PAGIM
atrix
GASTVROUW SPELEN
CmIiwa\re (of voor de aardappel en „(iet restje
onder warme zuidelijke zon
C
GOED
GEKLEED
GAAN
MAJORICA
n tw
nylons
Een eigen (Parijs) modehuisje
voor Yves St. Laurent
3
VRIJDAG 13 OKTOBER 1961
PROVINCI ALE ZEEUWSE COURANT
BAAN WAARVAN VEEL MEISJES DROMEN:
Vakanties organiseren voor honderden
mensen op Ibiza en Mallorca
(Van een medewerkster).
Nu zomer en vakantie weer zo goed als tot het verleden behoren,
zullen er wellicht nog meer jonge meisjes dan gewoonlijk zijn
die dromen van een aanlokkelijk en romantisch-schijnende
baan: gastvrouw spelen in een warm zuidelijk land. Wonen en
werken in een land, waar mantel en kousen meestal kunnen wor
den thuisgelaten; werken bovendien in een baan, waarbij het
steeds weer ontmoeten van steeds weer andere mensen een
hoofdfactor is en waar men bovendien de kans heeft, een
vreemde taal behoorlijk te lerén spreken......
„Wat een leventje mij ook zo'n baan denkt menige jonge vroiiw
ongetwijfeld bij het lezen van bovenstaande regels, en ze zou het weer
denken, wanneer ze Helen Neuhaus uit Hilversum zou ontmoeten. Want
dit Nederlandse meisje heeft inderdaad „getekend" voor „dat leventje en
die baan." Zij is een van de velen uit het legertje mensen, dat ook afgelopen
zomer weer onafgebroken in de weer is geweest om voor honderden mensen
een buitenlandse vakantie voor te bereiden en te organiseren, en het hare
te doen om als het eenmaal zover is die vakantie zo goed mogelijk
te laten verlopen. Ook voor haar is het seizoen nu afgelopen, en dat betekent
een welkome adempauze tussen het achter haar liggende en het komende
vakantieseizoen.
Helen Neuhaus heeft Inderdaad een
van die werkkringen, waarnaar me
nigeen met een beetje jaloezie kijkt
zij is gastvrouw („hostess" zoals de
officële titel luidt) voor een reisorga
nisatie, en in die fuctie verwelkomt
zij op het drukke vliegveld van Mal
lorca tientallen gasten, die daar per
vliegtuig aankomen. Gasten, die vol
verwachting het vakantiegebied be
treden en bij de ingang van de grote
hal hun „hostess" vinden, die daar
gereed staat met een lijst met namen
van die gasten.
Op dat moment begint het werk van
deze gastvrouw-op-Mallorca ze
spreekt een welkomstwoordje en
zorgt dat iedereen op de plaats van
bestemming komt. Haar verdere ac
tiviteiten op dit door de blauwe zee
omspoelde Spaanse eiland Contact
houden met ae hotels waar de gasten
verblijven, op kantoor zitten én
althans, de meeste vakantiegangers
denken datde rest van de tijd
op beschaduwde terrasjes zitten en
koele dranken drinken
BIJ dit laatste wordt het tijd om
de „vakantiebril" even af te zetten,
want zo'n rozengeur-en-mane
schijn-baantje is het nu ook weer
nietDe werkelijkheid is eventjes
anders het is hard werken op dit
eiland dat jaarlijks wordt over
stroomd door toeristen uit vele
landen en men hoort er dan meer
Engels, Frans, Duits, Scandina
visch en Nederlands, dan Spaans.
De meeste jonge vróuwéh, die hier
als „hostess" voor een der vele
reisorganisaties optreden, zijn na
afloop van het seizoen dan ook
werkelijk behoorlijk moe en
zelfs op de rand van afknappen,
om die mode-term maar eens te
gebruiken
Kritiek
Wie als vijfentwintigjarige jonge
vrouw zoals Helen Neuhaus de
verantwoordelijkheid heeft voor grote
groepen Nederlanders, die aan- en
afreizen, weet heus wel wat ze te
doen heeftZe kan natuurlijk in
moeilijke gevallen overleg plegen met
de organiserende instantie in Holland,
in wier dienst zij staat. Maar soms
moeten er maatregelen genomen wor
den die geen enkel uitstel verdragen
en waarbij geen tijd meer is voor
overleg, en dan moet de gastvrouw
op eigen verantwoording de juiste be
slissing weten te nemen.
Een gast kan op dat vakantie-eiland
Mallorca plotseling ziek worden, zo
ernstig dat voor zijn leven wordt ge-
Helen Neuhaus op haar scooter, een
vervoermiddel dat onmisbaar is ge
worden bij haar werk als „hostess" op
het drukke toeristeneiland Bfallbrca
vreesd. Hij moet naar een ziekenhuis
en daar moet zijn familie min of meer
voor hem zorgen, omdat in heel wat
Spaanse ziekenhuizen de (religieuze)
verpleegsters wel de medicijnen toe
dienen, maar niet zorgen voor bedden
opmaken, scheren van de patiënt, de
verzorging van de maaltijden en an
dere „verplegingszaken
Zo'n ernstig zieke patiënt was een
van de „praktijk-gevallen" van hos
tess Neuhaus èn ze heeft links en
rechts moeten organiseren om haar
gast een goede verzorging te garan
deren ze nam contacten op met dok
toren, met het consulaat, pleegde
overleg met de familie, nam maat
regelen voor geval de patiënt mocht
overlijden (hetgeen gelukkig niét ge
beurde), kortom ze had de volle ver-
Gastvrouw A- M. Mesdag (tweede van links) op het primitiev»
vliegveld van Ibiza. Dat vliegveld Is een van haar zorgenkin-
5 deren, want bij fikse regenbuien moeten haar gasten het vlieg-
tuig verwisselen voor een boottocht
V^\VW^AA/^AVVVVVVVV\*VV^^^VVWMV,WVW*VVVVVVW*V
antwoordelijkheid voor deze plotse
ling ziek geworden gast. En aange
zien het dus, zoals reeds gezegd, ook
in dit vakantieparadijs niet louter
rozengeur en maneschijn is, kon het
gebeuren dat de hostess naderhand
toch nog aanmerkingen kreeg, omdat
de terugreis van de zieke extra kosten
met zich meebracht. Het kon ook ge
beuren dat een oudere dame, die in
de omgang nogal moeilijk was, na
haar vakantie een brief vol kritiek
op „die hostess van u" naar het Hol
landse hoofdkantoor schreef
Blaar Helen Neuhaus is pittig,
energiek en enthousiast, en zij
weet haar vele plezierige ervarïn-
Kn ook naar waarde te schatten,
s weegschaal blijft in evenwicht,
omdat zij onder de gasten vaak
ook „schatten van mensen" treft,
die dergelijke minder plezierige
ervaringen weer ruimschoots goed
maken. „Hier praten, daar iets
rechtzetten, dit opvangen en dat
organiseren, en tussen de bedrij
ven door op de scooter van het ene
punt naar het andere het is druk
werk in de overvolle vakantie
maanden, maar ik houd ervan,"
zo karakteriseert Helen Neuhaus
zelf haar werkkring in de „toe-
ristenfabriek fllallorea."
Een half uurtje vliegens verder (dat
vliegen gebeurt in een oud, vervaar
lijk ronkend vliegtuig van de Spaanse
luchtvaartmaatschappij) kan men een
collega van hostess Neuhaus aantref
fen. Het is de Nederlandse mejuf
frouw A. M. Mesdag, die op het eiland
Ibiza de gastvrouwelijke scepter
zwaait voor een andere vakantieor-
ranisatle. Voor mejuffrouw Mesdag
.verwant aan de beroemde schilder
van die naam) géén „full time job"
als hostess, want op dit eiland komen
(nog) te weinig vliegende gasten aan.
Het is meer een domein van kunste
naars uit vele landen, het heeft de
Spaanse sfeer nog weten te behouden
en mejuffrouw Mësdag's gastvrouwe
lijke activiteiten komen dus neer op
het bijspringen bij eventuele moeilijk
heden en het verstrekken van infor
maties over wat men alzo op- het
eiland kan ondernemen.
Vandaar dat deze hostess haar
werk kan combineren met een an
der gezelig baantje men kan haar
vinden in een winkelgalerijtje,
opgericht door de Hollander Hans
van Praag, die hier produkten van
op Ibiza wonende schilders en teke
naars en originele, met de hand
gemaakte souvenirs bijeen-
racht. Men kan er ook boeken in
verschillende talen lenen, wanneer
het alleen-maar-vakantiehouden
begint mei
Advertentie
PARELS-BIJOUX
begint te vervelen, en er is zelfs
een plank met boeken, die alle ge
schreven zijn door op Ibiza wonen
de Nederlandse auteurs.
Wat mejuffrouw Mesdag in haar hos-
tess-functie wél moet doen de weer
berichten in de gaten houden Het
vliegveldje van Ibiza is vrij primitief
en als er regen dreigt, is er kans dat
die oude ronkende vliegtuigjes niet
meer: kunnen wegkomen van het
eiland. Dan wordt het een boottocht,
die uiteraard langer duurt, en .met
die mogelijkheid moet de hostess ten
gerieve van haar gasten dus wel dege
lijk rekening houden.
Gastvrouw spelen onder een zuidelijke
zon het is (alweer een baantje,
waar men evengoed hard moet wer
ken als in iedere andere baan en
waarbij de romantiek vaak vér te zoe
ken is. Maar het is begrijpelijk, dat
menige jonge vrouw bij het zien van
bijstaande foto's verzucht
„Mij óók zo'n baantje
UZOl1W
Een pittig pakje, dit kostuum s
van de Engelse ontwerpster
M Peggy Page. Het werd getoond
tijdens een modeshow in het
Celanese House in Londen en s
bestaat uit een jumper en rok,
beide gemaakt uit grijs-icitte
ruitstof. Het rokje is geheel H
M gevoerd 1 vanwege het betere
model éneen langere levens-
H duur. n
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinl
Een stuk schulmplastlc is een beter hulp
middel dan een borstel voor het schoon
maken van meubels en kleding; met een
stukje van dit materiaai gaat het reini
gen sneller en beter. Voor het schoon
maken van kleding worden er trouwens
ook borstels in de handel gebracht die,
Inplaats van haren, schuimrubber hebben.
Advertentie J
Handen houden
want „atrix
houdt ze mooi!
handcreme
De voormalige ontwerper van het beroemde modehuis
Dior, Yves St. Laurent, is voor zichzelf begonnen en zal
in januari met een collectie van 120 modellen komen.
De jeugdige modekunstenaar die na de dood van Christian
Dior hoofdontwerper werd van maison, Dior en verleden jaar
door Mate Bohan werd vervangen toen hij voor militaire
dienst was opgeroepen, heeft een financier gevonden en sal
binnenkort beginnen met schetsen te maken voor zijn „New
Look" voor 1962.
Het modehuis van St. Laurent zal zich voornamelijk richten
naar de smaak van rijke parisiewnes en een aantal internatio
nale beroemdheden.
zijn deftige vrijgezellenflat, vlak achter de Dome des in
valides, vertelde Saint Laurent iets over zijn nieuwe stijl.
,Jk heb niet veel op met nauwsluitende kleren", zei hij,
daarmee te kennen gevend dat hij het niet eens was met de
stijl die sommige Parijse couturiers dit najaar brachten.
Vrouwen moeten zich soepel en vrij in hun kleren kunnen
bewegenzei hij, eraan toevoegend dat korte rokken een
noodzaak zijn voor het actieve leven van vandaag.
Zijn collectie zou alle soorten kledij omvatten, van sportlcle-
dïng tot avondjaponnen voor de moderne jonge vrouw. De
modellen zullen gemaakt worden in zijn nieuwe atelier, waar
een staf van 70 mensen zal werken.
„De eerste taak is het kiezen tvan de stoffen voor het nieuwe
voorjaar, wat ik' op het ogenblik doe. De schetsen begin ik
in november te tekenen".
Voorlopig heeft Saint Laurent zijn werkkwartier gevestigd In
een gebouw in het district van de Champs Elysees. Er zijn
hem van verschillende zijde aanbiedingen gedaan voor een
gebouw, waar het nieuwe modehuis gevestigd kan worden.
tCi OZÓHW
Enige tijd geleden werd Ik getrof
fen door een klein
De Oostenrijkse huis
vrouwen kunnen mits
ze over een televisie-ap
paraat beschikken
met ingang van heden
een beroemd kok letter
lijk do (kook) kunst af
kijken. De heer Helmuth
Misak, negenentwintig
jaar oud en chef-kok van
de Britse ambassade in
Wenen, is namelijk de
nieuwe „televisie-kok"
van Oostenrijk en in die
functie zal hij de televi
sie-kijkende Oostenrijkse
vrouw menig keukenge
heim vertellen.
De heer Misak weet wel
een en ander Van koken
af; hy leerde de culinaire
kunst in een eersteklas
restaurant in Wenen en
werd al op zijn twintig
ste jaar naar Engeland
uitgezonden om daar het
geleerde in de praktijk
te brengen op de Oosten
rijkse ambassade in Lon
den... Menig Engels di
plomaat heeft in de daar
opvolgende drie jaar
kennis gemaakt met
Weense specialiteiten uit
Misaks keukendomein,
en sedert enkele jaren
verzorgt hij de maaltij
den in de Engelse am
bassade in zijn geboorte
plaats Wenen Dat houdt
in dat hij niet alleen de
dagelijkse gasten spij
zigt, maar bijvoorbeeld
ook elk jaar een diner
voor een vijf a zeven
honderd personen moet
verzorgen: op de ver
jaardag van de Engelse
koningin namelyk, wan
neer honderden gasten
aan tafel zitten in de
ambassadevertrekken.
„ALLES UIT ALLES
BLAKEN"
Misak is uiteraard een
expert in het samenstel
len van „droom-menu's".
een maaltijd ziet berei
den met Ingrediënten, die
alleen maar in speciaal
zaken in de grote steden
te koop zijn.
Speciale aandacht wil
Blisak wijden aan niet
dik makende en toch ge
zonde schotels. Vooral
de mogelijkheid van de
aardappel biologeren
hem. Pommes frites, zo
Vieews ielevistebob laai jicti
(leiievlijb) Je boobbuust afbijbeu
maar voor zijn televisie-
huisvrouwenprogramma
volgt hij andere richt
lijnen. Hij wil in dit pro
gramma bewijzen dat er.
zoals hij zelf uitdrukt,
„van alles uit van alles
te maken valt. Uit het
kleinste restje kan nog
een onderdeel van een
goede maaltijd worden
gecomponeerdOok
streeft Misak ernaar, al
leen recepten te geven
voor schotels, waarvoor
de ingrediënten overal en
tegen een redelijke prijs
te koop zijn. De huis
vrouw in de provincie
heeft er immers niets
aan, wanneer zij op haar
televisiescherm iemand
zegt hy, zijn voor meni
ge huisvrouw de hoog
ste wijsheid op het ge
bied van aardappels
klaarmaken, maar zelfs
iemand die geen ster op
keukengebied is, kan de
aardappel nog wel op
zeven ot acht; verschil
lende manieren bereiden.
In de Franse keuken lean
men tientallen voorbeel
den van zulke speciale
aardappelrecepten vin
den.
Een van Misaks eigen
recepten op aardappel-
gebied is dat voor „Zwit
serse aardappels". Hij
maakt ze, door dunne
plakjes aardappel met
zout en nootmuskaat te
kruiden, met een bécha-
melsaus te overgieten,
dik met geraspte kaas te
bestrooien en op een
zacht vuur een half uur
tje te laten bakken, en
hij tekent hierbij nog aan
dat deze aardappelscho
tel bij allerlei soorten
gebraden vlees kan wor
den gegeven.
Nog een recept van Oos
tenrijks nieuwe televisie
kok: een koude sinaas
appelsoufflé. Daarvoor
worden vier eierdooiers
met zestig gram suiker
in een schaal op een pan
dampend water gezet en
door elkaar geklopt.
Daarna wordt er een
kwart liter kokende
melk voorzichtig aan
toegevoegd, vier in koud
water geweekte gelati-
nebladen worden er even
eens bijgedaan en men
klopt de massa (nog
steeds op stoom) zo lang
tot ze crèmig is. Ver
volgens wordt ze op een
koude plaats gezet en
voordat ze begint te
stollen, gaat het stijfge-
slagen wit van vier eie
ren erdoor, samen met
een geraspte sinaasap
pelschil en het sap van
een halve sinaasappel
Wie deze soufflé nog fij
ner wil maken, mag er
van de heer Misak wat
Cointreau of Oranjebit
ter doordoen; geconfrjte
kersjes vormen tenslotte
de finishing touch in
dit geval de garnering.
stuk. De schrijfster, een huls
moeder die wellicht aarzelend de pen.
had opgenomen, vatte in deze paar
regels moed om iets te zeggen dat
haar zwaar op het hart lag, en waar
over zij beslist niet kon zwijgen.
Het aardigste element in deze kleine
historie was, dat zij nu eens niet ver
bolgen was over een of ander ge
pleegd onrecht, al of niet terecht.
Evenmin nam zij stelling tegen een
misstand, ergerde zij zich over een
of andere publikatie of wond zich op
over iets dat zij onfatsoenlijk achtte.
Zij wilde alleen maar een goed woord
doen voor de meest hulpeloze schep
sels die er bestaan de bloemen.
Maar zij zal toch wel even tegen die
poging hebben opgezien.
Want dieren, hoewel zij van de na
tuur alle toch wel een of ander
verdedigingsmiddel hebben mee
gekregen, vinden licht iemand die het
voor hen opneemt en deze kam
pioen kan meestal op algemene sym
pathie rekenen
Een dier is een ievend, beweeglijk
wezen, dat soms wijzer en beter is
dan een mens. Schrijf een gevoelig,
verontwaardigd of sarcastisch stukje
over een kwalijk behandeld dier, en
het applaus is verzekerd.
Maar zich opwinden over bloemen
Och kom. Er zijn grenzen aan het
meegevoel, of wij smelten weg in
sentimentaliteit, is zo de gangbare
opinie. Een bloem is lang geen dier:
een bloem kan niets gevoelen, heeft
geen zintuigen of zenuwen, een
{?-? ,een mooi ding, maar toch
altijd méér een ding.
Maar deze huismoeder had geen vre
de met deze algemene gemakkelijke
opvatting. Zij had in de krant het
verslag van een bloemencorso gele
zen, misschien er platen of een film
journaal van gezien. En iets in dat
kwistig gebruik van prachtige bloe
men om er wapenschilden, dieren,
molens, schepen of bruggen mee te
boetseren, had haar opeens piinliik
getroffen als misbruik.
Zij had, onbewust misschien, de
eigen waardigheid van een
bloem ontdekt. Zij zal zich,
dunkt mij zo, niet aan een smaak
vol bloemstuk of een fraai geschikte
ruiter stoten. Want daarbij zijn de
bloemen zo veel mogelijk in hun
natuurlijke functie gelaten, en hun
levensduur wordt zo lang mogelijk
gerekt. J
Bloemen in de natuur moeten toch
ook na korte bloei sterven; maar
voor die tijd kunnen zij, goed ver
zorgd en smaakvol geschikt, een lust
voor het oog zijn, de sierlijke toe
voeging die een interieur tol leven
wekt.
Maar wie naar een ruiker in een
vaas, een bloemstuk op een gedekte
tafel kijkt wordt getroffen door de
schoonheid van de bloemen om zlch-
zelfs wil zij vervullen dan dezelfde
versierende functie als in de natuur.
Zij zijn levende wezens met een
bekoorlijke rol in het leven, en geen
dood willekeurig materiaaL
En dat juist, zo gevoelde zij het,
was het armzalige lot van al die
fraaie dahlia's en chrysanten die
met duizenden gebruikt werden als
kleurenmateriaal bij het steekwerk
van de bloemencorso's. Men ziet
jeen bloemen meermen ziet rode.
gele, witte vlakken, volgepropt met
tot haastig verflenzen gedoemd, zo
kort mogelijk afgesneden vulsel.
Misschien zou ze nog vrede gehad
hebben met praalwagens vol
decoratieve bloemstukken of
fraaie boeketten. Dan bleven de
bloemen in hun element, en zij kon
zich troosten dat na afloop mis
schien de zieken of ouden van dagen
nog urenlang hun vreugde eraan
konden beleven. Maar wie heeft er,
na het bewonderend aanstaren, nog
enig plezier van al die praalwagens
vol treurig verdorde bioemenlijken
Dat gaf haar, in haar verontwaar
diging, het woord: bloemenmoorde-
naars in de pen wat haar natuur
lijk meteen misprijzende reacties in
het uitzicht stelde. Want voor nuch
tere praktische naturen is een bloem
een gebruiksvoorwerp, dat even vro
lijk dienst kan doen op bruiloften,
en jubilea Js op een corso. En de
repliek loog er dan ook niet om
tot mijn lichte ergernis.
Want waarom moet men elkaar toch
altijd dadelijk met grof geschut te
lijf gaan Waarom is iemand met
een afwijkende mening meteen hy
per-sentimenteel Ik kan mij voor
stellen hoe de schrijfster van dat
dapper stukje beurtelings- bleek en
rood geworden is bij her lezen van de
repliek, en zich wellicht geschaamd
heeft voor buren en magen.
Al is het wat Iaat misschien: laat
mij haar in deze kolom gerust
stellen. Vlak na haar ingezon
den protest las ik een kort stukje
van een onzer grootste journalisten,
een man van rijpe jarén, beroemd
om zijn feilloos gevoel voor stijl, zijn
grote eruditie en mild-ironische kijk
het leven.
schreef, in zijn sierlyk-perfecte
trant precies hetzelfde als zij in haar
onwennige huiselijke stijl: dat bloe
men te schoon en te.nobel zijn om
als materiaal te dienen. Dat zij niet
„geschapen zijn om. in verbijsterende
veelheid op hout of bordpapier ge
plakt te worden ten einde dan zwa
nen, of paarden (magere) bruggen
of kastelen, of wat al niet. met bloe
men niet gezegd kon worden, te vor
men?
Wie, die van bloemen houdt, wordt
niet tot in zijn hart beledigd door
het grof geweld waarmee de „praal"
wagens van Aalsmeer tol 7 indert,
de bloem dwingt in vormen en func-
die volstrek! tegengesteld zyn
haar wezen?"
Misschien dat deze gezaghebbende
stem de schrijfster ietwat zal troos
ten, nadat zij zo onzacht op haar
nummer is gezet.
SASKLA