DE BOEKENPLANK
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
Folder „Bezoekt de U.S.S.R."
op „vreemd" tijdstip verspreid
HET JASON-MYSTERIE
WOENSDAG 11 OKTOBER 1961
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
17
friet
R QTE RN
PHARHACmiSCHE FMRIEK (^ROTER^ HllttWUM
„Kiev is een der mooiste steden
KERKNIEUWS
NED. HERV. KERK
Beroepen te Zaandam (vac. D. Vis
ser): W. R. van der Zee te Hoog-
Karspel; te Avereest: T. Feenstra te
Wons; beroepen door de Generale
Synode als predikant voor buitenge
wone werkzaamheden (legerpredi-
kant): C. B. Dekker, kand. te Drie
bergen.
Bedankt voor Middelharnis en voor
Gouda: L. Kievit te Putten: voor
Wierden: P. J. Bos te Sprang.
Benoemd tot hulpprediker te Nijme
gen: J. Ribbink tè Gent (Betuwe).
Beroepbaar zijn de heren dr. J. Ko
per te Leiden, voorheen zendingspre
dikant in Indonesië en J. Kronen
burg, kand. te Zeist.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Klazinaveen (vac. Ar. N.
de Wolf): P. R. Everaars te Middel-
stum.
Aangenomen naar Rotterdam-Fijen-
oord: C. de Ruyter te Wemeldinge;
naar Giessen-Rïjswijk (N.-Br.M.
Berg, kand. te Sappemeer, die be
dankte voor Hijum-Finkum, Mildam
(Fr.) en voor Zaltbommel.
GEREF. KERKEN (VRIJGEM.)
Examens: aan de theologische hoge
school te Kampen slaagde voor het
proponents-examen M. van Veelen
te Driehuis-Velsen.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Zaamslag: P. van Zon
neveld te Bennekom.
Aangenomen naar Aalsmeer: D.
Biesma jr. te Utrecht; naar Middel
harnis: H. C. van der Ent (Rotter
dam-west)
Bedankt voor Thesinge: T. Brlenen
te Mussel; voor Huizen (N.-H.): G.
de Vries te 's-Gravendeel.
BAPTISTEN GEMEENTEN
Beroepen te Harderwijk: Ck Mostert
te Hdrlingen; voor Drachten: J. Ke
telaar te Hogezand.
Woningbouw in augustus
Volgens gegevens van het Centraal
Bureau voor de Statistiek werden in
augustus 6298 nieuwe woningen op
geleverd (in augustus 1960 werden
7412 nieuwe woningen voltooid).
In de periode januari t/m augustus
van dit jaar zijn in totaal 51.302 wo
ningen gereedgekomen tegen 51.552
woningen in de overeenkomstige pe
riode van 1960. Van de in augustus
voltooide woningen werden er 505 in
systeembouw uitgevoerd. In de eerste
acht maanden van dit jaar lcwanien
5570 systeemwoningen gereed.
Gerekend tot en met augustus 1961
werden sedert de bevrijding 904.314
nieuwe woningen gebouwd.
fAdvertentie
Reizen in Rusland gebonden aan
strenge regels en vaste routes
(Van onze Haagse redactie)
Op de dag dat de krant met het ontstellende nieuws „Reydon
en De Jager in Rusland tot 13 jaar vrijheidsstraf veroordeeld"
van de persen rolde, wel in de brievenbus van uw Haagse cor
respondent een bont gekleurde folder: „Bezoekt de U.S.S.R."
Op het moment dat twee jonge Nederlanders in Kiev door een
krijgsraad strenge vonnissen over zich hoorden uitspreken,
gooide in Den Haag een Rus een stapel folders op de post. Fol
ders waarin o.m. te lezen staat, dat de Sowjet-Unie een land is
voor het grote toerisme, waar iedere toerist altijd iets kan vin
den, dat hem persoonlijk zal interesseren.
Kiev, zo vermeldt de folder ook, is
één van de mooiste steden van de
U.S.S.R., met een prachtig uitzicht
over het Dnjepr-dal. Kiev is voor
Nederland evenwel, en zeker het af
gelopen weekeinde, niet de stad van
het heerlijke uitzicht, maar van de
krijgsraad, die Reydon en De Jager
tot 13 jr. veroordeelde en men vraagt
zich dus af: was het tijdstip waarop
de Russische folder gestuurd werd
toeval of is dit nu een Russische
„practical joke"?.
De folders werden verstuurd door
Intourist, het Russische staatsreis-
bureau, dat in Den Haag één van zijn
negen informatieposten buiten, het
communistische blok heeft. Het
vouwblad geeft 82 routes, die Intou
rist verzorgt, het zijn de enige routes
waarlangs een reis toegestaan is
het somt de aantrekkelijkheden van
een aantal steden op en geeft een
reeks „nuttige wenken voor de toe
rist bij een bezoek aan de Sowjet-
Unie".
Taboe
Nuttige wenken trekken uiteraard de
aandacht, want juist vandaag de dag
vraagt men, wanneer men aange
moedigd wordt Rusland te bezoeken,
zich af: „in hoeverre blijft zo'n va
kantiereis plezierig en waar liggen
de grenzen van de vrije mogelijk
heden in dit land?". Een kaart in de
folder laat zien hoeveel autoroutes
men in dit land van 9000 bij 4500 km
kan volgen. Veel zijn het er niet. Het
merendeel van het Russische gebied
mag niet door toeristen worden be
zocht. Oost van de lijn Leningrad-
Moskou-Kharkov-Rostov-Tbilisi is
het Russische grondgebied voor de
toerist taboe.
Verder mag hij alleen de route
volgen die hij tevoren opkreeg, de
route die Intourist voor hem uit
stippelde en op basis waarvan hij
zijn visum kreeg. En ook in dit
visum staan alle namen van de
te bezoeken steden vermeld. De
voorbereiding van een bezoek aan
Rusland is zodanig dat van uur
tot uur later kan worden nage
gaan waar de toerist zich bevindt
en vrij in doen en laten, ongecon
troleerd, voelt men zich derhalve
nooit, of men nu een vakantiereis,
zakenreis, ontspanningsreis, een
jachtreis of een campingreis
maakt. De reizen kunnen ge
maakt worden per vliegtuig, trein,
bus, eigen of huurauto en in som
mige gevallen per boot.
„Doelmatig"
In de folder staan de routes uitge
breid genoteerd en ook op de vraag
die steeds weer boven komt „waar
om?" geeft dit boekje antwoord: ten
einde de buitenlandse toerist behulp
zaam te zqn bij het zo doelmatig mo
gelijk benutten van de tijd gedurende
zijn reis door de Sowjet-Unie en hem
in alle opzichten kennis te laten ne
men van het leven en de gewoonten
van het Sowjetvolk, van zijn bouw
kunst, zijn historische monumenten
en van de natuur der verschillende
Sowjetrepublieken.
Bij de samenstelling van de reis
routes is er rekening mee gehou
den hoe het transport tussen de
steden op de beste wijze kan wor
den benut, hetgeen de reis voor de
toerist economischer en doeltref
fender maakt. De reizen hebben
een duur, die variëren van vijf tot
dertig dagen, zo vermeldt de fol
der, volgens de plannen zal het
reizigerstransport tussen de ste
den als regel 's nachts geschieden
in slaaprijtuigen, dat be
spaart weer tijd en de volgende
dag kan men in de nieuwe stad
dan weer direct aan de nauwkeu
rig tevoren opgestelde program
ma's deelnemen.
Fotograferen
Wat men ook wil weten is of en waar
gefotografeerd mag worden in Rus
land. Onder het hoofd „regels in acht
té nemen bij het fotograferen" zegt
de Intouristfolder hier zeer duidelijk
over: de toeristen is toegestaan foto's
te nemen en filmopnamen te maken,
uitsluitend voor persoonlijke, niet
voor commerciële doeleinden. Geble
ken is, aldus mensen die Rusland be
zocht hebben, dat men zich in Rus
land evenwel houdt aan bepalingen
die in 1954 ten aanzien van het foto
graferen zijn gesteld. In deze bepa
lingen staat dat het doorgaans ver
boden is te fotograferen in een strook
van 25 km langs de grens.
Verboden onderwerpen zijn voorts
alle militaire objecten, zeehavens,
grote waterbouwkundige werken,
sluizen, dijken, pompstations, spoor
wegknooppunten, tunnels, verkeers-
en spoorbruggen, industrievestigin
gen, wetenschappelijke onderzoek
centra, laboratoria, elektrische cen
trales, zendmasten, telefoon- en tele-
graafcentrales. Tenslotte is het ver
boden van een vliegtuig uit te foto
graferen of op de grond brede pano
ramafoto's te maken.
Van en voor
Greep uit klassieke
werken van Couperus
Louis Couperus, wiens literaire inte
resse voor een belangrijk deel naar
de klassieken uitging, heeft een
groot gedeelte van zijn werk aan de
oudheid gewijd. Een bloemlezing uit
zijn klassieke werken, is zoals op
de omslag staat vermeld „Vreug
de van Dionysos", uitgegeven bij
Bert Bakker-Daamen N.V., Den
Haag. Het boekje, dat Romeinse en
Griekse verhalen bevat, is samenge
steld door dr. Th. Bogaerts.
LEZERS SCHRIJVEN
225 jaar hulpverlening
in Suriname
In Suriname heeft de Evangelische
Broedergemeente (Hernhutters) se
dert 1735 haar zendingstaak. Bij dit
werk worden zeer veel kinderen ge
holpen. Velen van hen moeten in de
hospitalen en ziekenhuizen vertoe
ven, een aantal lijdt aan tropische
ziekten. Ook zijn er wezen en zwer
vende kinderen te verzorgen.
Wanneer de Hernhutters die kinde
ren vinden nemen zij ze op in de
kindertehuizen.
Voorts staan diep in het oerwoud tal
rijke ongesubsidieerde schooltjes,
Proef maar eens zo'n
Menthe Glaciale
Dat is ijspepermunt
die fijner is frisser!
36 ct per 100 gr.
waar kinderen lager onderwijs krij
gen.
U kunt aan dit mensenlievend werk
meedoen door een steentje bij te dra
gen in de vorm van een gift te stor
ten of over te schrijven ten name
van de Suriname-zending E.B.G. corr.
Zeeland, Noord-Brabant en Limburg
te Yerseke.
Yerseke. W. Bogaards.
leren verstonden
landgenote niet
I Een 16-jarig Iers meisje is
j zondag zes uur lang zoek ge-
i weest in Dublin, omdat zij al-
i leen maar Iers sprak. Het
j meisje, Peggy O'donnel, is af-
komstig van een klein, nogal i
i geïsoleerd eiland, Aran, ten i
westen van Ierland. Zij vertel-
de, dat toen zij de weg kwijt
was, zij tientallen mensen op
straat aanhield, maar niemand
verstond haar Keltisch. Ten
einde raad ging zij naar een
telefoon en kreeg gelukkig een j
eentraliste aan de lijn, die (be- i
halve Engels) Keltisch sprak.
De eentraliste zond toen een i
Keltisch sprekende politieagent i
naar het verdwaalde meisje.
[Illlllllllll
VRAAGT UW
1915. Het karwei nam nogal
wat tijd in beslag. „Als je
't mij vraagt, kunt je nog
beter een flinke scheur of
een perforatie herstellen,
dan dat buigwerk meende
Buck. „Straks hoor je kei
hard „boing en dan zitten
die snertbobbels er weer al
lemaal in. Neen, geef mij
maar een degelijk stuk las
werk. Enfin, wie weet valt 't
nog meeIn ieder geval
konden zij nu weinig meer
aan het geval doen en het
moest toch al gek lopen wil
den zij er hun bestemming
niet mee bereiken. Weldra
suisden zij weer op hun oorspronkelijke koers
door de ruimte, in de richting van Jupiter, de
grootste planeet van het zonnestelsel, die als
een steeds stralender lichtpunt voor hen op
doemde. Zij konden reeds duidelijk met het
blote oog de afgeplatte vorm van de planeet
onderscheiden en ook de vele wolkenstrepen,
die parallel aan de equator liepen. Piloot Storm
haalde de benodigde sterrenkaarten te voor
schijn. „Het zal niet lang meer duren of we
zien een der twaalf satellieten van Jupiter.
Tjonge-jonge, wat is het ook een enorme kolos
Zijn volume bedraagt 1300 maal dat van de
Aarde, terwijl hij in negen uur en drie kwar
tier rond zijn as wentelt. Geen wonder dan ook,
dat hij aan de equator zo is uitgezet en aan de
polen afgeplat.
FEUILLETON
I Door JOHN NEWTON CHANCE
31
„Ja", zei ze, „je bent gek, maar
gelukkig voor jou ben ik het ook!"
Hjj nam nogmaals haar hand en
drukte er eén kus op. Toen zei hij
lachend: „Vooruit, we moeten ernstig
zijn!"
„Ik weet nu, dat het geen angst is"
zei ze, hem door het bos volgend, ,,'t
Is slechts een felle, ongelooflijk prik
kelende spanning".
„Vertel het later maar", fluisterde
Met een draaide hij zich om, greep
haar bij de arm en duwde haar ach
ter een dik bladergordijn. Hij ging
dicht naast haar staan en gluurde
door het loof naar het zo juist ver
laten pad.
Daar was een man verschenen, een
forse man, die langzaam voortliep,
mei een dubbelloops geweer schuin
over de borst, precies zoals Shirley
zich had voorgesteld. Het leek wel
of hij, met het geweer klaar om te
schieten, links en rechts naar konij
nen zocht, nu eens deze dan weer
gene kant opkijkend, plotseling zijn
wapen halverwege opheffend. Om
het dan, spijtig en achterdochtig
weer te laten zakken.
Shirley staarde ademloos door het
gebladerte naar de lange gestalte,
terwijl Jason roerloos naast hdar
stond.
Plotseling werd er geroepen, drin
gend en vragend. De man bleef
staan, keek op en brulde: „Okay!
neen, nog niets".
Zijn roep echode weg. Met zqn zwa
re laarzen over het harde pad schra
pend, naderde hij behoedzaam, stap
voor stap, steeds rechts en links door-
het onderhout turend. Als hij zo
voortging moest hij hen wel ontdek
ken, want hij zou hen op nqg geen
meter afstand passeren.
„De kerel heeft zijn vinger aan de
trekker", fluisterde Jason, „maar zijn
geweer wijst de andere kant uit".
Na een blik op zijn nu heel dichtbije
vijand, ging hij bijna ademloos voort:
„Luister nu. Als de vent vlak in onze
buurt is, kom je te voorschijn en
rent voor hem het pad over".
Shirley knikte en ging een eindje op
zij onï langs Jason heen le kunnen
snellen.
„Zodra je voorbij bent, duik je in
de varens" daar", ging Jason voort
met een stem zo zacht als het kalme
bladergeritsel boven hun hoofden.
De man kwam steeds nader. Shirley
besefte het gevaar van haar onderne
ming. Hij had zijn vinger aan de
trekken en het geweer zou ongetwij
feld bij de geringste schok afgaan.
Indien' het haar bij geluk miste,
zou de knal toch zeker de rest der
bende waarschuwen. Ze zag, dat Ja
son bukte en een grote zode gras op
nam. waaraan nog een ferme kluit
zachte zwarte aarde hing. Dit onge
wone wapen hield hij in zijn linker
hand.
Hun achtervolger was nu vlak in de
buurt van de schuilplaats. Eensklaps
scheen hij Iets verdachts te bespeuren
en bleef staan. Nu of nooit, dacht
Shirley en rende naar buiten.
Een vreselijk ogenblik, 't Leek haar
toe of ze, midden op het pad geko
men. plotseling door een nachtmer
rie werd bevangen en niet verder
kon. terwijl de man, die zich niet be
hoefde te haasten, langzaam zijn ge
weer schouderde.
Gedachtig aan Jason's bevel, liep ze
regelrecht de varens aan de over
zijde van het pad in en liet zich val
len. Daarbij moesten wat stelen en
bladeren het ontgelden, maar ze rol
de om en om tot ze naar boven kon
zien.
De man had zich geheel naar haar
toegewend, met het geweer aan de
schouder en de vinger op de trekker,
maar achter hem was Jason opgedo
ken. Deze slingerde met de linker
hand de graskluit in zijn gezicht en
hield ze er stijf tegenaan gedrukt.
Tegelijkertijd greep hij met zijn rech
terhand om de kerel heen naar de
geweerloop en rukte ze achteruit.
Gelukkig ging het schot niet af. De
man moest het wapen loslaten en
Jason smeet het op de grond, waarna
hij zijn rechterarm vrij had om met
de nu hevig worstelende vijand af
te rekenen.
Jason lichtte hem een beentje en
beiden vielen, de aanvaller bovenop.
Hij kreeg de vent op zijn buik en
zette de knie in zijn nek, wat de
kluit voor zijn gezicht hield, zodat
Jason weinig moeite had om de rest
van het „werk" te doen.
„Help een handje", zei hij bedaard.
„Zijn gordel zit met een gesp om
het lijf. Neem die af. Mooi zo!"
Shirley had de kerel in een ogenblik
zijn gordel afgenomen, die Jason ge
bruikte om hem met de polsen aan
de enkels te binden. Toen scheurde
hij een stuk van 's mans hemdsmouw
af, dat hij om 't hoofd van het
slachtoffer wond.
Onder al die bedrijven had de man
geen ander geluid kunnen voortbren
gen, dan wat grommen en hijgen,
half verstikt door gras en aarde. Ze
duwden hem onder de varens en
lieten hem daar kreunend achter.
„Nu hebben we een geweer", zei
Jason. „En misschien straks wat te
eten.
„Ik was al heel blij met die ham
en de wijn", verzekerde Shirley»*
„Ik geloof niet, dat ik dit alles met
een lege maag zou hebben gewaar
deerd!"
Ze vervolgden hun weg tussen de bo
men tot de zilveren weerschijn van
het zonlicht op het water vrolijk over
't groene tapijt onder het bladerdak
danste.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Naarmate ze de rivier naderden,
scheen het blaffen van de honden
luider te worden, maar toch zagen
de vluchtelingen er geen enkele.
„Schoenen uit we moeten door het
water waden", commandeerde Jason,
die op een rotsblok zat met het ge
weer dwars over zijn knieën.
Zelf het voorbeeld gevend, ontdeed
hij zich van zijn schoeisel en hing
dit op de wijze der padvinders met de
veters om zijn hals, terwijl hij de sok
ken in zijn zak stopte. Shirley kon
volstaan met haar platte schoenen uit
te trekken en die in de hand te hou
den. In een streek als deze had ze
kousen terecht slechts tijdverspilling
en humeurbederving gevonden
„In het ondiepe blijven," ried Jason
aan, toen ze in het kristalheldere wa
ter stapten, „en letten op losse ste
nen."
„Ik kijk wel uit," zei Shirley. „Lieve
hemel," voegde ze er niet bepaald
damesachtig aan toe „wat voelt dat
lekker koud aan
Krak
Het geluid van een schot weergalmde
in de bossen. Ze bleven allebei even
staan, maar uit niets bl«»ek dat het op
hen gemunt was. Een ogenblik hoor
den ze slechts vrolijk watergemurmel,
toen werd er uit verschillende delen
van het bos geroepen en geschreeuwd.
Soms kwam het van dichtbij, maar
toch steeds aan één kant van de ri
vier.
„Het schijnt dat we door het cordon
heen zijn," zei Jason, bijna alsof hij
tot zichzelf sprak.
„Misschien ging het schot bij toeval
af." meende Shirley.
„Nu, in elk geval hebben wij er part
noch deel aan," hernam Jason, terwijl
hij zich omwendde en voortliep.
Het af en toe onderbroken lawaai
duurde enige tijd voort, maar klonk
steeds verderaf. Bij een soort kleine
baai, bijna overal door welig groeien
de boompjes en overhangende varens
ingesloten, stapten ze uit de rivier,
trokken op een rots hun schoenen
weer aan en luisterden.
„Zo gaat het niet." zei Jason tenslot
te. „Binnen enkele minuten zullen de
mannen door liet bos op het vrije veld
boven ons komen. We weten niet, of
zij de enige spoorzoekers zijn, maar
ik geloof niet. dat ze een drijfjacht
zullen ondernemen zonder het terrein
grondig „uit te kammen." Precies als
ae jacht op konijnen in een korenveld.
Je stuurt de honden erin en schiet als
de diertjes er uitvluchten.
Plotseling kwam Shirley op 'n schijn
baar onzinnige gedachte. Een inder
daad zo fantastisch idee, dat zij er
zelf om moest lachen.
„Wat is er aan de hand vroeg hij.
(Wordt vervolgd).
