PAGIltó Franse confectie is bestemd voor generatie 'olgende Huurkoop en afbetaling: GOED GEKLEED GAAN VRIJDAG 19 MEI 1961 PROV 1 N CI ALE ZE EU W SE COURANT 13 Het gemakkeUjk-zitten- de zomèrkostuum dat licht in gewicht isflo reert deze zomer door dat er zoveel linnen- en shantungstoffen aan de markt zijnPraktische stoffen die, mits op de juiste manier verwerkt, de hele dag correct blij ven. Links zo'n kostuum van linnen met lange kazak- jas, geschikt voor lange vrouwen en ontworpen door Jacqus Heim. Eveneens van linnen is het middelste pakje, waarvan het mouwloze jak soepel over de klok kende rok heenvalt. Van Balmain tenslotte is het shantung pakje rechts, dat ook geschikt is voor wat zwaardere figuren. Het jasje is zonder hnoopsluitinger onder wordt een bontbe- drukte zijden blouse ge dragen. HUISNAAISTER VERDIENT STANDBEELD.... (Van een medewerkster) Over Parisiennes en Mode zou een boek zijn te schrijven; een turf van een boek en vol verrassinkjes, want er zou in voorkomen zo'n schatrijk nietsnutje dat eens per 'seizoen in huize Dior een burgermanskapitaaltje besteedt aan jurkjes en pakjes maar evengoed zo'n echte Marianne die heel haar werkzaam leven woont in een mouwschort: zo'n werkbij zo'n dappere moeder zo'n marktvrouw met een wollen das om. Twee hoofdstukjes dus, voor de vrouw voor wie mode niets en voor mevrouw voor wie mode alles betekent. En de rest? - de halve rest gaat over de naaistertjes, die, zodra de nieuwste modebladen-met-platen verschijnen, naar de kiosk rennen en een paar gulden van hun zuur verdiende centjes offeren om bij te zijn: als hun cliëntjes komen moeten die kunnen bladeren en wikken en wegen en kiezen, en dan met hun lapje tevoorschijn komen, waarvan het nijvere naaister tje een bijna-echt Diortje zal maken of een bijna authentiek Dèssèstje: de helft van het Parijse vrouwvolk en driekwart van de provincie wordt nog gekleed door de huisnaaister. Dan zijn er ook nog de vrouwen die een degelijke opvoeding geno ten hebben en dus hebben leren naaien bij de nonnetjes ze maken nog zelf hun kleren èn die voor hun kinderen. Ook voor hun dochters met extra liefde zelfs voor hun dochters tot die dochters vijftien of zestien worden, en gaan foete ren op hun huisbakken toiletjes. gevochten in het land van de mode: Frankrijk. We hebben zelfs eens op een jaarbeurs in Lyon meege maakt dat een Franse importeur vier dagen achtereen op een stoel in een Nederlandse stand van re genkleding bleef zitten: om tien duizend Nederlandse regenmantels te bewaken en concurrenten af te schrikken met een boos gezicht. licht: dat de jurkjes kraagloos zullen zijn, met verlaagde taille, met een asymetrisch accentje op een heup; dat de tailleurtjes „flou" moeten zijn, zonder te blousen met een jasje net op de heup. Zo'n aantrekkingskracht bleek de confectie te hebben, dat zelfs cou turiers van naam hun salon en hun zorgen vaarwel zegden en fa brikant werden van mode, Pierre Billet is er zo eentje, hij was ontwerper in huize Dior en daarna zelf couturier en nu is hij con- fectionnair èn tevreden. Hij is de uitvinder vau de robe passe-partout: het .jurkje voor al les en van het ensemble midi- minuit het pakje van twaalf tot twaalf ter vervanging van het eeuwige Parijse tailleur. Het tail leur dat de vrouw van dertig nog beschouwt als haar waardevolste bezit: het tailleur waarmee ze net jes is buiten de deur en dat ze meteen op een stokje hangt zodra ze thuis is, want het moet jaren mee. Zo zijn de meisjes niet meer ze kopen en kopen maar: confectie jong en modieus. Heeft presi dent De Gaulle niet geklaagd :alles is anders dan in mijn jeugd Het wordt nóg anders: de huis naaister sterft uit en verdient een standbeeld, voor eeuwenlang trouwe dienst. Moderne badmuts: opvallend én duur Het lijkfc onvoorstelbaar lang gele den dat het badpak een recht sluik zwemkostuum was en de badmuts een glad, onflatteus stuk rubber, dat als enig doel had, het haar tegen nat- worden te beschermen. Tegenwoordig is het badpak oen alleszins modieus onderdeel van de garderobe en de badmuts gaat al aardig dezelfde kant op. De nieuwste badmutsen hebben bloembladachtige motieven en zijn zo fraai, dat het wel lijkt alsof ze door een modiste gemaakt zijn. De prij zen zijn dan ook bepaald niet laag Daarvan levert vooral de Engelse strandkleding-industiie het bewijs een Britse badmutsenfabriek brengt onder meer een bleekrode cloche op de markt, gegarneerd met een zwart lint, waarvan de prijs zes Engelse ponden bedraagt. Voor dit niet on aanzienlijke bedrag is deze rubber muts dan wel geheel waterdicht. Een ander nieuwtje: de „zwempruik" die er in de, voor een pruik wat opval lende, tint lichtblauw is. De Europese badmode-industrie brengt dit seizoen voorts wollen bad pakken, die een afkledend effect be ogen. De Italiaanse zijn uit smalle banen gemaakt, de Engelse hebben abstracte patronen. In Spaans katoen zijn er gebloemde pakjes in de kleu ren zwart, rose, grijs en wit. en wan neer die bloemen gaan vervelen, kan het pakje binnenstebuiten worden ge keerd en met de effen (groene) bin nenkant naar buiten worden gedra gen. Voor 'n strandwandeling zijn er kor te tunieken, passend bij het zwem pak; een ideetje van de Franse mo de-ontwerper Jacques Heim. Van Zweeds katoen zijn er strandpakjes, die van voren met knopen sluiten en bedrukt zijn met een bont dessin van vierkantjes, harten, cirkeltjes en nopjes. Een buitengewoon vrolijke mode, de strandmode voor komend seizoen! |lllll!llllllllllllllllilllllllillllllllll!lllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll| l| in het stadje Mo I Rana in het noorden van Noorwegen is men een actie tegen het snoepen en n M vóór goede tanden begonnen. Links: aanplakbiljetten voor deze actie, voornamelijk gete- kend'door de schooljeugd, wel- fee aandringen op staken van het snoepen, het eten van fruit e« het poetsen van de tanden. Rechts: met emmers vol wordt H snoepgoed uit een winkel in Mo 1 Rana verwijderd. Nieuwe G.B.I.-Iezingen Het G.B.I. het Gezinsbegrotings- instituut, voorlichtingsinstituut voor doelmatige inkomensbesteding heeft het programma voor 1961/1962 bekendgemaakt. Dat programma omvat onder meer een zevental le zingen voor huisvrouwen, liever ge zegd: voor echtparen, want zo meent het G.B.I. de gezinsbegro ting is een zaak van man en vrouw! De onderwerpen voor deze lezingen zijn: „Modern financieren" (hoe houdt men de gezinsfinanciën stevig in de hand, hoe vermijdt men onno dige zorgen), „Kiezen of delen" (het vinden van een compromis tussen on ze wensen en behoeften enerzijds, het inkomen anderzijds),. „De ge bruikskosten van huishoudappara- tuur", „De inventaris van trouwdag tot gouden bruiloft" (over de „tand des tijds", verandering van mode en smaak, uitbreiding bij groei van het gezin, vervanging, en de voordelen bij dit alles van een soepel maar wel overwogen plan), „Kopen op krediet" (de voor- en nadelen van verschillen de vormen van gezinskrediet), „Onze rol als consument", „Zakgeld, kleed geld, kostgeld" (over de waarde van het zakgeld als opvoedingsmiddel voor de jongsten, als vormingsmid del en oefenmateriaal voor de teen- Voor degenen die belang stellen in het onderwerp budgetvoorlichting, zijn er voordrachten over een drietal onderwerpen: „Is praten over andermans beurs moeilijk?", „Wat leren ons de budgetstatistie ken", en „De financiële levensloop van het gezin". Ook worden nog onderwerpen behandeld voor de genen die een éénpersoons huis houding hebben, voor hen die van weekloon op maandsalaris over gaan, voor verloofden en jongge huwden. Voor ouderen is er de ge heel nieuwe lezing „Pensioen in zicht", die een tijdige voorberei ding op de periode van vermin derd inkomen beoogt. Een derge lijke voorbereiding kan voorko men, dat de oude dag door geld zorgen bedorven wordt- Het G.B.I. is gevestigd te Rotterdam, Botersloot 27, postbus 1046; de uit gaven van het instituut zijn plaatse lijk verkrijgbaar bij spaarbanken, boerenleenbanken en de commissies voor huishoudelijke en gezinsvoor- liehting. (Advertentie) begint met nylons ~Oan ozóufv Q lOt OZCMfV Het is merkwaardig en Iegelijk beangstigend om te constate ren, dat onze tijd er een is die als kenmerkend motto de berustende conclusie zou kunnen voeren: Het is ons uit de hand gelopen De vooruitgang in maatschappelijk denken, het steeds verder doorwer ken van het rechtvaardigheidsbegin sel, brengt consequenties met zich mee die niet alleen het leven totaal veranderen, maar voor sommige per sonen en groepen ook jui^t een ave rechtse werking hebben. De billijke eis van de een doet de ander schromelijk tekort en het rijzen van de ene groep doet de andere onver biddelijk dalen. Het is nog geen honderd jaar gele den dat kinderarbeid een normaal verschijnsel op de arbeidsmarkt was, en voor het schouwspel van peuters van vier jaar, die slapend op de arm van moeder naar-touwslagerijen of vlasschuren werden gedragen, schoof niemand ook maar een gordijn op zij. Het zou natuurlijk erger dan dwaas heid zijn te beweren, dat de toestan den op de arbeidsmarkt van een eeuw geleden maar onveranderd hadden moeten blijven. Het is echter alleen maar bedroevend hoe weinig de mens, de gehele geschiedenis door, op een verstandige manier heeft we ten maat te houden. Alle vooruit gang schijnt onverbiddelijk in door draven te moeten ontaarden. Misschien vindt U dit een wat krasse formulering voor zo'n vreedzame ontwikkeling als die van de vijfdaagse werkweek. Ten slotte brengt dat wel enig ongemak mee vooral in het begin, maar wij hebben zo vaak geleerd ons aan te passen, dat het in dit geval ook wei zal lukken. De vraag die ook voor vele vrouwen, misschien juist wel voor haar het meest, steeds weer zal gaan klem men is: Uit welke gezindheid komt al dat ijveren voor een gehele vrije zaterdag eigenlijk voort? En mis schien dat zij dan vreemd zullen op kijken als zij het aan één voorbeeld uit talloos velen geïllustreerd zien. Neem een handig meisje van om streeks twintig, dat werkt in een kleinhandelbedrijf. Zij staat achter de toonbank, zes dagen lang met on-, derbreking van één vrije middag', verdient een behoorlijk loon en heeft in zekere zin een zelfstandige werk kring waarin zij de nodige verant- t^lij weet niet wat zij htist woordelijkheid, financiële nauwkeu righeid, handigheid om met mensen om te gaan, warenkennis en nog zo het een en ander meer moet bezitten. De jonge dame in kwestie kan er iets van maken en wordt in dat ge val ook behoorlijk gewaardeerd door haar werkgever. De veronderstelling dat zij achter haar vertrouwde toonbank zal blij ven staan tot fcij naar het stadhuis rijdt, bij wijze van spreken, is echter een al te gewaagde veronderstelling. rant het geval wil, dat zij een vader, of een broer, of een vriendin, of een verloofde, of lYm.lt Tien jaar geleden nog: Hollandse confectie troef En voor die jongedochters is er dan de confectie. Voor de jonge dochters die als winkelnymf of als kantoorfee goed geld verdienen en zich kunnen veroorloven af en toe eens wat nieuws te kopen een pittig tailleurtje een grappig jurk je, en, als ze een paar weken spa ren, een niantcl-met-zonder-kraag- je want dat is mode. Confectie is iu Frankrijk bestemd voor z.ulke le venslustige meiskes en dus lan ceert de Franse confectie elk half jaar een jeugdige collectie: boven maat 42 maakt de confectie voor lopig niets. Men wacht tot de meis jes van nu de moeders van straks zijn: voor het eerst in de Franse geschiedenis moeders die niet zelf kunnen naaien. Het wonder van de confectie is Lien jaar geleden begonnen ell7 jaar geleden bestónd er geen con fectie. Er bestond alleen wat im port uit Nederland. Want er is een tijd geweest datin etalages op de Cnamps Elysees jui'kjes, en vooral ook mantels pronkten door Nederlandse ateliermeisjes sindsdien modinettes geheten vervaardigd. Om Nederlandse mantels Nederlandse tailleurs, Ne derlandse regenkleding werd toen Het succes van zulke sportieve cn leuke en goedkope Neder landse regenjasjes moet Frans initiatief hebben wakker ge schud en toen begon de con fectie, en werd op slag een suc ces. Dankzij de zwoegstertjes die tot dan toe in de ateliers van de grote modehuizen een schrale ea kale boterham ver dienden, ze stonden te dringen om een beter betaald baantje en ze namen, behalve vakkennis ook mode-kennis mee uit de couture-salons. Ze verdienen nu wat op hun brood, in de con- fectiek en van louter dankbaar heid kwebbelen ze: over 1110de. Ze kwebbelen tussen twaalf en twee in espressobratjes i.iet hun zusjes en vriendinnetjes die nog wel in de couture werken: bij Dior of Lanvin of Balenciaga. En terug op het atelier kwebbelen ze weer en hun baas hoeft niet anders te doen dan even luisteren, om te weten hoe de volgende grote mode zal zijn. En dus is hij op tijd inge- heide echtgenoten moeten meewerken Systeem heeft diverse wettelijke „haken en ogen" Huurkoop en afbetaling zijn ver trouwde termen geworden in de laat ste jaren: woorden die vroeger met een scheef oog werden bekeken, maar tegenwoordig bepaald niet meer hoe ven te betekenen dat degene, die een dergelijke overeenkomst aangaat, een lichtzinnig koper is. Maar huurkoop en afbetaling nebben diverse wettelij ke haken en ogen. waarmee niet ied.-- re huisvrouw op de hoogte Is! Haken en ogen, die door de Nederlandse Huishoudraad in een van haar laatste maandbladen weer op liet tapijt zijn gebracht en die de moeite van het be kijken nog wel eens waard zijn. Een van die haken en ogen is name lijk, dat niet iedereen de betreffende bepaling uit het Burgerlijk Wetboek kent, waarin medewerking van beide echtgenoten voor het sluiten van een afbetalingsovereenkomst vereist wordt. Velen menen dat een door de vrouw zelfstandig gesloten afbeta- lingsovereenkom.it rechtsgeldig is. en bij een dergelijk akkoord wordt dan het goed dat niRn en vrouw bij ge zamenlijk overleg nooit gekocht zou den hebben, afbetaald. De echtgeno ten weten in dit geval dus niet dat de hele afbetalingsovereenkomst niettig is, omdat de echtgenoot aan deze overeenkomst niet ziJn medewerking heeft verleend. Sedert januari 1957 is de medewer king van beide echtgenoten nodig voor het sluiten van elke afbetalings overeenkomst voor zaken, die ken nelijk ten behoeve van de huishouding gekocht worden, en die medewerking is vereist zowel voor het sluiten van een huurovereenkomst als voor het sluiten van een zogenaamde „eenvou dige" afbetalingsovereenkomst. Beide echtgenoten moeten hun hand tekening onder de akte van de huur overeenkomst zetten en is dit niet mo gelijk, dan moet de niet-onderteke- naar zijn medewerking in een schrif telijke volmacht neerleggen. Hot. komt er dus op neer dut geen enkele huisvrouw zaken voor de huishouding op afbetaling Iran ko pen, zonder medewerking van haar man. Vrij regelmatig echter krijgt1 de N.H.R, klachten van huisvrou wen dit dit toch hebben gedaan, bijvoorbeeld op een beurs of ten toonstelling, of via een aanbieding aan de deur. Bij nadere beraadsln-kan besparen, ging- tussen man en vrouw blijkt dan vaak, dat overijld gehandeld is en dat men liever van de koop afziet, soms ook omdat men het geld meer nodig heeft voor andere zaken. Wie tot huurkoop of afbetaling van huishoudelijke zaken wil overgaan, bedenke dus nog eens dat de wet voor het tot stand komen van een afbeta lingsovereenkomst de medewerking van beide echtgenoten eist! Ontbreekt deze. dan is de overeenkomst nietig en de N.H.R. wijst er in dit varband nog eens op dal degene, die overijld een dergelijke verplichting op zich heeft genomen, waarmee de levens partner het niet eens blijkt te zijn, hier in de wet dus een steunpunt kan vinden om de ten onrechte gesloten aankoop ongedaan tc maken. E11 wie het hele probleem nog eens haarfijn uit de doeken wil hebben, kan bovendien nog een brochure over het onderwerp bestellen, getiteld „Kopen op de afbetaling in de gezinshuishou ding". Deze verhandeliug kan besteld worden bij de Nederlandse Huishoud raad Anna Paulownaplein 7 te Den Haag, giro 22.89.50, en kost f 1,50 een bedrag- waarmee men zich wellicht 'n financiële kater op afbetalingsgebïed alle vier tegelijk kan bezitten, die op vrijdagavond handenwrijvend zeg gen: Ziezo, dat zit er weer op; tot maandagmorgen kunnen wij gaan en staan waar wij willen. Dat geeft, U zult dat moeten billij ken, allerhande scheve toestanden, haken en ogen en zelfs onenigheden. Stel dat het stralend zomerweer is en de gehele familie vliegt er voor twee volle dagen uit moet de ar me dochter dan maar met zichzelf optrekken en tot zes uur achter haar toonbank blijven staan? Dat nooit: er zijn bazen genoeg te genwoordig die op een fikse jonge kracht zitten te wachten, en daar graag de hele vrije zaterdag voor over hebben. Het behoeft niet eens veel solliciteren te kosten: wedden dat het lieve kind binnen de maand een kantoor of een fabriek binnen stapt waar zij eveneens op vrijdag avond het bijltje er bij neer kan leg gen? En nu vraag ik mij niet in de eerste plaats af hoe dit stuivertje wisselen straks moet aflopen voor al die be roepen waarin een vijfdaagse werk week eenvoudig onmogelijk is, of hoe speciaal de verzorgingssector ziekenhuizen, inrichtingen, bejaar dencentra dan nog aan hun personeel moeten komen ik verbaas er mij voorlopig alleen maar over, gehoord de talrijke voorbeelden, hoeveel men sen in ons van oudsher nijver vader land de aard van hun werk eigenlijk volslagen onverschillig is. Wê erken is een noodzakelijk kwaad vanwege de harde broodvraag; het ware plezier begint pas als de deur van de werk plaats is dichtgetrokken. Deze men taliteit is niet van vandaag of giste ren. maar komt heden ten dage wel verbluffend openhartig aan het licht. En er zal, vrees ik, weinig aan )e dokteren zijn: ook voor arbeidsvreug de moet men aanleg bezitten én er toe opgevoed zijn. Maar spijtig is het wel, juist voor de jonge vrouw die zo vanzelfsprekend het tekort op de arbeidsmarkt uit buit. Zij weet niet wat zij mist. SASKLA.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 17