K.L.M. verliest in 9
maanden 52 miljoen
Ruwe
1 handen?
GLYCA
Operatie „Walrus"
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
tnet STO
ra
NEDERLANDSE VOETBALLERS
ONGELOOFLIJK SCHUCHTER"
IU
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DINSDAG 14 NOVEMBER 1961
GEEN DIVIDEND OVER 1961
Verlies over
heel jaar op
80 min. geschat
(Van onze Haagse redactie)
De K.L.M. heeft in het derde
kwartaal een verlies geleden
van 4,2 miljoen gulden, waar
mee het totale verlies over de
maanden januari fm september
is gestegen tot 52,1 miljoen. Vo
rig jaar werd in het derde
kwartaal een winst gemaakt
van 18,5 miljoen en over de
eerste drie kwartalen 4,4 mil
joen.
De directie van de K.L.M. spreekt
in een bericht aan de aandeelhouders
over „een zeer teleurstellende gang
van zaken" en deelt mede, dat zij
heeft besloten geen interim-dividend
uit te keren. Het laat zich aanzien,
aldus de directie, dat de toestand in
het vierde kwartaal niet zal verbete
ren en dat er derhalve geen uitzicht
is op een dividend op de gewone aan
delen over het boekjaar 1961. (Over
i960 werd nog 5 procent dividend
uitgekeerd).
Per aandeel
Tegenover de 52,1 miljoen verlies
staat een bedrag voor belastingen
naar winst van 10,7 miljoen,
waardoor het verlies neerkomt op
41,4 miljoen. Het verlies op gewo
ne aandelen van 100 gulden be
draagt 2,86 per aandeel in het
derde kwartaal en 28,44 per
aandeel over de eerste negen
maanden van dit jaar (vorig jaar
waren deze bedragen 9,13 en
7,30 winst per aandeel van
100,—).
Onveranderd resultaat
Koninklijk Zout-Ketjen
Desgevraagd deelt de directie van de
N.V. Koninklijke Nederlandsche Zout-
industrie te Hengelo mede, dat de re
sultaten van haar groep over de eer
ste negen maanden van het lopende
boekjaar ongeveer gelijk zyn aan de
gezamenlijke resultaten van K.N.Z.
en Ketjen over dezelfde periode van
het voorgaande jaar.
Dit geldt zowel voor de eigen bedrij
ven van deze onderneming als voor
te te verwachten of reeds ontvangen
baten uit deelnemingen. De gang van
zaken bij de bedrijven van de ven
nootschap wettigt de verwachting
dat ook de resultaten over het gehe
le boekjaar gunstig zullen zijn.
De „zeer teleurstellende resultaten"
moeten worden toegeschreven aan
ten eerste de revaluatie, die niet te
voorzien was. Ondanks het feit, dat
bepaalde aankopen in het buitenland
hierdoor goedkoper zijn geworden
heeft de revaluatie de K.L.M. toch
een verlies opgeleverd van 18 miljoen
gulden.
Kennedy
Tweede factor is geweest een zeer
sterk teruglopen van het aantal
passagiers, met name op de le
vensader van de K.L.M., de
Noordatlantische route. Twee be
langrijke oorzaken zijn hiervoor
aan te wijzen, te weten de politie
ke toestand, die veel Amerikanen
„thuis" heeft gehouden en de on
gunstige betalingsbalans van de
Verenigde Staten, die president
Kennedy ertoe dwong, zijn land
genoten te vragen de vakanties
dichter bij huis door te brengen.
Telt men bij deze factoren de reeds
verwachte „te ruime jas" op en het
feit, dat een aantal jonge landen zelf
gaan vliegen, dan betekent dit te za-
men een aanzienlijke achteruitgang
in de vraag naar vervoer.
Schatting
Literaard waagt de K.L.M. zich naar
bulten toe niet aan een schatting van
het totale verlies over 1961. Finan-
cieel-economische deskundigen ko
men echter tot de conclusie, dat dit
80 miljoen zal bedragen anderen
zijn met 75 miljoen iets „optimisti
scher".
(Advertentie)
Ui
IT
EST
't helpt en
RED BANC
't Is lekker
5- ROOSENDAAL
Amerikaan naar Belg, die
in 1944 zijn leven redde
Joe Frank Jones uit de Amerikaanse
stad Fairfax is thans met zyn echt
genote op weg naar België om de man
tie bezoeken, die zeventien jaar gele
den zyn leven redde.
Zeventien jaar geleden was Jones
sergeant in de Amerikaanse lucht
macht. Hij deed dienst als staarl-
scliutter in een „vliegend fort," toen
de machine waarin hij vloog veronge
lukte door een aanvaring met een
ander „vliegend fort" boven Oostende.
Jones raakte bekneld in het staart
stuk en tuimelde 13.000 voet omlaag.
Gilbert Deschepper uit Oostende zag
KERKNIEUWS
NED. HERVORMDE KERK
Beroepen te Vroomshoop A. v. d.
Bovenlcamp te Engwierum.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Drachten G. Heijermans
te Nijverdal.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Aangenomen naar Zeist M. Baan te
Dordrecht.
B APTISTENGEMEENTEN
Bedankt voor Westerhaar W. Har-
kema te 's-Gravenhage.
GEREF. GEMEENTEN
Tweetal te Elspeet P. van der Bijl te
Barneveld en A. Hofman te Zeist;
tweetal te Dordrecht K. de Gier te
's-Gravenhage en L. Rijksen te Rot
terdam; bedankt voor Utrecht A.
Vergunst te Rotterdam; bedankt
voor Amsterdam A. Hofman te
Zeist.
het allemaal gebeuren. Hij sprong op
zyn fiets en reed naar de plaats waar
de wrakstukken waren neergekomen.
Deschepper sleepte de gewonde en be
wusteloze Jones uit het wrak en ging
op zijn fiets 10 kilometer verder
medische hulp halen.
Jones, die nu kapitein is, kwam bij
bewustzijn in een Brits hospitaal nabij
Oostende. Hij werd naar Amerika
verscheept, voordat hij de Belg die
zijn leven had gered, kon bedanken.
Hij gaat dat dus nu nog even doen.
(Advertentie)
Alléén
helpt direct!
D R. J. SWAAB'S VERENIGDE FABRIEKEN
BELGISCHE PERSSTEMMEN
Oranjehemden primitiever
naast Belgen met allure
Opgetogen waren gisteren de Belgi
sche kranten over de voetbalzege
op Nederland. „De Nieuwe Gids"
spreekt over „Vlaamse kermis in
Olympisch Stadion" en acht de
„briljante demonstratie belangrij
ker dan winstcijfers". „Nog nooit
was het verband in de Belgische
ploeg zo gaaf, nog nooit bevatte
het elftal zoveel talent en nog
nooit repliceerde Nederland zo
tam", aldus dit blad. „Het Belgi
sche spel kreeg zo veel allure, dat
de Oranjehemden bijna primitieven
werden".»
„De Volksgazet" schrijft, dat Neder
land „letterlijk van het veld werd
gespeeld". „Het karakterloze Ne
derlandse elftal ontgoochelde voor
100 procent". Het blad noemt als
uitblinkers in het Belgische elftal
Hanon, Van Himst, Paeschen, Ras
kin en Baré. „De overwinning
opent nieuwe horizonten voor onze
nationale ploeg".
„La Libre Belgique" spreekt over een
„verpletterende" overwinning op
Nederlanders, die „ongelooflijk
schuchter" waren. „De vernieu
wing van de Belgische nationale
ploeg is (na de 30 zege op
Frankrijk) opnieuw tot utidrulc-
king gekomen door een technisch
en tactisch overwicht van alle
spelers", aldus het blad.
„Le Soir" schrijft, dat een enkele
speelhelft „voldoende was om een
van de sprekendste overwinningen
te behaleneen verpletterende 4—0
zege". „De Nederlanders kwamen
niet aan spelen toe. Zy kwamen
snelheid te kort en werden in alle
onderdelen overklast".
„Het Laatste Nieuws" meent, dat
„de wraak nooit zo zoet was".
„Het Nederlands elftal was een
vrij willoos slachtoffer". Het blad
schrijft, dat de wedstrijd in feite
een grote teleurstelling was, omdat
België de Oranjehemden volkomen
overheerste. Als een van de rede
nen van het Nederlandse falen
voert het aan dat „de kern van vijf
Feyenoord-spelers met het oog op
de wedstrijd van woensdag a.s. te
gen Tottenham niet de geestdrift
kon opbrengen om zich volledig in
de strijd te werpen".
„Le Peuple" meent, dat het niet al
leen een overwinning was door uit
zonderlijk brillant "spel van afzon
derlijke spelers in het Belgische
team, maar dat het team als ge
heel heeft uitgeblonken door voor
treffelijk samenspel en ploegver»
band". Het blad prijst in het bij
zonder het sportieve gedrag van
het Nederlandse publiek en citeert
met lof de Nederlandse radio, dié
tijdens de pauze een „lang zullen
ze leven" liet horen... voor de Bel
gen.
In „De Standaard" schrijft Pol Jac-
quemyns onder de titel „de hart
versterkende zege": „Zelden deed
een Belgisch voetbalsucces (ook
niet dit in 1954 behaald op Duits
land dat juist voordien de wereld
titel had veroverd) zo goed aan het
hart. „In de gevoelswereld van de
rode duivels is Nederland haast als
vanzelfsprekend de tegenstander
die men het liefst klopt, en die
door de band het moeilijkst te
kloppen was.
„Er waren bovendien nog andere ge-
voelsmotieven om iedereen te doeü
hunkeren naar een eindelijke spor
tieve weerwraak, nJ. de vele Bel
gische tribulaties in de vorige der-
bies en, wat meer is, enkele wer
kelijke beschamende nederlagen."
In hetzelfde, blad schrijft Leo Ver
hoeven: „Het Oranje-elftal heeft
gisteren een slechte beurt ge
maakt. Tegen alle verwachtingen
in kenden de Nederlanders een
aarzelende start en hebben zij geen
voordeel gehaald uit hét complex,
waarmee de Belgen behept waren.
Onze landgenoten waren vrij ze
nuwachtig in het veld gekomen en
het minderwaardigheidscomplex
was beslist aanwezig bij onze rode
duivels. Zij hadden dit evenwel
reeds in de eerste minuten over
wonnen en de moeilijke start van
de Nederlanders had juist iets te
maken met het gaaf positiespel
van de Belgen..."
1944. Zo had dan Sandra
als laatste de Argol ver
laten, om achter de anderen
aan regelrecht op dat ge
heimzinnige donkere woud
in de verte af te gaan.
Vanaf de kust liep het ter
rein met steeds grotere on
dulaties het binnenland In.
Het vormde een soort duin
strook, geheel bedekt met
de vreemde rose mosplan-
ten. Het meisje volgde pre
cies het spoor dat er door
heen liep, de ogen recht
vooruit gericht, zonder ei
genlijk te weten wat zij
deed. Het was een zonder
linge optocht, die daar zo met onderbrekingen
uit het pas gelande ruimteschip te voorschijn
gekomen was. Ergens in het donkere bos lie
pen kapitein Solon en zijn vier metgezellen,
enkele honderden meters daarachter volgde
luitenant Gorda, dan piloot Storm en Buck
Ryan, vervolgens weer vier Shastarlanen en
tenslotte Sandra. Piloot Storm wreef zich
langs het voorhoofd. Zijn gedachten waren
verward. Sr was iets dat hij zich probeerde
te realiseren. Dreigde er gevaar.... moest hij
terugkeren naar het schip? Maar dat scheen
niet belangrijk. Niets was belangrijk. Gesta
dig liep hij voort, zonder te weten waarom en
waarheen. Eenmaal omkijkend, zag hij ach
ter zich de Argol liggen en fronste. Hij was
het bestaan van het schip al vergeten. Hij
moest alleen maar voort, voort....! Het was
alsof zich onzichtbare tentakels om zijn brein
hadden vastgegrepen en hij niet langer een
eigen wil bezat.
(Nagekomen advertentie'#)
Huwelijksaanzoeken voor
een voetbalkaartje
Onulat liy met een vrij kaart je
i voor een voetbalwedstrijd op
1 zak loopt, heeft de dertig-jarige j
i Zuidslavisclie student Cedomir i
I Samarkjija de afgelopen weken j
bijna honderd huwelyksaanzoe-
ken gekregen. Dat hy allang
1 en breed getrouwd is, schijnt
voor de trouwlustige dames
i minder belangryk te zyn.
1 Het is hun ook niet zozeer om
i de man als wel om diens bezit
i te doen. En het bezit van Sa
il markjija bestaat uit twee vrij-
kaartjes waaraan een gratis
reis is verbonden voor de finale
1 van het wereldkampioenschap
voetbal 1962 in Chili,
Hij kreeg die kaartjes, omdat
hij op 8 juni 1952 al een tele- i
gram verzond naar de Chileen-
se voetbalbond met het verzoek i
i twee finale-plaatsen voor hem
1 te reserveren. De Chileense
I voetballeiders waren door deze i
I bestelling voor een wedstrijd i
die tien jaar later zou plaats
I vinden zo getroffen, dat zij de
Zuidslaviër niet alleen twee i
I vrijkaartjes stuurden, maar
hem tevens een gratis reis naar
Zuid-Amerika en gratis verblijf
in Santiago aangeboden.
De zaak is echter, dat mevrouw
Samarkjija, die haar man zou
vergezellen, een baby verwacht
I en de reis niet mee zal kunnen
1 maken. En sinds dat bekend
werd, staat Cedomir bloot aan
een ware belegering. Iedereen f§
in Belgrado: denkt in aanmer- m
king te komen voor die tweede
plaats. Welgeteld 96 huwelijks- W
aanzoeken heeft Cedomir al §§j
moeten afslaan.
Het contract voor het opvijzelen van
de Nübische tempels in de Nijlvallei, dat
oorspronkelijk volgend jaar januari van
kracht zou worden, is uitgesteld tot no
vember 1962, met het oog op nadere on
derzoekingen over een eventuele verho
ging van de Assoeanrlam. Dit is aan de
uitvoerende raad van de Unesco meege
deeld door dr. Sarwat Okasja, minister
van Egypte.
De lieer en mevrouw
ORT—JANSEN
geven met grote vreugde
kennis van de geboorte van
hun zoon
WALTER RONALD
(Ronny).
Amsterdam,
13 november 1961.
Tijdelijk
N.H. Diaconesseninrichting.
Overtoom 283.
Heden overleed zacht
en kalm in het Gods
huis te Veere
MARIA DE VOOGD,
weduwe van S. Buijs.
Namens de familie,
A. Buijs
Veere, 13 nov. 1961.
Heden nam de Here
plotseling uit ons
midden weg onze lie
ve moeder, behuwd-,
groot- en overgroot
moeder
FRANSINA
POUWELSE-
K AL JOUW,
in de ouderdom van 74
jaren.
Middelburg:
P. Pouwelse
Vlissingen:
J. Pouwelse
W. S. Pouwelse-
Berkeveld
Middelburg:
M. Pouwelse
S. T. Pouwelse-Smït
Hilversum:
C. Dieleman-
Pouwelse
G. F. Dieleman
Middelburg:
F. Pouwelse
E. van Hooydonk-
Pouwelse
P. F. van Hooydonk
Klein- en achter
kleinkinderen
Middelburg,
13 november 1961,
Bree 8.
De begrafenis zal
plaatsvinden op don
derdag 16 november
a.s., op de algemene
begraafplaats te Mid
delburg. Vertrek sterf
huis om 12 uur.
Heden overleed tot on
ze diepe droefheid on
ze lieve vader, behuwd-
en grootvader
MARINES BOM
in de ouderdom van 83
jaar en 5 maanden.
Wemeldinge:
J. Traas-Bom
C. Traas
en kinderen
Kapelle:
P. Bom
A. Bom-Vleugel
Marie
Kapelle, 13 nov. '1961.
De begrafenis zal
plaatsvinden op don
derdag 16 november te
12.00 uur.
Heden nam de Heere tot Zich, tot onze diepe
droefheid, onze lieve zorgzame moeder
ADRIAN A CORNELIA HENDERIKA
ADRIANISSEN,
weduwe van de heer H. Mooibroek,
in de ouderdom van 69 jaar.
's-Gravenhage, 11 november 1961
Melis Stokelaan 2616
Geen bezoek aan huis.
De overledene is opgebaard in één der rouw
kamers Barentszstraat 49 te 's-Gravenhage.
Bezoekuren van 10-12 en van 2-4 uur.
De teraardebestelling is bepaald woensdag 15 no
vember om 1.30 uur op de algemene begraaf
plaats „Westduin" aan de Ockenburgstraat te
Loosduinen.
Vertrek vanaf de rouwkamer om 1 uur.
„Jullie kunnen een paar dagen uit
rusten, jongens. Niets te vliegen. Zie
dat je flink wat beweging krijgt en
blijf van het bier af". De comman
dant sprak opgewekt, terwijl hij aan
kwam lopen en wij allemaal opston
den. „Neville, ga jij eens kijken of
er ook nog post voor ons is. Cheese,
zorg jij voor transport voor de zwem
ploegen". Hij wachtte even en keek
mij toen aan. „Mark kom jij even in
mijn barak", zei hij vlug en hij scheen
vergelegen, alsof hij de een of ande
re vervelende taak te vervullen had,
net of hij slecht nieuws voor me had.
Zonder af te wachten liep hij weer
weg, gevolgd door de dokter, die
zwijgend en zonder te zijn voorge
steld, achter hem was blijven staan.
Ik volgde hem in angstige spanning,
terwijl ik de ogen van heel het squa
dron nieuwsgierig en vol medeleven
op m'n rug gevestigd voelde.
De commandant hield de deur open
toen ik de barak binnenkwam en
sloot hem weer vlug achter me. De
door JOHN JOLY
dokter stond me aan te kijken toen
ik binnenstapte.
„Dit is luitenant Trelawney", zei de
commandant. „Mark, dit is dokter
Mathews. Hij heeft je iets dringends
te zeggen".
Ik mompelde wat en keek verward
van de een naar de ander.
„Ja, ga je gang maar, doe", zei de
commandant.
„Ik ben bang dat ik orders ontvan
gen heb je onmiddellijk naat Colom
bo te sturen voor een medischon
derzoek", zei de dokter, nadat hij
me lang en onderzoekend had aan
gekeken.
„Medisch onderzoek", zei ik,
„maar
,,'t Spijt me".
„Maar er is niets met me aan de
hand, meneer".
„Daar ben ik zeker van, maar wan
neer je zo'n order krijgt", en hij
wuifde met een telegramformulier,
„dan zit er niets anders op dan die
vlug opvolgen".
„Maar, meneer..." Ik wendde mij tot
de commandant. „Kan ik hier niet on
derzocht worden? Ik ben pas nage
keken en toen was er niets aan de
hand. Het moet een vergissing zijn".
„Ja, wat denk je daarvan, doe?" zei
de commandant. „Waarom moet hij
in vredesnaam helemaal naar Co
lombo? Ik kan hem in ieder geval
niet missen".
„Kijk eens hier," zei de dokter ge
duldig. „Ik kan me best voorstellen
hoe jullie beiden er over denken, maar
ik heb alleen maar dit telegram en
als ik je niet op het ochtendvliegtuig
naar Colombo zet, krijgen jij en ik
last."
„Maar is dat niet tamelijk onge
woon vroeg de commandant.
„Misschien wel, maar wie ben ik, dat
ik de orders in twijfel zou villen
trekkèn. Wat my betreft komt dit
telegram van de hemel zelf en het is
door de opperbevelhebber doorgela
ten, dus als je mijn raad opvolgt
„Maar meneer," protesteerde ik weer,
„wat kan er met me aan de hand zijn.
Het moét een vergissing zijn."
De dokter schudde het hoofd.
„Het kan van alles zijn. Misschien
hebben ze wel wat op een röntgenfoto
gevonden of iets ontdekt b\j een an
dere test, die ze bij je laatste onder
zoek gedaan hebben, en misschien Is
Colombo wel de enige plaats waar ze
de middelen hebben om je opnieuw
te onderzoeken."
„Er schijnt niets aan te doen te 2
Mark. Je doet maar het beste om je
klaar te maken." De commandant
glimlachte medelevend.
„Het vïegtuig vertrekt over vijfen
dertig minuten," zei de dokter.
„Maar mijn hele uitrusting is. nog
aan boord."
„Niets aan te doen. Mijn orders zijn
je op dat vliegtuig te zetten."
,Je slaapbullen heb je wel, is het niet,
Mark
„Ja, meneer."
„Nou, vooruit dan maar en zie dat
je zo vlug mogelijk terug bent."
„Myn jeep staat buiten te wachten,"
zei de dokter en liep de deur uit.
DERDE HOOFDSTUK
Tot op de huidige dag kan ik me nog
steedt niet herinneren hoe ik mijn
spullen bij elkaar kreeg en door de
stortvloed van vragen en nieuwsgie
rige blikken van de anderen van mijn
squadron in de jeep kwam. Een paar
liepen er mee naar buiten de weg op.
„Kan ik iets doen. Mark
„Hoe moet het nu met je spullen
„Kunnen we je wegbrengen
„Maak je niet ongerust. Morgen ben
je weer bij ons terug."
Dan een korte haastige opmerking
van de dokter en weg waren we; een
dwarrelende stofwolk bleef tussen de
dorre palmbomen hangen. De rit In
teresseerde me niet, evenmin als het
vliegtuig waarin ik stapte; dit keer
voor het eerst sedert vele maanden
als passagier.
Mijn gedachten waren koortsachtig
bezig met de ongewone loop der ge
beurtenissen die me was overkomen.
Wat kon er toch met me aan de
hand zijn Ilc was van mijn leven
nog nooit ziek geweest. In gedachten
ging ik elke vliegmedische keuring na
die ik had gehad. Welke test kon er
nu iets aan het licht hebben gebracht
Het enige wat ik me kon indenken,
was het doorlichten van myn borst,
wat bij het begin van onze training
bij ons allemaal gebeurd was. Mijn
gedachten gingen terug naar een som
bere, regenachtige dag in Gesport
Vanaf de ingang van de barakken
stonden we onder commando van een
krijgshaftige sergeant. We vielen nog
al op in onze marine-uniformen en
witte hoedbanden en de voorbijgan
gers bleven tussen de sombere rijen
Kuizen staan en gaapten ons aan toen
we met veerkrachtige pas voorbij
kwamen. We kwamen in het hospi
taal aan en in een grote wachtkamer
ontblootten we allemaal ons bovenlijf
alvorens één voor één door een deur
de kamer binnen te gaan waar een
röntgentoestel stond.
Ilc Was, zoals altijd, samen met Tony
en Giles, die ik al een tijd kende. Ze
waren vrolijk en zorgeloos bij alles
wat ze deden en ik vroeg me dikwijls
af, hoe ik toch ih hun gezelschap ge
komen was.
Daarna vormden we weer een colon
ne om terug te marcheren, maar on
derweg hield de onderofficier om on
verklaarbare reden halt bij een café
en zei, dat we even naar binnen kon
den gaan voor een glaasje bier en een
sigaret.
„Geen onzin uithalen. Pas op," zei hij
en we stoven vrolijk uit elkaar. Er
zaten een paar smalende bootwerkers
binnen met...braniepetten en witte
halsdoeken. Ze begonnen zich al direct
op onze kosten te amuseren.
„Dat noemt zich zeelui," spotte de
brutaalste al gauw. „Het lijken wel
Wrens die naar zee gaan."
De anderen lachten.
„Varende Wrens heten die knapen
Die is goed
Plotseling kwam onze geduchte ser
geant ons te hulp.
„Bemoei je met je eigen zaken,
vriend," zei hij dreigend.
„Deze knapen hebben zich vrijwilig
voor he' gevaarlijkste baantje gemeld
dat er is. Tuig zoals jullie, is nog niet
goed genoeg om hun schoenen te poet
sen. En nou eruit voor ik ze zeg, dat
ze jullie eruit smijten."
Weer buiten in colonne, marcheerden
we terug naar onze barakken, onder
commando van onze sergeant, weer
net zo streng gereserveerd en laat
dunkend als ooit, maar hij bad voor
altijd een plaatsje in ons hart.
De volgende morgen hoorden we met
schrik en verslagenheid, dat een van
ons groepje onmiddellijk uit de dienst
ontslagen werd. Er was iets onheil
spellends op de röntgenfoto van z'n
borst te zien. en hij was afgekeurd
voor actieve dienst. Hij was een grote
atletische, intelligent uitziende kerel,
die niet veel zei en ik zal nooit de
blik in zijn ogen vergeten toen hij
onze eetzaal uitliep, de pet diep over
de ogen en zijn plunjezak over de
schouder.
XWordt vervolgd.)