een stuk van z'n leven
pijnlijk
De .Zuidvliet' was voor
Meindert
van het
bootje
Exodus': in Zeeland
best verkochte boek
SPECIAAL ADRES
VOOS
WNl'JKE VOETEN
„Wat vond U
Lezers geven
hun mening
het boek?"
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 28 OKTOBER 1961
't IS EEN HEEL mooie dam geworden, tussen Walcheren
en Noord-Beveland, dat staat vandaag nog eens uitgebreid
in de P.Z.C. Maar wat Meindert Minneboo betreft hadden ze
nog wel vijf jaar met die dam mogen wachten. Eén-en-dertig
jaar heeft het veerbootje de „Zuidvliet" tussen Veere en
Kamperland gevaren en één-en-dertig jaar is Meindert Min
neboo de machinist geweest. Zoals het dan wordt gezegd:
„heel Noord-Beveland" kent hem. Niet als Meindert Minne
boo, maar als Meindert-van-het-bootje. Een erenaam voor
een populair man, die de sympathie van alle ex-eilanders
heeft.
de zorg van de heer Minneboo,
voortreffelijk lopend. Automobiel
verkopers, die een ingeruild exem
plaar moeten slijten, lanceren In
zo'n geval: „Er voor gezorgd me
neer? Als een kind
Over kinderen gesproken: Minne
boo zet op het ogenblik kinderen
over van mensen, waarmee hij van
Kamperland naar Veere en terug
voer, toen het nog kinderen wa
renGeen wonder dus, dat hij
op Noord-Beveland „enige" be
kendheid geniet. Misschien dat
men zich ook in Zierikzee Minne
boo herinnert.
In de oorlogsjaren heeft de „Zuid-
vliet", geen dag stilgelegen en
het was in de meidagen van 1940,
toen na de Duitse inval vrijwel
alle boten van de P.S.D. van het
toneel verdwenen waren, dat Min
neboo enige tijd de dienst tussen
Zierikzee en Katseveer onderhield.
Hij was toen alles tegelijk, dek-
knecht, machinist, Kapitein
In die tijd behoorde de „Zuid-
vliet" nog tot de particuliere
onderneming, de fa. C. J.
Schippers te Veere. Eerst in 1943
zou deze lijn en de boot
door de P.S.D worden overgeno
men. De „Zuidvliet" had toen niet
alleen een mooie staat van dienst
achter de rug op de lijn Veere-
Kamperland. Vóór de 8e septem
ber 1930, toen zij in het Veerse
De Noordbevelanders zijn blij
met hun tweede dam en de
heer Minneboo gunt hen die
vreugde van harte. Binnenkort
wordt hij zestig. Nog vijf jaar van
zijn pensioen. Wat hem betreft....
Natuurlijk, de „Zuidvliet" gaat er
uif. Dinsdag 31 oktober maakt
het bootje z'n laatste oversteek
over het Veerse Meer. Minneboo
zal z'n laatste vijf jaar bij de
Provinciale Stoombootdiensten in
Vlissingen moeten uitdienen.
,,'t Zal in het begin niet mee
vallen'. Zo'n bootje wordt een stuk
van je leven. Je hebt je hart er
aan verpand, aan het bootje en
aan de motor. Ik vind het werke
lijk heel jammer. Graag had ik
hier m'n laatste jaren uitge
diend".
Die motor in de „Zuidvliet"! Nog
altijd hetzelfde machientje als
vóór 31 jaar en nog altijd, dankzij
Gat in de vaart kwam, had de
boot reeds dienst gedaan bij het
veer Kortgene-Colijnsplaat.
Vóór die achtste september 1930
had ook de heer Minneboo al
nautische ervaringen opgedaan
vijf jaar bij het loodswezen en
twee jaar op het lichtschip
„Noord-Hinder". Bovendien kon
hij ervaringen uitwisselen met zijn
broer, de kapitein van de kortge
leden uit Veere naar Burghsluis
vertrokken reddingsboot
Nu heeft de machinist Minneboo
Fofode „Zuidvliel" in de
Veerse havenmond - inzet
machinist M. Minneboo, Mein
dert-van-het-bootje.
zijn huis in zijn geboorteplaats
Veere verkocht. Hij verhuist met
zijn vrouw naar Sint-Laurens,
waar zij aan de Noordweg beslag
hebben gelegd op een pandje naast
het huis van hun zoon en schoon
dochter. De Noordbevelanders, die
naar Middelburg rijden, komen er
niet langs. Het is een klein stuk
je om. Na het dorp Sint-Laurens
niet de uitvalsweg op, maar de
Noordweg blijven volgen. Dan is
het links, op nummer 36. Ze zul
len er zeker welkom zijn.
Minneboo had nooit kunnen denkendat hij vijf jaar
voor zijn pensionering de „Zuidvliet" zou moeten
verlaten, 't Komt door de dam. Hetzelfde geldt voor
mevrouw Duvekot uit Vrouwenpolder. Zij had het
óók nooit kunnen denkenen bij haar komt het óók
door de dam.
Wij waren er ook 'biet opgeko
men, als er donderdag niet zo'n
vreemd „kleintje" in de P.Z.C.
had gestaan. Dit stond er
Verhuisd van Dorpsdijk 61,
Vrouwenpolder naar Vrouwen-
polderseweg 73, Serooskerke
<W.).
Erg attent, maar weinig onthul
lend. Spoorslags naar Vrouwen
polder dus en hier staan ze dan:
op de foto boven het perceeltje
Dorpsdijk 61 en op de foto hier
naast het gloednieuwe pand Vrou-
wenpolderseweg 73, vlakbij Vrou
wenpolder, maar in de gemeente
Serooskerke.
Het oude huisje aan de Dorpsdijk
moet wijken voor de nieuwe weg
naar de Veerse-Gatdam. En zo
werd er voor de familie Duvekot
met betrekkelijk weinig kosten
een nieuw huis gebouwd, „de pro
vincie" droeg daar zorg voor.
Zo kon mevrouw Duvekot, ge
fotografeerd voor haar nieuwe
huis zeggen: „Dat had ik niet
gedacht. Zestig jaar en dan nog
in een nieuwe woning, 't Kan raar
lopen in de wereld, We zijn er op
vooruitgegaan. Ik weet niet hoe ik
het heb. Vijf-en-dertig jaar heb
ben we daar aan de dijk gewoond.
En nu nog een nieuw huis, op
eigen grond en op een prachtig
punt. Al het verkeer over de dam
komt hier langs, ,,'t Kan raar lo
pen
Mevrouw Duvekot dacht ook aan
de mensen, die in het huisje
Dorpsdijk 63 wonen. Ook dat
moet weg voor de weg. „Jammer
dat de nieuwe boerderij voor m'n
buurman (de heer P. Louwerse)
nog niet klaar is. 't Is hier vlak
tegenover. Ook op eigen grond en
ook al zo mooi. We weten werke
lijk niet. hoe we het hebben
Een confrère, onzen goeden cousijn Willem, die te Sfavenisse een
gedachtenwisseling met den veerman aldaar voerde, stuurde ons
deze ansicht ten groet. Zijn wederwaardigheden en zijn gesprek met
den veerman zijn op pagina weergegeven, zijn groet vindt ge hier.
Prentbriefkaart uit 1010, verzameling mevrouw G. Meijer-
Boone te Sint-PhilipslandJ
't Was trouwens donderdag
toch vreemd gesteld met de
kleintjes in de P.Z.C. De ac
tiviteiten van de Vlissingse
voetverzorgers hebben ons
kommervol gestemd. Niet al
leen dat aan de voet van de
St. Jacobs toren een voetver
zorgend middenstander op
een bovenraam uitroept:
Neen, minstens zo bedenkelijk is,
dat een collega donderdag annon
ceerde:
Loop niet met pijnl. voeten.
Vergroten f 1.25. verbreden,
knobbels inzetten één gulden.
Ofschoon wij wel voor vergroten
voélen. We zouden best op wat
grotere voet willen leven. Figuur
lijk dan. Letterlijk niet. Drie-en-
veertig is wel voldoende. Mét
knobbels. Niet ingezet. Gewoon
langzaam >i den voet ontloken.
IN MAAND SEPTEMBER
„Wat was bij U in de afgelopen maand het best verkochte
boek?" Deze vraag heeft de Provinciale Zeeuwse Courant enkele
dagen geleden een aantal boekhandelaren „tussen Zwin en
Zijpe" gesteld. Een kleine enquête, die maandelijks onder de
Zeeuwse boekhandelaren zal worden gehouden en waarvan de
resultaten met de mening van enkele lezers over het boek van
de maand in een aparte rubriek zullen verschijnen.
Wat de maand september betreft is
er nauwelijks verschil van mening:
op onze vraag gaf het merendeel van
de boekhandelaren ten antwoord:
„Exodus" van Leon Uris, de schrij
ver die enkele jaren geleden bekend
werd door zijn rauwe en realistische
boek „Gezworen Kameraden", dat
eveneens een bestseller was.
Minder bekend is het tweede boek
van Leon Uris, „Dreigende Heuvels"
gebleven, maar met „Exodus" wor
den weer records geslagen.
Sinds de verschijning in november
1959 vonden alleen al in Nederland
over de honderdduizend exemplaren
via de boekhandel van uitgeverij
Hollandia N.V. te Baarn him weg
naar de boekenkasten van het pu
bliek. Een succes, waarvan een klein
gedeelte misschien op naam van de
gelijknamige film, die naar het boek
werd gemaakt, moet worden ge
schreven. Na „Exodus" werden in
Zeeland verder als goed verkochte
boeken door de boekhandelaren ge
noemd: „Waar tranen verboden zijn"
van Alice Ekert-Rotholz, een oude
bestseller, waarvan een goedkope
uitgave verscheen. „Tussen Don en
Wolga" van Heinrich Gerlach en de
pas verschenen goedkope herdruk
van „Het verjaagde water" van A.
den Doolaard, waarin de droogma
king van Walcheren na de tweede
wereldoorlog wordt beschreven.
„Wat vond U van het best verkochte
boek in de maand september: Exo
dus van Leon Uris?" Deze vraag
hebben wij een aantal lezers van
Uris' geschiedschrijving over het
ontstaan van Israël voorgelegd. De
meningen bleken over het algemeen
onverdeeld. De heer A. den Boer,
hoofd van de school hervormde ge
meente aan de Zuidsingel te Middel
burg, met wie wij een afspraak voor
een kort onderhoud hadden gemaakt,
had ook bijna alle leerkrachten van
zijn school voor deze ontmoeting uit
genodigd: want op een enkele uit
zondering na heeft iendere onderwij
zer van deze school „Exodus" gele
zen. Het boek was hier van hand tot
hand gegaan of men had het zelf
aangeschaft, toen men van een colle
ga hoorde hoe goed hij het vond.
DIKKE TURF
De heer A. den Boer bracht zijn me
ning desgevraagd over Exodus het
duidelijkst en zonder veel omhaal
van woorden naar voren: een dikke
turf. Een opmerking die alles behal
ve denigrerend bedoeld was. Hier liet
de heer Den Boer geen twijfel over
bestaan. „Met veel spanning heb ik
het gelezen zei hij, hoewel er vol
gens hem wel saaie hoofdstukken
tussen waren. Met name doelde hij
hierbij op de flash-backs die de
schrijver geeft over het leven van de
joden in onder meer Rusland, Duits
land en Polen. Maar dit had de heer
Den Boer er toch niet van weerhou
den om zelfs vele uurtjes nachtrust
aan lezen op te „offeren". Hij kon
er niet afblijven, waar hij aan toe
voegde, dat hij verzot is op histori
sche romans. Én Exodus bood waar
hij van houdt: een geschiedschrijving
met pagina na pagina spanning.
„Anders zou de geschiedschrijving
ook maar droog zijn", betoogde hij.
Een van de belangrijkste waarden
van het boek noemde de heer Den
Boer vervolgens de wilskracht van
de joden, die uit het verhaal spreekt.
Misschien is dit iets te geforceerd
weergegeven, maar de goede per
soonsbeschrijvingen en de wijze
waarop de onafhankelijkheidsstrijd
van de staat Israël wordt beschre-'
ven leek hem een van de hoogtepun
ten uit Exodus.
Als een van de redenen, waarom
Exodus een aparte plaats in zijn boe
kenkast heeft gekregen, noemde de
heer Den Boer voorts: de beschrij
ving van de diplomatieke achter
gronden rond 't ontstaan van Israël
terwijl verder uit het boek bijzonder
goed het doorzettingsvermogen, de
ijver en de ijzeren wil van de joden
spreekt. Te rauw kon de heer Den
Boer het boek niet noemen, want het
gaat hier om de realiteit. „En op de
ze wijze „opgeschotelde" historische
romans lees ik graag".
KNAP
De heer H. A. J. Dronkcrs vond Exo
dus vooral knap door de beschrijving
van het leven van de twee hoofdfi
guren, die een sterke wil tot leven-
moeten hebben gehad. Verder had
het hoek hem door de oorlogen en
twisten, die er in beschreven wor
den, erg aangetrokken. Mej. C. B.
Smallegange vond het niet aleen
goed geschreven, maar bovendien
was er op begrijpelijke en duidelijke
wijze het ontstaan van de staat Is
raël in weergegeven.
SAAI
Mej. A. Stevense kwam in dit gezel
schap met een geheel andere mening
naar voren: zij vond het boek op den
duur saai worden, waarmee zij ech
ter mej. J. van Eldik tegenover zich
vond die het juist een zo gemakke
lijk en prettig geschreven boek
noemde, dat zij iedereen warm wilde
aanbevelen. Ook de heer W. I. Huijs-
soon, hospitant van de christelijke
kweekschool (leerling vijfde klas)
liet zich vol lof over het boek uit.
Alleen had hij de Nederlandse editie
wat prijzig gevonden en was daarom
overgegaan tot aanschaffing van.de
Engelse pocket-uitgave.
