Voor mij niet dat gewone MAWDOft i Niemeyer U zegt na één trek: Matador is mijn shag! PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer HET JASON-MYSTERIE DINSDAG 26 SEPTEMBER 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 18 Daarom rook ik Braziel shag. Matador, de shag met de nieuwe smaak. Pittig en uiterst zacht. Mooi lang van draad en dus voordelig! Koop ook Matador. U proeft direct het verschil! GARANTIE! I Als U Matador Braziel shag niet zachter vindt dan'gewone shag,zend dan Uw pakje naar iNieme x Theodorustóiemeyern.v. Groningen. U ontvangt Uw geld dan terug! „Gepantserde" taxi's veiliger voor chauffeur Op de internationale autotentoon stelling in Frankfurt, die donderdag is geopend, toont Mercedes een „ge pantserde" taxi. In samenwerking niet de politie hebben Mercedes-con- structeurs gewerkt aan een auto, die de. veiligheid van de taxichauffeur volledig garandeert. De chauffeur en zijn passagiers wor den gescheiden door een kogelvrije ruit. Betaald kan worden door een speciaal geconstrueerd bakje dat vanuit de passagiersruimte naar de chauffeursplaats kan worden ge drukt. Daarnaast heeft de chauffeur nog een speciaal raampje dat even eens dienst kan doen bij het in ont vangst nemen van het geld. Ook dit raampje is zodanig geconstrueerd, dat uien van buiten af uitsluitend het geld kan aanreiken, maar niet de gelegenheid krijgt om bijvoorbeeld de chauffeur te grijpen. De achterdeuren van de taxi kunnen alleen door de chauffeur door middel van een speciale knop worden ge opend, zodat geen enkele klant zon der betalen kan verdwijnen. 1902. In minder dan geen tijd was het verbouwereer de gezelschap door de woe dende volkstuinder naar buiten gewerkt in een steegje dat tussen de ach tertuintjes doorliep. „Ga je roes thuis maar uitslapen!" tierde hij. Dit beloofde een allesbehalve plezierig wel- kom-thuis voor de tijdi'ei- zigers te worden. Piloot Storm kreeg niet eens Je tijd om zich te verontschul digen en de zaak netjes uit te leggen. Maar hij be greep ook, dat de man hen stellig als volslagen dronken zou beschouwen als hij de juiste toedracht van hun avontuur vertelde. Hij beperkte zich tot bezwerende en sussende gebaren, terwijl hij voorzichtig ach teruit door het poortje stapte. Toen de man even adem moest halen, vroeg Arend hem droogweg welk jaar het was. De ander keek hem wat dom aan en gaf onwillekeurig het antwoord. Piloot Storm dankte hem beleefd en wandelde statig achter zijn vrienden aan het steegje door. „Het klopt jongens! Thor- wald heeft ons keurig op tijd thuis afgele verd" riep hij opgewekt en hij maakte jo viaal dank-gebaar achterom, overtuigd als hij was, dat Thorwald hen nog in de tijdspiegel gadesloeg. Eenmaal op straat, trok het onge woon uitgedoste zestal nogal de aandacht en toen het een complete optocht dreigde te wor den, zochten Arend en de zijnen naar een asiel in een politiepost Algerijnse gevangenen overmeesterden bewaker Tijdens een transport van een ge vangenis bulten Algiers naar het centrnm van de stad hebben negen Algerijnse nationalisten een vlucht poging gedaan. Een werd door de Franse politie doodgeschoten, de acht anderen werden gewond. De negen Algerijnen werden in een gevangeniswagen van El Oued, een gevangenis buiten de stad, naar het Maison Carrée vervoerd voor tan dartsbezoek. Enkele minuten na het vertrek sloe gen de Algerijnen hun bewaker neer. Een van hen trok zijn uniform aan, kroop naar de cabine, overmeester de de chauffeur en nam het stuur over. Vol gas gevend reed hij weg. De bemanning van een radiowagen van de politie, geïntrigeerd door de grote snelheid van de gevangenis wagen, zette een achtervolging in. Een der gevangenen nam het wapen van de bewaker en loste een schot. De agenten doorzeefden de auto met kogels. De banden klapten, de gevan gene die achter het stuur zat, werd gedood en de wagen reed tegen een muur. De acht Algerijnen gaven zich over zonder verzet te bieden. FEUILLETON I Door JOHN NEWTON CHANCE 18 „Zo, zo, het schijnt dat we naar Com be gaan," merkte hij op. Op het nu zeer smalle pad liepen ze achter elkaar, hij voorop, zij nog steeds met de hand aan haar revolver. Misschien had hij door de een of ande re truc de rollen kunnen omkeren, maar hij herinnerde zich bijtijds dat ze nu over twee revolvers beschikte... en hield zich niet langer met die mo gelijkheid bezig. Te eniger tijd zou hij toch in het bewoonde deel van Combe moeten doordringen .en wat was ge makkelijker dan op deze manier Wanneer ze in hem overigens te recht een hulpeloze gevangene za gen, zouden ze er misschien heel wat uitflappen dat anders ongezegd zou blijven. Bovendien zou hij met Shirley in het zelfde huis zijn. Die gedachte deed zijn hart sneller kloppen, ofschoon de gedachte op zichzelf eigenlijk onzin nig mocht heten, Nu ja, daar piekerde hij niet over. Een prettig gevoel moest je niet forceren en .er evenmin aan tornen. Wanneer je daarmee be gon, was het gewoonlijk mis. „Van Shirley Grey gesproken," zei hij allervriendelijkst, „wat is u met haar van plan Achter hem klonk een diepe en naar hij moest erkennen aantrek kelijke, opwindende lach. 't Verbaas de hem allerminst, dat Vicky de arme mannen ginds totaal in haar ban had, ook al wisten ze, dat ze hen tenslotte allemaal tussen haar ivoorwitte tand jes kon vermorzelen. „Dat weet ik nog niet," antwoordde ze. „Plannen maken voor de toekomst heeft geen zin, een paar ideeën zijn voldoende. Als het zover is, komen de plannen vanzelf." „Ik vraag het omdat ik vermoed, dat ze in moeilijkheden verkeert," hernam hij bedaard. „U moet weten, dat ik onder de gegeven omstandigheden Norway geen ideale beschermer vind." „Voor zover het haar betreft, moet u uw verbeelding maar te hulp roepen," zei Vicky op effen toon, „maar be denk goed, dat we geen zaken doen terwille van de sentimentaliteit en dat iemand die vroeger al weinig senti menteel is geweest het in de toekomst nog minder kan zijn. Daaraan valt nu eenmaal niets te veranderen." „Hm, natuurlijk heeft die Norway haar hierheen gebracht," zei hij pein zend. „En ik weet ook waarom. Vol gens mij zou, als u te zijner tijd eens een kogel over had, zijn maag zich daar zeker even goed of beter toe le nen dan welke andere ook." „Dat klinkt erg verbitterd," hernam ze met een lachje. „Och ja," zei hij, zich snel herstel lend en eveneens lachend. „Ik heb eens kou in mijn rug gevat door toe doen van een revolverloop. Dat ge beurde in Duitsland en ik ben er nooit helemaal overheen gekomen. Daarom ben ik uiterst gevoelig jegens lui, die me van achteren willen neerschieten." „Ik geloof niet, dat ik zoiets zal doen," verzekerde ze. „Allereerst wil ik meer van u weten." Opeens kwam er iets vrolijks in zijn blik, iets dat zij gelukkig niet kon zien. Hij kreeg een idee, een wonder lijk plan om met de vijanden samen hun ondergang te bewerken. Natuur lijk begreep hij, dat de uitvoering van dit plan niet in zijn macht stond. En kel en alleen in de hare. VIJFDE HOOFDSTUK 't Was ongeveer middag toen ze bei den de keuken binnentraden, hij voor op, zij direct achter hem. Willard Keep zat aan de tafel, nog steeds in het mooie losse pak van de vorige avond. Hij speelde patience, maar zag op bij de komst van de vreemdeling. Met zijn langzame, donkere blik mon sterde hij Jason terdege, keek even Vicky aan en verdiepte zich toen werr in zijn spel. Hij nam een kaart, bestudeerde het voor hem liggende geheel en legde ze op haar plaats. Toen schoof hij het nog resterende pakje kaarten terzijde en leunde ach terover. „Hier heb je Jason." zei Vicky, breed uit glimlachend. Willard Keep zag dat haar lichtgroene ogen bijna gloeiden van pret, alsof Vicky buitengewoon met haar vangst was ingenomen. „Goedemorgen, Jason," zei Willard Keep plechtig, „Ga zitten alsjeblieft." „Dank je," zei Jason, terwijl hij een stoel opzij van de tafel schoof zodat hij het patience-spel kon bekijken. „Je bent er zeker niet bijzonder in thuis nietwaar merkte hij op. „Hier bij voorbeeldwees hij. Keep fronste het voorhoofd, knikte toen en volgde het ongevraagde advies. „Dank je wel," zei hij op zijn beurt, terwijl Jason zijn sigarettenkoker voor de dag haalde. „Jason baadde in een vijver," legde Vicky uit, met de handen in haar nu nog voller schijnende rokzakken. „Ja, ik werd letterlijk weerloos ge vangen gemaakt," bevestigde Jason, een lucifer aanstrijkend, ,,'t Was een stomme streek van mijn kant, dat geef ik toe." Willard Keep lachte even, terwijl hij zijn sluwe ogen op Vicky Darracott vestigde. In die ogen lag een blik van verstandhouding, welke er steeds uit sprak wanneer hij haar aankeek Ja son, die schijnbaar de rook van zijn sigaret naar het plafond naoogde, zag die blik heel goed en nam er heimelijk nota van. Juist het opmerken van zul ke schijnbaar onbetekende sympto men had hem steeds de grootste be langstelling ingeboezemd. „Mijn hartelijke deelneming," zei Keep schuddebuikend van de lach. „Toch hadden wij een interessant ge sprek," hernam Jason. „Tussen twee haakjes, zouden jullie me niets aanbie den Sinds gisteren heb ik niets te drinken gehaa. Dat wil zeggen niets dan water." „Neem me niet kwalijk," hernam Willard Keep, die meteen opstond en de kamer verliet, waarbij net Jason opviel, hoe licht hij zich voor zo'n forse, zware man bewoog. „Ik vermoed, dat meneer Keep goed kan dansen,'1 glimlachte hij. Vicky ging bij de tafel zitten en vroeg met een ondeugend lafchje „Hoe wist u hoe hij heet „O, dat zag ik dadelijk," antwoordde Jason. „De eerste blik was genoeg om te weten wat hij was." (De woord speling is onvertaalbaar, „keep" is o.m. het Engelse woord voor cipier, bewaker, gevangenbewaarder, vert.) Het speet hem. dat hij zich zo had versproken, maar hij liet er niets van blijken. „Misschien heeft juffrouw Grey zijn naam verteld," opperde Vicky. „Natuurlijk heeft ze dat," stemde hij toe. „Maar waarom zou ze met een haar onbekende over ons praten, vraag lk me af." „Omdat ze een onberekenbaar en im pulsief meisje is. Een, met wie ik even onberekenbaar en zelfs nog im pulsiever zou kunnen zijn." Vicky, in haar stoel achterover leu nend, zag hem deels geamuseerd, deels onderzoekend aan. Ze liet ronduit blij ken, dat hij een raadsel voor haar was. „Zeg me één ding," sprak ze, haar hoofd wat schuin houdend. „Werkt u in opdracht van de een of ander „Neen," verzekerde hij, „ik zou geen bevelen kunnen verdragen." Ze knikte even en op dit ogenblik kwam Willard Keep terug met een blad vol dranken. „Het spijt me, dat er geen ijs is," zei hij. „We hebben wel een frigidaire, maar onze motor weigert dienst. Op het ogenblik heeft de smid hem on derhanden." „We zagen hem toen we de schuur hierbuiten voorbijkwamen," zei Jason. „Een boom van een kerel. Graag een dun citroentje met wat „gin" en wat pepermunt," ging hij voort, terwijl Willard inschonk. „Apropos, waar is Johnie Norway Keep zag Vicky aan, die onmiddellijk antwoordde „Hij is nog niet terug." „Ik hoop maar, dat hij niet in het water is gevallen. Ik zou nog liever mijn eigen nek breken," zei Jason schijnbaar ernstig. Keep wierp hem een nieuwsgierige blik toe. 't Scheen niet zozeer de op merking die hem interesseerde, als wel het feit, dat ze hem aan iets her innerde en hem aanleiding gaf tot na der onderzoek. „Je bent Norway naar hier gevolgd, nietwaar vroeg hij. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 11