Wikken en wegen met woninginrichting Echtpaar in Goes: niet modern maar toch ook niet ouderwets Fair Lady droomt van flat OPMERKINGZELFDE SMAAK VERGEMAKKELIJKT DE ZAAK ENGELSE GORDIJNSTOFFEN (LIEVER NIET VOOR DE RAMEN) LEVEREN TIENER-ROKKEN OP PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 21 MAANDENLANGE STUDIE Eigen visie op meubilering 'Als je jong bent en trouwplannen hebt, is één van de grootste zorgen de inrichting van de woning. Voor menig jong-echtpaar een probleem, dat al vele maanden voor de trouwdag van alle kanten wordt bekeken. Er wordt gewikt en gewogen, catalogi worden ijverig bestudeerd, meubelshows en modelwoningen worden bezocht, kortom er gaat een reeks van activiteiten aan de inrichting van de woning vooraf. Na vele maanden van voor bereiding valt dan eindelijk de beslissinguit 'n keur van stalen wordt de keus bepaald. Een keus, die zorgvuldig en weloverwo gen is, want de gehele woninginrichting dient toch tien, mis schien wel twintig jaar ,,mee te gaan". Zo is 't ook boekhouder M. C. van Westen (22) en zijn jonge vrouw (20) vergaan, toen ze begin november 1960 in het hu welijksbootje stapten en de in richting van hun woning aan de orde kwam. Dit jonge Goese echtpaar heeft een uitgespro ken eigen mening over de wo ninginrichting. Wie een kijkje gaat nemen in hun woning aan de Mauritsstraat 7 te Goes, zo als wij hebben gedaan, komt tot de verrassende ontdekking, dat beide echtelieden echt wel enige studie van woninginrich ting hebben gemaakt. De heer en mevrouw Van Westen heb- l>en hun (eigen) woning stijlvol ingericht: men treft er zoge zegd geen enkele dissonant aan. Vorm en kleur van de meubels v ormen een harmonisch geheel. Ook bfj dit jonge echtpaar zijn héél wat voorbereidingen aan de inrich ting van hun woning voorafgegaan. Maanden tevoren, werden folders ge raadpleegd en ieder bezoek aan de stad betekende enkele minuten, die misschien wel eens tot kwartieren zijn uitgegroeid, vertoeven voor de etalages van de meubelzaken. Bij dergelijke gelegenheden waren de heer en mevrouw Van Westen op zoek naar hun „droom"-meubelen. Welnu, ze hebben die „droom"-meu- maar bepaald ook niet ouder wets", vervolgde de heer Van Westen, die, zo bleek ons tij dens het gesprek, in zijn keu rig en stijlvol ingerichte wo ning, een geheel eigen visie op de woninginrichting heeft. Een visie, die menig trouwlustig jongeman hem kan benijden! Het Artifort-bankstel bleek in alle opzichten aan hun verwach tingen te voldoen. „Het stond ons direct aan en 't zat nog ge makkelijk ook", bracht mevr. Van Westen in het midden en haar echtgenoot beaamde dat. De zware driezitsbank en de twee fauteuils zijn overtrokken De heer Van Westen, die boekhouder is bij een bedrijf in Goes en zijn vrouw hadden al vroeg verkering, zoals men dat pleegt te noemen. „Hoe oud of liever gezegd hoe jong we toen waren, zullen we er maar niet bij vertellen. Dat weten de respectieve ouders zelfs niet", verklaarde de heer Van Westen lachend, terwijl hij een blik van verstandhouding met zijn vrouw wisselde. „We hebben zodoende al lang geleden onze gedachten laten gaan over •het soort meubels, dat we zou den aanschaffen", voegde hij er aan toe. Serieus Pas in mei van het vorig jaar, toen de huwelijksdag al in zicht kwam en de nt-cr Van Westen een in aan bouw zijnde woning had gekocht aan de Nassaulaan in het noordoos ten van Goes, werden de inrichtings plannen serieus besproken. Van dat tijdstip af dateert ook hun bijzon dere belangstelling voor meubels, vi trage. overgordijnen, vloerbedekking en tal van andere zaken, die onver mijdelijk onder het hoofdstuk „wo ninginrichting" vallen. „We hebben catalogi beke ken, meubelshows bezocht, zelfs een modelwoning ge zien, etalages afgespeurd, kortom we hebben héél wat uren aan de voorbereiding gespendeerd", aldus de heer Van Westen. „Gelukkig heb ben we beiden ongeveer de zelfde smaak, hetgeen de zaak vergemakkelijkt", meende hij. Wat die smaak inhoudt? „Van ouderwets houden we niet en ook voelen we niets voor het moderne van tegenwoordig. We hebben de gulden middenweg bewandeld", al dus de Goese boekhouder. Die gul den middenweg is in de eerste plaats een solide en degelijk, maar vooral gemakkelijk zittend bankstel gewor den. „Als 'ik zit wil ik graag gemak kelijk zitten", merkte de heer Van Westen glimlachend op. Daar is, lijkt ons, alles voor te zeggen. Het «eiste begin is een eethoek ge- \v«dkt. Vier fraaie stoelen, met ge kruiste poten en een ronde leuning. De bekleding was grijs met blauw. Maar met een eethoek alleen kleed je geen woning aan. De heer en me vrouw Van westen waven zich dit wel bewust. De tweede fase vormde een bankstel. Natuurlijk met dezelf de bekleding en in dezelfde kleur als de eethoek. Nadat ze de eethoek in de etalage van woninginrichting Ga- briëlse hadden „gevonden", gingen de heer en mevrouw Van Westen binnen in de zaak een kijkje nemen. „Plotseling zagen we het: een prachtig Artifort-bankstel, so lide en degelijk, niet modern, met een grijze bekleding, ter wijl de kussens met een blauwe stof zijn bekleed. Een kleuren combinatie, die identiek is aan die van de eethoek. Tafels Met een bank, zit- en cetkamerstoe- len kun je al héél wat doen, maar compleet is de inrichting dan nog allesbehalve. De speurtocht van de GoeSe boekhouder en zijn vrouw voerde dieper de winkel in. Voor de eethoek bleek een ronde tafel favo riet. Waarom rond? „Een vierkante tafel zou in deze woning niet tot zijn recht komen", zei de heer Van Wes ten beslist. Overigens hebben zowel de heer als mevrouw Van Westen altijd een voorkeur gehad voor een ronde tafel. Of zij misschien in de ouderlijke woning de maaltijden aan een ronde tafel gebruikten? „Neen, we hebben ons in geen enkel opzicht dooi» thuis laten lolden. We wilden nu eenmaal graag een ronde tafel", bracht de heer van Westen in het midden. De tafel in de „zithoek" is vierkant van vorm en ongeveer tweemaal zo lang als breed met een verwissel baar blad, aan de ene zijde teakhout aan de ander kant formica, hetgeen bijzonder praktisch is. De keus van vloerbedekking en overgordijnen wierp weer andere problemen op. maar toch ook weer niet zo. dat de heer en mevrouw Van Westen niet .wisten, wat ze wilden. Natuurlijk 'moest het vaste vloerbedekking wor den, dat stond bij voorbeat al vast. De keus werd bepaald op een duur zame vloerbedekking, waarin de kleur geel domineert. De overgordij nen in de zitkamer zijn van velours. De kleur is zacht-rood, zodat het ge heel weldadig aandoet en een aparte sfeer schept. Een ficus op een klein tafeltje, een klimplant aan dc wand stijlvolle en strakke lijn van 't meubilair dit weer tegen spreekt. Maar juist door het bi zarre is de combinatie uitste kend geslaagd. Een bergmeubel en een theemeubel annex pick-up en een tweetal boe kenplanken completeren het geheel. Alleen het theemeubel annex pick up valt wat uit de toon door zijn veel donkerder kleur dan de overige Andere zaken liiillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllililllllllllllllllllllillllllllllll^ p Een van de ontwerpen voor -- H gordijnstof, dat uitstekend ge- schikt is voor een aparte teen- §1 en een hertshoorn op de boeken plank geven iets huiselijks aan het geheel, In de zitkamer hangen „gewo ne" overgordijnen, waarin brons-groene tinten overheer sen. „Decorgordijnen" noemde de heer Van Westen het, omdat deze gordijnen als decor bij een beetje buitenissig toneelstuk bepaald wel tot hun recht zou den komen. En het moet ge zegd worden, dat ze in de wo ning aan de Mauritsstraat bij zonder goed staan. Ze geven iets gedurfds en bohémienach- tigds atfli de kamer, hoewel de meubels. „Ilc heb dat meubelstuk al twee jaar voor mijn trouwen aan geschaft", verduidelijkte de heer Van Westen. Overigens was hij van me ning, dat dit donkere meubel juist iets romantisch aan de kamer geeft. En daarom zou hij het niet graag willen missen. Een op een oliehaard lijkende kolen- kachel houdt de kamer op tempera tuur in de winter. „Neen. voor ons geen olie", betoogde de Goese boek houder. „Kolen is zoveel gezelliger". De verlichting. Ook een belangrijk element van de woninginrichting. Daarover heeft de heer Van Westen zich door woninginrichting Gabriëlse van advies laten dienen. „De rest", zo voegde hij eraan toe, „is allemaal eigen idee". De verlichting is een voudig, maar niettemin stijlvol. Zo wel in de zitkamer als in de eetka mer, zijn ongeveer 50 centimeter Ook de slaapkamer en de keukenln. richting hebben de heer en mevrouw Van Westen zelf „uitgekiend". „Eén slaapkamertje staat nog leeg", zei hij. „Het kan niet alles tegelijk, want zo'n inrichting kost bergen geld". En hij voegde eraan toe: „Als ik wat wil hebben moet het goed zijn ook". Een gezond standpunt mo gen we wel zeggen. De heer Van Westen geeft het grif toe, dat hij hard heeft moeten wer ken en sparen om zich te kunnen inrichten. „Gelukkig, dat we elkaar al vroeg leerden kennen, want daar door hebben we ons doel al vroeg le ren zien", merkte hij verder op. Het jonge echtpaar woont bijzonder naar zijn z,iu. „We hebben een aar dige woning, de inrichting bevalt ons en we hebben zelfs een tuintje ach ter", zei de heer Van Westen. Voor al dat laatste vindt boekhouder Van Westen belangrijk. Want tuinieren is zijn hobby. Dat doet hij nog liever dan woningen inrichten en daarin is hij al een kei. M Een voorbeeld van een goede 1 M smaak op het gebied van jj W woninginrichting is de woning van het, enkele maanden ge- H H leden getrouwde, echtpaar H M Van Westen aan de Maurits- 1 straat te Goes. Op de foto: 1 een gedeelte van de zit- en M H eetkamer. {Foto P.Z.C.) j iIiiiiiiiiiiiiiiiim van het plafond verwijderd lampen j opgehangen, terwijl twee fraaie sche- i merlampjes aan de muur de verlich- ting completeren. Alle lichtpunten bestaan uit zgn. melkglas, waardoor j een stemmige verlichting wordt ver- j kregen. En dat is, wat de heer Van Westen graag wilde hebben. „Dat wordt dus de vijfde keer, dat ik ga verhuizen. Maar nu, tenminste voorlo pig, voor het laatst. Man, eindelijk iets van een eigen home. Ik zit nu alweer een jaar op die kamer in de Van Baerlestraat. Piepklein! Natuurlijk geen ruimte voor de piano. Die staat nog steeds hij mijn moeder in Sassenlieim. En nu heerlijk wat spulletjes kopen. Stuk voor stuk, niet alles tegelijk...." Margriet de Groot, de vrou welijke hoofdrolspeelster in „My fair Lady" is twee en twintig, nuchter en beslist, eenvoudig, maar smaakvol gekleed in donker groene rok en bruin truitje enziels gelukkig met de vrije etage, die zij na een jaar adverte ren eindelijk gekregen heeft. Glazen wand „Elke week een advertentie, oh 'Mt heeft mij dat een geld ge kost! En overal maar achter aan hollen, pffft. Maar dat it nu achter de rug. Ga mee, dun gaan wij eens kijken". De derde étage, waar Margriet komt te wonen, bestaat uit twee kamers en suite. een kleine zij kamer en een flinke ruime keu ken. De voorkamer heeft een ge heel glazen wand, die een fantas tisch uitzicht op het Amsterdam se Oosterpark geeft. Openslaande deuren, geven toegang tot een ruim balkon. Met benen en al ..Nee. voor een kompleet bankstel met lage tafel voel ik niet veel. Ik geloof eerder, dat ik het een en ander ga kombineren. Zo'n heerlijke grote, zware, ruime fauteuil, waar je hele maal In kunt kruipen, met be nen en al...... Een klein laag tafeltje er vlak naast. Toch geloof ik niet. dat ik die gor dijnen laat hangen. Zij zijn me net ietsje te druk. Als ik thuis kom, moet ik hier tot rust kunnen komen. Lang achter elkaar ben je toch nooit thuis. Elke avond op treden, op zondag ook 's middags... vaak naar recepties en zo, hand tekeningen zetten in een grammo foonplatenzaak.... Straks gaan wij liet land in. Neehet moet wel rustig blijven, dat eigen huis van mij... Bij Ifim en Corry Drie jaar heeft Margriet de Groot bij Wim Kan gewerkt. „Ontzet tend leuk en ontzaglijk veel geleerd. Een fijne tijd.... ik kom nog vaak bij Wim en Corrie. En dan mijn zanglessen bij Annie Woudt. Die kosten met het stu deren er bij natuurlijk ook een hoop tijd. Ik houd erg van lezen. Oh, dan moet ik natuurlijk een boekenkast hebben. Daar kan mijn bladmuziek dan ook meteen in. En een bureautje.... vlak bij die grote ramenkan ik naar het groen van het park kijken. Want dat park is een van de redenen, dat ik dit huis genomen heb. De hele dag tussen die steen klompen van hnizen, huhl" Voor haar tweeëntwintig jaar is zij bijzonder evenwichtig. Zij weet haar enthousiasme te beheersen en vooral nuchter te blijven. Van ijskristal tot inktvlek (Van een verslag geefster) In Londen hebben we eens naast elkaar zien staan een zachf-rose, een liefjes-blauw en een reseda-groen flat gebouw, - en alsof dat nog niet lelijk genoeg was, hadden alle be woonsters van alle flat jes voor de raampjes gordijntjes hangen, die men alleen in nacht merries ziet. Erg verhel derend: we wisten in eens waarom Britse mannen na hun werk liever in een barstens vol bierkroegje staan dan dat ze thuis lekker zitten. Met die gordijntjes voor ogen zijn we de aller nieuwste collectie sloffen gaan bekijken die de be roemde Blitse firma Heal voor het eerst in Europa vasteland- Europa dan laat zien in Nederland dus, dat men in Londen be schouwt als het achter deurtje van de Euro- markt. En eerlijk ge zegd hebben we temid den van de Heal-gordij- nen de gordijntjes nip.t geheel en al kunnen ver- getenaardig, hoor, voor een landhuisje en voor een jongemeisjes- kamer maar toch wel veel bloemetjes, al zijn ze gestyleerd en al geeft men ze dan het modewoord abstract ais etiketje mee. Als we ze serieus moe ten beoordelen, zouden we zeggen: de Franse gordijnstoffen zijn niet modern doch stijlvoller deALederlandsc zijn veel njplerner en vrolij ker zonder luidruchtig te zijn en de Duitse en Zweedse en Italiaan se zijn veruit beter in elk opzicht dan Heals landhuis-cretonnes. Aan den lijve Niettemin moeten er lief hebsters zijn voor deze niet so dure maar teel stevige landh uiskatoe- IIen, en die zijn er ook: de teenagers die zelf een rok willen ma ken die anders is dan anders. Een verrassend nieuw gezichtspunt voor de honderdvijftigjarige firma Heal, doch men heeft er zich glimlachend bij neergelegd en vier al lerliefste Britse meisjes showden aan den lijve gordijn rokjes. Voordeel is zonder twij fel dat de stof niet zo flodderig is als jurkjes katoen, doch stevig en zelfs een beetje ruig als een linnen laken. Zulke rokjes sta&n om een rank figuurtje. Men kan ze, naar tenslotte de lentemode 1961 voor schrijft, knippen in vier of zes gerende banen, en omdat de dessins van gordijnstoffen lekker groot zijn kan men op elke baan het voile des sin goed doen uitkomen. Bijvoorbeeld een enorm ijskristal in de koudp bleke kleuren van een ijsberg. Of een enorme varentak, als een groe ne schadmv op een don kerblauw of rood of geel of oranje fond. Of de in kleurige vuurballetjes uiteenspattende vuurpijl op een wit fond. Of een sierlijke tak goudenre gen. Of guirlandes van peultjes maar dan viermaal ware grootte. Of eeu paar fikse bos sen sprokkelhout: don kerbruin op blauw. Of op wit fond een paar Mondriaan-schilderij- tjes: van helder rode en gele en blauwe en groe ne rechthoeken cu vier kanten. Vogeltje Werkelijk abstract is overigens alleen het gor dijnstofje met een dessin dat lijkt op een grillige inktvlek van een halve meter doorsnee, een Rohrschachvlek, die men bij wijze van psycho technische test kinder tjes voorlegt en dan vraagt: wat zie je er in f zegt zo'n kind dan: een vogeltje, dan denkt de psycholoog: ha, een dichter; zegt een jochie: een inktvlek, dan zit er allicht een goeie aan nemer in. En zegt een meisje: een rokje dan is het een teen-ager, met hersentjes: er zit in zo'n gordijn inderdaad een pittige rok, een beetje wijd en stijf en met links of rechts één enor me zak. waar alles in kan wat zo'n teenager een jaar geleden nog in haar broekzak stak.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 15