Honderdvijftig jaar vrolijkheid
en ernst bij burgerlijke stand
Dambouw-commune
als reizend circus
door China
GROOTVADER VERZON NAMEN
KIND MET TWEE VADERS EN
DIKKE BUURVROUW B0LLINA
NA ZCN DRUKKE DAG...
ja, graag!
WOENSDAG 1 MAART 1961
PROVINCIALE ZBBUW8B COURANT
ACHTER HET BAMBOEGORDIJN
(Advertentie)
Chinese muur in
de schaduw
gesteld
(Van onze speciale correspondent)
Op een Chinees sigaretten
doosje ziet men op de ene
kant de stroom van de Gele
Rivier. Ze stroomt over twee
rotseilandjes en verdeelt zich
in drie armen, die bekend
staan als De Duivel, De heili
ge geest en Het volk. Op de
andere kant van het doosje
ziet men hetzelfde tafereel
maar dan later. De rots
eilanden moesten wijken
voor een stuwdam, en het
water van de Gele Rivier
stroomt in duizenden irriga
tiekanalen of wekt elektroni
sche energie op vor ontelba
re fabrieken.
De sigaretten heten ySan Men
Chia" en herinneren iedere Chi
nese roker aan het stuwdampro
ject „San Men". In het dal van
de Gele Rivier, dicht hij de stad
San Men, op de grens van de
firovincies Honan en Chensie,
oopt een straatweg naar de ri
vier. Het einde van die weg doet
denken aan een slagveld: overal
colonnes zware vrachtwagens en
als geluidsachtergrond het gedon
der van de springstoffen.
16.000 arbeiders
Plotseling spreidt zich voor je
ogen een dam in aanbouw uit.
Hij is meer dan 100 meter hoog
en ruim een kilometer lang. De
waterstand van de rivier zal bijna
80 meter stijgen en een bijdrage
leveren tot de bevloeiing van
miljoenen morgen land. In 1957
is men met de bouw begonnen. In
1962 moet de dam klaar zijn.
Maar „dank zij het enthousiasme
van de arbeiders en veel techni
sche verbeteringen" zal men er
al in oktober 1961 mee klaar zijn:
op de 12e verjaardag van de Chi
nese communistische volksrepu
bliek.
In ploegen wordt. acht uur per
man dag en nacht door 16.000
mensen gewerkt.. De werkaanwij-
zingen worden met luidsprekers
gegp.ven. De arbeiders hebben een
eigen commune opgericht. Daar
ze toch door de staat betaald
worden, verandert hun lidmaat
schap van een commune niets aan
hun positie. Maar hun vrouwen,
die In slaapkwartieren in de na
bijheid wonnen, waarheen de man
nen na hun dienst terugkeren,
zijn allen aangesteld in de werk
plaatsen van de commune.
„Reizend circus
De vrouwen vervaardigen kle
dingstukken en schoenen, leiden
kantines en kindertehuizen en or
ganiseren alles wat in 1961 tot 't
leven van China behoort. Als de
dam afgebouwd is, zal de commu
ne, als een reizend circus, de
kwartieren en werkplaatsen op
breken en naar een volgend bouw
werk trekken, waar alles op de
oude manier opnieuw begint.
Het project „San Men" is een
van de zeven grote bouwplannen
die men naast de 48 kleinere pro
jecten heeft, opgesteld om de Gele
Rivier te bedwingen. Een andere,
nog grotere dam, wordt gebouwd
in Huyuankow bij Chengehow in
de provincie Honan.
In het midden van Mongolië zijn
om en nabij 70.000 ondernemingen
op poten gezet, om de Gele Rivier
te lijf te gaan. Als alle bouwwer
ken gereed zijn, zal China uit
deze bron 85 van zijn energie
verbruik betrekken en de erosie
in een gebied van 284.000 vierkan
te mijl onder controle hebben.
Bodemrijkdommen
Het belang van deze werken blijkt
duidelijk uit het feit, dat 40
van het vruchtbare land van China,
in het bekken van deze rivier
ligt; daar zijn eveneens de rijkste
vindplaatsen van kolen, ijzer en
aardolie. De strijd om en tegen
het water is altijd een van de
grootste problemen van het Chi
nese volk geweest; tegenwoordig
wordt hij geleverd op een tot op
heden onbekende schaal.
Toen ik naar het station ging,
om df trein naar Peking te halen,
zag ik aan de horizon een woud
van rode vlaggen, die beduidden,
dat daar een kanaal werd gegra
ven. Ik zag hoe hard de mannen
en vrouwen werkten en hoorde
hoe ze bij hun werk zongen:
„Loop voorwaarts,
Volg de richtlijn van de commu
nistische partij,
Maak het werk, maak het werk
vroegtijdig af,
Arbeid, arbeid voor een
gelnkkige toekomst!"
Ik zag arbeiders ,van wie de ver
schillende tinten van hun kleren
hun diverse prestaties aantoonden:
rode pakken voor de elite, gele of
blauwe voor de wat werkpunten
betreft mindere goden.
Geestdrift en hysterie
Zo iets kun je tegenwoordig in
China overal zien. Men zoekt naar
vergelijkingen met het verleden,
bijvoorbeeld met de bouw van de
Chinese muur. Maar de methodes,
die tegenwoordig gebruikt worden
om de mensen tot werk op te hit
sen, zijn beduidend veranderd.
Niemand kan zich ontworstelen
aan beïnvloeding door de steeds
herhaalde, kinderlijke propagan
da, de Marxistische dialectiek, de
vermenging van oprechte geest
drift en geprovoceerde hysterie.
Zullen 650 miljoen Chinezen
miljard tegen het einde van deze
eeuw verder gaan in dit kramp
achtig ritme De genadeloze wed
loop tussen de aanwas van de be
volking en het toenemen van de
produktie iaat kennelijk niet toe
ook maar één stap terug te doen
of een adempauze te houden. Hoe
hoog de offers en de kosten ook
mogen zijn het regime zal zijn
onderdanen steeds meer moeten
oproepen en aanzetten.
Want het kent slechts dit eer
zuchtige plan: de rest van de we
reld inhalen en dan overvleugelen.
Opstootje rond
een groen paard
Zondag hebben de dierenliefhebbers
in de beroemde Pincessestreet in
het Schotse Edinburg veront
waardigd gekeken, toen zij een
groen paard moeizaam door de
straat zagen voortstikkelen.
De staljongen, die naast het dier
liep, werd door vrouwen met vra
gen bestormd. Ook een politie
agent bemoeide zich met het ge
val. Het bleek, dat het dier door
een in Zwitserland geboren en in
Edinburg woonachtige filmver
tegenwoordigster, de 28-jarige
mejuffrouw Lee Stierli, was ge
huurd en met groene verf beklad.
Het geheel moest als een soort
publiciteit dienen voor een nieu
we „sexfilm", getiteld „Het
„nest" van de groene merrie".
Bij het bestuur van de Schotse af
deling voor dierenbescherming
stroomden die morgen de klach
ten binnen.
Het enige wat mejuffrouw Stierli
op dit alles wist te zeggen, was:
„ach, alleen de gevoelens van het
paard kunnen zijn gekwetst,
meer niet".
Gedurende de oploop, die ontstond,
wist 'n groep rugby-enthousiasten
zich voor een korte tijd meester
te maken van het groene paard,
dat als mascotte werd meegeno-
jnen naar, het veld, waar de in
terland rugbywedstrijd tussen
Schotland en Ierland zou worden
gehouden. De wedstrijd ging ove
rigens voor de Schotten met 8
16 verloren.
Op een bijeenkomst van Franse en
Spaanse autoriteiten en technici in de
plaats Benesque is door beide partijen de
hoop uitgesproken, dat dit jaar kan wor
den begonnen met de aanleg van een tun
nel onder de Pic de la Glère in de Pyre
neeën, ongeveer halverwege tussen de At
lantische Oceaan en de Middellandse Zee.
Door de tunnel zal Benesque worden ver
bonden met de Franse stad Luchon.
In drie groepen werken dag en
nacht in totaal 16.000 arbeiders
aan de stuwdam San Men" in het
dal van de Gele Rivier, een van de
zeven grote projecten die de vaak
catastrofale Gele Rivier aan ban
den moeten leggen.
Illlllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllll
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllillllIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHillilllllllllllllll
lllltUIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIHIUIII
DOCHTERTJES MET DEZELFDE TWAALF VOORNAMEN
Nederland worstelt met een merkwaardig probleem: er komen te
veel Jansens, Gerritsens en De Vriezen. Stuk voor stuk zijn l^et
aardige kerels, maar allen tezamen maken zij de telefoon- en
giroboeken „onleesbaar" en zijn zij oorzaak van vertragingen en
vergissingen bij het uitvoeren van bestellingen. Vooral als zij ook
nog dezelfde voorletters hebben en bij elkaar in de buurt wonen.
Het is eigenlijk een kwestie van een rekensommetje: Een derde
gedeelte van de 2.000.000 Nederlanders die in 1815 een achternaam
kregen, heeft geen afstammelingen meer. En met hun familietak
stierf ook de naam uit. Anderen kregen des te meer nakomelingen.
Ongeveer 11.000.000 zijn er nu, van wie al te velen dus dezelfde
achternaam bezitten. De ongeveer 50.000 vreemdelingen die zich
in de afgelopen 150 jaar in Nederland hebben gevestigd, hebben de
namenmarkt slechts weinig verruimd en nieuwe namen kunnen
ook niet meer worden gecreëerd, omdat de vondelingen te schaars
worden. In het begin van de negentiende eeuw had een klooster
in het zuiden van het land aan de buitenmuur een zacht beklede
schuiflade, waarin door omwonenden overtollige baby's werden
gedeponeerd. Maar ook die tijd is voorbij. „Het is volstrekt nood
zakelijk, dat er nieuwe geslachtsnamen worden gemaakt", heeft
een topfunctionaris van het departement van justitie, onlangs
tijdens een causerie gezegd; „de regering kan voor deze zaak niet
onverschillig blijven". Als gevolg hiervan, zullen de verschillende
burgerlijke standen in ons land officiële lijsten opmaken van
familienamen in alle gemeenten. Op grond van deze lijsten zal een
studie worden gemaakt ter oplossing van het „Jansen-probleem",
waar Nederland mee sukkelt.
Mogelijk zal van dit onderzoek
officieel melding worden gemaakt
bij de viering van het honderd-
vijftigjarig bestaan van de bur
gerlijke stand in Nederland op l
maart. Dat jubileum zal niet ont
aarden in daverende feestelijkhe
den, maar het is wel zo belang
rijk, dat in verscheidene gemeen
ten plechtige samenkomsten zul
len worden gehouden.
Het is algemeen bekend, dat de
burgerlijke stand in ons land een
(goede) erfenis van de Franse re
volutie is. Vóór 1811 hielden de
geestelijken en secretarissen der
gemeenten de trouw- en doopboe
ken bij en maakten ook de dood
gravers vaak aantekening van
hun arbeid, doch van een unifor
me regeling was geen sprake.
Nadat aanvankelijk klakkeloos
het Franse systeem werd overge
nomen, is daarna een eigen weg
gevolgd. De functie van ambte
naar van de burgerlijke stand in
Nederland is thans uniek in de
wereld. Hij is „een staat in de
staat", een ambtenaar die bij
voorbeeld niets te maken heeft
met het college van b. en w. Hij
is „een kleine zelfstandige" die
onafhankelijk van anderen zijn
beslissingen neemt en zich slechts
heeft te richten naar de wet. Dat
de gemeenteraad het recht heeft
henv aan te stellen en te ontslaan
doet hier nauwelijks iets aan af.
Voor de gemiddelde burger is
de ambtenaar van de burger
lijke stand een vreemde vogel,
die iets te maken heeft met het
voltrekken van huwelijken,
maar bij wie men ook onbe
kommerd aanklopt als er een
verhuizing is te melden. De
ambtenaar wijst dat laatste af
met het air van een reinigings
directeur aan wie wordt ge
vraagd, hoeveel putjes hij nu
per dag schoonmaakt. De ver
huizers worden verwezen naar
het bevolkingsregister. De bur
gerlijke stand houdt zich
slechts bezig met het bewijs
van feiten als geboorte, huwe
lijk, overlijden, echtscheiding
enz. en als zodanig vindt de
betrokken ambtenaar menig
maal mensen op zijn pad die
bij hem raad komen vragen.
Iedere ambtenaar van de burger
lijke stand in willekeurig elke
middelgrote of grote gemeente
van ons land, zou een bestseller
kunnen schrijven over zijn erva
ringen. Vele mensen namelijk,
herinneren zich hem als de man
die iets met hun huwelijk te ma
ken heeft gehad en zij gaan uit
van de gedachte, dat hij dan ook
de soms daaruit voortgevloeide
narigheden maar moet opknap
pen. En die narigheden blijken er
nogal eens te zijn. Complete ru
zies worden aan hem ter beslech
ting voorgelegd; er zijn vaste
klanten die minstens éénmaal per
week komen vertellen hoe het er
thuis voor staat.
Opa vergat
Maar ook andere puzzels zijn le
gio. Het is echt zo vreemd niet
als een grootvader aangifte komt
doen van de geboorte van een
kleinzoon en de volgende dag de
echte vader in alle staten van
razernij aan het loket verschijnt,
omdat opa onderweg naar het
stadhuis kennelijk had vergeten
hoe het kind moest heten en daar
om zelf maar iets had verzonnen.
De rechtbank moet er dan aan te
pas komen om de oorspronkelijke
geboorteakte te vernietigen, waar
na een nieuwe akte met andere
namen kan worden opgemaakt.
En wat moet er gebeuren met een
kind dat twee wettige vaders
heeft, omdat de vrouw na het uit
spreken van de echtscheiding
schielijk naar Engeland is ge
reisd, teneinde zich binnen de ter
mijn die Nederland hiervoor stelt,
in een tweede huwelijk te storten.
Ook als ze weet dat zij zich zeer
binnenkort kandidaat moet stellen
voor de kraamkamer?
„En dan niet te vergeten de „spijt
optanten", die in staat zijn de dro
men van de ambtenaar in een
nachtmerrie te veranderen. Dit
zijn de mannen die een „jonge
dame met kind" aardig hebben ge
vonden en hebben meegevoerd
naar de burgerlijke stand. Om de
huwelijksvoltrekking niet te sto
ren door extra formaliteiten of
eenvoudig om vrienden en kennis
sen op een dwaalspoor te brengen,
zegt de man het kind al vast te
willen erkennen als te zijn van
hem. Dat gebeurt dan, doch helaas
niets is veranderlijker dan de
mens en luttele uren vóór de hu
welijksvoltrekking komt het paar
vertellen dat het feest bij nader
inzien toch niet zal doorgaan. Dit
is het moment waarop de adspi-
rant-bruidegom en de ambtenaar
veranderen in spijtoptanten, want
medegedeeld moet worden, dat de
erkenning van het kind niet meer
ongedaan kan worden gemaakt.
Het kind zal dus voortaan de naam
van de onbedachtzame bruidegom
dragen en deze zal ock alle op zich
genomen vaderlijke verplichtingen
moeten nakomen.
Geroutineerde ambtenaren ken
nen dit verschijnsel en houden
er daarom aan vast, dat de erken
ningsformaliteiten slechts een dag
voor het huwelijk zullen plaats
hebben. Zij houden bovendien ern
stige preken en dan nog kan het
gebeuren, dat het de volgende dag
het oude liedje is.
Een goede ambtenaar van de bur
gerlijke stand is op zijn qui vive
als een jongejuffrouw die ver
wacht dat er een muis de kamer
zal binnenkomen. Maar deson- j
danks wordt ook hij wel eens ge- I
vangen in de vreemde strikken die j
sommige mensen in alle onschuld j
uitzetten. Zo gebeurde het nog j
zeer onlangs in een grote gemeen- I
te, dat een jongedame „met de i
handschoen" zou trouwen. Voor de I
gezelligheid had zij echter een i
willekeurige jongeman aan de arm
meegevoerd naar het stadhuis. De
ambtenaar vond dat goed en ver
wachtte dat de man de gegevens
van de afwezige bruidegom zou
opdreunen. De domoor gaf echter
zijn eigen personalia op, sprak ge
roerd het „ja-woord" uit en werd
in de echt verbonden zonder dat
hij of de bruid dat zelf wisten. Zo
iets geeft moeilijkheden, vooral
met de afwezige bruidegom, en er
is veel talent voor nodig om hier
weer een oplossing voor te vinden.
De ambtenaar moet kunnen
schipperen als het gaat om een
trouwlustig paartje dat akelige
familïemoeilijkheden bij de hu
welijksvoltrekking verzwegen
wil zien. Maar hij staat als een
rots in de branding als het er
om gaat, kinderen te behoeden
voor vreemde voornamen. Niet
altijd is hij bevoegd het veto
uit te spreken. Kort geleden
bijvoorbeeld nog, kwam iemand
een dochtertje aangeven die
door de vader was voorzien
van twaalf-voornamen; dezelf
de twaalf voornamen die ook
een ander kind uit dit gezin
reeds had. De vader was niet
tot andere gedachten te bren
gen en zijn wil moest worden
uitgevoerd.
Wel echter kon worden opgetre
den tegen een vader die zijn doch
ter wilde zien ingeschreven onder
de namen Yvonne Bollina. De
naam Bollina komt in geen enkel
register voor en daarom wilde de i
ambtenaar hier wel iets naders I
over weten.
Desgevraagd vertelde de vader
onbekommerd, dat hij zijn buur
vrouw zo aardig vond en zij heette
Bollina. Vandaar. Bij nader onder
zoek bleek de betrokken buur- j
vrouw Theresïa Maria te heten, j
doch in verhand met haar omvang j
in de buurt te worden aangeduid
als „de bolle". Hierover hebben
vader en ambtenaar uitvoerig van
gedachten gewisseld en op het ge
boorteregister werden toen met j
wederzijds goedvinden ingevuld de I
namen Yvonne Theresia.
Nieuwe namen
Hoe vaak gebeurt het nie't, dat
ouders een kind willen zien inge
schreven onder de naam „Jantje".
Het kost heel wat overredings
kracht om de vader te doen inzien
dat de roze baby van nu over twin
tig jaar wellicht een boom van een
kerel is en het dan niet prettig zal
vinden offocieel nog steeds Jantje
te heten.
Binnenkort zullen de ouders
zelf haast volledige zeggen
schap krijgen over de voorna
men die zij aan hnn kinderen
willen seheken Thans mogen
slechts reeds bestaande voor
namen worden gegeven, maar
in het nieuwe burgerlijk wet
boek zal zijn bepaald, dat
iedere voornaam treoccenteerd
moet worden, mits die niet on-
welvoegelijk is o" een reeds be
staande geslachtsnaam is.
...rustig een Roxy roken. Even alle beslom
meringen aan kant. Een krantje en een
Roxy, de sigaret die altijd smaakt!
Alleen Roxy heeft het uiterst dunne Elfin papier. Zo geniet u
meer van de beste tabakken uit Amerika.
