m- Te vaak wordt een „recept" voor inrichting van woning gegeven Op komende voorjAAi-sieMvst „landelijke" serviezen en praktische waszak nylons ASPIBIN ~Dan otóuto C iet ozcutv GOED GEKLEED GAAN_ ZATERDAG 11 MAART 1961 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 23 LID A LICHT-LANKELMA: BINNENHUISARCHITECTE Leefgewoonten van de bewoners moeten uitgangspunt zijn (Van onze redactrice) Een tot in de perfectie ingerichte woning hoeft nog niet altijd een ideale woning te zijn. Iedereen is wel eens binnengestapt in zo'n tot in de puntjes ingericht huis, helemaal voorzien van „verantwoord meubilair" dat is aangeschaft en geplaatst zoals de bewoners dan met enige trots meedelen in overleg met een deskundige op woninggebied. En dat tot in de puntjes ingerichte huis wekt dan toch een zeker onbeha gen bij de bezoeker, die misschien niet kan zeggen wat er naar zijn mening aan schort, maar die toch onbewust voelt dat er ergens „kortsluiting" is tussen deze woninginrichting en de bewoners van het huis „Met woning-voorlichting geeft men nog te vaak een recept". In deze opmerking van de binnenhuisarchitect© Lida Licht-Lankelma ligt wellicht de verklaring van die kortsluiting. „Men geeft het eindresultaat, zonder de mensen in de gelegenheid te stellen, naar dat resultaat toe te groeien...." Mevrouw Lida Licht beoefent de binnenhuis-architectuur reeds ver scheidene jaren. Ze woont in Pur- merend, haar werkterrein ligt ech ter nu hier, dun daar in Nederland. Dat werk omvat niet alleen uit voeren van particuliere opdrach ten, maar ook dikwijls het inrich ten van modelwoningen'n recht streekse vorm van voorlichting over woninginrichting dus. Ze is lid van de algemene raad van de stichting „Goed wonen", die zo als het in de statuten staat ,.de wooncultuur in Nederland wil be vorderen. Verder dan Engeland in de laatste tien jaar in Neder land aanmerkelijk breder gewor den. Modelwoningen worden over het algemeen druk bezocht, lezin gen over woninginrichting even eens. „Mede dank zij de werkelijk goe de voorlichting gaan we inderdaad langzaam de goede kant op in de woninginrichtingmeent mevrouw Licht. „Ten aanzien van het bui tenland staan we er bepaald niet ongunstig voor. We zijn wel iets verder van bijvoorbeeld Engeland en Duitsland, al zijn vergelijkin gen moeilijk te maken, want in ieder land heeft de woninginrich ting nu eenmaal een eigen stem pel. Met Italië bijvoorbeeld, waar tegenwoordig vaak bijzondere din gen op het gebied der interieur kunst vandaan komen, is een ver gelijking eigenlijk niet mogelijk, omdat de ontwerpers daar alleen maar voor een bepaalde „toplaag" van gegadigden werken. Met De nemarken al evenmin, omdat ze daar zo enorm veel verder zijn dan waar ook in Europa...." Enkele tientjes Via dat Deense meubel komt men met mevrouw Licht te praten over een verschijnsel, dat zich in Neder land telkens weer manifesteert op het gebied van de interieurkunst: het verschijnsel dat vele Nederlan- Lida Licht-Lankelma, binnenhuisar- chitecte: „samenwerking met ar chitecten moet veel hechter worden..." ders voor een goed meubel verhou dingsgewijs maar weinig geld wil len missen. Dezelfde Nederlander die bij het kopen van een-televisietoe stel zonder aarzelen liet groot ste, beste en duurste toestel kiest, besluit bij het kopen van een stoel vaak tot de aanschaf van een exemplaar, dat maar enkele tientjes goedkoper is dan een ander, aanzienlijk beter meubel! „In Nederland heeft men inder daad voor het goede meubel over het algemeen te weinig geld over"; dat is ook de mening van mevrouw Licht. „Wie een tentoon stelling van hedendaagse Deense meubelkunst ziet, mét prijzen die enkele malen zo hoog liggen als in ons land, vraagt zich af of die meubels in Denemarken nu echt wel verkocht worden. Ze wórden verkocht en heus niet uitslui tend aan mensen, die het geld dubbel en dwars kunnen missenI Maar dat komt; omdat de Deen een aoed meubel niet alleen als gebruiksvoorwerp, maar ook nog altijd als een kunstwerk be schouwt". Tegenover dat verschijn sel van te-weinig-geld-over heb ben voor een goed meubel, staat dan nog altijd het feit van het teveel-meubels-ko- pen. Doordat de zitkamers in nieuwbouw-woningen meestal niet overmatig groot zijn, valt zo'n teveel aan meubels dubbel op. En zijn nog heel wat mensen, die zes eetkamerstoelen blijven ko pen, waar het ook met vier kan! Hier wreekt zich ook weer het ontbreken van wer kelijk goed advies van de zij de van sommige verkopers... Via dat teveel aan meubels komt het gesprek weer terug op de wo ningvoorlichting in het algemeen, die te vaak als „recept" verstrekt wordt. „Wie alleen maar adviseert bij het inrichten van een bepaalde woning, dat de meubels op die en die plaats moeten worden neerge zet, slaat bij de voorlichting een fase over", zegt mevrouw Jacht. „Het uitgangspunt bij de inrich ting van een woning moet in de eerste plaats gevormd worden hoor de vraag: hoe leeft dit gezin? Heeft men hobby's, heeft de huis vrouw een bepaalde liefhebberij of is ze misschien een buitenshuis werkende vrouw, zijn er kinderen die speel- of werkruimte nodig hebben Veranderen die leefgewoonten mis schien op het ogenblik door de vrije zaterdag? Tegen die achtergrond moet men (le inrichting van een woning bekijken; pas dan kan men als resultaat een werkelijk be woonbare woning krijgen. Op die manier kunnen ook de persoonlijke activiteiten van de bewoners gesti muleerd worden en dat is onein dig veel nuttiger dan het geven van een aantal dorre voorschrif ten en handleidingen". De binnenhuisarchitecte Lida Licht is een vrouw, die bedachtzaam praat over haar werk, zich niet laat verleiden tot het doen van scherpe uitspraken, en haar eigen ideeën zeker niet als alleen-zalig makende propageert! Maar over één ding heeft ze wel een zeer scherp omlijnde me ning, en dat. is over de samen werking tussen architecten en binnenhuisarchitecten. „Die zou veel en veel hechter moeten worden. In de praktijk stuit de binnenhuisarchitect heel vaak op details van het huis.' waar- Op de aanstaande voorjaarsbeurs van 13 tot 22 maart in Utrecht zal de vrouw vele zaken zien die haar interesseren. In de afdeling servies goed bijvoorbeeld lan ceert een Nederlandse kunstaardewerkfa briek aardewerk ln effen kleuren, dat ge combineerd is met hout. Een soort „vere deld boerenbont" wordt gebracht door een Duitse keramiek fabriek, die zich door landelijke motieven heeft laten inspireren. Het resultaat: handge schilderde vuurvaste serviezen, waarvan de schalen dus zo van het vuur op tafel kunnen. Er horen borden, pe per- en zoutstellen, soepkommen, schotel- houders en schotehvar- mers in dezelfde stijl bij. Van dezelfde fir ma zijn er vazen in fleurige tinten en met Griekse motieven. Wie in de eerste plaats praktisch serviesgoed wil hebben, kan op de voorjaarsbeurs servies goed bezichtigen dat werkelijk onbreekbaar en bovendien sierlijk van vormgeving is. Het is bestand tegen kokend soda* het goed kan worden schoongehouden, en bovendien garandeert de fabrikant dat het geen smaak of reuk af geeft en zijn glans be houdt. Dit onbreekba re serviesgoed is er in zes tinten. Kousen en sokken zijn van die kleine artike len, die in een grote waszak dikwijls „ver dwalen". Daarom was het een goed idee van een op de voorjaars beurs exposerende plastic-fabriek, om waszakken te ontwer pen die een extra etui voor het opbergen van kousen hebben. Op de beurs wordt voorts weer een super reiniger voor vloeren en vensters gedemon streerd, waarvan de spons door het over halen van een handle kan worden uitge wrongen, en die bo vendien stripjes aan de hoeken van het me chanisme heeft, zodat het houtwerk niet kan worden beschadigd. Verder zijn op de beurs strijkdekens te zien van aluminium geïm pregneerd docüi. ge voerd met molton en te gebruiken op alle hout»n »n metalen strijktafels; borstels die uit een nieuwe kunstvezelgrondstol' vervaardigd zijn. geen vuilrcsten vasthouden en gemakkelijk kun nen worden schoonge houden; asbakken en sigarettenkokers die met de hand beschil derd of met leer over trokken zijn, en een speciaal t.v.-kussen in rond en vierkant mo del. voorzien van berg ruimten en met lang harige nylonstof over trokken. Moeders zullen onge twijfeld belangstelling hebben voor een ge heel inklapbare, scbar- nierloze kinderbox zonder losse onderde len (goedgekeurd door de Nederlandse Vereni ging van Huisvrouwen) voor een „rijdend reis- wiegje" en voor een boodsehappennet dfll op vrijwel elke kinder en uandelwagen past. doordat het verstel baar is. Er is een uit gebreide afdeling speelgoed, en in de af deling kookapparaten treft men onder meer een twee-eu-een-half- pits gasfornuis, speci aal ontworpen voor huisvrouwen die over een hijzonder kleine keuken beschikken. Kleinbehuisden kunnen veel gemak hebben van een zogenaamde „op-de-tafel strijkplank". Het is een apparaat dat wel een beetje gelijkenis vertoont met een slee: onder de eigenlijke plank zit een (evenwijdig met de plank lopend) stalen frame waarmee het geheel op de tafel komt te rusten. Na gebruik wordt het ap paraat weggehangen in een kast of aan de binnenzijde van een kastdeur: het neemt weinig ruimte in. Doorkijk vanuit de keuken in een door Lida Licht verbouwde woning. „Vóór alles rekening houden met de leefgewoonten van de bewoners mee hij geen raad weet. Er moeten dan bij de inrichting complete capriolen worden ge maakt Vooral ten aanzien van dit laatste punt spreekt mevrouw Licht uit ervaring, want zelf is zij op het ogenblik, in samenwerking met een architect, bezig met de inrich ting van een huis, terwijl zij op dezelfde manier ook al een nieuw kleuterschooltje heeft ingericht. En beide malen is die samenwer king bijzonder geslaagd geweest. Kalfsvlees „a la Foyot" Het bezwaar dat kalfsvlees een wat flauwe smaak heeft, kan worden on dervangen door het vlees eens op een andere manier dan gewoonlijk te braden. Kalfscoteletten bijvoor beeld kan men klaarmaken op de manier, die „a la Foyot" genoemd wordt. Men neemt er twee fijnge snipperde uien voor, die in vijftig gram boter worden gefruit. Nu wor den vier kalfscoteletten bestreken met zout en peper, en vijftig gram geraspte kaas wordt gemengd met vier lepels paneermeel. Bedek de co- teletten met een laagje van de ge fruite uien, bestrooi ze met dc kaas en het paneermeel en druk die lagen goed aan. Giet er wat gesmolten bo ter over, bestrooi het vlees nogmaals met kaas en paneermeel en leg de coteletten dan in een vuurvaste schotel op een laagje gefruite ui. Een scheutje wijn en wat bouillon worden er ook nog overgegoten, het geheel wordt even op het vuur a de kook gebracht, nog eens met j, smolten boter begoten en daarna gaat het gerecht in de oven. Gere geld bedruipen en na een uur zijn de „coteletten a la Foyot" gaar. Ze kunnen worden gegeten met dop erwten en aardappels. In het maartnummer van de Consumen tengids kan men onder meer de resultaten lezen van een warenonderzoek over zeven tien huishoudcentrifuges van verschillende merken. Dit rapport bevat de uitslag van het eerste grote warenondetzoek, verricht op initiatief van het C.C.O., het Consu menten Contact Orgaan, een overkoepe lend orgaan waarin ook de Nederlandse Consumentenbond zitting heeft naast de Verbruikscoöperatie en de drie vakcentra les. Bij het betreffend onderzoek heeft men onder meer het droogeffect. de in houd. de stabiliteit, de elektrische en de mechanische veiligheid, het geruis en de radio-ontstoring onder de loep genomen. Gebleken is, dat de verschillende merken een aanmerkelijk verschil in droogeffect bezitten, en voorts dat men bij aankoop van een centrifuge rekening moet houden met het feit, dat deze apparaten ook in andere eigenschappen zeer uiteen kunnen lopen: van het ene type zal het lawaai een overwegend bezwaar voor sommige mensen zijn, van een ander is het deksel of de binnentrommel betrekkelijk kwets baar, een derde heeft geen dekselbeveili ging waardoor de trommel met geopend deksel kan draaien: iets dat gevaar kan opleveren voor gezinnen met kleine kin deren. Wie de resultaten (compleet met vermelding van merken) wil weten, kan k raison van drie kwartjes het maartnum mer van de gids bestellen bij het secreta riaat van de Consumentenbond: Huygens- straat 2 te Den Haag. werkt snel /jj| en veilig! \jj De Amsterdamse couturier Dick Holthaus heeft zijn modellen voor lente en zomer 1961 getoond. Hierboven twee voorbeelden uit deze nieuwe collectie: links een tailleur van beige wollen y stof, rechts een zogenaamd „boutique-ensemble". J Eigenlijk is de aanleiding onder tussen al lang achterhaald maar desondanks kan ik het niet over mijn hart verkrijgen de brief daarom zonder meer opzij te leggen. Daarvoor is de toon veel te hartelijk, te oprecht en te spontaan. Wat dit schrijven vooral zo aantrek kelijk maakt is niet alleen de toon, maar ook de zelfkritiek die eruit spreekt. Een zelfkritiek, die naar mijn mening niet geheel verdiend is, maar die toch waard is gehoord te worden: „Kunnen wij, vrouwen, niet veel meer doen tegen die verschikke- lijke honger, die zoveel mensenlevens kost en waar onder de kinderen na tuurlijk het meest lijden? Het staat wel zowat dagelijks in de kranten te lezen, maar volgens mij vaak heel terloops en met kleine letters. Het moest bij wijze van spreken van de daken geschreeuwd worden: het eni ge wat je hoort van de meesten is: Och, wat zielig en daar blijft het dan weer bij. En aat is nu weer zo zielig van ons, dat we zo laks zijn. Wat zijn we toch stumperds. Eten ons dik. vooral met feestdagen. Wat er overblijft gaat (niet bij iedereen, wel bij velen) in dc schillenmand. En dat kunnen we ons allemaal ver oorloven, ook al zouden wij geregeld wat offeren voor de hongeractie. Het moet niet bij een gift blijven; we moeten wekelijks of maandelijks ge ven, zóveel van Jfe loon, desnoods er toe gedwongen worden. Nogmaals, wij behoeven er geen snee brood minder om te eten; laten dan in ieder geval wij, vrouwen, doen wat we kunnen voor die levende ge raamten hier ver vandaan". xXx Ts dat een heerlijke brief of niet? Wie zo van slag raakt door de nood van anderen en dat van wildvreemden, behoeft zich naar mijn mening echter nog geen kop zorgen over egoïsme en laksheid te maken maar daarmee is haar brief niet minder waardevol- Zelfs al is haar wens in ver vulling gegaan, en heeft het lieve vaderland met een half miljoen en een formidabele zending melk ge toond de eigen honger van zeventien jaar geleden nog niet vergeten te zijn. Dat daarmee alle honger in de we reld nog niet gelenigd is, en wij dus niet gerechtigd zijn, na deze hulpac tie weer rustig over te gaan tot de orde van de dag, zijnde koffie met room en liefst een gebakje och, dat /Viet tij blikjes alleen behoeft geen betoog. Daargelaten dat wij voor ons eigen welvaren er ver standig aan zouden doen wat minder te snoeven en overdadig vet eten te vermijden het kan- ook geen kwaad als wij dagelijks realiseerden dat het er in de wereld vol ongetel de miljoenen lang niet zo rooskleurig uitziet als voor U en mij op ons klei ne .lekker levend eiland. Alleen schuilt het probleem dieper dan deze lieve lezeres beseft, die tegen de bui tenkant aankijkt- En daarom heeft haar brief een veel wijder en alge mener strekking. Zij heeft gelijk, als zij de vrouwen haar kortzichtige laksheid ten op zichte van de wereldproblemen ver wijt. Maar waar komen in laatste instantie die wereldproblemen van daan; wat zijn de diepere oorzaken ran honger, gebrek, sterfte en onwe tendheid? Was het niet nog nuttiger als alle vrouwen in de bevoorrechte landen der wereld zich déarin eens verdiepten xXx De hongersnood in de Kongo is er juist een zeer sprekend voor beeld van. Goedhartig en gul als wij in ons hart toch zijn, hebben wij er met bekwame spoed karren vrachten gecondenseerde melk heen- gestuurd. genoeg om alle Kongolese peuters meer dan voldoende rantsoe nen te verstrekken. Maar, zei het nuchtere krantenbe richt: de melk kan niet ter bestem der plaatse worden gebracht door ge brek aan transportmiddelen. Hetgeen in mijn oren zo ongeveer klinkt als: van verre heeft men mededogen en hulpvaardigheid genoeg, maar plaat selijk steken degenen die er het naaste toe zijn zo goed als geen vin ger uit. Of leest U soms van honder den vrijwilligers die aanbieden om die kostelijke melkvoorraad desnoods lopende (het aloude transport door het oerwoud) op de plaats van be stemming te brengen? Welnee: dat moeten buitenstaanders maar rege len: de Kongo zelf heeft het veel te volhandig met te bakkeleien om de macht. En daar hebt U nu de vrou welijke kortzichtigheid in 'n notedop. Wij zijn bereid de onmiddellijke nood te lenigen. Maar 't blijft, met elke goede bedoeling 't aloude pannetje soep waarmee onze grootmoeders het uevel van de ondrvoeding in eigen om geving bestreden, blind en doof voor de dieoere oorzaken ervan. Waardoor lijden de kinderen in de Kongo honger? Doordat een tot dus ver door blanken behoorlijk bestuurd en georganiseerd tropisch land op eens, van vandaag op morgen, ten. gevolge van een in wezen sentimen teel en kortzichtig anti-kolonialisme, zonder enige voorbereiding of kans op redelijk welslagen aan zijn zelf- beschikkingslot wordt overgelaten. En dan blijken ook deze zwarte be nen, hoe stevig ook van musculatuur de plotselinge weelde der vrijheid niet te kunnen dragen, en z.wart keert zich niet alleen tegen blank maar even venijnig tegen zwart. xXx Zou het niet verstandiger zijn als wij vrouwen in deze door ge vaarlijk-eenzijdige sentimenten geregeerde wereld de rechten van het in wezen weldadige koele verstand eens deden gelden Al hielp het geen zier dan hadden wij tenminste on ze menselijke plicht gedaan. Nu zijn al die blikjes melk, als ik dit zonden linge beeld gebruiken mag, toch ei genlijk een doekje voor het bloeden. SA SKI A begint met

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1961 | | pagina 11