BELGISCHE WRAAK OP ORANJE
TEGENSLAG WAKKERDE BIJ NEDERLAND
ONGELOOF IN EIGEN KUNNEN AAN: 0-4
Belgen kregen cadeaus van Pieters Graafland
Ditmaal waren Belgen superieur
VERNEDERING DREEF PUBLIEK
SNEL „NAAR MOEDER THUIS"
STEMMEN UIT DE KLEEDKAMERS
MAANDAG 13 NOVEMBER 1991
PROV1N01ALE ZEEUWSE COURANT
S
Tonny van der Linden (links) en Henk Groot (achter de
doelman) bedreigen de Belgische keeper Nicolay. Maar
stopper Storm e en back Bare zijn ook attent. Men weet
S het: ook dit werd geen Nederlandse treffer
I - (Foto P.Z.C.).
(Van onze sportredacteur)
I)E WRAAK VAN DE BELGEN was gister
middag in het Olympisch Stadion van Amster
dam volkomehWraak op een Nederlands
voetbalelftal, dat hen in een zeer nabij verleden
zo vaak verpletterd had met cijfers als 91, 7
2, 62 en 52. De diepe vernederingen, die
de Belgen in deze wedstrijden ondergaan heb
ben, moeten hen wel scherp in het geheugen
gegrift staan, want nü kenden zij geen moment
van genade voor het Nederlands elftal. In vele
wedstrijden hadden zij zich de weerloze onder
geschikten gevoeld van de volledig superieure
en uitdagend zelfverzekerde Nederlanders, die
de Belgen konden ringeloren als de kat de muis.
Maar nu op deze twaalfde november 1961
waren de rollen volkomen omgedraaid. Nu
kwam de wraak! Nu waren de Belgen geladen
met een enorm zelfvertrouwen en nu voelden
de Nederlanders zich als lammetjes, die tussen
een meute wolven verzeild waren geraakt.
Slechts één doelpunt was er voor nodig om de
Nederlanders, tlic enkele weken geleden Honga
rije op eigen grondgebied nog hadden bedwon
gen, geheel liet vertrouwen in eigen kracht te
ontnemen. Dat was toen in de 25e minuut van
de wedstrijd de Oranje-verdedigers als zoutpila
ren bleven staan op het moment, dat de Belgi
sche midvoor Claessens alleen voor Eddy Pïe-
ters Graafland kwam en met 'n simpele voetbe
weging scoorde.
Het leverde een effect op, gelijk aan het
doorslaan van de stoppen in een helverlicht
huis: alle glans viel plotseling van het Neder
lands elftal af en de Nederlanders gleden steeds
dieper weg in de duisternis van het ongeloof in
eigen kunnen. Bij velen moet zich één allesover
heersende gedachte hebben opgedrongen: wat
moet dit jonge Nederlandse elftal mentaal zwak
zijn, dat het na één voltreffer zo psychologisch
aangeslagen is. Het gevoel van onmacht besloop
plotseling iedere Nederlandse speler, want met
name. Roel Wiersma en Bennie Muller mochten
dan nog enigszins tot redelijk spel komen, toch
was er geen oranje-man, die zijn normale, vorm
weer te pakken kreeg. Het was onder die om
standigheden nog verbazingwekkend, dat de
Belgen hun afstraffing tot vier doelpunten be
perkten. Na de rust hebben zij echter keer op
keer de gelegenheid gehad hun overwinning
groter te maken dan de 04, die tenslotte ho
nend voor Oranje op het scorebord stond....
Kortom: als ooit de beruchte „mysterieuze krachten in de sport" zich
duidelijk geopenbaard hebben dan was het wel in deze wedstrijd. Neder
land was geen schim van het elftal, dat in Boedapest de Maqiaren te
vuur en te zwaard bestreden had. Alle waarschuwingen ten spijt heeft het
Nederlands elftal wellicht toch de tegenstanders van gisteren onderschat.
Zij, de Nederlanders, hadden immers Hongarije bedwongen en de Belgen
waren de laatste jaren immers vrijwel altijd gemakkelijke slachtoffers
geweest. In het begin waren de Nederlandse aanvallen inderdaad open en
gevaarlijk, maar dat was slechts een tijdelijk beeld. Want geen moment
gaven de Belgen dit keer blijk van enig minderwaardigheidscomplex
tegenover de Nederlanders.
I'as in het laatste kwartier werd het een absolute desillusie voor Oranje.
Dat was toen de Belgen met een voor de tegenstanders _kwestsende zelf
verzekerdheid het spel bevroren:'zonder een stap te veel te doen tik-takten
zy elkaar de bal toe, terwijl de Nederlanders als getergde Spaanse stieren
vrjjwel steeds tevergeefs een run deden op de altijd maar weer naar een
vrijstaande Belg rollende bal. Het was een episode zo vernederend voor
de Nederlanders, dat duizenden toeschouwers het niet langer aan wilden
zien en naar „moeder thuis" gingen. Een. duizend koppig koor had voor
dien reeds luidkeels laten weten, dat men inderdaad beter bij moeder thuis
had kunnen blijven
Overigens was dit niet de enige
smartekreet van het Nederlandse le
gioen in het uitverkochte stadion. Na
het vierde Belgische doelpunt on
middellijk na de rust had een be
zeten fluitconcert, waarin de ontgoo
chelde Nederlandse toeschouwers al
hun teleurstelling uitstootten, die an
dere smartekreet ingeluid: een
smeekbede bijna: abe, Abe, ABE. Er
gens In een hoek van het stadion be-
Son dit Abe-geroep. een schreeuw,
ie zich voortplantte op de volge
pakte tribunes en aanzwol tot een
enorme roep om deze Friese Ensehe-
deër. Natuurlyk: men wilde Abe
niet terug, men wilde alleen, dat
waarvan hij voor velen de personifi
catie was: het betere voetbal.
Elkaar opzweepten
Dat betere voetbal kwam echter
niet. althans niet aan Nederland
se zijde. Wél bij de Belgen, die
elkaar opzweepten tot steeds fel
lere acties en die daar wonderwel
In slaagden. Dit Belgische elftal,
dat het 4-2-4-systeem bijna con
sequent toepaste bleek bijzonder
elastisch. De Nederlanders ston
den ben toe dit systeem (vier man
in de verdediging, twee op het
middenveld en vier in de aanval)
van begin tot het einde vol te
Voorspel lot. het- vierde doelpunt. De-
Bel g Van Himst breekt door en zal
de op de grond liggende Pieters
Graafland gemakkelijk passeren.
houden. Voor een belangrijk deel
was dat te wijten aan het feit,
dat de Feijcnoorder Veldhoen en
de Ajaxied Pronk zich zo zeer ge
ïntimideerd toonden door hun Bel
gische tegenstanders, dat de ver
dediging bij tijd en wijle chaotisch
om van paniek nog maar niet
te spreken was.
Hierdoor waren „Beertje" Kreijer-
maat, die in de verste verte niet deed
denken aan de schier volmaakte kant-
half. die hij tegen Tottenham Hot
spur was. en Bennie Muller vrijwel
steeds genoodzaakt zich uitsluitend
tot verdedigen te bepalen. Zodoende
bleef het middenveld vrijwel constant
in het bezit van de teruggetrokken
rechtsbuiten Jurion, die de grote ar
chitect in de Belgische ploeg was. en
van zijn Anderlecht-clubgenoot Ha-
non. Een beschamende en ongemoti
veerde angst voor de tegenstander
dwong Kreijermaat en Muller
vooral na rust om in de buurt van
hun defensie te blijven, ook als Ne
derland met een aanval bezig was.
Door dit alles was het voor de Bel
gen niet moeilijk bijzonder elastisch
te spelen. Als zij een aanval opzetten
kwam Jurion, die een mengeling was
van rechtsbuiten en halfspeler, on
middellijk gevaarlijk mee naar voren,
evenals Hanon of halfspeler Lippens,
maar als de Nederlanders een tegen
actie ontketenden waren zij in een
minimum van tijd weer op eigen
speelhelft te vinden.
Daarvoor behoefden zij zich niet eens
zo razendsnel te verplaatsen, want
de Nederlandse aanvallers opereer
den deze middag met een verbijste
rende traagheid en daarbij zo onsa
menhangend, dat men aan een ge-
vaarlyk moment voor het Belgisch
doel tenslotte eenvoudig niet meer
dacht.
Tegendeel van bedreiging
In die Nederlandse aanval was deze
middag dan ook geen man op te noe
men. die een uitblinker was. Hoog
stens kan gezegd worden, dat de één
wat minder faalde dan de ander. Een
ontgoocheling voor alle Amsterdam
mers en niet-Amsterdammers was
Amsterdammer Sjakie Swart, die als
een rechtsbuiten van een amateur
vierde klasser door een fatale ver
gissing opgesteld scheen in een inter
landteam. Maar ook Moubjn (vrijwel
nimmer flitsend snel als anders)
Tonny van der Linden (schot bij ver
gissing thuis gelaten) en Henk Groot
(vergeefs zoeker naar de vrije ruim
te) waren het tegendeel van een be
dreiging voor de Belgen. Invaller
Henk Schouten ondernam nog wel
eens een verdienstelijke run, maar
zyn acties verdronken in een zee van
misverstand.
Men kan beslist niet zeggen, dat
doelman Eddy Pieters Graafland
zo veel meer gefaald heeft dan de
overige Nederlanders. Maar om
dat hy toevallig de man was, die
zo dicht bij liet Nederlandse net
stond, waren zijn momenten van
falen bijkans catastrofaal. Twee
afschuwelijke blunders beteken
den even zoveel doelpunten en ook
bij de derde treffer was de Feyen-
oord-keeper niet van alle smetten
vry te pleiten.
Velen opperden de gedachte, dat de
vyf Feijenoorders in het Oranje-team
zich wellicht spaarden voor de wed
strijd in Londen tegen Tottenham
Hotspur. Deze insinuatie echter is
verwerpelijk. Hoogstens kan men
stellen, dat die Feijenoorders, toen de
achterstand eenmaal onoverbrugbaar
was, met het oog op de toekomst wat
gemakkelijker met de witte vlag der
capitulatie kwamen aandraven
Gewoon een off-day
En wat nu? Het zou overdreven zijn
falende spelers uit het team te wil
len verwijderen: dan zou Elek
Schwartz een vrijwel volkomen an
der elftal moeten samenstellen.... Het
is inderdaad een zwarte dag geweest
voor het Nederlandse voetbal, maar
het lijkt ons, dat deze spelers voor
goed afgerekend hebben met de gé-
dachte een tegenstander te onder
schatten.
Deze Nederlandse voetballers hebben
(in de interland tegen Hongarije en
in de clubwedstrijden tegen Totten
ham notspur en Ujpest) bovendien
zoveel kwaliteiten aan de dag gelegd,
dat deze ontgoocheling als een inci
denteel feit gezien mag worden. Ne
derland had gewoon een off-day. Het
vertrouwen is geschokt, niet ver
dwenen! Ondanks deze 0-4-schande
verdienen deze elf geselecteerden
nieuwe kansen
„Felicitations". Elek Schwartz
was de eerste die de Belgen in
kleedkamer kwam gelukwensen.
„Jullie hebben voortreffelijk ge
speeld. Mijn complimenten", waren
de woorden van de toch zichtbaar
teleurgestelde bondscoach. De
.overwinnaars' waren er nog hele
maal beduusd van. Stil keken ze
voor zich uit. „Ik had nooit ge
dacht, dat ze ons zo ons spel zou±
den laten spelen", zei top-seorer
Roger Claessen.
Constant van den Stock, de Belgi
sche coach, had er maar weinig
woorden voor nodig. „Het is het
succes van spelers die een systeem
bijzonder goed speelden. Eindelijk
is het dan ook eens tegen Neder
land gegaan zoals we gehoopt had
den. Dat het zo in de perfectie
zou kloppen had ik echter ook niet
helemaal verwacht".
Aanvoerder Joseph Jurion kwam
zelfs aan een wijsgerige ^analyse
toe. „Als je steeds weer tegen Ne
derland slechte resultaten behaalt,
dan gaat dat ten koste van je
zelfvertrouwen. Vandaar dat het
wat gelukkige eerste doelpunt zo'n
morele steun voor ons is geweest".
Scheidsrechter Robert Davidson,
die 2 oktober 1960 bij België-Ne-
derland debuteerde, vond de Ne
derlanders teleurstellend. „Ik had
gehoord over die onverwachte 3-3
tegen Hongarije en over het prach
tige spel van Feijenoord tegen
Tottenham Hotspur. Vandaar dat
Ik dacht dat Nederland makkelijk
zou kunnen winnen. Het spel van
de Nederlanders viel me tegen.
Het was zeker veel slechter dan
Het was triest,
triest, triest
Schril, meedogenloos en vooral heel
nadrukkelijk was het fluitconcert.
Eddie l'ieters Graafland greep moe
deloos naar het hoofd: zijn derde
blunder had twee minuten na de
rust het vierde Belgische doelpunt
opgeleverd. Juichend liep „Pol" van
Himst terug, de omhelzingen van zijn
dol-gelukkige medespelers tegemoet.
Het was triest, heel triest. Al vanaf
het begin hadden zelfs de meest fa
natieke Nederlandse supporters in
het Olympisch Stadion er een hard
hoofd in. Direct toonden de Belgen
dat zij met verbluffend gemak tegen
de Nederlandse defensie tot sluitende
combinaties konden komen. Nog geen
tien minuten was de wedstrijd oud,
toen Bennie Muller slechts met zeer
veel moeite een gevaarlijke actie van
middenvoor Roger Claessen kon on
derbreken. Steeds makkelijker ging
het bij de Belgen. De Nederlandse
toeschouwers moesten lang wachten
voordat de eerste goede aanval van
het Oranje-team kwam. Decombina-
tie van Sjakie Swart en Henk Groot
strandde echter op de onverzettelijke
Guillaume Raskin.
Bepaald somber ging liet. eruit
zien toen Eddie Pieters Graafland
een zeer hard, doch ver schot van
Ynndenberg niet in bedwang kon
krijgen. De Feijenoord-doelman
liet de bal los. Gelukkig bracht de
paai hierna redding. Het was een
somber en naar later zou blij
ken, heel juist voorteken.
Even ging het wat beter. Dat gelukte
nadat Moulijn na veel mislukte po
gingen eindelijk rechtsback Baré
voorbij was gegaan. Doelman Nico-
Lay was echter juist iets te snel.
Op dat moment, waarop er eindelijk
wat hoop in de Nederlandse harten
kwam, namen een wreedheid van
het lot de Belgen de leiding, In de
overtuiging dat Roger Claessen de
pass van Vandenberg in buitenspel-
positie te pakken moest krijgen, rea
geerden de Nederlandse verdedigers
in de 25e minuut amper. Aanvoerder
Roel Wiersma stond echter juist een
meter te ver naar achteren. Beheerst
omspeelde de Belgische aanvalsleider
Pieters Graafland. Wiersma poogde
nog in de baan van het schot te ko
men. doch dat gelukte niet (01).
Ontzetting
Het was een volkomen onnodige tref
fer. Helaas zou het niet de enige blij
ven. Nauwelijks zes minuten later
laaide de vreugde in het Belgische
kamp opnieuw heel hoog op. Van de
zijlijn had linksbuiten Paeschen kei
hard op liet doel gekogeld. Tot ont
zetting van de tienduizenden Neder
landers liet Pieters Graafland de bal
even glippen. Vandenberg was 1e at
tent, om die kans ook maar te kun
nen missen. Een simpel tikje was
voldoende om de man van het score
bord opnieuw aan het werk te zetten
(0—2).
Toen kellners van de stadionbuffetten
zich al schrap zetten om de storm
loop van hongerige en verkleumde
toeschouwers op te vangen maakte
Pieters Graafland zijn tweede kost
bare blunder. Een overtreding van
stopper Tony Pronk vormde de inlei
ding voor dat derde Belgische doel
punt. Pierre Hanon, de briljante Bel
gische rechtshalf die het middenveld
vrijwel volkomen beheerste, nam de
vrije trap. Een strak, keihard schot
volgde. Boven Pieters Graafland trof
debalde lat.
Een simpele vuistbeweging van
de Rotterdammer was wellicht
voldoende geweest om het gevaar
te keren. De Oranje-goalie bleek
echter volkomen verrast. De bal
sprong terug, meteen kopte mid
denvoor Claessen in. Via de onder
kant van de lat caramboleerde het
leer nog juist uit het doel. Op
nieuw kreeg Claessen zijn kans.
Die tweede maal maakte liij geen
fout. Wat overigens ook nauwe
lijks mogelijk was geweest
(0—3).
Eu als de Belgen in de pauze nog
enigszins bevreesd zijn geweest, dan
heeft „Pol" van Himst die angst di
rect na de hervatting weggenomen.
Opnieuw verleende Pieters Graafland
de Belgen zijn medewerking. Een
hard, doch beslist niet al te gevaar
lijk schot van linksbinnen Vanden
berg kon de Rotterdammer, twee
minuten na de hervatting niet in be
dwang krijgen. De attent© Claessen
schoot de bal opnieuw in, waarna
stopper Pronk op de doellijn nog
juist redding bracht. Het noodlot wil
de echter, dat het leer wederom voor
een Belgische voet terecht kwam.
Op het schot dat Van Himst daarna
loste had geen enkele Nederlander
ook maar enig verweer (01).
Zelden is een doelman in het
Olympisch Stadion zo onbarmhar
tig uitgefloten als Eddie Pieters
Graafland na die derde blunder.
De Belgen bleven de strijd beheersen.
Nauwelijks drie minuten later pas
seerde Roger Claessen de Nederland
se doelman voor de vijfde maal. Ro
bert Davidson, de voortreffelijk IcI-
verleden jaar in Antwerpen". De
33-jarige vrijgezel uit Schotland
was over het optreden van de spe
lers best tevreden. „Het was een
gemakkelijke wedstrijd om te lei
den. En die 4-0, ach, het kan toch
niet altijd goed gaan
Elek Schwartz kwam woorden te
kort om de aan hem klittende
journalisten te woord te staan.
Hij deed het in een mengsel van
Nederlands, Frans en Duits,
waaruit kon worden geconclu
deerd, dat naar zijn mening de
Nederlanders slecht hadden ge
speeld, de Belgen uitstekend, de
Nederlanders te statisch en de
Belgen met-een surplus aan zelf
vertrouwen. „En ze hebben een
paar doelpunten cadeau „ge
maakt", waarmee ieder het wel
eens was, zowel de Belgen als de
Nederlanders.
Eddy Pieters Graafland, voor liet
publiek de grote zondebok, op
wiens hoofd een onbarmhartig
fluitconcert werd uitgestort, ont
kende niet fouten te hebben ge
maakt „maar er was nooit ie
mand om mijn fouten te herstel
lenwaarmee hij wilde onder
strepen, dat er ook vóór lieni
blunders werden gemaakt.
En Coen Moulijn? „Ik zal blij zijn
als het woensdag is
Waterpolitie waakte
tegen indringers
H In de strijd van de directie van H
het Olympisch Stadion tegen
indringers was zondag bij Ne-
derland-België een nieuw wa-
Pen in het veld of liever ge-
1 *2? *?et,water gebracht.
Men had_ de hulp ingeroepen
van de rijkspolitie te water, die
met een scheepje in het kanaal
i= achter het stadion patrouil-
leerde om de vindingrijke voet-
balliefhebbers, die geen kaartje
hadden kunnen bemachtigen,
s de clandestiene toegang te ver-
hinderen. Bij de voorgaande in-
H terlandwedstrijden waren er M
namelijk niet weinigen ge-
H weest, die met een bootje over
dit kanaal de toegang tot het H
voetbal-walhalla hadden over-
m meesterd. Dit was nu niet m
s meer mogelijk. f|
Het aantal kaartloze: voelbal-
H enthousiasten, dat toch nog via
H andere wegen binnen de muren
H van het stadion kwam, moet
s volgens de deskundigen maxi- M
maal op de vingers van twee
handen afgeteld kunnen wor-
den. Want de controle is steeds
scherper en ingenieuzer gewor-
den om dit euvel te bestrijden.
Zwarte handel voor de poort H
H van het stadion is er ook vrij-
s wel niet geweest volgens be- 1
voegde kringen. De weinige
kaartjes, die niet op voorgaan-
e§ de dagen waren verhandeld, H
vlogen weg op de parkeerplaat-
sen.
Illlllllllllltlllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllliiiiiiiiiiiiiiiiii^
dende Schotse scheidsrechter, keurde
die vijfde treffer echter wegens bui
tenspel af.
De gevaarlijke Nederlandse aanval
len waren ook in deze tweede helft
op de vingers van één hand te tellen.
Henk Groot kwam het dichtst bij een
(Zie slot pag. 4 kol. 6)