DE KERKEN Misdadigers bouwden zelf hun kerk maatschappij Natuurlijk gebruik ik 17j|S Operatie „Walrns" Brtmchiletten PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer ZEELAND ONDERAAN RANGLIJST BIJ JEUGDCRIMINALITEIT ZATERDAG 11 NOVEMBER 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 21 en de Atheïstische ontwerper kwam tot bekering Een atheïst, een aantal mis dadigers en een moordenaar hebben de blauwdruk, de bouw en de versiering van een kerk op hun naam staan. De kerk staat even buiten Washington, nabij het ver beteringsgesticht voor man nen van het district Colum bia, te Lorton. De kerkelijke gemeenten tellen samen 2000 gevangenen. Het is in 1955 begonnen. De gevangeniskapelaan, pater Carl Breitfeller, kreeg er ge noeg van om bij de autoritei ten steeds weer verzoeken in te dienen over de bouw van een kerk voor de gevangenen die reeds lang geleden was toegezegd. Op een dag toen hij de ronde deed langs de cellen, kwam hij in ge sprek met een begaafde jonge man, Furmer Thomas, die een straf van 17 jaar uitzat wegens vervalsing van briefjes van 100 dollar. De 29-jarige Thomas zei in de loop van het gesprek dat hij wel eens blauwdrukken voor ge bouwen had ontworpen. De kape laan vroeg hem of hij er iets voor voelde een blauwdruk voor een kerk te maken. Thomas zei dat hij atheïst was en nog nooit in een kerk was ge weest. Als de pater hem toch wilde inschakelen bij de bouw van de kerk, wilde hij wel de plannen tekenen. Hulp van congres De jongeman werkte gedurende de gehele winter aan de plannen. De pater stond hem terzijde. Te gen het voorjaar van 1956 waren de plannen voltooid. Er kwam nu veel moeilijker werk aan de orde: het verkrijgen van een toewijzing van 200.000 dollar om de voor de bouw benodigde materialen te bekostigen. Het duurde meer dan een jaar om de commissarissen van toezicht van het district Columbia en het congres te bewegen de toewijzing goed te keuren. Hoge functiona rissen van zowel de protestantse als de rooms-katholieke kerk wer den hierbij ingeschakeld. Het lukte eindelijk het geld los te krijgen, nadat de kapelaan het congres had verzekerd dat de ge vangenen de kerk zelf zouden bouwen. In augustus 1958 werd de eerste spade in de grond gestoken. Hon derden gevangenen hielpen bij het graven van de fundamenten, en het metselwerk. Moordenaar hielp De kerk heeft 1200 zitplaatsen en is zo gebouwd dat er drie dien sten van verschillende godsdien sten gelijktijdig kunnen worden gehouden. Het ruime en mooie gebouw zou bijna vijf keer duur der zijn geweest, indien het door een aannemersfirma was ge bouwd. Voor de versiering van de kerk heeft pater Breitfeller gebruik gemaakt van de diensten van een moordenaar, Herbert Hall, die le venslange gevangenisstraf heeft, en een dief, Williston Knoll. De moordenaar die vroeger kunst schilder was, en de dief, die beeldhouwer was, hebben samen voor het altaar van het rooms- katholieke deel van de kerk een levensgroot kruisbeeld vervaar digd. De kerk is onlangs formeel „in gewijd" en wordt nu gebruikt voor protestantse, rooms-katholie ke en joodse diensten. Een van de trouwste bezoekers is wel Furmer Thomas, de voor malige godloochenaar die tot het rooms-katholicisme is overgegaan. „Het wordt toch alles jazz in de kerk" In de Hervormde Kerk wordt de laatste jaren veel aandacht besteed aan de verbetering en vernieuwing van de liturgie. Men is hard bezig de eredienst meer styl en inhoud te geven, in het besef, dat in de dienst tot de eer van God alleen het beste goed genoeg is. Door dit al les is de functie van de organist in de eredienst de laatste tijd steeds belangrijker geworden. Op vele plaatsen heeft hij zelfs weer de titel cantor-organist gekregen. Dat neemt niet weg, dat er op het gebied van het orgelspel in de Hervormde Kerk nog van alles mo gelijk is. Kleine plattelandsgemeenten heb ben vaak de grootste moeite, een organist te krijgen en moeten zich vaak tevreden stellen met teen ager-organisten. Onder die teen agers kunnen goede organisten zitten, maar er zitten ook tussen, die van de draagwijdte en verant woordelijkheden van hun functie in de eredienst nog weinig of geen benul hebben, zo schrijft de Leeu warder Courant. Een kleine gemeente in de Friese Greidhoek heeft daar onlangs weer een treffend, maar triest voorbeeld van gegeven. In deze gemeente heeft sedert kort ook een teenager op de orgelbank plaatsgenomen. Men heeft daar al tientallen jaren geen eigen predikant en het kerke lijk leven is er door allerlei be schamend getwist en vreemde af faires tot een minimum gedaald. Sedert enkele jaren wordt deze 's zondags om beurten door een vrijzinnige predikant en een recht zinnige predikant bediend. De vrij zinnige predikant heeft de gewoon te, de organist na de preek een mélodie naar eigen verkiezing te laten spelen. Oude kerkhof Iedere ingewijde weet, dat dit or gelspel na de preek zoveel moge lijk moet aansluiten bij de inhoud van de preek, als die er is. Onze jonge organist heeft het nu enkele weken geleden gepresteerd om na de preek de welbekende deun „Bij de muur van het oude kerkhof" "te spelen. Dat was nog lang niet mooi genoeg. Teneinde deze eredienst in stijl af te sluiten speelde de jongeman bij 't uitgaan van de kerk het voor hemzelf wel zeer toepasselijke: „O, was ik maar bij moeder thuis gebleven." Niemand schijnt dit zo abnormaal gevonden te hebben, dat aan dit schandelijk gedoe radikaal een ein de werd gemaakt nóch de pre dikant, nóch de kerkeraad, nóch de gemeente. Twee weken later liet de orgelknaap de Engelse top hit „Wheels" bij het uitgaan van de kerk weerklinken. Toen aan een meelevend gemeen telid werd gevraagd, of men zich dan niet ergerde aan dergelijke deunen in de kerk, antwoordde hij mismoedig „Och, it wurdt dochs langer allegeare jazz yn tsjerke." Wanneer de stemming zó is, kan men beter dadelijk maar een draai orgel in de kerk zetten dan heeft mén alleen nog maar een goede draaier nodig, zo besluit de Leeuwarder Courant. (Advertentie) Lloderne trouwen hebben alleen tertrouwen in Neft maandverband... het geeft hun zekerheid ia kwaliteit, du» zekerheid in liet gebruik. Zij kiezen.» zij blijven hij Nefa, allerbeste maandverband"! betrouwbaar donszacht absorbeert over hele tampon zuivere celstof vast in vorm door ptanoform volkomen oplosbaar in stofvrije dozen voortdurend onder medisch» en chemische controle Nefa-Oranjo 65 ct Nefa-Groen 75 ct Ptanoform: Nefa-Blauw 85 ct Nefa-Lila 95 ct Nefa-Rood 105 ct MEER DAN ERVARING 40 JAAR NIET DUURDER DAN WASBAAR VERBAND; gebruik 't hygiënische Nefa wegwerp-verhand V 'af ■m yfcv* 'is Ifc IS? S? 3É? -<a reoiews-eoTM; DIEFSTAL MEEST VOORKOMENDE FEIT ÜSÈ - - 0 Generaal-majoor S. J. A. Otu. oud chef-staf van het leger van Ghana, is als opvolger van generaal Alexander be- I noeind tot chef-staf van de strijdkrach- I ten. aldus is officieel in Accra meege- deeld. Hoestdrank in tab 1 etvorm.95cj Ontzetting uit ouderlijke macht in 17 gevallen In Nederland is in 1959 het totaal aantal strafrechtelijk minderjarigen, dat werd schuldig verklaard en het aantal van misdrijf verdachte kinde ren dat niet werd vervolgd, in verge lijking m»t 1958 met byna één pro cent gestegen. Totaal werden 3071 strafrechtelijk minderjarigen schul dig verklaard (in 1958: 2911) en 4504 van misdrijf verdachte kinderen niet vervolgd (1958: 4601). Aldus staat te lezen in een pubükatie van liet Centraal Bureau voor de Statis tiek over de „Toepassing der kinder wetten 1959", waarin een uitvoerig overzicht wordt gegeven van de jeugdcriminaliteit in Nederland. On danks de stijging met byna één pro cent komt men in het verslag tot de conclusie, dat door de afneming van het aantal nïet-vervolgden en on danks de kleine stijging van het aan tal schuldigverklaarden, de jeugdcri minaliteit in 1959 na de toeneming van 1954 tot en met 1958 toch iets gedaald is. Het meest voorkomende strafbare feit waaraan de Neder landse jeugd zich in 1959 schuldig maakte, was diefstal. Voor verschillende provincies consta teert het C.B.S. een vrij sterke ver andering in de totaalcijfers van jeugdcriminaliteit. Onder meer een sterke daling voor de provincies Gro ningen, Gelderland en Noord-Holland en een stijging voor Overijsel en Drente, terwijl Zeeland als een van de dunst bevolkte provincies met een aantal van 193 schuldigverklaarden plus niet vervolgden in de leeftijd van tien tot en met zeventien jaar onderaan de landelijke ranglijst staat. Uitschieters zijn Zuid-Holland met 1718, Noord-Brabant met 1108 en Noord-Holland met 1025. De verhoudingscijfers voor Zeeland zijn echter niet zo gunstig, want ge rekend per 10.000 kinderen van ge- 1942. Storm en Buck klom men gehaast tegen de heuvel op en toch wisten zij niet goed waarom zij zich eigen lijk haastten. Eenmaal op de top van de heuvel gekomen zagen zij in de verte het bos liggen waarover Solon ge sproken had. Zij gunden zich echter niet de tijd om van het bizarre uitzicht te ge nieten, maar stampten door de rose mosdeken achter luitenant Gorda aan die op enkele tientallen meters voor hen uit in een wolk van stuifmeel voortsjokte langs het spoor dat de vyf anderen gemaakt hadden. Met een bezwaard gemoed en een diepe frons tussen de fijne wenkbrauwen staarde Sandra haar verloofde en Buck na, terwijl zij snel over de heuvelkam uit 't gezicht verdwenen. Er was iets in de manier waarop zij liepen, dat haar niet bevel. Alsof zij zelf hun bewegingen niet meester waren. De vier bemanningsleden die met haar in de Argol waren achtergebleven voelden zich blykbaar al even onrustig. Zij ijsbeerden maar door de stuurcabine, tot tenslotte een hunner voorstelde om gedurende de afwezigheid van de anderen dan maar vast te beginnen met het onderzoek van de door het mos overwoekerde schepen. Zo gezegd, zo gedaan. Na het openen van de binnenste luchtsluisdeur nam niemand de moei te om deze weer te sluiten. De lucht daar buiten was immers gelijk aan die in het schip Mutaties bij legerleiding De legervoorlichtingsdienst heeft medegedeeld, dat luitenant-generaal P. Gips, die in de loop van 1962 de militaire dienst zal verlaten, als commandant van het eerste leger korps zal worden opgevolgd door generaal-majoor I'. M. van der Veen, thans commandant van de vierde di visie. Voor het commando over deze divisie is dan bestemd brigade-generaal J. H. Hcimel, thans inspecteur der in fanterie, die op zijn beurt zal worden opgevolgd door de kolonel J. van Buuren. Voorts ligt het in het voornemen om brigade-generaal E. J. C. van Hoote- gem, met ingang van 1 januari 1962 te bestemmen voor de functie van commandant van de eerste divisie (7 december), die dan generaal- majoor D. C. de Vries, die verzocht heeft in de loop van 1962 eervol uit de militaire dienst te worden ontsla gen, zal opvolgen. Generaal-majoor J. P. F. Agasi zal met ingang van 1 mei 1962 luitenant-generaal C. J. Valk opvolgen als Nederlands terri toriale bevelhebber. Generaal-majoor G. H. Christan wordt dan bestemd voor de functie van commandant "van de ondersteu ningsstrijdkrachten. Het is voorts de bedoeling dat brigade-generaal H. L. T. Ubbink met Ingang van 1 mei 1962 zal worden aangewezen voor de functie van plaatsvervangend com mandant van het eerste legerkorps. Itfke leeftijd komt Zeeland met een cy'fer van 49 bijna bovenaan aan de ranglijst en wel op de tweede plaats achter Limburg met 54. Het absoluut aantal schuldigver klaarden plus niet vervolgden be droeg in Zeeland 614 met een ver- houdingscyfer van 156 per 10.000 kinderen. Het absoluut aantal ter voorkoming van vervolging bedroeg 681 met als verhondingscijfer 173 per 10.000 kinderen. Dit komt voor Zee land neer op een totaal verhoudings- cijfer van 329 bij een landelijk ge middelde van 480. Onder het hoofd strafrechtelijke on dertoezichtstelling wordt in het ver slag verder opgemerkt, dat bij de rechtbank te Middelburg in 43 geval len het schuldig verklaard werd uit gesproken tegen 48 in 1958. Het ab soluut aantal ondertoezichtstellingen bedroeg in 1959 6; in 1958 3. Het landelijk aantal absoluut ondertoe zichtstellingen beliep 660. Onder 183 schuldigverklaarden en niet vervolgden in Zeeland bevonden zich 163 jongens en 20 meisjes. Kij ken we naar de leeftijd dan zien we beneden de 10 jaar 10 jongens, op de leeftijd van 10 jaar 8 jongens; 11 jaar 11 jongens en 1 meisje; 12 jaar 12 jongens en 1 meisje; 13 jaar 25 jongens en 2 meisjes. 14 jaar 20 jon gens en 7 meisjes; 15 jaar 28 jon gens en 4 meisjes; 16 jaar 23 jon gens en 3 meisjes en 17 jaar 26 jon gens en 2 meisjes. De 37 schuldigver klaarden in Zeeland in 1959 waren allemaal jongens. De verdeling over de leeftijd bij deze groep was: 13 jaar 2 jongens; 14 jaar 3; 15 jaar 10; 16 jaar 12 en 17 jaar 10. In de 43 gevallen van schuldigver klaring (met inbegrip van de onder toezichtstelling) legde de rechtbank te Middelburg de volgende straffen op: in één geval onvoorwaardelijke gevangenisstraf en in drie gevallen voorwaardelijk; tweemaal drie maanden (en meer) onvoorwaarde lijke tuchtschool en achtmaal voor waardelijk. Minder dan drie maan den voorwaardelijke tuchtschool werd in drie gevallen opgelegd. Tot geldboetes veroordeelde de recht bank in 25 gevallen, tot onvoorwaar delijke terbeschikkingstelling van de regering éénmaal en in zes geval len ondertoezichtstelling. Het aantal gevallen van niet-vervolging beliep 161. Toezicht Het aantal civielrechtelijk onder toezicht gestelde kinderen be droeg 150 en het aantal gevallen van ontzetting uit en ontheffing van de ouderlijke macht en de oudervoogdü 17, het aantal hier bij betrokken kinderen was 30. Het aantal verzoeken tot adoptie in eerste aanleg bedroeg bij de arron dissementsrechtbank te Middelburg twaalf, waarvan één verzoek later werd ingetrokken, in vier gevallen volgde een toewijzing en aan het eind van het jaar waren zeven ver zoeken nog onafgedaan. (Advertentie) Het was natuurlijk een zwak excuus, maar mijn gaslvdouw snelde me te hulp dooi op te staan en de dames met zachte drang de kamer uit te loodsen. Ogilvie nield de deur voor hen open en terwijl we allen opston den, voelde ik verschillende paren vragende ogen op mijn rug gericht. Over de rest van de avond zal ik niet uitweiden. Ik voelde me uiterst ongelukkig en was maar al te blij toen de tijd aanbrak om naar huis té gaan. Ik was van plan liet meisje dat naast mij had gezeten, tc vragen of ik met haar naar huis mocht wande len, aangezien ze dichtbij woonde, maar mijn verwurring was zo groot, dat ik haastig vertrok en de kant van mijn flat opliep. Ik was dan ook verbaasd en een beetje van mijn stuk gebracht toen ik het geluid van vrouwenstappen hoorde die me vlug achterna kwamen. In een ogenblik had ze me ingehaald en haar arm door de mijne gestoken. We liepen enige tijd zwijgend naast elkaar voort. door JOHN JOLY „Wat een vervloekte gek ben ik". Ze gaf geen antwoord maar na nog een paar passen draaide ze zich om en keek me vragend aan. Ik keek nors naar mijn voeten en barstte toen weer uit. „Maakt die vent jóu dan niet gek?" vroeg Ik. „Allemachtig wat een ko lossale verwaandheid! Is dat het soort ezel dat voor onze toekomst gaat zorgen?" „Hij is een heel bekwaam man, zeg gen ze". „Zeggen ze. Je bedoelt: Zegt hij". „O nee, hij staat hoog aangeschre ven". „Bij zichzelf". „En natuurlijk heeft hij ook een prachtige staat van dienst". „Alweer volgens hem". Er was een stilte. Tenslotte: Mark, wat ter wereld is er met je aan de hand? Ik had je er nooit van ver dacht dat je jaloers van aard was". „Jaloers! Ik ben niet jaloers op hem. Ik kan het alleen niet uitstaan dat iedereen, en speciaal jij, al dat ge wauwel dat hij uitkraamt, slikt en feitelijk om nog méér bedelt. Het maakt me misselijk". „In ieder geval praat hij goed en hij weet blijkbaar veel van wat er aan de hand is". Wij waren aan de deur gekomen van het huis waar ze woonde en ze wachtte op de stoep. „En zoals ik al eerder zei, hij heeft een prachtige staat van dienst uit de oorlog. Hij is nog maar ongeveer ne genentwintig en was op een bepaald moment overste, geloof ik. „Voor plichtsbesef, aan z'n lessenaar geplakt, zo veilig als een huis hon derd meter onder do grond in een schuilkelder onder Whitehall", zei ik plechtig. „Waar praat je over?" „Niets. Ik haalde alleen iets aan". ,Wat dan",. „Een beetje grof liedje". „Zeker gecomponeerd door de dap pere officieren van de marinelucht vaart?" „Ja, ik denk het wel. Iets dergelijks". „Wees niet kleinzielig, Mark". Ze draaide zich om teneinde de deur open te maken. „Wat ter wereld was dat toch alle maal over een Australiër?" „Allemaal Ik zei alleen dat het een Australiër was". „Maar waarom een Australiër?" „OmdatVoor de tweede maal die avond kwam ik heel erg in de verleiding, maar ik kon de verzoe king weerstaan er alles uit te .lap pen. „Het was het eerste wat me te binnenschoot", zei ik ongelukkig en met een kort goedenavond over m'n schouder, liep ik vlug weg. In plaats van de hele nacht wakker te liggen en van ellende ineen te krimpen bij de gedachte aan het idiote figuur dat ik geslagen had, dronk ik koffie en zat nog tot heel laat aan mijn bureau te schrijven. Al vlug bemerkte ik echter, dat het nogal wat tijd zou kosten om het al lemaal neer te schrijven, en het ma nuscript kon ook niet blijven rond slingeren waar iemand het zou kun nen lezen. De volgende morgen zocht ik dan ook Pearson op, nu schout bij-nacht met een baantje bij de ad ministratie. Hij was vriendelijk en behulpzaam als altijd en zei dat ik elke avond op zijn bureau kon schrij ven, en het manuscript kon in zijn brandkast opgeborgen worden als ik er niet aan werkte Na de val van Singapore waren de Britse zeestrijdkrachten in het Verre Oosten in een ernstige staat van uit putting gekomen. Zozeer dat er ge durende enige tijd gevreesd werd dat de Japanners een 'aanval vanuit zee op Ceylon zouden wagen. Slechts ver sterkt wanneer op andere strijdtone len onderdelen gemist konden worden vocht de vloot in het Verre Oosten door, en door een reeks van inciden tele aanvallen op gebieden, die de Jappanners bezet hielden, liet zij zich niet alleen nog gelden, maar maak- Met een vliegboot kwam ik uit Enge land om me bil een squadron jacht ten bovendien de indruk veel sterker te zijn dan in werkelijkheid het geval vliegtuigen te voegen, dat op een van de kleine vliegdekschepen gestatio neerd was, die de aanvalskracht vormden van de vloot. Ik was nog een heel jonge nieuwbakken reserve twee- de-luitenant by de marine, net van de school voor jachtvliegers in Somer set. Zoals 't geval was met de meeste jonge piloten van de marine lucht vaartdienst die in dit stadium van de oorlog bij de squadrons werden inge deeld, wist ik nagenoeg niets af van het marineleven, hetzij aan de wal of aan boord. Ik kon vrij behoorlijk een Seafire vliegen, z'n mitrailleurs af vuren, er loopings en rolls mee draai en, ermee landen en starten, en for- matievliegen maar van de kunst er oorlog mee te voeren wist ik zo goed als niets. Bovendien had ik nog maar zes landingen op het dek van een vliegdekschip gemaakt en dat was onder ideale omstandigheden geweest in de Firth of Clide met een zee, die zo glad was als een spiegel. Alle andere vliegers van het squa dron hadden samengewerkt alvorens in actie te komen. Ze hadden inder daad geleerd hoe je met een squadron Seafires tegen de vijand moest vech ten. Ik was de eerste aanvulling bij het squadron en het was hard werken f edurende de eerste weken, eder ander wist instinctief wat hij in de lucht moest doen, hoe in formatie te komen, hoe weer uiteen te gaan hoe aan te vallen, hoe een aanval te vermijden, hoe weer in formatie te verzamelen en wat te zeggen yia de radio. Ze wisten hoe de regels waren bij het landen en starten op het dek en ze wisten him weg terug naar het schip te \*inden over vele mijlen oceaan, waarop geen enkel herken ningspunt te bespeuren was. Ik wist van niets en niemand dacht er ook maar een ogenblik aan, dat ik enige hulp nodig had en ik was na tuurlijk te verlegen en te trots om te vragen ik moest wel door de zure appel heenbijten. Gelukkig was ik bij een squadron van buitengewoon gehalte terechtgeko men en ik kan me geen enkele vlieger herinneren, die ik niet geweldig sym- Sathiek von. De commandant was een eroemd musicus en de oudste vlieger qen amateurcricketer. Ik was er on metelijk trots op dat ik deel uitmaakte van hen en deed mijn uiterste best, de plaats waardig te zijn in een squadron dat bij de h. ,e Oostelijke Vloot, ja zelfs bij de de hele marine, befaamd was. De herinnering aan de dag waarop dit verhaal begint, zal voor mij altijd levendig blijven. De vloot kwam op haar basis Trincomalee in Noord-Cey- lon terug na de tweede periode van acties tegen de vijand sedert ik by het squadron gekomen was. Geduren de twee weken waren we in actie ge weest tegen doelen op de Andamanen en langs de kust van Birma en Ma- lakka. Onze doelen waren schepen, transporten, treinen en vliegvelden geweest, en we hadden een redelijk maar niet opmerkelijk succes gehad. Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 13