PAGIM
„Goed Handwerk" bestaat 10 jaar
Oproep van Ned. Huishoudraad
GOED
GEKLEED
GAAN
VRIJDAG 12 MEI 1961
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
TER STIMULERING VAN HET SCHONE NAALDWERK
Belangstelling voor handwerken
is nog steeds groeiend
(Van onze redactrice)
Heeft de Nederlandse vrouw
nog wel daadwerkelijke belang
stelling voor het goede hand
werk in deze moderne tijd,
waarin mode en kunstnijver
heid haar een overvloed aan
fraaie en steeds nieuwe zaken
bieden? Is zij dermate gegrepen
door de rusteloosheid van deze
tijd dat zij het geduld niet meer
kan opbrengen om met naald
en draad te werken of heeft
zij integendeel juist in deze tijd
van mechanisatie en techniek
er meer dan ooit behoefte aan,
iets met de handen te wroch
ten?
Dat laatste is de stellige "over
tuiging van mevrouw M. Ban-
ning-Hoek te Den Haag, voor
zitster van de Stichting Goed
Handwerk die dit jaar het tien
jarig bestaan viert. „De belang
stelling voor Goed Handwerk
is altijd groot geweest eij
groeit nog steeds, vooral van do
zijde der oudere dames. De jon
ge vrouwen hebben helaas vaak
weinig tijd", zegt mevrouw
Banning, die al verscheidene ja
ren het voorzitsterschap van de
stichting bekleedt en de (nog
prille) historie van Goed Hand
werk dan ook van zeer nabij
heeft meegemaakt.
Die historie begon tien jaar geleden
la de redactiekamer van „Ons Ge
zin", maandblad van do commissie
voor huishoudelijke en gezinsvoor
lichting. Oprichter was de toen
malige hoofdredactrice van dit blad,
mevrouw M. E. II. Sandberg-Geis-
wpit van der Netten die als eerste
.begreep dat een dergelijke stichting
nodig was, en haar plan met veel
energie en enthousiasme heeft we
ten te verwezenlijken. De onlangs
overleden oprichtster van de stich
ting was anderhalf jaar voorzitster,
en daarna ere-voorzitster.
Twee doelstellingen had de stich
ting: men wilde tén eerste het hand
werk in Nederland op hoger peil
brengen door het ontwikkelen van
de kunstzin, en tevens wilde men
de verkoop van goede en verantwoor
de handwerken bevorderen. Met de
ze twee uitgangspunten is Goed
Handwerk dan in mei 1951 gestart
en het werd al gauw duidelijk, dat
de oprichting van de stichting niet
overbodig was! Eij de eerste keu-
rin, die voorafging aan de eerste
tentoonstelling in Den Haag in 1951,
bleek al dadelijk dat er in die tijd in
ons land niet zo bijzonder fraai
werd gehandwerkt: ongeveer 75%
van de ingezonden handwerken
moest worden teruggestuurd...
Het bleek wel duidelijk, dat er be.
hoefte bestond aan cursussen in stof-
versieren en in diverse oude en nieu
we handwerktechnieken en sedert
die beginperiode zijn in verschillende
plaatsen in Nederland, vooral in de
grote steden, dergelijke cursussen
gegeven. Een taak, die in de kleine
re plaatsen en op het platteland
werd overgenomen door de Neder
landse Bond van Plattelandsvrouwen
die ook een warm hart heeft voor
het goede handwerk! De bond gaf
een serie goede Nederlandse hand
boekjes met verschillende technie
ken, en een serie platen met voor
beelden naar oude merklappen uit.
Bibliotheek
Intussen begon de stichting Goed
Handwerk zelf met het samenstellen
van een handwerkboeken-bibliotheek,
waarin in de loop der jaren een
groot aantal Nederlandse en buiten
landse exemplaren zijn opgenomen,
die door leden van de Stichting tegen
een kleine vergoeding kunnen worden
geleend. En om de stichting meer
bekendheid te geven, werden voor
vrouwenverenigingen causerieën en
Advertentie
begint met
nylons
lezingen gehouden, waarbij dan een
aantal handwerken werd getoond
uit ee nzogenaamde „toonkoffer".
De belangstelling voor Goed
Handwerk geeft het bestuur ze
ker geen reden tot klagen! Zoals
mevrouw Banning reeds zei
vooral oudere dames hebben hart
voor het goede handwerk, jon
gere vrouwen hebben vaak wei
nig tijd. En vrouwen die veelvul
dig naar de televisie kijken, ko
men uiteraard ook niet tot hand
werken: kijken en breien gaat
nog wel, maar kijken en bordu
ren is een onmogelijke combina
tie! „Maar hopenlijk zal de kor
tere werkweek ook nog wel een
gunstige invloed krijgen op de
beoefening van het goede hand
werk; er komt immers meer ge
legenheid tot vrijetijdsbesteding",
meent mevrouw Banning, die ook
zogenaamde voorgewerkte handwer
ken. Deze handwerken worden gele
verd met beschrijving, borduurzijde
en patroon.
Wat voor soort technieken belang
stellende handwerksters aan de
stichting vragen? „Jonge vrouwen
vragen meestal om een ontwerp dat
niet al te veel tijd in beslag neemt
en in een redelijke tijd klaar kan
zijn", zegt de voorzitster. „Oudere
dames hebben meer interesse in de
moeilijker technieken, het werkstuk
mag gerust wat omvangrijk zijn. En
vooral het ouderwetse kruissteekje
is weer in trek gekomen; er worden
veel wandlappen en zogenaamde
„uithangborden" in deze techniek
gemaakt. In moderne interieurs doen
die het dan ook bijzonder aardig,
vooral de Oudhollandse voorstellin
gen in zwart en wit."
Om de twee jaar houdt Goed
Handwerk een grote tentoonstel
ling van fraaie handwerken, en
die tentoonstellingen zij voor de
stichtig telkens weer hoogtepun
ten. Er zijn op dergelijke expo
sities dan ook bijzonder fraaie
nog even (en mét genoegen!)
kan aanstippen dal ook de teen
ager heus wel belangstelling
heeft voor de schone kunst van
het handwerken. „Toen in 1957
'n wedstrijd voor teenagers werd
gehouden, was dat duidelijk te
merken".
Dat was de wedstrijd, die indertijd
gehouden werd onder het motto
„Teenagers maken iets voor hun
eigen kamer" en die een groot suc
ces werd. Verscheidene teenagers
zonden zelfgemaakte wandlappen in
en de resultaten van deze kunstzin
nige strijd waren wel van dien aard
dat er geen reden tot ongerustheid
hoeft te heersen over een vermeend
gebrek aan belangstelling van de
jeugd voor deze tak van handen
arbeid.
Kruissteekjemodern
In de loop der jaren heeft het be
stuur van Goed Handwerk telkens
weer gemerkt, dat er maar weinig
vrouwen zijn die zelf haar borduur
werk kunnen ontwerpen. Daarom
heeft de stichting in 1954 een be
gin gemaakt met het uitgeven van
Het embleem van de Stichting Goed
Handwerk: voor vele liefhebsters
van de handiverkkunst is dit tijdens
de afgelopen tien jaar een vertrouwd
beeld geworden.
staaltjes van kunstnaaldwerk te
bewonderen en de belangstelling
is altijd groot. Vorig jaar had
die grote expositie plaats in het
„Huis van Looy" te Haarlem.
„Eigenlijk beschouwen we die als
onze jubileumtentoonstelling",
zegt mevrouw mevrouw Banning.
Géén jubileum zonder toekomstplan
nen en wensen! Ook de stichting
Goed Handwerk maakt geen uitzon
dering op deze regel. Zij wenst zich
onder meer nog meer goede mede
werksters die moderne ontwerpen
kunnen maken; voorts een eigen ka
mer, liefst voor secretariaat, biblio
theek, toonkoffers en zo mogelijk
ook voor de handwerken. Ook zou
men graag meer contact met de le
de nen van de leden onderling zien,
bijvoorbeeld door het oprichten van
zogenaamde „handwerkkringen".
Een eigen blad met goede voorbeel
den en patronen, meer kinderhand-
werken alsmede geregelde uitgaven
van handwerkboekjes in diverse
technieken met illustraties van be-
staade handwerken heeft de stich
ting eveneens op haar lijstje van
toekomstplannen en wensen staan.
„Onze doelstellingen het op ho
ger peil brengen van liet handwerk
in Nederland, en het bevorderen van
de verkoop van góede en verant
woorde handwerken klinken wel
licht wat nuchter", zegt mevrouw
Banning. „Maar vóór alles willen we
Advertentie j
MAÏZENA
DU RYEA
maakt Uw groenten zo lekker.
in deze gemechaniseerde tijd de
vrouw, het jonge meisje en het kind
in Nederland weer aan het hand
werken krijgen en hen in staat
stellen, iets moois te maken".
Om dit doel te bereiken, staat Goed
Handwerk waarvan het corres-
pondentie.adres Sonderdankstraat 39
te Den Haag is steeds klaar met
hulp en advies. Onder het motto
van de stichting: ,.Maak eens iets
moois met naald en draad. Goed
Handwerk geeft U daarbij raad!"
Gezinsvraagstukken in
gesprek „op hoog niveau"
Op uitnodiging van de Nederlandse
regering zal een aantal ministers
en staatssecretarissen van Europese
landen op 15 en 16 mei in Den Haag
bijeenkomen, om informeel van ge
dachten te wisselen over de maat
schappelijke aanpassing van het ge
zin aan de veranderende levensom
standigheden als gevolg van de in
dustrialisatie en mechanisatie. Gast
vrouw zal zijn de Nederlandse mi
nister van maatschappelijk werk,
mej dr. M. Klompé; ministers en
staatssecretarissen uit België, Frank
rijk. Italië, Luxemburg, Oostenrijk,
Engeland, West-Duitsland en Zwit
serland zullen deelnemen aan de con
ferentie.
Dit informeel ministerberaad over
gezinsvraagstukken is ontstaan uit
een internationaal contact ter gele
genheid van het in 1959 in Wenen
gehouden congres van de Union In
ternationale des Organismes Fa-
miliaux. Men heeft toen besloten, dit
informeel contact periodiek voort
te zetten, opdat alle maatregelen ter
bescherming van het gezin onderling
kunnen worden vergeleken. Op deze
manier hoopt men tot verbetering te
komen en de maatregelen zo nodig
internationaal op elkaar af te stem
men. Vooral die facetten van de mo
derne samenleving welke het gezin
zouden kunnen bedreigen, hebben de
aandacht; men besprak bijvoorbeeld
tijdens een vorig jaar in Parijs ge
houden conferentie de morele bedrei
ging van het gezin door slechte lec
tuur, slechte films e.d.
Parijse mannequinwereld:
géén vie en rose"....
Het leven in de Parijse mode- M
H wereld is op het ogenblik aller-
minst „la vie en rose"! De
■mannequins in de Franse
hoofdstad voelen zich ernstig
belaagd door de steeds groter
wordende buitenlandse con-
H currentie in haar vak, en even- n
als haar Italiaanse collega's
dat enkele seizoenen terug de-
den, hebben zij de strijd aan-
gebonden tegen „de lastige in-
H dringsters. die alle goede j§
m baantjes in de wacht slepen m
en nooit belasting betalen".
Aanvoerster van deze campag-
H »te is Lucky, de beroemde vroe-
gere ster-mannequin van Dior, ~-=
die tegenwoordig een bloeiende
school-voor-mannequins drijft j|
ee en bovendien een bemiddelings- rr
H bureau voor mannequins en fo- m
tomodeXlen heeft.
De strijd is zo hevig dat Fran-
se mannequins die in New
York Parijse modecreaties to-
H nen, dreigende telefoontjes en
M brieven krijgen. En in de Pa-
rijse kleedkamers verdwijnen
op beslissende ogenblikken dc
toiletkoffertjes van de buiten- ee
js landse mannequins, waardoor
de dames uiteraard bijsonder
gehandicapt zijn in haar werk..
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil
Voor medewerking gezinsenquêtes
De Nederlaudse Huishoudraad die onvermoeibaar op de bres staat voor
de belangen van de Nederlandse huisvrouw, houdt sedert 1955 regelmatig
enquêtes om de mening van die Nederlandse huisvrouw zo goed en nauw
keurig mogelijk te kunnen weergeven. „Consumentenpeïlingen" noemt de
N.H.R. deze enquêtes die, al naar het onderwerp, soms onder tweehonderd,
maar ook wel onder tweeduizend huisvrouwen worden gehouden. In haar
laatste „Maandelijkse Mededelingen" vermeldt de N.H.R., dat deze on
derzoekingen van zeer grote waarde zijn gebleken om de problemen In
de diverse soorten huishoudingen te leren kennen en deze zo goed moge
lijk door te geven en te bepleiten. Daartoe worden jaarlijks honderden
vragenformulieren uitgezonden, en meer dan negentig procent van de
aangeschreven huisvrouwen zendt antwoorden in: men kan dus gerust
van een zeer waardevol resultaat spreken.
Teneinde van de diverse meningen
een zo juist mogelijk beeld le krij
gen, is het nodig dat bij het organi
seren van zo'n enquête alle geledin
gen van de Nederlandse bevolking
meedoen: huisvrouwen met grote
zowel als met kleine gezinnen, van
stad en van platteland, jongere en
oudere huisvrouwen. Al deze groe
pen moeten voor de enquêtes wor
den aangeschreven in dezelfde ver
houdingen waarin ze in de Neder
landse samenleving voorkomen: dit
betekent om een voorbeeld te
noemen dat altijd ongeveer tach
tig procent van de aangeschreven
huisgezinnen een inkomen onder de
vijfhonderd gulden in de maand moet
hebben en dat meer dan 25% van
de aangeschreven huisvrouwen vóór
1900 moet zijn veboren.
Omdat er steeds meer verzoeken
bij de Huishoudraad binnenko
men, moet het enquêtewerk ech
ter worden uitgebreid, en er
komt dus automatisch behoefte
aan meer meewerkende huisvrou
wen. Twee bepaalde groepen
vooral hebben aanvulling nodig:
de groep van huisvrouwen jonger
dan 30 jaar, met gezinnen van
twee a drie personen en een ge
zinsinkomen dat beneden f 500
per maand of f 125 per week ligt.
èn de groep van huisvrouwen
ouder dan 50 jaar, met gezin
nen van twee a drie personen en
een gezinsinkomen beneden de
f 500 per maand of f 125 per
week.
„Wie meldt zich: doet U het zelf of
hebt U kennissen en familieleden die
hieraan willen meewerken?" zo
vraagt de Nederlandse Huishoud
raad, en zij voegt aan deze vraag
nog de mededeling toe, dat men niet
vaker dan hoogstens drie maal per
jaar een formulier met vragen over
huishoudelijke aangelegenheden ter
beantwoording krijgt voorgelegd.
Huisvrouwen die aan deze enquêtes
van de N.H.R. willen medewerken,
kunnen zich schriftelijk aanmelden
aan het bureau van de Nederlandse
Huishoudraad, Anna Paulownaplein
7 te Den Haag. Behalve naam, adres,
plaats en geboortejaar dienen de
gegadigden ook nog te vermelden,
of zij lid zijn van een vrouwenorga
nisatie en zo ja: yan welke.
Milkshakebestaat al
duizenden jaren
Het hedendaagse drankje dat M
„milkshake" wordt genoemd,
M en nu zelfs al kant-en-klaar in
een zakje te koop is, blijkt niet
zo nieuw te zijn als men sou
denken! Duizenden jaren gele- j|
H den kende men namelijk de
M milkshake ook al, alleen waren
de bestanddelen iets verschil-
lend van ons modern melk-
drankje. De oude Scythen bij-
e; voorbeeld maakten milkshakes
van paardeinelk enpaarde-
M bloed! Om fit te blijven...
De Grieken en Romeinen ken-
den de milkshake ook al; hun
§1 recept om fit te blijvenran-
m zige boter vindt niemand lek-
H her, maar in de middeleeuwen
schijnt men er dol op te zijn
geiceest. Vooral in Friesland,
ee Ierland en Schotland hield men
van dit voedingsmiddel met een
§f wat uitzonderlijk smaakje. De
boter werd verpakt in potten
en vazen, dit vaatwerk liet men
s in het moeras zakken en na
minstens een jaar was de bo- m
ter zo ranzig geworden als n
maar mogelijk was. En dan
traden de liefhebbers aan voor
een smulpartij... In Ierland is Ie
onlangs nog zulke moerasboter
gevondenHet was een witte,
puimsteenachtige massa ge-
Ëe voorden en ranzig was de boter
H «iet meer, zodat het voedings-
middel zijn beste tijd had ge-
had... naar middeleeuwse be-
gryppen dan altijd
iliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Advertentie
Want de o.b.-methode is.beter
om de volgende redenen:
o.b. geeft Onmerkbare Bescherming:
c.b. tampons, inwendig gedragen, voelt
men niet, merkt men niet, ziet men niet.
Gemakkelijke toepassing;
Bii o.b. tampons heeft men geen schuif-
koker nodig. Men kan ze meenemen in
het kleinste tasje en na gebruik onge
merkt wegdoen.
Volkomen bewegingsvrijheid:
Niet langer gehinderd door gordel,
zwachtel of spelden, kunt u gewoon
alles blijven doen: sport, fietsen, dan
sen, uitgaan,.baden enz.
Onopvallend:
o.b.tamponskunnenzichnietaftekenen
onder dunne, nauwsluitende kleding of
badpak.
Absoluut safe:
Men voelt zich overal en onder alle om
standigheden veilig beschermd.
Medisch verantwoord:
Wetenschappelijk onderzoek In Ame
rika en vele Europese landen heeft aan
getoond, dat de o.b. methode aan alia
eisen van 8e moderne hygiëne voldoet.
tampons
de moderne hygiëne-
Per pakje van 10 tampons
voldoende voor maandelijks gebruik- -~
Normaal f 1.-. Speciaal f 1.25
GRATIS™"-
Aan Drogerijen Mij, Mijdrecht
Gelieve mij in discrete blanco envelop te
5 zenden gratis en franco, uw uitvoerige.
I geïllustreerde brochure met proefpakje
I o.b. tampons.
1 Naam
StraatJ
I Woonplaats g
Rozenwater is bij de schoonheidsverzor
ging echt het manusje-van-alles: het kan
gebruikt worden als gezichtslotion en bet
is vooral ideaal voor het maken van oog-
compressen. Wie 's avonds tijdens een uit
gangetje met heldere blik wereld wil
inkijken, neme 's middags een kwartier
tje rust met op de oogleden een paar in
rozenwater gedrenkte proppen watten.
En wie het als gezichtslotion niet „sterk"
genoeg vindt, kan de werking van rozen
water wat intensiveren door er een paar
druppeltjes kamferepiritus bij te doen.
Het no-iron overhemd heeft een wel
haast ideale gedaante bereikt: het kan
gekookt worden, zelfs gechloord, en dan
nóg behoudt het zijn specifieke eigen
schappen. Maar soms komt het overhemd
na het koken toch min of meer gekreu
keld uit de wasketel, en dat komt dan
meestal doordat die wasketel te vol is
geweest. Heeft men dus een grote was
en dientengevolge een bijna propvolle
ketel, dan kunnen no-iron spullen beter
afzonderlijk worden gekookt, in een sopje
waarin ze de „ruimte" hebben. Want als
no-iron goed kan „zwemmen", om het
zo maar eens te noemen, krijgt het aan
zienlijk minder kreukels.
Dan ozcuto
C iet ozoutv
Een brief van een bezorgde lezeres
doet mij even met de ogen Knip
peren. Niet vanwege het begin,
hoewel zij een zienswijze onthult die
het schrijven van een wekelijkse ko
lom tot een maatschappelijke plicht
verheft.
„Nu kom ik eens met een brief, maar
ook géén kritiek, hoor: niets dan lof
voor de wijze waarop U sommige
problemen onder de aandacht brengt,
en wel getuigend van een grote naas
tenliefde".
Ik meen dat een en ander niet meer
dan mijn eenvoudige plicht is. en lees
dan belangstellend verder: „Het is zo
heerlijk dat U zovelen kunt bereiken,
en daarmede iets goeds kunt verrich
ten. want dat is het juist wat óns zo
ontbreekt. Je voelt je vaak zo alleen
staan, onbereikbaar voor velen, met
andere woorden: soms vechtend te
gen de bierkaai".
Hier heeft deze briefschrijfster in
derdaad een van de belangrijke func
ties van een dagblad onderstreept.
Het is niet zuiver en alleen een le
vensgroot aanplakbiljet vol actuali
teiten; het heeft tegelijkertijd de
plicht gevoelens, meningen, ideeën
te vertolken, een stem te zijn voor
allen die geen stem hebben-
Feitelijk is dat, in het groot gezien,
de eeuwen door de dure plicht ge
weest van ieder, die een pen op pa
pier zette. En het is daarom ooft niet
verwonderlijk dat, naast de bouwwer
ken, voornamelijk de geschriften de
tijd hebben getrotseerd. Zij waren
dikwijls de werkelijke essentie van
hun tijd, de enige stem die door de
eeuwen niet tot zwijgen kon gebracht
worden.
Onze briefschrijfster bedoelt het
alles zo geweldig niet, maar
waar zij op een nog altijd actu
ele misstand wijzen wil, doet zij dat
heel origineel door een zin die mij,
zoals gezegd, even met de ogen doet
knipperen:
„Het is weer voorjaar met alle narig
heid van dien". Dit is op het eerste
gezicht wel een heel ongebruikelijke
combinatie, en vermoedelijk gaan de
gedachten bij het lezen ex-van aller
eerst uit naar periodieke narigheden
als de schoonmaak.
Zij heeft echter niet dé huishouding,
die een privé-aangelegenheid is, op
het oog, maar datgene wat ons aller
gemeenschappelijk domein is: de ont
luikende natuur.
„De jongens lopen nu al voortdurend
met katapulten en pijl-en-boog, in
groepen of apart op vogels te schie
ten. Dadelijk als er nesten met eieren
komen, wordt er weer vernield, ge
schoten, vertrapt of geplaagd wat zo
mooi en lief is en dat zo rijk kan
maken.
Die kinderen zijn ook niet slecht; het
is vaak verveling, zucht naar avon
tuur of onvei'schilligheid ten opzichte
van het dier. Die kinderen ftunt U
ni^t zo gemakkelijk bereiken, even
min als ik en zoveel anderen. Maar
wél de ouders; die kunt U wol dege
lijk bereiken met uw artikelen, en
daar gaat het ook om.
Alleen de ouders kunnen hun kinde
ren voorgaan in liefde voor het dier,
een beetje controle uitoefenen op hun
schiet- en klimpartijen, en baldadig
heid ten opzichte van de natuur.
En als de ouders erop gewezen wor
den helpt dit wel degelijk; het is ook
vaak laksheid en gemakzucht van:
laat-maar-gaan, of onwetendheid. Bij
ouders en opvoeders die wat naden
ken, zult U. zeker wat kunnen berei
ken, daar ben ik van overtuigd: voor
al als ze er nog eens extra met de
neus op gedrukt worden".
Ach lieve mevrouw: daar zit hem
juist de kneep. Bij ouders en
opvoeders die" nadenken behoef
ik niets meer te bereiken, want die
hebben op dit punt geen aansporing
nodig.
Ieder, die een klein beetje zijn ge
zond verstand gebruikt zal om te be
ginnen geen jeugdige zoons met ka
tapult of pijl-êh-boog op de buiten
wereld loslaten. Want nog afgedacht
van het gevaar voor de vogels zijn
dergelijke instrumenten een perma
nente bedreiging in roekeloze handen.
Het is niet genoeg om te schieten: cr
moet ook iets geraakt worden. De
voltreffer geeft het wapen pas zijn
waarde en die voltreffer moet nog zo
moeilijk mogelijk zijn. dat verheft
het schieten pas tot sport.
Daarom is een ruit die in scherven
gaat nog slechts een amateurpresta
tie. Nee, het raken van een vliegende
vogel of een voorbijrennende kat, dat
stempelt iemand pas tot schutter
Dat het doelwit vaak gemist wordt,
maar iets anders en kostbaar
dere geraakt, is bij zulke jonge
schutters gestadig te vrezen. Een
met behoorlijke kracht weggeschoten
steen of pijl kan verschrikkelijk let
sel toebrengen: wee het arme "kleine
oog dat toevallig geraakt wordt, een
kans die werkelijk niet gering is.
Het is daarom niet aan te nemen, dat
ouders die nadenken het bezit van
een katapult of een pijl en boog ook
maar dulden. Niet alleen om het ge
vaarlijke ervan, maar om de verant
woordelijkheid die zij dragen ten op
zichte van de slachtoffers."
En afgezien van dat alles: verniel,
zucht en moedwillige beschadiging
van levende have zowel als van ma
teriaal wordt door geen enkele ver
standige ouder geduld, of het nu de
eigen tuin. de planten in de eigen
vensterbank, de eigen inventaris of
de eigen schoolboeken betreft.
Wij moeten dus wel tot de con
clusie komen dat al die balda
dige jonge vernielers met hun
wapentuig géén verstandige, naden
kende ouders getroffen hebben, maar
meer het slag dat alles wel goed
vindt zolang het kroost maar niet
lastig is en een uur of wat van de
vloer blijft.
Daarom is de enige kans om die jeug
dige schutters te bereiken de school:
één verstandige bovenmeester is dui
zend domme ouders te sterk.
SASKLA,
