DE KERKEN
Kerkelijke hulp voor
gevluchte Angolezen
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
maatschappij
MINDER ANALFABETEN, DUS
MEER BIJBELS NODIG
WASHINGTON KENT NU 00K
DE „EUROPESE TERRASJES"
HET JASON-MYSTERIE
18
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 16 SEPTEMBER 1961
en de
BEROEP VAN WERELDRAAD
Aantal artsen in
Kongo veel te laag
De wereldraad van kerken
heeft een dringend beroep
gedaan op de aangesloten
kerken, hulp te bieden aan de
vluchtelingen die uit Angola
Kongo binnenstromen. Dage--
lijks neemt hun aantal, dat
inmiddels tot 130.000 is ge
stegen, met ongeveer 600 per
sonen toe. Zij komen uitge
put en uitgehongerd bij de
grens aan, velen zijn bij de
gevechten gewond.
De hulpverleningsorganisatie van
de protestantse kerken in Kongo,
de „Congo Protestant Relief
Agency", die tijdens de ernstige
hongersnood in de provincie Ka-
sai door uitdeling van medicij
nen en levensmiddelen vele Baloe-
ba's het leven heeft kunnen red-
ren, biedt thans ook hulp aan de
Angolese vluchtelingen.
Het Rode Kruis, de rooms katho
lieke organisatie „Caritas" en de
protestantse organisatie C.P.RA.
helpen elk een deel van de vluch
telingen. De protestantse kerken
hebben de zorg voor ongeveer
50.000 mensen. De Verenigde Na
ties verschaffen voedsel, dekens
en kleding. De kerken regelen de
verdere opvang en trachten vesti
gingsmogelijkheden te vinden,
teneinde te voorkomen, dat de
vluchtelingen zich naar Leopold-
stad begeven waar momenteel
reeds meer dan 75.000 werklozen
zijn.
Echter ook in andere delen van
Kongo blijft liulp nodig. Van de
Baloeba's in de provincie Kasai
schattingen lopen uiteen van
350.000 tot 500.000 vluchtelingen
kunnen velen nu in hun eigen
levensonderhoud voorzien. Hun
aantal neemt nog steeds toe en
juist voor de nieuw aangekome-
nen is bijstand dringend noodza
kelijk. Men is bezig met een huis-
vestigingsprogramnia, terwijl ook
vijf noodscholen voor lager onder
wijs zullen worden gebouwd. Ge
poogd wordt, de Baloeba's die de
laatste weken bij duizenden het
gebied van Loesambo hebben ver
laten, na door de Loeloea's uit
Loeloeaburg te zijn verdreven, op
te vangen in een kolonie te Boe-'
kambi, halverwege Bakwanga.
Geld
Daar de Verenigde Naties medi
cijnen en andere voorraden
slechts naar bepaalde vaste pun
ten vliegen, wordt ook geld ge
vraagd om medicijnen per vlieg
tuig naar andere afgelegen nood-
gebieden te kunnen brengen.
Wanneer men weet, dat de ver
voerskosten ongeveer 60 cent per
kg bedragen, is duidelijk welke
bedragen hiermede zijn gemoeid.
Nog steeds zijn de kerken bezigt
doctoren te zoeken die bereid zijn
in Kongo te gaan werken. Van de
100 artsen die nodig zijn. zijn er
momenteel 20 gevonden. Vóór de
onafhankelijkheid van Kongo wa
ren er 750 doctoren, dat wil zeg
gen één arts op elke 20.000 inwo
ners. In heel Kongo zijn thans
slechts 250 artsen werkzaam. On
der hen zijn nu ook de eerste 2
Kongolezen. Zij behaalden in juli
jongstleden hun graad. Naar
schatting zal het echter ten min
ste nog 25 jaren duren voor Kon
go over voldoende afgestudeerde
Kongolese artsen kan beschikken.
De stichting oecumenische hulp
aan kerk en vluchtelingen te
Utrecht, in Nederland het coördi
nerend orgaan voor interkerke
lijke hulpverlening van negen
kerkgenootschappen, heeft van
de aanwezige middelen een combi
bus kunnen aankopen, die bij het
transport van voedsel voor de An
golese vluchtelingen gebruikt zal
worden. Een bijdrage van 10.000
werd reeds ontvangen van de ge
reformeerde kerken. Op giro 5261
van de stichting oecumenische
hulp aan kerken en vluchtelin
gen te Utrecht voor Kongo bin
nenkomende giften, zullen zowel
voor de Angolese als voor de
Kongolese vluchtelingen worden
gebruikt.
In juni 1961 zal het Nederlands
Bijbelgenootschap 150 jaar be
staan. De jubileumactie moet nog
worden begonnen. Men wil een
sobere centrale viering organise
ren, gepaard gaande met regio
nale manifestaties. Gestreefd
wordt naar een aantal van 225.000
contribuanten, aldus is meege
deeld op een Bijbeldag van het
N.B.G. in Arnhem.
Het N.B.G. hoopt nog meer proe
ven te kunnen brengen van ver
talingen van moeilijke bijbelge
deelten in eenvoudig Nederlands.
Overwogen wordt een tekstuitga
ve van bijbelse verhalen in de
Engelse en Franse taal, om in
heemse vertalers de gelegenheid
te bieden zich met bijbelvertaling
bezig te houden, zolang zij geen
voldoende kennis van het He
breeuws en Grieks hebben.
Op verzoek van de United Bible
Societies zal waarschijnlijk een
handboek over de arbeid der bij
belgenootschappen worden samen-
Opgemerkt wordt, dat de ver
spreiding van de bijbel en bijbel
gedeelten sterk ten achter blijft
bij liet grote aantal jongeren dat
leert lezen.
De heropende mogelijkheid van
bijbelimport in Indonesië heeft
veel aandacht gevraagd. Het ging
hier om bijbeldruk voor ruim 1
miljoen gulden.
Men heeft het produktieschema
dit jaar aanzienlijk moeten uit
breiden. Hiervoor heeft men een
beroep moeten doen op andere
bijbelgenootschappen.
Door toedoen van ds. N. E. van
den Bent is in Hollandia op
Nieuw-Gulnea een boekencentrum
opgericht.
Op Bialc is thans een versprei
dingscentrum. Vooral in de kam
pongs en op scholen is op Nieuvv-
Guinea nog een grote behoefte
aan bijbels.
Bisschop Scharf
in ballingschap
De voorzitter van de raad van de
Evangelische Kerk in Duitsland,
bisschop Kurt Scharf, die in Oost-
Berlijn woont heeft, na een bezoek
aan West-Berlijn, geen toestem
ming meer gekregen van de Oost-
duitse autoriteiten om naar zijn
woonplaats terug te keren. Scharf
had met andere vooraanstaande
functionarissen van de kerk ver
nieuwing van de doorlaatpas naar
West-Berlijn aangevraagd.
Op 31 augustus heeft het presi-
diaat van de volkspolitie de pas
sen verleend; voor Scharf werd
evenwel een aantekening gemaakt
dat de pas slechts drie maanden
geldig was en dat eind november
opnieuw bezien zou worden of dan
weer toestemming zou worden ge
geven naar West-Berlijn te gaan.
Voorzitter Scharf heeft zich daar
op zonder dat hem enige moeilijk
heden in de weg werden gelegd
naar West-Berlijn hegeven. Toen
hij, na zijn werk daar gedaan te
hebben- zich weer naar hetzelfe
controlepunt begaf, werden zijn
persoonsbewijs en zijn doorlaat-
bewijs „voor een onderzoek" afge
nomen. Na ongeveer een half uur
werd hem meegedeeld dat de heide
documenten waren ingehouden
KERKNIEUWS
Prof. dr. W. H.
Beekenkamp gehuldigd
met jubileum
In verband met zijn 25-jarig jubileum
als predikant is prof. dr. W. H. Bee
kenkamp, hervormd predikant in
Delft en vroeger in Middelburg, op
bijzonder hartelijke wijze gehuldigd.
Als tastbaar bewijs voor de dank
baarheid voor al het werk dat prof.
dr. Beekenkamp in de afgelopen 25
jaar heeft verricht, werd hem een
spaarbankboekje met een aanzienlijk
bedrag overhandigd, voor het maken
van een reis naar Israël. Dit ge
schenk, waaraan ook leden van de
hervormde gemeenten van Middel
burg cn Heinoord hadden meege
werkt, ging vergezeld van een album
met de namen van de schenkers.
BUREAUCRATIE OVERWONNEN
Maar geen alcohol in
de open lucht
De Inwoners van Washington heb
ben eindelijk het Europese voor
beeld kunnen volgen en kunnen wan
neer het mooi weer is hun drankjes
drinken op terrasjes. Het gebruik van
alcohol in de open lucht is en blijft
echter verboden. Plaatselijk res
tauranteigenaar Harry Zimmermanu
heeft drie jaar tegen bureaucratische
(Advertentie.)
HOOG EN LAAG WATER
17 september
uur
meter
uur
meter
uur
meter
uur meter
nap
nap
nap
nap
Vlissingen
6.09
1.77
18.32
1.73
0.18
1.75
12.32
1.56
Terneuzen
6.37
1.94
18.57
1.91
0.40
1.91
12.54
1.72
Hansweert
7.04
2.12
19.23
2.03
1.12
2.05
13.25
1.86
Zierikzee
7.39
1.29
19.50
1.30
0.55
1.38
13.09
1.26
Wemeldinge
8.02
1.55
20.14
1.55
1.19
1.60
13.32
1.45
18 september
Vlissingen
7.03
1.54
19.39
1.55
1.00
1.55
13.27
1.45
Terneuzen
7.31
1.72
20.04
1.73
1.21
1.72
13.49
1.62
Hansweert
7.53
1.88
20.22
1.86
1.52
1.85
14.15
1.75
Zierikzee
8.24
1.15
20.51
1.22
1.36
1.28
13.59
1.23
Wemeldinge
8.48
1.38
21.10
1.44
2.01
1.46
14.22
1.40
1894. Zilvervos, die blij was
weer vaste grond onder de
voeten te hebben na die af
grijselijke reis in de buik
van het monster, keek nu
met verbazing toe hoe de
bleekgezichten afscheid na
men van hun metalen vo
gel. Toen richtte de geelha-
rige grote man zich tot
hem en greep hem bij de
schouder. Zilvervos keek in
de heldere blauwe ogen van
de vriend, die hij nog
slechts zo kort geleden had
gevonden en hij begreep,
dat nu het ogenblik was
aangebroken, waarop ook
hij afscheid moest nemen. Een vreemd gevoel
van weemoed greep hem aan, toen het bleek-
gezicht zijn hand greep en die langdurig schud
de. Ook de man-met-de-vele-vlekken-in-het-gc-
zicht deed dit en het meisje drukte een vluch
tige kus op zijn wang, ten teken van dank
voor zijn hulp bij de ontsnapping uit het dorp
der Mohicancn. In het heldere maanlicht zag
niemand de donkere bios die Zilvervos opeens
naar hot hoofd steeg en zijn onbewogen ge
laatstrekken verborgen de zonderlinge emo
ties die elkaar in zijn binnenste verdrongen.
Hij zag hoe het grote bleekgezicht enige ogen
blikken naar een bepaalde plek tussen de bo
men aan de rand van de open ruimte zocht
en daarna zijn twee metgezellen wenkte. De
man-met-de-vele-vlekken-in-het-gezicht en het
meisje gingen ieder aan een kant van hem
staan. Een laatste groet... en toen zag de In
diaan voor zijn stomverbaasde ogen plotseling
de drie gestalten vervagen én als in een nevel
oplossen tot niets....
bezwaren moeten vechten, voordat hij
eindelijk vergunning kreeg zijn klan
ten „op straat" te laten plaatsne-
nemen.
De stedelijke overheid had vele be
zwaren tegen dit systeem.
zij zeiden te vrezen dat insecten
in de op de terassen geserveerde
spijs en drank terecht zouden komen.
zij waarschuwden dat de restau
ranteigenaars wel eens moeilijkheden
zouden kunnen ondervinden van da
mes van lichte zeden, omdat ieder
een nu eenmaal het recht heeft om
van de openbare weg gebruik te ma
ken.
als een ander bezwaar voerden zij
aan dat de terassen voor de ge
haaste voetgangers lastige obstakels
zouden zijn.
ten slotte meenden zij dat duiven,
en spreeuwen door het voedsel zou
den worden aangetrokken, waardoor
gasten, voedsel en omgeving zouden
worden bevuild.
De bureaucratische bezwaren wer
den ten slotte uit de weg geruimd
door Walter Tobriner, die eerder
dit jaar door president Kennedy
benoemd was tot voorzitter van
de stedelijke raad van gevolmach
tigden, een functie die is te ver
gelijken met. die van burgemees
ter. Toen hij zich schrap zette,
bezweken de autoriteiten en ga
ven Zimmermann eindelijk toe
stemming waarvoor hij zo lang
zijn best had gedaan.
Er waren echter enkele beperkende
bepalingen aan de vergunning ver
bonden.
mechanische muziek is niet toe
gestaan; mits een en ander geen
klachten oplevert mag er door een
maximaal drie man sterke groep
muziek worden gemaakt met snaar
instrumenten of accordeons.
op de „openbare weg" mag geen
alcohol worden gereserveerd.
Deze laatste regel verbaasde nie
mand. Het stadsbestuur heeft aan de
beperknigen op het gebruik van ster
ke drank altijd strak de hand gehou
den. In de bepalingen is zelfs precies
neergeschreven hoe de mens in Was
hington zijn dorst moet lessen.
Bier mag worden gedronken aan dn
bar, doch zodra men zijn keel nil
„snieren" met iets sterkers is men
verplicht aan een tafeltje plaats te
nemen.
Het gebruik van alcohol in de open
lucht, ten slotte, is totaal verboden,
met als enige uitzondering het nut
tigen van sterke drank op eigen bo
dem.
Benoeming drs. Gijzeis
officieel bekendgemaakt
In de Staatscourant van donderdag
is mededeling gedaan van een ko
ninklijk besluit van 8 september,
waarbij drs. F. J. W. Gijzeis met in
gang van 14 september is benoemd
tot staatssecretaris van economische
zaken.
FEUILLETON
I Door JOHN NEWTON CHANCE
10
Shirley dacht even na. Alles bloei' rus
tig in huis. Toen vroeg ze, zo kalm als
haar mogelijk was „Zou het gauw
kunnen, dacht u
„Zeker," zei Vicky. „Ik zal het ontbijt
voor u halen."
Meteen nam ze het blad op en ver
liet de kamer. Shirley meende een slu
we glimlach om haar lippen te zien
toen ze achterom naar de deur reikte.
Daarop was ze verdwenen en Shirley
weer alleen. O 't was heel aannemelijk
dat Norway plotseling veel om handen
had. Hij was immers de eigenaar van
het landgoed, waaraan hij jarenlang
niets had gedaan en dus zat hij nu
misschien tot over de oren in hel
werk.
Tenzij... tenzij die vrouw hem opzet
telijk van zijn verloofde afhield.
Dat kon zij opperbest, meende Shir
ley. Die Darracott verstond de kunst
om John in haar netten te verstrikken
en ze zou cat ongetwijfeld heel amu
sant vinden.
Die vrouw had, toen ze de deur achter
zich sloot, bijna gelachen. Ronduit ge
lachen. omdat ze wist, dat Shirley, die
arme, kleine domme Shirley, niets
voor John Norway betekende. Och ja.
ze waren verloofd geweest, ze hadden
samen zullen trouwen, alles had ze
heel natuurlijk cn eenvoudig gele
ken... tot hun aankomst op Girt Com
be. Toen was eensklaps alles veran
derd. De nacht had een boze droom
geschenen, maar vanmorgen duurde
de nachtmerrie nog voort.
Zeker, Norway zou, eenmaal hier,
werk genoeg kunnen hebben, maar..,
moest dat nu juist gebeuren, de eerste
morgen dat zij...
Hete, brandende tranen welden in
haar ogen, tranen kokend van verdriet
en woede. Langzaam deed ze haar
mantel af en gooide die op een stoel.
Ze begon zich uit te kleden. In een
soort muurkast vond ze een waskom
en een kan met ijskoud water. Er was
niets anders om zich mee te wassen
of in elk geval had ze geen zin, meer
te vragen.
Een zonderling drukkend gevoel - bij
na als van een gevangene - dat Shir
ley urenlang had bezwaard - ver
dween totaal toen ze het deurtje in de
grote poort doorging, Gedge opende
het gedienstig, tikte aan zijn pet en
sloot het achter haar.
In de schaduwrijke laan aan dc ande
re zijde van de poort bleef zc even
staan en keek achterom. Ze herinner
de zich soortgelijke gewaarwordingen
uit haar schooljaren, op halve vrije
dagen, als de gedwongen sfeer daar
binnen met één slag bij de voordeur-
week.
Ze haalde diep adem cn liep naar dc
stenen boogbrug, die ze de vorige
avond was overgereden. Op dc brug
hield ze even stil om het heldere wa
ter over dc groene rotsen tc zien brui
sen en borrelen. Langs dc oevers
staande wilgen hingen bijna in de
stroom. Na enkele ogenblikken het
vrolijke schouwspel te hebben gade
geslagen, draaide Shirley zich om en
vervolgde haar wandeling.
Tegenover de brug stond een stenen
gebouw, donker van binnen maar met
achterin de rode vuurgloed van een
smidse. Een grote, forse man, in vuile
hemdsmouwen, keek naar uit het
duister aan. Hij bewoog zich niet en
wendde evenmin de blik af, toen Shir
ley hem zag. maar bleef in haar rich
ting staren. Haar vriendelijke ..goede
morgen" beantwoordde hij slechts
door nauw merkbaar met het hoofd te
knikken.
Dit was dus de smid. dacht Shirley
haar Lied versnellend. Dit was dc
man, die de machine voor het elektri
sche licht op Girt Combe zou komen
repareren. Nu, ze hoopte maar dat hij
doof was. Geleidelijk begon ze weer
langzamer te lopen.
In het diepliggende dal stond een vijf
tal stenen hyisjes, her en der ver-
i spreid, sommige half verborgen onder
j overhangende bomen en weelderige
I heggen ook was er een kleine her
berg. annex dorpswinkel. Allemaal
heel bescheiden en nietig. Door de
open deuren of vensters zag ze hoof
den die haar belangstellend maar zon-
I der veel uitdrukking aanstaarden. Het
leek wel of ze slecnts zo'n beetje ke
ken en zich afvroegen wat ze toch
wel deed. Shirley kreeg de indruk, dat
men haar wel gadesloeg, doch alles
behalve op haar gesteld was.
't Groepje huizen was echter zo klein,
dat ze het achter de rug had voor ze 't
wist en zo kalm over een weiland bij
de rivier wandelde alsof er nooit een
Combe was geweest. Verrast keek ze
om zich heen. Eerst zag ze het grijze
stenen gebouw nog boven een verre
groep bomen uitrijzen, maar toen ze
zich even later nog eens omwendde,
was het er reeds achter erchvenen.
De zon scheen helder cn toverde aller
lei kleuren in het ondiepe schuimende
riviertje, dat zich haastig voortspoed
de. terwijl in de steeds wisselende
regenboogtinten forellen boven 't wa
ter uit naar vliegen hapten.
Hel aanhoudende, zacht ruisende ge-
kabbel werkte kalmerend op Shirley
die langzamerhand tot rust kwam.
Hoog boven haar hoofd cirkelde een
buizerd, scherp over de beboste heu
vels naar prooi speurend.
Aan het eind van de weide stond een
hek. Shirley vervolgde haar weg langs
een smal, kronkelend paadje, dat zo
ongeveer evenwijdig liep met de ri
vier, maar telkens er van afweek ach
ter hoog opschietend onkruid of kleine
boompjes. Plotseling ging het steil op
waarts en eensklaps zag ze het water
als een smal zilveren lint wel vijftig
vodt beneden zich tussen bijna steile
wallen van bemoste rotsen, struikge
was en varens. Aan haar andere zijde
rees een nog steilere wand wel hon
derd voet omhoog, zo zwaar bebost,
dat het bladergewelf de zon.ieschijn
onderschepte, cn met zo dreigend
overhangende rotsen, dat Shirley een
ogenblik angstig naar boven staarde.
Toch ging zé moedig voort, gerustge
steld door het vreedzame gedruis van
de kleine stroom, die ze nu en dan tus
sen de bomen onderaan de helling in
al zijn pracht Icon waarnemen. Het
pad, nu uit zwarte, rotsachtige grond
bestaande, werd steeds moeilijker be
gaanbaar. Opeens beschreef het een
scherpe bocht rondom een acht voet
hoge steenmassa en bleef Shirley
staan aan de rand van een 'steil om
laag vallende helling, uitlopend in een
lange smalle, donkere poel. welke met
sinistere kalmte het donderend ge
weld van een briesende, schuimende
waterval opving en smoorde.
Bevangen door de wat lugubere diep
te, staarde ze. de adem inhoudend,
naar beneden. Voor iemand met hoog
tevrees was 't hier een gevaarlijk
punt. Eén enkele duizeling en de poel
zou hem voor altijd verzwelgen, want
overal rezen onbeklimbare steile rots
wanden omhoog, die elke kans op red
ding onherroepelijk verijdelden.
Voor het eerst sinds haar komst in
deze streek dacht Shirley aan de dood.
Ondanks al haar onrust, haar wan
hoop en plotselinge angst was de som
bere mogelijkheid dat ze hier ontijdig
haar leven zou moeten eindigen, nog
nooit bij haar opgerezen.
Stel eens, dacht ze, dat je van plan
waart iemand te vermoorden, niet
waar niemand je zag en het water alle
sporen uitwiste
Ze keerde zich van het huiveringwek
kende schouwspel af en ging vrij snel
verder, maar gleed tweemaal uit, ver
zwikte op de gladde rotsbodem haar
enkel en hield zich nog juist in even
wicht. Ademloos bleef ze staan en zag
dat het oad zich voor haar uit om een
rots slingerde, maar dan, nadat het
een poosje onzichtbaar was geweest,
weer tussen varens en met mos be
groeide rotsen te voorschijn kwam,
nog steeds duizelingwekkend hoog
boven de onheilspellende afgrond. Met
de rug tegen een rotsblok geleund,
wierp ze een angstige blik op de reeds
afgelegde weg.
De terugtocht zou lang en allesbehal
ve gemakkelijk zijn en niet zonder ge
vaar tot ze over het brokkelige slin
gernaadje, met in de diepte liet steeds
dreigende water, de steenmassa aan 't
begin van dit lugubere oord weer had
bereikt. Een zonnestraal, die eens
klaps door het hoge bladerdak schoot,
en als 't ware in de afgrond verdween,
maakte haar duizelig, zodat ze een
ogenblik dc ogen moest sluiten...
(Wordt vervolgd)