DE KERKEN maatschappij Vlootpredikant Sillevis Smitt PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer VOORZICHTIG MET STICHTEN VAN MIDDELBARE SCHOLEN lekker en gezond GROENE KAART „BRANDARIS" GEEFT GEEN MOEILIJKHEDEN 03332 HET JASON-MYSTERIE ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 17 de 0 werd verleend, luisterde een ieder JLgeboeid naar hetgeen een briljant \T fmkV* B SI T O pi spreker vol ernst, maar altijd v JL A1444L 1A1C41 AA AV/ met een vleugje humor had te zeggen. De hoofdvlootpredikant kon spre ken uit een rijke ervaring en een zeer erudiete geest. Hij heeft daarvan ook blijk gegeven in en kele rake schetsen, waarin hij de marineman in ronde woorden vele waardevolle gedachten heeft geschonken. Enkele titels: „Doe .open dat luik!", „De plunjezak" en „Spoel je mond eens". Een groot prediker was ds. Sille vis Smitt reeds in zijn Semarang- se jaren. Van heinde en ver, soms honderden kilometers ver, kwa men de toehoorders, als bekend was, dat ds. Sillevis Smitt ergens preekte. Dat was een kwestie van stijl en persoonlijkheid. Hij gaf toen reeds blijk van een groot bindend vermogen en wist altiid een zeker enthousiasme over te dragen op ieder, die naar hem luisterde. Men ziet hem bij de Koninklijke Marine node vertrek ken. Ethiopische Bijbel Men weet echter, dat voor ds. Sil levis Smitt geen periode van stil zitten aanbreekt. Hij zal ook in de toekomst vele malen een spreekbeurt vervullen, maar voor namer is nog zijn werk als hoofd bestuurslid van de A.M.V.J. en als voorzitter van het Nederlands Bij belgenootschap. Vooral deze laat ste functie vraagt veel van zijn tijd en aandacht, die hij straks meer dan voorheen zal kunnen ge ven. Er staat, mede in verband met een nieuwe Bijbelvertaling, een reis van enkele maanden naar Ethiopië op het programma. Daar zal ds, Sillevis Smitt tevens op treden als geestelijk verzorger van de Nederlandse kolonie. In de hoofdvlootpredikant ds. J. H. Sillevis Smitt, die op 1 oktober met Punctueel opvolger pensioen gaat, verliest de Koninklüke Marine een opmerkelijke persoon- Men weet verder bij de Konink- lijke Marine, dat ds. Sillevis Smitt lijkheid; een man met een groot gezag, naar wiens dwingend woord graag een waardig opvolger krijgt in de werd geluisterd. Getuigend van een brede visie heeft hij ruim zestien jaar 50-jarige ds. J. W. Sepmeijer, die de Koninklijke Marine reeds dient sedert 16 mei 1946, na de Neder lands-hervormde gemeenten te Lobith, Heerenveen en Groningen als predikant te hebben gediend, diens ^staf. Beide topfiguren van de geestelijke verzorging by de marine Men heeft ds. Sepmeijer leren hebben zowel direct als indirect een belangrijke invloed kunnen uitoefenen bennen als een hartelijke en opge- irotrra norcnAnlnlrnoiH wionti nr. op de verhouding tussen het personeel deel aan hen te danken, dat in de militaire belangenvereniging van beroeps schepelingen bij dc zeemacht „V.B.Z." alle levensbeschouwelijke richtingen zijn gebundeld. lang leiding gegeven aan de geestelijke verzorging van het protestantse personeel der Koninklijke Marine en daarbij een uitstekende verstandhou- lands-hervormde ding gehandhaafd met hoofdvlootaalmoezenier mgr. J. F. M. de Sain en irging by de marine wekte persoonlijkheid', wiens' or de leiding. Het is voor een groot ganisatorische gaven al vele ma len aan het licht zijn getreden. De nieuwe hoofdvlootpredikant is zeer punctueel, maar allerminst op een formalistische en stijve manier: ook hij waardeert de hu mor en kan genieten van een goed verhaal, zoals hij ook anderen van uitstekend voorgedragen verhalen kan laten genieten. Het zal ds. Sillevis Smitt het afscheid nemen vergemakkelijken, nu hij weet dat zijn taak door een figuur van for maat wordt overgenomen. Zeedominee nu voor Bijbelgenootschap De op 1 maart 1897 te Rotterdam geboren ds. J. H. Sillevis Smitt had al ruim twintig jaar de Gere formeerde kerk te Seraarang ge diend, toen de toenmalige vice- admiraal J. T. Furstner hem ver zocht, de Koninklijke Marine als tijdelijk vlootpredikant te komen dienen. Hij aanvaardde deze func tie, in rang gelijkgesteld met lui- tenant-ter-zee der eerste klasse, op 15 juni 1941. Via Australië kwam ds. Sillevis Smitt in Londen te recht, waar hij een nauw contact met de regering en de marinelei ding onderhield. In die periode maakte hij ook verscheidene ac ties ter zee mede, o.m. een „nar row escapade" met een Neder landse onderzeeboot, die dicht on der de Noorse kust een machine storing kreeg en op het nipper tje voor de ogen der Duitsers kon worden weggesleept door een En gelse torpedobootjager. „Spoel je mond eens Kort na de bevrijding, namelijk op 20 augustus 1945, werd ds. Sil levis Smitt benoemd tot hoofd vlootpredikant. in rang gelijkge steld met kapitein ter zee, met als standplaats Den Haag. Vermel ding verdient, dat de benoeming van mgr. J. F. M. de Sain tot hoofdvlootaalmoezenier volgde op 1 seDtember 1945. Men zag de hoofdvlootpredikant bij vrijwel alle belangrijke marinegebeurte nissen; het ene jaar maakte hij een grote inspectiereis naar Ne derlands Nieuw-Guinea, het ande re jaar naar Suriname en de An tillen. En als er gelegenheden waren, waarbij het woord aan ds. Sillevis Amerikaanse leger in Duitsland gemechaniseerd Functionarissen in Washington heb ben donderdag gezegd dat de Ame rikaanse eenheden in West-Duits- land waarschynlyk binnen vijf maan den volledig zullen zyn uitgerust met gepantserde wagens voor het ver voer van infanterie. Deze nieuwe wagens kunnen even snel oprukken als snelle tank-eenhe den. Volgens officiële schatting zul len er ongeveer tweeduizend van no dig zijn om de 3e, 8ste en 24ste in- fanterie-divisies er van te voorzien. De verscheping van dit laatste mo del, de M-113, is reeds begonnen en het leger heeft de vervaardiging er van doen bespoedigen. De wagens zijn geheel gepantserd, ook aan de bovenkant om volledige bescherming te geven tegen luchtdruk van zware explosies. MINISTER CALS MEENT Aantal leerlingen zal minder sterk stijgen (Van onze Haagse redactie) Indien de verwachtingen, uitgespro ken in het interimrapport van de commissie-VJELM.O. ook in de toe komst in grote lijnen in vervulliug zullen gaan zal de stijging van het aantal leerlingen en klassen bij het V.H.M.O. thans minder sterk worden om in de nabije toekomst een einde te nemen en in ecu lichte daling over Advertentie) NIET GEWEIGERD Automobilisten hebben geen hinder bij grens (Van onze Haagse redactie). Voorzover dit op het ogenblik bekend is, hebben bij de „Brandaris" verze kerde automobilisten tot dusverre bij grensoverschrijding geen moeilijkhe den ondervonden met hun groene kaart. De marechaussee te Elfen zei hierover: „Wij hebben hiermee welis waar niets te maken, maar als een automobilist met een kaart van de „Brandaris" zou zijn teruggestuurd, zouden wij het zeker weten. Wij heb ben de indruk, dat men aan de an dere kant nog helemaal niets weet van de „Branuaris-kwestie". „Misschien is er wel een circulaire op komst, maar die is er nu nog niet. Ze weten er aan de Duitse grens niets van". In Wernhout was bij de ANWB-kiosk evenmin ooit iets ge bleken van moeilijkheden met een groene kaart van de „Brandaris". De Belgische douane in Wuustwezel, de andere kant van deze post dus, was hogelijk verbaasd over onze infor matie: „Wij weten niet van moeilijk heden bij de „Brandaris" en we kij ken ook nooit naar de naam van de verzekeraar op de groene kaait", aldus de Belgische douane. Ook bij de afdeling verzekerin- fen van de A.N.W.B. had men ot dusverre geen klachten ont vangen van bij de „Brandaris" verzekerde leden, die in het bui tenland moeilijkheden hadden on dervonden. „Ik verwacht deze ook niet direct, zeker niet voor 15 oktober", zei de heer Krens, hoofd van de afdeling verzekeringen. „Het is ook niet gemakkelijk maat regelen te treffen. De situatie is tot nu toe elke dag anders geworden. Bovendien moet U niet vergeten, dat de portefeuille zeker al voor 80 pro cent leeg is. Bij de eerste geruchten al zijn de makelaars er in gespron gen". De heer Krens meende overigens wel, dat de „Brandaris"-affaire invloed zal hebben op de premies voor auto verzekeringen: „De moeilijkheden zijn tenslotte ontstaan door te lage premies. Dit zal zeker voor andere een les zijn. Volgens mij is er een goede kans, dat de premies omhoog zullen gaan". (Advertentie) 1906. Als een grote sma- ragdgroene bolwentelt de aarde zich door de ruimte De gigantische afmetingen en afstanden in het heelal doen de onbenulligheid be seffen van het nietige schepsel, dat zich „mens" noemt. Zijn leven en stre ven naar twijfelachtige idealen verliezen alle bete kenis, gezien in het mach tige gebeuren van de kos mos. Doch ondanks dit be sef, blijft die mens voort gaan op de weg die het lot hem heeft gewezen. Uit de bovenste wolkenlagen, die de planeet omhullen, maakte zich een stip los, welke met toenemende snelheid voortsuis- de naar een onbekende bestemming. Het was „de Pionier", het nieuwste ruimteschip, waar mee piloot Storm, zijn verloofde Sandra en Buck Ryan nauwelijks een uur tevoren de aarde hadden verlaten. Elk hunner had reeds meerdere ruimtereizen achter de rug en z.j beschouwden zichzelf dan ook met recht ais ervaren „heelal-bonken". Uitgerust met de nieuwste snufjes op het gebied van de ruimte vaart, waaronder een geperfectioneerde „hy perdrive" was de pionier in staat om fantas tische prestaties te verrichten. Terwijl op kor te afstand de maan voorbijgleed, diende San dra hete koffie op in speciale containers, om dat de afwezigheid van zwaartekracht het ge bruik van gewone koppen of bekers onmoge lijk maakte. „Proost!", zei Buck. „Dit is weer echt als vroeger. Wij drieën, koffie en op weg naar nieuwe avonturen!" te gaan. Aldus minister Cals in de memorie van toelichting op de be groting van onderwijs, kunsten en wetenschappen voor 1962. De minister verwacht, dat het totaal aantal leerlingen in de eerste klasse van het V.H.M.O. dit cursusjaar iet3 lager zal zijn dan in het voorafgaan de. Hij is voornemens de desbetref fende gegevens, zo ook de gegevens betreffende de bevoegdheidssituatie bij het V.H.M.O. nog vóór de monde linge behandeling van de begroting aan de Staten-Generaal te doen toe komen. Vooralsnog dwingt de situatie, zo gaat minister Cals verder, tot voor zichtigheid ten aanzien van het sub sidiëren of stichten van nieuwe scholen en afdelingen, waarbij in aanmerking kan worden genomen, dat, landelijk gezien, niet langer een stijgend aantal leerlingen der eerste klasse tot uitbreiding van het aantal scholen noopte. Het subsidiebeleid moet in de eer ste plaats zijn gericht op het ver volledigen van bestaande scholen. Met name heeft de minister hier bij aandacht geschonken aan do aanvulling met een afdeling A van reeds bestaande hogere bur gerscholen. Wat het middelbaar onderwijs voor meisjes betreft is het nodig geble ken een aantal opleidingen, in het bijzonder in de sector van het pro testants-christelijk onderwijs, waar de belangstelling voor dit onderwijs- type tot nu toe wat ten achter is ge bleven, voor subsidiëring in aanmer king te brengen. Voorts wordt de mogelijkheid gebo den enkele dependances in afzonder lijke scholen om te zetten en is in een aantal gevallen, waarin leerlin genbezetting en bevoegdheidssituatie aan redelijke eisen blijken te voldoen voor de eerste maal bekostiging van scholen en afdelingen van scholen voorgesteld. Onder deze omstandigheden is het mogelijk gebleken verdere voorzie ningen te treffen van de hulsvesting van de gesubsidieerde academies voor lichamelijke opvoeding, een ver betering, die overigens gepaard gaat met een niet onaanzienlijke verrui ming van het aantal lesruimten, no dig door een voortdurende stijging van de belangstelling voor deze op- ding. Actie Geref. vrouwen voor hulp aan West-Pakistan Op 9 mei 1962 vier de bond van ge reformeerde vrouwenverenigingen te Utrecht zijn 25-jarig bestaan. De bond telt op het ogenblik meer dan 800 verenigingen met ruim 24.000 le den. Het bondsbestuur hoeft besloten om in verband met dit jubileum bijzon dere aandacht te geven aan de hulp verlening aan ontwikkelingsgebieden. Het nam in beginsel het besluit een project in West-Pakistan te aan vaarden, waarbij zowel het wereld- diaconaat als de zending van de ker ken betrokken zijn. Gedacht wordt aan een project, dat zal dienen om de vrouwen van West-Pakistan, die om politieke redenen hebben moeten vluchten en nu een erbarmelijk be staan hebben, de gelegenheid te bie den weer in hun eigen onderhoud te leren voorzien. Dr. van Klinken, di recteur van het algemeen diaconaal bureau, die juist naar West-Pakis tan is vertrokken, zal na zijn bezoek onmiddellijk advies uitbrengen ten aanzien van een concreet project waarin de Nederlandse christenvrou wen hulp kunnen bieden aan de Pa kistaanse vrouwen. f De socialistische internationale zal van 23 tot 27 oktober in Rome bijeen zijn. Wilt Gij Onderwijzer worden? Er is momenteel een groot gebrek aar» Onderwijzers. Wij raden U aan zo spoedig mogelijk een prospectus aan te vragen bij: RESA-HILVERSUM (Bekende Schriftelijke Cursus)-Tel.45432 Ohderwij*ersakte(Eerste en 2e Leerkrïng) Tolk-Verlaler (Fr.. D. en Engels) Hoofd correspondent en V.T.H.-diploma, Gymnasium en MULO A en B. FEUILLETON I Door JOHN NEWTON CHANCE „En het meisje „Een medeplichtige." Willard Keep ging op de leuning van een stoel zitten. „Misschien," zei hij op zijn beurt. „Of mogelijk is het nu nog gemakke lijker, er wat anders op te vinden." „Zeker," gaf hij toe, „behalve wat Jason betreft." „We moeten naar Jason zoeken," meende ze, met een blik op het pa neel. „Hij is veel gevaarlijker dan we dachten. Blijkbaar kent hij sommige van de verborgen gangen hier." „In elk geval kende hij er een, waar van wij niets wisten," zei Keep, „en misschien kent hij er nog andere of zou zich hier kunnen verbergen zonder dat wij er iets van vermoeden. We moeten uiterst voorzichtig zijn." „Maar er is toch geen gang achter de muren van die zitkamer, wel vroeg Vicky. „Natuurlijk niet." antwoordde hij ver wonderd. „Dat weet je toch Hij wierp een blik naar het venster en ging toen voort„De smid is buiten. Ja, we zouden naar Jason kunnen zoe ken, maar volgens mij is het beter, hem uit zijn tent te lokken. Door mid del van dat meisje," liet hij er bedaard op volgen. „Dat kan niet missen," lachte Vicky. Het gebeurde met John Norway had Shirley erg overstuur gemaakt. Zo overstuur, dat ze er zich niet eens over verbaasde, aan die emotie ten prooi te zijn, terwijl ze, in een kamer opgesloten, misschien haar eigen von nis kon verwachten. Een ogenblik probeerde ze. zich de gang van zaken voor te stellen. Nor way had haar alleen het hof gemaakt om zo mogelijk zijn eigen hals te red den. De door hem gepleegde moord was in koele bloede begaan, na lange voorbereiding, Zij, Shirley, zou slechts als onderdeel van zijn verdediging hebben gediend Hii had haar naar Combe gebracht om naar aan het ge vaar van de kant zijner „medewer kers" over te leveren. Ja, hij had vals, verraderlijk, zwak en slecht gehan deld. Inderdaad, maar ze was tot voor kort verliefd op hem geweest en daarom had ze medelijden met hem. Haar leedwezen was niet vrij van bitterheid. Er was iets waaraan ze wenste te ontsnappen, een wens nog sterker dan het verlangen naar bevrij ding uit deze kamer. Het gevaar en die bittere aandoening vormden naar 't scheen één geheel, alles door el kaar. Een geheel, dat ze als 't kon zo snel mogelijk moest ontvluch-' ten. Vluchten, ja... en troost zoeken bij een medemens. „Hij" was ginds op de heuvel, niets hiervan afwetend, wachtend op haar. En zij moest naar hem toe. Dat was het enige wat haar overbleef. Als ze eenmaal, op welke manier dan ook, hem bereikt had, zou de rest zich vanzelf wel oplossen. De feiten lagen er nu eenmaal en lan ge bespiegelingen erover zouden even min iets uithalen als pogingen om zichzelf haar medelijden met de man die haar in de val had gelokt te ver wijten. Ze moest de dingen nemen zo als ze waren en Jason's optreden had haar zeker sterker geïmponeerd dan alles wat ze tot nog toe had beleefd. Nog geen twaalf uur was het geleden dat hij uit de duisternis te voorschijn trad en toch scheen hij reeds het eni ge, dringend nodige, houvast in haar leven geworden. Ze luisterde, maar hoorde nergens enig geluid. Een blik op de lambrizering bracht evenmin uitkomst. Misschien waren daar ook geheimen gangen, misschien niet. Zoeken zou te veel tijd vergen. Ze begreep dat snel handelen geboden was. Van langzaam, zorgvuldig wik ken en wegen kon nu geen sprake zijn. Ze moest zo vlug mogelijk zien weg te komen. Opnieuw liep ze naar het venster, dat het dichts bij de tuinmuur lag en zag naar buiten. Dit venster was niet gesloten, maar de bovenrand van de muur bleek zes voet ervan verwij derd en vier voet lager. De muur zelf was zestien voet hoog en niet bijzon der breed. Om van de vensterbank op de muur te springen, naar buiten en omlaag, op een betrekkelijk smal „landings- vlak" was geen gemakkelijke onder neming en het feit dat aan weerskan ten van dit vlak een zestien voet diepe afgrond gaapte, maakte het waagstuk nog griezeliger. Shirley opende het venster en schoof het raam omhoog. Ze deed dit uiterst voorzichtig, voor 't geval er iemand in de tuin mocht zijn en het horen. Ze keek omlaag, maar zag niemand. Ook bewoog zich niets in de gonzen de middaghitte. Zelfs de vogels sche nen hun zang te hebben gestaakt en ergens, op verborgen plaatsen, rustig te wachten... Over haar schouder heen wierp ze een blik op de gesloten kamerdeur, die in haar onbeweeglijkheid toch een weliswaar zwijgzame, maar geduchte bedreiging vormde. Ze klom op de vensterbank, zich vast houdend aan de onderrand van het raam en staarde naar de top van de muur. Wat leek die nu eensklaps ver af Gelukkig droeg ze een paar goede leren wandelschoenen met brede rub ber hakken, dik en veerkrachtig. Schoenen juist geschikt om haar op de ruwe bovenkant van de muur staande te houden, mits ze slechts haar evenwicht kon bewaren. Ze besefte hoe gevaarlijk ze er zou staan en vroeg zich af wat er gebeu ren zou als ze eens missprong. Nu ja, er restte haar slechts één ding eerst de afstand schatten, daarna vooruit. Als ze miste, in vredesnaamals ze in deze kamer bleef, des te erger Ze sprong. Alles om haar heen scheen stil te staan. Ze had het gevoel, dat ze se- condenlang in de lucht hing, op het punt in de diepte te storten, terwijl de muur spookachtig terugweek. Plotseling veranderde hij echter van richting en scheen het alsof zij haar wanhopig spartelende voeten tege moetkwam. Het ging «zo vlug, dat ze vreesde hem voorbij te schieten, maar op het laatste ogenblik kregen de zachte zolen houvast. Snel wierp Shir ley zich zijwaarts, zodat haar linker schouder langs de stenen muur van het huis schuurde en haar belette, aan de andere kant van de tuinmuur naar beneden te tuimelen. Ze streek haar haren, die ze vergeten had samen te binden, achterover en bleef even luisterend staan. De vogels waren weer gaan zingen en overstem de het bonzen van haar hart. En toch... toch was een zware last van haar afgewenteld. Ze bevond zich buiten het huis. Verderop niet zo héél ver was het bos met zijn veel zachtere varengrond. Ja, op korte af stand lokte de bevrijding en binnen enkele minuten kon ze dan bij Jason Ze begon langs de muur te lopen. Haar eerste stappen waren onzeker en wankelend. Toen besefte ze, dat ze te veel naar omlaag keek. zodoende dui zelig werd door de afgrond aan weers zijden, precies als haar angst enige uren geleden voor de donkere poel. Ze hief het hoofd op en staarde recht voor zich uit. Nu liep ze met grotere zekerheid, bijna snel, maar het veili ge stuk van de muur leek nog een heel eind weg. Ze liep voort en probeerde alleen aan het bos daarginds te denken. „Krak Het vrij zwakke maar scherpe geluid van een schot deed haar plotseling stilstaan, bijna het evenwicht verlie zend. Ze struikelde even, ging toen weer verder, haar hart kloppend in de keel. Ze hoorde stemmen, zwak en ver ach ter haar, die elkaar wat toeriepen. „Krak Weer raakte ze bijna uit haar balans hield een ogenblik stil en vervolgde toen haar weg. 't Baatte immers niets, angstig te zijn integendeel, dan zou ze zeker vallen. Volhouden was het enige wat er op zat. Als er uit een re volver werd geschoten, waren ze te veraf om haar, Einders dan bij toeval, te raken. Bij de gedachte Eian zulk een toeval drukte ze instinctmatig de vingers van haar linkerhand stijf ineen. Indien het geweerschoten waren ge weest, zouden ze haar allicht wel ge raakt hebben, tenzij ze erg slecht mikten. En dat geloofde ze niet (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 9