JACK CLAES
BLAN1 die goeie
Een man van vele botsingen.
KENM
HEYM
ACTIE GEHUWDE WERKENDE
VROUWIN ROTTERDAM
DUITSLAND BOUWT NIEUWE
STADNAAR SCHOTS PLAN
DONDERDAG 9 NOVEMBER 1961
PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT
18
Een goede autocross is niet
makkelijk te organiseren
„Geef het volk brood en spelen". Aan dit klassieke gezegde moet
de 31-jarige heer Jack Olaes uit Nijmegen verre familie van
de Vlaamse schrijver Ernest Claes welbewust gedacht heb
ben, toen hij besloot, hart en ziel aan de omstreden „autocross"
te verpanden. Het wilde spel van botsende, over de kop slaande,
in de sloot tuimelende en ook wel eens in brand vliegende auto's
is van Amerikaanse oorsprong. Het is een spektakelstuk, dat
men een „georganiseerd verkeersongeluk" zou kunnen noemen.
En de heer Claes weet reeds lang, dat een organisator van der
gelijke evenementen in ons nuchtere land ook nog wel met iets
anders in botsing komt.
„In Amerika, Frankrijk en Australië
is de sport heel populair," klaagde hij,
„en wij moeten steeds afgelegen wei
landen bij kleine gemeenten zoeken,
want men zegt hier gewoon, dat
autocross helemaal geen sport is. Dat
houd ik echter beslist tegen. Het ge
heel ziet er wel zeer wild en ongebrei
deld uit, doch er wordt van de behen
digheid en de tegenwoordigheid van
feest der coureurs zeer veel gevraagd,
n België spreekt men van de stunt
piloten. Dat vind ik eigenlijk een
mooier woord. En indien U denkt, dat
de organisatie ook wild is, heeft U
het mis. Dat denken de mensen meest
al. Zo'n autocross is in veler ogen
een dolle en wilde boel van uitgelaten
kermisklanten, die hun verdrongen
driften eens gaan uitleven. Dat is
niet waar. Hier... leest U mijn regle
ment. Daar blijkt toch wel duidelijk
uit, dat we geen coureurs of monteurs
in het rennerskwartier of op het ter
rein willen hebben, die ook maar een
druppel sterke drank gebruiken. En
bovendien is iedere misdraging in
woord en gebaar, dan wel opzettelijk
roekeloos of gevaarlijk rijden, streng
verboden. Dit soort mensen verwijde
ren we van het terrein. Ach meneer...
ik kan bij het organiseren van iedere
cross wel veertig piloten extra krij
gen, want ze bellen me van heinde
en verre op. Maar ik wil goede piloten
en goede auto's. Het is geen kunst
om een rodeo te hebben met wagens,
Advertentie)
jonge
(mcc 't baardje)
I
7.60
die goeie ouwe
waarvan meer dan de helft niet blijft
rijden... dan krijg je een heel terrein
met autowrakken en doe je feitelijk
aan boerenbedrog.
Over de kop: 25,
„lk heb dit jaar in verschillende
hoeken van het land crosses ge
organiseerd en steeds ervoor ge
zorgde dat er .werkelijk iets te zien
was. Wat is er tegen om een auto
over de kop te laten slaan, terwijl
het publiek weet, dat tic piloot
hiervoor een premie krijgt van
f 25,- Gaan we ook niet in een
circus naar acrobaten kiftten En
indien mijn jongens na in aller
lei garagebedrijven aan hun auto's
gesleuteld en deze met ijzer ver
sterkt te hebben in het veld ko
men, kunt U verzekerd zijn, dat
zij geen onnodige risico's nemen.
Het ziet er vaak gevaarlijk uit, maar
ze weten precies, wat ze doen. Dat is
toch logisch. Ze voeren geen roekeloos
spel met het leven op... ik garandeer
U, dat normale auto- en motorwed
strijden veel gevaarlijker zijn.
Maar nogmaals... bekijkt U mijn reg
lement. zoals ik dit tijdens mijn eer
ste autocross van '61 in Overasselt
uitgaf. Leest U maar... geldig rijbe
wijs is verplicht. Starten gebeurt met
lichtinstallatie. Rood lichtklaar
maken en groen lichtvertrekken.
Het is een snelheidsrace, waarbij men
wel in de aangegeven richting moet
rijden. We rijden 4 manches van 10
ronden, waarbij steeds 7 wagens uit
komen. De drie beste rijders gaan
naar de halve finale, waarin ook nog
via een aantal herkansingen vier an
dere coureurs geplaatst kunnen wor
den. Hierna komt de finale, gevolgd
door de afvalrace, waarbij alle auto s,
die nog kunnen rijden, tot het laatste
doorgaan. We rijden met een snelheid
van 90 a 100 km per uur. Zonder ra
men. Open daken en linnen kappen
zijn niet toegestaan. Verder hebben
we dubbele banden en werken op de
achterassen met tractorwielen. Tij
dens de wedstrijd mag alleen de
coureur zich in de auto bevinden. In
halen mag links en rechts geschieden.
Wordt men tijdens de race uit de baan
fedrukt, dan moet men ook op dezelf-
e plaats weer terugkomen. De deel
nemers zijn voorts verplicht, een val
helm te dragen en een veiligheidsgor
del te gebruiken..."
Natuurlijk is de heer Claes, die
ook uit het garagebedrijf afkom
stig is, in zekere zin een wild-west-
figuur. Maar de dagen, dat zijn
zelfgemaakte raceauto (die in
de derde versnelling met 200 km
met „rokende" banden wegstoof)
in Nijmegen en omgeving berucht
was, liggen al in het verleden. Hij
is zijn wildste haren kwijt en er
kent, dat zijn vrouw in dit opzicht
een gunstige invloed op hem had.
Hij behoort zelf tot de drie groot
ste Nederlandse coureurs, die
steeds bij de crosses successen
boeken.
„In tegenstelling tot vroeger sta ik
thans met beide henen op de grond en
gaat veiligheid mij boven alles. He
laas is er veel wilde organisatie in de
autocross geweest en dit heeft de
zaak geen goed gedaan. Maar velen
konden het daarom niet bolwerken.
Het organiseren van een goede cross
is zeer moeilijk... het is geen kwestie
van tegen een boer oplopen, een brok
grasland, wat strobalen en een kassa
huisje. Ik zeg altijd doe het goed of
laat het. Maar... het blijft altijd risi
cowerk. Als het regent, leg ik er 5 a 6
mille op toe..."
Claes hamerde er steeds op, dat zijn
jongens zeer getraind zijn en plezier
hebben in het mannelijke spel. Arie
de Groot uit Andijk sloeg onlangs
driemaal over de kop en kwam zonder
een schrammetje uit zijn wagen.
Na een spannende heat ging dit voor
jaar Ubeda uit Nijmegen over de kop,
waarbij zijn wagen in brand vloog,
maar ook hij mankeerde niets. „Dacht
U niet, dat de stuntpiloten zich bij
voorbaat op alles prepareren...
Niemand grijpt boven zijn macht...
fAdvertentie
Confectiebedrijven bij
experiment ingeschakeld
De directeur van het gewestelijk ar
beidsbureau in Rotterdam, de heer
Van Riel, is een actie begonnen oni
de gehuwde vrouw bij het arbeids
proces in te schakelen. Hij is er van
overtuigd, dat dit belangrijk zal bij
dragen tot een oplossing van de per-
soneelsschaarste.
In de confectieindustrie b.v., waar de
invoer op het ogenblik meer stijgt
dan de uitvoer, zou het verschil
enigszins opgevangen kunnen worden
en de vrees voor overbesteding meer
op de achtergrond raken. De heer
Van Riel heeft de afgelopen maanden
contact opgenomen met diverse con
fectie- en textielfabrieken en deze
hebben zich nu bereid verklaard tege
moet te komen aan de wensen van
de gehuwde vrouwen om een gedeel
te van de dag te werken. Zij hebben
zelfs inschikkelijkheid getoond ten
aanzien van bepaalde dagen van de
week, waarvoor vrouwen voorkeur
zouden hebben. Ca. 50 bedrijven
gaan medewerken aan de actie. In
totaal kunnen daar een duizend ge
huwde vrouwen geplaatst worden.
Als het experiment slaagt wil de
heer Van Riel ook met andere
bedrijven contact opnemen, die op
het gebied van de voedingsmidde
len b.v., en de wasserijen. De di
recteur van het arbeidsbureau
meent, dat het nu de juiste tijd is
om de actie te gaan voeren Als op
1 januari de belastingconcessies
ingaan, zou een derde van het
loon van de gehuwde vrouw, met
een minimum van f 500, vrijge
steld worden van belasting.
De heer Van Riel gelooft, dat naar
mate de welvaart stijgt, de behoefte
van de gehuwde vrouw om te wer
ken, toeneemt. Dat is niet alleen zo
bij de bescheiden inkomstengroepen.
De luxe-behoefte is naar zijn mening
onbegrensd.
De directeur ziet de vraag naar
vrouwelijke arbeidskrachten in de
toekomst nog veel meer stijgen. Het
vrouwenoverschot in Nederland ver
mindert steeds. Op het ogenblik zijn
er 101 vrouwen tegen 100 mannen
(vroeger 103 tegen 100) en over tien
jaar zullen er 99 vrouwen tegen 100
'mannen zijn. Ook trouwen de meis
jes tegenwoordig vroeger. En de mi-
nimum leeftijd om te gaan werken
zal van 15 op 16 jaar komen. Ten
slotte zal, zo verwacht de heer Van
Riel, relatief met de automatisering
ook het aantal te plaatsen vrouwen
toenemen.
(Advertentie)
en zij die dat bij mij zouden willen
doen, komen er eenvoudig niet aan te
pas. Natuurlijk mijnheer... ik ben ook
zwart gemaakt. Ze zeiden van mij
wat verbeeldt die kerel zich wel, dat
hij denkt, dit te kunnen organiseren
Maar we weten wel, dat we veel
tegenstanders hebben en dat de
naam van de goede autocross
enkele bona-fide collega's, die ook
een betere organisatie willen, niet
te na gesproken in ons land
door veel onbezonnen werk tal van
deuken heeft gekregen... U heeft
er geen idee van, met welke moei
lijkheden ik soms vechten moet...
het is buitengewoon jammer, dat
alleen maar zoiets als de Grand
Prix van Oudewater te organise
ren is... waarom niet de Grand
Prix van Groningen of Amster
dam
Alles kapot
Het is overigens een misvatting, dat
bij een autocross „alles kapot" moet.
De coureurs zijn veelal niet rijk en
moeten soms weken sleutelen en uit
deuken om hun wagen weer „bedrijfs
klaar" te hebben. Ze dienen alles zelf
te bekostigen, terwijl banden en mo
tor perfect in orde moeten zijn. In
dien hun wagen na 9 of 10 crosses
nog niet is afgeschreven, mogen ze
van geluk spreken. In elk geval pro
beren ze bij iedere wedstrijd hun ma
teriaal niet doelloos aan de verwoes
ting prijs te geven.
„De jongens zetten met kunst- en
vliegwerk iets leuks in elkaar. Niet
iedereen kan een Stirling Moss wor
den, maar velen dromen van zoiets...
wat is er dan voor bezwaar tegen een
plezierige, ruige en sportieve auto
cross... Ik ga trouwens het show
element ter vulling van de pauze nog
opvoeren. Dat gebeurt met 'n spring-
schans, die 3 meter hoog wordt met
een ruimte van 4 a 5 meter ertussen.
Terwijl de ene auto er overheen
springt, gaat een andere er onderdoor,
maar ook dit wordt goed uitgedacht
en vrijgemaakt van risico's.
Soort rugby
Ach, ik hoop zo vurig, dat ze in ons
land eindelijk eens leren zien en be
grijpen, hoe mooi een goede autocross
eigenlijk is. Het is een soort rugby
wedstrijd voor auto's, waarbij spor
tieve spelregels gelden. Zo is b.v. ook
ik vergat dit nog te zeggen
combine-vorming ten enen male ver
boden. Enfin... ik vecht door. Alle bot
singen ten spijt. Hoewel het soms n el
eens moeilijk is om tegen zo'n bar
rière van misverstanden te moeten
optornen.
Advertentie
HUIZEN TUSSEN HET GROEN
Grootste afstand naar
centrum één kilometer
(Van een speciale correspondente.)
Als een der eerste Duitse „nieu
we steden" naar voorbeeld van
de Britse „New Towns" zal wel
licht in de buurt van Essen de
stad Wulfep ontstaan geen
satelliet aan de rand van de
grote stad in de gebruikelijke
zin, maar een echte stad, met
een eigen winkelcentrum, eigen
kerken, overheidsdiensten,
scholen, recreatie-gebouwen en
vermaaksgelegenheden. Een
complete zelfstandige eenheid
dus, die voor de bewoners niet
een „slaapstad" is, maar een
werkelijke eigen gemeente,
waarin zij zich kunnen thuis-
voelen, een stad die ook werke
lijk ademt.
Met het ontwerp van een plan voor
deze nieuwe stad werd de Schotse
architect L. Hugh Wilson belast, de
architect van de meest progressieve
der vijftien „New Towns", die sedert
de oorlog in Groot Britannië zijn
ontstaan. Wanneer Wilsons plan
voor Wulfen wordt aangenomen dan
zal het in vele opzichten lijken op
dat van de „New Town" Cumber
nauld in Schotland. In de wijze over
weging dat binnen vijftien jaar elke
familie een auto zal bezitten, werd
voor elke woning reeds een garage
ontworpen. Ondanks de volledige
ruimtelijke scheiding van voetgan
gerswegen en verkeersstraten zal de
afstand van de huisdeur naar de
straat nooit meer dan vijftig meter
bedragen. De stad is zo opgezet, dat
geen bewoner meer dan ongeveer
eén kilometer zal behoeven te lopen
om het centrum te bereiken. De
meeste huizen zullen zelfs slechts
een halve kilometer van het centrum
verwijderd liggen. Niettemin bestaat
de aantrekkelijkheid van de stad
vooral hierin dat de huizen los van
elkaar, in kleine groepen, verstrooid
liggen tussen bomen en plantsoenen.
SLECHTS EEN CENTRUM
Ofschoon voor ongeveer elke
driehonderd huizen een winkel in
de nabijheid is ontworpen, die al-
Eervol ontslag
Bij Koninklijk Besluit van 28 sep
tember is met ingang van I novem
ber 1961 op eigen verzoek aan de re
servemajoor H. A. P. Speek, van het
wapen der infanterie, eervol ontslag
verleend uit de militaire dienst.
les biedt wat men voor het dage
lijks leven nodig heeft, heeft
Cumbernauld slechts één werke
lijk centrum. Daar is alles aanwe
zig wat tot de kern en het mid
delpunt van de stad behoort: win
kels, hotels, bars en restaurants,
bioscopen, clubs en overheids
diensten. En uiteraard ook enkele
woningen. Het hoofdprobleem be
staat voornamelijk hieruit, dat
men dit centrum zo snel dient te
bouwen, dat zich bij de nieuwe
bewoners van de stad van het
eerste begin af een werkelijk ge
voel van saamhorigheid kan ont
wikkelen.
Architect Wilson is bijzonder geest
driftig over de mogelijkheid dat hij
In Wulfen wellicht zijn ideeën ver
der kan ontwikkelen. Een vol jaar
hebben hij en zijn medewerkers be
steed om na te gaan hoe men de
koopcentra het beste en doelmatig
ste kan opzetten. Bij de berekening
hoeveel winkels nodig zullen zijn
paste.men een moderne methode toe,
zoals die thans ook in Amerika ge
bruikelijk is: er wordt niet meer
eenvoudig uitgegaan van het aantal
benodigde winkels, doch van het
daarvoor benodigde oppervlak.
Berekend wordt hoeveel en welke
soorten waren gemiddeld per jaar in
de stad verkocht worden en hoeveel
vierkante meter gebruikt worden om
deze goederen onder te brengen om
te verkopen. Aan de hand van deze
berekeningen wordt dan het opper
vlak voor de verschillende winkels
in de nieuwe stad nauwkeurig vast-
gelegd. Op deze wijze wil Wilson ook
et plan voor het centrum van de
nieuwe Duitse stad Wulfen vorm
geven.
GA FLITSEN
