West-Berlijn teleurgesteld over
uitblijven westelijke activiteit
KLANKBORD
N.A.M.-directeur: Onder bodem
van Eemsmond zit geen aardgas
„IN MOSKOU IS OP EEN KNOP GEDRUKT"
HULPBOEKHOUDER LEEFDE
6 JAAR ONDER VALSE NAAM
MATADOR GEVRAAGD OM DE
METER OP TE NEMEN
WESTEN EENSGEZIND
IN KWEST1E-BERL1JN
WOENSDAG 16 AUGUSTUS 1961
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Vastberaden uiterlijk verbergt
een gevoel van onmacht
(Van een onzer redacteuren).
Berlijn, 15 augustus. „In Moskou is op een knop gedrukt en
in Oost-Berlijn marcheren nu de marionetten". Dit zei mij gis
termorgen een oude lieer, met wie ik samen de Potsdamnier-
strasse afwandelde. Hij glimlachte mild. „Een van die poppen-
figuurtjes heeft een smerige kei gesmeten in het nette vijvertje
A an het westen.
En wat doet nu dat westen? Vergaderen, meïn Herr, vergaderen
over de vraag of er misschien niet een protestbriefje moet wor
den gestuurd naar die gooiende marionet". Plotseling woedend:
„de dwazen. Begrijpen zij dan niet dat de man, die op de knop
heeft gedrukt, zijn vinger al gereed heeft voor de volgende?"
Het was maar een kort gesprek met
die oude heer. Maar het bracht mij
dichter bij het grote verschil tussen
uiterlijke schijn en bittere werkelijk
heid in de stad Berlijn. Dit is de uiter
lijke schijn: een vastberaden West-
berlijnse bevolking, gebalde vuisten,
hoogdravende redevoeringen, felle
stukken in de kranten, enerverende
radio- en televisieuitzendingen, alles
overgoten met de westelijke hopgcon-
juncturele saus „bij ons is werk, wel
vaart en vrijheid".
Fatalisme
Maar als dit nu de uiterlijke schijn
is, wat is dan de werkelijkheid?
Ik noteer het hier met enige
schroom, maar desondanks is het
zo: de werkelijkheid is een fata
listisch gevoel van onmacht, een
fatalisme dat ik steeds meer her
ken in lange gesprekken met de
Westberlijners.
Sinds 1918 slaat men hier in de
frontlijn van de koude oorlog tussen
oost en west en zo langzamerhand is
men er aan gewoon geraakt, althans
dat kan men zeggen wanneer men
niet het woord „afgestompt" wil ge
bruiken. Maar men weet gelijkertijd
en desondanks, dat de tegenstander
werkt volgens een ijzeren logica,
waarbij er niets is. dat hem van het
uiteindelijke doel kan afhouden. De
tegenstander is bovendien brutaal en
cynisch: in de Wcense ontmoeting
tussen Kroesjtsjew en Kennedy heeft
de eerste onverbloemd gezegd dat hij
niet de minste twijfel koestert over
de vraag welk systeem uiteindelijk
zal overwinnen. En de openbare me
dedelingen van zijn Oostberlijnse ma
rionetten zijn de laatste dagen al
evenzeer onthullend voor hun cyni
sche openhartigheid. En wat is nu
het antwoord van het westen? „Dat
praat over een protestbriefje aan een
.marionet met een puntbaard", zoals
mij gistermorgen de oude heer zei in
de Potsdammerstrasse.
Onheilsprofeet
Een fatalistisch gevoel van on
macht. Ik moet dit. woord nog
eens hei-halen, want het lijkt, neer
geschreven op een terras in het
welvarende westelijke deel van
Hitiers vroegere hoofdstad, toch
te sterk. Maar merkwaardig, juist
op dit moment komt een invalide
man voorbij met een ouderwetse
Leierkasten, zo 1 weggelopen uit
„De drie stuiversopera", en ter
wijl hij langzaam de slinger draait,
klinkt over de elegante Kurfür-
stendam de klagelijke muziek uit
dit kleine draaiorgeltje. De orgel
man schijnt een onheilsprofeet op
Berlijns elegantste boulevard. Nee,
dat fatalisme is toch geen te sterk
woord, de gesprekken van de laat
ste dagen maken het mij steeds
duidelijker.
Leuk kiekje
Maar wat wil de Berlyner dan? Het
is een vraag die ik bij herhaling heb
gesteld. Een oorlog riskeren? Maar
men haalt de schouwers op. Het is te
laat; nog een paar dagen en het nu
nog enerverende beeld van de prik
keldraadversperringen en de Russi
sche tanks is genormaliseerd. En dat
betekent dat westerse toeristen weer
naar Berlijn zullen vliegen om zich
te laten fotograferen met de Bran
denburgertor en een Russische pant
serwagen op de achtergrond, een leuk
kiekje voor thuis. Maar ondertussen
is de tegenstander weer een stap
dichter bij zijn uiteindelijk doel. Men
heeft het te ver laten komen, zo me
nen velen in Berlijn en het was niet
nodig geweest, er is een viermogend-
heden-pact over deze stad. een over
eenkomst die herhaaldelijk is ge
schonden, laatstelijk wel heel schan
dalig. Men had op grond van deze
overeenkomst rechtmatig kunnen in
grijpen en daarom toen de volkspoli-
C AROLINE NIET. De ocrssceretares-
se van de Amerikaanse presidents
vrouw heeft in Washington gezegd,
dat wie een Amerikaanse officier in
Heidelberg, Duitsland, opbelde en
zich aandiende als Caroline Kennedy.
-- het dochtertje van de Kennedy's
een grappenmaker moet zijn ge
weest.
Het gesprek voor de 42-jarige An
drew J. Gent uit Pittsburgh, kwam
dinsdagavond door.
De perssecretaresse van mevrouw
Kennedy, Pamela Turnure, zei dat
Caroline Kennedy logeerde in Hyan-
nis Port, Massachusetts, en dat alle
telefoontjes vanuit het huis van de
president daar. het schakelbord van
de verbindingsdienst van het leger
passeerden. Dit zou nimmer de drie
jarige Caroline aan het woord laten
zonder toestemming van de president
of zijn vrouw.
„En dan daarbij", zei miss Turnure,
..Caroline kent niemand in Heidel
berg".
zei met de eerste rollen prikkeldraad
voor de versperringen kwam aanzet
ten had het westen de aanleg daar
van onmogelijk moeten maken.
Slachtoffers
Aldus de gedachtengang van de
Berlijners. En als men hen dan op
de mogelijke afschuwelijke conse
quenties wijst voor wellicht de he
le wereld, dan liaalt men z'n
schouders op. Zoals die oude heer
in de Potsdammerstrasse: „Ach
meïn Herr, de man die in Moskou
op de knop heeft gedrukt, zit al
na te denken over de volgende zet.
Vandaag en gisteren zijn de Oost-
berlijners het slachtoffer. Wie zul
len het morgen zijn? De man in
Aioskou gaat verder, onherroepe
lijk. Tenzij het westen hem een
halt toeroept. Maar dat is nog niet
gebeurd
Absurd
Voor het overige toont het beeld van
Berlijn steeds meer surrealistische
trekken en absurde situaties, die op
hun beurt weer voor allerlei proble
men zorgen. Een voorbeeld daarvan
maakte ik mee op het bureau van de
Evangelische Kirche Brandenburg.
Dr. Sibelius was zo juist naar de
oostsector gereden om er de perio
dieke bijeenkomst bij te wonen van
het Berlijnse Konsistorium. De ver
gadering moest noodgedwongen in
het oosten worden gehouden omdat
de kerkeraadsleden van daarginds
niet meer naar West-Berlijn mogen
komen. Op het Westberlijnse bureau
nu wachtte men in spanning op een
telefoontje: zou dr. Sibelius de oost
sector in mogen?
Men vreesde dat dit zwarte schaap
wel niet zou worden toegelaten. Al
leen vreedzame burgers immers mo
gen de oostsector binnenToch luk
te het. Sibelius wordt blijkbaar nog
als een vreedzame burger beschouwd.
Maar nu de reactie: „praat er niet
over. want dan staan morgen alle
Westberlijnse kranten weer vol over
de vreedzame burger Sibelius die in
de oostsector werd toegelaten, met
onvermijdelijk als gevolg dat de bis
schop een volgende maal niet meer
de oostsector in zou kunnen. Dus
zwijgen.
Zó beheerst het oosten op allerlei ma
nieren het leven in het westen. Ook
dat is een stuk werkelijkheid. Hoe
was het ook weer? „In Aioskou drukt
men op een knop....."
VERDWENEN MET 25.000
„Borgers" bracht politie
op een dwaalspoor
Het volgens zijn werkgever „inne
mende echtpaar" Borgers uit Am
sterdam, dat ruim een week geleden
de brandkast van de Amsterdamse
tenten- en dekkledenfabrick Gebroe
ders Faber N.V. leeghaalde en er van
door ging, heeft de recherche van het
bureau Warmoesstraat in Amster
dam oi> een dwaalspoor gebracht.
Geblekeii is tlat de hulpboekhouder
Borgers niet bestaat en dat de man
reeds ongeveer zes jaar onder valse
naam heeft samengeleefd met een
andere dan zijn wettige vrouw, die hij
zes jaar geleden verliet. In deze tijd
schijnt hij zich aan allerlei kleine ver
duisteringen en oplichtingen te heb
ben schuldig gemaakt. Uit het speur
werk van de politie is tenslotte ge
bleken dat de verdwenen hulpboek
houder de 40-jarige Amsterdammer
Wouter E. is. Zijn foto werd bij dé
herkenningsdienst van de Amster
damse politie in de rubriek verduis
teringen en oplichtingen gevonden.
Bovendien is gebleken dat uit de
brandkast van de gebroeders Faber
niet 21.000 gulden, zoals aanvanke
lijk werd gemeld, doch 25.000 gulden
wordt gemist.
Vorige week maandag deed de
Amsterdamse firma bij de politie
aangifte van dc vermoedelijke
diefstal. De hulpboekhouder en
zijn pseudo-vrouw, die beiden
sinds een half jaar bij de gebroe
ders Faber werkten en daar zeer
goed aangeschreven stonden, wa
ren met vakantie gegaan. Dit
bleek overigens pas toen een per
soneelslid van de firma Faber bij
de hospita van het echtpaar pools
hoogte was gaan nemen, want
volgens het vakantieschema was
het echtpaar daar nog niet aan
toe.
Toen bleek dat het echtpaar voor drie
weken met vakantie was gegaan en
de huur een maand vooruit had be
taald. De argwanende werkgever
opende toen met een reservesleutel de
brandkast waarbij hy de ontstellende
ontdekking deed.
Valse naam
Alle naspeuringen die de politie
sindsdien heeft gedaan strandden om
dat de naam Borgers niet bekend
was. In het bevolkingsregister en bij
de burgerlijke stand werden wel ver
schillende Borgers gevonden maar
niet de naam die bij de 40-jarige
hulpboekhouder thuishoorde. Hoewel
zijn werkgever aanvankelijk niet kon
geloven dat zijn sympathieke em
ploye zich inderdaad aan een misdrijf
had schuldig gemaakt, kreeg de poli
tie toch steeds meer aanwijzingen die
in de richting van de vertrokken
hulpboekhouder wezen.
Hij was sinds korte tijd in liet bezit
van de sleutel van de brandkast om
dat de hoofdboekhouder met vakantie
•- Minutieus speurwerk van de po
litie bevestigde tenslotte het vermoe
den dat de boekhouder zowel bij Fa
ber als by zijn vorige werkgevers on
der valse naam heeft gewerkt. Of dit
verband houdt met de reeks kleine
oplichtingen en verduisteringen
waaraan hij zich de afgelopen jaren
scliijnt te hebben schuldig gemaakt
en waarvoor de politie in enkele
plaatsen hem zoekt of met het feit
dat liy zijn wettige vrouw en vier
kinderen in Dordrecht kwaadwillig
heeft verlaten, ïs niet bekend. In ie
der geval meent de politie dat de
hulpboekhouder met voorbedachte
rade heeft gehandeld.
Russische troepen uit
Berlijn teruggetrokken
In Oost-Berlijn gelegerde Russische
troepen hebben zich zondagochtend
vroeg uit dat stadsdeel teruggetrok
ken toen Oost-Duitsland de grens
tussen Oost- en West-Berlijn afsloot,
aldus is gisterochtend te Berlijn ver
nomen
De bevelhebber van de Britse infan
teriebrigade in Berlijn, brigadegene
raal Hamilton, heeft meegedeeld dat
de Russen twee gemotoriseerde divi
sies te Potsdam ten westen van Ber
lijn in staat van paraatheid hebben
gebracht. Delen van deze divisies
werden naar punten ten noorden en
ten zuiden van Berlijn gedirigeerd,
maar aangenomen wordt dat zij weer
op hun plaats van uitgang zijn te
ruggekeerd, aldus generaal Hamil
ton.
In de omgeving van de meeste grote
steden in Oost-Duitsiand liggen Rus
sische garnizoenen. In de regel blij
ven de Russische troepen buiten de
steden maar in de afgelopen dagen
zijn in verscheidene Oostduïtse ste
den bewegingen van deze troepen
waargenomen.
De dood op de weg
Op de rijksweg EindhovenHasselt,
nabij de Belgische grens, is maan
dagavond omstreeks elf uur de heer
H. Alanders uit Luiksgestel bij een
verkeersongeval om het leven geko
men.
De heer Manders reed op zijn brom-'
fiets in de richting Bergeijk, toen hij
door een achterop komende taxi werd
gegrepen. De heer Manders was ge
huwd en vader van vijf kinderen.
Een soldaat van het Oostduïtse
volkslegermaakt het internatio
nale gebaar van getikttegen de
fotograaf, door met zijn vinger tegen
zijn voorhoofd te wijzen. Een collega
van de militair bepaalde zich tot het
uitsteken van zijn tong.....
Het Wereldgebeuren
Staatsgreep in
Frankrijk
bleef uit
De verwachte „staatsgreep" der
uiterst rechtse groeperingen te
gen president De Gaulle ïs gis
teren uitgebleven maar voor
alle zekerheid waren ongeveer
24.000 politiemannen paraat om
elk incident te kunnen vermij
den.
Parijs was ter gelegenheid van Maria
hemelvaart vrijwel door alle inwoners
verlaten, de toeristen waren er ko
ning. President De Gaulle bracht de
dag door te Colombey-les-Deux-Egli-
ses en op drie na waren al zijn mi
nisters met vakantie. Het was van
dit soort vacuüm dat volgens de ge
ruchten de rechtse elementen gebruik
zouden maken. t
Behalve een explosie, veroorzaakt
door een plasticboni iil het hoofd
kwartier van Pierre Poujades partij
te Saint-Cere in midden-Frankrijk,
was het echter overal rustig.
9 In Chili staken ruim 100.000 arbeiders
en employés voor loonsverhoging. Onder
hen bevinden zich 18.000 arbeiders van
de kopermijnen die reeds vier dagen
staken, en 30.000 werknemers van de
spoorwegen.
Nieuwe commandant Nato-
strijdkrachten Zuid-Europa
Admiraal James S. Russell van de
Amerikaanse marine, is benoemd tot
opperbevelhebber van de geallieerde
strijdkrachten voor Zuid-Europa.
Volgens een communiqué dat is uit
gegeven door de opperbevelhebber van
alle N.A.V.O.-strijdkrachten, de Ame
rikaanse vlieger-generaal Lauris Nor-
stadt, gaat admiraal Russells benoe
ming op 1 januari 1962 in. wanneer
zich de huidige opperbevelhebber voor
Zuid-Europa, admiraal Charles
Brown, terugtrekt.
Meteropnemer Eruest Stanley had geen zin 0111 op zijn leeftijd nog
stierenvechter te worden. En dat, zei de directie van de Southwestern
Electricity Board in Crewkerne, Engeland, was de reden waarom de
nieter van boer Edward Forward al een jaar niet was opgenomen.
Iedere keer wanneer Stanley naar de boederij van Forward ging,
zag hij zich op het erf de weg versperd door een grote zwarte stier.
„De eerste keer dat ik die vreselijke vraatzuchtige stier zag", vertel
de Stanley, „was ik als aan de grond genageld. Ik voel er niets
voor om op mijn leeftijd nog stierenvechter te worden".
Daarom liet de 53-jarige meteropnemer een kaart ter invulling door
Forward zelf achter, en motiveerde dit tegenover zijn directie door
op. zijn rapport maar één woord te zetten: „stier". Maar Stanleys
directie begreep het niet. Zij gaf opdracht dat de meter moest worden
opgenomen, opdat boer Forward de rekening zou kunnen worden
aangeboden.
Nog drie keer ging Stanley naar de boerderij van Forward terug.
Maar de stier liep er nog steeds. En hij zond zijn kaart opnieuw
naar de directie, nu met de opmerking: „daar is een matador voor
nodig".
En toen zond de directie van de Southwestern Electricity Board
twee harer ambtenaren naar de boerderij van Forward niet om de
stier, maar om de meter te verplaatsen.
„Ik begrijp het niet", zei Forwards vrouw Margaret, onze Sam
vreselijk Hij is de liefste stier die ik ken". „Maar Stanley is niet
te overtuigen. „Hij ziet er voor mij een beetje al te fors uit", zei hij,
„ik zal uit z'n buurt blijven als ik daar maar even kans toe zie".
Brandende speer
Ubent de man die de grondslagen
hebt gelegd voor de organisatie
van:de Mau-Mau. U hebt dc ac
tie geleid die tot doel had alle Euro
peanen uit Kenia te verdrijven. U
hebt de klok vele jaren willen terug
zetten.
U bent de leider geweest van de
bloeddorstigste beweging die Afrika
in jaren heeft gekend. U bent aan
sprakelijk voor de dood van tioni.. 1-
den Europeanen en van vele van uw
tegenstanders". De man die deze
woorden op 8 april 1953 door de offi
cier van justitie van Nairobi in het
gezicht kreeg geslingerd, Jomo Ke-
niatta, de „brandende speer", werd
veroordeeld tot zeven jaar eenzame
opsluiting. Geen enkele aanklacht
was door de geheimzinnige Afri
kaanse nationalist toegegeven. Maat
niet zodra was hij gevangen geno
men, of aan de Mau-Mau-terreur
kwam een eind. De leider ontbrak
blijkbaar. De laatste woorden van
Keniatta tot de rechtbank waren:
„Wij blijven eisen dat het Afrikaan
se volk 'de mogelijkheden en voor
rechten zal genieten, waar elk volk
recht op heeft".
Wie ïs die Keniatta? Ongetwij
feld één der oudste zwarte na
tionalisten op het Afrikaanse
continent. Al sinds de twintiger jaren
doet hij aan politiek. Hoe oud Keniat
ta precies is, weet niemand; hijzelf
ook niet. De burgerlijke stand gaat
niet zo lang terug in Kenia. Men
schat de „brandende speer" omstreeks
zeventig jaar. Hij is beslist niet dom.
want de Engelse regering nodigde
hem in 1930 uit naar Engeland te ko
men om les te geven aan een school
voor Afrikaanse talen. Men had hem
overigens liever in het Engelse moe
derland dan in Kenia. Om aan geld
te komen voor zijn Afrikaanse poli
tieke- acties schreef Keniatta enkele
Afrikaanse sprookjes. Tijdens zijn le
raarschap in Engeland, deelde hij een
kamer met Paul Robeson, de Ameri
kaanse negerzanger. Maar Keniatta
deed meer. Hij studeerde enkele se
mesters aan de Moukouse universiteit.
Want Keniatta was maar van één
doel bezield: Kenia voor de Afrikanen
en Keniatta president. In 1947 werd
hij in zijn geboorteland voorzitter van
de radicaltTpartij. Kort daarop begon
nen de Mau-Mau-gewelddadigheden.
waardoor Kenia acht jaar lang het
toneel van een vreselijk bloedvergie
ten werd. Tot de Engelse regering
ingreep en Keniatta tot vele jaren ge
vangenis werd veroordeeld.
De Engelse buitenlandse, politiek
heeft, evenals de wereldpolitiek,
gedurende de gevangenschaps-
jaren van Keniatta niet stilgestaan.
In die zeven jaren kregen de
bewoners van Kenia inderdaad en
kele voorrechten, waarom Keniatta
had gevraagd. Toen de zeven
jaren voorbij waren, achtte hel
gouvernement het beter dat Keniatta
nog een poosje in een verbannings
oord zou blijven. Maar ook dat is deze
week verleden tijd geworden. De
meerderheid van de regering van
Keniatta bestaat uit Afrikanen en
men heeft behoefte aan een „vader
figuur". Na veel druk. niet het minst
van Keniatta zelf, zijn de Engelsen
ertoe overgegaan de ballingschap te
beëindigen. Vorig jaar noemde de
Britse gouverneur Keniatta „een lei
der van duisternis en dood", maar de
ommezwaai kon niet worden voorko
men. Met veel gedans en gezang is de
oude leider door zijn stamgenoten
binnengehaald. De Europeanen hopen
dat hij eenheid en rust in Kenia zal
brengen. Hij is de enige die het kan.
Maar of hij het doet? De barbaarse
gewelddaden van de Mau-Mau en de
ophitsende redevoeringen van de
brandende speer zijn nog niet verge
ten. Misschien dat een Keniatta in
vrijheid echter minder gevaarlijk is
dan Keniatta als banneling.
VVVV\V\A^WV^A^VVWvWVWvVVVVVWvVW^VVVVVVVV
GEEN PROEFBORINGEN
Interesse voor zeegebied
noordelijk van Groningen
(Van onze Haagse redactie).
Er zit geen aardgas onder de bodem
van de. Eemsmond en de N.A.M. zal
ook niet in de Eemsmond naar aard
gas gaan boren. Aldus heeft zeer
beslist dr. ir. II. A. Stheeniun. de
directeur vair de N.A.M. verklaard
tijdens een demonstratie van de boor-
ponton „Dc Triton", waarmee bin
nenkort; voor Kijkduin in de Noord
zee proefboringen worden verricht.
Er is geen ogenblik aan gedacht en
men zal er ook niet aan denken do
„Triton" ook in de Eemsmond te
gebruiken, „omdat daar geen gas
zit".
De heer Stheeman verklaarde dat dc
gasbel in Groningen zich niet tot on
der de Eems uitstrekt. „Er bestaat
dan ook geen gevaar dat er aan de
Duitse zijde van de riviermond,
waar thans de maatschappij „Bri-
gitta". evenals de N.A.M. een doch
teronderneming van de Shell- en
Standardoil, het Nederlandse aard
gas zal wegzuigen".
De kwestie van de zwevende grens
in de Eemsmond is op zichzelf niet
iets waar over men zich in dit ver
band zorgen behoeft, te maken. Het
is een zuiverjuridische kwestie die
de heer Stheeman niettemin toch
graag opgelost zou zien, doch om an
dere redenen.
Het is namelijk niet uitgesloten
dat ook in 'het Noordzeegebied
noordelijk van Groningen aard
olie of gas zal worden gevonden.
Onder meer hebben de Duitsers
belangstelling voor hel eiland
Borkuni en de omgeving van dit
eiland. Nu verloopt de Nederlands-
Duitse grens ook in dit wadden
gebied, zeer merkwaardig onder
andere langs de laag-waterlijn
van Schiermonnikoog.
Dit eiland heeft dus aan één zijde
geen territoriale wateren. Nu een
maal belangstelling bestaat voor de
Noordzee- als gas- of oliewingebied,
is het volgens de heer Stheeman zaak
dat er. een behoorlijke regeling komt
over de afbakening van de grenzen.
In tegenspraak
De kwestie van het aardgas ïs een
punt, van bespreking lussen Neder
land en Duitsland in de than® lopen
de onderhandelingen over aauvullin-
geuop liet Nederlands-Duits verdrag
van april 1960. De omstreden grens
in de Eemsmond is hierbij niet. in het
geding, doch wel de exploratie en ex
ploitatie van eventueel aanwezig
aardgas, die men in de Nederlandse
regering en in de Tweede Kamer bij
prótócol geregeld wenst te. zien.
Terwijl dus thans de N.A.M. ver
klaart. dat er in de Eemsmond geen
aardgas is stelt Nederland de
eis dat er een regeling komt. die in
een aanvullend protocol dient te wor
den vastgelegd. De afspraak dat
alle contraversele kwesties in dit ge
bied in onderling overleg en in goe
de nabuurschap geregeld zouden
worden, acht men voor de mijn-
bouwkundige aspecten van Neder
landse zijde niet voldoende waar
borg gegeven.
De ongerustheid van de Nederland
se regering is, naar nu dus is ge
bleken, in tegenspraak niet de ver
zekeringen van de N.A.M., terwijl de
ze zich nu zorgen blijkt te maken
over noordelijker gelegen gebieden
waarover weer niet gesproken wordt
in het- verband van de aanvullingen
op het Nederlands-Duitse verslag.
JOMO KENIATTA
...leider van dood en duisternis...
COUVE DE MURVILLE:
De Franse minister van buitenlandse
zaken. Couve de Murville, heeft ver
klaard dat er zijns inziens geen en
kele twijfel over bestaat, dat er tus
sen de westelijke mogendheden een
fundamentele overeenstemming be
staat in de kwestie-Berlijn.
In antwoord op vragen voor de Fran
se radio zei de minister dat het dui
delijk is. dat iedereen zijn eigen ma
nier heeft om de problemen te beoor
delen en daarop te reageren. De vol
gens hem bestaande fundamentele
overeenstemming noemde hij echter
van essentieel belang.
De minister verklaarde dit naar aan
leiding van een vraag over het al dan
niet bestaan van een wezenlijk me
ningsverschil tussen Frankrijk en de
V.S. inzake Berlijn.
De Oostduïtse maatregelen van zon
dag noemde hij ernstig en geheel in
strijd met de akkoorden tussen de
grote vier inzake Berlijn. Hij sprak
van een eerste ontwikkeling, die.
naar men mag verwachten, door
nieuwe moeilijkheden zal worden ge
volgd.