ORANJE ONTREDDERDE BELGIE: 6-2
GEDEMORALISEERD BELGISCH TEAM
NA RUST SPEELBAL VOOR NEDERLAND
Rode Duivels kregen in eerste
helft Oranje niet op de knieën
ELEK SCHWARTZ GLUNDERDE
WEL EEN UUR LANG
ALS SNEEUW VOOR ZON LOSTE
FLONKEREND BELGISCH SPEL OP
DONDERDAG 23 MAART 1961
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
Elek Schwartz glun
derde. Niet zo maar
even, maar wel een
uur lang. Nauwelijks
had hij aan de Neder
landse journalisten in
de kleedkamer van de
Oranjeploeg zijn viste
op de strijd en het elf
tal gegeven, of een
Belg tekende al met
'angstwekkende nauw
keurigheid de biografi
sche gegevens over de
Nederlandse bonds
coach op.
Elek Schwartz was
meer dan tevreden.
„Gefeliciteerd"was 't,
commentaar van Lo
Brunt, de secretaris
penningmeester van de
K.N.V.B. „Bedankt",
antwoordde Schwartz,
die er onmiddellijk
opnieuw lachend op
liet volgen: „Dat had
ik trouwens wel nodig
ook....", daarmee doè-
lend op de vele kritiek
die geleverd was toen
hij zijn Nederlands elf
tal voor deze 92e wed
strijd tegen de Belgen
bekendmaakte.
„En Schuurman"werd
er gevraagd, „wist U
dat Schuurman als
linksbinnen tot deze
prestatie zou kunnen
komen Afwisselend
in rap Frans en wat
rustiger Nederlands
gaf Schwartz zijn ant
woord.
Natuurlijk wist ik dat
Ik weet toch wat een
speler in zich heeft.
Wat hij kan, dat is
toch mijn werk? U
hebt 't gezien, Schuur
man Icon het, dat
heeft die tweede helft
wel bewezen".
Overigens was men het
er in de Nederlandse
kleedkamer over eens:
De vierde Nederlandse
treffer is er de oorzaak
van geworden dat het
opnieuw een nederlaag
voor de Belgen werd.
„Het was onbegrijpe
lijk". zei Piet Kruiver.
,#e zakten in elkaar in
dat laatste kwartier.
Coen Moulijn was
enthousiast over het
Belgische spel. Na
tuurlijk na de rust
ging het niet best
meer. Maar in die eer
ste helft vond ik Van
Himst en Paeschen
toch maar knap ge
vaarlijk".
„De nederlaag van de
Belgen is vooral te
wijten aan hun korte
spel", zei reserve Jan
Notermans. „Fijk,
voor de rust wisselden
zij kort spel af met
levensgevaarlijke lan
ge passes. Maar in die
'tweede helft zagen ze
daar kennelijk geen
kans meer toe. Ze hiel
den toen het spél veel
te kort, zodat onze
verdediging steeds op-
nieuw kon ingrijpen.
Wat de oorzaak zal
zijn weet ik niet, maar
het moet wél haast 'n
gebrek aan conditie
zijn".
(Van onze sportredacteur).
LUTTELE MINUTEN voor het einde van de interland
NederlandBelgië probeerden 60.000 toeschouwers
met schrikaanjagend geloei en door merg en been
gaand gefluit in hef Rotterdamse Feijenoord-stadion
de hel te imiteren. Het werd een bijzonder geslaagde
imitatie: het helse gehuil der „aardse demonen"
schroeide in de oren van de spelers als gloeiend
lood Deze tomeloze uiting van machteloze woede
was echter slechts gericht op één speler: de Belgische
linksback Heylens. Met een rauwe, nietsontziende
trap had deze gedesillusionneerde- Rode Duivel hét
idool van het ongetwijfeld merendeels Rotterdamse
publiek geveld: Coentje Moulijn, die nu krimpend van
pijn op de grasmat lag. Zonder meer verwerpelijk
was deze charge van de getergde Heylens, maar
begrijpelijk toch ook. Want hef was Coentje Moulijn
geweest, die een groggy gespeeld Belgisch elftal
één van de laatste beslissende stoten had toege
bracht. Betrekkelijk kort voor het einde was het A2
geworden voor Nederland en de Belgen reageerden
daarop als een aangeslagen bokser, die na een
kwetsende slag de verdedigende armen machteloos
laat zakken. Van deze lamgeslagen verdediging pro
fiteerden de Nederlanders met verbluffende snelheid:
eerst Moulijn (met een klimmend schot) en vervol
gens Henk Groot (met een verraderlijke schuiver)
sloegen het bijkans favoriet geachte Belgische team
definitief knock-out. Tof tien tellen was nauwelijks
nodig want even later floot de flegmatieke Tsjech
Galba het voor doelman Delhasse ongetwijfeld ver
lossende eindsignaal. Nederland had gewonnen met
de onwaarschijnlijk hoge score van 62
„En dat zonder Abe en zonder Faas", riep luidkeels een toeschouwer,
die tussen honderden anderen de trappen van het Feijenoord-stadion
afdaalde. Inderdaad: een reusachtige, verrassende zege op de Beigen
zonder de ogenschijnlijk nog onmisbare Faas Wilkes. Maar direct mag
de door-dik-en-dun-verdediger van Wilkes daar een vraag aan vast
koppelen.- „Wat was er gebeurd als deze Wilkes bijvoorbeeld op de
plaats van linksbinnen Schuurman, die dan wel niet volkomen faalde,
maar toch ver onder de maat van de anderen bleef, gestaan
had Een antwoord op zo'n vraag geven is onmogelijk, maar
een feit is, dat het ontluisterde, bijkans volkomen uitgebluste Belgische
team zo geheel een speelbal werd van de Nederlanders na de rust,
dat met een tikje meer raffinement in de aanval de zege nog groter
geweest zou zijn.
Na deze verzuchting' over een
nog' grotere zege, klinkt liet wel
licht aanvechtbaar te zeggen, dat
deze 62 overwinning toch ge
flatteerd was voor liet Oranje
team. Niettemin is dit een onom
stotelijke waarheid. Voor de rust
namelijk was het Belgische voet
hal ontegenzeggelijk beter: met
speels raffinement, uitzonderlijk
goed plaatsen en een vaalt ver
rassende strategie brachten de
rode duivels angst in de harten
van de Nederlandse toeschou
wers. Goed, de oranje-hemden
begonnen met een fikse morele
steun: reeds in de eerste minuut
kunldse midvoor Kruiver de bal
langs de door Moulijn volkomen
uit positie gespeelde doelman
Delhasse,
Maar daarna lieten de discipelen van
de Belgische selectioncur Vander-
stock zien. dat zij niet geheel ten
onrechte in de wedstrijden tegen
Duitsland (slechts met 10 verlo
ren) en tegen Frankrijk (1—1 ge
lijk) een beangstigende faam had
den verworven. Mot name de kwik
zilverachtige Jurion, de handige Van
Himst en de strateeg Goyvaerts
dwongen de soms naar adem snak- 1
kende Nederlandse defensie vaak tot
panisch voetbal. Zo geraakte de im
mer onverstoorbare Cor van der
Hart eenmaal zo ontredderd, dat hij
plots van Nederlandse verdediger
in Belgische aanvaller veranderde en
de bal in plaats van op Pieters
Graafland terug te spelen keurig
aan een naar binnen gezwenkte Ju
rion meegaf. Het was een wonder
dat het Nederlandse kunst- en vlieg
werk in de defensie ook op dat mo
ment niet verder faalde...
En toen tenslotte de op dat mo
ment nog in het geheel niet aan
geslagen Belgen met vloeiend
aanvalsspel hun 10 achterstand
hadden omgezet in een 21
voorsprong, zullen er noch in het
stadion nóch voor de beeldbuis
maar heel weinig toeschouwers
zijn geweest, die geloofden, dat
de Nederlandse leeuw niet in zijn
hemdje zou worden gezet...
Maar het kan verkeren, zo ook en
vooral in een Holland-België: plot
seling plaatste Nederland door Krui
ver en De Groot twee voltreffers, de
Belgen verloren hun in Parijs ver
worven superioriteitsgevoel en de
Nedelandse defensie kon bijkans
handen wrijvend de nu veel te kort
1 gehouden en schotloze Belgische
aanvalde baas blijven.
Maar dat alles kon toch niet weg
cijferen, dat het in feite tegen de
verhouding in was, dat Nederland
met 32 de leiding weer overnam,
want dit Belgisch team was tot be
ter voetbal in staat en de zuiderlin
gen hadden het bewezen ook.
Hoezeer echter de „angst voor Rot
terdam" aan het Belgische moreel
kan knagen bleek eerst na de rust
duidelijk. Steeds zonder succes ble
ven de Belgen hopeloos speuren naar
hun flonkerende vorm van voor de
rust.
Bij tijd en wijle leek het of bi<
koning Vanderstoclt in die twee
helft een volkomen ander elftal,
één van veel minder allooi, in het
veld had gestuurd. Toegegeven:
de technische vaardigheid was
nog niet zoek, maar dit wapen
werden volkomen verkeerde ge
bruikt. Korte, pietepeuterige aan-
valletjes werden het zonder de
minste stootkracht.
Neen, dan gebruikte de Nederlan
ders hun wapenen heel wat doeltref
fender. En het waren vooral een
weer schitterende Moulijn en (bij
na meer nog) een razendsnelle Sja-
kie Swart, die voor prachtig open
aanvalsspel zorgde en die de Belgen
tot wanhoopsdaden dreven. Verrader
lijk waren keer op keer hun rushes
langs de lijn, waarbij ze meestal
verrassend haar binnen zwenkten en
dan een opvallend gevaarlijke diep
tepass loslieten.
Juist tegen die vlijmscherpe diepte
pass had stopper Lejeune, die on
langs nog Duitslands midvoor num-
meer één Uwe Seeler aan banden
had gelegd, geen wapen. En omdat
Moulijn en Swart mot. hun passes
steeds weer ontreddering brachten in
de Belgische defensie was het eigen
lijk nog een wonder, dat het tot diep
in de tweede helft duurde eer einde
lijk één van die fameuze schutters
als Groot, Schuurman of Kruiver zijn
voet goed onder de hal kreeg.
Dat gebeurde pas, nadat België een
kleine opleving liad bewerkstelligd.
Op het psychologisch juiste moment
echter sloeg Nederland toe met een
doelpunt van Swart en daarmee
stortte de Belgische opleving als een
kaartenhuis ineen. Was het daarom
een wonder, dat Heylens, die wist,
dat zijn team zelfs landen als Frank
rijk tot staan kan brengen, in zijn
machteloosheid en vertwijfeling Coen
Zwarte handelaars j
geklopt door televisie
||j Voor de zwarte handelaars in
I§ kaartjes, die, de toegangsbewij-
zen vorige week bij tientallen n
hadden opgekocht," was er
H woensdagavond geen droge bo-
Lerham te verdienen. De televi- m
M sie en de druilerige regen had-
den hen in feite al geklopt voor
H zij hun vaste plaatsen hadden
ingenomen bij dc trappen naar
het stadion waar zij bij andere
p ontmoetingen altijd grif hun
afnemers vinden.
m Ditmaal overtrof het aanbod
de vraag veelvoudig. En de prij-
zen daalden tot een belachelijk
minimum, tot bedragen die zelfs
beneden die voor amateurswed-
strijden liggen. Vijf minuten i
na het begin vroegen enige
broeders van het zwarte gilde
H nog maar een enkele gulden
voor de duurste zitplaats. Maar
H zelfs dat bleek nog te veel
er kwamen geen kópers.
H Een van de verkopers aan-
vaardde tenslotte de strop met
een royaal gebaar. Hij drukte
H een jongetje dat aldoor begerig e§
naar hem had opgekeken de
H kaartjes in handen en verdween
in de duisternis. Misschien om
naar de televisie te gaan kij-
kéne|
llllllllllllllllllllllllllllllll^
Als een flits verdwijnt de witte bal
in het Belgische doel, terwijl een
vertxcijfelde Delhasse weinig meer
kan doen dan voor d- vorm nog een
duiksprong te wagen. Met dit schot
van de voet van Henk Groot
nam Nederland een 32 voorsprong.
Foto P.Z.C
Moulijn met bruut geweld de weg
naar het doel afsneed? Het was al
leen maar een bewijs van de defini
tieve Belgische capitulatie. De rode
duivels hadden niets beters meer
Met dat al verdient het enige aan
beveling niet al te grote waarde toe
te schrijven aan deze overwinning.
Nederland was inderdaad produktief.
maar dat kon tegen zo'n snel gede
moraliseerd Belgisch elftal. Toch
mag men vertrouwen hebben in de
Nederlandse aanvalskracht, waarbij
de, wetenschap, dat spelers als Wil
kes en Bouwmeester net in dé aan
val wellicht nóg beter kunnen, voor
al perspectieven opent
Als bondscoach Elek Schwartz
echter hoe dan ook het Neder
lands team wil verjongen en
het offer van Wilkes wijst daar
wel heel duidelijk op mag hij de
Nederlandse defensie beslist niet
onaangetast laten. Vooral Cor van
der Hart en Kuys, zijn duidelijk
op hun retour. Voor rust met name
heeft Van der Hart voortdurend
een spoedige kans voor de Ajacied
Pronk steeds waarschijnlijker ge
maakt, terwijl het optreden van
Kuys de kansen van de Rotterdam
mer Kerkum aanzienlijk beter deed
worden....
Met het nuchtere, produktieve aan-
valspel, dat Nederland kan opbrengen
zijn er inderdaad perspectieven voor
de toekomst, maar de defensie wordt
te snel aan het wankelen gebracht,
dat bewezen de Belgen voor rust dui
delijk.
In de middenlinie bouwden Van Wis
sen en Muller keurig mee aan de aan
vallen, speelden ook defensief sterk.
En vooral met een Jan Klaassens nog
achter de hand liggen er ook voor
deze linie weinig problemen.
Bovendien bewees Pieters Graafland
weer eens, dat Nederland ook in de
zestiger jaren voorlopig nog niet door
een keepersprobleem gekweld zal
worden. Maar zelfs voor zo'n doelman
kan het teveel worden als de defensie
voor hem niet sterker wordt
Een typerende plaat: Nederlandse
stootkracht (in de persoon van Henk
Groot - rechts) tegen de Belgische
defensie. Foto P.Z.C.)
Alleen verkeer uit Dordt
ondervond stagnatie
Rotterdam heeft woensdagavond de
extra verkeersdrukte als gevolg van
de voetbalwedstrijd NederlandBel
gië boven verwachting goed ver
werkt, zo ongekend vlot zelfs dat in
de speciale commandopost van de
verkeerspolitie bij het stadion al een
juichende stemming heerste nog voor
binnen de muren de eerste trap tegen
de bal was gegeven. Hoofdinspec
teur J. Bol die daar de leiding had,
had zich vooraf, ondanks alle voor
zorgsmaatregelen, eigenlijk al ver
zoend met de politionele nederlaag,
maar het werd daarentegen een
glansrijke overwinning: om kwart
voor acht, een half uur voor de aan
vang van de wedstrijd, hadden de
beide knelpunten de tunnel en de
Maasbrug de grote verkeers
stromen van Den Haag en de weste
lijke provincies al royaal verwerkt.
Alleen het verkeer uit de richting
Dordrecht werd op een gegeven
moment zwaar gestagneerd. Er
waren automobilisten uit Zeeland
die bijna drie kwartier over de
laatste vier kilometer moesten
doen
Ongelukken van enige betekenis de
den zich niet voor, behoudens een
kettingbotsing in de omgeving van
Papendrecht, waarbij veertien wa
gens waren betrokken. De gunstige,
factor voor de 400 politiemannen
was, dat ditmaal minder mensen per
auto naar het stadion gingen dan
normaal bij een interland-wedstrijd.
Op tien parkeerplaatsen stonden
woensdag ongeveer 8000 wagens, an
ders zijn het er 1000 a 1500 meer.
Men heeft dan ook de indruk, dat bij
deze avondwedstrijd de meeste kaar
ten verkocht zijn in Rotterdam en
omgeving en dat veel voetballiefheb
bers verderop in het land de wed
strijd via radio en televisie volgden.
|HIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII]I[I
Listig als Coen Moulijn, verbeten
als Kruiver en snel als een sprinter,
zo speelde de Amsterdammer Swart
(links) gisteravond als rechtsbuiten
tegen de Belgen. Hier passeert hij
met een schijnbeweging twee tegen
standers, van wie er één nog ver
krampte pogingen doet hem te rem
men. (Foto P.Z.C.)