DE KERKEN Kerkelijke hulp voor gevluchte Angolezen PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer maatschappij MINDER ANALFABETEN, DUS MEER BIJBELS NODIG WASHINGTON KENT NU 00K DE „EUROPESE TERRASJES" HET JASON-MYSTERIE 18 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 16 SEPTEMBER 1961 en de BEROEP VAN WERELDRAAD Aantal artsen in Kongo veel te laag De wereldraad van kerken heeft een dringend beroep gedaan op de aangesloten kerken, hulp te bieden aan de vluchtelingen die uit Angola Kongo binnenstromen. Dage-- lijks neemt hun aantal, dat inmiddels tot 130.000 is ge stegen, met ongeveer 600 per sonen toe. Zij komen uitge put en uitgehongerd bij de grens aan, velen zijn bij de gevechten gewond. De hulpverleningsorganisatie van de protestantse kerken in Kongo, de „Congo Protestant Relief Agency", die tijdens de ernstige hongersnood in de provincie Ka- sai door uitdeling van medicij nen en levensmiddelen vele Baloe- ba's het leven heeft kunnen red- ren, biedt thans ook hulp aan de Angolese vluchtelingen. Het Rode Kruis, de rooms katho lieke organisatie „Caritas" en de protestantse organisatie C.P.RA. helpen elk een deel van de vluch telingen. De protestantse kerken hebben de zorg voor ongeveer 50.000 mensen. De Verenigde Na ties verschaffen voedsel, dekens en kleding. De kerken regelen de verdere opvang en trachten vesti gingsmogelijkheden te vinden, teneinde te voorkomen, dat de vluchtelingen zich naar Leopold- stad begeven waar momenteel reeds meer dan 75.000 werklozen zijn. Echter ook in andere delen van Kongo blijft liulp nodig. Van de Baloeba's in de provincie Kasai schattingen lopen uiteen van 350.000 tot 500.000 vluchtelingen kunnen velen nu in hun eigen levensonderhoud voorzien. Hun aantal neemt nog steeds toe en juist voor de nieuw aangekome- nen is bijstand dringend noodza kelijk. Men is bezig met een huis- vestigingsprogramnia, terwijl ook vijf noodscholen voor lager onder wijs zullen worden gebouwd. Ge poogd wordt, de Baloeba's die de laatste weken bij duizenden het gebied van Loesambo hebben ver laten, na door de Loeloea's uit Loeloeaburg te zijn verdreven, op te vangen in een kolonie te Boe-' kambi, halverwege Bakwanga. Geld Daar de Verenigde Naties medi cijnen en andere voorraden slechts naar bepaalde vaste pun ten vliegen, wordt ook geld ge vraagd om medicijnen per vlieg tuig naar andere afgelegen nood- gebieden te kunnen brengen. Wanneer men weet, dat de ver voerskosten ongeveer 60 cent per kg bedragen, is duidelijk welke bedragen hiermede zijn gemoeid. Nog steeds zijn de kerken bezigt doctoren te zoeken die bereid zijn in Kongo te gaan werken. Van de 100 artsen die nodig zijn. zijn er momenteel 20 gevonden. Vóór de onafhankelijkheid van Kongo wa ren er 750 doctoren, dat wil zeg gen één arts op elke 20.000 inwo ners. In heel Kongo zijn thans slechts 250 artsen werkzaam. On der hen zijn nu ook de eerste 2 Kongolezen. Zij behaalden in juli jongstleden hun graad. Naar schatting zal het echter ten min ste nog 25 jaren duren voor Kon go over voldoende afgestudeerde Kongolese artsen kan beschikken. De stichting oecumenische hulp aan kerk en vluchtelingen te Utrecht, in Nederland het coördi nerend orgaan voor interkerke lijke hulpverlening van negen kerkgenootschappen, heeft van de aanwezige middelen een combi bus kunnen aankopen, die bij het transport van voedsel voor de An golese vluchtelingen gebruikt zal worden. Een bijdrage van 10.000 werd reeds ontvangen van de ge reformeerde kerken. Op giro 5261 van de stichting oecumenische hulp aan kerken en vluchtelin gen te Utrecht voor Kongo bin nenkomende giften, zullen zowel voor de Angolese als voor de Kongolese vluchtelingen worden gebruikt. In juni 1961 zal het Nederlands Bijbelgenootschap 150 jaar be staan. De jubileumactie moet nog worden begonnen. Men wil een sobere centrale viering organise ren, gepaard gaande met regio nale manifestaties. Gestreefd wordt naar een aantal van 225.000 contribuanten, aldus is meege deeld op een Bijbeldag van het N.B.G. in Arnhem. Het N.B.G. hoopt nog meer proe ven te kunnen brengen van ver talingen van moeilijke bijbelge deelten in eenvoudig Nederlands. Overwogen wordt een tekstuitga ve van bijbelse verhalen in de Engelse en Franse taal, om in heemse vertalers de gelegenheid te bieden zich met bijbelvertaling bezig te houden, zolang zij geen voldoende kennis van het He breeuws en Grieks hebben. Op verzoek van de United Bible Societies zal waarschijnlijk een handboek over de arbeid der bij belgenootschappen worden samen- Opgemerkt wordt, dat de ver spreiding van de bijbel en bijbel gedeelten sterk ten achter blijft bij liet grote aantal jongeren dat leert lezen. De heropende mogelijkheid van bijbelimport in Indonesië heeft veel aandacht gevraagd. Het ging hier om bijbeldruk voor ruim 1 miljoen gulden. Men heeft het produktieschema dit jaar aanzienlijk moeten uit breiden. Hiervoor heeft men een beroep moeten doen op andere bijbelgenootschappen. Door toedoen van ds. N. E. van den Bent is in Hollandia op Nieuw-Gulnea een boekencentrum opgericht. Op Bialc is thans een versprei dingscentrum. Vooral in de kam pongs en op scholen is op Nieuvv- Guinea nog een grote behoefte aan bijbels. Bisschop Scharf in ballingschap De voorzitter van de raad van de Evangelische Kerk in Duitsland, bisschop Kurt Scharf, die in Oost- Berlijn woont heeft, na een bezoek aan West-Berlijn, geen toestem ming meer gekregen van de Oost- duitse autoriteiten om naar zijn woonplaats terug te keren. Scharf had met andere vooraanstaande functionarissen van de kerk ver nieuwing van de doorlaatpas naar West-Berlijn aangevraagd. Op 31 augustus heeft het presi- diaat van de volkspolitie de pas sen verleend; voor Scharf werd evenwel een aantekening gemaakt dat de pas slechts drie maanden geldig was en dat eind november opnieuw bezien zou worden of dan weer toestemming zou worden ge geven naar West-Berlijn te gaan. Voorzitter Scharf heeft zich daar op zonder dat hem enige moeilijk heden in de weg werden gelegd naar West-Berlijn hegeven. Toen hij, na zijn werk daar gedaan te hebben- zich weer naar hetzelfe controlepunt begaf, werden zijn persoonsbewijs en zijn doorlaat- bewijs „voor een onderzoek" afge nomen. Na ongeveer een half uur werd hem meegedeeld dat de heide documenten waren ingehouden KERKNIEUWS Prof. dr. W. H. Beekenkamp gehuldigd met jubileum In verband met zijn 25-jarig jubileum als predikant is prof. dr. W. H. Bee kenkamp, hervormd predikant in Delft en vroeger in Middelburg, op bijzonder hartelijke wijze gehuldigd. Als tastbaar bewijs voor de dank baarheid voor al het werk dat prof. dr. Beekenkamp in de afgelopen 25 jaar heeft verricht, werd hem een spaarbankboekje met een aanzienlijk bedrag overhandigd, voor het maken van een reis naar Israël. Dit ge schenk, waaraan ook leden van de hervormde gemeenten van Middel burg cn Heinoord hadden meege werkt, ging vergezeld van een album met de namen van de schenkers. BUREAUCRATIE OVERWONNEN Maar geen alcohol in de open lucht De Inwoners van Washington heb ben eindelijk het Europese voor beeld kunnen volgen en kunnen wan neer het mooi weer is hun drankjes drinken op terrasjes. Het gebruik van alcohol in de open lucht is en blijft echter verboden. Plaatselijk res tauranteigenaar Harry Zimmermanu heeft drie jaar tegen bureaucratische (Advertentie.) HOOG EN LAAG WATER 17 september uur meter uur meter uur meter uur meter nap nap nap nap Vlissingen 6.09 1.77 18.32 1.73 0.18 1.75 12.32 1.56 Terneuzen 6.37 1.94 18.57 1.91 0.40 1.91 12.54 1.72 Hansweert 7.04 2.12 19.23 2.03 1.12 2.05 13.25 1.86 Zierikzee 7.39 1.29 19.50 1.30 0.55 1.38 13.09 1.26 Wemeldinge 8.02 1.55 20.14 1.55 1.19 1.60 13.32 1.45 18 september Vlissingen 7.03 1.54 19.39 1.55 1.00 1.55 13.27 1.45 Terneuzen 7.31 1.72 20.04 1.73 1.21 1.72 13.49 1.62 Hansweert 7.53 1.88 20.22 1.86 1.52 1.85 14.15 1.75 Zierikzee 8.24 1.15 20.51 1.22 1.36 1.28 13.59 1.23 Wemeldinge 8.48 1.38 21.10 1.44 2.01 1.46 14.22 1.40 1894. Zilvervos, die blij was weer vaste grond onder de voeten te hebben na die af grijselijke reis in de buik van het monster, keek nu met verbazing toe hoe de bleekgezichten afscheid na men van hun metalen vo gel. Toen richtte de geelha- rige grote man zich tot hem en greep hem bij de schouder. Zilvervos keek in de heldere blauwe ogen van de vriend, die hij nog slechts zo kort geleden had gevonden en hij begreep, dat nu het ogenblik was aangebroken, waarop ook hij afscheid moest nemen. Een vreemd gevoel van weemoed greep hem aan, toen het bleek- gezicht zijn hand greep en die langdurig schud de. Ook de man-met-de-vele-vlekken-in-het-gc- zicht deed dit en het meisje drukte een vluch tige kus op zijn wang, ten teken van dank voor zijn hulp bij de ontsnapping uit het dorp der Mohicancn. In het heldere maanlicht zag niemand de donkere bios die Zilvervos opeens naar hot hoofd steeg en zijn onbewogen ge laatstrekken verborgen de zonderlinge emo ties die elkaar in zijn binnenste verdrongen. Hij zag hoe het grote bleekgezicht enige ogen blikken naar een bepaalde plek tussen de bo men aan de rand van de open ruimte zocht en daarna zijn twee metgezellen wenkte. De man-met-de-vele-vlekken-in-het-gezicht en het meisje gingen ieder aan een kant van hem staan. Een laatste groet... en toen zag de In diaan voor zijn stomverbaasde ogen plotseling de drie gestalten vervagen én als in een nevel oplossen tot niets.... bezwaren moeten vechten, voordat hij eindelijk vergunning kreeg zijn klan ten „op straat" te laten plaatsne- nemen. De stedelijke overheid had vele be zwaren tegen dit systeem. zij zeiden te vrezen dat insecten in de op de terassen geserveerde spijs en drank terecht zouden komen. zij waarschuwden dat de restau ranteigenaars wel eens moeilijkheden zouden kunnen ondervinden van da mes van lichte zeden, omdat ieder een nu eenmaal het recht heeft om van de openbare weg gebruik te ma ken. als een ander bezwaar voerden zij aan dat de terassen voor de ge haaste voetgangers lastige obstakels zouden zijn. ten slotte meenden zij dat duiven, en spreeuwen door het voedsel zou den worden aangetrokken, waardoor gasten, voedsel en omgeving zouden worden bevuild. De bureaucratische bezwaren wer den ten slotte uit de weg geruimd door Walter Tobriner, die eerder dit jaar door president Kennedy benoemd was tot voorzitter van de stedelijke raad van gevolmach tigden, een functie die is te ver gelijken met. die van burgemees ter. Toen hij zich schrap zette, bezweken de autoriteiten en ga ven Zimmermann eindelijk toe stemming waarvoor hij zo lang zijn best had gedaan. Er waren echter enkele beperkende bepalingen aan de vergunning ver bonden. mechanische muziek is niet toe gestaan; mits een en ander geen klachten oplevert mag er door een maximaal drie man sterke groep muziek worden gemaakt met snaar instrumenten of accordeons. op de „openbare weg" mag geen alcohol worden gereserveerd. Deze laatste regel verbaasde nie mand. Het stadsbestuur heeft aan de beperknigen op het gebruik van ster ke drank altijd strak de hand gehou den. In de bepalingen is zelfs precies neergeschreven hoe de mens in Was hington zijn dorst moet lessen. Bier mag worden gedronken aan dn bar, doch zodra men zijn keel nil „snieren" met iets sterkers is men verplicht aan een tafeltje plaats te nemen. Het gebruik van alcohol in de open lucht, ten slotte, is totaal verboden, met als enige uitzondering het nut tigen van sterke drank op eigen bo dem. Benoeming drs. Gijzeis officieel bekendgemaakt In de Staatscourant van donderdag is mededeling gedaan van een ko ninklijk besluit van 8 september, waarbij drs. F. J. W. Gijzeis met in gang van 14 september is benoemd tot staatssecretaris van economische zaken. FEUILLETON I Door JOHN NEWTON CHANCE 10 Shirley dacht even na. Alles bloei' rus tig in huis. Toen vroeg ze, zo kalm als haar mogelijk was „Zou het gauw kunnen, dacht u „Zeker," zei Vicky. „Ik zal het ontbijt voor u halen." Meteen nam ze het blad op en ver liet de kamer. Shirley meende een slu we glimlach om haar lippen te zien toen ze achterom naar de deur reikte. Daarop was ze verdwenen en Shirley weer alleen. O 't was heel aannemelijk dat Norway plotseling veel om handen had. Hij was immers de eigenaar van het landgoed, waaraan hij jarenlang niets had gedaan en dus zat hij nu misschien tot over de oren in hel werk. Tenzij... tenzij die vrouw hem opzet telijk van zijn verloofde afhield. Dat kon zij opperbest, meende Shir ley. Die Darracott verstond de kunst om John in haar netten te verstrikken en ze zou cat ongetwijfeld heel amu sant vinden. Die vrouw had, toen ze de deur achter zich sloot, bijna gelachen. Ronduit ge lachen. omdat ze wist, dat Shirley, die arme, kleine domme Shirley, niets voor John Norway betekende. Och ja. ze waren verloofd geweest, ze hadden samen zullen trouwen, alles had ze heel natuurlijk cn eenvoudig gele ken... tot hun aankomst op Girt Com be. Toen was eensklaps alles veran derd. De nacht had een boze droom geschenen, maar vanmorgen duurde de nachtmerrie nog voort. Zeker, Norway zou, eenmaal hier, werk genoeg kunnen hebben, maar.., moest dat nu juist gebeuren, de eerste morgen dat zij... Hete, brandende tranen welden in haar ogen, tranen kokend van verdriet en woede. Langzaam deed ze haar mantel af en gooide die op een stoel. Ze begon zich uit te kleden. In een soort muurkast vond ze een waskom en een kan met ijskoud water. Er was niets anders om zich mee te wassen of in elk geval had ze geen zin, meer te vragen. Een zonderling drukkend gevoel - bij na als van een gevangene - dat Shir ley urenlang had bezwaard - ver dween totaal toen ze het deurtje in de grote poort doorging, Gedge opende het gedienstig, tikte aan zijn pet en sloot het achter haar. In de schaduwrijke laan aan dc ande re zijde van de poort bleef zc even staan en keek achterom. Ze herinner de zich soortgelijke gewaarwordingen uit haar schooljaren, op halve vrije dagen, als de gedwongen sfeer daar binnen met één slag bij de voordeur- week. Ze haalde diep adem cn liep naar dc stenen boogbrug, die ze de vorige avond was overgereden. Op dc brug hield ze even stil om het heldere wa ter over dc groene rotsen tc zien brui sen en borrelen. Langs dc oevers staande wilgen hingen bijna in de stroom. Na enkele ogenblikken het vrolijke schouwspel te hebben gade geslagen, draaide Shirley zich om en vervolgde haar wandeling. Tegenover de brug stond een stenen gebouw, donker van binnen maar met achterin de rode vuurgloed van een smidse. Een grote, forse man, in vuile hemdsmouwen, keek naar uit het duister aan. Hij bewoog zich niet en wendde evenmin de blik af, toen Shir ley hem zag. maar bleef in haar rich ting staren. Haar vriendelijke ..goede morgen" beantwoordde hij slechts door nauw merkbaar met het hoofd te knikken. Dit was dus de smid. dacht Shirley haar Lied versnellend. Dit was dc man, die de machine voor het elektri sche licht op Girt Combe zou komen repareren. Nu, ze hoopte maar dat hij doof was. Geleidelijk begon ze weer langzamer te lopen. In het diepliggende dal stond een vijf tal stenen hyisjes, her en der ver- i spreid, sommige half verborgen onder j overhangende bomen en weelderige I heggen ook was er een kleine her berg. annex dorpswinkel. Allemaal heel bescheiden en nietig. Door de open deuren of vensters zag ze hoof den die haar belangstellend maar zon- I der veel uitdrukking aanstaarden. Het leek wel of ze slecnts zo'n beetje ke ken en zich afvroegen wat ze toch wel deed. Shirley kreeg de indruk, dat men haar wel gadesloeg, doch alles behalve op haar gesteld was. 't Groepje huizen was echter zo klein, dat ze het achter de rug had voor ze 't wist en zo kalm over een weiland bij de rivier wandelde alsof er nooit een Combe was geweest. Verrast keek ze om zich heen. Eerst zag ze het grijze stenen gebouw nog boven een verre groep bomen uitrijzen, maar toen ze zich even later nog eens omwendde, was het er reeds achter erchvenen. De zon scheen helder cn toverde aller lei kleuren in het ondiepe schuimende riviertje, dat zich haastig voortspoed de. terwijl in de steeds wisselende regenboogtinten forellen boven 't wa ter uit naar vliegen hapten. Hel aanhoudende, zacht ruisende ge- kabbel werkte kalmerend op Shirley die langzamerhand tot rust kwam. Hoog boven haar hoofd cirkelde een buizerd, scherp over de beboste heu vels naar prooi speurend. Aan het eind van de weide stond een hek. Shirley vervolgde haar weg langs een smal, kronkelend paadje, dat zo ongeveer evenwijdig liep met de ri vier, maar telkens er van afweek ach ter hoog opschietend onkruid of kleine boompjes. Plotseling ging het steil op waarts en eensklaps zag ze het water als een smal zilveren lint wel vijftig vodt beneden zich tussen bijna steile wallen van bemoste rotsen, struikge was en varens. Aan haar andere zijde rees een nog steilere wand wel hon derd voet omhoog, zo zwaar bebost, dat het bladergewelf de zon.ieschijn onderschepte, cn met zo dreigend overhangende rotsen, dat Shirley een ogenblik angstig naar boven staarde. Toch ging zé moedig voort, gerustge steld door het vreedzame gedruis van de kleine stroom, die ze nu en dan tus sen de bomen onderaan de helling in al zijn pracht Icon waarnemen. Het pad, nu uit zwarte, rotsachtige grond bestaande, werd steeds moeilijker be gaanbaar. Opeens beschreef het een scherpe bocht rondom een acht voet hoge steenmassa en bleef Shirley staan aan de rand van een 'steil om laag vallende helling, uitlopend in een lange smalle, donkere poel. welke met sinistere kalmte het donderend ge weld van een briesende, schuimende waterval opving en smoorde. Bevangen door de wat lugubere diep te, staarde ze. de adem inhoudend, naar beneden. Voor iemand met hoog tevrees was 't hier een gevaarlijk punt. Eén enkele duizeling en de poel zou hem voor altijd verzwelgen, want overal rezen onbeklimbare steile rots wanden omhoog, die elke kans op red ding onherroepelijk verijdelden. Voor het eerst sinds haar komst in deze streek dacht Shirley aan de dood. Ondanks al haar onrust, haar wan hoop en plotselinge angst was de som bere mogelijkheid dat ze hier ontijdig haar leven zou moeten eindigen, nog nooit bij haar opgerezen. Stel eens, dacht ze, dat je van plan waart iemand te vermoorden, niet waar niemand je zag en het water alle sporen uitwiste Ze keerde zich van het huiveringwek kende schouwspel af en ging vrij snel verder, maar gleed tweemaal uit, ver zwikte op de gladde rotsbodem haar enkel en hield zich nog juist in even wicht. Ademloos bleef ze staan en zag dat het oad zich voor haar uit om een rots slingerde, maar dan, nadat het een poosje onzichtbaar was geweest, weer tussen varens en met mos be groeide rotsen te voorschijn kwam, nog steeds duizelingwekkend hoog boven de onheilspellende afgrond. Met de rug tegen een rotsblok geleund, wierp ze een angstige blik op de reeds afgelegde weg. De terugtocht zou lang en allesbehal ve gemakkelijk zijn en niet zonder ge vaar tot ze over het brokkelige slin gernaadje, met in de diepte liet steeds dreigende water, de steenmassa aan 't begin van dit lugubere oord weer had bereikt. Een zonnestraal, die eens klaps door het hoge bladerdak schoot, en als 't ware in de afgrond verdween, maakte haar duizelig, zodat ze een ogenblik dc ogen moest sluiten... (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 10