Een dag met Kennedy in het Witte Huis
LUYCKS
PRATEN MET 150 MENSEN EN
RUIM 150 HANDTEKENINGEN
ZETTEN: RUSTIGE DAG
CAPRIOLEN MET ZOMERTIJD IN DE V.S.
frites
saus
VRIJDAG 26 MET 1961
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
In schommelstoel en bij gele narcissen
Een bleek-blauw licht scheen van binnenuit een grote wereldbol
achter zijn massieve, antieke bureau. Het was even voor achten
's avonds in de westelijke vleugel van het Witte Huis toen presi
dent Kennedy, net toen hij op het punt stond zijn kantoor te
verlaten, terug moest keren om een laatste telefoontje te beant
woorden.
Zo eindigde een gemiddelde dag in het leven van Amérika's
jonge president in ieder geval dat gedeelte dat zich in zijn
kantoor afspeelt. Er waren nog heel wat memoranda te verteren
en telefoongesprekken te voeren voor bedtijd en natuurlijk het
diner met mevrouw Kennedy en een aantal gasten.
Van kort voor negen 's morgens
af had hij gesproken met 125
tot 150 mensen, individueel en
in groepen.
Hij had meer dan 150 keer zijn
handtekening gezet.
En hij had enkele van de meer
gewichtigde beslissingen geno
men van zijn korte carrière in
het Witte Huis.
Toch, toen hij de historische zui
lengang inliep die van zijn kantoor
naar het hoofdgedeelte van 't Wit
te Huis leidt, zei de 43-jarige leider
dat het geen bijzonder inspannen
de dag was geweest.
„Ik zou zeggen dat hij gemakke
lijker was dan de mêeste' zei Ken
nedy, toen hij afscheid nam van
de twee verslaggevers en twee fo
tografen die, met zijn toestemming
al zijn bewegingen hadden gevolgd,
al zijn conferenties en het grootste
deel van zijn woorden, de hele dag
lang.
Vijf hechtingen
Op deze dag, die „gemakkelijker
dan de meeste" was, heeft presi
dent Kennedy: eëir deel van zijn
lunchtijd gebruikt om een marine
dokter vijf hechtingen te laten
aanbrengen in een lelijke snee bo
ven zijn linker wenkbrauw een
jaap die hij eerder op de dag opliep
toen hij zich bukte om iets op te
rapen en zijn hoofd stootte tegen
een meubelstuk; definitieve be
slissingen genomen over de groot
te van de in te dienen begrotingen
van defensie en hulp aan het bui
tenland na een langdurige verga
dering;
het begin gemaakt met een se
rie van semi-officieuse bijeenkom
sten van een uur met leden van het
Congres hij onder hield zich op
deze dag een uur lang met 55 le
den van het Huis van Afgevaardig
den en met Vice President Lyndon
B. Johnson en Speaker Sam Ray-
burn. De bijeenkomst werd gehou
den in de Staatsdinerzaal.
meer dan een uur besteed aan
de viering van de eeuwfeesten van
de éénwording van Italië hetgeen
een speech inhield en een bezoek
aan de nieuwe gehoorzaal van het
ministerie van buitenlandse zaken;
een delegatie ontvangen van
padvindsters die op de 49ste ver
jaardag van hun organisatie luis-
Mevrouw Evelyn Lincoln, presi
dent Kennedy's secretaresse, over
handigt de president een aantal
documenten, die hij moet teke
nen.
ter bijzetten door hem 'n pop aan
te bieden voor z'n dochtertje Caro
line en een bos bloemen voor me
vrouw Kennedy;
hooggeplaatste medewerkers
van zijn regering ontvangen in de
Kabinetskamer voor langdurige,
zeer geheime gedachtenwisselin-
gen over wat hij later beschreef
als „een dringende aangelegenheid
die met de nationale veiligheid in
verband stond".
De hele dag was de basis voor zijn
activiteiten zijn grote werkkamer
met de witte muren en, gegroe
peerd rond de open haard, zijn
schommelstoel met hoge rug en
twee gemakkelijke divans.
Lang voor hij aankwam waren er
verse, gele narcissen in een vaas
naast zijn bureau neergezet en net
jes geordende stapels correspon
dentie en officiële documenten la-
Êen te wachten op zijn aandacht.
>e morgen was helder, warm en
zonnig, maar de president kwam
pas laat in actie. De avond tevo
ren hadden hij en mevrouw Kenne
dy een diner met bal gegeven voor
hun gasten, prins en prinses Sta
nislaus Raziwill. De prinses is nie
mand anders dan Lee, de zuster
van mevrouw Kennedy.
De gasten gingen pas na vieren in
de. ochtend weg, hoewel het moge
lijk is dat de president zelf zich
wat eerder had teruggetrokken. In
ieder geval was hij veel slaap te
kort gekomen en de snee boven z'n
oog droeg er ook al toe bij de start
van zijn werkdag te vertragen.
Dun pleistertje
Chronologisch bezien zag die dag
er zo uit:
9.24 Gekleed in een officiéél
morgenkostuum (gestreepte broek
korte, donkere jas, wit overhemd,
grijze streepjesdas) piakte Presi
dent Kennedy een dun pleistertje
op de snee boven zijn oog en sprak
door de telefoon met zijn perschef,
Pierre Salinger. Caroline was op.
Ze droeg een blauw bloesje en een
rode speelbroek en ze dartelde om
haar vader heen in dat deel van het
Witte Huis dat op de tweede ver
dieping, voor het gezin Kennedy
is gereserveerd. In zijn kantoor
wachtten hem zijn secretaresse,
mevrouw Evelyn Lincoln, Salinger,
Kenneth O' Donnell, die zijn af
spraken regelt, en Charles Spal
ding, 'n oude vriend uit New York.
9.35 Mevrouw Lincoln kijkt op
van haar telefoon. „Hij komt er
aan" zegt zc tegen Salinger die
vlug naar de benedenverdieping
loopt waar hij en kolonel Godfrey
T. McHugh, adviseur in lucht-
machtzaken van de president voor
de lift blijven wachten.
9.42 De liftdeuren gaan open en
de president stapt uit met Caroline
aan zijn hand.
9.44 De eerste die hij ziet als
hij door de grote glazen deur zijn
bureau binnengaat is O'Donnell te-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirjiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiüii
H Een van Amérika's jongste j
jË presidenten heerst nu over §j
M het Witte Huis in Washing- |f
H ton. Hoe ziet zijn werkdag
H er in doorsnee uit? Hoe-
j veel uren besteedt hij aan Z
Z staatszaken en hoeveel
H aan particuliere? Z
H President Kennedy moet in m
Z hef Witte Huis per dag ge- Z
Z middeld de hand drukken M
Z van ongeveer 150 mensen. Z
Z Hij heeft besprekingen j
Z over begrotingen, veilig- Z
Z heidszaken, arbeidskwes- Z
ties. Tegelijkertijd moet hij M
M officiële plichten vervullen, M
Z bijeenkomsten bijwonen, Z
Z de pers te woord staan, Z
H geschenken van organisa- Z
Z ties aannemen en honder- §j
H den brieven tekenen. Z
Z De U.P.I.-verslaggever van Z
Z het Witte Huis, Merriman Z
Z Smith, die sinds wijlen §j
Z Franklin D. Roosevelt over Z
Z de activiteiten van de ff
Amerikaanse presidenten -§|
Z heeft geschreven, heeft nu
Z voor het eerst in zijn lange ff
Z loopbaan toestemming ge-
Z kregen een volledige werkr
H dag door te brengen aan z
Z de zijde van de president.
Z Het resultaat is neven- Z
H staand verslag van een M
jZ gemiddelde dag in het J
p werkzame leven van de p
president. j§
lIlüilillilllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIll
gen wie hij roept „wanneer gaan
we weg?" Dit slaat op de Italiaan
se feestelijkheid op het ministerie
van buitenlandse zaken. O'Donnell
antwoord: „om vijf voor half elf".
Hoop geld."
9.45 De directeur van begro
tingszaken David E. Bell, adjunct-
directeur Elmer Staats en Theodo
re Sorensen, speciaal advisseur
van Kennedy, gaan op drie stoelen
naast het bureau van de President
zitten om de begroting voor bui
tenlandse hulp te bespreken. (Ken
nedy kénde iedere post op de be
groting en vuurde vraag na vraag
op zijn medewerkers af. Hij sprak
langzaam en bedaard tot hij bij
een post kwam die hem deed uit
roepen: „Nou, dat is een hoop
geld!")
9.57 Als de eerste adviseurs
heengaan wordt Arthur Goldberg,
minister van arbeid, door O'Don
nell binnengeleid. Goldberg zegt
dat hij maar „dertig seconden" no
dig heeft voor een kort gesprekje
over het amendement op de wet
voor uitbreiding van werkloos
heidsvergoeding, die in het Con
gres moest worden behandeld.
9.59 Terwijl de president op zijn
bureau leunt, de armen over el
kaar, nog steeds in gesprek met
Goldberg, schuift O'Donnell de mi
nister van handel, Luther M. Hod
ges en Myer Feldman, de assistent
van Sorensen, naar binnen. „Kent
U minister Goldberg?" zegt Ken
nedy grijnzend waarop iedereen
in lachen uitbarst. (Ook Hodges
kwam praten over de werkloos
heidsvergoeding)
10.01 Hodges, Goldbei'g en Feld
man verlaten het bureau via de ka
mer van O'Donnell en de president
loopt naar het kantoor van me
vrouw Lincoln, zet zijn handteke
ning op verscheidene brieven en
praat vrienschappelijk met Soren
sen en Richard Goodwin, een voor
aanstaand schrijver en de ideeën-
man van het Witte Huis.
10.03 Kennedy loopt door de ka
mer van mevrouw Lincoln naaf de
Kabinetskamer voor een vergade
ring met de minister van buiten
landse zaken Dean Rusk, de mi
nister van financiën Douglas Dil
lon, de directeur voor begrotings
zaken Bell, staatssecretaris Geor
ge Bell en anderen. (Op deze ver
gadering werd de begroting voor
buitenlandse hulp in zin uiteinde
lijke vorm goedgekeurd en nam
Bell afscheid; hij zou voor een mis
sie naar Londen en Parijs vertrek
ken).
Mannequin
10.20 Mevrouw Kennedy, die er
uitziet als een mannequin in een
licht, lindekleurig pakje, waarbij
ze een bijpassende pothoed draagt
met eeri wuivende bloesemcórsage,
verschijnt aan de deur van 't bu
reau van de President, Caroline
aan haar hand, klaar voor de Ita
liaanse herdenking.
11.40 Kennedy keert terug naar
het Witte Huis van het ministerie
van buitenlandse zaken laat zijn
■vrouw uit de auto stappen bij de
zuidelijke ingang en rijdt zelf door
naar de kant waar zijn werkkamer
ligt.
11.46 Leden van de Economi
sche Commissie uit het Congres
komen stappen bespreken om de
recessie te bestrijden. (Zij maak
ten een opmerking over de offi
ciële dracht van de president en
Kennedy zei slagvaardig: „O, zo
kleed ik me iedere dag'Hij was
met hun verbazing blijkbaar zo in
genomen dat hij nog verschillende
andere onthutste, zich wat pover
gekleed voelende bezoekers op deze
grap tracteerde, tot hij zich na de
lunch had yérkleed).
12.03 Een aantal korte, officiële
gesprekken.
1.02 Kennedy verlaat zijn bu
reau en gaat naar huis en naar
derftoffietafeI.
Dik oog
2.58 De President komt In z'n
werkkamer terug, met deze keer
een veel groter verband boven zijn
oog. Hij legt /uit: „ik moest een
beetje gehecht worden". (Hij zegt
dat een marine-arts, kapitein Co-
nolly hem vijf hechtingen gaf, Het
oog was een beetje dik, maar de
President zei dat hij zich best voel
de. Hij had zijn diplomatieke kle
ding verwisseld voor een Oxford-
grijs. zakelijk kostuum met een
.énkele rij knopen).
3.00 Nog meer bezoekers en
dossiers.
3.43 Kennedy gaat naar de ro
zentuin waar hij ae 49ste verjaar
dag van het Padvindersgilde helpt
vieren door een pop voor Caroline
en bloemen voor zijn vrouw Jac
queline aan te nemen.
3.47 Van de. rozentuin loopt
Kennedy naar de kabinetskamer,
waar hij een zeer geheime bespre
king heeft over de nationale vei
ligheid en een zaak die hij later
als dringend beschreef. (Een der
gelijke bijeenkomst was ook de
vorige dag onaangekondigd ge
houden). De bespreking wordt bij
gewoond door de minister van
buitenlandse zaken Dean Rusk
het is de tweede keer die dag dat
hij het Witte Huis bezoekt Vi
ce-president Johnson, de minister
van defensie Robert S. McNamara,
de speciale adviseur van de pre
sident in veiligheidskwesties
McGeorge Bundy, en anderen.
Voor de haard
5-20 De president keert ïu zijn
werkkamer terug met McNamara
en Johnson. Kennedy zit in zijn
schommelstoel tegenover de haard,
de minister van defensie zit op
een van de divans en Johuson op
de andere.
Voor een man die maar vier of
vijl uur slaap heeft gehad, een
flinke snee heeft opgelopen en een
dag vol activiteiten achter de rug
heeft, schijnt de president er toch
steeds frisser uit te gaan zien
naarmate het uur vordert. Op de
ze bijzonder conferentie, voor de
haard met de nict-brandende hout
blokken, hechten Kennedy, John
son en McNamara hun uiteinde
lijke goedkeuring aan de begro
ting van defensie. Binnen een
week a tien dagen zou die bij het
Congres worden ingediend.
5.37 Met veel gelach nemen de
president en de vice-president af
scheid van McNamara die een
veelheid van documenten in zijn
aktentas propt en in het bureau
van O'Donnell verdwijnt. Lawren
ce O'Brien, chef verbindingsdienst
tussen het Witte Huis en het con
gres voegt zich bij Kennedy en
Johnson. Gedrieën wandelen ze
naar het officiële gedeelte van het
Huis voor het „koffie-uurtje", een
uur dat ze delen met 55 leden van
het Huis van Afevaardigden
5.42 Bij de lift zegt de presi
dent dat hij liever niet wil binnen
komen met verslaggevers en fo-
torafen in zijn kielzog en hij
vraagt ze 15 of 20 minuten te
wachten voor ze naar de diner
zaal op de benedenverdieping
gaan.
De officieuse bijeenkomst droeg
een min of meer joviaal karakter.
De president ging rond, schudde
De president in zijn werkkamer.
De pleister boven 'zijn linkeroog
verbergt vijf hechtingen die in
een lelijke snee moesten 'worden,
aangebracht. Hij had zijn hoofd
gestoten tegen een meubelstuk op
de ochtend van het bezoek van
Smith.
Alles wijst er op: de bolkn&k van
de dag is Karei I Elegant. Die
roken alle fijnproevers. U toch ook?
li nitiiiiimiiiiuiiUiimniKiBiittiiutit
ELKE STAAT DOET WAT HIJ WIL
Schema's lopen
in het honderd
(Van een speciale
correspondent).
In de Verenigde Staten
van Amerika triomfeert
de chaos op het gebied
van de tijd: vijftien ^Sta
ten hebben vervroegd de
zomertijd ingevoerd, die
moet duren tot 29 okto
ber. Zij willen zes maan
den zomer, ook al blij
ven dan voor herfst,
winter en lente elk maar
twee maanden over.
Maar dat zou nog niet zo
erg zijn, wanneer niet
de veelgeroemde autono
mie er een potje van zou
maken.
Niet alleen elke staat,
maar in vele gebieden
zelfs elke gemeente kan
naar believen de zomer
tijd laten ingaan en ein
digen. Men kan zich
voorstellen, hoe bijzon
der „verheugd" de ma
kers van dienstregelin
gen zijn, wanneer zij een
schema voor treinen,
autobussen en vliegtui
gen moeten opstellen, die
verschillende staten en
steden aandoen.
Na zes maanden krijgt
men in vijftien
het „verloren uur" te
rug, dat men nu door
het vooruitzetten van de
klok geofferd heeft. Men
kan bepaald niet zeggen,
dat deze maatregel erg
populair is -de agra
riërs in vele streken be
groeten haar wel, maar
over het algemeen zou
den, zij toch liever zien,
dat de zomertijd beperkt
bleef tot de echte zomer.
De volkomen willekeur
ten aanzien van de zo
mertijd leidt bovendien
tot vele weinig gewaar
deerde misverstanden.
Zo begint in Minnesota
de zomertijd pas eind
mei. In elf staten wordt
zij slechts in bepaalde
steden ingevoerd. Vijf
entwintig gemeenten in
Virginia zetten de klok
een uur vooruit, de rest
blijft de wintertijd
trouw. Het grootste deel
van noordelijk Ohio
schakelt om, in het zui
den van die staat ge
beurt weer niets. Wie dus
in Cleveland, waar men
zomertijd heeft, een te
lefoongesprek met Tole
do, dat zich aan de nor
maaltijd houdt, aan
vraagt, moet zich steeds
afvragen, of men daar
niet juist aan de lunch-
Eau ze bezig is of al
laas ia met het werk.
Vooruit en terug
Amusant is de situatie
in Lewiston in de staat
Idulio. Wie daar binnen
komt, moet zijn horloge
een uur vooruitzetten,
wie wegrijdt weer een
uur terug, omdat Lewis
ton de enige stad in de
hele staat Idaho is, waar
men de zomertijd invoer
de. Hawaii en Alaska
doen niet mee aan deze
mode. die ook voor de
hoofdstad Washington
geldt. De aan Washing
ton grenzende staat Ma
ryland hield daarentegen
weer de normale tijd.
De spoorwegen, die als
particuliere ondernemin
gen traject-dienstrege
lingen uitgeven een
officiële reisgids bestaat
in de V.S. niet geven
de aankomst- en ver
trektijden meestal in zo
mertijd op, wanneer het
vcrtrekstation in een
slaat met zomertijd ligt.
Voert het traject echter
door staten met normaal
tijd, dan worden de aan
komst- en vertrektijden
gewoonlijk voorzien van
de opmerking „standard
time". Daar de dienst
regelingen bovendien
niet in 24 uren zijn in
gedeeld, zoals in de
meeste Europese landen,
doch in tweemaal 12 uur
met daarachter a.m. of
p.m. - voormiddag of
namiddag wordt de'
verwarring nog veel gro
ter. Een om „3.00 p.m."
vertrekkene trein kan
in de volgende stad
eveneens om „3.00 p jn."
aankomen. De lucht
vaartmaatschappijen
hebben hun passagiers
verzocht, voor vertrek
van het vliegtuig telefo
nisch naar de vertrektijd
te Informeren, omdat zij
het in de dienstregelin
gen niet meer duidelijk
kunnen maken.
Wanneer deze halfjaar
lijkse verwarring ooit
nog eens uniform gere
geld zal worden, weet
feen mens. De Ameri-
aanse regering heeffc in
deze kwestie niets te
vertellen. Zij kan zonder
grondwetswijziging geen
besluit nemen, dat dwin
gend is voor alle vijftig
staten.
En de staten zelf zijn
aantonen, uiet eens over
bet, zoals de feiten wel
het feit, of de invoering
van zomertijd besparing
betekent of niet- Hoe
laat het is, zal tot okto
ber er geheel van afhan
gen, wfiar men dez.e
vraag stelt.
handen en maakte praatjes. Aan
één kant van de zaal werd koffie
geserveerd, maar veel van de af
gevaardigden dronken cocktails
die op bladen werden rondgediend-
7.52 Na een privé bijeenkomst
met enkele vrienden van zijn
vrouw keert hij terug in zijn
werkkamer, roept naar mevrouw
Lincoln door de open deur van
haar kamer en vraagt baar Rusk
op te bellen.
Hij heeft een snel gesprek over de
plannen voor het bezoek van een
Afrikaans staatshoofd. Kennedy
tekent vervolgens een kleine berg
foto's en een grotere berg post.
Bij deze bezigheid staat hij achter
zijn bureau en buigt hij zich voor
over om zijn handtekening te zet
ten een handtekening die alleen
door zijn beste vrienden en naaste
familieleden kan worden ontcij
ferd, maar die bekendheid begint
te krijgen.
7.35 Voor het ogenblik is hij
klaar met de papieren op zijn
bureau en gaat hij paar de kamer
van zijn secretaresse om een aan
tal brieven te dicteren.
Op dit moment bemerkte ik dat
zijn pak er nog even glad uitzag
als toen hij het na de lunch aan
trok.
7.41 i Terug op zijn eigen kamer
kijkt de president de jongste edi
ties van Washington's avondbla
den door.
7.43 Hij gaat naar een klein
privé-kantoortje voor een persoon
lijk telefoongesprek.
7-46 Hij komt terug, en zegt:
..Ik geloof dat we het nu wel heb
ben gehad". Na nog een telefoon
tje geeft hij een korte terugblik
op de dag. Alles bij elkaar, zegt
hij, was deze dag gemakkelijker
dan de meeste andere. Maar hij
had meer feestelijkheden en bij
eenkomsten bijgewoond dan ge
bruikelijk.
7.55 Hij neemt afscheid van
zijn „schaduwen" van de pers en
vertelt dat hij na het diner nog
een paar rapporten wil lezen en
om ongeveer 11 uur naar bed wil
gaan. Hij opent zijn deur en staat
op het punt de frisse avondlucht
in te stappen als mevrouw Lin
coln hem terugroept. Zou bij nog
een telefoontje willen aannemen?
Zonder een woord van protest
loopt hij vlug over het dikke,
groene tapijt naar zijn bureau,
neemt de haak op en praat kort
met een oude vriend.
7.56 Weer op weg naar „huis".
Deze keer lukt het hem!
Stelende hoofdagent nu
zelf achter tralies
Een hoofdagent van politie te Zut-
phen is in arrest gesteld, verdacht
van diefstal. Hij is opgesloten in het
huis van bewaring.
In de afgelopen drie jaar werden bij
de politie aangiften gedaan van di
verse diefstallen, waarvan de dader
niet kon worden achterhaald. Nu
kreeg men echter aanwijzingen, die
tot zijn aanhouding leidden. Een deel
van de vermiste goederen, die zich
in zijn woning bevonden, werd ach
terhaald.
l'i'JMI'l,
