Vergeten moordenaars van Parijs
Tijdelijk 1 tube
KEK Vlekkenpasta
voor slechts ct
bij aankoop van PELI
Zeifglanzende was
DORP TE KOOP OP SARDINIË
DONDERDAG 26 OKTOBER 1961
P RO V1N C I A LE ZEEUWSE C 0 U R AN T
23
Henri van Leeuwen sprak met clochards
(Advertentie)
sen de grauwe muren telde hij
niet>. Het leven had hem niets
meer te bieden, want hij bleef
toch van de vrouw houden, die
hij gedood had. Toen hij eindelijk
vrij kwam, begon hij een zwer
versbestaan, want een terug naar
de maatschappij was er voor hem
niet meer
}yDe stomp
„Het verhaal van de stomp heeft
me meerdere nachten uit mijn
slaap gehouden. Hij had een smal
le gedegenereerde Don Quiehote-
kop met een doorzichtige punt
baard. Zjjn bynaam dankte hij aan
het feit, dat hij zijn rechter hand
miste".
Toen de man destijds uit een in
richting voor geestelijk gestoorden
ontsnapt was, begon hij hongerig
door de stad te zwerven. Hij wist
zich in het bezit te stellen van een
groot slagersmes, doch had niet
de bewuste bedoeling, iemand te
doden...
Op een avond zag hij een góed
gekleed heertje in een smal
straatje uit een obscuur cabaretje
komen. Hij was aangeschoten en
stond besluiteloos rond te kijken,
kennelijk niet goed wetend, waar
hij nog verder heen zou gaan. Hij
haalde een heel boek met geld
voor den dag, dat hij begon te tel
len, doch gaf dit spoedig hoofd
schuddend op. De stomp volgde
de richard en viel hem in een
donkere steeg onverwachts aan.
Het heertje, ineens ontnuchterd,
bood hevig verzet. Tijdens de wor
steling, die ontstond, beet hij uit
ahe macht in een der handen van
de aanvaller, die daarop het mes
greep en zijn slachtoffer met een
paar snelle steken doodde. Daarna
wist de dader ongezien met de
goed gevulde portefeuille niet dol
larbiljetten te ontkomen. Voorals
nog zette hij zijn zwerversbestaan
voort, want hij durfde de grote
biljetten niet te wisselen. Toen de
beetwond met een lelijk litteken
genezen was, deed hij' op een
avond een afschuwelijke ontdek-
- king: in het grillige rode en blau
we lijnenspel van het dicht ge
trokken vlees herkende hij duide
lijk het gezicht van zijn slachtof
fer.
Obsessie
Door wanhoop gedreven wendde
hij zieh hierna tot verschillende
doktoren met het verzoek, de be
wuste plaats operatief uit te snij
den. Mahr niemand kon de nood
zaak van een dergelijke ingreep
begrijpen, waarna hij tenslotte
door obsessie gedreven bij een
aan lager wal geraakte arts be
landde, die het litteken wegnam.
Toen de wond opnieuw genezen,
was, stelde de moordenaar met
ontzetting vast. dat de ingreep
niet gebaat had. daar het gezicht
gebleven was. Hij rende naar de
bewuste dokter terug en verzocht
hem, opnieuw te willen opereren,
maar deze vond dit nu al te dwaas
en weigerde. Om van het vrese
lijk spookbeeld verlost te zijn,
legde hij zijn hand 's nachts op
de spoorrails en liet deze door een
trein afrijden. Voordat hij na de
vlijmende pijn het bewustzijn ver
loor, zag hij een zwervernaast
zich bukken. Toen hij in een hos
pitaal bij kennis kwam, werd er
met geen woord gerept over het
geld, dat men toch in zijn kleren
gevonden moest hebben.
Later begreep hij, dat de onbeken
de clochard hem beroofd had, doch
dit kon hem weinig schelen, daar
hij zich voor het eerst sedert lan
ge tijd weer innerlijk rustig voel
de...
„De blijde moordenaar"
Zo waren er nog vele anderen,
zoals b.v. de oude Auatole, bijge
naamd „de blijde moordenaar".
Hij was door omstandigheden in
een huwelijk met een oudere
vrouw- gedwongen, die hem geheel
KERK, STADHUIS, NIEUWE SCHOOL
beheerste en bang maakte. Een
aan lager wal geraakte vrouw
ging hem op het motief van over
spel chanteren, zodat hij op een
avond tot het uiterste gekweld
een byl greep en haar de sche
del insloeg. Daarna meldde liij zich
blij bij de politie, daar hij door deze
daad tevens uit de kerker van
zijn trieste huwelijksleven verlost
was.
Verder ontmoette van Leeuwen,
Marie la salope (de sloof), die in
een donker keldertje voor een
patates-friteskraam aardappelen
schilde. Zij wist op een ochtend
in de hotelkamer, waar haar
„mooie Louis" met een ander
sliep, onbemerkt de kraan van de
gashaard open te zetten. Beiden
gingen de dood in en hoewel men
een ongeluk aannam, kon Mafje
nooit meer in haar leven glim
lachen...
Vermelding verdient ook het dra
ma van het Japanse meisje Taiso,
dat op attenties van een temide
jongeman in een slecht zittend
confectiekostuum inging en een
bonbon accepteerde, waarna ze
zich onwel ging voelen en geheel
stijf werd. In een taxi werd zij
weggebracht en toen zij bijkwam,
bevond ze zich in een ziekenauto
met twee andere meisje, die zich
ook geheel verlamd voelden. Via
de Vieux Port, de beruchte haven
wijk van Marseille, gingen zij naar
Casablanca om van hieruit naar
de geheime harems in Marokko
verkocht te worden. Toen haar
jeugd verlept was, werd zij terug
gestuurd, maar aangezien zij te
veel wist, moest een moordenaar
met een mes haar tijdens de
vlucht doden. Bij de aanval wist
zij echter met grote behendigheid
het mes in handen te krijgen en
haar aanrander neer te steken...
Nee, het zijn geen „opgewekte"
verhalen, die Henri van Leeuwen
uit Parijs meebracht. Maar in hun
diep-menselyke tragiek weerspie
gelen ze. toch iets van dat andere
en onbekende Parijs, dat de toe
rist nooit te zien krijgt
Fantastisch uitzicht en
zacht klimaat
De 300 inwoners van het kleine dorp
Monteleone Rocca Doria op het
Italiaanse eiland Sardinië hebben
besloten hun dorp, zoals het er
staat, te verkopen.
Zij hebben het gehele dorp ten ver-
koop aangeboden, de kerk, de een
voudige, maar nette woningen, het
kleine stadhuis, de bronnen en de
geplaveide straten.
Het besluit om het dorp te verkopen
werd unaniem door de 70 gezinnen
genomen omdat de moeilijke le
vensomstandigheden .niet. meer de
moeite waard worden geacht.
Het op Sardinië verschijnende blad
,.La Nuova Sardegna" verscheen
dezy dagen mei de volgende ad-
.wiössüsL-*
j „De inwoners van het historische
1 centum van Monteleone Rocca
Doria hebben besloten naar elders
te verhuizen, waarbij zij het gehele
N dorp dat 45 km van de stad Sas-
sari en 35 km van de stad Alghero
is gelegen, tegen een redelijke prijs
ten verkoop aan te bieden. Het
dorp heeft een zeer oude kerk, een
stadhuis, een nieuwe lagere school,
een fantastisch uitzicht en een uit
stekend klimaat. Voor inlichtingen
gelieve men zich tot wie ook van
ónze inwoners te wenden.
Monteleone Rocca Doria is dan ook
een der armste gemeenschappen op
Sardinië, een arm eiland. Het
heeft geen elektriciteit, geen gas
en geen spoor- of tramverbinding
met de rest van de wereld. Er is
geen apotheek, laat staan een hos
pitaal. Geen bus of trein passeert
er binnen een straal van enkele'
kilometers. De grond is arm en de
dorpelingen rnoeten hun werk zoe-
Geen Israëlische wapens
naar Zuid-Afrika
De Belgische wapenfabriek „Fabrique
nationale d'armes" heeft van de Is
raëlische regering te verstaan gekre
gen, dat zij een verzoek van Zuid-
Afrika om levering van een hoeveel
heid „Uzi" machinepistolen moet
afslaan. De Belgische fabriek ver
vaardigt deze wapens onder licentie.
Israël behoudt de patensrechten.
Israël heeft indertijd de Belgische
fabriek in staat gesteld de wapens te
vervaardigen om daardoor nieuwe
markten voor de Israëlische wapen
industrie te ontsluiten. Een woord
voerder van de Israëlische regering-
zei echter, dat aan die Belgische fabri
cage zekere beperkingen waren opge
legd, o.a. om te voorkomen, dat de
„Uzi's" In Arabische handen zou
komen. Onlangs zijn die beperkingen
nog uitgebreid om te voorkomen, dat
de machinepistolen naar landen zou
den ga.an met een zodanige politieke
opvattingen dat zij schade zouden
kunnen berokkenen aan Israëlische
beütBfetojte nis* A<ritonS« f- -
(in bus a f 2.60 of flacon a f 1.35)
Ze leiden
een leven
dat erger
is dan
het schavot
„Toeii ik de afge
lopen maanden als
clochard deel uit
maakte van het le
ger van duizenden
Parijse zelfkan-
ters, slapend on
der de bruggen
van de Seine, op
de ijzeren roosters
van Les Halles en
in de bouche van
de Métro, heb ik
verschillende ver
geten moorde
naars ontmoet.
Ergens voelde ik me vaak
tot deze tragische figuren
aangetrokken en trachtte
hun innerlijk te peilen. Een
enkeling droeg nog een oud
vergeeld kranteknïpsél hij
zich met bijzonderheden over
zijn misdaad. Ook al ontkwa
men dan ook sommigen aan
hun aardse rechter, zo be
taalden ze dan toch de tol
voor hun daad op een andere
manier, die mij vaak erger
leek, dan het schavot", aldus
vertelde ons de zojuist terug
gekeerde Amsterdammer
Henri van Leeuwen, die reeds
eerder als zingende bedelaar
door de lichtstad zwierf en
zijn ervaringen onder de ti
tel „Zwerver in Parijs" te
boek stelde, doch ditmaal de
stof zocht om in een heruit
gave verschillende aanvullen
de moordenaarsportretten te
verwerken.
Teneinde naar de diepste scha
duwkant van de onvolprezen
lichtstad af te dalen, werkte hij
eerst bij de Emmaüs-stichling van
de ..schutspatroon" der clochards,
Abbé PieiTe. Hier zocht hy tegen
5.per week oude schoenen op
kleuren en maten uit, waarna hij
in de Hallen (de enorme voedsel-
markt, die men „de buik" van Pa
rijs noemt) zich mengde onder de
zwervers, die hier voor een bord
uiensoep of een glas wijn allerlei
taaiSl
hand- en spandiensten verrichten.
„Het was vaak niet makkelijk
om de mensen aan het spreken te
krijgen. Ik had er veel tact en
geduld voor nodig. Maar ik heb
toch heel wonderlijke dingen te
horen gekregen en als U wilt, zal
ik er U wat van vertellen
V er doolde kassier
„In de Seine ligt het Asile flottaut
van de Armée du Saluteen
schip dus van het Leger des
Heils, dat in de onderwereld niet
de term Piniche wordt aangeduid.
Ik heb hier meermalen tussen de
daklozen geslapen en er een ver
doold kassier ontmoet, die een
moord op zijn geweten had. Nog
zie ik de harige kop van de man
voor mij, zoals hij met zijn ruige
witte baard op de opgerolde vod
dige jas sliep
Eéns was hij een gezien en statig
man, die als kassier bij een bank
in een kleine Franse provincie
plaats werkte. Met zijn zwarte
baard en uilebril, steeds in een
donker onberispelijk kostuum ge
kleed, gold hij als de onkreukbaar
heid zelve. Zijn hele. leven,* het
kinderloze huwelijk met een koele
vrouw incluis, verliep met de re-
"gelm'aat van een klok.
Maar met de innerlijke rust was
het met één slag gedaan, toen een
zeer mooie en gewetenloze vrouw
hem op een bepaalde dag op een
geraffineerde wijze in haar netten
wist te verstrikken. Hij werd een
willoos werktuig in haar handen
en geloofde aan de mogelijkheid
van een nieuw, rijk en gelukkig-
leven aan haar zyde, zoals ze hem
dit ook verleidelijk wist voor te
spiegelen.
Toen hij op een middag op het
gewone sluitingsuur met de ge
bruikelijke tas de bank verliet,
kon niemand vermoeden, dat de
zwarte baard en de opzichtige
bril een uur later tot het verleden
zouden behoren. In de sneltrein
naar Pai-ijs zat kort hierna een
herboren man, die plotseling mil
jonair was en vertrouwde op de
kwaliteit van de valse pas. die dé
FOTO: Clochard Henri van Leeu
wen tijdens zijn recent verblijf in
Parijsop zoek naar vergeten-
moordenaars...
betoverende 'vrouw hem via haar
relaties in de onderwereld had
toegespeeld.
Revolvers
Zij had ook voor twee kleine au
tomatische revolvers gezorgd en
het reisdoel leidde via Marseille
naar de internationale „vrijhaven"
Tanger, waar zich in de Medina
en de Kashba zoveel figuren voor
de sterke arm der gerechtigheid
onvindbaar weten te maken.
Ze zouden zich hier schuil houden,
totdat de zaak wat geluwd was
om daarna de oceaan over te ste
ken en als onvindbare van hun
weelde en geluk te genieten.
Ze namen hun intrek in eert chic
hotel in de Europese wijk. De
volgende ochtend bezochten ze sa
men een dure bar, waar de vrouw
een knappe jonge Roemeen ont
moette en aan hem voorstelde met
de mededeling, dat deze man voor
de pas gezorgd had. De man. die
zich zeer correct gedroeg, bleef
in hun gezelschap en sprak met
haar in een onverstaanbare taal.
Een dag later kwam de wrede
ontnuchtering, daar de kassier bij
het wakker worden met een
vreemde hoofdpijn met een schok
tot de ontdekking kwam, dat de
vrouw met de buit verdwenen was.
Zonder meer begreep hij. dat de
Roemeen de eigenlijke vriend van
zijn geliefde was.
Het besef, in een hinderlaag ge
vallen te zijn, maakte hem ra
zend en na dagenlang zoeken vond
hij de vrouw in een klein Moors
etablissement in de kashba. Voor
dat zij gillend kon wegvluchten,
vuurde hij een paar maal met het
automatische wapen op haar, zo
dat zij dodelijk getroffen ineen
zeeg. Willoos liet hij zich daarna
overmeesteren en aan de politie
uitleveren. Het vonnis interres-
seerde hem niet en de jaren tus-
