atrix
PAGIMA
„Zware" meubels weer favoriet?
M
GOED
GEKLEED
GAAN
nylons
VOCHT voor uw huid....
"Dan uzcmv
C tot OZOUtO
16
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 17 NOVEMBER 19G1
NA LICHT, RUIMTE-SUGGEREREND MEUBILAIR
Praktische aiwasbare bekleding en
(voor nieuwbouw) schimmelvrij behang
DE MEUBELINDUSTRIE IN NEDERLAND is nog betrekke-
lijk jong. Voor 1900 was het meubelraaken een „ambacht", na
dat tijdstip begon de fabrieksmatige produktie pas te groeien
en dat ging met name na de eerste wereldoorlog in een tamelijk
snel tempo. Fabrieksmeubelen hebben in die tijd een niet zo
beste naam gekregen, omdat slechts weinig bedrijven aandacht
aan kwaliteit en vormgeving besteedden.
Dat is echter na de tweede wereldoorlog drastisch veranderd.
De kwaliteit van het in serie vervaardigde meubel ging snel
vooruit: er kwamen betere machines, betere materialen, en de
concurrentie uit het buitenland zal ook wel de nodige invloed
hebben gehad op al die verbeteringen.
Hoezeer de produkten van de Nederlandse meubelindustrie in aanzien
gestegen zijn, blijkt wel uit de exportcijfers, die aanzienlijk omboog zyn
gegaan: in 1956 werd 17 miljoen houten meubelen ingevoerd, 11 miljoen
uitgevoerd, en in 1960 bedroeg de invoer 28 miljoen, de uitvoer daarente
gen 30 miljoen. Dat was het eerste jaar waarin de export van meubelen
in Nederland de import heeft overtroffen.
Of deze verhoudingen dit jaar zo zullen blijven? De meubeldeskundigen
vrezen van niet, want tot nu toe is in 1961 de export vrijwel gelijk geble
ven, terwijl de invoer met ongeveer twintig procent is gestegen.......
Dat neemt niet weg, dat de
Erodukten van de Nederlandse meu-
elindustrie van vandaag-de-dag er
mogen zijn, al blijven er altijd nog
verbijsterende staaltjes van smake
loosheid op de meubelmarkt ver
schijnen. Verklaarbaar, zolang er
■vraag blijft naar „kitsch" op meu-
belgebied en die vraag zal er mis
schien wel altijd blijven
Stijlmeubel retour
Op de dezer dagen gehouden achtste
vakbeurs voor meubelen en woning
textiel viel onder meer te constateren
dat het zogenaamde „stijlmeubel"
ljjkt terug te keren: een ontwikke
ling die door ingewijden op het ge
bied der interieurkunst wordt be
schouwd als een min of meer logi
sche reactie op de vele strakke en
vaak „steriel" genoemde meubelen
der moderne ontwerpers. De tegen
woordige woningbouw is immers ook
al gelijkvormig en eentonig, en het
is verklaarbaar dat iedereen zijn
eigen afdeling van de grote „honing
raten" waarin de moderne mens
leeft, een persoonlijke noot wil ge
ven. Na de opmars van het eenvou
dige pretentieloze meubel en het so
bere decoratieve kleurvak gaat me
nigeen het nu wellicht weer zoeken
in profiel en bloemmotief....
Opvallend is ook,
zwaardere meubel
dat het wat
op het ogen
blik op de voorgrond treedt, al
blijft het lichte „ruimte-suggere
rende" meubelstuk ook favoriet
vooral voor degenen die uit zui
ver praktische overwegingen dit
luchtige meubilair hebben leren
waarderen. Waar immers vindt de
huisvrouw tegenwoordig de huis
houdelijke hulp, die haar kan as
sisteren bij het verschuiven en ver
plaatsen van die vaak loodzware
stoelen en kasten?
Al deze praktische overwegingen blij
ken intussen niet te kunnen wegne
men, dat de papieren van het iets
omvangrijker meubel weer wat stij
gen. Sommige mensen voelen zich
behaaglijker, „beschutter" in eén
wat zwaardere fauteuil of op een
flinke bank, die een duidelijk voel
baar „steuntje" geeft. Een voorkeur,
die echter in de kleine hedendaagse
woning weer een ander probleem
oproept: het ruimte-probleem... En
vaak zullen deze zwaardere meu
belen dan ook uiteindelijk belanden
bij degene, die zo fortuinlijk is een
eigen woning met een flinke woon
kamer te kunnen laten bouwen.
Het begrip „praktisch" blijft intus
sen wel leidraad voor vele ontwer
pers op het gebied van meubelkunst
en woningtextiel. Er is bijvoorbeeld
een nieuwe wandbekleding, waarvan
liet weefsel aan de achterkant tegen
schimmel is geïmpregneerd en die
daardoor bijzonder geschikt is voor
het behangen van muren in nieuw
bouwwoningen. Er is een aan beide
zyden geplastificeerde „lichtdichte"
gordijnstof, die ondoorzichtig is en
bedoeld is voor projectieruimten in
scholen bijvoorbeeld, of voor rolgor
dijnen. Markïezendoek van geplas
tificeerd nylonweefsel, dat niet kan
verweren, schimmelen of scheuren,
gordijnstoffen die uit eveneens ge
plastificeerd textiel bestaan en voor
bedschermen, wandsehermen en dou
che-gord jjnen 'bedoeld zijn, mogen
ook niet onvermeld blijven bij deze
praktische produkten.
Er zijn vitrages in moderne kleuren
met dessins, geïnspireerd op motie
ven van een halve eeuw geleden, en
bedrukte stoffen, waarvan dessin en
kleur ontleend zijn aan middeleeuwse
schilderijen. Nieuwe meubelbekle-
dingsstoffen vragen de aandacht: een
Engelse stof bijvoorbeeld, die uit
textiel gemaakt is, maar de eigen
schappen van leerdoek heeft en dus
bestand is tegen alle mogelijke on
gelukjes, die vroeger een bekleding
van zo'n meubel onherstelbaar zou
den hebben geruïneerd. Het mate
riaal „skai", een soort kunstleer dat
al geruime tijd voor het maken van
De voorkeur van het Nederlandse publiek lijkt de lauds te tijd
weer wat meer uit te gaan naar zwaardere meubels, zoals
deze fauteuil van Nederlands fabrikaat, die geheel met kunst
leer is bekleed en dus gemakkelijk kan worden schoongehou-
den. Op de achtergrond nog een meubelstuk dat op het ogen
blik een opzienbarende ,jcome back" beleeft: de schommelstoel
hier in een alleszins moderne uitvoering.
damestassen werd gebruikt, wordt nu
ook toegepast als stoelbekleding.
De fabrikanten van bedden en
matrassen denken voortdurend
aan de gezondheid van de Neder
landse slapers en slaapsters en
brengen daarom onder meer spi
raalmatrassen, die niet meer kun
nen doorzakken en dus de wervel
kolom goed recht houden. Voor
zieken en bejaarden is er een bed-
fauteuiltje, dat zonder noemens
waardige moeite kan worden ver
steld.
En dan zyn er nog vele andere meu
belsnufjes: tafels, die men zowel
rond als rechthoekig van bladvorm
kan maken, een bijzettafeltje dat pre
cies past tussen de armleuningen van
twee fauteuils, uittrekbare tafels
waarvan de poten geen (letterlijke!)
„hinderpalen" meer zijn, schakelmeu
belen waarVan ruggen, zittingen en
tafelblad onderling verwisselbaar zyn
op een vast metalen frame, een
etagebed dat tot hoekledikant, tot
lits-jumeaux of tot twee afzonder
lijke bedden is te transformeren, een
elektrisch verwarmde binnenvering-
matras, een teakhouten kapstok met
kleerhangers, die in een speciale
bergruimte onzichtbaar kunnen wor
den opgeborgen. Kortom, de Neder
landse meubelindustrie houdt reke
ning met de „ruimteproblemen" van
de moderne huisvrouw en brengt een
heel arsenaal elementen op de markt,
waarmee iedereen naar eigen in
zicht met de beschikbare woonruim
te kan woekeren!
Al zal het wat omvangrijker
meubelstuk in de toekomst
vermoedelijk weer terrein win
nen, ook het lichte, doorzich
tige" en ruimte-suggererende
meubelstuk blijft een belang
rijke plaats innemen: niet al
leen vanwege het ruimtegebrek
in de moderne woning, maar
ook omdat de huisvrouw der
gelijke meubelen vrij gemak
kelijk zonder hulp kan ver
plaatsen!
(Advertentie)
begint met
Sommige nylon regenjassen kunnen er
beslist niet tegen om chemisch te worden
gereinigd. Enkele soorten zijn namelijk
niet bestand tegen de diverse chemische
reinigingsmiddelen: dat zijn de jassen die
aan de buitenzijde van nylon weefsel zijn
en aan de binnenkant een laagje plastic
hebben. Soms kan men die jassen wel zelf
wassen, maar dat moet dan gebeuren met
een wasmiddel op zeepbasis. Het wassen
zelf moet bovendien even voorzichtig ge
schieden als het wassen van tere nylon-
spulletjeg.
swan.de
prima ballerina
onder de
zakdoeken
Vocht" is op het ogenblik het
toverwoord in de kosmetische
branchevochtinbrengende crè
mes, vochthoudende make-up zijn
„dernier cri" op het gebied der
huidverzorging en de schoonheids
deskundigen verzekeren met grote
stelligheid dat het toedienen van
al dat vocht een bijzonder gunstige
uitwerking op de huid heeft. Een
Zweedse schoonheidsspecialiste
geeft twee eenvoudige-en goedkope
middeltjes om de huid door middel
van vocht op te frissen; een dood
gewoon regenbuitje de paraplu
dient dus in dat geval te worden
thuisgelaten en een „masker"
van water. Een zachte doek, liefst
van poreuze stof (een hydrofiel-
luïer is er geschikt voor) wordt
gedrenkt in water, liever nog in
regenwater of, als het kan, in ro
zenwater dat voor een paar dub
beltjes bij de drogist te koop is.
Leg de doek op het gezicht, laat
hem daar een kwartiertje liggen
en ontspan Uzelf zo goed mogelijk
nergens aan denken en zo maar
soezen Want ook het „relaxen,"
zoals het tegenwoordig heet, is be
langrijk voor het uiterlijk
aui&ivshweii'mq van
het „noodrantsoen
(Van een medewerkster)
Er wordt bij ons, als het maar
even vermeden kan wordenvan
ons aller kernbom-probleem
geen onderwerp van gesprek ge
maakt daar de omvang en vér-strelc-
kendheid daarin toch niet onderge
bracht kunnen worden. Bovendien,
als huisvrouw en moeder probeer je
de zaak voor het gezin en jezelf ge
nietbaar te houden. Dit is natuurlijk
een vorm van onverantwoordelijk
heid, van een zich bewust onttrekken
aan de realiteit, maar dat zij dan zo.
In ieder geval rest ons hierdoor meer
tijd, ons over de overige daverende
dingen onzer dagen op te winden
Hoewél deze levensstijl doorgaans
aardig door te voeren teas,
knaagde er de laatste tijd een
worm aan mijn zielerust. Dank zij de
welmenende raadgevingen, vervat in
het pamflet, waarmee de overheid
ons dezer dagen zo verrast heeft, be
gon namelijk bij mij het zaad te kie
men, dat allengs de formidabele af
metingen van een levensbehoefte
ging aannemen, ook aan de opbouw
HANDCREME
en totstandbrenging van zo'n ver
antwoord noodrantsoen te gaan wer
ken. Maar in het gunstigste geval ko
men we met ons huishoudgeld precies
uit en in het ongunstigste geval
doorgaans regel komen we net iets
te kort.
Met zo'n tekort iets nieuws te be
ginnen is natuurlijk een prak
tische onmogelijkheid. Maar
het leven zonder dit „familie-nood-
rantsoen" begon zóveel van zijn aan
trekkelijkheid te verliezen, dat ik be
sefte er, hóe dan ook, wat aan te
moeten doen. Daar ik echter toch
graag de redelijkheid wilde blijven
betrachten, nam ik me voor, deze
zaak in vredesnaam dan maar gelei
delijk op te zullen lossen. Carmig-
gelts „klein beginnen" indachtig leg
de ik dus de eerste steen voor de
nieuwe onderneming door als
eoitraatje bij de boodschappen tien-
repen chocolade en zo'n kant en
klare maaltijd in blik te kopen. Thuis
gekomen was het eerste wat ik deed,
het kastje uitruimen, dat met een
sleutel kon worden afgesloten. De
blikmaaltijd en chocolade lagen er
ietwat verdwaald in. Maar ik had er
het enorm morele hou-vast aan, dat
ik nu tenminste een begin had ge
maakt met onze voorraadvorming.
De repen hebben het precies twee
dagen overleefd. Toen kwam er
familiebezoek. De blikmaaltijd
heeft het iets langer uitgehouden,
maar op een vleesloze brnine-bonen-
soep-dag herinnerde ik mij helaas
ons noodrantsoen.
Later heb ik uitgehuild en ben ik op-
nieuvp begonnen.
^oug sociologe werd Qgypte s eerste
vrouwelijke burgemeester
Zege „zonder
slag of stoot"...
De onlangs in Egypte
gehouden geineente-
raadsverkiezingen heb
ben een opmerkelijk feit
in de historie van dat
land tot gevolg gehad:
voor de eerste maal
werd een vrouw tot bur
gemeester gekozen. Het
is de sociologe Fausia.
Risk, die zonder veel
opzien werd gekozen tot
burgemeester van het
plaatsje Omar Mukram,
terwijl in diverse andere
dorpen de verkiezings
strijd zo hoog liep. dat
het niet zelden tot vecht
partijen kwam.
De verkiezing van deze
vrouwelijke burgemees
ter is des te opmerkelij
ker, omdat men in ae
Egyptische dorpen over
het algemeen nog zeer
conservatief is ingesteld.
De man is de baas; in
het gezin én in de ge
meente! Volgens de tra
ditie wordt meestal ie
mand uit een der rijk
ste boerenfamilies tol:
burgervader gekozen, en
kandiaten beneden de
vijftig hebben nauwe
lijks enige kans.
Maar terwijl elders de
aanhangers van bepaal
de partijen het vee van
de tegenpartij vergiftig
den, waarna vaak ter
vergelding hun eigen ko
renvelden in vlammen
opgingen, heeft men de
zaken in Omar Mukram
heel wat kalmer aange
pakt.
Fausia Risk, die sociolo-
fie gestudeerd heeft aan
e universiteit van Cai
ro, deed haar maat
schappelijk werk op het
Egyptische platteland
met zoveel overgave, dat
de van nature wantrou
wige boeren haar al
spoedig accepteerden,
Toen èen 'aantal gezin
nen uit een overbevolkt
deel van liet land naar
Omar Mukram moest
verhuizen ging Fausia
mee en hielp hen bij de
installatie in het nieuwe
gebied.
De vrijwel analfabeti
sche boerinnen leerden
van haar lezen en schrij
ven, de meisjes kregen
advies inzake beroeps
keuze en mede dank zij
Fausia werken er nu in
het nieuwe gebied ruim
negenhonderd vrouwen
in uiteenlopende beroe
pen: zij zijn verpleegster
of doktersassistente,
werken in winkels, zijn
sociaal werkster, of wer
ken op het land of op
tie boerderij.
Burgemeester Fausia
Risk heelt nu de zorg
voor 239 gezinnen, en
een „legertje" van twee
duizend arbeiders. Een
voor een Egyptische
vrouw dus ongewone
taak maar ze ver
trouwt op de toewijding
van „haar" dorpelingen
die haar eensgezind en
niet volle overtuiging
hebben gekozen.
Een alleraardigste brief ligt al
enige tijd op antwoord te wach
ten"en in meer dan een op
zicht is het beantwoorden in deze
vrouwenkolom alleszins de moeite
waard. Niet alleen uit eenvoudige
beleefdheid, maar ook omdat wij on
gezocht in de gelegenheid zijn de
kyk van een man op bepaalde aspec
ten van onze samenleving te leren
kennen.
Dat is niet zo eenvoudig, want man
nen zijn niet zo licht geneigd met
een uitvoerige brief op een gevoels
kwestie in te gaan. Zij zullen hoog
stens de dop van hun vulpen schroe
ven om U even te vertellen dat U
zich, huns inziens, in bepaalde con
crete feiten, zoals cijfers of data,
vergist hebt.
Laten wij ons niet zo gemakzuchtig
vergissen. Er zijn impressieve ge-
voelsnaturen onder de mannen zo
goed als er staalharde zakennaturen
bij de vrouwen voorkomen. Een
mens, is gelukkig, een zeer boeiend
natuurprodukt met allerhande ge
mengde eigenschappen, en geen naar
één patroon gesneden confectie-ar-
tikel.
Goed: mijn briefschrijver is een
gevoelig mens, en daarbij kor
telings weduwnaar geworden.
Geen wonder, dat hij zich gekwetst
voelt door een licht badinerend stuk
je over huwelijksadvertenties....
Het spijt mij oprecht dat ik een me
demens, in volkomen onwetendheid
natuurlijk, een verdrietig ogenblik
heb bezorgd. Maar ik vraag mij met
een af: is hiervoor eigenlijk wel eni
ge reden? Als er iemand het amu
sant vindt om zich eens in de won
derlijke en vaak tegenstrijdige in
houd van huwelijksadvertenties te
verdiepen, en zich speciaal ergert
aan 'n ouderpaar die voor hun doch
ter op een man uit zijn is daar
mee enige weduwnaar te kort ge
daan. of in zijn eenzaamheid niet
begrepen
Mijn briefschrijver komt zelf op zijn
woorden terug, wanneer hij toegeeft
dat hij het toch „met veel van wat
U schreef eens kan zijn. Er zyn in
derdaad vele van deze advertenties,
waarbij men, onwillekeurig, niet aan
een gevoel van onbehagen of wrevel
kan ontkomen. Er zijn echter ook
zeer vele advertenties, die voortko
men uit een besef van wanhopige,
ideële en materiële eenzaamheid."
Om bij dat laatste aan te knopen:
daarvan ben ik even zo vast
overtuigd als mijn briefschrij
ver. Alleen: deze advertenties haalt
men er, als men ook maar enige
mensenkennis bezit, gemakkelijk uit.
Zij zijn eenvoudig, bescheiden en in
getogen gesteld. Zij verlangen geen
schaap met vyf poten, etaleren niet
alle mogelijke persoonlijke pluspun
ten, en eisen geen maatschappelijke
positie of financiële geborgenheid.
Maar als myn briefschrijver de moei
te nemen wil deze kennelijk alleen
naar een gelijkgestemde partner
hunkerende smeekbeden te gaan tel
len in het grote geheel, zal hij toch
moeten toegeven dat deze een op
vallend klein percentage vormen. Bij
de rest komt, soms fraai gecamou
fleerd, soms naïef-openhartig, de heb
-heh om de hoek kijken. En daarop
sloeg ook mijn boutade over het
„zachte karakter" en de „academi
sche graad".
Wanneer een of andere heer „een
zacht karakter" prefereert in com
binatie met „liefst enig vermogen",
dan ligt het er dik bovenop dat deze
bruidswerver op zoek is naar een do
ciel wezentje dat gedwee haar cen
tjes op tafel legt uit blijdschap dat
er eindelijk iemand „om haar komt".
En wat die verlangde „heer, liefst
academisch gevormd betreft:
gelooft mijn briefschrijver nu
in ernst dat het hier gaat om
„een partner uit een gelijk milieu?"
In dat geval zou immers de stelster
zelf wel een inlichting omtrent haar
opleiding, afkomst of eventuele di
ploma's verschaffen.
Neen: die verlangde academische
graad lijkt verdacht veel op een
stukje ouderwets snobisme!
Niet dat ik al die ijdelhedcn of
hebberigheden op zichzelf zo
verschrikkelijk vind. Alleen
kan men mij bij het lezen ervan
moeilijk overtuigen dat het hier om
de -hartekreet van een eenzaam
mens gaat. Een eenzame rekent niet.
Maar als ik, desondanks, mijn brief
schrijver van harte dankbaar ben
dan is het om zijn persoonlijke om
schrijving van wat hij als de ideale
levensgezellin ziet:
„Men zoekt in de eerste plaats een
kameraad, iemand die een steun kan
zijn, een gelijkwaardige partner, die
„lief en leed" samen wil delen. Ie
mand die „bij je past", niet alleen
qua karakter en intelligentie, maar
ook qua milieu. Iemand, die zacht
heid in huis brengt, die men, helaas
in het maatschappelijk leven, zozeer
mist. Iemand, die deelt in zorgen en
vreugden, met wie men samen de
kinderen grootbrengt en ze, naar
beste weten tracht op te voeden. Ie
mand, bij wie men zich thuis voelt en
waarmee je „het goed hebt", zó dat,
wanneer men oud geworden is, men
elkaar dankbaar kan aanzien. Wel
licht vindt U mijn ideeën „ouder
wets" of sentimenteel?"
Mijn waarde, eerlijke briefschrijver:
ik zal mij wel wachten voor zo'n
dooddoener. Uw omschrijving van de
„deugdelijke huisvrouw" zal vele le
zeressen uit het hart gegrepen zyn,
temeer, daar zij van een man af
komstig is. Daarom heb ik ze hier
ook zo uitvoerig overgenomen. Zul
ke geluiden horen wij niet al te dik
wijls.
SASKIA.
t Advertentie