PAGIltó
Franse confectie is bestemd voor
generatie
'olgende
Huurkoop en afbetaling:
GOED
GEKLEED
GAAN
VRIJDAG 19 MEI 1961
PROV 1 N CI ALE ZE EU W SE COURANT
13
Het gemakkeUjk-zitten-
de zomèrkostuum dat
licht in gewicht isflo
reert deze zomer door
dat er zoveel linnen- en
shantungstoffen aan de
markt zijnPraktische
stoffen die, mits op de
juiste manier verwerkt,
de hele dag correct blij
ven.
Links zo'n kostuum van
linnen met lange kazak-
jas, geschikt voor lange
vrouwen en ontworpen
door Jacqus Heim.
Eveneens van linnen is
het middelste pakje,
waarvan het mouwloze
jak soepel over de klok
kende rok heenvalt.
Van Balmain tenslotte is
het shantung pakje
rechts, dat ook geschikt
is voor wat zwaardere
figuren. Het jasje is
zonder hnoopsluitinger
onder wordt een bontbe-
drukte zijden blouse ge
dragen.
HUISNAAISTER VERDIENT STANDBEELD....
(Van een medewerkster)
Over Parisiennes en Mode zou een boek zijn te schrijven; een
turf van een boek en vol verrassinkjes, want er zou in
voorkomen zo'n schatrijk nietsnutje dat eens per 'seizoen in
huize Dior een burgermanskapitaaltje besteedt aan jurkjes
en pakjes maar evengoed zo'n echte Marianne die heel haar
werkzaam leven woont in een mouwschort: zo'n werkbij
zo'n dappere moeder zo'n marktvrouw met een wollen das
om. Twee hoofdstukjes dus, voor de vrouw voor wie mode
niets en voor mevrouw voor wie mode alles betekent. En de
rest? - de halve rest gaat over de naaistertjes, die, zodra de
nieuwste modebladen-met-platen verschijnen, naar de kiosk
rennen en een paar gulden van hun zuur verdiende centjes
offeren om bij te zijn: als hun cliëntjes komen moeten die
kunnen bladeren en wikken en wegen en kiezen, en dan met
hun lapje tevoorschijn komen, waarvan het nijvere naaister
tje een bijna-echt Diortje zal maken of een bijna authentiek
Dèssèstje: de helft van het Parijse vrouwvolk en driekwart
van de provincie wordt nog gekleed door de huisnaaister. Dan
zijn er ook nog de vrouwen die een degelijke opvoeding geno
ten hebben en dus hebben leren naaien bij de nonnetjes ze
maken nog zelf hun kleren èn die voor hun kinderen. Ook
voor hun dochters met extra liefde zelfs voor hun dochters
tot die dochters vijftien of zestien worden, en gaan foete
ren op hun huisbakken toiletjes.
gevochten in het land van de mode:
Frankrijk. We hebben zelfs eens
op een jaarbeurs in Lyon meege
maakt dat een Franse importeur
vier dagen achtereen op een stoel
in een Nederlandse stand van re
genkleding bleef zitten: om tien
duizend Nederlandse regenmantels
te bewaken en concurrenten af
te schrikken met een boos gezicht.
licht: dat de jurkjes kraagloos
zullen zijn, met verlaagde taille,
met een asymetrisch accentje op
een heup; dat de tailleurtjes „flou"
moeten zijn, zonder te blousen met
een jasje net op de heup.
Zo'n aantrekkingskracht bleek de
confectie te hebben, dat zelfs cou
turiers van naam hun salon en hun
zorgen vaarwel zegden en fa
brikant werden van mode, Pierre
Billet is er zo eentje, hij was
ontwerper in huize Dior en daarna
zelf couturier en nu is hij con-
fectionnair èn tevreden.
Hij is de uitvinder vau de robe
passe-partout: het .jurkje voor al
les en van het ensemble midi-
minuit het pakje van twaalf tot
twaalf ter vervanging van het
eeuwige Parijse tailleur. Het tail
leur dat de vrouw van dertig nog
beschouwt als haar waardevolste
bezit: het tailleur waarmee ze net
jes is buiten de deur en dat ze
meteen op een stokje hangt zodra
ze thuis is, want het moet jaren
mee. Zo zijn de meisjes niet meer
ze kopen en kopen maar: confectie
jong en modieus. Heeft presi
dent De Gaulle niet geklaagd :alles
is anders dan in mijn jeugd
Het wordt nóg anders: de huis
naaister sterft uit en verdient
een standbeeld, voor eeuwenlang
trouwe dienst.
Moderne badmuts:
opvallend én duur
Het lijkfc onvoorstelbaar lang gele
den dat het badpak een recht sluik
zwemkostuum was en de badmuts
een glad, onflatteus stuk rubber, dat
als enig doel had, het haar tegen nat-
worden te beschermen. Tegenwoordig
is het badpak oen alleszins modieus
onderdeel van de garderobe en de
badmuts gaat al aardig dezelfde kant
op. De nieuwste badmutsen hebben
bloembladachtige motieven en zijn zo
fraai, dat het wel lijkt alsof ze door
een modiste gemaakt zijn. De prij
zen zijn dan ook bepaald niet laag
Daarvan levert vooral de Engelse
strandkleding-industiie het bewijs
een Britse badmutsenfabriek brengt
onder meer een bleekrode cloche op
de markt, gegarneerd met een zwart
lint, waarvan de prijs zes Engelse
ponden bedraagt. Voor dit niet on
aanzienlijke bedrag is deze rubber
muts dan wel geheel waterdicht. Een
ander nieuwtje: de „zwempruik" die
er in de, voor een pruik wat opval
lende, tint lichtblauw is.
De Europese badmode-industrie
brengt dit seizoen voorts wollen bad
pakken, die een afkledend effect be
ogen. De Italiaanse zijn uit smalle
banen gemaakt, de Engelse hebben
abstracte patronen. In Spaans katoen
zijn er gebloemde pakjes in de kleu
ren zwart, rose, grijs en wit. en wan
neer die bloemen gaan vervelen, kan
het pakje binnenstebuiten worden ge
keerd en met de effen (groene) bin
nenkant naar buiten worden gedra
gen.
Voor 'n strandwandeling zijn er kor
te tunieken, passend bij het zwem
pak; een ideetje van de Franse mo
de-ontwerper Jacques Heim. Van
Zweeds katoen zijn er strandpakjes,
die van voren met knopen sluiten en
bedrukt zijn met een bont dessin van
vierkantjes, harten, cirkeltjes en
nopjes. Een buitengewoon vrolijke
mode, de strandmode voor komend
seizoen!
|lllll!llllllllllllllllilllllllillllllllll!lllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|
l| in het stadje Mo I Rana in het
noorden van Noorwegen is men
een actie tegen het snoepen en n
M vóór goede tanden begonnen.
Links: aanplakbiljetten voor
deze actie, voornamelijk gete-
kend'door de schooljeugd, wel-
fee aandringen op staken van
het snoepen, het eten van fruit
e« het poetsen van de tanden.
Rechts: met emmers vol wordt
H snoepgoed uit een winkel in
Mo 1 Rana verwijderd.
Nieuwe G.B.I.-Iezingen
Het G.B.I. het Gezinsbegrotings-
instituut, voorlichtingsinstituut voor
doelmatige inkomensbesteding
heeft het programma voor 1961/1962
bekendgemaakt. Dat programma
omvat onder meer een zevental le
zingen voor huisvrouwen, liever ge
zegd: voor echtparen, want zo
meent het G.B.I. de gezinsbegro
ting is een zaak van man en vrouw!
De onderwerpen voor deze lezingen
zijn: „Modern financieren" (hoe
houdt men de gezinsfinanciën stevig
in de hand, hoe vermijdt men onno
dige zorgen), „Kiezen of delen" (het
vinden van een compromis tussen on
ze wensen en behoeften enerzijds,
het inkomen anderzijds),. „De ge
bruikskosten van huishoudappara-
tuur", „De inventaris van trouwdag
tot gouden bruiloft" (over de „tand
des tijds", verandering van mode en
smaak, uitbreiding bij groei van het
gezin, vervanging, en de voordelen
bij dit alles van een soepel maar wel
overwogen plan), „Kopen op krediet"
(de voor- en nadelen van verschillen
de vormen van gezinskrediet), „Onze
rol als consument", „Zakgeld, kleed
geld, kostgeld" (over de waarde van
het zakgeld als opvoedingsmiddel
voor de jongsten, als vormingsmid
del en oefenmateriaal voor de teen-
Voor degenen die belang stellen in
het onderwerp budgetvoorlichting,
zijn er voordrachten over een
drietal onderwerpen: „Is praten
over andermans beurs moeilijk?",
„Wat leren ons de budgetstatistie
ken", en „De financiële levensloop
van het gezin". Ook worden nog
onderwerpen behandeld voor de
genen die een éénpersoons huis
houding hebben, voor hen die van
weekloon op maandsalaris over
gaan, voor verloofden en jongge
huwden. Voor ouderen is er de ge
heel nieuwe lezing „Pensioen in
zicht", die een tijdige voorberei
ding op de periode van vermin
derd inkomen beoogt. Een derge
lijke voorbereiding kan voorko
men, dat de oude dag door geld
zorgen bedorven wordt-
Het G.B.I. is gevestigd te Rotterdam,
Botersloot 27, postbus 1046; de uit
gaven van het instituut zijn plaatse
lijk verkrijgbaar bij spaarbanken,
boerenleenbanken en de commissies
voor huishoudelijke en gezinsvoor-
liehting.
(Advertentie)
begint met
nylons
~Oan ozóufv
Q lOt OZCMfV
Het is merkwaardig en Iegelijk
beangstigend om te constate
ren, dat onze tijd er een is die
als kenmerkend motto de berustende
conclusie zou kunnen voeren: Het is
ons uit de hand gelopen
De vooruitgang in maatschappelijk
denken, het steeds verder doorwer
ken van het rechtvaardigheidsbegin
sel, brengt consequenties met zich
mee die niet alleen het leven totaal
veranderen, maar voor sommige per
sonen en groepen ook jui^t een ave
rechtse werking hebben. De billijke
eis van de een doet de ander
schromelijk tekort en het rijzen van
de ene groep doet de andere onver
biddelijk dalen.
Het is nog geen honderd jaar gele
den dat kinderarbeid een normaal
verschijnsel op de arbeidsmarkt was,
en voor het schouwspel van peuters
van vier jaar, die slapend op de arm
van moeder naar-touwslagerijen of
vlasschuren werden gedragen, schoof
niemand ook maar een gordijn op zij.
Het zou natuurlijk erger dan dwaas
heid zijn te beweren, dat de toestan
den op de arbeidsmarkt van een
eeuw geleden maar onveranderd
hadden moeten blijven. Het is echter
alleen maar bedroevend hoe weinig
de mens, de gehele geschiedenis door,
op een verstandige manier heeft we
ten maat te houden. Alle vooruit
gang schijnt onverbiddelijk in door
draven te moeten ontaarden.
Misschien vindt U dit een wat
krasse formulering voor zo'n
vreedzame ontwikkeling als die
van de vijfdaagse werkweek. Ten
slotte brengt dat wel enig ongemak
mee vooral in het begin, maar wij
hebben zo vaak geleerd ons aan te
passen, dat het in dit geval ook wei
zal lukken.
De vraag die ook voor vele vrouwen,
misschien juist wel voor haar het
meest, steeds weer zal gaan klem
men is: Uit welke gezindheid komt
al dat ijveren voor een gehele vrije
zaterdag eigenlijk voort? En mis
schien dat zij dan vreemd zullen op
kijken als zij het aan één voorbeeld
uit talloos velen geïllustreerd zien.
Neem een handig meisje van om
streeks twintig, dat werkt in een
kleinhandelbedrijf. Zij staat achter
de toonbank, zes dagen lang met on-,
derbreking van één vrije middag',
verdient een behoorlijk loon en heeft
in zekere zin een zelfstandige werk
kring waarin zij de nodige verant-
t^lij weet niet wat zij htist
woordelijkheid, financiële nauwkeu
righeid, handigheid om met mensen
om te gaan, warenkennis en nog zo
het een en ander meer moet bezitten.
De jonge dame in kwestie kan er
iets van maken en wordt in dat ge
val ook behoorlijk gewaardeerd door
haar werkgever.
De veronderstelling dat zij achter
haar vertrouwde toonbank zal blij
ven staan tot fcij naar het stadhuis
rijdt, bij wijze van spreken, is echter
een al te gewaagde veronderstelling.
rant het geval wil, dat zij een
vader, of een broer, of een
vriendin, of een verloofde, of
lYm.lt
Tien jaar geleden nog:
Hollandse confectie troef
En voor die jongedochters is er
dan de confectie. Voor de jonge
dochters die als winkelnymf of als
kantoorfee goed geld verdienen en
zich kunnen veroorloven af en toe
eens wat nieuws te kopen een
pittig tailleurtje een grappig jurk
je, en, als ze een paar weken spa
ren, een niantcl-met-zonder-kraag-
je want dat is mode. Confectie is iu
Frankrijk bestemd voor z.ulke le
venslustige meiskes en dus lan
ceert de Franse confectie elk half
jaar een jeugdige collectie: boven
maat 42 maakt de confectie voor
lopig niets. Men wacht tot de meis
jes van nu de moeders van straks
zijn: voor het eerst in de Franse
geschiedenis moeders die niet zelf
kunnen naaien.
Het wonder van de confectie is
Lien jaar geleden begonnen ell7
jaar geleden bestónd er geen con
fectie. Er bestond alleen wat im
port uit Nederland. Want er is
een tijd geweest datin etalages op
de Cnamps Elysees jui'kjes, en
vooral ook mantels pronkten door
Nederlandse ateliermeisjes
sindsdien modinettes geheten
vervaardigd. Om Nederlandse
mantels Nederlandse tailleurs, Ne
derlandse regenkleding werd toen
Het succes van zulke sportieve
cn leuke en goedkope Neder
landse regenjasjes moet Frans
initiatief hebben wakker ge
schud en toen begon de con
fectie, en werd op slag een suc
ces. Dankzij de zwoegstertjes
die tot dan toe in de ateliers
van de grote modehuizen een
schrale ea kale boterham ver
dienden, ze stonden te dringen
om een beter betaald baantje
en ze namen, behalve vakkennis
ook mode-kennis mee uit de
couture-salons. Ze verdienen nu
wat op hun brood, in de con-
fectiek en van louter dankbaar
heid kwebbelen ze: over 1110de.
Ze kwebbelen tussen twaalf en
twee in espressobratjes i.iet hun
zusjes en vriendinnetjes die nog
wel in de couture werken: bij Dior
of Lanvin of Balenciaga. En terug
op het atelier kwebbelen ze weer
en hun baas hoeft niet anders
te doen dan even luisteren, om te
weten hoe de volgende grote mode
zal zijn. En dus is hij op tijd inge-
heide echtgenoten moeten meewerken
Systeem heeft diverse
wettelijke „haken en ogen"
Huurkoop en afbetaling zijn ver
trouwde termen geworden in de laat
ste jaren: woorden die vroeger met
een scheef oog werden bekeken, maar
tegenwoordig bepaald niet meer hoe
ven te betekenen dat degene, die een
dergelijke overeenkomst aangaat, een
lichtzinnig koper is. Maar huurkoop
en afbetaling nebben diverse wettelij
ke haken en ogen. waarmee niet ied.--
re huisvrouw op de hoogte Is! Haken
en ogen, die door de Nederlandse
Huishoudraad in een van haar laatste
maandbladen weer op liet tapijt zijn
gebracht en die de moeite van het be
kijken nog wel eens waard zijn.
Een van die haken en ogen is name
lijk, dat niet iedereen de betreffende
bepaling uit het Burgerlijk Wetboek
kent, waarin medewerking van beide
echtgenoten voor het sluiten van een
afbetalingsovereenkomst vereist
wordt. Velen menen dat een door de
vrouw zelfstandig gesloten afbeta-
lingsovereenkom.it rechtsgeldig is. en
bij een dergelijk akkoord wordt dan
het goed dat niRn en vrouw bij ge
zamenlijk overleg nooit gekocht zou
den hebben, afbetaald. De echtgeno
ten weten in dit geval dus niet dat de
hele afbetalingsovereenkomst niettig
is, omdat de echtgenoot aan deze
overeenkomst niet ziJn medewerking
heeft verleend.
Sedert januari 1957 is de medewer
king van beide echtgenoten nodig
voor het sluiten van elke afbetalings
overeenkomst voor zaken, die ken
nelijk ten behoeve van de huishouding
gekocht worden, en die medewerking
is vereist zowel voor het sluiten van
een huurovereenkomst als voor het
sluiten van een zogenaamde „eenvou
dige" afbetalingsovereenkomst.
Beide echtgenoten moeten hun hand
tekening onder de akte van de huur
overeenkomst zetten en is dit niet mo
gelijk, dan moet de niet-onderteke-
naar zijn medewerking in een schrif
telijke volmacht neerleggen.
Hot. komt er dus op neer dut geen
enkele huisvrouw zaken voor de
huishouding op afbetaling Iran ko
pen, zonder medewerking van haar
man. Vrij regelmatig echter krijgt1
de N.H.R, klachten van huisvrou
wen dit dit toch hebben gedaan,
bijvoorbeeld op een beurs of ten
toonstelling, of via een aanbieding
aan de deur. Bij nadere beraadsln-kan besparen,
ging- tussen man en vrouw blijkt
dan vaak, dat overijld gehandeld
is en dat men liever van de koop
afziet, soms ook omdat men het
geld meer nodig heeft voor andere
zaken.
Wie tot huurkoop of afbetaling van
huishoudelijke zaken wil overgaan,
bedenke dus nog eens dat de wet voor
het tot stand komen van een afbeta
lingsovereenkomst de medewerking
van beide echtgenoten eist! Ontbreekt
deze. dan is de overeenkomst nietig
en de N.H.R. wijst er in dit varband
nog eens op dal degene, die overijld
een dergelijke verplichting op zich
heeft genomen, waarmee de levens
partner het niet eens blijkt te zijn,
hier in de wet dus een steunpunt kan
vinden om de ten onrechte gesloten
aankoop ongedaan tc maken.
E11 wie het hele probleem nog eens
haarfijn uit de doeken wil hebben, kan
bovendien nog een brochure over het
onderwerp bestellen, getiteld „Kopen
op de afbetaling in de gezinshuishou
ding". Deze verhandeliug kan besteld
worden bij de Nederlandse Huishoud
raad Anna Paulownaplein 7 te Den
Haag, giro 22.89.50, en kost f 1,50 een
bedrag- waarmee men zich wellicht 'n
financiële kater op afbetalingsgebïed
alle vier tegelijk kan bezitten, die op
vrijdagavond handenwrijvend zeg
gen: Ziezo, dat zit er weer op; tot
maandagmorgen kunnen wij gaan en
staan waar wij willen.
Dat geeft, U zult dat moeten billij
ken, allerhande scheve toestanden,
haken en ogen en zelfs onenigheden.
Stel dat het stralend zomerweer is
en de gehele familie vliegt er voor
twee volle dagen uit moet de ar
me dochter dan maar met zichzelf
optrekken en tot zes uur achter haar
toonbank blijven staan?
Dat nooit: er zijn bazen genoeg te
genwoordig die op een fikse jonge
kracht zitten te wachten, en daar
graag de hele vrije zaterdag voor
over hebben. Het behoeft niet eens
veel solliciteren te kosten: wedden
dat het lieve kind binnen de maand
een kantoor of een fabriek binnen
stapt waar zij eveneens op vrijdag
avond het bijltje er bij neer kan leg
gen?
En nu vraag ik mij niet in de eerste
plaats af hoe dit stuivertje wisselen
straks moet aflopen voor al die be
roepen waarin een vijfdaagse werk
week eenvoudig onmogelijk is, of
hoe speciaal de verzorgingssector
ziekenhuizen, inrichtingen, bejaar
dencentra dan nog aan hun personeel
moeten komen ik verbaas er mij
voorlopig alleen maar over, gehoord
de talrijke voorbeelden, hoeveel men
sen in ons van oudsher nijver vader
land de aard van hun werk eigenlijk
volslagen onverschillig is.
Wê
erken is een noodzakelijk
kwaad vanwege de harde
broodvraag; het ware plezier
begint pas als de deur van de werk
plaats is dichtgetrokken. Deze men
taliteit is niet van vandaag of giste
ren. maar komt heden ten dage wel
verbluffend openhartig aan het licht.
En er zal, vrees ik, weinig aan )e
dokteren zijn: ook voor arbeidsvreug
de moet men aanleg bezitten én er
toe opgevoed zijn.
Maar spijtig is het wel, juist voor de
jonge vrouw die zo vanzelfsprekend
het tekort op de arbeidsmarkt uit
buit. Zij weet niet wat zij mist.
SASKLA.