Twee leraren: Gerrit zónder en
Arie mét de volmachten...
Overleg met Tsjombe
over wapenstilstand
geeft natuurlijke rust
Daarom komen Gerrit en Arie
elkaar nog al eens tegen op
de baan. Arie beweegt zich
daar, gewapend met volmachten
van de Koninklijke Nederlandse
Wielren Unie. Gerrit beweegt zich
daar zonder volmachten, alleen
gerechtigd met zijn capaciteiten
van weleer en zijn opvoedkundige
hoedanigheden van thans. Gerrit
is nog altijd een man, tot wie vele
jonge coureurs zich wenden
niet slechts coureurs van de weg,
ook renners van de baan.
Wie de. reglementaire weg' wil
bewandelen, komt - als hij
van de baan is by Arie
terecht. Wie zich vrij en onafhan
kelijk voelt, zoals Gerrit Schulte
zich altijd heeft gevoeld die
richt zijn schreden naar Den
Bosch. Zo deed Henk Nydam.
Was dat juist van Henk Nydam?
Had hij niet als achtervolger
bij Arie moeten wezen? Of kende
Nijdam het verschil in de lessen,
die beide leraren plegen te geven
Gerrit gaat er van uit, dat een
achtervolger getraind moet
worden op de weg en op niets
dan de weg. Arie heeft nooit
iets mol de weg te maken ge
had. Hij kent de weg niet en
hij wil die niet kennen. Hij
zweert bij. de baan en hij oor
deelt dat al wie als pistier wil
slagen, zich zal moeten be
kwamen op de piste. Wat nu is
de beste methode? Of is een
en ander een kwestie van
smaak
Gerrit en Arie stonden als ha-
vikken te loeren, langs de
Oerlikonbaan in ZQrich. toen
Henk Nijdam het de finale van
het wereldkampioenschap kreeg
MAANDAG 18 SEPTEMEER 1961
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
i
T aat ik na over de sup-
porter gemijmerd te heb
ben de sportman zelve nog
even bewaren. Want tussen
de toegewijde, verknochte,
meelevende toeschouwer en
de actieveling in het veld, be
vindt zich de leraar, de
sportonderwijzer, de instruc
teur. Hij heeft vele namen
gekregen. Men is hem trainer
gaan noemen met een
slecht Nederlands woord.
Men noemt hem oefenmees-
ter, met een uitstekend Ne
derlands woord.
ij Met Pierre Huyskens
ij door de sport
wwvwwwyvwwww
Oefenmeesters beslaan niet
slechts in het voetbal. Zij be
staan ook in de wielrennerij
een sport, die in de interesse
sfeer van het gros der vader
landse sportenthousiasten met
een briljante tweede plaats
aan de haal gaat. Zij timme
ren misschien niet 'zo aan de
weg. als de docerende ooms
der voetballerij of de onderwij
zende tantes der zwemmerij.
Maar zij zijn er waarachtig
wel.
Russisch protest
„Politieke leiders
uit de koers"
De Sowjet-XJnie heeft zondag in ge
lijkluidende nota's aan de V.S., Enge
land en Frankrijk geprotesteerd tegen
de schending van het Oostduitse
luchtruim door twee Westduitse
straaljagers op donderdag j.l. In de
nota's wordt gewaarschuwd, dat in
geval van herhaling militaire toestel
len, die geen gehoor willen geven aan
een bevel tot landing, met alle mid
delen, waaronder raketten, zullen
worden neergeschoten.
De Sowjet-regering spreekt van een
„voorbereide provocatie om de toe
stand in de wereld tot het uiterste te
forceren en elke mogelijkheid tot een
akkoord tussen de belanghebbende
staten over rijpe internationale vraag
stukken in de kiem te smoren".
Niet de twee piloten, maar hoogge
plaatste militaire en politieke leiders
van West-Duitsland en zijn bondge
noten waren „uit de koers geraakt".
Dat de twee straaljagers tengevolge
van „technische moeilijkheden" in
West-Berlijn zouden zijn terechtge
komen, weigert de Sowjet-regering
te aanvaarden.
Advertentie
leen trainen, als zij op houten pis
tes moeten vechten. Hout stuurt
zwaar. Een wereldkampioenschap
op hout, had dus ook op hout
moeten worden voorbereid. Een
regenbooggevecht op cement
wordt geprepareerd op gewone
straatweg. Dat zegt Gerrit. Voor
hem was Oerlikon gewoon straat.
Geen mens die de Bosschenaar
van die methode kan afbrengen.
Ook Arie van Vliet niet, dié bij de
piste zweert en van mening is,
dat het verfijnde achtervolgings-
werlc niet „op de keien" geoefend
moet worden. Toen ik Arie sprak,
zei hij: „Als Nijdam op de baan
was getraind, had Jaap Oudkerk
hem geklopt. Dat staat vast". In
Arie's ondertoon klinkt wat mis
prijzen over die weg-en-straat-
opvatting van Gerrit. Arie is nóg
pistier. En zou het alleen het ver
schil in opvatting zijn, dat de
twee leraren na het wereldkam
pioenschap van elkaar verwijderd
heeft
Wij zijn een beetje uit elkaar
nu, Gerrit en Arie. „Wat
moet Gerrit op de baan? Wil
hij mijn baantje als oefenmeester
van de K.N.W.U.? Laat ie dan
solliciteren of zeggen: hier ben ik.
Gerrit kan me wat". Boos dus
was Arie. En hij ontkende perti
nent, dat Schulte al jaren met
Nijdam in de weer is. „Hij kent
hem sinds het vorig jaar, toen
Henk tweede werd in het wereld
kampioenschap. Kunst, om dan
een renner te leren kennen. Hij
pikte hem gauw binnen, voor zijn
stal".
En Gerrit? Die zegl: „Arie is
mijn boezemvriend. Ik heb tegen
Henk en Jaap gezegd: jongens
knok voor je kans. Knok je ka-
j)ot". En nogmaals bevestigt Ger
rit, dat hy Henk Nijdam al jaren
onder zyu hoede heeft. „Henk is
geen wereldwonder. Hij is ge
woon een oergezonde, sterke ke
rel. Zo'n knaap kan mits hij
goed getraind wordt wereld
kampioen worden, ook zonder
dokter, als je begrijpt wat ik be
doel".
Zo spraken zij, de twee leraren.
Ik snoof iets van rivaliteit, on
enigheid misschien. Is dat on
gezond? Moeten de professoren
der Nederlandse wielrennerij
elkaar in volmaakte harmonie en
overeenstemming' leren verdragen
en begrijpen? Moet Gerrit weg
blijven uit het straatje van Arie
en moet Arie donderen als Wodan
tegen allen die in zijn straatje ko
men? Och, de liefde voor het vak
is beiden aangeboren. Het is
voorts niet de eerste keer ge
weest, dat uit een botsing van
meningen een schitterend succes
te voorschijn vonkte. Laat ze
maar. Zo gaat het goed. Gerrit en
Arie komen heus weer brj elkaar
over de vloer. Met de kreet:
„Ouwe jongens, goeje soep". Be
grijpt men nu, hoe belangrijk
leraren zijn? Ze staan vlak achter
de supporter. En pas achter de
leraar staat de leerling de
sportman zelf, de wereldkam
pioen.
Enkele maanden geleden is op een terrein in Valcke-
slot te Goes een aanvang gemaakt met de bouw van
bet Protestants Christelijk Streekziekenhuis, dat na
voltooiing een capaciteit zal hebben van 175 bedden.
Het graafwerk, het heien en het betonstorten is
reeds grotendeels geschied. De bouw van dit mil
joenenproject zal circa drie jaar duren. Op de foto:
het in aanbouw zijnde ziekenhuis.
(Foto K.L.M. Aerocarto N-V.)
Ja, 's avonds heerlijk slapen gaan op een
keurbapokmatras, dat is rust, dat is
ontspannen slaapgenoegen, De keurka»
pokmatras, koesterend warm in de
-winter, droog en dus anti-reumatiek. Een
fi fl r pluspunt in ons vochtig klimaat. Gezond,-
«1 keiiV goed slapen voor al uw lievelingen, massage
ps, j j t§>| voor oudere èn voor jonge ruggetjes. Een.
kapOk jtè» bed, dat hard en toch zacht is, vlinderlicht
ÉS i dus makkelijk hanteerbaar. Dat is de keur-
I'aSr&x kapokmatras, met de onderscheidende
'■zK gaf -*M keurlabel. Waarde voor uw geld. Een mo-
derne, een heerlijkrustgevende slaapma'.ras.
Deze label, waarborg voor de keurkanokmatras
GENDARMERIE GEEFT ZICH OVER
Straaljagers onderweg
naar de strijd
De secretaris-generaal van de
Verenigde Naties, Dag Ham-
marskjöld, heeft zondag in het
Noord-Rhodesische plaatsje
Ndola met president Tsjombe
besprekingen gevoerd over een
wapenstilstand in Katanga.
Tsjombe, die was vergezeld van
zijn ministers van buitenlandse
zaken en van financiën, Kimba
en Kibwe, heeft ook gesproken
met vertegenwoordigers van de
regering van Noorcl-Rliodesië*
Op het vliegveld van Ndola verklaar
de Tsjombe dat hij „nooit zou in
stemmen met een ontmoeting met
de vertegenwoordiger van de Ver
enigde Naties in Katanga, de Ier dr.
O'Brien".
In Katanga wordt nog sporadisch
gevochten tussen troepen van de
Verenigde Naties en Katangaanse
gendarmes.
In Elisabethstad is het betrekkelijk
kalm. Het vliegtuig waarmee de op
perbevelhebber van de V.N.-troepen
in Kongo, generaal Sean Mekeown,
zaterdagavond in de Katangaanse
hoofdstad aankwam, werd zondag
bij het vertrek door het vuur van
luchtafweergeschut beschadigd. Het
kon echter de reis vervolgen.
De gevechten bij Jadotstad zijn
gestaakt, nadat de Katangaanse
gendarmes weigerden de bevelen
van hun Europese officieren lan
ger op te volgen en zich met de
Ierse militairen vau liet V.N.-gar-
nizoen verbroederden.
Bombardement
De basis Kamina werd zondag op
nieuw uit de lucht beschoten en ligt
nog onder mortiervuur. Een straal
jager van de Katangaanse luchtmacht
heeft zondag tevens bommen gewor
pen op het vliegveld van Elisabeth
stad. Er vielen geen slachtoffers.
Een woordvoerder van de Verenigde
Naties heeft overigens meegedeeld
dat drie Ethiopische straaljagers
op weg zijn naar Elisabethstad om
een einde te maken aan het optre
den van de Katangaanse luchtmacht.
Koningin Juliana ontving
leden NieuwGuinearaad
H.M. de Koningin heeft zaterdag
morgen de in ons land vertoevende,
uit tien leden bestaande delegatie
van de Nieuw-Guinearaad op paleis
Socstdïjk ontvangen.
Van elf uur tot kwart voor twaalf
beeft de vorstin in de tuin achter het
paleis zich met haar gasten onder
houden.
Dr. Soebandrio
voor overleg
naar Moskou
De Indonesische minister van buiten
landse zaken, dr. Soebandrio, is per
vliegtuig uit New York naar Kopen
hagen vertrokken op zijn reis naar
Moskou. Vandaag zal hij een onder
houd met Kroesjtsjew hebben.
President Soekarno, die in de V.S.
vertoeft na aan president Kennedy
een boodschap te hebben overhan
digd van de kortelings gehouden
conferentie van niet-gebonden lan
den in Belgrado, deelde mee dat hij
dr. Soebandrio als zijn persoonlijke
afgezant naar Moskou zond om met
de Sowjet-premier „het gemeen
schappelijke belang van de vrede"
te.bespreken.
ARIE
met
De belangrijksten hunner heten
Gerrit Schulte en Arie van Vliet.
Zij waren ooit matadoren op de
fiets, thans zijn zij lieden in bonus
en nog altijd heftig' bewogen om
het lot der fietserij op weg en
baan. Arie is van de baan. Gerrit
van de weg. Maai- al is Arie al
léén van de baan, Gerrit is niet
alleen van de weg. De achtervol
ging zit de Bosschenaar nog al
tijd in het bloed. En achtervolgen
doet men elkaar -per rijwiel
op de baan.
op te nemen tegen Jaap Oudkerk.
Twee Nederlanders in de eind
strijd der achtervolging: het was
een triomf zonder meer. De drie
kleur mocht al bij voorbaat in de
mast. Wie in de wielrennerij wa
ren ingewijd, konden zich verheu
gen op deze scherpe ontmoeting
van Nijdam, de harde „douwer",
en Oudkerk de stijlrijke flyer.
Men weet het: de „douwer" won
het van de „flyer". De harde,
droge atleet met een moreel als
van gepantserd ijzer, overtroefde
de veel wekere stijlrijder.
Eigenlyk liad Nijdam na die lekke
band „stuk" moeten zijn. Het ge
vecht werd „afgeschoten"
want in een finale om een wereld
titel op de baan zal zuivere man
kracht over de lauweren beslissen
en daarby zal materiële tegenslag
niet van belang mogen zijn. Wel,
het bandje onder Nijdam klapte.
Jaap Oudkerk richtte zich be
vrijd zuchtend op bij het schot.
Misschien dacht hij: „Nu is Henk
kapot. Dit overleeft hij niet meer.
Ik klop hem". Oudkerk wereld
kampioen, het zou voor de hand
hebben gelegen, zoals de fikse
deuk in Nijdams moreel voor de
hand lag. Die deuk echter was er
niet. De pantserplaat rond Henks
inborst was zo hard, dat liij niets
geleden had en opnieuw kon aan
zetten, na de reparatie.
Hij reed alsof hij voor het eerst
startte. En daarom klapte toen
Jaap Oudkerk in elkaar. Hij kon
niet geloven in dat plotse herstel.
Hij kon nog minder geloven, dat
Henk niks geleden liad. En wat
zag hij? Een tegenstander, die
nóg grimmiger van zich afbeet.
Arie van Vliet en Gerrit Schulte
langs de baan werden - door
het klapbandje gelijkelijk
koud en gelijkelijk wit van bin
nen. Uit gesprekken met hen heb
ik begrepen, dat Gerrit dacht:
„Nu zijn wij de klos. Wij leggen
het af. Wij gaan er aan". Dat
„wij" beduidde: Henk en Gerrit.
Arie werd bleek en kil, omdat hij
opeens een wereldtitel voor zijn
ogen zag. „Jaap grijpt 'm" flitste
het door hem heen. En hij viel zo
in de zenuwen, alsof hij zelf tegen
Jan Derksen de wereldtitel sprint
betwistte zoals toen in Ro-
court. Maar Jaap greep er naast.
En Henk Nydam kreeg de regen-
boogtrui. Dat was sneu voor Arie
met de volmachten en een over
winning voor Gerrit zonder vol
machten.
Wat dachten de twee leraren
van elkaar? Tja, wat denken
mensen in zo'n situatie van
elkaar? Men valt mekaar niet
om de hais. Men feliciteert
elkaar misschien wel, maar in
de handdruk zit niet die forse
kneep der oprechtheid. Sinds
het titelgevecht hebben beide
instructeurs vele nachten over
het geval kunnen slapen.
Toen ik deze week Gerrit
Schulte sprak, zei hij: „Ilc
kende Henk Nijdam al jaren.
Hij is de baan-man in mijn team.
Het hele jaar heb ik hem getraind
met de bedoeling hem wereld
kampioen te maken. Ik trainde
hem op de weg, nooit op de baan".
Schulte legde het waarom van die
opleidingsmethode uit. Zelf beeft
hij als weg-rijder kunnen vaststel
len, wat bij aan krachten verza
melen kon voor de achtervolging-
op de baan. Cement is hetzelfde
als „straatweg", meent Gerrit. Op
de baan laat je achtervolgers al-
