■Plant bollen nu! Zes „Edisons" vonden reeds een bestemming Bendeleden stalen honderden brommers Denken en leven van de Grieken bepaald door apostel en godin Super Senoritas 14 ct VRIJDAG 22 SEPTEMBER 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 13 SPEURWERK KOST TE VEEL TIJD Doorverkocht naar koopman in Utrecht „Deze bende heeft zeker enkele hon derden bromfietsen gestolen", zei dinsdag de Amsterdamse officier van justitie, mr. H. G. van Everdin- gen, die de rechtbank een beeld trachtte te geven van dit omvangryke lcomplot. Ondanks het tijdrovende en inspannende speurwerk van de Am sterdamse centrale recherche en het langdurige, minutieuze vooronder zoek door de rechter-commissaris, heeft de rechtbank zich desondanks nog geen eigenlijk beeld kunnen vormen over het aandeel dat drie van de vier bendeleden hebben gehad. Eén hoorde een gevangenisstraf van vijftien maanden met aftrek tegen zich eisen, maar de zaken tegen de drie anderen, die tegenstrijdige ver klaringen aflegden, zal op 14 no vember worden voortgezet. In januari werd de bende door een toeval opgerold. Twee Amsterdamse politiefunctionarissen signaleerden in Hellendoorn twee van diefstal in Am sterdam afkomstige bromfietsen. Ze stelden een onderzoek in en slaagden er met medewerking van enkele col lega's tenslotte in het ingewikkelde netwerk te ontwarren. Er werden vijf arrestaties verricht. Vijftien gestolen bromfietsen werden er bij een koop man-caféhouder in Heino gevonden en bij een koopman in Utrecht kon worden nagegaan, dat hij 119 gesto len bromfietsen van de Amsterdamse bende heeft afgenomen. Honderden „Het zijn er zeker enkele honder den, maar toen de bende was op gerold heb ik tenslotte tot de po litie gezegd het verdere speur werk maar te stoppen. Het ging teveel tijd kosten", zei mr. Van Everdingen in zijn requisitoir te gen de 23-jarige monteur F. J. B„ die wegens diefstal in vereniging 15 maanden met aftrek tegen zich hoorde eisen. De officier van justitie had in deze zaak alleen de diefstal en heling van 15 bromfietsen ten laste gelegd. Volgens de monteur was hij „slechts" bij zes of zeven diefstallen betrok ken. Hij fungeerde daarbij als chauf feur. De reeds tot een gevangenis straf van 12 maanden, waarvan drie voorwaardelijk veroordeelde 27-jari- ge kelner C. V. stapte uit de auto. stal de bromfietsen, reed er op naar het „centrale magazijn" (een auto sloperij) in Duivendrecht, waarna B. hem weer naar het volgende object vervoerde. De eigenaar van het „cen trale magazijn" was de 30-jarige au tosloper F. C. de G., die volgens de officier van justitie „de grote orga nisator" van de onderneming was. Hij verkocht de bromfietsen voor ongeveer f 225 per stuk aan een koopman in Utrecht, nadat hij de frame- en motornummers had veran derd. Nadat De G. onenigheid over de prij zen met de Utrechter had gekregen, kreeg hij contact met de koopman caféhouder in Heino. Zijn medewer kers werden naar gelang hun aandeel betaald. (Advertentie) Heerlijk zachl yf Winnaar in zijn klasse HELLAS, EEN ANDERE WERELD Zwerftocht tussen moskeeën en resten van godentempels In 1960 vergingen 171 schepen Gedurende 1960 zijn in totaal 171 schepen vergaan, aldus de statistie ken die woensdag door Lloyds Regis ter of Shipping in Londen zijn ver strekt. Het gezamenlijke tonnage be droeg 358.180. In 1959 zijn 181 sche pen, met een tonnage van 281.523, vergaan.. Griekenland ïs een wonder lijk land en speciaal Athene een stad waarin men de scherpste tegenstellingen kan ontmoeten. Het verschil tus sen de city, met zijn vele luxe hotels, prachtige openbare gebouwen, de brede straten Avaarover een intensief ver keer raast en de troosteloze grauwe woonwijken is soms frappant. Simpele mannetjes met grote bos sen natuur-spons opgedoken uit de groen doorschijnende branding rond de eilanden in de Aegeïsche Zee trachten hun produkt voor een habbekrats kwijt te raken aan inzittenden van de meest moderne auto's die met beschaafde zucht jes stoppen wanneer ergens een verkeerslicht op rood gpringt. De tegenstelling tussen een roemrijk verleden en het even welvarend heden wordt in de mens zelf weer spiegeld door de kalmte en berus tende discipline van de voetganger en de jachtige haast van het snel verkeer. Heidendom, christendom en mohammedanisme ontmoet ge in bijna alle delen van de stad, dicht bijeen, in de resten van tempels, in .middeleeuwse by- zanfhijnse kerkjes en nieuwere kathedralen en in strenge mos keeën met zeer kleine rondbo- gige raampjes. De byna boomloze stad koestert op de top van de naakte rotsen van zijn Akropolis een schriele olijfboom, geschenk van de godin Athene en midden op de gladde schedel van de Areopagus ligt een vierkante tegel waarin een kruis is gebeiteld, die de plaats aangeeft waar de apostel Paulus preekte. Olijven Toen in de prachtige vlakte van Attica deze stad gebouwd wer<j, viel het oog der goden met welge vallen op haar muren en bewo ners. Poseidon en Athene dongen naar het bezit van de jonge stad en peinsden over het beste ge schenk dat zij konden geven. De zeegod schiep uit het niets een paard, hulp van de mens in zijn arbeid en strijd. Maar met een simpel gebaar van de schone go din verscheen uit de rotsen van de Akropolis een grauwe boom, groengrijs van blad en klein van vrucht: een olijf. Haar olie bete kende handel, die welvaart zal brengen en rust, waardoor bescha ving en kunsten gelegenheid zou den vinden zich te ontplooien. Die eerste Atheners kozen met veel verstand. Athene kreeg haar marmeren woonhuis boven op de ongenaakbare top van de Akro polis en met het groeien van de macht der stad een kolossaal bron zen standbeeld, tien meter hoog, waarvan de A'ergulde punt van de speer kilometers ver in zee eeu'ba- ken was voor de schepen. Sinds de mensen de goden hebben verjaagd, verwoestten deze hun eigen woningen, overal op de land tongen en rotspunten van Grieken land. Alleen Athene kon er niet toe komen haar wondere huis op de Akropolis te vernietigen. Dat deden de mensen, pas veel later, toen in 1687 de Venetiërs met hun geschut het Parthenon zwaar be schadigden. Nu zijn vele delen ervan verza meld in een museum en bloeien vuurrode klaproosjes tussen de restanten die nog overeind staan, of over de Akropolis verspreid liggen. Tekenaars zit ten op de rotsblokken en schet sen de schone vormen welke zelfs de ruïnes van de Dorische zuilen laten zien. Bij de kleine, sierlijke Nike-tempel, die in middels geheel hersteld is, zit een groep meisjes van een pen sionaat in streng-zwarte jurkjes vol aandacht te luisteren naar de uiteenzettin gen van haar lerares. Steenhouwers Wij slenteren tussen de rotsen en marmeren platen, zien de steen- houwers die in hun oneindig ritme van hamer en beitel werken aan ,.j een nieuwe glorie van hun natio nale trots, zien de olijfboom van Athene's beschermgodin krom en armoedig tegen de zuidelijke muur van het Erechtheyon staan, en ijzen van de bodemloze afgrond waarin Aegeas zich stortte, toen hij zijn zoon Theseus met zwarte zeilen over de Saronische Golf zag terugkeren van Kreta. En langzamerhand gaan we be grijpen waarom de ouden hun tempels zó bouwen, hoog boven hun stad, of waar een geweldige rotspiek steil naar zee afdaalt. Hier omvat men met één blik de majesteit van de schepping, de glorie van hemel en aarde. Hier móet de macht van de verre go den de Hellenen hebben aangegre pen, zodat zij bij voorkeur hun al taren op dergelijke plaatsen op richten. De goden-huizen staan er nóg, mannetjes, die proberen tros sen met natuursponsen te verko pen Doorkijkje tussen de restanten Tan dé tempel van Poseidon, op Kaap Sounion. Duidelijk is te zién hoe de marmeren delen van de zuilen geheel los op elkaar staan. Op de achtergrond liet kleine rotseiland Patroklou. 0|> verschynt. Hy had een kykje ge nomen op de Akropolis en trof daarna de debatterende Grieken beneden, op de kale rots. „Ik heb gezien dat gij een zeer godsdiens tig volk zijt", heeft hy ongeveer gezegd, „want in uw heiligdom hebt gij naast de vele andere alta ren ook een altaar opgericht voor de onbekende God. Die God dien ik". Christendom Het is een omwenteling in het godsdienstig denken van de Helle nen, te horen dat deze onbekende God een God van liefde is. Zittend op een rotsblok, vlak bij de plaats waar Paulus zou hebben gestaan, stel ik me voor hoe men op zijn woorden heeft_ gereageerd. Het was de laatste' ochtend A'an mijn verblijf in Griekenland en hoe wel liet de vorige avond erg laat geworden was moést ik de Areopaag beklimmen en dit histo rische moment op me laten inwer ken. Het kapitale schilderij in de werkkamer van burgemeester Tsoukalas was me daarbij een hulpmiddel. Zwijgend zitten de Grieken rond die vreemdeling, half afkerig half nieuwsgierig, Dreigend rijst ach ter hem de immense rotswand van de Akropolis omhoog, waarboven het machtige Parthenon en de schittering van de zon in de speer punt van Athene's reuzen-beeld getuigen van de kracht en de on overwinnelijkheid van de be schermgodin der stad. Paulus zelf keek in de richting van de stad, waarboven de Areopaag hoog ver heven ligt. Daar beneden ik zwierf er tus sen dc opgravingen zoekt men nu moeizaam naar de resten van die oude cultuur, poogt men te re construeren hoe het leven toen was en herstelt men alles waar over men concrete gegevens heeft weten te verzamelen. Ik moest er voor over een hek klimmen om een goede indruk te krijgen van dit werk. Wanneer ik na een half uur aan de andere kant weer voor een hek kom, staat er een politieagent op me te wachten. Zijn ruzie-toon verdwijnt subiet wanneer ik vertel waarom ik hier ben en hij wordt zelfs vriendelijk wanneer ik uiting geef aan mijn bewondering voor zulk een enorm archeolo gisch project. Voorkomend wijst hij mij een houten hek, iets verder, waarvan twee lat ten gebroken zijn, zodat ik er gemakkelijk- door kan en helpt me nog even in de goede rich ting naar het hotel. Die morgen was ik ook rond de tempel van Zeus gewandeld en ontdekte een terrein aan de oost zijde, waar men eveneens opgra vingen doet. Er staat een meneer in een groot rechthoekig gat te kijken een vloer van waarop de bodem van marmer-plavuizen ligt. „Old houses?" vraag ik. „Wohnort der Alten" zegt hij. „Duitser dus", denk ik, maar het ïs een Zweed, die via een uitwisse ling van universiteiten hier een .jaar lang de leiding heeft by de opgravingen. Zijn naam ontschoot me in de haast valt liet korte ge sprek, want 50 meter verder zit een vrachtauto vast in een berg aarde en puin en hy rent er heen om de krachten van de heftig scheldende Grieken, die er bij staan, te organiseren. Akropolis Er is een hemelsbreed verschil tussen de resten van de tempels binnen de stad Athene en die op andere plaatsen. Athene gold als de plaats waar de goden het liefst verbleven, wanneer zij niet op de Olympus toefden. Daar, midden tussen hun Grieken, boven de stad uittornend, en toch zeer dicht er bij, lieten zij zich de eer welgeval len welke het volk hen dagelijks kwam tonen. En nog ziet iedere Athener de Akropolis als het wer kelijke middelpunt van zijn stad. Op de hoge, steile rots van Kaap Sounion, het zuidelijkste punt van het vasteland van Griekenland, staan de zuilen die overbleven van de tempels van Poseidon, Wij re den er heen, langs de prachtige boulevard en de grillige bergweg (links: rotswand, rechts: stelle helling naar het smalle strandje waarop de golven schuimend bre ken). Luxueuse badhotels, pen sions en andere vakantie-verblij ven langs de eerste 25 km, duiden op de vlucht welke het toerisme reeds heeft genomen. Verderop krijgen we een indruk van het „platteland": bergwanden, zo ruw en onbehouwen dat zij zelfs de kleine kudden schapen welke hier en daar grazen geen kansen bie den. Daartussen: smalle dalen met een wilde grassoort, kleine akkertjes met haver en gerst, de eerste schuchtere pogingen van een wijngaard en een enkele eenza me behuizing, vaak niet meer dan een opgeknapte ruïne. We snuiven een vreemde geur op, welke onze gids als die van amandelbloesem bekend maakt. De scherpe contou ren van de bergen, de grillige kustlijn en de vele kleine rots eilanden langs de route, die wij ne men, dragen het stempel van een klassieke schoonheid. Wat het meest opvalt is de rust. Het landschap is stil. Geen loofbomen wiegen in de wind. De zee en haar branding maken geen geluid. De mensen welke wij zien, lopen en geba ren weloverwogen, zonder over- drijving en zonder enige haast. Kaap Sounion rijst hoog boven de zeespiegel. Op zijn uiterste punt staat de tempel van de zee-god. En het is duidelijk waarom. Rechts strekt zich de Saronische Golf uit, tot voorbij Athene en Piraea, waarover alle schepen voeren die Griekeland groot hebben gemaakt, door de handel of de krijg. Sou nion was voor de schepelingen het laatste houvast met het vaderland voor zy van het ene eiland naar het andere varend verre kusten opzochten. Poseidon, een ruwe lcwant, moest zich hier wel zeer op zijn gemak voelen. De muren rond de tempel doen denken aan een Akropolis, welke elke stad bezat die zich respecteerde, maar een stadje ïs hier niet te bekennen. Wel bloe men, in grote verscheidenheid van kleur, tegen de rotswanden en tus sen de stenen. En de weldadige rust. En de zon. Die zon. die ons deze middag al verleid had bij het bungalow-hotel waar wij de lunch gebruikten ergens in de luxe baden-streek kort bij Athene in zee te zwem men, tot verbazing van de toezien de Grieken, die zich niet kunnen indenken dat die gekke Hollanders zo vroeg in het seizoen het water in duiken. Het was dan ook wel koud. Maar de temperatuur boven water ver goedde alles. Die zon! Een collega, die de verleiding niet kon weer staan en de hele middag op het strand bleef, zagen we tegen de avond terug met een lelijk ver brande huid, zodat hij prompt de bijnaam „knipperbol" kreeg (Advertentie) Stop de lente in de grond BesmerZaterdagmeal ONDER MEER BIJ BERNARD HAITINK Prijzen worden uitgereikt op „grand gala du disque" Zes van de zestien Edisons 1961, de vorig jaar ingestelde onderscheiding voor de beste artistieke prestatie op de grammofoonplaat, hebben reeds een bestemming gevonden. Zij zijn toegekend aan dirigent Bernard Hai- tink niet het Concertgebouworkest, de pianist Robert Casadesus, de zange ressen Joan Sutherland en Elisabeth Schwarzkopf, het Amadeusz-kwartet en voor een complete opname van „Tristan en Isolde." De beeldjes zullen tijdens een „grand gala du disque" oj> 29 september in het Concertgebouw in Amsterdam worden uitgereikt, waarschijnlijk door de minister van onderwijs, kun sten en wetenschappen, mr. J. M. L. Th. Cals. On deze klassieke gala-avond zal het Concertgebouworkest onder leiding van Bernard Haitink de „partita voor orkest" van Hans Henkemans ten ge hore brengen. Voorts zal Elisabeth Schwarzkopf twee grote Mozart- aria's zingen en tenslotte zal Robert Casadesus Van Beethovens vijfde pianoconcert vertolken. Gescheiden De „grand gala du disque" voor het populaire genre is dit jaar ge scheiden van de klassieke muziek. De Edisons in dit genre zullen wor den uitgereikt door Wim Sonne- Prinses Irene woont in Tilburg première bij Prinses Irene zal op zaterdag 23 sep tember in Tilburg de galapremière bijwonen van het toneelspel „De tien de man" van Paddy Chayefsky, te brengen door de toneelgroep „Ensem ble" onder regie van Carl Guttmann. In mei, tijdens een bezoek aan de nieuwe Stadsschouwburg in Tilburg, had prinses Irene reeds het verlangen uitgesproken een voorstelling in dit iderne theater te willen bijwonen. veld op zaterdag 30 september tijdens een feestavond in het Kur- haus in Scheveningen, waaraan onder meer zullen medewerken The Blue Diamonds, Rita Reys, Lys Assia, Peter Kreuder. Rika Zarai, Sven Asmussen, Charles Aznavour en Caterina Valente. Met deze twee avonden wordt de „maand van de grammofoonplaat" ingeluid, die geheel oktober zal duren. De kopers in de platenmaand zullen tegen een gereduceerde prijs een zwarte schijf kuunen aanschaffen, waarop Wim Kan en Toon Hermans, elk op hun wijze, hun visie op de grammofoon en -plaat geien. Dit is e eerste en waarschijnlijk ook de laatste maal, dat deze artiesten op één plaat gevangen zijn, want zij zi jn door exclusieve contracten gebonden aan verschillende maatschappijen. Voor deze speciale opname werd echter een uitzondering gemaakt. Prof. Diepenhorst droeg rectoraat V.U. over Tijdens een openbare zitting van de senaat der Vrije Universiteit in het Woestduiiicentrum te Amsterdam heeft dc aftredende rector magnifi cus prof. mr. I. A. Diepenhorst, het rectoraat overgedragen aan prof. dr. H. Smitskamp. In zijn rede vroeg prof. Diepenhorst bijzondere aandacht voor de ontwik keling van wetenschap en universi teit. Het academisch bedrijf was, vol gens prof. Diepenhorst, getrokken in de economische verdediging van land of landenblok. Vele studenten werden totaal verzakelijkt. Hij waarschuwde met klem tegen de ontaarding dei- universiteit in een verzameling van vakopleidingen en vergroeiing van professoren tot bedrijfschefs. Spre kende over de toekomstige structuur der universiteit betreurde prof. Die penhorst het dat het protestantse be drijfsleven njet in die mate steun ver schaft als mocht worden gehoopt.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 5