„Noem legerplaats in
Drente Johannes Post"
DE KERKEN
GLYCA
Kerk zoekt ontmoeting met
vierhonderd miljoen islamieten
IRuwe
thanden?
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
DE BOEKEMK
TINEZ
maatschappij
HET JASON-MYSTERIE
ZATERDAG 28 OKTOBER 1961
PRO V IN C1 ALE ZEEUWSE COURANT
18
en de
„GODS HART GAAT UIT NAAR DE HEIDENEN"
Waarom kiezen toch nog
zo velen Mohammed?
Naar de heilige overtuiging
van iedere vrome moslim is
de islam niet anders dan de
vervulling van het jodendom
en het christendom. Het hei
lige boek der Moslims, de Ko
ran, is dan ook naar hun
overtuiging de bevestiging
en de vervulling van het
Oude en Nieuwe Testament.
De mensen, die sinds Abra
ham door God zijn geroepen,
dat zijn de joden, de christe
nen én de moslims, vormen
te zamen één karavaan, die
door de wereld trekt. In de
woestijn van dit leven waar
door de tocht moet gaan, be
reikten ze na de roep die tot
Abraham had geklonken, een
oase, de Openbaring, die in
Mozes werd gegeven. Een
deel bleef wonen In deze
oase, zij vormden het joden
dom. Een gedeelte trok ver
der en bereikte een tweede
oase, de Openbaring, die in
Jezus de Messias gegeven is.
Ook daar bleef een groep
achter, de christenen. Maar
de rest van de mensen, die
door God zijn geroepen, ging
verder naar de vervulling in
de derde oase, Gods laatste
en afsluitende Openbaring
door de profeet Mohammed.
Er is dus verwantschap tussen de
ze drie religies, haar belijders
gaan allen op één weg. „Wij ho
ren wezenlijk samen", zegt de
moslim tot de jood en de christen,
„uw God is onze God. Wij leven
uit dezelfde roeping en van de
zelfde boodschap, die in haar vol
heid in de Islam is geopenbaard."
Naar moslimse overtuiging is het
schromelijk ondenkbaar, is het
zonde tegenover God, wanneer een
moslim, aan wie het volle licht
is geopenbaard, christen zou wor
den, dus zou teruggaan naar een
achterhaalde fase. Het is voor
hem even vreemd en ondenkbaar
als de gedachte voor een christen,
dat hij zijn Nieuwe Testament
maar sluiten moet en jood moet
worden. Dit is de problematiek
waarvoor de kerken en de zending
in West-Afrika zich zien gesteld.
Daarbij is het goed zich te reali
seren, dat het aantal moslims in
geheel Afrika in dertig jaar toe
nam van veertig tot honderd mil
joen. Dat is 45% van de bevol
king. Daarnaast leven in Afrika
veertig miljoen christenen en
tachtig miljoen heidenen.
Waarom islamiet
Hoe komt het dat zoveel Afrika
nen, wanneer zij komen te staan
voor de keuze islam of christen
dom het eerste kiezen Komt dat,
zoals velen zeggen, omdat de is
lam het polygame huwelijk er
kent? Dit is stellig niet de oor
zaak. Dat de islam de Afrikanen
meer toespreekt dan het christen
dom vindt zijn diepste oorzaak in
de dikwijls ontstellende wijze
waarop het evangelie door vele
zendelingen is vergeestelijkt en
geïndividualiseerd, alsof het in de
boodschap van de bijbel alleen
maar zou gaan om de redding van
de ziel.
Men liet de Afrikaan, die uit zijn
stamreligie, met al haar sociale
bindingen, overkwam naar het
christendom, in de kou staan als
het er om ging het leven te her
ordenen in de ontmoeting met
God in het aangezicht van Jezus
Christus. Wanneer daarentegen
een Afrikaan moslim wordt, dan
behoort hij tot een nieuwe wereld
gemeenschap, waarin naar vaste
regels wordt geleefd, daar komt
hij ook sociaal en cultureel op een
ander plan.
De islam, waarvan hij dan deel
uit maakt, is niet een stamreligie
of een woestijngodsdienst, zoals
velen menen. Zij is zeer bewust
een stedelijke religie. In de ste
den, de centra van het openbare
leven, daar staan de moskeeën, de
belangrijkste bij het paleis van Je
emirs. Daar, waar religie en cul
tuur, maatschappelijk leven en po
litiek samengaan, waar het gezag
wordt uitgeoefend en recht wordt
gesproken, dat is in de steden
daar weet de islam zich thuis.
Iedere stad is voor een moslim een
flauwe afspiegeling van dc stad
Mekka.
Profeet der heidenen
Tegenover de pretentie van het
jodendom van zijn dagen, dat
Gods paradijs slechts voor joden
zou zijn weggelegd, poneerde
Mohammed, dat het onmogelijk is,
dat Gods werk zich slechts zou
uitstrekken tot de kinderen Is
raels. Gods hart gaat ook naar de
heidenen uit. Daarom noemt Mo
hammed zich de profeet der hei
denen. Heeft hij ooit geweten, dat
Paulus aan de Galaton schreef,
dat de zegen van Abraham reeds
door Jezus Christus tot de hei
denen is gekomen? Heeft hij be
seft, dat in de christelijke kerk
niet slechts een gedeelte van de
kinderen Israëls leefde, maar ook
vele heidenen?
Wanneer de zending in het Islam-
in-Africaproject begonnen is te
trachten de islam van binnenuit
te verstaan en te luisteren naar
wat vrome moslims als hun diep
ste overtuiging uitspreken, om
dan te proberen hen vanuit het
evangelie te antwoorden dan is
zij begonnen aan een-weg, waar
van niemand weet, waarop hij
zal eindigen. Het kan een mens,
die hieraan is begonnen, met een
diepe huiver overvallen als hij
gaat beseffen, dat dit onherroe
pelijk moet leiden tot een radicale
formulering van ons christelijk
getuigenis.
De kerk zoekt deze ontmoeting
niet uit een zucht naar avon
tuur. Bepaalde mensen uit haar
midden gaan deze weg, omdat het
voor hen tot een obsessie werd,
dat vierhonderdmiljoen mensen in
deze wereld in hun Koran over
Jezus lezen en over Hem spreken,
zonder Hem ooit te hebben ont
moet. Zij zeggen, dat de Koran
de vervulling is van de boodschap
van de Bijbel, zonder dat zij daar
ooit een blik in sloegen. Als deze
moslims op wezenlijke punten het
bijbels getuigenis hebben misver
staan, dan is dat niet buiten onze
schuld. Wij zullen dat als kerk
nooit mogen vergeten.
De moslim belijdt dat God, de
Heer der wereld en de Koning der
mensen, soeverein is en vrijmach
tig, door niets en door niemand
gebonden. Hij straft en rechtvaar
digt naar dat Hij wil. Wie durft
hem rekenschap te vragen? Wie
durft te voorspellen, wat de Hei
lige zal doen, die woont in een on
genaakbaar licht?
De christen belijdt, dat God niet
vrij is. De Heilige heeft zijn vrij
heid opgegeven, omdat Hij de
mens wilde zoeken. Hij sloot een
verbond met Abraham en verbond
Zijn Naam aan Israël. Dit bete
kende een voortdurend lijden voor
de Heilige Wiens Naam omwille
van Israël onder de mensen nu
wordt gesmaad. Reeds het Oude
Testament is vol daarvan.
De Bijbel, in tegenstelling met de
Koran, verzekert ons, dat God in
een grote solidariteit met het
menselijk geslacht dit lijden heeft
aanvaard. Hij is wezenlijk met
ons. Wij mogen geloven in een
God, op wien wij aankunnen, de
God van Abraham. Izaak en Ja
cob, die zich wezenlijk in de Open
baring van Zijn Naam, in de
Komst van Zijn Zoon, met ons
heeft verbonden.
Aan deze God mogen ook de wer
kers in het Islam-in-Africaproject
zich toevertrouwen. Zij zijn ge
gaan op een nieuwe en onbekende
weg, waarvan niemand weet waar
hij uit zal komen. Zij willen als
christenen voortdurend bezig zijn
om de islam van binnenuit te ver
staan en met moslims samen, luis
teren naar dat, wat God hun en
ons heeft te zeggen. In deze ont
moeting willen zij de boodschap
van Jezus Christus zo trachten
door te geven, dat moslims Hem
horen vragen: „Wie zegt g>"i d'
ik ben?" Wanneer het daartoe
komt, dan weet iedere zendeling
dat niet hij dit aan een moslim
heeft geopenbaard, maar de Va
der die in de hemelen is.
Dr. W. A. Bijlefeld.
„Moord onder hypnose"
Beroep van
veroordeelde Deen
afgewezen
De ministeriële commissie van de
Raad van Europa heeft het beroep
afgewezen van de Deen Bjoern Niel
sen, die in 1954 tot levenslange ge
vangenisstraf was veroordeeld we
gens roofmoord, zo is in Straats
burg bekendgemaakt.
Nielsen appelleerde aan het raads-
statuut aangaande de rechten van de
.mens. Hij zei dat hij de misdaad had
gepleegd terwijl hij onder hypnose
was.
De jury motiveerde haar beslissing
met de verklaring dat het niet was
bewezen dat de Deense veroordeling
een schending van de rechten van de
mens inhield.
In het kader van het statuut aan
gaande de rechten van de mens heeft
de Deense regering de keuze de zaak
voor het hof van de rechten van de
mens te brengen of deze voor te leg
gen aan de ministeriële commissie.
flllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllM
Abstracte schilderijen
van een aap
H Veertig vingerschilderijen van f§
een driejarige, abstracte kun- m
H stenares werden gisteren in
minder dan een uur tijds ver-
H kocht in een New-Yorkse ten-
s toonstellingszaal. De kunste-
nares, wier naam Beauty is,
mocht de veiling niet bijwo-
s nen. De directie van de dieren-
tuin van Cincinnati, waar
H Beauty woont, zei dat Beauty
erg bevattelijk is voor long-
ontsteking en dat haar gezond-
heid zou worden geschaad
door de reis naar New York. f|
§f Beauty is een chimpansee. De
schilderijen brachten 25 tot 95
dollar op.
Iiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
VOORLOPIG VERSLAG VAN DEFENSIE
Ernstige kritiek op
tijdschrift In Dienst
In liet voorlopig verslag op de be
groting 1962 van defensie worden
nadere mededelingen gevraagd over
„smaakverschillen tussen verschillen
de muziekkorpsen". Voorts wordt ge
ïnformeerd of de bewindslieden in
dezen een bepaalde voorkeur hebben,
alsook of zij niet van oordeel zijn,
dat het recente geschil het aanzien
van de militaire stand niet heeft ge
diend.
Aangedrongen wordt om de tradi
tievorming hechter aan te knopen bij
het verzet, zoals bijvoorbeeld in
raël. Men zou een legerplaats in
Drente gaarne naar Johanens Post
zien genoemd. Gevraagd wordt wie
is opgetreden tegen degenen, die op
1 mei in Zwolle militairen tijdens een
parade helmen van het hoofd lichtten
en stokken tussen de benen staken.
Vele leden vragen naar resultaten
van de voorlichting door middel van
het tijdschrift „In Dienst". Enkele
leden vinden dit tijdschrift liet mid
den houden tussen veel damesbladen
en kindertijdschriften met stripver
halen. Een korte brochure zou beter
zijn, zo menen zij.
Is het nu werkelijk nodig de jon
gens op sentimentele wijze voor
te houden hoe zij zelf, hun meisje
en hun vader en moeder volgens
het departement van defensie
denken over de militaire dienst?
Het daarin geschrevene zou wei
eens zo in strijd kunnen zijn met
de werkelijkheid, dat in de overi
ge inhoud ook geen vertrouwen
wordt gesteld.
Zeer vele leden vragen om een
commissie, die zou moeten bestude
ren of de rechtspositie van dienst
plichtigen op andere wijze moet
worden geregeld.
Luchtmacht
Gevraagd wordt of onze luchtmacht
Welschap bij Eindhoven zal blijven
gebruiken wanneer de Engelse lucht
macht er is vertrokken. Men wil we
ten of de beproeving van het licht
gepantserde vliegtuig Y. P. 104 al
is beëindigd.
Voorts wordt gevraagd of het ter
rein Hohne-Münster vanwege de ge
ringere vervoerskosten voortaan niet
vaker voor oefeningen beschikbaar
kan komen, dan La Courtine, alsook
of de geprojecteerde „Balgzandpol-
Advertentie)
Alléén
helpt direct!
D R. E. J. SWAAB'S VERENIGDE FABRIEKEN
1930. Piloot Storm was
blijkbaar op het rechte
ogenblik ten tonele versche
nen, want hij was er juist
getuige van, hoc zijn ver
loofde de vrijpostige luite
nant een klinkende oorvijg
toediende. Gorda suizebolde
ervan, liet het meisje schie
lijk los en deinsde met een
kreet achteruit. „Jij, venijni
ge kleine katriep hij
woedend uit en maakte
een beweging alsof hij het
meisje wilde slaan. Maar de
plotseling naderbij tredende
man van de Aarde deed hem
schielijk van gedachten ver
anderen. Deze schudde lachend het hoofd en
spotte „Ik kan wel zien, Gorda, dat je nog
slechts weinig ervaring hebt met de vrouwen
van Thallerna. Ze zijn wat hardhandig, vind je
niet Ja, zij kunnen uitstekend op zichzelf
passen en zoenlustige vreemdelingen effectief
op 'n afstand houden Het gelaat van Gorda
was donkerrood aangelopen van de oorvijg,
schaamte en ingehouden woede. Zonder een
woord te zeggen keerde hij zich bruusk om en
liep weg. De twee Aardlingen keken hem met
gemengde gevoelens na
der" bij Den Helder geheel of gedeel
telijk voor militair oefenterrein
wordt bestemd.
In verband met het niet verwape
nen van de „De Ruyter" infor
meert men waarom dc Ameri
kaanse marine het dan wel nuttig
acht om acht kruisers, die tien
jaar ouder zijn wel te verwape
nen. Krijgt de „Zeven Provin
ciën" nucleaire wapens? Ook
wordt gevraagd naar het afzien
van torpedobewapening o.b.-ja-
gers, van kernvoortstuwing van
onderzeeboten en het al of niet
aanschaffen van helikopters voor
het vegen van mijnen.
Veel belangstelling bestaat voor de
omvang der contingenten in werke
lijke dienst, voor wijziging van de
verouderde dienstplichtwet cn voor
herwaardering van de doelstelling
van enige krijgsmachtonderdelen,
zoals de Koninklijke Marine.
''Dan en ooor
Leven van Elisabeth I
Er is een oud gezegde, dat de wer
kelijkheid dikwijls spannender is dan
de verbeelding. Dat woord geldt stel
lig voor het leven van koningin Eli
sabeth I van Engeland en vele schrij
vers en schrijfsters hebben zich daar
door geïnspireerd gevoeld tot het pu
bliceren van geromantiseerde boeken
over deze vorstin.
Een van de beste „geromantiseerde"
levensbeschrijvingen van Elisabeth is
ongetwijfeld die van Margaret Irwin
en wij doen zeker deze schrijfster
niet tekort wanneer we constateren,
dat ze een stijl heeft gevonden, welke
ook voor vrouwen die misschien
wat te weinig historische romans le
zen heel aantrekkelijk is.
Onder de titel „Van koningskind tot
koningin" is bij de Zuidhollandse uit
geversmij te 's-Gravenhage thans in
een „omnium" dus in een enkele
band een vertaling verschenen van
drie boeken, die de jeugd, de gevan
genschap en daarna de troonsbestij
ging van Elisabeth beschrijven.
De boeken laten zich werkelijk als
een roman lezen en ze zijn toch his
torisch voldoende verantwoord.
De „Zuidhollandse" zorgde voor een
keurige uitgave.
MOORD OP DIPLOMAAT
„Maigret in de wereld van gisteren"
van de bekende schrijver van mis
daadromans Georges Simenon ver
scheen in een nieuw jasje als zwart
beertje bij de uitgeverij Bruna te
Utrecht. Ook in dit verhaal is Mai-
grets humeur afhankelijk van de
weersgesteldheid in Parijs. Het boek
je handelt over de moord op een di
plomaat in ruste, waarbij een tere
liefdesgeschiedenis een grote rol
speelt. Als altijd weet Maigret ook
dit raadsel tot een, weliswaar onver
wacht maar toch goed, einde te bren
gen.
LEKKER ETEN
Bij de N.V. Uitgeversmij. Kosmos te
Amsterdam-Antwerpen verscheen de
vierde druk van het boekje „Dinee
tjes met familie of vrienden, die men
thuis bereiden kan" van de Zwitserse
schrijfster Erna Nietlispach, in het
Nederlands bewerkt door M. J.
Krabbe. Het boekje is zowel letterlijk
als figuurlijk smaakvol samengesteld
en geïllustreerd met een aantal kleu
rige foto's.
de „heer" onder
de sigaren!
SANTOSA-22 cent,
een vondst als u
een fijne, lichte
sigaar prefereert.
FEUILLETON
I Door JOHN NEWTON CHANCE
45
„Over jouw deel van de afspraak be
hoef je je geen zorgen te maken," zei
hij kortaf. „Ik moet dat meisje heb
ben."
„Een gevoelskwestie vroeg Keep,
terwijl de auto koers zette naar het
hek om de weide, dat nog steeds open
stond. Jason stuurde het gevaarte be
hendig achterwaarts in de richting
van ae weg. De koplampen lichtten
helder op over de ongelijke grond,
maar alleen de koeien namen er, wat
slaperig, notitie van.
„Van gevoelskwestie is nu geen spra
ke," antwoordde Jason. ,,'t Is eenvou
dig hai-de noodzaak."
Keep sloeg hem oplettend van terzijde
gade, maar Jason schakelde rustig
over zodat de auto hotsend en bon
kend over de weide naar het hek reed.
De skeletachtige telegraafpalen te
kenden zich als bleke visgraten af
tegen de donkere hemel. Weldra baad
den ook de telegraafdraden als spin-
newebben in 't snel voorbijschietende
licht.
„Zou ze naar de politie zijn gegaan
vroeg Keep verder, met de ene hand
de deurknop vasthoudend en met zijn
rechter naar een sigaret tastend.
„Dat vermoed ik," antwoordde Jason
die aan heel andere dingen scheen te
denken.
Keep had eindelijk een sigaret be
machtigd en stak die aan.
„Zou ze iets van ons gesprek hebben
gehoord hernam hij.
„Waarom vraag je me al die dingen
vroeg Jason sluw. terwijl hij de auto
behendig door 't hek stuurde en op
een hogere versnelling overschakelde.
„Je weet er evenveel van als ik."
..Niet wat dat meisje aangaat." zei
Keep, die, nu de auto rustiger in het
wagenspoor van de boerderij reed, de
deur had losgelaten. „Ik vroeg me af
wat ze doen zou als ze die afspraak
met ons had afgeluisterd. Daarom
stelde ik mijn vraag".
„Ze zou proberen de politie te waar
schuwen, zei Jason, nog steeds met
de hand op de versnelling.
„Ze heeft niet veel kans," meende
Keep. „Pardon, ik heb geen horloge."
Meteen pakte hij Jasons mouw, die
hij optrok om op het polshorloge te
kijken, maar Jason probeerde dadelijk
de mouw weer omlaag te trekken.
Keep liet los en ging eensklaps ach
terover zitten met een eigenaardige
uitdrukking op zijn gezicht. Jason zag
hem even aan, maar staarde daarna
weer strak voor zich uit.
„Je hebt een litteken op je arm
just boven je horloge," zei Keep op
zonderlinge toon.
„Dat heb ik in Duitsland opgelopen,"
zei Jason.
„Ja, dat. wist ik." verzekerde Keep.
„Wel" hernam Jason, „dit betekent
dan een belangwekkende verandering
in de stand van zaken."
„Je bent David Brendon," ging Keep
voort, „en nooit amateur-bokser of
Argonaut geweest. Als ik dat ellendi
ge album maar op Combe bij me had
gehad, zou ik misschien een foto van
jou bij een vliegtuig hebben ontdekt,
Jason."
„O, er zijn in lange tijd niet van die
foto's gemaakt," verzekerde Jason.
„Veiligheid voor alles, zei je."
„Eskadercommandant David Bren
don," zei Keep tussen zijn tanden.
„Wie zou hebben vermoed, dat de
geachte invlieger als een dwaze avon
turier zou rondzwerven om geheimen
te krijgen, die hij al verkocht had!...
O, ik had moeten begrijpen hoe we te
genover jou in het nadeel waren, Ja
son In onze hele troep was er maar
één die je vi n aangezicht tot aange
zicht kende."
„Stein," zei Jason.
„Stein," herhaalde Keep, grijnzend als
een doodshoofd. „Stein van wie je
wist hij dood op een hoteltapijt lag.
Gekken die we waren om er niet aan
te denken, gekken die eenvoudig de
inlichtingen kochten zonder ook maar
te vermoeden dat je ze zou komen
terughalen. Inderdaad, Jason, ik ge
loof niet, dat we er zelfs nu aan ge
dacht zouden hebben, als niet dat lit
teken op je arm... „Och," ging hij
in stilte lachend voort, „wat zal die
lieve Vicky dit prettig vinden 't Zou
anders voor haar het einde kunnen be
tekenen
„En voor jou ook, broeder," zei Jason
bedaard.
Keep, die tegen de zijdeur had ge
leund, boog plotseling naar voren.
„En voor jou misschien, Jason," riep
hij, de man naast hem scherp aanglu-
rend. „Per slot van rekening heb je
de inlichtingen die we nodig hadden
verschaft omdat je het wel moest. We
hadden je in onze macht... en we heb
ben dat nog! Vicky zal zich heus geen
dingen van waarde laten ontglippen.
Neen, Jason, waar ben je voor geko
men Om ons te beletten, die inlich
tingen te verkopen of om die brieven
terug te krijgen
Jason liet de vraag onbeantwoord. „Ik
rijd door," verklaarde hij, „en jij
blijft rustig zitten."
„Natuurlijk. Ik heb, zoals je weet,
geen revolver op zak. En ik wil mijn
nek niet breken met uit de wagen te
springen."
„Prachtig, dan weten we voor het
ogenblik waar we aan toe zijn."
„Jawel, maar de situatie is veranderd.
Wat wil je nu en waarom moet je dat
meisje hebben?"
„Ik heb een koop met jullie gesloten,"
klonk het grimmig, „en ik ben er nog
niet op teruggekomen."
Keep trok zenuwachtig aan zijn siga
ret, maar hield Jason steeds in het
oog.
„Ik was verbazend dom," verweet hij
zichzelf. „Dat ik daar niet aan ge
dacht heb
„Het was onnodig", constateerde Ja
son. „Je had geluk toen je mijn
mouw te hoog opschoof".
„Dus jij hebt Trim Curry niet ver
moord?"
„De man, die zijn nek brak of die
men zijn nek liet breken?" grinnik
te Jason hoofdschuddend.
„Toen je jezelf Jason noemde", sprak
Keep langzaam, „was ik er zo zeker
van..." Hij voltooide de zin niet,
maar zei met een droge lach: „Nu
ja, je was niet de man die we dach
ten. Je was de man aan wie we het
eerst hadden gedacht!"
„Maak je zelf er geen verwijt van",
ried Jason hem aan. „Je dacht niet
dat het slachtoffer zou bijten".
Keep antwoordde niet, maar zat
stijf rechtop, elke zenuw gespannen.
„Ik moet toch eens een chirurg vra
gen dat litteken weg te nemen",
hernam Jason.
Nu reed hij de weg op, maar stopte
plotseling en begon te keren.
„Wel, alle...!" riep hij zachtjes grin
nikend, „ik had de vos vergeten!"
„De vos? Wat bedoel je daarmee?"
vroeg Keep snel en argwanend.
„Deze weg had ze moeten nemen als
ze naar de politie wilde", zei Jason.
„Maar vandaag heb ik haar wat over
een vos verteld".
„En nu?"
„En nu denk ik dat ze nog op de
boerderij is".
„Op de boerderij?" herhaalde Keep.
„Ja. Misschien zijn we de jacht wat
al te haastig begonnen. Niet iedere
gevangene gaat er zo gauw mogelijk
vandoor. Sommige wachten ook als
de weg reeds vrij iijkt nog even af.
In het kamp zoeken ze je niet".
„Het kamp?" zei Keep. „O. ja, je
hebt in een kamp gezeten" Hij bleef
stil voor zich uit staren, zich niet
meer om het meisje bekommerend,
maar totaal in gedachten verdiept.
Onderwijl snelde de vrachtauto over
de slechte weg, want Jason zette er
spoed achter.
„Ik had er aan moeten denken dot
ze zoiets zou doen", zei hij. .Maar ik
word zeker oud".
„Hm", merkte Keep, die hem aan
dachtig, ofschoon met half gesloten
ogen, gadesloeg, min of meer knorrig
op. „Ik moet je je gang laten gaan,
maar als je haar een kans geeft om
te ontsnappen, zul je er tenslotte
geen plezier van hebben".
„Ik wil haar niet laten otsnappen",
verklaarde Jason. „Die weelde kan ik
me niet veroorloven; maak je daar
geen zorgen over".
(Wordt vervolgd).
