ORANJE ONTREDDERDE BELGIE: 6-2 GEDEMORALISEERD BELGISCH TEAM NA RUST SPEELBAL VOOR NEDERLAND Rode Duivels kregen in eerste helft Oranje niet op de knieën ELEK SCHWARTZ GLUNDERDE WEL EEN UUR LANG ALS SNEEUW VOOR ZON LOSTE FLONKEREND BELGISCH SPEL OP DONDERDAG 23 MAART 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 Elek Schwartz glun derde. Niet zo maar even, maar wel een uur lang. Nauwelijks had hij aan de Neder landse journalisten in de kleedkamer van de Oranjeploeg zijn viste op de strijd en het elf tal gegeven, of een Belg tekende al met 'angstwekkende nauw keurigheid de biografi sche gegevens over de Nederlandse bonds coach op. Elek Schwartz was meer dan tevreden. „Gefeliciteerd"was 't, commentaar van Lo Brunt, de secretaris penningmeester van de K.N.V.B. „Bedankt", antwoordde Schwartz, die er onmiddellijk opnieuw lachend op liet volgen: „Dat had ik trouwens wel nodig ook....", daarmee doè- lend op de vele kritiek die geleverd was toen hij zijn Nederlands elf tal voor deze 92e wed strijd tegen de Belgen bekendmaakte. „En Schuurman"werd er gevraagd, „wist U dat Schuurman als linksbinnen tot deze prestatie zou kunnen komen Afwisselend in rap Frans en wat rustiger Nederlands gaf Schwartz zijn ant woord. Natuurlijk wist ik dat Ik weet toch wat een speler in zich heeft. Wat hij kan, dat is toch mijn werk? U hebt 't gezien, Schuur man Icon het, dat heeft die tweede helft wel bewezen". Overigens was men het er in de Nederlandse kleedkamer over eens: De vierde Nederlandse treffer is er de oorzaak van geworden dat het opnieuw een nederlaag voor de Belgen werd. „Het was onbegrijpe lijk". zei Piet Kruiver. ,#e zakten in elkaar in dat laatste kwartier. Coen Moulijn was enthousiast over het Belgische spel. Na tuurlijk na de rust ging het niet best meer. Maar in die eer ste helft vond ik Van Himst en Paeschen toch maar knap ge vaarlijk". „De nederlaag van de Belgen is vooral te wijten aan hun korte spel", zei reserve Jan Notermans. „Fijk, voor de rust wisselden zij kort spel af met levensgevaarlijke lan ge passes. Maar in die 'tweede helft zagen ze daar kennelijk geen kans meer toe. Ze hiel den toen het spél veel te kort, zodat onze verdediging steeds op- nieuw kon ingrijpen. Wat de oorzaak zal zijn weet ik niet, maar het moet wél haast 'n gebrek aan conditie zijn". (Van onze sportredacteur). LUTTELE MINUTEN voor het einde van de interland NederlandBelgië probeerden 60.000 toeschouwers met schrikaanjagend geloei en door merg en been gaand gefluit in hef Rotterdamse Feijenoord-stadion de hel te imiteren. Het werd een bijzonder geslaagde imitatie: het helse gehuil der „aardse demonen" schroeide in de oren van de spelers als gloeiend lood Deze tomeloze uiting van machteloze woede was echter slechts gericht op één speler: de Belgische linksback Heylens. Met een rauwe, nietsontziende trap had deze gedesillusionneerde- Rode Duivel hét idool van het ongetwijfeld merendeels Rotterdamse publiek geveld: Coentje Moulijn, die nu krimpend van pijn op de grasmat lag. Zonder meer verwerpelijk was deze charge van de getergde Heylens, maar begrijpelijk toch ook. Want hef was Coentje Moulijn geweest, die een groggy gespeeld Belgisch elftal één van de laatste beslissende stoten had toege bracht. Betrekkelijk kort voor het einde was het A2 geworden voor Nederland en de Belgen reageerden daarop als een aangeslagen bokser, die na een kwetsende slag de verdedigende armen machteloos laat zakken. Van deze lamgeslagen verdediging pro fiteerden de Nederlanders met verbluffende snelheid: eerst Moulijn (met een klimmend schot) en vervol gens Henk Groot (met een verraderlijke schuiver) sloegen het bijkans favoriet geachte Belgische team definitief knock-out. Tof tien tellen was nauwelijks nodig want even later floot de flegmatieke Tsjech Galba het voor doelman Delhasse ongetwijfeld ver lossende eindsignaal. Nederland had gewonnen met de onwaarschijnlijk hoge score van 62 „En dat zonder Abe en zonder Faas", riep luidkeels een toeschouwer, die tussen honderden anderen de trappen van het Feijenoord-stadion afdaalde. Inderdaad: een reusachtige, verrassende zege op de Beigen zonder de ogenschijnlijk nog onmisbare Faas Wilkes. Maar direct mag de door-dik-en-dun-verdediger van Wilkes daar een vraag aan vast koppelen.- „Wat was er gebeurd als deze Wilkes bijvoorbeeld op de plaats van linksbinnen Schuurman, die dan wel niet volkomen faalde, maar toch ver onder de maat van de anderen bleef, gestaan had Een antwoord op zo'n vraag geven is onmogelijk, maar een feit is, dat het ontluisterde, bijkans volkomen uitgebluste Belgische team zo geheel een speelbal werd van de Nederlanders na de rust, dat met een tikje meer raffinement in de aanval de zege nog groter geweest zou zijn. Na deze verzuchting' over een nog' grotere zege, klinkt liet wel licht aanvechtbaar te zeggen, dat deze 62 overwinning toch ge flatteerd was voor liet Oranje team. Niettemin is dit een onom stotelijke waarheid. Voor de rust namelijk was het Belgische voet hal ontegenzeggelijk beter: met speels raffinement, uitzonderlijk goed plaatsen en een vaalt ver rassende strategie brachten de rode duivels angst in de harten van de Nederlandse toeschou wers. Goed, de oranje-hemden begonnen met een fikse morele steun: reeds in de eerste minuut kunldse midvoor Kruiver de bal langs de door Moulijn volkomen uit positie gespeelde doelman Delhasse, Maar daarna lieten de discipelen van de Belgische selectioncur Vander- stock zien. dat zij niet geheel ten onrechte in de wedstrijden tegen Duitsland (slechts met 10 verlo ren) en tegen Frankrijk (1—1 ge lijk) een beangstigende faam had den verworven. Mot name de kwik zilverachtige Jurion, de handige Van Himst en de strateeg Goyvaerts dwongen de soms naar adem snak- 1 kende Nederlandse defensie vaak tot panisch voetbal. Zo geraakte de im mer onverstoorbare Cor van der Hart eenmaal zo ontredderd, dat hij plots van Nederlandse verdediger in Belgische aanvaller veranderde en de bal in plaats van op Pieters Graafland terug te spelen keurig aan een naar binnen gezwenkte Ju rion meegaf. Het was een wonder dat het Nederlandse kunst- en vlieg werk in de defensie ook op dat mo ment niet verder faalde... En toen tenslotte de op dat mo ment nog in het geheel niet aan geslagen Belgen met vloeiend aanvalsspel hun 10 achterstand hadden omgezet in een 21 voorsprong, zullen er noch in het stadion nóch voor de beeldbuis maar heel weinig toeschouwers zijn geweest, die geloofden, dat de Nederlandse leeuw niet in zijn hemdje zou worden gezet... Maar het kan verkeren, zo ook en vooral in een Holland-België: plot seling plaatste Nederland door Krui ver en De Groot twee voltreffers, de Belgen verloren hun in Parijs ver worven superioriteitsgevoel en de Nedelandse defensie kon bijkans handen wrijvend de nu veel te kort 1 gehouden en schotloze Belgische aanvalde baas blijven. Maar dat alles kon toch niet weg cijferen, dat het in feite tegen de verhouding in was, dat Nederland met 32 de leiding weer overnam, want dit Belgisch team was tot be ter voetbal in staat en de zuiderlin gen hadden het bewezen ook. Hoezeer echter de „angst voor Rot terdam" aan het Belgische moreel kan knagen bleek eerst na de rust duidelijk. Steeds zonder succes ble ven de Belgen hopeloos speuren naar hun flonkerende vorm van voor de rust. Bij tijd en wijle leek het of bi< koning Vanderstoclt in die twee helft een volkomen ander elftal, één van veel minder allooi, in het veld had gestuurd. Toegegeven: de technische vaardigheid was nog niet zoek, maar dit wapen werden volkomen verkeerde ge bruikt. Korte, pietepeuterige aan- valletjes werden het zonder de minste stootkracht. Neen, dan gebruikte de Nederlan ders hun wapenen heel wat doeltref fender. En het waren vooral een weer schitterende Moulijn en (bij na meer nog) een razendsnelle Sja- kie Swart, die voor prachtig open aanvalsspel zorgde en die de Belgen tot wanhoopsdaden dreven. Verrader lijk waren keer op keer hun rushes langs de lijn, waarbij ze meestal verrassend haar binnen zwenkten en dan een opvallend gevaarlijke diep tepass loslieten. Juist tegen die vlijmscherpe diepte pass had stopper Lejeune, die on langs nog Duitslands midvoor num- meer één Uwe Seeler aan banden had gelegd, geen wapen. En omdat Moulijn en Swart mot. hun passes steeds weer ontreddering brachten in de Belgische defensie was het eigen lijk nog een wonder, dat het tot diep in de tweede helft duurde eer einde lijk één van die fameuze schutters als Groot, Schuurman of Kruiver zijn voet goed onder de hal kreeg. Dat gebeurde pas, nadat België een kleine opleving liad bewerkstelligd. Op het psychologisch juiste moment echter sloeg Nederland toe met een doelpunt van Swart en daarmee stortte de Belgische opleving als een kaartenhuis ineen. Was het daarom een wonder, dat Heylens, die wist, dat zijn team zelfs landen als Frank rijk tot staan kan brengen, in zijn machteloosheid en vertwijfeling Coen Zwarte handelaars j geklopt door televisie ||j Voor de zwarte handelaars in I§ kaartjes, die, de toegangsbewij- zen vorige week bij tientallen n hadden opgekocht," was er H woensdagavond geen droge bo- Lerham te verdienen. De televi- m M sie en de druilerige regen had- den hen in feite al geklopt voor H zij hun vaste plaatsen hadden ingenomen bij dc trappen naar het stadion waar zij bij andere p ontmoetingen altijd grif hun afnemers vinden. m Ditmaal overtrof het aanbod de vraag veelvoudig. En de prij- zen daalden tot een belachelijk minimum, tot bedragen die zelfs beneden die voor amateurswed- strijden liggen. Vijf minuten i na het begin vroegen enige broeders van het zwarte gilde H nog maar een enkele gulden voor de duurste zitplaats. Maar H zelfs dat bleek nog te veel er kwamen geen kópers. H Een van de verkopers aan- vaardde tenslotte de strop met een royaal gebaar. Hij drukte H een jongetje dat aldoor begerig e§ naar hem had opgekeken de H kaartjes in handen en verdween in de duisternis. Misschien om naar de televisie te gaan kij- kéne| llllllllllllllllllllllllllllllll^ Als een flits verdwijnt de witte bal in het Belgische doel, terwijl een vertxcijfelde Delhasse weinig meer kan doen dan voor d- vorm nog een duiksprong te wagen. Met dit schot van de voet van Henk Groot nam Nederland een 32 voorsprong. Foto P.Z.C Moulijn met bruut geweld de weg naar het doel afsneed? Het was al leen maar een bewijs van de defini tieve Belgische capitulatie. De rode duivels hadden niets beters meer Met dat al verdient het enige aan beveling niet al te grote waarde toe te schrijven aan deze overwinning. Nederland was inderdaad produktief. maar dat kon tegen zo'n snel gede moraliseerd Belgisch elftal. Toch mag men vertrouwen hebben in de Nederlandse aanvalskracht, waarbij de, wetenschap, dat spelers als Wil kes en Bouwmeester net in dé aan val wellicht nóg beter kunnen, voor al perspectieven opent Als bondscoach Elek Schwartz echter hoe dan ook het Neder lands team wil verjongen en het offer van Wilkes wijst daar wel heel duidelijk op mag hij de Nederlandse defensie beslist niet onaangetast laten. Vooral Cor van der Hart en Kuys, zijn duidelijk op hun retour. Voor rust met name heeft Van der Hart voortdurend een spoedige kans voor de Ajacied Pronk steeds waarschijnlijker ge maakt, terwijl het optreden van Kuys de kansen van de Rotterdam mer Kerkum aanzienlijk beter deed worden.... Met het nuchtere, produktieve aan- valspel, dat Nederland kan opbrengen zijn er inderdaad perspectieven voor de toekomst, maar de defensie wordt te snel aan het wankelen gebracht, dat bewezen de Belgen voor rust dui delijk. In de middenlinie bouwden Van Wis sen en Muller keurig mee aan de aan vallen, speelden ook defensief sterk. En vooral met een Jan Klaassens nog achter de hand liggen er ook voor deze linie weinig problemen. Bovendien bewees Pieters Graafland weer eens, dat Nederland ook in de zestiger jaren voorlopig nog niet door een keepersprobleem gekweld zal worden. Maar zelfs voor zo'n doelman kan het teveel worden als de defensie voor hem niet sterker wordt Een typerende plaat: Nederlandse stootkracht (in de persoon van Henk Groot - rechts) tegen de Belgische defensie. Foto P.Z.C.) Alleen verkeer uit Dordt ondervond stagnatie Rotterdam heeft woensdagavond de extra verkeersdrukte als gevolg van de voetbalwedstrijd NederlandBel gië boven verwachting goed ver werkt, zo ongekend vlot zelfs dat in de speciale commandopost van de verkeerspolitie bij het stadion al een juichende stemming heerste nog voor binnen de muren de eerste trap tegen de bal was gegeven. Hoofdinspec teur J. Bol die daar de leiding had, had zich vooraf, ondanks alle voor zorgsmaatregelen, eigenlijk al ver zoend met de politionele nederlaag, maar het werd daarentegen een glansrijke overwinning: om kwart voor acht, een half uur voor de aan vang van de wedstrijd, hadden de beide knelpunten de tunnel en de Maasbrug de grote verkeers stromen van Den Haag en de weste lijke provincies al royaal verwerkt. Alleen het verkeer uit de richting Dordrecht werd op een gegeven moment zwaar gestagneerd. Er waren automobilisten uit Zeeland die bijna drie kwartier over de laatste vier kilometer moesten doen Ongelukken van enige betekenis de den zich niet voor, behoudens een kettingbotsing in de omgeving van Papendrecht, waarbij veertien wa gens waren betrokken. De gunstige, factor voor de 400 politiemannen was, dat ditmaal minder mensen per auto naar het stadion gingen dan normaal bij een interland-wedstrijd. Op tien parkeerplaatsen stonden woensdag ongeveer 8000 wagens, an ders zijn het er 1000 a 1500 meer. Men heeft dan ook de indruk, dat bij deze avondwedstrijd de meeste kaar ten verkocht zijn in Rotterdam en omgeving en dat veel voetballiefheb bers verderop in het land de wed strijd via radio en televisie volgden. |HIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII]I[I Listig als Coen Moulijn, verbeten als Kruiver en snel als een sprinter, zo speelde de Amsterdammer Swart (links) gisteravond als rechtsbuiten tegen de Belgen. Hier passeert hij met een schijnbeweging twee tegen standers, van wie er één nog ver krampte pogingen doet hem te rem men. (Foto P.Z.C.)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 5