PAGINA
Onze toekomstige woning: een
„huis van kunststoffen"?
VERSCHENEN:
TEENAGERS BESTEDEN PER JAAR
GOED
GEKLEED
GAAN
voor twee miljard gulden
ZATERDAG 22 APRIL 1961
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
f Alt rertentw
Badkuipen en wastafels van plastic
Van onze redactrice)
ZAL DE WONING-VAN-DE-
TQEKOMST EEN „HUIS VAN
PLASTIC" WORDEN
Althans een huis, waarin diverse
materialen door kunststoffen ver
vangen zijn? Op deze vraag
wordt een antwoord gegeven door
de tentoonstelling, die de Vereni
ging Toepassing Kunststoffen
Bouwwezen heeft ingericht in het
Bouwcentrum te Rotterdam. Op
die expositie kan men zien, dat
kunststoffen niet alleen in de wo
ninginrichting maar ook in de
woningbouw ongemerkt 'n plaats
hebben veroverd. De woningbou
wers zien kennelijk wel grote
mogelijkheden in bouwmaterialen
van kunststoffen, en in menige
nieuwbouwwoning zijn ze dan
ook al toegepast: de waterlei
ding- en elektriciteitsbuizen van
plastic bijvoorbeeld, óf de regen
waterpijpen en dakgoten die
roestvrij zijn. En welke door „ge
luidshinder" geplaagde flatbewo
ner zou geen belangstelling heb
ben voor de mogelijkheden van
isolatieplaten van kunsthars-
schuim, die niet alleen het ge
luid maar ook de warmte isole
ren
Voor de vrouw is op deze expo
sitie uiteraard hel „huis van
plastic" het meest interessant.
Eigenlijk gaat het maar om een
gedeelte van een huis; in een
keukentje, een eetkamer, een
badkamer en een hal kan men de
mogelijkheden zien, die kunst
stoffen bij bouw en inrichting
van de woning bieden. Plet zijn
niet louter nieuwigheden want
de uit kunststof gemaakte „werk
vlakken" in de keuken bijvoor
beeld kent men al. langer en ook
de koelkast waarin zoveel moge
lijk plastic is verwerkt, is geen
nouveauté meer. Maar het is aar
dig om nog weer eens te zien hoe
decoratief zulke kunststoffen ver
werkt kunnen worden, én hoe
praktisch in onderhoud ze met
name in een werkruimte als de
keuken zijn.
Wanneer al deze kunststof
snufjes in de praktijk blijvend
zullen blijken te voldoen, zal
onze „woning van de toe
komst" naadloze vloerbedek
kingen hebben die fraai van
kleur en dessin kunnen wor
den gemaakt, het voordeel
hebben dat ze een stroef op
pervlak bezitten en die boven
dien zeer slijtvast heten te
zijn. De keukenkastjes in die
woning zullen schuifdeurtjes
hebben die geruisloos op een
dunne plastic rail lopen, kas
ten en laden zullen overwe
gend uit kunststofmaterialen
bestaan. Ook bij de fabricage
van verliehtingsornamentcn
worden de mogelijkheden van
kunststoffen uitgebuit: in
het huis-van-plastic ziet men
een qua vormgeving opvallen
de. half-kogelvormige eetka
merlamp. een wandlampje dat
op een kunstig eevouwén pa-
pierfiguurtie lijkt, en een
fraaie matkleurige buis die
aan het keukenplafond de t.l.-
buis bedekt. Zo'n ornament be
tekent misschien wel wat
lichtvermindering, maar het
tempert 't altijd wat kille t.l.-
licht in een vorm die uiterma
te plezierig is om naar te kij
ken.
In de eetkamerhoek zijn de
kunststoffen eveneens te vinden:
in het blad van de eettafel, en in
de stoelen waarvan de zittingen
uit kunststof geperst zijn. Qua
vorm en uiterlijk valt dit meubi
lair wellicht niét in ieders smaak
maar het biedt ongetwijfeld een
ideale oplossing voor het kin
derrijke gezin, waar „gewoon"
meubilair nogal wat te lijden
heeft
De badkamer is een vertrekje
waarin de mogelijkheden van
plastic ten volle zijn uitgebuit.
Zowel de wastafel en de badkuip
als de stortbak van het toilet
zijn ernït gemaakt, en verder is
het allemaal kunststof wat de
klok hier slaat: de wanden zijn
ermee bekleed, de raampjes heb
ben een „ruit" van (gedecoreer
de) kunststof, de waterleiding
buizen zijn van plastic. Allemaal
onbreekbaar en splinter vrij ma
teriaal dus, en dat is voor sani
tair een plezierige eigenschap.
Voor de vrouw die minstens een
maal per week een potje crème
of een fles haarwater uit haar
vingers in de wasbak laat glippen
is zo'n wastafel die niet kan
barsten ongetwijfeld een verruk
kelijk bezit
Verrukkelijk lijken ons tdouwens
ook de deurkozijnen en raampro
fielen van kunststof, die hier te
zien zijn. Ze hoeven niet geschil
derd te worden, vereisen dus
vrijwel geen onderhoud en vol
gens de fabrikanten zijn zulke
raamkozijnen ook nog geluid- en
tochtdicht. De huisvrouw wier
woning in de toekomst van dit
soort snufjes voorzien zal zijn,
krijgt het dus steeds gemakkelij
ker wat het onderhoud van haat-
huis betreft.
Of al deze kunststof-snufjes in
de praktijk zullen voldoen, zal
door de heren huizenbouwers be
oordeeld moeten worden. Maar
wanneer deze experimenten met
kunststoffen gunstig uitvallen,
zal onze woning-van-de-toekomst
boven de voordeur een luifeltje
van „kunstglas" kunnen hebben,
men zal er buitendeuren met spe
ciale profileringen in kunnen
vinden, binnendeuren die licht
doorlaten, speciale lichtkoepels
voor platte daken alles ge
maakt uit kunststoffen. Vooral
in keuken en in „natte afdeling".
de badkamer met toebehoren"
dus zal van de kunststoffen
ongetwijfeld een dankbaar en
veelvuldig gebiuik worden ge
maakt. Deskundigen die vertrou
wen hebben in de toepassing van
kunststoffen in de woningbouw,
menen dat zij er het huis-van-de
-toekomst beter en wellicht- zelfs
goedkoper mee kunnen maken,
cn dat klinkt als plezierige toe
komstmuziek
de stalenboeken van
de unieke nieuwe
R D-coIlectie;behang
jaargang 1961.
Onbegrensde mogelijk
heden voor een prach
tige begrenzing van
„Uw kamer van Ik".
Vraag de boeken (ge
heel vrijblijvend) ter
inzage aan Uw behang-
leverancier.
RATH DOODEHEEFVER
Kijkje in liet huis-van-plastic
in deze eethoek en keuken, als
mede in de badkamer op de
achtergrond, zijn kunststoffen
toegepast waar dat maar enigs
zins mogelijk was.
Een van de meest attractieve afdelingen op de vorige maand te Am
sterdam gehouden huishoudbeurs werd ongetwijfeld gevormd door
de vier „jongerenkamers"; vier jongerengroepen hadden elk een
woonkamer ingericht met als uitgangspunt het (in deze tijd nogal be
scheiden) budget van duizend gulden. De Stichting Propaganda Woning
inrichting heeft tijdens de beurs een enquête onder de bezoekers gehouden,
waarin gevraagd werd welke kamer him voorkeur had. De uitslag van
deze enquête is nu bekend, en er is uit gebleken dat de „Taboe-kamer"
ingericht door vertegenwoordigers van het veelbesproken blad Taboe)
met een ruime voorsprong heeft gewonnen. Zevenendertig procent van
alle deelnemers wees deze kamer aan, en de enquêteurs schrijven dit toe
aan het feit, dat de „Taboe-kamer"' een sterk persoonlijke noot liad
door zijn versiering met allerlei op het Waterloopleïn gekochte voor
werpjes: een ouderwetse pendule, een glazen stolp met kunstbloemen,
een vergulde kanariekooi, een grote fles met uitbottende takken erin.
Opvallend was, dat met name deelnemers aan de enquête boven de dertig
jaar deze kamer prefereerden.
p de tweede plaats kwam de Mignon-kamer, produkt van de Mignon-
Oradiogrocpcn. Bij'liet inrichten van deze kamer was het budget iels
overschreden cn het resultaat was een kamer met overwegend goed
modem meubilair. Dertig procent van het publiek koos deze kamer,
negenentwintig procent sprak zich uit voor de kanier van „Rijp en
Groen" waarin onder meer een vernuftig wandmeubel was neergezet
dat door middel van een extra uitlilap-blad een ruime eetkamer opleverde.
De ongetwijfeld originele, maar niet zeer praktische oplossing van
„Multiplex" (met een krat, en een wasketel als aanvullend „meubilair")
verwierf slechts vier procent van het totale stemmenaantal. De meeste
huishoudbeurs-bezoekers hebben deze spectaculaire kamer-inrichting dus
blijkbaar niet kunnen appreciëren!
Een t.ip die genoegzaam bekend Ss, maar
waarop toch steeds weer gehamerd moet
worden: laat in een woning waar kleine
kinderen rondkruipen, toch vooral geen
plastic zakken rondslingeren! Steeds op
nieuw duiken er berichten op over dode
lijke ongelukken, aan kleuters overkomen
doordat ze hiermee speelden. Berg plastic
zakken op bulten bereik van de kinder
handjes, of nog liever achter slot en
grendel. Want als ergens ooit het gevaar,
iil het bekende kleine hoekje heeft ge
zeten. is het wel in deze plastic gebruiks
voorwerpen
Kinderen zullen verrukt zijn wanneer ze
hun dagelijkse appel eens een keer krij
gen opgediend in de vorm van een „ap
pelvrouwtje": een soort aangeklede ap
pel, die vooral als dessert van een „kin
deretentje" succes zal oogsten. Men neemt
er gave, glimmende appels voor waarvan
aan de onderkant een stukje wordt afge
sneden zodat de vruchten blijven staan.
Er worden ogen en een mondstreepje in
uitgesneden, en in die openingen stopt
men grote rozijnen (de „ogen") en een
rood geeonfijt vruchtje (de „mond"). De
appelvrouwtjes krijgen vervolgens nog
een hoofddoekje, gevouwen uit een fleu
rig papieren servetje.
f A dnertentte.i
begini met
nylons
Plakplasticniet voor
elke ondergrond geschikt
Tot de uitrusting van de enthousiaste
„doe-het-zelver", die onvermoeid zijn
woning opknapt met doe.het-zelf
materialen, behoort ook het zoge
naamde plakplastic dat zo uitermate
handig is om een lelijk tafelblad te
camoufleren, een verveloze venster
bank op te fleuren of de „kwetsbare
plekken" op het behang van een kin
derkamer te beschermen. Het kan
kastpapier vervangen en het is ge
makkelijk schoon te houden; van
daar dat de populariteit van dit ma
teriaal wel verklaarbaar is.
De Consumentenbond heeft van de
meest gangbare soort plakplastic een
zestal merken aan een vergelijkend
onderzoek onderworpen, en conclu
deerde onder meer dat dit uiterst
praktische materiaal het best kan
worden aangebracht op een gladde
gesloten ondergrond. Voor een stenen
ondergrond is het beslist ongeschikt,
térwijl het ook op ongeverfd hout
niet altijd blijft zitten.
Men dient er wel rekening mee te
houden,, dat deze plastics niet tegen
hoge plaatselijke verhitting bestand
zijn, en dat ze vaak ook niet tegen
schuren en krassen kunnen: het pa
troon vervaagt of verdwijnt erdoor.
Vlekken zijn zeer gemakkelijk te
verwijderen, behalve wanneer het om
ballpointschrift gaat.
Het onderzoek wees voorts uit dat
diverse merken goed voldoen, wan
neer het materiaal hoofdzakelijk ter
verfraaiing wordt toegepast. Wil men
het in de keuken gebruiken zodat
er wellicht wel eens een hete pan
of ketel wordt opgezet, of zoekt men
een materiaal dat goed tegen een
wat hardhandiger behandeling kan
(op het blad van een werktafel of
in de kinderkamer), dat doet men,
er goed aan, een van de duurdere
merken te kiezen, waarvan de prijs
per meter varieert tussen bijna -vijf
en ruim zes gulden. De duurste mer
ken blijken zelfs tegen een behande
ling met schuurpapier bestand te
zijn.
Dat een warm mes hét hulpmiddel is om
harde botor te snijden en te smeren, weet
elke huisvrouw van jong tot oud. Maar
met een warmgemaakt mes kunnen nog
meer lastige huishoudelijke karweitjes
gedaan worden: het snijden van een blok
diepvriesvis bijvoorbeeld, dat zich ge
woonlijk moeilijk laat verdelen. Spek is
met een warm mes ook veel gemakkelij
ker te snijden, en tarwebrood zal veel
minder kruimelen wanneer voor het snij
den een warm mes wordt gebruikt.
~Oan ozoufv
C lot ÜZÓUH)
Kunt U daarover niet eens schrij
ven? vraagt de ene brief na de
andere en dan volgt er weel
een geval dat de ergernis van een
lezeres heeft opgewekt. Meesat te
recht: wie zijn ogen de kost geeft
kan dagelijks constateren dat wij
voorlopig binnen onze eigen gezichts
kring wantoestanden te over kunnen
aantreffen, die met wat goede wil
gemakkelijk uit de wereld te helpen
waren. Het is een treurige waarheid,
dat wij sneller warmlopen voor een
volslagen onbekende aan de andere
kans van de aardbol dan voor de
eenzame, hard ploeterende vrouw
naast onze deur.
De vrouw die onze kousen repareert,
om een voorbeeld te noemen Het
zal U misschien een wat vreemde
gedachtensprong lijken: de brief die
1 de aanleiding hiertoe was nam de
kwestie hoog genoeg op. En de
schrijfster heeft gelijk: als niemand
j eens voor dergelijke alleenstaande
ploeteraars opkomt krijgen zi j het
hoe langer hoe harder tê verduren.
Wat wil het geval? Schrijfster
kent een vrouw in haar om
geving. die een manufacturen-
handeltje drijft een broodwinning
waarvoor al heel wat geschreven en
gewreven moet worden, eer er ook
maar een cent verdiend is.
„Tot voor kort nam zij ook kousen
ter reparatie aan. Toen ik haar on
langs een paar bracht, vernam ik
dat zij deze diensten niet meer ver
leende. daar de klanten haar met
Helemaal klokkendis deze japon
van wollen stof met linnen-effékt; de
rok is klokkend en de mouwtjes zijn
dat eveneens. De aparte coupe ont
stond, doordat de stof schuingeknipt
is. De jurk is flauw getailleerd, de
asymetrisclie knoopsluiting en de
strik vormen de enige garnering van
dit Simonetta-model.
„Typen-verwarring"
benadeelt de consument
Eeu „typen-beperking" zou voor de
ondernemingen even belangrijk zijn
als voor de verbruikers noodzake
lijk, is de mening van Duitse consu
mentenorganisaties. Het informatie
bulletin van de -Nederlandse Stich
ting Consumenten Contact Orgaan
weet dit te melden, en publiceert te
vens enige cijfers die illustreren,
waarom men in Duitsland een lans
heeft gebroken voor een rationali
sering van de produktïe door middel
van typenbeperkïng. Zo zijn er op de
YVestduitse markt bijvoorbeeld hon
derdtwintig verschillende soorten
pannen, tweehonderdzestig verschil
lende stofzuigermod'ellen, duizend
verschillende kolenkachels en ver
scheidene honderden elektrische ver
warmingsapparaten te koop.
Als hoofdoorzaak hiervan ziet men
de calculatiemethode van de onder
nemingen, en aan deze conclusie
wordt toegevoegd dat de meeste
Duitse bedrijven de werkelijke pro-
duktiekosten van de afzonderlijke
typen niet kennen, daar zij werken
mot een zeer eenvoudig kostentoere-
keningsschema. Hoe onrendabel dit
alles voor de bedrijven is. illustreert
men met de volgende cijfers: twin
tig procent van alle typen levert
tachtig procent van de totale omzet,
de overige tachtig procent van de
typen slechts twintig procent van de
omzet. Een „afstoting" van overbo
dige en niet rendabele typen en een
beperking tot een economisch rede
lijk aantal wordt dan ook dringend
noodzakelijk geacht, omdat een be
ter marktoverzicht, een gemakkelij
ker vervanging van onderdelen en
een goedkoper serieprodukt het re
sultaat zouden zijn. De beperking
wordt mede aangeraden met het oog
op de totstandkoming van de ge
meenschappelijke Europese markt.
Of pa en ma liet leuk vinden of niet: de teenager verovert de wereld en
zelfs in de economie wordt het de teenager die de toon aangeeft. Ook in
de mode trouwens; de teenager geeft- dc mode aan. en de teenager geeft
de centjes uit, al zullen' dat dan wel voor eeu goed deel de centen van pa
zijn. Ruim twee miljard gulden per jaar dat is wat teenagers alleen
in Nederland per jaar besteden aan kleding, aan cosmetica, aan brom
fietsen en grammofoonplaten, en geen wonder dus dat fabrikanten graag
willen weten wat precies de smaak is van die grote klant: de kleine
teenager.
Vandaar dat de directie van de
Jaarbeurs een teenagerforum heeft
samengesteld, ter gelegenheid van de
voorbereiding voor de schoenjaar
beurs op 2, 3 en 4 mei in Utrecht
te houden. Zes meisjes van 16 tot
ruim 20 jaar en twee jongemannen
van het type dat tegenwoordig zo'n
lelijke naam draagt, hebben een hele
avond lang ten aanhore van schoen
fabrikanten hun meningen en me
ninkjes ten beste mogen geven en
onze oren hebben geklapperd.
Ze begonnen al te klapperen toen de
voorzitter van de Elvis Presley-
fanclub zei, dat hij zo graag zijn
schoenen netjes poetste en dus geen
stiksels wenste en geen schoenen in
twee tinten leer. Ze klapperden ook
toen een lief blond meisje verklaar
de dat .ze minstens elke maand een
paar schoenen kocht en dat die ge
middeld zo'n 25 per paar kostten.
Goed, we zagen aan haar blosjes wel
dat ze een beetje jokkentjes zat te
vertellen om de andere meisjes te
overtreffen, die beweerden dat hun
schoentjes wel 35 kostten. En wat
een schrik dus toen de jokkebrokjes
uitgenodigd werden op het podium
zelf hun schoenen te komen showen.
Daar hadden ze niet op gerekend en
ze vielen dus wel door de mand met
hun trappertjes die echt niet meer
dan twee tientjes gekost hadden en
bovendien al wel een langer leven
achter de rug hadden dan een maand.
Niettemin, wie betaalt de schoentjes
van de teenager? Wijzelf, zeiden ze,
maar met de centjes van pa als we
tekort komen. Dat gaven zelfs de i
e£.ij ivil niet cpqzoeien
.jongens toe, ofschoon er toch één bij
was met al een flinke snor.
Wat voor kleur schoenen prefere
ren de teenagers? Bruin en zwart,
zagen we. toen ze op het podium lie
pen. Neutrale kleuren, zeiden de
meisjes, want anders moet je voor
elke jurk een ander paar hebben. En
wat voor soort schoenen Instap
pers. zeiden de jongens.
De meisjes waren moeilijker tevre
den te stellen. Ze willen geen blok-
hakken. Net klompen, zeiden ze. Ze
wilden ook geen naaldhakken van
wege de vele reparaties.
Sportieve schoenen vonden ze onver- I
vaard lomp, maai' ze kopen ze wel:
voor slecht weer. Laarsjes willen ze
zelfs als het regent of sneeuwt of
vriest niet dragen: net een beer op
sokken. En schoenen met bandjes
over de wreef vonden ze iets voor
oma. Of zulke schoentjes mode zijn
of niet. kon ze niets schelen: mode
kan je wel helemaal niet staan.
Hoe kopen ze dan wel schoenen?
Och, je loopt langs een etalage en
dan zie je van die schattige schoen
tjes, cn dan leen je van je vader
geld, dat moet je dan later wel terug
betalen, maar toch nooit helemaal
en dan heb je die schoentjes. Zo
praat het forum van teenagers dus.
En weten de schoenfabrikanten nu
iets van hun smaak?
Natuurlijk niet, want de vrouw
zelfs van zestien is een raadsel.
de gerepareerde, door haar betaalde
kousen lieten zitten, als de prijs van
genoemde reparaties hun te hoog
was. Een en ander gebeurde dan on
der het mom van geen geld bij zich
te hebben en morgen terug te komen.
Dit „morgen" daagt nooit, ergo zit
genoemde vrouw met dozen vol kou
sen. de „dames" verschijnen vanzelf
sprekend niet meer in de zaak van
wege de kans op „manen"."
Als mij dit relaas over de toon
bank was verteld, zou ik er
even de tijd voor genomen heb
ben om op mijn gemak erbij te gaar.
zitten en de gedupeerde raad te ge
ven. Niet om de geleden schade in
te halen, maar om die in de toekomst
te vermijden.
Het systeem van betaling deugt niet:
ik zie tenminste een man, zo hij deze
regels leest, al meesmuilen om zoveel
gebrek aan zakelijk inzicht. Want
het is nu eenmaal zó in de wereld,
dat wij, zodra, wij iets te koop aan
bieden. in elke klant een potentiële
wanbetaler moeten zien. Krediet
wordt alleen gegeven na gebleken
financiële betrouwbaarheid, of
iemand nu een wasmachine aan
schaft of een ladder in een kous
laat ophalen.
Daarom lijkt het mij hoogst onza
kelijk om eerst kousen te laten re
pareren en dan pas te laten betalen
vooral waar het prijzige repara
ties betreft. En ieder met een beetje
ervaring op dat gebied kan onge
veer wel schatten, na een blik op
de aangerichte schade, hoeveel daar
voor berekend zal worden. Ik zou
de winkelierster in kwestie dus stel
lig adviseren elke klant, die een paar
kóusen-met-ladders komt brengen, 'n
minimum bedrag (een gulden, om
iets te noemen) vooruit te laten be
talen. Eventueel prijsverschil kan
dan bij het afhalen verrekend wor
den maar er ïs weinig kans dat
de klant niet meer terugkomt voor
een paar dat al geld heeft gekost.
Bona fide klanten zullen tegen deze
regeling geen enkel bezwaar hebben
zij zijn er nooit aan bekocht en we
ten vooraf waar zij aan toe zijn. En
bij de onbetrouwbaren blijft het ver
lies tot een minimum beperkt. Al
leen: een goed gesitueerde zaak kan
wel een paar wanbetalers lijden
een vrouw met zo'n klein bedrijf
stellig niet. Die wanbetalers treffen
altijd de economisch zwaksten.
Misschien verwacht mijn brief
schrijfster óók nog dat ik deze
onbetrouwbare klanten even
publiek bij de arm ga schudden om
haar op het ontoelaatbare van haar
gedrag te wijzen. Ach ^ou 't veel
helpen? Men praat iemand nu een
maal geen fatsoensbesef aan. En
stellig geen vrouwen die alleen maar
uiterlijk volwassen zijn, maar inner
lijk nog in de kleuterschoentjes
staan. Misschien heeft het aan haai
opvoeding gelegen, dat zij zich aan
allerhande verantwoordelijkheden en
verplichtingen onttrekken. Zij zullen
heus niet alleen deze manufacturier-
ster benadelen. Uit klachten van alle
mogelijke zakenlieden heb ik lang
zamerhand wel geleerd, dat zij de
wanhoop van élke winkelier vormen.
Zij is en blijft een kleine meid, levend
van het ene ogenblik in het andere,
zonder nadenken, zonder het gering
ste sociale gevoel, ook al stopt zij
de collectebussen vol met kwartjes
van haar onbetaalde kousenrepara
ties.
SASKIA.
Koop échte sieraden
bij de juwelier!
De consumentenbond waarschuwt in
haar laatste gidsnummer weer eens
tegen de „speciale aanbiedingen" die
men op gezette tijden via een folder
tje in de bus krijgt. Ditmaal gaat
het om een aanbieding van „cultvé-
parels", aanmerkelijk lager geprijsd
dan in de juwelierswinkel. De Bond
heeft twee van die snoeren parels
besteld en ze vervolgens door een
expert laten keuren, waarbij bleek
dat de „kostbaarheden" niet zo erg
kostbaar waren: het ene snoer was
nog geen vierde van de prijs waard,
de waarde van het andere snoer
bleek nihil. Alweer een waarschu
wing om voorzichtig te zijn met
dit soort oncontroleerbare „speciale
aanbiedingen", en om met name
kostbare zaken als sieraden te be
trekken bij een betrouwbare juwe
lier!