zwaardere meubels, zoals deze fauteuil van Nederlands fabrikaat, die geheel met kunst leer is bekleed en dus gemakkelijk kan worden schoongehou- den. Op de achtergrond nog een meubelstuk dat op het ogen blik een opzienbarende ,jcome back" beleeft: de schommelstoel hier in een alleszins moderne uitvoering. damestassen werd gebruikt, wordt nu ook toegepast als stoelbekleding. De fabrikanten van bedden en matrassen denken voortdurend aan de gezondheid van de Neder landse slapers en slaapsters en brengen daarom onder meer spi raalmatrassen, die niet meer kun nen doorzakken en dus de wervel kolom goed recht houden. Voor zieken en bejaarden is er een bed- fauteuiltje, dat zonder noemens waardige moeite kan worden ver steld. En dan zyn er nog vele andere meu belsnufjes: tafels, die men zowel rond als rechthoekig van bladvorm kan maken, een bijzettafeltje dat pre cies past tussen de armleuningen van twee fauteuils, uittrekbare tafels waarvan de poten geen (letterlijke!) „hinderpalen" meer zijn, schakelmeu belen waarVan ruggen, zittingen en tafelblad onderling verwisselbaar zyn op een vast metalen frame, een etagebed dat tot hoekledikant, tot lits-jumeaux of tot twee afzonder lijke bedden is te transformeren, een elektrisch verwarmde binnenvering- matras, een teakhouten kapstok met kleerhangers, die in een speciale bergruimte onzichtbaar kunnen wor den opgeborgen. Kortom, de Neder landse meubelindustrie houdt reke ning met de „ruimteproblemen" van de moderne huisvrouw en brengt een heel arsenaal elementen op de markt, waarmee iedereen naar eigen in zicht met de beschikbare woonruim te kan woekeren! Al zal het wat omvangrijker meubelstuk in de toekomst vermoedelijk weer terrein win nen, ook het lichte, doorzich tige" en ruimte-suggererende meubelstuk blijft een belang rijke plaats innemen: niet al leen vanwege het ruimtegebrek in de moderne woning, maar ook omdat de huisvrouw der gelijke meubelen vrij gemak kelijk zonder hulp kan ver plaatsen! (Advertentie) begint met Sommige nylon regenjassen kunnen er beslist niet tegen om chemisch te worden gereinigd. Enkele soorten zijn namelijk niet bestand tegen de diverse chemische reinigingsmiddelen: dat zijn de jassen die aan de buitenzijde van nylon weefsel zijn en aan de binnenkant een laagje plastic hebben. Soms kan men die jassen wel zelf wassen, maar dat moet dan gebeuren met een wasmiddel op zeepbasis. Het wassen zelf moet bovendien even voorzichtig ge schieden als het wassen van tere nylon- spulletjeg. swan.de prima ballerina onder de zakdoeken Vocht" is op het ogenblik het toverwoord in de kosmetische branchevochtinbrengende crè mes, vochthoudende make-up zijn „dernier cri" op het gebied der huidverzorging en de schoonheids deskundigen verzekeren met grote stelligheid dat het toedienen van al dat vocht een bijzonder gunstige uitwerking op de huid heeft. Een Zweedse schoonheidsspecialiste geeft twee eenvoudige-en goedkope middeltjes om de huid door middel van vocht op te frissen; een dood gewoon regenbuitje de paraplu dient dus in dat geval te worden thuisgelaten en een „masker" van water. Een zachte doek, liefst van poreuze stof (een hydrofiel- luïer is er geschikt voor) wordt gedrenkt in water, liever nog in regenwater of, als het kan, in ro zenwater dat voor een paar dub beltjes bij de drogist te koop is. Leg de doek op het gezicht, laat hem daar een kwartiertje liggen en ontspan Uzelf zo goed mogelijk nergens aan denken en zo maar soezen Want ook het „relaxen," zoals het tegenwoordig heet, is be langrijk voor het uiterlijk aui&ivshweii'mq van het „noodrantsoen (Van een medewerkster) Er wordt bij ons, als het maar even vermeden kan wordenvan ons aller kernbom-probleem geen onderwerp van gesprek ge maakt daar de omvang en vér-strelc- kendheid daarin toch niet onderge bracht kunnen worden. Bovendien, als huisvrouw en moeder probeer je de zaak voor het gezin en jezelf ge nietbaar te houden. Dit is natuurlijk een vorm van onverantwoordelijk heid, van een zich bewust onttrekken aan de realiteit, maar dat zij dan zo. In ieder geval rest ons hierdoor meer tijd, ons over de overige daverende dingen onzer dagen op te winden Hoewél deze levensstijl doorgaans aardig door te voeren teas, knaagde er de laatste tijd een worm aan mijn zielerust. Dank zij de welmenende raadgevingen, vervat in het pamflet, waarmee de overheid ons dezer dagen zo verrast heeft, be gon namelijk bij mij het zaad te kie men, dat allengs de formidabele af metingen van een levensbehoefte ging aannemen, ook aan de opbouw HANDCREME en totstandbrenging van zo'n ver antwoord noodrantsoen te gaan wer ken. Maar in het gunstigste geval ko men we met ons huishoudgeld precies uit en in het ongunstigste geval doorgaans regel komen we net iets te kort. Met zo'n tekort iets nieuws te be ginnen is natuurlijk een prak tische onmogelijkheid. Maar het leven zonder dit „familie-nood- rantsoen" begon zóveel van zijn aan trekkelijkheid te verliezen, dat ik be sefte er, hóe dan ook, wat aan te moeten doen. Daar ik echter toch graag de redelijkheid wilde blijven betrachten, nam ik me voor, deze zaak in vredesnaam dan maar gelei delijk op te zullen lossen. Carmig- gelts „klein beginnen" indachtig leg de ik dus de eerste steen voor de nieuwe onderneming door als eoitraatje bij de boodschappen tien- repen chocolade en zo'n kant en klare maaltijd in blik te kopen. Thuis gekomen was het eerste wat ik deed, het kastje uitruimen, dat met een sleutel kon worden afgesloten. De blikmaaltijd en chocolade lagen er ietwat verdwaald in. Maar ik had er het enorm morele hou-vast aan, dat ik nu tenminste een begin had ge maakt met onze voorraadvorming. De repen hebben het precies twee dagen overleefd. Toen kwam er familiebezoek. De blikmaaltijd heeft het iets langer uitgehouden, maar op een vleesloze brnine-bonen- soep-dag herinnerde ik mij helaas ons noodrantsoen. Later heb ik uitgehuild en ben ik op- nieuvp begonnen. ^oug sociologe werd Qgypte s eerste vrouwelijke burgemeester Zege „zonder slag of stoot"... De onlangs in Egypte gehouden geineente- raadsverkiezingen heb ben een opmerkelijk feit in de historie van dat land tot gevolg gehad: voor de eerste maal werd een vrouw tot bur gemeester gekozen. Het is de sociologe Fausia. Risk, die zonder veel opzien werd gekozen tot burgemeester van het plaatsje Omar Mukram, terwijl in diverse andere dorpen de verkiezings strijd zo hoog liep. dat het niet zelden tot vecht partijen kwam. De verkiezing van deze vrouwelijke burgemees ter is des te opmerkelij ker, omdat men in ae Egyptische dorpen over het algemeen nog zeer conservatief is ingesteld. De man is de baas; in het gezin én in de ge meente! Volgens de tra ditie wordt meestal ie mand uit een der rijk ste boerenfamilies tol: burgervader gekozen, en kandiaten beneden de vijftig hebben nauwe lijks enige kans. Maar terwijl elders de aanhangers van bepaal de partijen het vee van de tegenpartij vergiftig den, waarna vaak ter vergelding hun eigen ko renvelden in vlammen opgingen, heeft men de zaken in Omar Mukram heel wat kalmer aange pakt. Fausia Risk, die sociolo- fie gestudeerd heeft aan e universiteit van Cai ro, deed haar maat schappelijk werk op het Egyptische platteland met zoveel overgave, dat de van nature wantrou wige boeren haar al spoedig accepteerden, Toen èen 'aantal gezin nen uit een overbevolkt deel van liet land naar Omar Mukram moest verhuizen ging Fausia mee en hielp hen bij de installatie in het nieuwe gebied. De vrijwel analfabeti sche boerinnen leerden van haar lezen en schrij ven, de meisjes kregen advies inzake beroeps keuze en mede dank zij Fausia werken er nu in het nieuwe gebied ruim negenhonderd vrouwen in uiteenlopende beroe pen: zij zijn verpleegster of doktersassistente, werken in winkels, zijn sociaal werkster, of wer ken op het land of op tie boerderij. Burgemeester Fausia Risk heelt nu de zorg voor 239 gezinnen, en een „legertje" van twee duizend arbeiders. Een voor een Egyptische vrouw dus ongewone taak maar ze ver trouwt op de toewijding van „haar" dorpelingen die haar eensgezind en niet volle overtuiging hebben gekozen. Een alleraardigste brief ligt al enige tijd op antwoord te wach ten"en in meer dan een op zicht is het beantwoorden in deze vrouwenkolom alleszins de moeite waard. Niet alleen uit eenvoudige beleefdheid, maar ook omdat wij on gezocht in de gelegenheid zijn de kyk van een man op bepaalde aspec ten van onze samenleving te leren kennen. Dat is niet zo eenvoudig, want man nen zijn niet zo licht geneigd met een uitvoerige brief op een gevoels kwestie in te gaan. Zij zullen hoog stens de dop van hun vulpen schroe ven om U even te vertellen dat U zich, huns inziens, in bepaalde con crete feiten, zoals cijfers of data, vergist hebt. Laten wij ons niet zo gemakzuchtig vergissen. Er zijn impressieve ge- voelsnaturen onder de mannen zo goed als er staalharde zakennaturen bij de vrouwen voorkomen. Een mens, is gelukkig, een zeer boeiend natuurprodukt met allerhande ge mengde eigenschappen, en geen naar één patroon gesneden confectie-ar- tikel. Goed: mijn briefschrijver is een gevoelig mens, en daarbij kor telings weduwnaar geworden. Geen wonder, dat hij zich gekwetst voelt door een licht badinerend stuk je over huwelijksadvertenties.... Het spijt mij oprecht dat ik een me demens, in volkomen onwetendheid natuurlijk, een verdrietig ogenblik heb bezorgd. Maar ik vraag mij met een af: is hiervoor eigenlijk wel eni ge reden? Als er iemand het amu sant vindt om zich eens in de won derlijke en vaak tegenstrijdige in houd van huwelijksadvertenties te verdiepen, en zich speciaal ergert aan 'n ouderpaar die voor hun doch ter op een man uit zijn is daar mee enige weduwnaar te kort ge daan. of in zijn eenzaamheid niet begrepen Mijn briefschrijver komt zelf op zijn woorden terug, wanneer hij toegeeft dat hij het toch „met veel van wat U schreef eens kan zijn. Er zyn in derdaad vele van deze advertenties, waarbij men, onwillekeurig, niet aan een gevoel van onbehagen of wrevel kan ontkomen. Er zijn echter ook zeer vele advertenties, die voortko men uit een besef van wanhopige, ideële en materiële eenzaamheid." Om bij dat laatste aan te knopen: daarvan ben ik even zo vast overtuigd als mijn briefschrij ver. Alleen: deze advertenties haalt men er, als men ook maar enige mensenkennis bezit, gemakkelijk uit. Zij zijn eenvoudig, bescheiden en in getogen gesteld. Zij verlangen geen schaap met vyf poten, etaleren niet alle mogelijke persoonlijke pluspun ten, en eisen geen maatschappelijke positie of financiële geborgenheid. Maar als myn briefschrijver de moei te nemen wil deze kennelijk alleen naar een gelijkgestemde partner hunkerende smeekbeden te gaan tel len in het grote geheel, zal hij toch moeten toegeven dat deze een op vallend klein percentage vormen. Bij de rest komt, soms fraai gecamou fleerd, soms naïef-openhartig, de heb -heh om de hoek kijken. En daarop sloeg ook mijn boutade over het „zachte karakter" en de „academi sche graad". Wanneer een of andere heer „een zacht karakter" prefereert in com binatie met „liefst enig vermogen", dan ligt het er dik bovenop dat deze bruidswerver op zoek is naar een do ciel wezentje dat gedwee haar cen tjes op tafel legt uit blijdschap dat er eindelijk iemand „om haar komt". En wat die verlangde „heer, liefst academisch gevormd betreft: gelooft mijn briefschrijver nu in ernst dat het hier gaat om „een partner uit een gelijk milieu?" In dat geval zou immers de stelster zelf wel een inlichting omtrent haar opleiding, afkomst of eventuele di ploma's verschaffen. Neen: die verlangde academische graad lijkt verdacht veel op een stukje ouderwets snobisme! Niet dat ik al die ijdelhedcn of hebberigheden op zichzelf zo verschrikkelijk vind. Alleen kan men mij bij het lezen ervan moeilijk overtuigen dat het hier om de -hartekreet van een eenzaam mens gaat. Een eenzame rekent niet. Maar als ik, desondanks, mijn brief schrijver van harte dankbaar ben dan is het om zijn persoonlijke om schrijving van wat hij als de ideale levensgezellin ziet: „Men zoekt in de eerste plaats een kameraad, iemand die een steun kan zijn, een gelijkwaardige partner, die „lief en leed" samen wil delen. Ie mand die „bij je past", niet alleen qua karakter en intelligentie, maar ook qua milieu. Iemand, die zacht heid in huis brengt, die men, helaas in het maatschappelijk leven, zozeer mist. Iemand, die deelt in zorgen en vreugden, met wie men samen de kinderen grootbrengt en ze, naar beste weten tracht op te voeden. Ie mand, bij wie men zich thuis voelt en waarmee je „het goed hebt", zó dat, wanneer men oud geworden is, men elkaar dankbaar kan aanzien. Wel licht vindt U mijn ideeën „ouder wets" of sentimenteel?" Mijn waarde, eerlijke briefschrijver: ik zal mij wel wachten voor zo'n dooddoener. Uw omschrijving van de „deugdelijke huisvrouw" zal vele le zeressen uit het hart gegrepen zyn, temeer, daar zij van een man af komstig is. Daarom heb ik ze hier ook zo uitvoerig overgenomen. Zul ke geluiden horen wij niet al te dik wijls. SASKIA. t Advertentie

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 18