„Draag Nieuw-Guinea
vrijwillig over
Westberlijnse emoties langzaam
in kalmer banen
KLANKBORD
j geen commentaar
VRIJDAG 18 AUGUSTUS 1961
PROVINCIALE ZEEUW SE COURANT
S
Protestdemonstratie als uitlaatklep
Men wacht niettemin de
toekomst gespannen af
(Van één onzer redacteuren).
Berlijn, 18 augustus „Berlijners zijn simpele zielen". Het
komt niet zonder minachting uit de mond van een Hamburger,
die eergisteren in dit hotel arriveerde en met wie ik in gesprek
raakte. Niet de simpele zielen van Annie M. G. Schmidt dus,
maar die van Willy Brandt. En de Hamburger bleek bereid zijn
mening nader uiteen te zetten. Daarin echter was hij op zijn
beurt weer simpel, want zo betoogde hij omdat er nu
„toevallig wat mis gaat in de oostsector verlangen de Berlijners
van de hele westelijke wereld dat zij nu ineens maar de lucifer
in het kruitvat gooien". Een nogal erg eenvoudige vertolking
van een grimmige werkelijkheid.
dan het lcoel verstandelijk handelen.
Maar meende hij: „ik zou het ver
stand graag de voorkeur geven in
deze kwestie, ware het niet dat ik
mij zo pessimistisch voel over wat
men dan de westelijke eenheid noemt.
Ik hoef niet verder te gaan dan de
bondsrepubliek, waar men elkaar af
maakt in een meedogenloze verkie
zingsstrijd. Brandt sprak gisteren
over liet „Gebot der Stunde", welnu
ik geloof dat dit gebod luidt dat men
het onderlingo gekrakeel moet sta
ken. En dat geldt niet alleen in de
bondsrepubliek, dat geldt in de hele
westelijke wereld.
Misschien had hij gelijk. Maar toen
ik hem vroeg of hij bereid was om
mét de verkiezingsstrijd ook de eis
tot hereniging van Oost- en West-
Duitsland te laten vallen, riep hij
verbitterd uit: „Dat nooit. Daarginds
wonen ook Duitsers.
En ook zij hebben recht op zelfbe
schikking". En het was hem niet bij
te brengen dat deze eis de hereni
ging van Oost- en YVest-Duitsland
met bovendien het probleem van de
Oder-Neisse-grens juist de ge
allieerden in een wel zeer beperkte
onderhandelingspositie ten aanzien
van de Russen brengt.
Concessies
De oostelijke kant daarentegen is da
gelijks bezig om de eigen positie ten
aanzien van de onderhandelingen
rond het Berlijnse vraagstuk te ver
stevigen. Nu de toegangen tussen
oost en west zo hermetisch zijn afge
sloten, zou zelfs het op een klein
kiertje zetten van de poorten tussen
de sectoren als een enorme concessie
van de Russische kant worden aange
kondigd. Een concessie, vergezeld
van fanfares en propaganda-gebral.
„Hebt U het prikkeldraad gezien?",
vroeg ik.
„Ach nee man, ik ben hier voor za
ken. Ik heb in myn leven al zoveel
prikkeldraad gezïeu".
Spontaan
Simpele zielen? Wel spontaan, maar
zeker niet simpel, zo is mij in deze
dagen wel duidelijk geworden. En
wat mij gisteren vooral heeff ge
frappeerd is, dat de grote demon
stratie van eergisteren waar Willy
Brandt sprak, toch wel enigszins als
een uitlaatklep van de emoties heeft
gewerkt. De vroegere hoofdstad van
Adolf Hitler moet blijkbaar af en
toe in massa's demonstreren, hetgeen
de Berlijner met een merkwaardige
vorm van humor toegeeft. Zo zei de
taxichauffeur, die mij naar het stad
huis reed: „Ik ben bang dal ik met
de auto niet ver kom door die druk
te, ik ken die Berlijnse demonstraties,
we hebben al zo veel Fiihrers ge
had". Hoe dan ook: er is nu enige
ontspanning en wat hoofdzaak is
de emoties zijn in goede banen
geleid.
Twee zaken
Brandt heeft duidelijk kunnen ma
ken, dat hier twee zaken in het
geding zijn, in de eerste plaats de
rechten van de geallieerden en in
de tweede plaats die van de totale
Berlijnse bevolking. De rechten
van de bezettingsmachten zijn tot
dusver niet geschonden en men
moet toegeven dat Ulbricht er
zorgvuldig voor heeft gezorgd, dat
het zover ook niet kwam.
De rechten van de totale Berlijnse
bevolking daarentegen zijn wel met
de voeten getreden, maar hier gebiedt
de eerlijkheid weer vast te stellen dat
dit niet van vandaag of gisteren da
teert. Het begin daarvan ligt om
streeks 1948: in april van dat jaar
werd een intensieve controle begon
nen op het verkeer van en naar Ber
lijn. Eigenlijk kan men nog verder
teruggaan, namelijk tot 1947: de
Sowjets weigerden toen de benoeming
van de felle socialist Ernst Reuter tot:
Oberbürgemeister van Berlijn goed
te keuren. Maar in elk gevai na april
1948 ging het met de rechten van de
Oostduitsers bergafwaarts en de
maatregelen van de Sowjets, sinds
dien genomen vullen een compleet
boek.
Opstand
In 1953 kwam op de zeventiende
juni de bloedige opstand tegen de
Russen, die fel en hard werd neer
geslagen. En nu Kroesjtsjew sinds
jaar en dag de oplossing van het
Duitse en daarmee vooral sa
menhangend het Berlijnse vraag
stuk aan de orde stelt, kan men
de afsluiting van Oost-Berlijn zon
der moeite in deze reeks van maat
regelen inpassen. Formeel zijn de
rechten van de Berlijnse bevolking
inderdaad vorige week zondag
met de voeten getreden, maar fei
telijk is er uit politiek oogpunt
bekeken niet zo liccl veel ver
anderd.
Dit a|les nu was. zij het misschien
enigszins verhuld, mede de achter
grond van Brandts betoog. En daar
bij stelde hij nadrukkelijk dat de ge
allieerden hem hadden verzekerd, dat
d? garanties die sinds 1948 aan de
Westberlijnse bevolking zijn gegeven,
nog onverminderd van kracht zijn.
Groter verband
Het gaat langzaam, maar niettemin
geloof ik dat het bij de Westberlij-
ners begint te dagen: men mag de
kwestie-Berlijn niet alleen uit een
lokaal politiek oogpunt bekijken,
maar men moet haar in het grote
verband bezien. En Kroesjtsjew
niemand weet het beter dan de Ber
lijners, die het aan dc lijve ondervin
den manoeuvreert heel behoed
zaam. Hij probeert het westen in een
bepaalde richting te dringen, waar
bij hij er heus wel voor zal waken
dat het eerste schot niet van Russi
sche kant komt. Zijn Berlijnse poli
tiek bewijst het: hij bemoeit zich al
leen maar met cie Oostduitsers, hij
laat de geallieerden en voorlopig dé
Westberlijners rustig buiten schot.
Een leraar van een middelbare
school, die ik gistermiddag bjj vrien
den aantrof, gaf mij toe dat. de emo
ties in West-Berlijn sterker waren
GOED OLIEWERIv. Een abstract
schilderij, dat omgekeerd hing heeft
in Sydney een prijs gewonnen.
De beoordeling werd gegeven door
de directeur van het stedelijk mu
seum voor de kunst in Sydney, Hal
Missingham. Hij zei, dat hij niet had
geweten dat het doek „De oorlog",
ondersteboven had gehangen.
„Het is een goed stukje oliewerk:
ondersteboven of rechtovereind", zo
oordeelde hij.
DU is een schaalmodel van hel hoog
ste bouwsel van Londen, dat in 1968
gereed zal komen. Het is een radio
toren van de Britse P.T.T. ten behoe
ve van straalverbindingen voor tele
visie en telefoon. Op een hoogte van
150 meter komt een restaurant, <lat
de bezoekers een onvergetelijk 'pano
rama zal geven, temeer, daar het in
een half uur eenmaal om zijn as
draait. De toren zal in het centrum,
van Londen gebouwd worden: vlak
bij Tottenham Court Road.
M.s. „Steenkerk" aan
V.N.S. overgedragen
Het m.s. „Steenkerk" is deze week,
na een geslaagde technische proef
tocht op de Noordzee, door C. van
der Giessen en Zoncn's Scheepswer
ven N.V. te Krimpen aan den IJsel
overgedragen aan de N.V. Vereenig-
de Nederlandsche Scheepvaartmaat
schappij in Den Haag.
De „Steenkerk" is het vierde schip
van een serie van acht, die door de
V.N.S. werd besteld bij Nederlandse
scheepswerven. Het heeft een acom-
modatie voor 12 passagiers, het
draagvermogen is 12.200 ton. Van
der Giessen heeft nog twee schepen
van deze serie in aanbouw, t.w. de
„Servaaskerk" en de „Sinoutskerk".
En vermoedelijk zal het die kant bin
nen enige tijd wel opgaan: men neemt
althans ook in westelijke kringen aan,
dat dan via een stelsel van moeilijk
te verkrijgen vergunningen een Oost-
berlijner wel weer in het westen zal
kunnen komen.
Het went
Men wacht nu met spanning hier
de toekomst af. De angst is nog
niet verdwenen, maar de nieuwe
situatie went al weer. Maar voor
het westen is de toestand moeilij
ker. Want deze week is nu wel
heel duidelijk geworden, dat West-
Berlijn- een grensstad is van de
democratische wereld, die men niet
mag, maar ook niet kan opgeven.
Dit standpunt waar ie maken eist
een grote behoedzaamheid, een
overleg, dat de Berlijners ongedul
dig maakt en teleurstelt. Maar
desondanks is het nodig, want
Kroesjtsjew zal heus het eerste
schot niet lossen.
De Westberlijners wachten nu af.
Gespannen en emotioneel inderdaad.
Maar wanneer men op een scherp
gestelde bom woont, dan denkt en
handelt men nu eenmaal anders dan
diegene, die rustig een pijpje in zijn
voortuintje rookt. En Berlijn is geen
voortuintje. Het is op dit ogenblik de
inzet van de koude oorlog, een ves
ting tevens.
De bewoners van de vesting zijn heus
geen simpele zielen, zoals mijn Ham-
burgse hotel-buurman betoogde. Van
daag vliegen we samen naar Ham
burg: het gesprek zal wel over de
glorie van de havens aan de Elbe
gaanMaar zelfs die glorie ban
voor een pijpjesrokende-voortuinbe-
woner verdwijnen wanneer hij goed
doordenkt over het prikkeldraad bij
de Brandenburgertor.
Franse sterrenkundige ontdekt
bijzonder melkwegstelstel
De Franse sterrekundige dr. G. Courtes van het -observatorium te
St.-Michel in de Haute Provence, die thans een vergadering van de
internationale bond van astronomen in Berkeley Californië) bij
woont, heeft als het ware terloops meegedeeld, dat hij een lichtende
gaswolk heeft ontdekt ver achter de melkweg gelegen.
De doorsnede van de „tweede melkweg" bedraagt volgens dr. Cour
tes ongeveer 30.000 lichtjaren.
Een lichtjaar is 9.656 biljoen km.
Courtes zei, dat de door hem ontdekte melkweg, die de codenaam
ngc 4258 had gekregen, een van de miljarden was, die zich in het
heelal bevonden.
In de gaswolk had hij echter een bijzonderheid aangetroffen, die bij
alle anderen ontbrak.
Dr. Courtes had ontdekt, dat deze bepaalde melkweg een paar ar
men bezat, die gloeiden, ofschoon er geen sterren aanwezig waren.
Hij schreef het lichteffect toe aan „schraal waterstofgas".
Duizenden Westberlijners hebben
woensdag deelgenomen aan een pro
testbijeenkomst tegen de Oostduitse
grensmaatregelen. Deze demonstran
ten droegen borden mee met leuzen
als: „Waar is de bondskanselier.
Speelt hij boccia" en ,J)e bondsdag
naar Berlijn".
Nasser vormt regering met
zeven vice-presidenten
President NasSer heeft een nieuwe
regering voor de V.A.ïl. gevormd,
die 36 leden telt. Er zijn zeven vice-
presidenten benoemd, die ieder een
departement onder zich hebben.
De reorganisatie is bedoeld om de
eenheid tussen Egypte en Syrië te
versterken. Het nieuwe centrale ge
zag komt in de plaats van de vroe
gere centrale regering en de twee
afzonderlijke kabinetten voor Egypte
en Syrië., Zeven Egyptenaren en een
Syriër, die tot dusver een ministers
rang hadden, maken geen deel uit
van de nieuwe regering.
Kunstmaan gelanceerd door
raket met vaste brandstof
De Amerikaanse luchtmacht heeft
gistermiddag een nieuwe verken
ningssatelliet gelanceerd, waarbij
voor de aandrijving van de viertraps
Blue Scout-raket voor het eerst een
vaste brandstof is gebruikt.
De 12 \'y kilogram aan instrumenten
in de kunstmaan zijn afgesteld op
een reis van 210.000 kilometer. Wan
neer de satelliet in zijn baan rond
de aarde komt kan hij een sleutel-
post worden in het Amerikaanse
controlesysteem op eventuele gehei
me kernproeven op stratosferische
hoogten. Het radiocontact met de
„Blue Scout" is echter verbroken na
het ontbranden van de motor van de
vierde trap. Hij heeft tot laak de hoe
veelheden proton en neutron te me
ten boven de „Van Allen" stralings
gordels.
|l!llllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllll!llllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllll
Den Haag
M Op een vraag om commentaar
op de correspondentie tussen
president Soekarno en dr. Rij- =j
kens is van officiële zijde in
Den Haag geantwoord dat het s
niet op de weg van de Neder-
landsc regering ligt om com-
mentaal* te geven op een Dar- j|
ticuliere correspondentie. e
§f Het standpunt van de Neder-
landse regering zo werd ge- n
EE zegd is nauwkeurig om-
schreven in het antwoord der
regering op do schriftelijke
vragen van de Kamerleden De j|
H Graaf en Burger, dat eind juni
is gegeven. n
Men vestigde de aandacht op
de volgende zinsneden uit dit
regeringsantwoord
„Bereidheid om deze contacten H
te doen volgen door officieel
overleg, is daarbij door de re-
ee gering niet in uitzicht gesteld,
e De minister van buitenlandse
s zaken heeft op 24 mei jl. in de
Eerste Kamer der Staten-Ge-
neraal medegedeeld, dat de re-
gering deze contacten geheel
voor rekening der betrokken
particulieren laat". s
En verder:
„Er is echter geen twijfel over
gelaten, dat de bedoelde par-
EE ticulieren zich niet als woord-
e voerders, officieel of onoffici-
ee eel. van de Nederlandse rege-
ring konden presenteren. Zij
hadden derhalve daartoe ge-
nerlei mandaat, noch bestond
er overeenstemming van in- §1
e zicht met deze particulieren p
e ten aanzien van de oplossing j|
van de Nederlands-Indonesi-
sche problematiek".
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll^
SOEKARNO IN RADIOTOESPRAAK
•ii« v
Geduld van Indonesische
volk raakt spoedig op
President Soekarno heeft donderdag*
een beroep op Nederland gedaan
Nieuw-Guinea, vrijwillig en vreed
zaam over te dragen.
In een radiotoespraak van drie uur
ter gelegenheid van onafhankelijk
heidsdag zei de president in het Ne
derlands: „Er is niets waarnaar ik
meer verlang dan zo spoedig moge
lijk de Nederlands-Indonesische be
trekkingen te normaliseren en de
hartelijke banden niet mijn vrienden
onder de Nederlanders te versterken
zodra het probleem West-Irian is op
gelost".
De president zei dat hij citeerde uit
een brief die.hij onlangs in Wenen
aan dr. P. Rijkens had geschreven,
in antwoord op een schrijven, dat hij
van dr. Rijkens had ontvangen.
Hij wilde thans de inhoud van
deze brief direct lot het Neder
landse volk richten, zei hij.
In de brief werd gezegd: „ik ben zeer
erkentelijk voor het initiatief dat U
hebt genomen om het probleem
West-Irian zo spoedig mogelijk op
te lossen.... ik verzeker U dat ik U
volledig zal steunen bij het tot stand
brengen van iedere bijeenkomst die
gebaseerd is op de overdracht van
het bestuur van West-Irian aan In
donesië".
De president ging voort: „op deze
manier heb ik de oplossing- van het
probleem West-Irian, dat een doorn
tussen onze beide volkeren is ge
worden, in een nieuw stadium ge
bracht".
„Ik kan nog wel even geduldig
blijven maar het Indonesische
volk kan dat waarschijnlijk niet.
Men kan liet Indonesische volk
*niet vragen zelfs nog maar een
paar jaar te wachten".
„Wanneer het geduld zijn grens heeft
bereikt dan vrees ik dat onze poli
tiek van confrontatie moet worden
gevolgd door een zelfs nog krachti
ger politiek", aldus de president die
de kwestie Nieuw-Guinea ter sprake
bracht tegen het eind van een rede
onder de titel „revolutie-Indonesisch
socialisme-nationaal leiderschap". De
toespraak was voornamelijk gewijd
aan binnenlandse aangelegenheden.
Soekarno zei voorts, dat de Indone
siërs zich sterk voelen en ook sterk
zijn en dat zij overzee vrienden heb
ben bij miljarden. De soevereiniteit
over West Nieuw-Guinea ligt wette
lijk reeds bij Indonesië e» de Indo
nesiërs zien reikhalzend uit naar de
dag, waarop hun roodwitte vlag zal
wapperen boven West Nieuw-Guinea
„en als God wil, komt die dag thans
naderbij", aldus Soekarno.
Boeman
Wat de binnenlandse politiek betreft
spoorde Soekarno aan tot stappen in
de richting van het socialisme en ver
dedigde hij het deelnemen door
communisten in regeringsinstellin
gen. Hij waarschuwde tegen te veel
vertrouwen in opstandelingen, die
zich kort geleden hebben overgege
ven en legde er de nadruk op. dat de
strijdkrachten een werktuig moeten
zijn van de regeling, en niet anders
om. De president bestreed ook „de
vrees voor de communistische boe
man". Hij zei: „niemand heeft het
monopolie van onze revolutie, we be
hoeven niet bang te zijn voor een
nationalistische of een islamïetisehe
of een marxistische inslag in de revo
lutie, ook al wordt dat duizendmaal
communisme genoemd. Waarvoor
men wel bang moet zijn is het con
servatisme, de dogmatiek en de on
verdraagzaamheid in die beweging".
Later kwam Soekarno nog* terug op
het woord „confrontatie" dat hij had
gebruikt. Hij zei: „wij accumuleren,
macht, wij voelen ons sterk genoeg
voor een confrontatie met de Neder
landers op alle gebieden en in elk
opzicht. Te Medan heb ik onlangs
uitgeroepen: „hier zijn wij, waar
bent U?" Dit was een duidelijke il
lustratie van wat wij bedoelen met
onze politiek van confrontatie en be
wijst dat wij ons sterk voelen", aldus
Soekarno.
De president citeerde voorts uit
de brief aan dr. Rijkens en ver
volgde dat alle mogelijkheden van
vriendschap tussen beide volken
moeten worden benut in het be
lang van de vrede. De deur staat
open voor het Nederlandse volk
onder leiding van zijn Oranjehuis,
dat reeds verscheidene malen de
strijd van het Nederlandse volk
tegen buitenlandse overheersing
heeft geleid.
De deur staat open indien Nederland
inderdaad de macht over West-Iran
zal overdragen, opdat Nederland het
hoge aanzien dat het overal in de we
reld geniet, zal kunnen handhaven.
Maar zo voegde Soekarno hieraan
toe ik kan nog wel rustig alwach-
ten, doch het staat te bezien of het
Indonesische- volk dat ook zal knn-
Het Wereldgebeuren
Badplaats
Dc grootste bijeenkomst van poli
tici en financiers in de maand
augustus werd niet gehouden
in West-Europa en niet in de Ver
enigde Staten en niet in Rusland,
maar in het leuke badplaatsje Punta
del Este aan de kust van Uruguay.
Daar waren 1400 politici en finan
ciers biieen. die 19 Zuidamerikaanse
staten 'vertegenwoordigden met een
bevolking van ruim 200 miljoen zie
len. Ze kwamen er niet om te zon
nen. want ze snakten alleen maar
naar de stralen van de gouden dol
lar en ze kwamen er ook niet om te
1 baden. want voor hen was een onder
dompeling in dc welvaartsrivier van
de hulpkredietverlening genoeg.
Gisteren hebben de kopstukken
van de 1400 hun naam gezet
onder een overeenkomst, die
met Spaanse gratie het „Verbond
van de Vooruitgang" is genoemd. Als
I de voortekenen niet bedriegen dan
legt die overeenkomst de basis voor
een soort gemeenschappelijke markt
in Zuid-Amerika en voor een groot
scheepse economische ontplooiing,
die ook voor West-Europa belangrijk
kan zijn.
Inspirator van dit verdrag was de
Amerikaanse minister van financiën
Douglas Dillon, een man. die mis
schien meer van geldzaken weet dan
alle Zuidamerikanen te zamen. Het
zegt al iets wanneer we vertellen,
dat hij behoort tot de vijftig rijkste
Amerikanen.
Omdat zijn vader al een rijk man
was, kon hij zich de weelde veroorlo
ven na het verlaten van de universi
teit direct een ..makelaarszetel" te
kopen bij de Newyorkse beurs (kos
ten 700.000 gulden) en na zijn glori
euze entrée in de financiële wereld,
steeg zijn ster snel. In 1946 begaf
Dillon zich ook in de politiek en van
1957 af behoorde hij tot de voor
naamste finaneieel-economische me
dewerkers van president Eisenhower.
Hrj was de man, die in 1959 naar
West-Europa kwam om te vertellen,
dat de Verenigde Staten het met hun
dollars niet alleen afkonden bij de
hulpverlening aan de achtergebleven
volkeren, maar dat ook de landen
van West-Europa diep in de zak
moesten tasten.
Inmiddels was de financiële ster
van Dillon zo hoog gerezen, dal
de nieuwe president Kennedy er
geen bezwaar in zag deze Eisenho-
wer-aanhanger en verwoede republi
kein in zijn democratische ministe
rie op le nemen als minister van fi
nanciën. Men heeft daar wel om ge
glimlacht, want Dillon had 6000 dol
lar gestort in het verkiezingsfonds
voor Kennedy's tegenstander Nixon.
maar in de politiek blijkt heel veel
mogelijk!
Deze Dillon nu hij is 52 jaar
oud is naar Punta del Este
gegaan om aan de regeringen
van de Zuidamerikaanse staten te
vertellen, dat ze met elkaar moesten
samenwerken, dat ze hun „schatrij
ke" landen moesten ontwikkelen op
dat de bevolking daarvan zou profi
teren en dat ze dan voor een ge
meenschappelijk tienjarenplan niet
minder dan 20 miljard dollar ter be
schikking konden krijgen.
Dillon verzekerde, dat de Ameri
kaanse delegatie van 35 man, dit
maal op vriendenbezoek was en dat
men een „overeenkomst voor de
vooruitgang" wilde sluiten.
Aanvankelijk is er in Punta del Este
toch nog wel wat geharrewar ge
weest tussen de diverse delegaties,
maar uiteindelijk zijn de Latijns-
Amerikaanse landen het eens gewor
den en is het Amerikaanse plan aan
vaard. Alleen Cuba is ter zijde blij
ven staan en de Cubaanse afgevaar
digde schimpte op de overeenkomst
als een „overeenkomst voor exploita
tie".
Er komt nu een raad van negen in-
ternationaal-erkende deskundigen,
die alle ontwikkelingsprojecten voor
de 19 Zuidamerikaanse staten zal be
oordelen en zal coördineren. Wat de
economische samenwerking betreft
zal men uitgaan van de reeds be
staande Zuidamerikaanse vrijhan
delszone en de Centraalamerikaanse
gemeenschappelijke markt.
Het is in de bijeenkomst duidelijk
gezegd, dat de Zuidamerikaan
se staten een economisch blok
moeten vormen en dat ze zich teweer
moeten stellen tegen de Europese
Gemeenschappelijke Markt.
Dat klinkt nog wat stroef, maar
straks zal blijken, dat er een goede
samenwerking mogelijk is. Juist de
Zuidamerikaanse landen kunnen ais
handelspari ner van veel betekenis
Met deze Zuidamerikaanse transactie
heeft Dillon een der grootste con
tracten afgesloten, welke ooit ter
wereld ondertekend werden.
Vermoedelijk zal hij nu wel enige
dagen vakantie nemen met vrouw en
dochters... En dan in een badplaats,
waar geen 1400 politici en financiers
rondhangen!
Douglas Dillon contract
van 20 miljard dollar.
In de (besloten) Arts Theatre club !n
Londen is voor het eerst een opvoering
gegeven van een toneelstuk dat door c-en
jonge schrijver. John Hart. naar de be
kende roman van D. 3. Lawrence „Lady
Chatterlij's Lover" Is gemaakt.
