Trotse vader
Duitse „Kirchentag" werd alleen
in West-Berlijn gehouden
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
De groene hel
®5H0M
KLANKEN
ut de ETHER
oren,
y&w en....
scArijven
BUREN
Het blanke mysterie van de Matto Grosso
MAANDAG 24 JULI I960. PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
SCHADUW OVER VOORBEREIDING
Volkspolitie verhinderde bisschop
Krummacher naar „west" te gaan
(Van een speciale verslaggever).
De op 19 juli begonnen Duits Evangelische Kirchentag werd behalve de
kerkdiensten, uitsluitend in West-Berlijn gehouden. Tot dit besluit moest
de leiding komen, nadat door de Oostduitse regering allerlei bezwaren wa
ren ingebracht. Gold eerst het verbod om vergaderingen in de oost-sector
van de stad te houden, later deed zich het incident voor, dat bisschop
Kreumacher (oost-Duitsland) door de volkspolitie werd verhinderd naar
West-Berlijn te gaan. Deze leidende figuur uit de Oostduitse kerk had zich
reeds op 25 mei in naam van alle bisschoppen uit de Sowjet-zone als voor
zitter van de kerkelijke oost-conferentie geheel achter de Kirchentag in
Berlijn geplaatst.
Op de aanmaning van de politie om
te verschijnen voor de Raad van het
district Rostock tot een „uitspraak
en uiteenzetting over het verbod van
de Kirchentag" in Berlijn, ging de
bisschop niet in en vertrok naar zijn
woonplaats. Door dit incident stelde
de leiding van de Kirchentag vast,
dat „de uitvoering van het Kirchen-
lagprogramma in het democratische
Berlijn niet meer mogelijk was".
Heeft gezin.
Vraagt veiligheid
op de weg. Vrouw let
op kleur en lijn.
Vindt in SKODA:
een degelijke wagen,
comfort voor vijf
personen, prettige
kruissnelheid op ioo,
top op 125 km per uur.
Gonstïg verbruik:
op 13 in de praktijk.
Eigen stijl: sportieve
bouw, keus uit
tien kleuren.
Tip voor hem (en haar)
die SKODA willen zien:
morgen bij Uw dealer
een wagen voor
proefrit gereed.
GOED UIT.... MET
compleet met verwar
ming, rolhoes, slaapban
ken, enz. f 5495.—
uitstekende onderdelen-
voorziening meer dan
60 dealers in Nederland
H.ENGLEBERT N.V.
Thercsinstraat 145, Den Haag
Tel. 070-723903*
DEALERS:
ADRIAANSEN, Oostburg
Oude Stad 16, tel. 2679
WANDEL, Nieuwerkerk
Zuidstraat 10, tel. 482
JOOSSE, N. S. Joosland
Rijksweg 24G, tel. 318
Protest
Een telegrafisch protest werd in
naam van de kerken in de Sowjet-
zone naar de D.D.R. gezonden,
met o.m. als inhoud: „Wij protes
teren tegen een zodanige verhin
dering van een bisschop in zijn
ambt".
Toch hebben de bisschoppen be
sloten in hun woonplaatsen te blij
ven en zij hebben de gemeentele
den afgeraden zich naar de weste
lijke sector te begeven.
Dit alles legde een schaduw over de
voorbereiding van de anders zo en
thousiast gehouden kerkdagen. Geen
treinen met zingende deelnemers
(tijdens de reis door de oostzone is
men wat stiller dan gewoonlijk!),
geen glorieuze ontvangst aan het
station, geen warme ontvangst van
mensen uit de in moeilijkheden ver
kerende gebieden. Toch kon men
overal in de drukke stad Berlijn mer
ken, dat de Kirchentag 1961 gehou
den werd. Op verschillende punten
van de stad werd de aandacht door
vlaggen er op gevestigd. En in deze
stad, die in deze tijd in de gehele
wereld genoemd wordt, kon men de
boodschap lezen: „Ik ben met U".
Enig mogelijke
Dr. Schrarf, president van de E.K.D.,
verklaarde in een persconferentie:
„De beslissing voor Berlijn mag juist
of verkeerd zijn geweest, ik houd
haar voor de enig mogelijke. God
heeft liaar ten goede gebruikt ten
opzichte van de verbondenheid in de
Evangelische Kerk in Duitsland.
Voor de aanvang van de Kirchentag j
werd in dé Gethsemané-kerk (Oost-
Berlijn) een kinderdienst gehouden.
Vele jongens en meisjes waren met
hun ouders en onderwijzers gekomen.
Ds. Steinborn sprak over de angst
van Jozef, nadat hij door zijn broers
in de put was geworpen. Dit verhaal
uit de Bijbel vormde de sleutel tot
de woorden van Jezus: „Ik ben bij
U". Tegelijkertijd werd in West-Ber
lijn een samenkomst gehouden,
waarin 12.000 kinderen aanwezig wa
ren. Bisschop Dibeliüs maakte de
grote „kindergemeente" duidelijk, dat
de evangelische christenen in Duits
land één gezin moeten zijn. Voor de
vele kinderen, die uit het buitenland
gekomen waren werd de toespraak
in de Engelse taal gehouden. Van alle
kinderen werd een dankoffer ge
vraagd voor het kinderhuis in de
stad Govindpur (India).
Opening
Thema: „Ik ben bij U". Hoofdge
dachte: Niemand kan zonder de an
der. Daarom komen wij niet meer
verder, omdat wij de ander niet meer
hehben. Maar door de Ene Heer,
Jezus Christus, winnen wij de an
der weer.
In één van de openingsdiensten (in
West-Berlijn werden vijf diensten ge
houden) zei dr. Reinold van Thadden-
Trieglaff, de president van de Kir
chentag, dat het voor het eerst in de
twaalfjarige geschiedenis van de Kir
chentag niet mogelijk was een groots
opgezette bijeenkomst in de open
lucht te houden. Het was slechts mo
gelijk in meerdere kerken van de in
tweeën gedeelde stad samen te ko
men.
Dr. Van Thadden-Trieglaff verklaar
de dat politieke motieven geen rol
hebben gespeeld bij allerlei beslissin
gen. Deze Kirchentag is een beslis
sing in Gods Naam. Het gaat 0111 de
gekruisigde en opgestane Heer, Die
eenmaal tot Zyn jongeren sprak:
„Ik ben bij U".
Anders was de nadruk die dr. Scharf
in de Mariënkirche in Oost-Beriyn
legde. In zijn toespraak wees hij op
de moeilijke situatie, waarin de ge
meenteleden in te Oostzone verkeer
den en zei ondermeer: „In dit ogen
blik, waarop U in gevaar verkeert,
waarin U zich zonder bescherming
uitlevert, zal God helpen".
Op het moment dat de Israëlieten het
gevaar tegemoetgaan en zich zonder
bescherming eraan uitleveren, zal
God helpen. Zó handelt God altijd
weer met Zijn volk. Wij zetten de
voet in het water met de kerkdiens
ten, die wij nu in geheel Berlijn hou
den. We vertrouwen dat wat in Zijn
Naam begonnen is, vrede en verzoe
ning in deze stad en in de wereld
brengt, zo dat wij merken, dat een
levende God onder ons is".
Oost en west
Ondanks de schaduw, die over deze
kerkdag lag, ondanks alle waarschu
wingen om zich aan deze kerk te
onthouden, is de kerkelijke doorden
king van het problees oost-west in
alle concreetheid gesteld.
Een commentaar in „Die Welt" (on
afhankelijk dagblad van Duitsland)
luidt: „Natuurlijk had men zich in
1949, toen de grote „lekenbeweging"
van de Evangelische Kerk begon, het
jubileum van het tiende treffen ge-
ïeel anders voorgesteld. De Kirchen
tag 19G1 weerspiegelt de nood van
ons volk. Was by de grote massa-bij
eenkomsten niet te veel routine?
Nu in Berlijn omgeven door don-
DINSDAG 25 JULI 1961.
HILVERSUM I. 402 m. 746 Uc/s. 7.
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.15 Gram. 7.45 Morgen
gebed en overweging. 8.00 Nws. 8.18
Gram. 8.50 V. d. huisvr. 9.35 Waterst. 9.40
V. d. jeugd. 10.00 V. d. kleuters. 10.15
Lichtbaken, lezing. 10.25 Gram. 11.00 V.
d. vrouw. 11.30 Gram. 11.50 Volaan....
vooruit, lezing. 12.00 Middagklok - nood
klok. 12.04 Ben ie zestig? 12.30 Land- en
tuinb. meded. 12.33 Gram. 13."9 Nws. 13.15
Zonnewijzer. 13.20 Platennieuws. 1
Gram. 14.00 Gram. 14.35 V. d. plattelands
vrouwen. 14.45 De witte hel, hoorsp. (dl.
8). 15.30 Gram. 16.00 V. d. zieken. 16.30
Ziekenlof. 17.00 V. d. jeugd. 17.40 Beurs-
ber. 17.45 Regeringsuitz.: Uitwisselings-
progr. in samenw. met Radio Nederland
Wereldomroep. 18.30 V. d. jeugd. 19.00
Nws. 19.10 Act. 19.25 Gram. 20.30 Brabants
ork. 21.35 Boekbespr. v. d. jeugd. 22.05
Radiofilharm. ork. en solist. 22.30 Nws.
22.40 Kamera-Klub, lezing. 22.35 Cabaret-
progr. 23.25 Gram 23.55—24.00 Nws.
HILVERSUM 11. 298 in. 1007 kc/s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO:» 8.00 Nws
8.15 Gram. 9.00 Gym. v. d. vrouw. 9.10 De
Groenteman. 9.15 Gram. 9.40 Morgenwij
ding. 9.55 Boekbespr. 10.00 Gram. 10.50
V. d, kleuters. 11.00 Pianospel. 11.15 V
zieken. 12.00 Lichte muz. 12.20 Regerings
uitz.: Uitz. v. d. landb. 12.30 Land-
tuinb. meded. 12,33 Lichte muz. 13.00
Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.25 Beurs-
ber. 13.30 Promenade-ork. en solist. 14.00
Pianorecital. 14.30 Dubbel kwart, (vocaal)
14.50 De dierenwereld en wij, praatje.
15.00 Metropole ork. 15.30 Levenskunst,
lezing. 15.45 Fluit, altviool en cello. 16.13
Gram. 16.30 V. d. jeugd. 17.30 Theaterork.
18.00 Nws. 18.15 Pianospel. 13.30 Lichte
muz. 18.55 Paris vous parle. 19.00 Caval-
leria Rusticana, opera. Daarna: I Pag-
liacci, opera. 20.00 Nws. 20.05 Lichte muz.
20.45 Speurwerk wijst nieuwe wegen,
klankb. 21.05 Zangfestival te Knokke.
22.00 Pianorecital. 22.30 Nws. en beurs-
ber. 22;45 Act.O 23.00 Gram. 23.55—24.00
Nws,
TELEVISIEPROGRAMMA'S
NTS: 20.00 Journ. 20.20 T.V.-film 20.40—
22.05 Speelfilm.
VLAAMS-BELG. T.V.-PRO GltAMMA'S
09.31 Twee animatiefilms. 19.45 Kunst-
progr. 20.00 Nws. en weeroverz. 20.30
Filmrep. 20.45 Speelfilm. 22.10 Literair
progr. 22.30 Nws.
FRANS-BELG. T.V.-PROGRAMMA'S
19.30 Natuurwetenschappen.... op vakan
tie. 20.00 Journ. 20.30 Spel. 21.30 Lectuur
voor allen. 22.15 Journ.
,kere machten is het zaak alle
„bijwerk" weg te laten en weer naar
de kern door te stoten". Kerken uit
alle landen verdiepten zich in de pro
blematiek. Zelfs uit Abessinië, Egyp
te en Ghana waren gedelegeerden
aanwezig. Ook waren meerderen uit
,de Oostzone gekomen om, alle geva
ren trotserende, een hou-vast te vin
den in de Evangelische Boodschap:
„Ik ben bij U".
Aan de „Kirchentag" hebben 30.000
personen van buiten Berlijn, onder
wie een groot aantal uit de zone,
deelgenomen. Tot nu toe heeft de
volkspolitie uit Oost-Berlijn de bezoe
kers het passeren van de zone-grens
niet verhinderd. Op andere plaatsen
was er echter een scherpe controle.
Domburg. v. W.
f Aavertentte i
Pluim voor paard, bon voor baas.
■■HÉ
WILLEM GEERSEN en HAIROSIIdie horen bij elkaar als grammo
bij foon. Nog onlangs trok 's werelds wonderpaard zijn even illustere
baas als éerste door de finish, hoewel hij liefst 60 meter had moeten
voorgeven. Hulde daarom voor een „haai" ros en een meesterlijk
pikeur, die blij bleek met de Plaim-Platenbon en Willem O. Duys
het volgende vertelde
OVER PLATEN: „Hebernietzoveel
als linten, lauweren en bekers. En
wat ik heb is voornamelijk uit de
oude doos:LoaBandy bijvoorbeeld"
OVER LUISTEREN: „Geen tijd om
er speciaal voor te gaan zitten.
Hoor graag opera's. Jazz? Geen
verstand van. Weet U waar Hairos
II z'n mooie oren bij spitst? Die
Duitse polka, die ze altijd op
Duindigt draaien!"
OVER PLATENBON: „Héda'»
handig. En m'n keus is al gemaakt:
diezelfde paardenpolka. Als er nu
■weer iemand jarig is, dan pieker ik
niet langer: in draf naar de winkel
en met zo'n hon van start!"
Publikatie van de C.C.G.C..
RADIOEN T.V.-RUBRIEK
(WS*MVV*WW»A*WWVW*
VANDAAG
T elevisie
Na het journaal verschijnt om tien
voor half negen de film „Vader weet
het beter" op het scherm, gevolgd
door „Divertimento" om kwart voor
negen, een programma van muziek,
zang en dans uit de tuin van de Sin
ger Concetzaal te Laren. Medewer
kenden ztfn o.a. Cruys Voorbergh,
het Nederlands Ballet en Die Haer-
lemsche Musyckkamer. De geslaag
den van de Arnhemse toneelschool
spelen om kwart over negen een één-
akter van Tad Mosel: „Improvisa
tie".
De Vlaamse t.v. brengt een film ge
baseerd op een verhaal van Edgar
Wallace: „De man die niemand was"
(tien over half negen). Daarna
„Amusement rond de tent", een ont
spanningsprogramma vanuit Wen-
duine.
Radio
Nadat de Jazz-Messengers van Art
Blakey (tien voor acht) hun muzi
kale boodschap hebben gebracht kan
1847. Onnodig te zeggen,
dat het viertal van verba
zing enkele ogenblikken
sprakeloos stond, toen men
daar in die verminkte han
gar een met sneeuw bedekt
luchtschip in het ook kreeg,
dat ogenschijnlijk geheel in
tact was en leek te wachten
op de hand van een bekwa
me bestuurder en dito be
manning. „Ziedaar, mijn
privé-kruiser!" lachte Thor-
wald. „Ik heb het ding per
soonlijk in de assemblage
hall van een verlaten vlieg
tuigfabriek voltooid. Dat is
al weer tientallen jaren ge
leden. In 't begin vloog ik er veel mee van de
ene koepelstad naar de andere, om bepaalde
materialen of grondstoffen voor mijn experi
menten te zoeken. Het is weer al enkele jaren
geleden, dat ik er voor 't laatst een uitstapje
mee maakte. Maar laten we naar binnen
gaan!" Hij drukte op een knop in de romp en
één der deuren gleed knarsend open, terwijl
bijna gelijktijdig een brede loopplank naar
buiten schoof. Weldra stond men binnen. „Wat
een geweldige laadruimte!" riep Buck uit.
„Nou, hier kunnen uw apparaten met gemak
in ondergebracht worden nietwaar? Maar wat
anders! Zou deze kist nog vliegen na zo'n
lange tijd van rust?" Thorwald keek hem bij
na beledigend aan en snoof ..Natuurlijk man!"
men over Hilversum I luisteren naar
het hoorspel „De marmeren pendule"
van Roger Dixon (NCRV). Om tien
voor half tien „De grote vier van het
klavier". Ditmaal Eduardo del Pueyo.
Via de andere zender kan men om
vijf over negen de opera Turando van
Puccini beluisteren, uitgevoerd door
koor en orkest van de Nederlandse
Opera o.l.v. Francesco Molinari-Pra-
delli. Het is een uitzending in het
kader van het Holland-Festival.
Emigranten uit Australië
terug naar Duitsland
Een Duits arbeidsbureau biedt
aan werkloze Duitse immi-
granten in Australië, banen ln
I Duitsland aan. Zij zullen vrije
overtocht naar Duitsland krij-
f gen.
Vele immigranten zouden het n
aanbod reeds hebben aanvaard s
en binnen een maand naar
Duitsland terugkeren.
De algemeen-secretaris van de
Australische bond voor nieuwe
burgers, J. S. Bielski, zei, dat
vele immigranten naar Austra- n
lië kwamen om meer geld te
verdienen. Hij voegde er aan
toe, dat in Australië echter
„verscheidene talenten verlo-
ren gaan, omdat voor geschool-
de landbouwarbeiders alleen
banen beschikbaar zijn als on-
geschoolde arbeiders".
iiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
k Sinds
1842
Origineel Zwitsers
fabrieksmerk
HENRI VAN WERMESKERKEN
de vergiftigde doorns. Als die in het
gelaat ireften, is alles voorbij.
Wij zijn vertrokken. Ik heb ten laat
ste toegegeven, zie er niet krijgshaf
tig uit, want de lap die eenmaal wit
was, is direct grauw en goor. Mijn
helm past er niet op, en van mijn
gezicht is niet veel te zien. Ik moet
alles aan hem overlaten, hij heeft
zijn motieven.
Maar als contrast daarvan kleedde
hij zich helemaal uit, zodat zijn li
chaam overal groot gevaar loopt.
Het is zeker die eenzaamheid die mij
zo volgzaam maakt. Hij zou immers
volgzaam zijn op Trafalgar Square
of Avenue de l'Opéra.
Het pad wordt nu duidelijker, hier
moeten we steeds nader komen tot
de stam. er is meer op gelopen, het
is breder
Vijf uur trekken we door die groene
hel. Ik heb mijn mond zoveel mo
gelijk vrijgemaakt en overigens on
dervind ik geen nadeel van de doek.
De Arabieren ln de woestijn hullen
zich op het heetst van de dag ook in
kemelnaren mantels.
„Niets doen, niets doen..." heeft nij
enige keren nadrukkelijk gezegd,
niet omzien.
(Jit vrees daarvoor heeft hij zeker
ook mijn geweer genomen en draagt
het, terwijl Ik alleen de tent voor
mijn rekening neem.
Vijf uur hebben wij gelopen of liever
ons een weg gehakt door jonge lia
nen zonder een woord, steeds waden
de in een donkere hel van groen...
Misschien zijn we niet meer dan drie
kilometer vooruit gekomen. En in
eens komt er meer licht, worden de
bomen dunner, zijn er enkele plek
ken goud zonlicht te zien boven het
dak van bladeren. Taipeke wijst...
vooruit Ik zie niets.
Dan slaat hij weer de tent op.
Nog 'n nacht als de vorige, waarin
hij mij weerhoudt en angstvallig be
waakt.
Die nacht zijn de klagelijke geluiden
veelvuldiger, en ze hebben iets
spookachtigs. Ik hoor nu duidelijk,
dat ze door mensenkelen worden uit
gestoten, ze variëren vaak.
Zijn we in een spookwereld of zijn
dat zorgvuldige signalen, die alle
wat betekenen?
Precies als gisteren trekken we op.
Na twee uur marcheren is het bos zo
dun en ijl dat ik wel een kwart kilo
meter ver er doorheen kan zien. En
verbeeld ik het mij? Gaan daar heel
in de verte schaduwen? Waarom
klinken de signalen nu verder en va
ger eu houden eindelijk helemaal op.
Ineens wordt de piek waar wij zijn
heel licht. We gaan over zand, waar
niets meer groeit. Het lopen is er
lichter nu we niet meer wegzakken
in het zware mos. De zon is verblin
dend en ik ben weer verplicht de
donkere bril te dragen, de donkerste
die ik heb, die Taipeke wegpakt on
der de vreemde lap rond mijn hoofd,
die hij thans in plaats van onder,
ook over de helm heeft gewonden.
En dan zie ik het.
Tintelend in het felle licht achter
een stuk heischitterend zand, rijst
een rots op, geheel met bomen be
groeid. Het is een enorme rotsmassa,
wel zes kilometer breed, die recht
uit de woestijn oprijst, als een eiland
in een zonverlicnte zee. En allés is
groen en verzorgd en fris, heel an
ders dan in het oerwoud. Een half
uur gaans scheidt er ons nog van.
Taipeke gaat recht op dit doel af
Heeft Yloe-Yioe hem dat zo beschre
ven uit de herinneringen van haar
grootmoeder? Hij is zo rustig, als
liep hij over een pad van de plan
tage, waar ik hem het eerst zag.
Maar wij zijn nog geen honderd
meter de woestijn in, of ik grijp hem
vast en wijs hem op iets, dat hij
blkbaar nog niet gezien heeft. Tege
lijk begint Pancho lang en klagelijk
te huilen en schijnt me niet te willen
volgen of mij terug te willen lokken
in het bos. Want hij maakt enige
malen een beweging om daarheen te
rug te vluchten. Maar Taipeke wil
niets zien.
„Doorgaan, Dom Franco", zegt hij,
„doorgaan, niet omzien".
Uit het dunne bos zijn langzaam fi
guren komen zwermen zoals ik ze
nog nooit zag. Het zijn hoge gestal
ten, die overal oprijzen. Ik zie ze het
eerst links van me, maar dan ook
rechts, en zelfs achter ons. Ik zie
toch om.
Straks meende ik gebukte schadu
wen te zien, thans gaan ze hoog
rechtop. Donkere plekken in het
witte zand. Mensen met lange man
tels om en een hoog veren tooisel op
het hoofd. Zij zijn nog op een af
stand. dat ik hun gezienten niet kan
onderscheiden, ze gaan statig en rus
tig. In gelijke tred met ons.
„Taipeke!"
„Doorgaan. Dom Franco, doorgaan".
Zijn stem klinkt als een bevel. Het
moet Taipeke zijn die mij, de Euro
peaan, op dat ogenblik beveelt Tai
peke heeft hier in zijn wilde land
ineens een vreemde invloed op mij
Ik pak Pancho, als hij weer bij me
is, vast en loop door zonder op of
om te zien. Ik voel nu de gestalten.
Half naast en achter ons, doe of ik
ze niet meer zie. Maar als ik na een
paar honderd meter toeh terzijde
kijk, dan zie ik de gestalten al veel
naderbij. Ze gaan daar alsof wij niet
bestonden. En toch sluiten ze ons
volkomen in. Op het witte zand zijn
het donkere spookgestalten die ons
zwijgend omgeven. En och, wat
raakt het mij, straks was goud geen
goud, hier is dood geen dood, en le
ven ook maar iets vaags, dat niet
eens tot je doordringt. Ik staar maar
weer onafgebroken naar het grote
rotsmassief dat steeds hoger, maar
ook dreigender wordt. Aan een zijde
ervan zie ik velden die bebouwd zijn,
er staan rechte rijen, als van een
boomgaard. Hoe kunnen ze die zo
hoog bevloeien Nergens een ander
spoor van leven. Maar wel van grote
orde en aanleg. Nergens een schijn
van toegang. Ik kan niet laten weer
om te zien en nu zijn de spookach
tige gestalten wéér dichterbij geko
men, gaan in een V-vorm achter en
om ons... Aan de ene zijde zijn ze
dichter bij dan aan de andere, als
wilden ze ons meer naar rechts drij
ven. Heeft Taipeke het gevoeld of
gezien? Niets aan hem toont dat hij
hun aanwezigheid vermoedt, maar
hij loopt nu méér rechts aan op de
rots. Pancho huilt soms en stoot jan
kende geluidjes uit, als wilde hij me
zeggen, dat ik ln gevaar was.
Ik wil me gedragen als Taipeke en
niet omzien Maar Ik heb op dat
ogenblik toch gezien, dat het man
nen zijn van groter gestalte dan de
Parintintins, die nog hoger lijken
door de grote tooisels op hun hoofd.
Ik heb even een donker, maar recht
gesneden profiel tegen het blanke
woestijnlicht zien afsteken. En ik
heb ontwaard hoe ze precies op ge
lijke afstand van elkaar lopen in
wonderbaarlijke discipline.
Ze dragen bogen en pijlen stijf tegen
het lijf. precies in dezelfde houding,
hun stap is zelfs gelijk.
Dan zie ik niet meer om. laat ge
beuren wat er gebeuren moet, laat
Taipeke handelen zoals hij meent te
moeten handelen.
Wij leven nog. Maar niet door eigen
kracht. Enkel door het feit dat deze
mensen ons niet doden, doch onze
groep heendrijven in een speciale
richting, naar de noordelijke zijde
van de rots.
Ineens behoef ik niet meer om te
zien. Rechts, half voor mij, gaat een
der gestalten... links voor eveneens,
en daarachter voel ik dat de rij zich
in een punt met de andere verenigt.
Ze zijn nu op geen twintig meter
meer van ons vandaan...
De rots is nu heel dichtbij. Nog zie
ik nergens iets dat op een toegang
lijkt, niets dat op bewoondheid
wijst... ja toch, er kringelt rook op
de top Maar ook opzij, langs de hel
lingen.
Nu zijn wij geen honderd meter van
de rots af Ik heb efti gevoel alsof
honderden ogen ons vandaar gade
slaan zonder dat ik iemand bemerk.
(Wordt vervolgd).
