zo niet
Zo hoort het -
Oudste visserman van
Breskens verjaart
over goede zebra-manieren
Eerste Zeenwse
zebrapech
JAN HOOGSTAD
MORGEN 90 JAAR
DONDERDAG 2 NOVEMBER 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
tot er een auto komt en dan traag
de zebra over. Leuk, maar ook ris
kant en misschien wel strafbaar. Van
het gestreepte pad naar de gestreepte'
kleding is maar een stapje.
Nog even naar Middelburg, waar
deze eerste dag in het centrum
het intensieve voetgangersver
keer de automobilisten toch wel voor
langdurige problemen stelde. Op het
punt Lange DelftNieuwe Burg lig
gen de zebrapaden wel erg dicht op
de hoek. Een automobilist, die zich
rond het middaguur door het Middel
burgse centrum had gewurmd, ver
zuchtte: „Ik ga een zebra-loze route
rijden. Anders is het niet te doen".
Twee situaties, gisteren, woensdagmid
dag op het kruispunt Paul Krugerstraat-
Scheldestraat te Vlissingen gefotogra
feerd. De dame in de auto links
weet hoe het hoort andere dame op het
zebrapad kan in alle vrede oversteken.
De heer op de bromfiets rechts was
op dat moment geen heer. Hij suist nog
juist voor voetganger langs over het
zebrapad.
Twee foto's met een heer die geen heer
was en een dame, die wel „heer-in-hef-
verkeer" was. 't Was een leswagen.
Houen-zo mevrouwtje, ook na het ex
amen (Foto's P.Z.C.).
TACHTIG JAAR GELEDEN NAAR ZEE...
DA.T ER zoiets als een
„Nederlandse Vereni
ging Bescherming Voet
gangers" bestaat is in wezen
een bedenkelijke zaak. Er is
dus iets met de voetganger.
Hij moet beschermd worden.
Waartegen? Tegen de rest.
„Beschermen" zegt 't „Groot
woordenboek der Nederland
se Taal" is „voor alle kwaad
behoeden, beveiligen voor ge
weld, iemand beschermen te
gen zijn aanranders".
Nu is er dus de zebra, een
wankel eiland in een baaierd
van woedende golven. Met de
zebra-alleen is de voetganger
er nog niet, dat is duidelijk.
Zijn beschermende organisa
tie heeft dat ook begrepen
en de stichting „Psycholo
gisch instituut voor de ver
keersveiligheid" iil de arm ge
nomen, die een 27-tal door
timmerde „wenken en aanwij
zingen in verband met de ze
bra" het licht inzond.
„De nieuwe bepalingen regarde
ren het lopend en 't rijdend ver
keer in gelyke mate", zo roept de
stichting in een circulaire uit,
„Daarom moeten beide catego
rieën voorgelicht worden en wel bij
voorkeur gezamenlijk, want de
raadgeving voor de Au ïs steeds
óók van belang voor de ander.
Want niet alleen zijn eigen, maar
ELKAARS moeilijkheden moet
men kennen, wi! er een goed be
grip, over en weer kunnen ont
staan".
Nu gaat dit wel wat ver. Het Is
goed, dat wy ir» net verkeer eik
aars leven en gezondheid respecte
ren. Eikaars moeilijkheden hoe
ven we niet te kennen. Die houden
we liever binnenskamers.
Overigens is het wel eens aardig
„Toen ik 80 jaar geleden voor
de eerste maal mee op de
garnalenvangst ging, moes
ten wij onze hoogaars naar
buiten roeien omdat er geen
zuchtje wind stond...". Als
„broekje" van nauwelijks
tien jaar voer Jan Hoogstad
de haven van Breskens uit
en zette hiermee de eerste
schreden op het letterlijk
glibberige pad van de garna
lenvisserij. Eerst vijf en vijf
tig jaar later zou hij zijn
baan als visserman voorgoed
neerleggen. Ook dat is inmid
dels al weer 25 jaar geleden,
want J. J. Hoogstad voor
de burgerlijke stand Jan Ja
cob hoopt vrijdag 3 no
vember aanstaande zijn 90e
geboortedag te herdenken.
„Kom-er-maar-in", zei de oudste
vissersman van Breskens, die toe
vallig juist te voren de deur had
geopend, omdat er in de keuken
wat stond aan te branden. De al
leenwonende, bejaarde heer Hoog
stad kookt namelijk de laatste
dertien jaar zijn eigen potje. „Dat
sla ik nooit over, want ik ben
verzot op een warme maaltijd",
legt hij ons uit.
Zeven jaar was Jan toen zijn va
der Daan Hoogstad een hoogaars
kocht voor de in die tijd kapitale
som van twaalfhonderd gulden.
„Dat was de „539", maar dat zul
len er in Breskens niet veel meer
weten", zegt de oude visser. Drie
jaar later, in 1881, vond Daan
Hoogstad dat zijn tienjarige zoon
Jan oud genoeg was om mee naar
zee te gaan.
De hoogbejaarde visser, die nog
kwiek ter been is en over een uit
stekend geheugen beschikt, weet
het allemaal nog nauwkeurig.
„Zevenenveertig jaar heb ik „op
de zeilen" gevaren. Stond er geen
wind, dan was het roeien, soms 4
a 5 uur per dag. En dan hadden
we dikwijls nog geen net over
boord gehad en dus geen cent
verdiend".
In die tijd was er nog geen spra
ke van een vismijn. „Waar nu de
marechaussee-kazerne is, stonden
vroeger enkele houten woningen
Daar woonden de Duitse handela
ren „Hannes" en „Strak" en daar
visten wij in feite voor.
De besomming bedroeg in het
voorjaar 20 a 25 ct. per kilo, in
de zomer soms maar 15 tot 18
cent.
„Weet U wat ze nu opbrengen"
vraagt Hoogstad, terwijl hij snui
vend naar de keuken loopt om te
(Advertentie)
Eerste beiaardierster
ter wereld afgestudeerd
tVan onze correspondent).
Dc Stichting Nederlandse Beiaard
school te Amersfoort heeft de eerste
vrouwelijke beiaardier ter wereld af-
feleverd, «le Oldenzaalse mej. R.
'ieffers, die orgel studeert aan het
Amsterdamse conservatorium.
Met mej. Pieffers slaagde de Schoon-
hovense beiaardier J. van den Ende.
Het was voor het eerst dat aan de in
1953 opgerichte school diploma's
werden uitgereikt.
De school telt thans 24 leerlingen,
onder wie buitenlanders zoals een
Amerikaan.
JAN HOOGSTAD
oudste vissersman van Breskens.
zien of er nog aardappelen in de
pan zijn overgebleven „Een
paar jaar geleden waren ze eens
7.68 per kilo, maar drie vier
gulden brengen ze dikwijls op".
De Duitse handelaren brachten de
garnalen met een karretje naar
Eekloo waar ze 's morgens met
de eerste trein naar Gent werden
vervoerd voor de „vroege" markt,
„De huidige vissers hebben mooie
spullen en verdienen goed geld,
maar wees er niet jaloers op,
want ze ploeteren nog hard en
maken lange dagen", zegt de ex-
visser. Hij kan het weten, want
met zijn bijna 90 jaren is hij nog
iedere dag rond de vismijn te
vinden.
Over zijn ervaringen op zee praat
hij maar wat heen. Logisch eigen
lijk, want elke dag van een vis
ser kan een bladzijde apart zijn,
.Wel eens de hele boel verspeeld
op een wrak en ook wel eens een
Groedenaar, die zijn mast had
verspeeld, naai- binnen gebracht.
Die waren anders reddeloos ver
loren geweest", weet Jan zich nog
te herinneren. „Daar heb ik nog
een pensioentje van het „Doris
Rijkersfonds" van over gehouden.
Eerst twee gulden per week, maar
nu zijn hec er al dertien. Lekker
hoor, naast mijn A.O.W.'tje
Jan Hoogstad vond vroeger na
het vissen nog tijd voor andere
dingen. Vijfendertig jaar was hij
bestuurslid van het Groene Kruis,
15 jaar van de visserijvereniging,
10 jaar van de „muziek" van
Breskens, bestuurslid van het al
gemeen ziekenfonds en van het
varkensfonds. Verder dronk ik
graag een biertje en speelde wel
eens een partijtje biljart", voegt
hij er nog aan toe, alsof hij zeg
gen wil: "nu weet je meteen al
les".
„Tegenwoordig ga ik elke
dag kaarten in de bejaarden
sociëteit, als ik van de haven
kom. Als ik het mag beleven,
komt vrijdag mijn zuster uit
Terneuzen en nog wat fami
lie en kennissen. Verder het
bestuur van de bond voor
ouden van dagen en mis
schien komen er nog wel
meer. Als ik het U in ver
trouwen mag zeggen, ik zal
blij zijn als die dag weer
voorbij is
Wij hebben zo het idee dat er
in en om Breskens wel meer
zullen zijn die Jan Hoogstad
vrijdag aanstaande in de Jas
mijnstraat 1 hun gelukwen
sen zullen aanbieden. Ieder
een kent hem immers en is
hij niet de oudste visserman
van Breskens
Nieuwe collectie plannen
efficiënte woningbouw
De keuzecommissie efficiënte wo
ningbouw heeft op verzoek van de
minister van volkshuisvesting en
bouwnijverheid de collectie keuze
plannen, waarvoor een extra wo
ningwetsubsidie van gemiddeld 2.
per week per woning kan worden
toegekend, uitgebreid.
De nieuwe collectie, waarin het me
rendeel van de plannen uit de eerste
collectie is opgenomen, zal met een
toelichting daarop binnenkort wor
den gepubliceerd, zo deelt het mini
sterie van volkshuisvesting en bouw
nijverheid mede.
De tijdelijke maatregel, volgens wel
ke de extra-subsidie voor efficiënte
woningbouwplannen tot nadere aan
kondiging ook wordt toegekend voor
niet in de eerste collectie opgenomen
plannen, mits deze aan bepaalde
voorwaarden voldoen, komt als ge
volg van het totstandkomen van de
nieuwe collectie met ingang van 1
februari 1962 te vervallen.
DE FRAAIE poedel, die
een al niet minder
fraaie dame over het Vlis-
singse zebrapad meevoert,
op de foto rechts, had er
niets mee te maken. Wie
zou daar trouwens niet
voor stoppen....
Stoppen deed ook de Vlis-
singse heer C. Moerman
en hij werd daarmee het
eerste Zeeuwse autorijden
de zebra-slachtoffer. De
heer Moerman bracht zijn
gele Austin Healey nabij
het Vlissingse Betje Wolff -
plein tot stilstand voor een
bejaarde dame in kleder
dracht. De dame had een
rustige oversteek, maar
met de rust van de heer
Moerman was het gedaan.
Zijn sportwagen heeft
schijfremmen de auto,
die achter hem reed, had
ze niet.
Een klap dus, een hele deuk in het
geel van de achterkant, een ver
wrongen bumper en een ontzette
knalpot. Op de linkse foto zit de
heer Moerman bij de beweende Hea
ley.
Ach, het ging deze eerste zebra-dag
nog niet zo geweldig goed in de
Zeeuwse steden. In Vlissingen, Mid
delburg, Goes, Terneuzen en nog en
kele plaatsen hetzelfde beeld: som
mige mensen voetgangers we
ten het nog niet goed, anderen doen
hun best het spel goed te spelen,
maar durven nog niet ten volle van
hun „zebra-genot" gebruik te ma
ken.
De kinderen maakten van deze eer
ste zebra-dag een spelletje. Wachten
om de wenken van het instituut
door te nemen. Hier zijn ze dan:
Wilt U oversteken Sta dan
eerst stil, ook bij de zebra.
Steek bij voorkeur in groep
jes over. Dat is voor alle partijen
beter en prettiger.
Houdt ook op de zebra rechts.
Houdt niet stil op de zebra,
maar ervoor, op de stoep.
De zebra is om er op te lopen,
niet om er op te staan
En voor het rijdend verkeer:
a Als U een zebra nadert, kijk
dan eerst in de achteruitkijkspie
gel.
5 Zorg dat U nooit schrikt.
Schrikken is meestal een teken
dat er iets aan uw waarneming
gehaperd heeft.
Als U stopt voor een zebra,
doe dat dan één of twee nieters
daarvóór!
Als U om de hoek komt, doe
dat dan langzaam
En in het algemeen:
Uw eerste plicht in het ver
keer is een ongeval te voorko
men.
In het verkeer heeft niemand
rec.iten, maar iedereen plichten.
Ieder op zijn beurt.
Probeer nooit in het verkeer!
Eerst zeker zijn dan pas doen.
Voorrang is een kwestie van
geven en nemen.
Voorrang alléén nemen als hij
gegeven wordt.
9 Voorrang nooit afdwingen
Er is geen recht op voorrang,
wel vaak een plicht lot voorrang
geven.
Récht op voorrang nadden dus ook
de zebra's niet, die op de foto
als wellevende zebra-gebruikers in
draf gekomen zijn, in een galant
gebaar tegenover de wachtende
automobilisten. Zij waren mét de
voetgangers in het genot van een
zebrapad, maar hieven in hun ge
nietingen binnen de perken.
