Wikken en wegen met
woninginrichting
Echtpaar in Goes: niet modern
maar toch ook niet ouderwets
Fair Lady
droomt
van flat
OPMERKINGZELFDE SMAAK
VERGEMAKKELIJKT DE ZAAK
ENGELSE GORDIJNSTOFFEN (LIEVER NIET VOOR
DE RAMEN) LEVEREN TIENER-ROKKEN OP
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
21
MAANDENLANGE STUDIE
Eigen visie op meubilering
'Als je jong bent en trouwplannen hebt, is één van de grootste
zorgen de inrichting van de woning. Voor menig jong-echtpaar
een probleem, dat al vele maanden voor de trouwdag van alle
kanten wordt bekeken. Er wordt gewikt en gewogen, catalogi
worden ijverig bestudeerd, meubelshows en modelwoningen
worden bezocht, kortom er gaat een reeks van activiteiten aan
de inrichting van de woning vooraf. Na vele maanden van voor
bereiding valt dan eindelijk de beslissinguit 'n keur van stalen
wordt de keus bepaald. Een keus, die zorgvuldig en weloverwo
gen is, want de gehele woninginrichting dient toch tien, mis
schien wel twintig jaar ,,mee te gaan".
Zo is 't ook boekhouder M. C.
van Westen (22) en zijn jonge
vrouw (20) vergaan, toen ze
begin november 1960 in het hu
welijksbootje stapten en de in
richting van hun woning aan de
orde kwam. Dit jonge Goese
echtpaar heeft een uitgespro
ken eigen mening over de wo
ninginrichting. Wie een kijkje
gaat nemen in hun woning aan
de Mauritsstraat 7 te Goes, zo
als wij hebben gedaan, komt
tot de verrassende ontdekking,
dat beide echtelieden echt wel
enige studie van woninginrich
ting hebben gemaakt. De heer
en mevrouw Van Westen heb-
l>en hun (eigen) woning stijlvol
ingericht: men treft er zoge
zegd geen enkele dissonant aan.
Vorm en kleur van de meubels
v ormen een harmonisch geheel.
Ook bfj dit jonge echtpaar zijn héél
wat voorbereidingen aan de inrich
ting van hun woning voorafgegaan.
Maanden tevoren, werden folders ge
raadpleegd en ieder bezoek aan de
stad betekende enkele minuten, die
misschien wel eens tot kwartieren
zijn uitgegroeid, vertoeven voor de
etalages van de meubelzaken. Bij
dergelijke gelegenheden waren de
heer en mevrouw Van Westen op
zoek naar hun „droom"-meubelen.
Welnu, ze hebben die „droom"-meu-
maar bepaald ook niet ouder
wets", vervolgde de heer Van
Westen, die, zo bleek ons tij
dens het gesprek, in zijn keu
rig en stijlvol ingerichte wo
ning, een geheel eigen visie op
de woninginrichting heeft. Een
visie, die menig trouwlustig
jongeman hem kan benijden!
Het Artifort-bankstel bleek in
alle opzichten aan hun verwach
tingen te voldoen. „Het stond
ons direct aan en 't zat nog ge
makkelijk ook", bracht mevr.
Van Westen in het midden en
haar echtgenoot beaamde dat.
De zware driezitsbank en de
twee fauteuils zijn overtrokken
De heer Van Westen, die boekhouder
is bij een bedrijf in Goes en zijn
vrouw hadden al vroeg verkering,
zoals men dat pleegt te noemen.
„Hoe oud of liever gezegd hoe
jong we toen waren, zullen
we er maar niet bij vertellen.
Dat weten de respectieve
ouders zelfs niet", verklaarde de
heer Van Westen lachend, terwijl
hij een blik van verstandhouding
met zijn vrouw wisselde. „We
hebben zodoende al lang geleden
onze gedachten laten gaan over
•het soort meubels, dat we zou
den aanschaffen", voegde hij er
aan toe.
Serieus
Pas in mei van het vorig jaar, toen
de huwelijksdag al in zicht kwam
en de nt-cr Van Westen een in aan
bouw zijnde woning had gekocht
aan de Nassaulaan in het noordoos
ten van Goes, werden de inrichtings
plannen serieus besproken. Van dat
tijdstip af dateert ook hun bijzon
dere belangstelling voor meubels, vi
trage. overgordijnen, vloerbedekking
en tal van andere zaken, die onver
mijdelijk onder het hoofdstuk „wo
ninginrichting" vallen.
„We hebben catalogi beke
ken, meubelshows bezocht,
zelfs een modelwoning ge
zien, etalages afgespeurd,
kortom we hebben héél wat
uren aan de voorbereiding
gespendeerd", aldus de heer
Van Westen. „Gelukkig heb
ben we beiden ongeveer de
zelfde smaak, hetgeen de
zaak vergemakkelijkt",
meende hij.
Wat die smaak inhoudt? „Van
ouderwets houden we niet en ook
voelen we niets voor het moderne
van tegenwoordig. We hebben de
gulden middenweg bewandeld", al
dus de Goese boekhouder. Die gul
den middenweg is in de eerste plaats
een solide en degelijk, maar vooral
gemakkelijk zittend bankstel gewor
den. „Als 'ik zit wil ik graag gemak
kelijk zitten", merkte de heer Van
Westen glimlachend op. Daar is,
lijkt ons, alles voor te zeggen.
Het «eiste begin is een eethoek ge-
\v«dkt. Vier fraaie stoelen, met ge
kruiste poten en een ronde leuning.
De bekleding was grijs met blauw.
Maar met een eethoek alleen kleed
je geen woning aan. De heer en me
vrouw Van westen waven zich dit
wel bewust. De tweede fase vormde
een bankstel. Natuurlijk met dezelf
de bekleding en in dezelfde kleur als
de eethoek. Nadat ze de eethoek in
de etalage van woninginrichting Ga-
briëlse hadden „gevonden", gingen
de heer en mevrouw Van Westen
binnen in de zaak een kijkje nemen.
„Plotseling zagen we het: een
prachtig Artifort-bankstel, so
lide en degelijk, niet modern,
met een grijze bekleding, ter
wijl de kussens met een blauwe
stof zijn bekleed. Een kleuren
combinatie, die identiek is aan
die van de eethoek.
Tafels
Met een bank, zit- en cetkamerstoe-
len kun je al héél wat doen, maar
compleet is de inrichting dan nog
allesbehalve. De speurtocht van de
GoeSe boekhouder en zijn vrouw
voerde dieper de winkel in. Voor de
eethoek bleek een ronde tafel favo
riet. Waarom rond? „Een vierkante
tafel zou in deze woning niet tot zijn
recht komen", zei de heer Van Wes
ten beslist. Overigens hebben zowel
de heer als mevrouw Van Westen
altijd een voorkeur gehad voor een
ronde tafel. Of zij misschien in de
ouderlijke woning de maaltijden aan
een ronde tafel gebruikten? „Neen,
we hebben ons in geen enkel opzicht
dooi» thuis laten lolden. We wilden
nu eenmaal graag een ronde tafel",
bracht de heer van Westen in het
midden.
De tafel in de „zithoek" is vierkant
van vorm en ongeveer tweemaal zo
lang als breed met een verwissel
baar blad, aan de ene zijde teakhout
aan de ander kant formica, hetgeen
bijzonder praktisch is. De keus van
vloerbedekking en overgordijnen
wierp weer andere problemen op.
maar toch ook weer niet zo. dat de
heer en mevrouw Van Westen niet
.wisten, wat ze wilden. Natuurlijk
'moest het vaste vloerbedekking wor
den, dat stond bij voorbeat al vast.
De keus werd bepaald op een duur
zame vloerbedekking, waarin de
kleur geel domineert. De overgordij
nen in de zitkamer zijn van velours.
De kleur is zacht-rood, zodat het ge
heel weldadig aandoet en een aparte
sfeer schept. Een ficus op een klein
tafeltje, een klimplant aan dc wand
stijlvolle en strakke lijn van 't
meubilair dit weer tegen
spreekt. Maar juist door het bi
zarre is de combinatie uitste
kend geslaagd.
Een bergmeubel en een theemeubel
annex pick-up en een tweetal boe
kenplanken completeren het geheel.
Alleen het theemeubel annex pick
up valt wat uit de toon door zijn
veel donkerder kleur dan de overige
Andere zaken
liiillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllililllllllllllllllllllillllllllllll^
p Een van de ontwerpen voor --
H gordijnstof, dat uitstekend ge-
schikt is voor een aparte teen- §1
en een hertshoorn op de boeken
plank geven iets huiselijks aan het
geheel,
In de zitkamer hangen „gewo
ne" overgordijnen, waarin
brons-groene tinten overheer
sen. „Decorgordijnen" noemde
de heer Van Westen het, omdat
deze gordijnen als decor bij een
beetje buitenissig toneelstuk
bepaald wel tot hun recht zou
den komen. En het moet ge
zegd worden, dat ze in de wo
ning aan de Mauritsstraat bij
zonder goed staan. Ze geven
iets gedurfds en bohémienach-
tigds atfli de kamer, hoewel de
meubels. „Ilc heb dat meubelstuk al
twee jaar voor mijn trouwen aan
geschaft", verduidelijkte de heer Van
Westen. Overigens was hij van me
ning, dat dit donkere meubel juist
iets romantisch aan de kamer geeft.
En daarom zou hij het niet graag
willen missen.
Een op een oliehaard lijkende kolen-
kachel houdt de kamer op tempera
tuur in de winter. „Neen. voor ons
geen olie", betoogde de Goese boek
houder. „Kolen is zoveel gezelliger".
De verlichting. Ook een belangrijk
element van de woninginrichting.
Daarover heeft de heer Van Westen
zich door woninginrichting Gabriëlse
van advies laten dienen. „De rest",
zo voegde hij eraan toe, „is allemaal
eigen idee". De verlichting is een
voudig, maar niettemin stijlvol. Zo
wel in de zitkamer als in de eetka
mer, zijn ongeveer 50 centimeter
Ook de slaapkamer en de keukenln.
richting hebben de heer en mevrouw
Van Westen zelf „uitgekiend". „Eén
slaapkamertje staat nog leeg", zei
hij. „Het kan niet alles tegelijk,
want zo'n inrichting kost bergen
geld". En hij voegde eraan toe: „Als
ik wat wil hebben moet het goed
zijn ook". Een gezond standpunt mo
gen we wel zeggen.
De heer Van Westen geeft het grif
toe, dat hij hard heeft moeten wer
ken en sparen om zich te kunnen
inrichten. „Gelukkig, dat we elkaar
al vroeg leerden kennen, want daar
door hebben we ons doel al vroeg le
ren zien", merkte hij verder op.
Het jonge echtpaar woont bijzonder
naar zijn z,iu. „We hebben een aar
dige woning, de inrichting bevalt ons
en we hebben zelfs een tuintje ach
ter", zei de heer Van Westen. Voor
al dat laatste vindt boekhouder Van
Westen belangrijk. Want tuinieren
is zijn hobby. Dat doet hij nog liever
dan woningen inrichten en daarin
is hij al een kei.
M Een voorbeeld van een goede 1
M smaak op het gebied van jj
W woninginrichting is de woning
van het, enkele maanden ge- H
H leden getrouwde, echtpaar H
M Van Westen aan de Maurits-
1 straat te Goes. Op de foto: 1
een gedeelte van de zit- en M
H eetkamer.
{Foto P.Z.C.) j
iIiiiiiiiiiiiiiiiim
van het plafond verwijderd lampen j
opgehangen, terwijl twee fraaie sche- i
merlampjes aan de muur de verlich-
ting completeren. Alle lichtpunten
bestaan uit zgn. melkglas, waardoor j
een stemmige verlichting wordt ver- j
kregen. En dat is, wat de heer Van
Westen graag wilde hebben.
„Dat wordt dus de vijfde
keer, dat ik ga verhuizen.
Maar nu, tenminste voorlo
pig, voor het laatst. Man,
eindelijk iets van een eigen
home. Ik zit nu alweer een
jaar op die kamer in de Van
Baerlestraat.
Piepklein! Natuurlijk geen
ruimte voor de piano. Die
staat nog steeds hij mijn
moeder in Sassenlieim. En
nu heerlijk wat spulletjes
kopen. Stuk voor stuk, niet
alles tegelijk...."
Margriet de Groot, de vrou
welijke hoofdrolspeelster in
„My fair Lady" is twee en
twintig, nuchter en beslist,
eenvoudig, maar smaakvol
gekleed in donker groene rok
en bruin truitje enziels
gelukkig met de vrije etage,
die zij na een jaar adverte
ren eindelijk gekregen heeft.
Glazen wand
„Elke week een advertentie, oh
'Mt heeft mij dat een geld ge
kost! En overal maar achter
aan hollen, pffft. Maar dat it
nu achter de rug. Ga mee, dun
gaan wij eens kijken".
De derde étage, waar Margriet
komt te wonen, bestaat uit twee
kamers en suite. een kleine zij
kamer en een flinke ruime keu
ken. De voorkamer heeft een ge
heel glazen wand, die een fantas
tisch uitzicht op het Amsterdam
se Oosterpark geeft. Openslaande
deuren, geven toegang tot een
ruim balkon.
Met benen en al
..Nee. voor een kompleet bankstel
met lage tafel voel ik niet veel.
Ik geloof eerder, dat ik het een
en ander ga kombineren.
Zo'n heerlijke grote, zware,
ruime fauteuil, waar je hele
maal In kunt kruipen, met be
nen en al...... Een klein laag
tafeltje er vlak naast.
Toch geloof ik niet. dat ik die gor
dijnen laat hangen. Zij zijn me
net ietsje te druk. Als ik thuis
kom, moet ik hier tot rust kunnen
komen. Lang achter elkaar ben je
toch nooit thuis. Elke avond op
treden, op zondag ook 's middags...
vaak naar recepties en zo, hand
tekeningen zetten in een grammo
foonplatenzaak.... Straks gaan wij
liet land in. Neehet moet wel
rustig blijven, dat eigen huis van
mij...
Bij Ifim en Corry
Drie jaar heeft Margriet de Groot
bij Wim Kan gewerkt. „Ontzet
tend leuk en ontzaglijk veel
geleerd. Een fijne tijd.... ik kom
nog vaak bij Wim en Corrie. En
dan mijn zanglessen bij Annie
Woudt. Die kosten met het stu
deren er bij natuurlijk ook een
hoop tijd. Ik houd erg van lezen.
Oh, dan moet ik natuurlijk een
boekenkast hebben. Daar kan
mijn bladmuziek dan ook meteen
in. En een bureautje.... vlak bij
die grote ramenkan ik naar
het groen van het park kijken.
Want dat park is een van de
redenen, dat ik dit huis genomen
heb. De hele dag tussen die steen
klompen van hnizen, huhl"
Voor haar tweeëntwintig jaar is
zij bijzonder evenwichtig. Zij weet
haar enthousiasme te beheersen
en vooral nuchter te blijven.
Van ijskristal
tot inktvlek
(Van een verslag
geefster)
In Londen hebben we
eens naast elkaar zien
staan een zachf-rose,
een liefjes-blauw en
een reseda-groen flat
gebouw, - en alsof dat
nog niet lelijk genoeg
was, hadden alle be
woonsters van alle flat
jes voor de raampjes
gordijntjes hangen, die
men alleen in nacht
merries ziet. Erg verhel
derend: we wisten in
eens waarom Britse
mannen na hun werk
liever in een barstens
vol bierkroegje staan
dan dat ze thuis lekker
zitten.
Met die gordijntjes voor
ogen zijn we de aller
nieuwste collectie sloffen
gaan bekijken die de be
roemde Blitse firma
Heal voor het eerst in
Europa vasteland-
Europa dan laat zien
in Nederland dus, dat
men in Londen be
schouwt als het achter
deurtje van de Euro-
markt. En eerlijk ge
zegd hebben we temid
den van de Heal-gordij-
nen de gordijntjes nip.t
geheel en al kunnen ver-
getenaardig, hoor,
voor een landhuisje en
voor een jongemeisjes-
kamer maar toch wel
veel bloemetjes, al zijn
ze gestyleerd en al
geeft men ze dan het
modewoord abstract ais
etiketje mee.
Als we ze serieus moe
ten beoordelen, zouden
we zeggen: de Franse
gordijnstoffen zijn niet
modern doch stijlvoller
deALederlandsc zijn
veel njplerner en vrolij
ker zonder luidruchtig
te zijn en de Duitse
en Zweedse en Italiaan
se zijn veruit beter in
elk opzicht dan Heals
landhuis-cretonnes.
Aan den lijve
Niettemin moeten er lief
hebsters zijn voor deze
niet so dure maar teel
stevige landh uiskatoe-
IIen, en die zijn er
ook: de teenagers die
zelf een rok willen ma
ken die anders is dan
anders. Een verrassend
nieuw gezichtspunt voor
de honderdvijftigjarige
firma Heal, doch men
heeft er zich glimlachend
bij neergelegd en vier al
lerliefste Britse meisjes
showden aan den lijve
gordijn rokjes.
Voordeel is zonder twij
fel dat de stof niet zo
flodderig is als jurkjes
katoen, doch stevig en
zelfs een beetje ruig als
een linnen laken. Zulke
rokjes sta&n om een
rank figuurtje. Men kan
ze, naar tenslotte de
lentemode 1961 voor
schrijft, knippen in vier
of zes gerende banen,
en omdat de dessins van
gordijnstoffen lekker
groot zijn kan men op
elke baan het voile des
sin goed doen uitkomen.
Bijvoorbeeld een enorm
ijskristal in de koudp
bleke kleuren van een
ijsberg. Of een enorme
varentak, als een groe
ne schadmv op een don
kerblauw of rood of geel
of oranje fond. Of de in
kleurige vuurballetjes
uiteenspattende vuurpijl
op een wit fond. Of een
sierlijke tak goudenre
gen. Of guirlandes van
peultjes maar dan
viermaal ware grootte.
Of eeu paar fikse bos
sen sprokkelhout: don
kerbruin op blauw. Of
op wit fond een paar
Mondriaan-schilderij-
tjes: van helder rode en
gele en blauwe en groe
ne rechthoeken cu vier
kanten.
Vogeltje
Werkelijk abstract is
overigens alleen het gor
dijnstofje met een dessin
dat lijkt op een grillige
inktvlek van een halve
meter doorsnee, een
Rohrschachvlek, die men
bij wijze van psycho
technische test kinder
tjes voorlegt en dan
vraagt: wat zie je er in f
zegt zo'n kind dan:
een vogeltje, dan denkt
de psycholoog: ha, een
dichter; zegt een jochie:
een inktvlek, dan zit
er allicht een goeie aan
nemer in. En zegt een
meisje: een rokje dan
is het een teen-ager, met
hersentjes: er zit in zo'n
gordijn inderdaad een
pittige rok, een beetje
wijd en stijf en met
links of rechts één enor
me zak. waar alles in
kan wat zo'n teenager
een jaar geleden nog in
haar broekzak stak.