PAGINA Onze toekomstige woning: een „huis van kunststoffen"? VERSCHENEN: TEENAGERS BESTEDEN PER JAAR GOED GEKLEED GAAN voor twee miljard gulden ZATERDAG 22 APRIL 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT f Alt rertentw Badkuipen en wastafels van plastic Van onze redactrice) ZAL DE WONING-VAN-DE- TQEKOMST EEN „HUIS VAN PLASTIC" WORDEN Althans een huis, waarin diverse materialen door kunststoffen ver vangen zijn? Op deze vraag wordt een antwoord gegeven door de tentoonstelling, die de Vereni ging Toepassing Kunststoffen Bouwwezen heeft ingericht in het Bouwcentrum te Rotterdam. Op die expositie kan men zien, dat kunststoffen niet alleen in de wo ninginrichting maar ook in de woningbouw ongemerkt 'n plaats hebben veroverd. De woningbou wers zien kennelijk wel grote mogelijkheden in bouwmaterialen van kunststoffen, en in menige nieuwbouwwoning zijn ze dan ook al toegepast: de waterlei ding- en elektriciteitsbuizen van plastic bijvoorbeeld, óf de regen waterpijpen en dakgoten die roestvrij zijn. En welke door „ge luidshinder" geplaagde flatbewo ner zou geen belangstelling heb ben voor de mogelijkheden van isolatieplaten van kunsthars- schuim, die niet alleen het ge luid maar ook de warmte isole ren Voor de vrouw is op deze expo sitie uiteraard hel „huis van plastic" het meest interessant. Eigenlijk gaat het maar om een gedeelte van een huis; in een keukentje, een eetkamer, een badkamer en een hal kan men de mogelijkheden zien, die kunst stoffen bij bouw en inrichting van de woning bieden. Plet zijn niet louter nieuwigheden want de uit kunststof gemaakte „werk vlakken" in de keuken bijvoor beeld kent men al. langer en ook de koelkast waarin zoveel moge lijk plastic is verwerkt, is geen nouveauté meer. Maar het is aar dig om nog weer eens te zien hoe decoratief zulke kunststoffen ver werkt kunnen worden, én hoe praktisch in onderhoud ze met name in een werkruimte als de keuken zijn. Wanneer al deze kunststof snufjes in de praktijk blijvend zullen blijken te voldoen, zal onze „woning van de toe komst" naadloze vloerbedek kingen hebben die fraai van kleur en dessin kunnen wor den gemaakt, het voordeel hebben dat ze een stroef op pervlak bezitten en die boven dien zeer slijtvast heten te zijn. De keukenkastjes in die woning zullen schuifdeurtjes hebben die geruisloos op een dunne plastic rail lopen, kas ten en laden zullen overwe gend uit kunststofmaterialen bestaan. Ook bij de fabricage van verliehtingsornamentcn worden de mogelijkheden van kunststoffen uitgebuit: in het huis-van-plastic ziet men een qua vormgeving opvallen de. half-kogelvormige eetka merlamp. een wandlampje dat op een kunstig eevouwén pa- pierfiguurtie lijkt, en een fraaie matkleurige buis die aan het keukenplafond de t.l.- buis bedekt. Zo'n ornament be tekent misschien wel wat lichtvermindering, maar het tempert 't altijd wat kille t.l.- licht in een vorm die uiterma te plezierig is om naar te kij ken. In de eetkamerhoek zijn de kunststoffen eveneens te vinden: in het blad van de eettafel, en in de stoelen waarvan de zittingen uit kunststof geperst zijn. Qua vorm en uiterlijk valt dit meubi lair wellicht niét in ieders smaak maar het biedt ongetwijfeld een ideale oplossing voor het kin derrijke gezin, waar „gewoon" meubilair nogal wat te lijden heeft De badkamer is een vertrekje waarin de mogelijkheden van plastic ten volle zijn uitgebuit. Zowel de wastafel en de badkuip als de stortbak van het toilet zijn ernït gemaakt, en verder is het allemaal kunststof wat de klok hier slaat: de wanden zijn ermee bekleed, de raampjes heb ben een „ruit" van (gedecoreer de) kunststof, de waterleiding buizen zijn van plastic. Allemaal onbreekbaar en splinter vrij ma teriaal dus, en dat is voor sani tair een plezierige eigenschap. Voor de vrouw die minstens een maal per week een potje crème of een fles haarwater uit haar vingers in de wasbak laat glippen is zo'n wastafel die niet kan barsten ongetwijfeld een verruk kelijk bezit Verrukkelijk lijken ons tdouwens ook de deurkozijnen en raampro fielen van kunststof, die hier te zien zijn. Ze hoeven niet geschil derd te worden, vereisen dus vrijwel geen onderhoud en vol gens de fabrikanten zijn zulke raamkozijnen ook nog geluid- en tochtdicht. De huisvrouw wier woning in de toekomst van dit soort snufjes voorzien zal zijn, krijgt het dus steeds gemakkelij ker wat het onderhoud van haat- huis betreft. Of al deze kunststof-snufjes in de praktijk zullen voldoen, zal door de heren huizenbouwers be oordeeld moeten worden. Maar wanneer deze experimenten met kunststoffen gunstig uitvallen, zal onze woning-van-de-toekomst boven de voordeur een luifeltje van „kunstglas" kunnen hebben, men zal er buitendeuren met spe ciale profileringen in kunnen vinden, binnendeuren die licht doorlaten, speciale lichtkoepels voor platte daken alles ge maakt uit kunststoffen. Vooral in keuken en in „natte afdeling". de badkamer met toebehoren" dus zal van de kunststoffen ongetwijfeld een dankbaar en veelvuldig gebiuik worden ge maakt. Deskundigen die vertrou wen hebben in de toepassing van kunststoffen in de woningbouw, menen dat zij er het huis-van-de -toekomst beter en wellicht- zelfs goedkoper mee kunnen maken, cn dat klinkt als plezierige toe komstmuziek de stalenboeken van de unieke nieuwe R D-coIlectie;behang jaargang 1961. Onbegrensde mogelijk heden voor een prach tige begrenzing van „Uw kamer van Ik". Vraag de boeken (ge heel vrijblijvend) ter inzage aan Uw behang- leverancier. RATH DOODEHEEFVER Kijkje in liet huis-van-plastic in deze eethoek en keuken, als mede in de badkamer op de achtergrond, zijn kunststoffen toegepast waar dat maar enigs zins mogelijk was. Een van de meest attractieve afdelingen op de vorige maand te Am sterdam gehouden huishoudbeurs werd ongetwijfeld gevormd door de vier „jongerenkamers"; vier jongerengroepen hadden elk een woonkamer ingericht met als uitgangspunt het (in deze tijd nogal be scheiden) budget van duizend gulden. De Stichting Propaganda Woning inrichting heeft tijdens de beurs een enquête onder de bezoekers gehouden, waarin gevraagd werd welke kamer him voorkeur had. De uitslag van deze enquête is nu bekend, en er is uit gebleken dat de „Taboe-kamer" ingericht door vertegenwoordigers van het veelbesproken blad Taboe) met een ruime voorsprong heeft gewonnen. Zevenendertig procent van alle deelnemers wees deze kamer aan, en de enquêteurs schrijven dit toe aan het feit, dat de „Taboe-kamer"' een sterk persoonlijke noot liad door zijn versiering met allerlei op het Waterloopleïn gekochte voor werpjes: een ouderwetse pendule, een glazen stolp met kunstbloemen, een vergulde kanariekooi, een grote fles met uitbottende takken erin. Opvallend was, dat met name deelnemers aan de enquête boven de dertig jaar deze kamer prefereerden. p de tweede plaats kwam de Mignon-kamer, produkt van de Mignon- Oradiogrocpcn. Bij'liet inrichten van deze kamer was het budget iels overschreden cn het resultaat was een kamer met overwegend goed modem meubilair. Dertig procent van het publiek koos deze kamer, negenentwintig procent sprak zich uit voor de kanier van „Rijp en Groen" waarin onder meer een vernuftig wandmeubel was neergezet dat door middel van een extra uitlilap-blad een ruime eetkamer opleverde. De ongetwijfeld originele, maar niet zeer praktische oplossing van „Multiplex" (met een krat, en een wasketel als aanvullend „meubilair") verwierf slechts vier procent van het totale stemmenaantal. De meeste huishoudbeurs-bezoekers hebben deze spectaculaire kamer-inrichting dus blijkbaar niet kunnen appreciëren! Een t.ip die genoegzaam bekend Ss, maar waarop toch steeds weer gehamerd moet worden: laat in een woning waar kleine kinderen rondkruipen, toch vooral geen plastic zakken rondslingeren! Steeds op nieuw duiken er berichten op over dode lijke ongelukken, aan kleuters overkomen doordat ze hiermee speelden. Berg plastic zakken op bulten bereik van de kinder handjes, of nog liever achter slot en grendel. Want als ergens ooit het gevaar, iil het bekende kleine hoekje heeft ge zeten. is het wel in deze plastic gebruiks voorwerpen Kinderen zullen verrukt zijn wanneer ze hun dagelijkse appel eens een keer krij gen opgediend in de vorm van een „ap pelvrouwtje": een soort aangeklede ap pel, die vooral als dessert van een „kin deretentje" succes zal oogsten. Men neemt er gave, glimmende appels voor waarvan aan de onderkant een stukje wordt afge sneden zodat de vruchten blijven staan. Er worden ogen en een mondstreepje in uitgesneden, en in die openingen stopt men grote rozijnen (de „ogen") en een rood geeonfijt vruchtje (de „mond"). De appelvrouwtjes krijgen vervolgens nog een hoofddoekje, gevouwen uit een fleu rig papieren servetje. f A dnertentte.i begini met nylons Plakplasticniet voor elke ondergrond geschikt Tot de uitrusting van de enthousiaste „doe-het-zelver", die onvermoeid zijn woning opknapt met doe.het-zelf materialen, behoort ook het zoge naamde plakplastic dat zo uitermate handig is om een lelijk tafelblad te camoufleren, een verveloze venster bank op te fleuren of de „kwetsbare plekken" op het behang van een kin derkamer te beschermen. Het kan kastpapier vervangen en het is ge makkelijk schoon te houden; van daar dat de populariteit van dit ma teriaal wel verklaarbaar is. De Consumentenbond heeft van de meest gangbare soort plakplastic een zestal merken aan een vergelijkend onderzoek onderworpen, en conclu deerde onder meer dat dit uiterst praktische materiaal het best kan worden aangebracht op een gladde gesloten ondergrond. Voor een stenen ondergrond is het beslist ongeschikt, térwijl het ook op ongeverfd hout niet altijd blijft zitten. Men dient er wel rekening mee te houden,, dat deze plastics niet tegen hoge plaatselijke verhitting bestand zijn, en dat ze vaak ook niet tegen schuren en krassen kunnen: het pa troon vervaagt of verdwijnt erdoor. Vlekken zijn zeer gemakkelijk te verwijderen, behalve wanneer het om ballpointschrift gaat. Het onderzoek wees voorts uit dat diverse merken goed voldoen, wan neer het materiaal hoofdzakelijk ter verfraaiing wordt toegepast. Wil men het in de keuken gebruiken zodat er wellicht wel eens een hete pan of ketel wordt opgezet, of zoekt men een materiaal dat goed tegen een wat hardhandiger behandeling kan (op het blad van een werktafel of in de kinderkamer), dat doet men, er goed aan, een van de duurdere merken te kiezen, waarvan de prijs per meter varieert tussen bijna -vijf en ruim zes gulden. De duurste mer ken blijken zelfs tegen een behande ling met schuurpapier bestand te zijn. Dat een warm mes hét hulpmiddel is om harde botor te snijden en te smeren, weet elke huisvrouw van jong tot oud. Maar met een warmgemaakt mes kunnen nog meer lastige huishoudelijke karweitjes gedaan worden: het snijden van een blok diepvriesvis bijvoorbeeld, dat zich ge woonlijk moeilijk laat verdelen. Spek is met een warm mes ook veel gemakkelij ker te snijden, en tarwebrood zal veel minder kruimelen wanneer voor het snij den een warm mes wordt gebruikt. ~Oan ozoufv C lot ÜZÓUH) Kunt U daarover niet eens schrij ven? vraagt de ene brief na de andere en dan volgt er weel een geval dat de ergernis van een lezeres heeft opgewekt. Meesat te recht: wie zijn ogen de kost geeft kan dagelijks constateren dat wij voorlopig binnen onze eigen gezichts kring wantoestanden te over kunnen aantreffen, die met wat goede wil gemakkelijk uit de wereld te helpen waren. Het is een treurige waarheid, dat wij sneller warmlopen voor een volslagen onbekende aan de andere kans van de aardbol dan voor de eenzame, hard ploeterende vrouw naast onze deur. De vrouw die onze kousen repareert, om een voorbeeld te noemen Het zal U misschien een wat vreemde gedachtensprong lijken: de brief die 1 de aanleiding hiertoe was nam de kwestie hoog genoeg op. En de schrijfster heeft gelijk: als niemand j eens voor dergelijke alleenstaande ploeteraars opkomt krijgen zi j het hoe langer hoe harder tê verduren. Wat wil het geval? Schrijfster kent een vrouw in haar om geving. die een manufacturen- handeltje drijft een broodwinning waarvoor al heel wat geschreven en gewreven moet worden, eer er ook maar een cent verdiend is. „Tot voor kort nam zij ook kousen ter reparatie aan. Toen ik haar on langs een paar bracht, vernam ik dat zij deze diensten niet meer ver leende. daar de klanten haar met Helemaal klokkendis deze japon van wollen stof met linnen-effékt; de rok is klokkend en de mouwtjes zijn dat eveneens. De aparte coupe ont stond, doordat de stof schuingeknipt is. De jurk is flauw getailleerd, de asymetrisclie knoopsluiting en de strik vormen de enige garnering van dit Simonetta-model. „Typen-verwarring" benadeelt de consument Eeu „typen-beperking" zou voor de ondernemingen even belangrijk zijn als voor de verbruikers noodzake lijk, is de mening van Duitse consu mentenorganisaties. Het informatie bulletin van de -Nederlandse Stich ting Consumenten Contact Orgaan weet dit te melden, en publiceert te vens enige cijfers die illustreren, waarom men in Duitsland een lans heeft gebroken voor een rationali sering van de produktïe door middel van typenbeperkïng. Zo zijn er op de YVestduitse markt bijvoorbeeld hon derdtwintig verschillende soorten pannen, tweehonderdzestig verschil lende stofzuigermod'ellen, duizend verschillende kolenkachels en ver scheidene honderden elektrische ver warmingsapparaten te koop. Als hoofdoorzaak hiervan ziet men de calculatiemethode van de onder nemingen, en aan deze conclusie wordt toegevoegd dat de meeste Duitse bedrijven de werkelijke pro- duktiekosten van de afzonderlijke typen niet kennen, daar zij werken mot een zeer eenvoudig kostentoere- keningsschema. Hoe onrendabel dit alles voor de bedrijven is. illustreert men met de volgende cijfers: twin tig procent van alle typen levert tachtig procent van de totale omzet, de overige tachtig procent van de typen slechts twintig procent van de omzet. Een „afstoting" van overbo dige en niet rendabele typen en een beperking tot een economisch rede lijk aantal wordt dan ook dringend noodzakelijk geacht, omdat een be ter marktoverzicht, een gemakkelij ker vervanging van onderdelen en een goedkoper serieprodukt het re sultaat zouden zijn. De beperking wordt mede aangeraden met het oog op de totstandkoming van de ge meenschappelijke Europese markt. Of pa en ma liet leuk vinden of niet: de teenager verovert de wereld en zelfs in de economie wordt het de teenager die de toon aangeeft. Ook in de mode trouwens; de teenager geeft- dc mode aan. en de teenager geeft de centjes uit, al zullen' dat dan wel voor eeu goed deel de centen van pa zijn. Ruim twee miljard gulden per jaar dat is wat teenagers alleen in Nederland per jaar besteden aan kleding, aan cosmetica, aan brom fietsen en grammofoonplaten, en geen wonder dus dat fabrikanten graag willen weten wat precies de smaak is van die grote klant: de kleine teenager. Vandaar dat de directie van de Jaarbeurs een teenagerforum heeft samengesteld, ter gelegenheid van de voorbereiding voor de schoenjaar beurs op 2, 3 en 4 mei in Utrecht te houden. Zes meisjes van 16 tot ruim 20 jaar en twee jongemannen van het type dat tegenwoordig zo'n lelijke naam draagt, hebben een hele avond lang ten aanhore van schoen fabrikanten hun meningen en me ninkjes ten beste mogen geven en onze oren hebben geklapperd. Ze begonnen al te klapperen toen de voorzitter van de Elvis Presley- fanclub zei, dat hij zo graag zijn schoenen netjes poetste en dus geen stiksels wenste en geen schoenen in twee tinten leer. Ze klapperden ook toen een lief blond meisje verklaar de dat .ze minstens elke maand een paar schoenen kocht en dat die ge middeld zo'n 25 per paar kostten. Goed, we zagen aan haar blosjes wel dat ze een beetje jokkentjes zat te vertellen om de andere meisjes te overtreffen, die beweerden dat hun schoentjes wel 35 kostten. En wat een schrik dus toen de jokkebrokjes uitgenodigd werden op het podium zelf hun schoenen te komen showen. Daar hadden ze niet op gerekend en ze vielen dus wel door de mand met hun trappertjes die echt niet meer dan twee tientjes gekost hadden en bovendien al wel een langer leven achter de rug hadden dan een maand. Niettemin, wie betaalt de schoentjes van de teenager? Wijzelf, zeiden ze, maar met de centjes van pa als we tekort komen. Dat gaven zelfs de i e£.ij ivil niet cpqzoeien .jongens toe, ofschoon er toch één bij was met al een flinke snor. Wat voor kleur schoenen prefere ren de teenagers? Bruin en zwart, zagen we. toen ze op het podium lie pen. Neutrale kleuren, zeiden de meisjes, want anders moet je voor elke jurk een ander paar hebben. En wat voor soort schoenen Instap pers. zeiden de jongens. De meisjes waren moeilijker tevre den te stellen. Ze willen geen blok- hakken. Net klompen, zeiden ze. Ze wilden ook geen naaldhakken van wege de vele reparaties. Sportieve schoenen vonden ze onver- I vaard lomp, maai' ze kopen ze wel: voor slecht weer. Laarsjes willen ze zelfs als het regent of sneeuwt of vriest niet dragen: net een beer op sokken. En schoenen met bandjes over de wreef vonden ze iets voor oma. Of zulke schoentjes mode zijn of niet. kon ze niets schelen: mode kan je wel helemaal niet staan. Hoe kopen ze dan wel schoenen? Och, je loopt langs een etalage en dan zie je van die schattige schoen tjes, cn dan leen je van je vader geld, dat moet je dan later wel terug betalen, maar toch nooit helemaal en dan heb je die schoentjes. Zo praat het forum van teenagers dus. En weten de schoenfabrikanten nu iets van hun smaak? Natuurlijk niet, want de vrouw zelfs van zestien is een raadsel. de gerepareerde, door haar betaalde kousen lieten zitten, als de prijs van genoemde reparaties hun te hoog was. Een en ander gebeurde dan on der het mom van geen geld bij zich te hebben en morgen terug te komen. Dit „morgen" daagt nooit, ergo zit genoemde vrouw met dozen vol kou sen. de „dames" verschijnen vanzelf sprekend niet meer in de zaak van wege de kans op „manen"." Als mij dit relaas over de toon bank was verteld, zou ik er even de tijd voor genomen heb ben om op mijn gemak erbij te gaar. zitten en de gedupeerde raad te ge ven. Niet om de geleden schade in te halen, maar om die in de toekomst te vermijden. Het systeem van betaling deugt niet: ik zie tenminste een man, zo hij deze regels leest, al meesmuilen om zoveel gebrek aan zakelijk inzicht. Want het is nu eenmaal zó in de wereld, dat wij, zodra, wij iets te koop aan bieden. in elke klant een potentiële wanbetaler moeten zien. Krediet wordt alleen gegeven na gebleken financiële betrouwbaarheid, of iemand nu een wasmachine aan schaft of een ladder in een kous laat ophalen. Daarom lijkt het mij hoogst onza kelijk om eerst kousen te laten re pareren en dan pas te laten betalen vooral waar het prijzige repara ties betreft. En ieder met een beetje ervaring op dat gebied kan onge veer wel schatten, na een blik op de aangerichte schade, hoeveel daar voor berekend zal worden. Ik zou de winkelierster in kwestie dus stel lig adviseren elke klant, die een paar kóusen-met-ladders komt brengen, 'n minimum bedrag (een gulden, om iets te noemen) vooruit te laten be talen. Eventueel prijsverschil kan dan bij het afhalen verrekend wor den maar er ïs weinig kans dat de klant niet meer terugkomt voor een paar dat al geld heeft gekost. Bona fide klanten zullen tegen deze regeling geen enkel bezwaar hebben zij zijn er nooit aan bekocht en we ten vooraf waar zij aan toe zijn. En bij de onbetrouwbaren blijft het ver lies tot een minimum beperkt. Al leen: een goed gesitueerde zaak kan wel een paar wanbetalers lijden een vrouw met zo'n klein bedrijf stellig niet. Die wanbetalers treffen altijd de economisch zwaksten. Misschien verwacht mijn brief schrijfster óók nog dat ik deze onbetrouwbare klanten even publiek bij de arm ga schudden om haar op het ontoelaatbare van haar gedrag te wijzen. Ach ^ou 't veel helpen? Men praat iemand nu een maal geen fatsoensbesef aan. En stellig geen vrouwen die alleen maar uiterlijk volwassen zijn, maar inner lijk nog in de kleuterschoentjes staan. Misschien heeft het aan haai opvoeding gelegen, dat zij zich aan allerhande verantwoordelijkheden en verplichtingen onttrekken. Zij zullen heus niet alleen deze manufacturier- ster benadelen. Uit klachten van alle mogelijke zakenlieden heb ik lang zamerhand wel geleerd, dat zij de wanhoop van élke winkelier vormen. Zij is en blijft een kleine meid, levend van het ene ogenblik in het andere, zonder nadenken, zonder het gering ste sociale gevoel, ook al stopt zij de collectebussen vol met kwartjes van haar onbetaalde kousenrepara ties. SASKIA. Koop échte sieraden bij de juwelier! De consumentenbond waarschuwt in haar laatste gidsnummer weer eens tegen de „speciale aanbiedingen" die men op gezette tijden via een folder tje in de bus krijgt. Ditmaal gaat het om een aanbieding van „cultvé- parels", aanmerkelijk lager geprijsd dan in de juwelierswinkel. De Bond heeft twee van die snoeren parels besteld en ze vervolgens door een expert laten keuren, waarbij bleek dat de „kostbaarheden" niet zo erg kostbaar waren: het ene snoer was nog geen vierde van de prijs waard, de waarde van het andere snoer bleek nihil. Alweer een waarschu wing om voorzichtig te zijn met dit soort oncontroleerbare „speciale aanbiedingen", en om met name kostbare zaken als sieraden te be trekken bij een betrouwbare juwe lier!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 11